Friday, October 14, 2011

စိတ္ဒဏ္ရာ

"သားၾကီးေရ .. သားၾကီး .. မီေရ သားၾကီး ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲကြာ .. ေခၚလုိက္ပါဦး .. ကိုယ္သြားရမယ့္ အခ်ိန္ နီးေနျပီ .."

"ကို႕သားၾကီး ခုနကေတာ့ ျခံထဲေတြ႕တာပဲ .. ခဏေလး မီသြားၾကည့္လုိက္ဦးမယ္ .."

"ဝါးးးးး .."

"အမေလး သားေရ လန္႕သြားတာပဲ .. ဘယ္ေတြသြားေနတာတုန္း .."

"သား ေက်ာင္း၀န္းထဲက ဇီဇ၀ါပန္း သြားခူးေနတာ ေမေမ .. ေဖေဖ့ဖို႕ .. ေရာ့ ေဖေဖ .. ျပန္လာရင္ သားဖို႕ မုန္႕နဲ႕ အရုပ္ ၀ယ္ခဲ့ေနာ္ .."

"ဟား .. ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ .. ငါ့သားက ဘာအရုပ္ လိုခ်င္တုန္း .."

"ေလယာဥ္ပ်ံ .. ေဖေဖ ခုေမာင္းမယ့္ ေလယာဥ္ၾကီး သားလိုခ်င္တာ .."

"အမေလး အေဖတူသား .. ဟြန္း .." ေမေမက ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ ..

"ဒါမွ ငါ့သားကြ .. သား ေဖေဖ့လို ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး ေမာင္းခ်င္ရင္ စာကို ၾကိဳးစားရမယ္ေနာ္ .. ေမေမ့ကိုလည္း ဂရုစိုက္ .. ညီေလးကိုလည္း ကူထိန္းေပးေနာ္ .."

"ဟုတ္ .."

"လိမၼာလုိက္တဲ့ ငါ့သားၾကီး .. ေဖေဖၾကီးကို ေမႊးေမႊးေပးပါဦး .."

က်ေနာ္ စိတ္လိုလက္ရ ေမႊးေမႊးေပးလုိက္ေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ ျပံဳးလို႕ .. ေမေမ့ကလည္း ေပ်ာ္လို႕ .. က်ေနာ့္ညီေလးကေတာ့ ပုခက္ထဲမွာ အိပ္ေမာက်ေနေလရဲ႕ ..

"ကဲ .. ကိုသြားေတာ့မယ္ .. အစစ ဂရုစိုက္ေနာ္ မီ .."

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကို .. စိတ္ခ်ပါ .."

အဲဒီအခ်ိန္ ေမေမ့မ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္စိတ္တခ်ိဳ႕ ယွက္သန္းေနတာ က်ေနာ္ ဂရုျပဳမိပါတယ္ .. က်ေနာ္လည္း ေဖေဖ့ကို စိတ္ပူတယ္ေလ .. သားလည္း ေဖေဖနဲ႕ လိုက္ခ်င္တယ္လို႕ ေျပာခ်င္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္လိုက္ခြင့္ မရွိမွန္းလည္း သိေနပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေဖေဖေမာင္းတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး က်ေနာ္ အရမ္းစီးခ်င္တယ္ ..

----------

က်ေနာ္ အခု ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္ေတြကို အနီးကပ္ျမင္ေနရတယ္ .. ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ က်ေနာ္ရယ္ .. ေဖေဖ့ေလယာဥ္ၾကီးက တိမ္ေတြကို ၀င္တိုက္လိုက္ .. တိမ္ေတြက ေလယာဥ္ကို ၀င္တုိက္လိုက္နဲ႕ .. တိမ္ေတြကို အနီးကပ္ျမင္ရတာ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားဖို႕ ေကာင္းတယ္ .. ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကေန ဟိုးေျမျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္ အားလံုးက ပိစိေကြးေလးေတြ .. က်ေနာ္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ .. ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ က်ေနာ္ရယ္ ..

ရုတ္တရက္ ေဖေဖ က်ေနာ့္ကုိ ၾကည့္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြလား .. က်ေနာ့္ေခါင္းကို တခ်က္ သပ္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ..

