Thursday, June 24, 2010

ဒီရက္

မိန္းမပ်ိဳေလး တေယာက္အတြက္
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ အစျပဳခဲ့တာ
ဒီရက္

ႏွလံုးေသြးေတြ
ညင္သာစြာ စီဆင္းတဲ့ရက္
ဒီရက္

စိတ္ ေအးခ်မ္းမႈ အလင္းကို
ရွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ရက္
ဒီရက္

ဘ၀အတြက္ ပါရမီျဖည့္ဖက္
ေတြ႕ဆံုခဲ့တဲ့ ရက္
ဒီရက္

မိန္းမပ်ိဳေလး အျပံဳးဟာ
ကိုယ့္အတြက္ နံနက္ခင္းသစ္
မိန္းမပ်ိဳေလး အျပံဳး တခက္အတြက္
ကိုယ့္ႏွလံုးသား စံုးစံုးျမဳပ္ခဲ့တယ္

ဒီေန႕ေတာ့
ကိုယ့္ႏွလံုးသား
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး အက်ဥ္းက်ခဲ့တာ
ရက္ေပါင္း
တေထာင္ ရွစ္ရာ ႏွစ္ဆယ့္ ငါး ရက္

ဒီေန႕က ခ်စ္တေရး(မိုးခါးအေခၚ) ေမေလးနဲ႕ ကိုကိုရဲ႕ အမွတ္တရ တရက္မို႕လို႕ ဒီကဗ်ာေလးကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ပါတယ္ ..
ေမေလးနဲ႕ ကိုကို အသက္ထက္ဆံုး ခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာ လက္တြဲသြားႏုိင္ပါေစ ..

Tuesday, June 15, 2010

သံလ်င္ျမိဳ႕

ငယ္တုန္းတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ျမိဳ႕တျမိဳ႕ပါပဲ ..

သံလ်င္ျမိဳ႕နဲ႕ပတ္သက္ျပီး မွတ္ဥာဏ္ေတြကေတာ့ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာ .. က်ိဳက္ေခါက္ဘုရား .. ေက်ာက္တန္းဘုရား .. အဖြားေဒၚျခဴ .. ရွင္ေမြ႕ႏြန္းနဲ႕မင္းနႏၵာ .. ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းနဲ႕ တံတား .. စသည္တို႕ပါပဲ ..

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာက ေဖၾကီးဘက္က ဖိုးဖိုးၾကီးရဲ႕ ခ်က္ျမဳပ္ေပါ့ .. ၾကားဘူးေနတာေတာ့ ဖိုးဖိုးၾကီးက သူၾကီးသားဆိုလား သူၾကီးေျမးဆိုလားပါပဲ .. အိမ္မွာ ဓါးၾကီးတလက္ရွိတယ္ .. ဘယ္လိုေခၚတယ္ဆိုတာေတာ့ ေမ့ျပီ .. ထမင္းစားပြဲရဲ႕ အေပၚနားက်က်မွာ တန္းလန္းဆြဲထားေလရဲ႕ .. အဲဒါ အိမ္ အေဟာင္း ၁ထပ္ခြဲအိမ္ေလးတုန္းကပါ .. ခုဆို ဘယ္နားေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး .. ဖိုးဖိုးၾကီးက ရြာမွာ မေနခ်င္လို႕ စာသင္ ျမိဳ႕တက္ျပီး ရံုးစာေရး၀င္လုပ္ရာက အဖြားနဲ႕ေတြ႕ .. အဖြားက ျမိဳ႕သူ .. ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္ေတြပါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သူျဖစ္ခဲ့တယ္ေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ သံလ်င္ဆိုတာ အိမ္ဦးနဲ႕ၾကမ္းျပင္လို ၀င္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႕ ငယ္တုန္းတည္းက ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္ .. ေဖၾကီးတို႕ ဖိုးဖိုးၾကီးတို႕ ေျပာတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြနဲ႕လည္း နားယဥ္ေနခဲ့ပါတယ္ ..

ငယ္တုန္းက လူၾကီးေတြ သြားတုိင္းလုိက္ ေရာက္တဲ့ေနရာ စားေသာက္နဲ႕ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္ .. အိမ္ေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဘယ္လိုအမ်ိဳးေတာ္တယ္ေျပာတုိင္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ဘူးတယ္ .. တရြာလံုးက လူေတြကို အမ်ိဳးေတြပါလားလို႕ မွတ္ထားလုိက္တယ္ .. ခုေနာက္ပိုင္းလည္း သံလ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာက တရားစခန္းေၾကာင့္ လစဥ္ေရာက္ျဖစ္ေနေသးတယ္ .. ကိုယ္တုိင္မဟုတ္ရင္ေတာင္ အိမ္က လူၾကီးေတြ ေရာက္တယ္ဆိုတာ ၾကားၾကားေနတယ္ ..

