မွန္ထဲတြင္ ေပၚလာေသာကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ပိုးတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ျပံဳးလိုက္သည္ .. ျပီးေနာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲသို႕ ထူးရဲကို လက္ေဆာင္ေပးမည့္ ပါဆယ္ထုပ္ေလးထည့္လုိက္သည္ .. အဆံုးသတ္အေနႏွင့္ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္တြင္ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပင္အဆင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ေက်နပ္ျပီဆိုမွ ထူးရဲႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာေနရာသို႕ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ..
ဒီေန႕ ထူးရဲႏွင့္ ပိုးတို႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၁ႏွစ္ျပည့္သည့္ေန႕ .. ထူးရဲေရာ ပိုးအတြက္ ဘာလက္ေဆာင္မ်ားေပးေလမလဲ ပိုးရင္ခုန္မိသည္ ..
ပိုး ထူးရဲကို ခ်စ္သည္ .. ဘာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထူးရဲသည္ အလြန္ကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ပံုစံရွိေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႕ပဲျဖစ္သည္ .. ထူးရဲ အျပံဳးေလးကို ခ်စ္သည္ .. ထိုအျပံဳးေလးမွစ၍ ထူးရဲအေပၚစိတ္၀င္စားခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ေလ .. ထူးရဲႏွင့္ အတူရွိေနရလွ်င္ေပ်ာ္သည္ .. ထူးရဲေျပာသည့္ အခ်စ္စကားမ်ားတြင္ ေပ်ာ္၀င္မိသည္ .. အျမဲလည္း ၾကားလိုမိသည္ .. ညစဥ္ ဖုန္းထဲမွ သီခ်င္းဆိုျပီး ေခ်ာ့သိပ္တတ္ေသာ သီခ်င္းျပီးဆံုးသြားလွ်င္ ပိုးေလး အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးေလ့ရွိေသာ ထူးရဲလိုေကာင္ေလးမ်ိဳးကို ပိုးစြဲလမ္းခဲ့သည္မွာ ထူးဆန္းသည္ေတာ့မဟုတ္ .. ဒီလိုနဲ႕ ထူးရဲႏွင့္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာခဲ့သည္ ..
ဒီေန႕ ထူးရဲက တစ္ေနကုန္ေလွ်ာက္လည္မည္တဲ့ .. ရုပ္ရွင္လည္းၾကည့္မည္ .. တစ္ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေငြေရာင္လက္ပတ္နာရီေလး ေပးမည္ .. ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ ၾကည္ႏူးေနရင္း နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ၉း၁၅ ရွိေနျပီ .. ဒါဆို ၁၅ မိနစ္ေနာက္က်ေနျပီပဲ .. ကိစၥေတာ့မရွိ ပိုးသည္ အျမဲေနာက္က်တတ္ေသာ ေကာင္မေလးမွန္း ထူးရဲသိျပီးသားပဲျဖစ္ေလသည္ ..
××××××××××
ခ်ိန္းထားေသာေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ထူးရဲက ေရာက္ႏွင့္ေနျပီျဖစ္သည္ ..
ထူးရဲ ပိုးကိုျမင္သည္ျပံဳးျပီး လက္လွမ္းျပသည္ .. အဲသည္အျပံဳးေလးေပါ့ ပိုး သိပ္ခ်စ္ရသည္ေလ ..
ခံုတြင္၀င္ထိုင္ျပီး ပိုးက စ၍
"ထူးရဲ ေရာက္ေနတာၾကာျပီလား .."
"အင္း .. ၾကာျပီေပါ့ .. ဒါေပမယ့္အျမဲေစာင့္ေနရတာ အက်င့္ျဖစ္ေနပါျပီ .." ျငဴစူသံလံုး၀မပါဘဲ ထူးရဲေျပာသည္ .. ဒါေတြေၾကာင့္လဲ ထူးရဲကို ခ်စ္ရသည္ေပါ့ ..
××××××××××
ပိုးတို႕ စားေသာက္ျပီးေတာ့ .. ထူးရဲက
"ပိုး .. ပိုးနဲ႕ ဒီေန႕ အတူတူလုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ .. ပထမဆံုးအေနနဲ႕ ပိုးကို ကိုယ္ ခြင့္ေတာင္းစရာရွိတယ္ .. ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳေပးပါလား .."
"ဘာလဲဟင္ .."
ထူးရဲက ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက လက္စြပ္ေလးထုတ္ျပီး ပိုးလက္မွာ လာစြပ္ေပးတယ္ .. ျပီးေတာ့
"ပိုး .. ကိုယ္တို႕လက္ထပ္ရေအာင္ .."