"သား ေမေမ့ကို ဂရုစိုက္ေနာ္ ေမေမ့စကားနားေထာင္ျပီး ညီေလးကိုလည္း ကူထိန္းေပးေနာ္ .. ေဖေဖစိတ္ခ်မယ္ေနာ္သား .. စာကိုလည္း ၾကိဳးစား .."

"ဟုတ္ ေဖေဖ .."

ျပီးေတာ့ ေဖေဖ ခလုတ္တခုႏွိပ္လိုက္တယ္ .. ခလုတ္ႏွိပ္လုိက္တာနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ စီးေနတဲ့ ေလယာဥ္ၾကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားတယ္ ..

"ေဖေဖ .. ေဖေဖ .. သားတို႕ကို မခြဲသြားပါနဲ႕ .. ေဖေဖ .. ေဖေဖ ......."

ေဖေဖ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနတယ္ .. မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြလား .. ႏႈတ္ခမ္းေတြက  တခုခုေျပာခ်င္ေနတာလား ..

"ေဖေဖ သားကို ျပန္လာေခၚပါ .. ေဖေဖ ......... ေဖေဖ ........."

၀ုန္း ............

"ေဖေဖ .. ေဖေဖ .. ေဖေဖ ......"

က်ေနာ့မ်က္စိေရွ႕မွာ ေဖေဖရွိေနတဲ့ ေလယာဥ္က တစစီ ေပါက္ကြဲထြက္သြားတယ္ .. က်ေနာ္ ေဖေဖ့ကို တစာစာေအာ္ေခၚရင္း မ်က္ရည္ေတြ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ က်လာတယ္ .. က်ေနာ္ အသက္ရႈက်ပ္လာတယ္ .. က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို တေယာက္ေယာက္ဖိထားတယ္ ..

"အား ......"

တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ရင္နဲ႕ က်ေနာ့္တကုိယ္လံုး ေခၽြးေတြ ရြဲနစ္ျပီး ႏိုးထလာခဲ့တယ္ ....

ေဖေဖ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာစကားကို နားမွာၾကားေနရင္း .. မ်က္ရည္ေတြ သြင္သြင္က်ရင္း က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းက စကားလံုးတခု ထြက္က်လာခဲ့တယ္ .. "ေဖေဖ .."

ခုလိုေမာဟိုက္ျပီး ႏိုးထလာတဲ့ မနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာကို က်ေနာ္ အလြန္မုန္းတီးလွပါတယ္ .. ေဖေဖဆံုးပါးျပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့အခု အသက္ ၂၀အထိ ခုလို ဆိုး၀ါးလွတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေပါင္းမ်ားစြာကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တယ္ .. ေနာက္ဆံုးမွာ ေဖေဖက တနည္းနည္းနဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္တို႕ပဲ က်န္ခဲ့တယ္ ေဖေဖ ..

ခုတင္ေဘး ခံုေပၚက က်ေနာ့ဒိုင္ယာယီေလးကို ဆြဲယူလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ စာေၾကာင္းေတြ ခ်ေရးလုိက္တယ္ ..

ေဖေဖ

ေဖေဖခု ဟိုး ေကာင္းကင္ေပၚမွာလားဟင္ .. သားတို႕ကို ေမ့ေနျပီေပါ့ေနာ္ .. ဒါမွမဟုတ္ ေဖေဖသားတို႕ကို သတိရေနတုန္းလား .. ျပီးေတာ့ ေဖေဖတေယာက္တည္းဆို ပ်င္းေနမွာပဲေနာ္ .. ေဖေဖ့ကို သနားလုိက္တာ .. ေဖေဖ တေယာက္တည္းဆိုလည္း မေၾကာက္နဲ႕ေနာ္ .. သား ခု ေဆးေဖာ္ေနတယ္ .. အဲဒီေဆးေအာင္ရင္ သား ေဖေဖဆီ လာေတြ႕မယ္ .. အဲဒီအခါက် သားကို ေဖေဖေမာင္းတဲ့ေလယာဥ္ၾကီး ေပးစီးပါေနာ္ ..

ေဖေဖ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ .. အရမ္းလည္း သတိရတယ္ .. ေဖေဖေနေကာင္းပါေစ ..

ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကို ပိတ္လုိက္ျပီး ေနရာတက် ျပန္ထားလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ကုတင္ေအာက္မွာ ဖြက္ထားတဲ့ ဂမၻီယစာအုပ္တအုပ္ကို ယူျပီး ဖတ္လက္စ စာကို ဆက္ဖတ္ေနလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ က်ေနာ့မွတ္စုစာအုပ္တအုပ္ကို ယူျပီး ေဆးနည္းေတြ လိုက္မွတ္လုိက္တယ္ .. က်ေနာ့္ စာအုပ္ထဲမွာ ေဆးနည္း ပုတီးစိပ္နည္း ဖိုထိုးနည္း အစံုပဲ ရွိတယ္ .. က်ေနာ္ရဲ႕ ေဆးေအာင္ရင္ က်ေနာ့ ေဖေဖကို ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႕ရမယ္ .. အေတြးထဲမွာတင္ က်ေနာ္ တက္ၾကြလာတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေဆးေဖာ္ဖို႕က ပစၥည္းေတြလည္း အမ်ားၾကီးလိုေသးတယ္ .. ေမေမမသိေအာင္လည္း လုပ္ရေသးတယ္ ..

ေမေမ .. ေမေမနဲ႕ မေတြ႕တာေတာင္ ၾကာေနခဲ့ျပီ .. ေမေမ အဆင္မွေျပရဲ႕လား .. ေမေမ့ကို သတိရတာနဲ႕ ေမေမ့ေဘးက အရက္သမားလူၾကီးကိုပါ ျမင္ေယာင္လာခဲ့တယ္ .. ဒီလူၾကီး ေေမေမ့ကို ႏွိပ္စက္ေနေသးလား .. ေမေမ့ကိုလည္း သနားလုိက္တာ .. ေမေမ့ဆီ သား အျမန္ျပန္လာမွာပါ .. ဒီကလူေတြ မသိေအာင္ သားထြက္လာခဲ့မယ္ .. သား ဒီက လြတ္တာနဲ႕ ေမေမ့ကို လာေခၚမယ္ .. ျပီးရင္ ေဖေဖရွိတဲ့ေနရာကို သားရယ္ ေမေမရယ္ ညီေလးရယ္ လုိက္သြားမယ္ .. ေမေမ စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္ ..

က်ေနာ့ ပစၥည္းေတြကို အနားမွာရွိတဲ့ အိတ္တခုတည္း စုျပံဳထည့္လုိက္တယ္ .. တံခါးေပါက္ကို သြားေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ အေစာင့္ေတြ ဟိုဘက္ဒီဘက္ေလွ်ာက္ေနတယ္ ..

ကလင္ .. ကလင္ ..

ဘဲလ္သံနဲ႕ အတူ က်ေနာ့ အခန္းတံခါးပြင့္သြားတယ္ .. ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ဗန္းကို ကိုင္ရင္း လူတေယာက္၀င္လာတယ္ .. ျပီးေတာ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ..

"သားေရ .. ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ျပီ .. အိုး သားက လက္ထဲမွာ အိတ္ၾကီးနဲ႕ ဘယ္သြားမလို႕လဲ .. အန္တီကို ေျပာေလ .. အန္တီလည္း လုိက္ခ်င္တာေပါ့ .."

က်ေနာ္ မသကၤာစြာနဲ႕ ၾကည့္ရင္း ..

"အန္တီက တကယ္လုိက္ခ်င္လို႕လား .. သားက ေဖေဖေမာင္းတဲ့ ေလယာဥ္ၾကီး သြားစီးမွာ .. ေမေမနဲ႕ ညီေလးကိုလည္း သြားေခၚရဦးမယ္ .. အန္တီလိုက္ခ်င္ရင္ ေမေမ့ကို အရင္ေမးေပးမယ္ .. ေမေမက လိုက္ဆို အန္တီလိုက္ခဲ့ေလ .."

"တကယ္ေနာ္ သား .. ဒါဆို သားက ခရီးထြက္မွာေပါ့ .. ခရီးထြက္မယ္ဆို သားအားရွိဖို႕ လိုတယ္သားရဲ႕ .. ဗိုက္မဆာဘူးလား .. ဒီမွာ အန္တီ ထမင္းနဲ႕ဟင္း ယူလာတယ္ .. ျပီးရင္ အားရွိေအာင္ ဒီေဆးေလးေသာက္ .. သား အားရွိျပီဆို အန္တီတို႕ တူတူ သြားမယ္ .. ဟုတ္ျပီလား .."