က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားကေတာ့ သံလ်င္ကို ေရာက္တုိင္း မေရာက္မျဖစ္လိုကို သေဘာပိုက္ျပီး ေရာက္ျဖစ္တယ္ .. မုခ္ေပါင္းစံုကေနလည္း အတက္ အဆင္းလုပ္ဘူးတယ္ .. အဲဒီက ေဂါပကေတြကလည္း အမ်ိဳးေတြတဲ့ .. အမ်ိဳးမဟုတ္လည္း တနည္းနည္းနဲ႕ ေျပာရင္း ဆိုရင္းကေန သိကုန္ၾကျပန္ေရာ .. က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားေပၚကေန သံလ်င္ျမိဳ႕ကို ၾကည့္ျပီး ေဖၾကီးတို႕ေျပာတဲ့ ဟိုဘက္နားက အဘိုးေတြရဲ႕ လယ္ေတြ အဲဒီလယ္မွာ ႏြားက ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ေမြးတာ ဘာညာဆိုတာလည္း သတိရေနတုန္းပဲ ..

သံလ်င္ေရာက္တုိင္း ေက်ာက္တန္းကိုမေရာက္ျဖစ္ဘူး .. ေက်ာက္တန္းသြားၾကမယ္ဆို စီစဥ္ျပီးသြားမွ ေရာက္ျဖစ္တယ္ .. ေက်ာက္တန္းသြားလို႕ ေမာ္ေတာ္စီးရတာ အရမ္းသေဘာက်တယ္ .. မေရာက္ခ်င္ဘူး သြားတဲ့ေနရာကို ေမာ္ေတာ္ပဲ စီးခ်င္ေနတာ .. တခါတေလ ေမာ္ေတာ္ေမာင္းတဲ့လူက ပတ္ေသးတယ္ .. တခ်ိဳ႕က် တန္းေမာင္းေတာ့ ခဏေလးနဲ႕ ေရာက္ေရာက္သြားတယ္ .. ေက်ာက္တန္းေရာက္ျပီဆို ဘုရားဖူးတာက ခဏ အေပ်ာ္ေဆာ့ေနတာ ပိုမ်ားတယ္ .. အိမ္နဲ႕သြားရင္ အျမဲတမ္း အေမနဲ႕ အေဒၚက စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕ အိုးေတြခြက္ေတြနဲ႕ ထြက္ေလ့ရွိေတာ့ ေရာက္ရင္ ေနရာရွာ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြဖြင့္ျပီး စားၾကတာပဲ .. ျပီးရင္ ေပါက္ေပါက္ဆုတ္၀ယ္ ငါးစာေကၽြး .. ေနာက္ထပ္ သတိရေနတာ အိမ္သာပဲ .. သိတယ္မလား .. ဒိုးယိုေပါက္ .. :P .. ခုေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္ေလာက္ပါျပီ .. တခါကလည္း ေမာင္ေလး ေက်ာင္းနားတုန္း ေက်ာက္တန္းသြားၾကတယ္ .. ေမာင္ေလးက ငွက္ဖ်ားရွိေတာ့ ေလလည္း တအားတုိက္ေရာ ငွက္ဖ်ားက ထေရာ .. ျပန္ေျပးရေတာ့တာပဲ ..

အဖြားေဒၚျခဴဆိုတာ အဘြားေတာ့ေတာ္တယ္ ဘယ္လိုဘယ္ပံုစပ္ရတယ္ေတာ့ မသိေတာ့ဘူး .. ေယာဂီ၀တ္နဲ႕ ဆံုးသြားတာလည္း ၾကာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အဖြားေဒၚျခဴရဲ႕ ပံုပန္းသ႑ာန္ကို ျမင္ေနမိေသးတယ္ .. ပိန္ပိန္ပါးပါး အညိဳေရာင္ ေယာဂီ၀တ္စံုနဲ႕ပဲ ျမင္ဘူးလုိက္တဲ့ အဖြားေပါ့ .. မ်က္ႏွာမွာ မွဲ႕ေတြနဲ႕ အသက္လည္း အေတာ္ရွည္ပါတယ္ .. လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြ ၀ယ္ျပီး ေရာက္သြားတုိင္း ရွိတာေတြ ခ်ေကၽြးတာ .. က်မတို႕ကေတာ့ ဇရပ္ေရွ႕မွာ ေဆာ့ၾကေပါ့ .. ျပန္ဖို႕ ကားေပၚတက္ျပီး ကားထြက္တာနဲ႕ အဖြားတာ့တာလုပ္တဲ့ပံုက ကိုယ္ေတြ ပံုမွန္လုပ္သလို လက္ကို ေ၀ွ႕ယမ္းျပတာမဟုတ္ပဲ သြားေတာ့လို႕ လက္ကို ခါျပသလိုျဖစ္ျဖစ္ေနတာ .. အဲလိုႏႈတ္ဆက္တိုင္းလည္း ကားေပၚေရာက္ေနတဲ့ မိုးခါးတို႕ေျပာေနက်က ဘယ္ခ်ိန္တည္းက ျပန္ေစခ်င္တယ္ မသိဘူးေပါ့ .. သြားေတာ့ဆိုတာခ်ည္းပဲ အတင္းႏွင္ေနတာပဲလို႕ အခ်င္းခ်င္း အတင္းအုပ္တတ္တယ္ ..

ရွင္ေမြ႕ႏြန္းနဲ႕မင္းနႏၵာ အေၾကာင္းကေတာ့ သိပ္နားေထာင္လို႕ ေကာင္းတဲ့ ပံုျပင္ ဒ႑ာရီပဲ .. ေတာ္ေတာ္လည္း ၾကိဳက္တယ္ .. အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားဘူးတယ္ .. ျပန္ေျပာတုိင္းလည္း နားေထာင္တယ္ .. သနားတယ္ေပါ့ .. နားေထာင္တုိင္း မ်က္စိထဲပါ ပံုေပၚလာသလိုပဲ .. မလက္တို ငမိုးရိပ္ရဲ႕ ရန္သူက (ေမ့ေတ့ေတ့ :P) အဲဒီဇာတ္ရဲ႕ ဗီလိန္ေပါ့ .. သူ႕ကို ေတာ္ေတာ္မုန္းတယ္ .. မင္းသားေလးကို ေတာ္ေတာ္သနားတယ္ .. မင္းသမီးေလးေရာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ မင္းသမီးေလးေၾကာင့္ မင္းသားေလး ဘုန္းနိမ့္ျပီး ဒီဇာတ္လမ္းျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ မင္းသမီးေလးကို သိပ္ေတာ့ မၾကည္ဘူး .. သူမ်ားခိုင္းတုိင္း လုပ္လို႕ .. ဇာတ္လမ္း အဆံုးမွာ မီးခိုးႏွစ္ခု ေပါင္းသြားတယ္ဆိုတာကို မ်က္စိထဲျမင္ျပီး နဲနဲ ေက်နပ္လုိက္ေသးတာ .. သံလ်င္မွာ ရွင္ေမြ႕ႏြန္းဘုရားဆိုျပီး ရွိတယ္ .. ေတာင္ထိပ္ေလးလိုေပၚမွာ .. ကားနဲ႕ျဖတ္သြားရင္းပဲ ျမင္ဘူးတယ္ .. တခါမွေတာ့ မေရာက္ဘူးဘူး .. ၾကားဘူးတာက အတြဲေတြ သြားရင္ ကြဲတတ္တယ္တဲ့ ..

ငမိုးရိပ္ကေတာ့ ဇာတ္ပို႕ေပါ့ .. ၾကိမ္စၾကၤာနဲ႕ ရိုက္လိုက္တာနဲ႕ ေပၚေပၚလာတတ္တဲ့ မိေခ်ာင္းၾကီး .. သူ႕ခံတြင္းထဲ ငံုထားခံရတဲ့ မင္းသားေလး .. မင္းသားေလးနဲ႕ မင္းသမီးေလးအတြက္ သူက ျမွားနတ္ေမာင္ ေခၚမလားပဲေနာ္ .. ခံတြင္းထဲက ထုတ္လိုက္ျပီး သူ႕သခင္ မင္းသားေလး အသက္ မရွိေတာ့တာ သိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရွာမလဲေပါ့ .. ေတြးတာ ေတြးတာ .. :D

အရင္က သာေကတဘက္က တံတားမရွိေသးေတာ့ ငမိုးရိပ္တံတားကပဲ ျဖတ္ျပီး သံလ်င္ကို သြားရတယ္ .. တံတားေပၚက ျဖတ္တိုင္း ရွင္ေမြ႕ႏြန္း မင္းနႏၵာ ဇာတ္လမ္းနဲ႕ အတူ ငမိုးရိပ္ မိေခ်ာင္းၾကီးပါ ျမင္ေယာင္ သတိရတယ္ .. မင္းသမီးေလးကို သြားေတြ႕တုိင္း ဟိုဘက္ကမ္းကေန ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ဖို႕ ငမိုးရိပ္ကိုစီးျပီး သြားတာပါလားေပါ့ .. စိတ္ကူးနဲ႕ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္ .. ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ငမိုးရိပ္တံတားကို မျဖတ္ျဖစ္တာ ၾကာပါျပီ .. သံလ်င္သြားတုိင္းလည္း သာေကတ တိုင္းရင္းသားေက်းရြာဘက္မွာရွိတဲ့ တံတားကပဲ ျဖတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္ ..