"ဟုတ္ .."

က်ေနာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္ .. ထမင္းနဲ႕ဟင္းကို အားရပါးရစားျပီး ေဆးေတြလည္း က်ေနာ္ ေသာက္လုိက္တယ္ .. အန္တီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီမ်က္၀န္းေတြက ေမေမ့လိုပဲ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတယ္ ..

"စားေကာင္းလား သား .. စားျပီးရင္ ခဏအိပ္လုိက္ဦးေနာ္ .. ေနာက္ နဲနဲၾကာရင္ အန္တီ ထပ္လာခဲ့မယ္ .. ဟုတ္လား .."

"ဟုတ္ .."

က်ေနာ္ ေျပာရင္း အိပ္ရာေပၚလွဲလုိက္တယ္ .. လွဲေနရင္းပဲ က်ေနာ္ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ .. အန္တီက ပစၥည္းေတြသိမ္းျပီး ထြက္သြားတဲ့ ေျခသံကို မပီမျပင္ ၾကားေနရတယ္ .. ျပီးေတာ့ တံခါးပိတ္သံ တိုးတိုး ..

----------

က်မ တာ၀န္က်ေနတဲ့ စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရံုမွာ သနားစရာ ေကာင္းတဲ့ ကေလးတေယာက္ရွိေနတယ္ .. သူသိပ္ေလးစား ခ်င္ခင္ရတဲ့ ဖခင္ဟာ တိုက္ေလယာဥ္ေမာင္းတဲ့ ဗိုလ္ၾကီးတေယာက္ျဖစ္တယ္ .. သူမူလတန္းအရြယ္မွာပဲ သူ႕ရဲ႕ ဖခင္ဟာ ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္ေတြကို သြားကယ္ဖို႕ ေလယာဥ္နဲ႕ ထြက္လာရင္း တဖက္က ရန္သူေတြရဲ႕ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ က်ဆံုးသြားခဲ့တယ္ .. ကေလးဟာ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက ဖခင္ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ေစာင့္စားေနခဲ့တယ္ .. အိမ္ေထာင္ေရး ကံမေကာင္းတဲ့ မုဆိုးမ မိခင္ရဲ႕ ေနာက္အိမ္ေထာင္ကလည္း အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့တယ္ .. စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းၾကီးျပင္းလာရင္း တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္ .. သူအျဖစ္ခ်င္ဆံုးကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ၾကီးတေယာက္အျဖစ္ပဲ .. ကံ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ကံမေကာင္းခဲ့သူကေလးဟာ ဗိုလ္၀င္ခြင့္မွာလည္း က်ဆံုးခဲ့တယ္ .. သူ႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္ေတြ အားလံုးျပိဳပ်က္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ..

သူေလးရဲ႕ စိတ္ေတြ အျမန္ဆံုး ပံုမွန္ျဖစ္လာဖို႕ က်မတို႕ ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္ .. ကေလးရယ္ .. အျမန္ဆံုး ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ေတြ႕ပါေစကြယ္ ..

10 comments:

မဒမ္ကိုး said...

ဖတ္ရတာတကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး.မိုးခါးေရ
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ဒီရက္ေတြမွာ မဒိုးကန္ ကဘာ႕ေၾကာင္႕ဆိုတဲ႕ပိုစ္႕ကိုေရးျပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ငယ္ဘ၀ေတြကို အရမ္းျပန္သတိရေနခဲ႕တယ္ .
အဲဒီအေဖဆံုးလို႕ငိုေၾကြးေနတဲ႕ သမီးေလးေတြကိုလဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနတယ္ .
ဒိုးကန္တို႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ဟာအဲလိုရွိေနခဲ႕တယ္ ဒါေပမယ္႕ သူ႕အေဖကေတာ႕ တိုက္ေလယာဥ္မႈးမဟုတ္ခဲ႔ဘူး. တပ္ခြဲမႈးဗိုလ္ၾကီးတစ္ေယာက္ေပါ႔ .ေရစီးသန္တဲ႕ ေသာင္းရင္းျမစ္ထဲ ကို ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္နဲ႕ေမ်ာသြားတာ ေသသလားရွင္သလားေတာင္မသိရေအာင္ကို အေလာင္းကိုရွာမေတြ႕ေတာ႕ဘူး .အဲကေလးဟာ ခု အသက္ ၂၀ အရြယ္နီးပါးရွိေနေပမယ္႕ ျမစ္ကမ္းေဘးေတြကို မၾကာခန သြားသြားေမွ်ာ္ေနတတ္တယ္။ဒါေပမယ္႕ သူ႕အေမကေတာ႕ ေမာင္ႏွမေလး ၂ ေယာက္ကို ေနာက္အိမ္ေထာင္မထူပဲ ျပိဳးေထာင္ေပးခဲ႕ရွာတယ္ ။ ပိုစ္႕ေလးကေကာင္းလို႕စီေမ်ာသြားလိုက္တာ ရင္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္