အတိတ္ေတြကလည္း ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ျဖစ္ကုန္ျပီ .. ပံုရိပ္ေတြကလည္း ေကာက္ေၾကာင္းလုိက္ရ ခက္ခက္ လာတယ္ .. အရာ၀တၱဳေတြက အစ လူေတြရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ စာရိတၱေတြ အဆံုး တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာလုိက္တာ အရင္က မိတ္ဆက္ေပးလုိက္တာနဲ႕ ျပံဳးရႊင္ျပီး ျပန္ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကေန ခပ္မွန္မွန္ ခပ္တန္းတန္းေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ .. သူဘာလဲ ငါဘာလဲ ဆိုသလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ .. ပကာသန ဂုဏ္တု ဂုဏ္ျပိဳင္ဆိုတာကလည္း မရွိရင္ေကာင္းမယ္ ဆိုေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ရွိကို ရွိေနတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ေနျပန္တယ္ ..

Monday, June 14, 2010

အတိတ္ ပုစာၦ

ဒီေနရာေလးကိုပဲ က်မ ေရာက္လာခဲ့ျပန္ျပီ ..

ဦးတည္ခ်က္ မရွိပဲ သြားလာလုိက္တဲ့ အခါတုိင္း အညိဳ႕ခံထားရသူတေယာက္လို ဒီေနရာဆီပဲ ေရာက္ေရာက္လာျဖစ္တယ္ .. ဒီေနရာကို ေရာက္တုိင္းလည္း က်မတို႕ (အရင္တခ်ိန္ကေတာ့ က်မတို႕ေပါ့ေလ .. ခုေတာ့ က်မ တေယာက္တည္း ..) အတူထုိင္ဖူးတဲ့ ခံုေလးမွာ က်မ ထုိင္ျဖစ္တယ္ ..

ဟိုးအရင္တည္းက ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ ခံုတန္းေလးက ခုလည္း ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ေလးနဲ႕ သစ္လြင္ေနတယ္ ..

ဒီေန႕ေတာ့ ထိုင္ေနက် ေနရာမဟုတ္တဲ့ ခံုတန္းေလးကို ျမင္သာယံုေနရာေလးတေနရာမွာ က်မ ထိုင္ေနလုိက္တယ္ .. ဒီ ခံုတန္းေလးမွာ ဘယ္သူေတြမ်ား လာထိုင္လိမ့္ဦးမလဲ .. ခ်စ္သူႏွစ္ဦးလား သူငယ္ခ်င္းမေလးႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္မလား .. အသင့္ပါလာတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ဖတ္ရင္း ဘာရယ္မဟုတ္က်မ ေစာင့္ဆိုင္းေနလိုက္တယ္ ..

က်မ နားထဲ မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ ငိုသံလား ..

အသံလာရာ ခံုတန္းေလးဆီ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ မိန္းကေလးတေယာက္က ငိုေနတယ္ .. ေဘးနားက ေကာင္ေလးကေတာ့ သုန္သုန္ မႈန္မႈန္နဲ႕ ထုိင္ေနတယ္ .. ပံုစံက မိန္းကေလး အငိုတိတ္ေအာင္ေတာင္ ေခ်ာ့ဖို႕ အင္အားမရွိေတာ့တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ..

ေကာင္ေလးက "ကိုယ္လည္း ဘယ္လက္ခံခ်င္မလဲကြာ .. ဒါေပမယ့္ အိမ္က အကုန္စီစဥ္ျပီးမွ ကိုယ္ သိလိုက္ရတယ္ .. ကိုယ္သိတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးက လြန္ေနျပီ .."

မိန္းကေလးဆီက ငိုသံက လြဲျပီး ဘာစကားသံမွ ထြက္မလာခဲ့ဘူး .. မိန္းကေလး ဆက္တုိက္ငိုတယ္ .. ေကာင္ေလး ပုခံုးကိုလည္း မမွီဘူး .. တေယာက္တည္း တသိမ့္သိမ့္ ငိုတယ္ .. အားရေအာင္ ငိုတယ္ ..

ခဏၾကာေတာ့ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလး ေခါင္းကို သူ႕ပုခံုးေပၚဆြဲမွီခိုင္းတယ္ .. ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလး တြန္းဖယ္ခဲ့တယ္ .. ျပီးေတာ့ မိန္းကေလးက မ်က္ရည္မွန္သမွ် သူ႕လက္ခံုနဲ႕ သုတ္ သူ႕ကုိယ္သူ ျပဳျပင္ယူလုိက္ျပီး စကားေျပာဖို႕ အားယူလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ..

"နင္ ငါ့ကို လိမ္တယ္ .. ငါတို႕ၾကားထဲမွာ ဒါေတြ မလိုအပ္ပါဘူး .. နင္ သိပ္အထင္ၾကီးတဲ့ ဆရာ၀န္မမကို လက္ထပ္မယ္လို႕ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာခြင့္ ရွိပါတယ္ .. ငါ သိေနခဲ့တာ ၾကာျပီ .. ဒီအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ျပီးသားပါ .. ငါ ခု ငိုတယ္ဆိုတာ ငါတို႕ရဲ႕ ပတ္သက္မႈအတြက္ ေနာက္ဆံုးမ်က္ရည္ပါ .. ငါ ေမာေနျပီ .. အေတြးေတြနဲ႕ ေမာေနခဲ့တာ ၾကာျပီ .. ခုေတာ့ ငါ သက္ျပင္းခ်လုိက္ႏိုင္ျပီ .. ထပ္ေမွ်ာ္လင့္စရာ မရွိေတာ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းအတြက္ ငါ ဆံုးျဖတ္ျပီး အဆံုးလည္း သတ္ႏုိင္ပါျပီ .. အရင္ေန႕ေတြကေတာ့ ငါေမာေနခဲ့တယ္ .. ၾကံဳေတြ႕လာမယ့္ အနာဂတ္အတြက္ ၾကိဳေတြးျပီး ပင္ပန္းေနခဲ့တယ္ .. ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္သြားျပီ .. ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္သူမွ သာတယ္ နာတယ္ မရွိပါဘူး .. စိတ္တူကိုယ္တူ ငါတို႕ အတူရွိေနခဲ့ဘူးျပီ .. တေယာက္ေၾကာင့္ တေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္ .. အမွတ္တရ တခုအျဖစ္ေတာ့ ငါ သိမ္းမထားခ်င္ဘူး .. ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာက လွပတဲ့ အတိတ္တခုပါပဲ .. ဒီအတြက္ ငါ နင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. ငါတို႕ အဆင္ေျပေျပ လမ္းခြဲၾကတာေပါ့ .. သာယာတဲ့ ဘ၀တခု ပိုင္ဆုိင္ႏိုင္ပါေစ .. ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ .. ေျပာစရာ မရွိေတာ့ရင္ သြားႏွင့္ေတာ့မယ္ ..

ေကာင္ေလးဆီက ဘာစကားသံမွ ထြက္မလာခဲ့ဘူး ..

မိန္းကေလး ေျပာဆိုအျပီးမွာေတာ့ အရင္ ထြက္သြားခဲ့တယ္ ..

ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာမွာ တိမ္မဲေတြ စြဲထင္ေနသလိုပဲ .. ဒါဟာ ေတြေ၀ျခင္းလား .. ေနာင္တလား .. သူ ဘာကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလဲ .. သူ ရရွိသြားခဲ့တာ ဘာလဲ .. က်မ အေတြးေတြနဲ႕ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့ျပီ ..

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္တခုက ဒီခံုေလးမွာပဲ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ခုလို အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ .. ဒါေပမယ့္ အဆံုးသတ္ေတာ့ မတူခဲ့ဘူး ..

မိန္းကေလး မ်က္ရည္ က်တယ္ .. ေကာင္ေလးက ေခ်ာ့ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ေျပာင္းမသြားခဲ့ဘူး ..

မိန္းကေလး မျပတ္သားခဲ့ဘူး .. ေကာင္ေလးကို ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ေျပာင္းမသြားခဲ့ဘူး ..

ေနာက္ဆံုး ေကာင္ေလး ထြက္သြားခဲ့တယ္ .. မိန္းကေလးကေတာ့ က်န္ရစ္သူ .. ခုထိလည္း အတိတ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္ေနေသးသူ ..

အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတခုရဲ႕ အဆံုးသတ္မွာ အရံႈးအႏိုင္ ဆိုတာသာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်န္ရစ္သူ မိန္းကေလးကေတာ့ အရံႈးေတြ ထပ္လို႕ေပါ့ .. ဘယ္လိုလဲ ဆက္ျပီး အရံႈးခံေနဦးမလား ..

ေမးခြန္းေတြ တြင္တြင္ ထုတ္ရင္း သူမ လာရာလမ္းကို ျပန္ေလွ်ာက္ေနခဲ့ျပီ .. မ်က္ႏွာမွာေတာ့ သူမရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈအတြက္ ရွက္ျပံဳးတခုကို ဆင္ယင္ထားတယ္ .. ပုစာၦတပုဒ္ကို အေျဖရသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္နဲ႕လည္း ဆင္တူျပန္တယ္ .. အေတြးထဲမွာေတာ့ ေနာက္ခ်န္ခဲ့တဲ့ ခံုတန္းေလးဟာ သာမန္ ခံုတန္းေလး အျဖစ္နဲ႕သာ ..

Friday, June 11, 2010

ရနံ႕တခုႏွင့္ စြဲလန္းျခင္း ျပႆနာ

ရနံ႕တခ်ိဳ႕ကို က်မ မုန္းပါသည္ ..

ဥပမာ - ဂတ္စ္အိုးမွ ဆိုးဝါးစြာထြက္ေပၚလာတတ္ေသာ ဂတ္စ္နံ႕ .. ထိုအနံ႕ကို က်မ မႏွစ္သက္ေသာ ဒူးရင္းသီးအနံ႕ႏွင့္ ဆင္တူသည္ဟုလည္း က်မ စြပ္စြဲတတ္ေသးသည္ .. အခ်ိဳ႕ပန္းမ်ား၏ ထံုအီအီ အနံ႕မ်ား .. ေရေမႊးနံ႕ ျပင္းျပင္းမ်ား ႏွင့္ ဓါတ္ဆီ အနံ႕ .. ထို႕အျပင္ အင္းစက္ပိုးမႊားေကာင္မ်ား၏ အနံ႕မ်ား ဆိုး၀ါး ညစ္ပတ္ေသာ အနံ႕မ်ား ထိုအရာမ်ားကို နံသည္ဟု သတ္မွတ္၍ က်မ စြဲစြဲျမဲျမဲ မုန္းပါသည္ ..

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အခ်ိဳ႕အတြင္းမွာ က်မ ရနံ႕တခုကို ရရွိခဲ့သည္ .. ထိုရနံ႕သည္ က်မ၏ ေဘးတြင္လည္း တစိုက္မတ္မတ္ရွိခဲ့ေသးသည္ .. ထိုရနံ႕ကို က်မ စြဲလန္းခ်ိန္ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ခဲ့သည္ .. ထံုအီမူးေ၀ေစေသာ ထိုရနံ႕ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္မိသည္အထိ က်မ စြဲလန္းခဲ့ဘူးပါသည္ ..

ထိုရနံ႕ကို အျခားေနရာတြင္ ရရွိခဲ့ပါက စြဲလန္းဖို႕ မေသခ်ာခဲ့ပါ .. တစံုတေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တျဖည္းျဖည္း ရင္းႏွီးကာ ႏွစ္သက္လာခဲ့သည္ .. ျပီး ပို၍ စြဲလန္းလာခဲ့သည္ .. ထိုရနံ႕သယ္ေဆာင္သူကို က်မ၏ နံေဘးတြင္ ရွိေနေစခ်င္ခဲ့သည္ ..

စြဲလန္းျခင္းဆိုေသာ အရာသည္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ စြဲျမဲတည္ရွိမယ္ က်မ ေကာင္းစြာ မခြဲျခားႏုိင္ခဲ့ပါ .. က်မ စြဲလန္းႏွစ္သက္ဖူးေသာ ထို ရနံ႕ကိုလည္း ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ စြဲျမဲႏွစ္သက္ႏိုင္လိမ့္မယ္ မေသခ်ာခဲ့ပါ .. သို႕ေပမယ့္ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ အရင္အခ်ိန္ကာလ တခုမွာေတာ့ ထိုရနံ႕သည္ က်မ၏နံေဘးတြင္ အေသအခ်ာ တည္ရွိေနခဲ့ေလသည္ ..