ခင္တဲ႕

မဒိုးကန္

Unknown said...

ဟာ...
ရင္ထဲနင္႔ခနဲျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ
ကေလးရဲ႕ ဘဝေပး ဝဋ္ေၾကြးထင္ပါရဲ႕...

ညီရဲ said...

ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္...
တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာေမးပဲြ ေအာင္ျပီးမွ ျဖစ္သြားတယ္ ဆုိေတာ့ ႏွေျမာဖုိ ့ေကာင္းတယ္...
အျမန္ဆံုး ျပန္ေကာင္းလာဖုိ ့ကို ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္...

ညိမ္းႏိုင္ said...

ဝဋ္ေၾကြးလို႔ပဲသေဘာထားရမွာပဲဗ်ာ...သနားစရာပဲ...ဟူးးး
(စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမိုးခါးပို႕စ္ေတြအသစ္မတတ္ဘူး
ဗ်..၊ခုေတာင္ မသကၤာလို႔လာၾကည့္တာရယ္...လင့္ေျပာင္း
သြားတယ္ထင္ပါ့...၊မဖတ္၇ေသးတာေတြပါ ျပန္တ္သြား
တယ္ဗ်ုိးးးးးးးး)

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အျပင္မွာ တကယ္ကိုျဖစ္တတ္ ေတြ႔ရတတ္တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႕ နီးနီးစပ္စပ္ကို တူပါတယ္။
အဲဒီလို ကေလးေတြ တကယ္ကို ရွိပါတယ္။
မိဘကံမေကာင္းတဲ႔အျပင္ ဘဝကံပါ မေကာင္းရွာတဲ႔ သနားစရာ ကေလးေတြပါ။။
အျပင္မွာ ျမင္ရတိုင္းလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္
ဝတၳဳထဲမွာ ဖတ္ရတိုင္းလည္း ဝမ္းနည္းမိတယ္

Anonymous said...

စိတ္မခိုင္ပါဘူး ဆိုမွ ..

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

nyisaynaing said...

မဂၤလာပါ ....မိုးခါး
အင္း.မိုးခါးရဲ႕.အေရးအသားေတြက ဟိုခုန္ဒီခုန္နဲ႕ စာေတြလိုက္ဖတ္ရင္း အေတြးေတြနဲ႕ေမ်ာပါသြားလိုက္တာ.ေနာက္ဆံုးက်မွပဲ.ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့ ....အျဖစ္အပ်က္ေလးက စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ.......ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႕အျမန္ဆံုး ျပန္ေကာင္းလာနိင္ပါေစ.....

ခင္တဲ့
.....ညီေစနိင္

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြက အမ်ားႀကီးဘဲေနာ္။ ဖတ္ရင္း စိတ္ေတြေတာင္ ႏုံးေခြသြားတယ္။

ခင္မင္လွ်က္

စံပယ္ခ်ိဳ said...

စာထဲမွာေမ်ာသြားခဲ႔ရတယ္
ကံဆုိးလွတဲ႔ကေလးပါလား
သူ႔ဘဝေပး ဝဋ္ေၾကြးျဖစ္မွာပါေလ
ခ်စ္တဲ႔ jasmine

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ရင္ထဲ နင့္လို႕ပါပဲမမ...:( သနားပါတယ္ ..အဲလိုကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဘဝေတြ...စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ဆိုေတာ့ အၿပင္ဒဏ္ရာထက္ ပိုၿပိး ထိခိုက္ခံစားရၾကရတယ္ေလ...

နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...