ရက္စြဲတခ်ိဳ႕ ပံုမွန္ ကုန္လြန္ခဲ့သည္ .. အရာအားလံုးသည္လည္း ပံုမွန္ဟု ဆိုႏုိင္သည္ .. က်မအတြက္ ပံုမမွန္ျခင္း တခုက က်မ ႏွစ္သက္ေသာ ရနံ႕ႏွင့္ ေဝးကြာေနျခင္းပင္ .. ထို ရနံ႕ႏွင့္ ပိုင္ရွင္ကို က်မ လြမ္းဆြတ္စြာ သတိရေနခဲ့သည္ .. ေနာင္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုထိလည္း က်မ သတိရေနဦးမည္ .. က်မ ထိုရနံ႕ႏွင့္ ေ၀းကြာခဲ့သည္မွာ က်မအထင္ ႏွစ္ဝက္စြန္းစြန္း ရွိေနခဲ့ျပီ ..

သတိထားမိသည္က လြန္ခဲ့ေသာ လေတြကထက္ က်မရဲ႕ တမ္းတခ်ိန္ေတြ က်ဲပါးလာခဲ့သည္ .. တိုက္ဆုိင္မႈႏွင့္ တခ်ိဳ႕အခ်ိန္မ်ားမွ လြဲ၍ ထို ရနံ႕အေၾကာင္း က်မ ေမ့လာႏိုင္ခဲ့ျပီ .. ဟုတ္သည္ ေနာင္တြင္ ယခုထက္ပို၍ က်မ ေမ့ရလိမ့္မည္ .. ေနာက္ေနာင္မ်ားတြင္ အလိုလိုေနရင္း က်မ ေမ့သြားလိမ့္မည္ ..

တမ္းတရူးသြပ္စြာႏွင့္ စြဲလန္းဖူးျပီ .. ထို႕အတူ ပ်က္စီးခဲ့ဖူးျပီ .. ျပန္၍ အသစ္တခု ျဖစ္လာဦးမည္ .. က်မ ျပန္လည္၍ စြဲလန္းလိမ့္ဦးမည္ ..

ever every စကားလံုးမ်ား တြင္တြင္သံုးျခင္းကို က်မ မုန္းသည္ .. ထာဝရဆိုေသာ စကားကို က်မ မယံုၾကည္ေတာ့ .. ထို ထာဝရသည္လည္း အခ်ိန္အခါႏွင့္ စိတ္ခံစားမႈေပၚ လုိက္၍ ေျပာင္းလဲတတ္သည္ .. က်မ လက္မခံခ်င္လည္း မရ .. ဒါသည္ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ .. ဒီအတြက္ ဝမ္းနည္းစရာ မလိုသလို ေတြ႕ၾကံဳလာသမွ် လက္ခံတတ္ရံုသာ ..

လက္ခံတတ္ရမည္ .. လက္လႊတ္တတ္ရမည္ ..

လူတုိင္းအတြက္ အခ်ိန္ဆိုေသာ သမားေကာင္း ရွိသည္ .. ေ၀ဒနာမွန္သမွ် ထိုသမားေကာင္းက ကုစားေပးလိမ့္မည္ ..

ေနာက္ က်န္ရွိေနေသာ ျဖတ္သန္းရမည့္ အခ်ိန္မ်ားအတြက္ ေမ့သင့္သည္မ်ားကို ေမ့ဖို႕ ၾကိဳးစားရမည္ .. တည္ေဆာက္သင့္သည္မ်ားကို တည္ေဆာက္ရမည္ .. ျပဳျပင္သင့္သည္မ်ားကို ျပဳျပင္ရမည္ ..

ေလာကၾကီး ပံုမွန္ လည္ပတ္ေနသည္ .. အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးကို ၾကိဳးစားရလိမ့္ဦးမည္ ..

Wednesday, June 9, 2010

ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေရး (စာနာမႈနဲ႕ ေဖးကူပါ)




အရင္ႏွစ္ ဒီလိုအခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့တခုမွာဖတ္လုိက္ရတဲ့ ကုသိုလ္ အဖြဲ႕ရဲ႕ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ မိဘမဲ့ျဖစ္သြားတဲ့ ကေလးမ်ားအတြက္ အဓိကထားျပီး ေက်ာင္းထားေပးမယ့္ အစီအစဥ္ကို သိလုိက္ရပါတယ္ .. စာကိုဖတ္ျပီး စိတ္၀င္စားမိလို႕ ဆက္သြယ္စံုစမ္းခဲ့ပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသူေလးတေယာက္အတြက္ အလွဴေငြထည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ .. အလွဴေငြထည့္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကုသိုလ္အဖြဲ႕မွ ကိုေအာင္ႏုိင္စိုးက ကိုယ္တာ၀န္ယူ ေက်ာင္းထားေပးတဲ့ ကေလးရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြကို အီးေမးနဲ႕ ျပန္စာပို႕ေပးခဲ့ပါတယ္ ..

၂၀၁၀/၁၁ စာသင္ႏွစ္အတြက္ အစီအစဥ္ကို စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား ဒီေနရာမွာ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္ .. Lotus Foundation နဲ႕ ကုသိုလ္ အဖြဲ႕တို႕ရဲ႕ ၂၀၁၀/၁၁ စာသင္ႏွစ္အတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ့္ အစီအစဥ္ပါ ..

က်မတို႕ ငယ္တုန္းတည္းက မိဘနဲ႕ မပူမပင္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကရတယ္ .. ခုလည္းပဲ သူ႕အတုိင္းအတာနဲ႕ သူ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကတယ္ .. က်မတို႕ လစဥ္ အသံုးစရိတ္ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ရွိမလဲ .. ???

အဲဒီ အသံုးစရိတ္ေတြထဲက နဲနဲေလာက္ ေလွ်ာ့သံုးျပီး ကေလးတဦးအတြက္ တေယာက္ တလက္နဲ႕ ကူညီသြားၾကမယ္ဆိုရင္ .. ကေလးတေယာက္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ လူ၀င္ဆန္႕ေအာင္ အသိပညာထည့္ေပးႏုိင္ဖို႕ က်မတို႕ ကူညီၾကရေအာင္ပါ ..

ကေလးတေယာက္အတြက္ တလစာ ေက်ာင္းစရိတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ -

မူလတန္း = S$ ၁၅ / month

အလယ္တန္း = S$ ၂၀ / month

အထက္တန္း = S$ ၂၅ / month သတ္မွတ္ထားပါတယ္ ..

လွဴတဲ့အခါလည္း ကိုယ္အဆင္ေျပသလို လွဴႏုိင္ပါတယ္ .. တလခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္၀က္စာျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပသလို လွဴဒါန္းႏုိင္ပါတယ္ .. စာသင္လက ၈ လ ပါ .. မူလတန္းကေလးတေယာက္အတြက္ ၁ႏွစ္စာ ေက်ာင္းစရိတ္က စင္ကာပူေဒၚလာ ၁၂၀ က်ပါမယ္ .. အလယ္တန္းအတြက္ ၁၆၀ က်ပါမယ္ .. အထက္တန္းအတြက္ ၂၀၀ က်ပါမယ္ .. ကိုယ္အဆင္ေျပသလို ခြဲေပးလို႕ရပါတယ္ ..

စဥ္းစားမိတယ္ .. စင္ကာပူေဒၚလာ ၁၅ က်ပ္ ျမန္မာေငြ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ .. ၇၀၀ နဲ႕တြက္ရင္ ၁၀၅၀၀ ..

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေငြ ၁ေသာင္း ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ဘာမ်ားလုပ္ႏုိင္မလဲ .. လၻက္ရည္ တခြက္ ၁၅၀ ၂၀၀ (အရင္ႏွစ္ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ေစ်းပါ ..) ထမင္းစားရင္ ၁၅၀၀ ၂၀၀၀ .. ေငြ ၁ေသာင္းကို ဘယ္ႏွစ္ရက္ သံုးလို႕ရမလဲ ..

က်မတို႕ ဒီမွာ တရက္ အသံုးစရိတ္ ဘယ္ေလာက္သံုးသလဲ .. ထမင္းတခါစား ၂က်ပ္ခြဲ ၃က်ပ္ဆိုတာ ေအာက္ထစ္ .. အေအးေသာက္မယ္ .. ၅က်ပ္ေလာက္ တန္းေနျပီ .. မစဥ္းမစားပဲ စိတ္အလိုလုိက္ျပီး ျဖဳန္းတီးတာ မပါေသးဘူး .. တခါတေလ ကိုယ္လုပ္ေနတာေတြက မတရားသလိုေတာင္ ခံစားမိတယ္ ..

လူရယ္လို႕ျဖစ္လာတာနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပဳဖူးတဲ့ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြကို ခံစားရသူေတြခ်ည္းပါပဲ .. ေကာင္းက်ိဳးေတြ ခံစားေနရသူေတြအဖို႕လည္း အေကာင္းေတြမွာ သာယာေနရံုတင္မဟုတ္ပဲ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္ ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ဖို႕ လိုပါတယ္ .. က်မတို႕ ခု လက္ရွိ ေကာင္းေနတဲ့ အေျခအေနေလးကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ မွ်ေ၀ရေအာင္ပါ ..

က်မ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းတဲ့ ကိုေအာင္ႏုိင္စိုးရဲ႕ အီးေမး လိပ္စာကေတာ့ aungns@gmail.com ပါ ..

နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...