ပိုးရင္ထဲ ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားတယ္ .. လက္ထပ္ဖို႕ .. ဟုတ္သားပဲ .. ပိုးဘာလို႕ ခ်စ္သူရည္းစားထားျပီး လက္ထပ္ဖို႕ဆိုတာကို ေတြးမထားမိဘူး .. ပိုး အမွန္ေျပာရရင္ လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူး .. ထူးရဲကို မခ်စ္လို႕ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ပိုးကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္လာမယ့္ အဲဒီအိမ္ေထာင္ဆိုတာၾကီးအတြက္ ပိုးမွာ ျပင္ဆင္ထားတာမရွိေသးဘူး .. ဒီခဏ ပိုးစိတ္ထဲမွာ ေယာက္ယက္ခပ္သြားတယ္ ..
"ပိုး .. ပိုး .. ဘာေတြေတြးေနတာလည္း .. ကိုယ္ေျပာေနတာၾကားရဲ႕လား .."
"ဟမ္ .. ေျသာ္ .. အင္း ၾကားပါတယ္ ထူးရဲ .."
"ဘာလို႕လဲပိုး .. ကိုယ့္ကို လက္မထပ္ခ်င္ဘူးလား .."
"အာာ .. အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး .. ခ်က္ခ်င္းၾကီးဆိုေတာ့ သိပ္မ်ားမေစာလြန္ဘူးလား .."
"မေစာပါဘူးပိုးရယ္ .. ကိုယ္တို႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္ေလ.. ဒါနဲ႕တင္ လက္ထပ္ဖို႕လံုေလာက္ပါတယ္ .. ေနာ္ပိုး .. လက္ထပ္ရေအာင္ .. ဒီေန႕ေလ ပိုးကိုေခၚသြားျပီး ေမေမနဲ႕ေတြ႕ေပးမလို႕ .."
ဘုရား .. သူက အကုန္ကိုစီစဥ္ထားတာပါလား .. သူေျပာတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ ပိုးေတာ္ေတာ္စိတ္ရႈပ္လာတယ္ .. အမွန္က ပိုး ထူးရဲကိုခ်စ္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ လက္ထပ္ဖို႕ .. လက္ထပ္ဖို႕ဆိုတာကို မစဥ္းစားဖူးဘူး .. ပိုး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္တယ္ .. ပိုးအခ်ဳပ္အေႏွာင္ မခံခ်င္ဘူး .. ျပီးေတာ့ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူးလို႕လဲ ထင္တယ္ .. ပိုးရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အိုး အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီးပဲ ..
"ပိုး .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. ကိုယ္ေျပာေနတာေတြေရာ ၾကားရဲ႕လား .." ပုခံုးကိုလာလႈပ္ျပီး ထူးရဲလာေျပာတယ္ ..
"ဟင္ .. အင္း ၾကားပါတယ္ .. ဒီေန႕ပိုးေနမေကာင္းခ်င္သလိုပဲ .. မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနတယ္ ထူးရဲ .."
"ေျသာ္ .. ဟုတ္လား .. ဒါဆို ေလေကာင္းေလသန္႕ရတဲ့တစ္ေနရာေျပာင္းမယ္ေလ .. လာ သြားရေအာင္ .."
အဲဒီေန႕က ထူးရဲ ေခၚရာေနာက္ကိုသာလိုက္ေနရတယ္ .. စိတ္ေတြကေတာ့ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ပဲေပါ့ .. ထူးရဲ ေမေမဆိုသူနဲ႕လည္း ေတြ႕ခဲ့ရေသးတယ္ .. ဟင္း .. ထူးရဲေမေမက မဆိုးပါဘူး .. ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ ပိုးစိတ္ေတြရႈပ္ေနတယ္ .. ပိုး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လည္း နားမလည္ေတာ့ဘူး .. ထူးရဲကို ပိုးအရမ္းခ်စ္တယ္ေလ .. ထူးရဲ အနားမွာရွိရင္ေပ်ာ္တယ္ .. ခု ထူးရဲေျပာတာက ပိုးနဲ႕ထူးရဲႏွစ္ေယာက္ အျမဲတမ္း နီးနီးေနရဖို႕ .. ဒါေပမယ့္ ပိုးမေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး .. ဘာလို႕လဲ .. ဘာလို႕လဲ .. ဟူး ...
××××××××××
သမီးရည္းစားဘ၀မွာ အခ်စ္ေတြျပည့္လွ်ံေနတတ္ျပီး အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀မွာေတာ့ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္နားမလည္ႏုိင္တာ လိုအပ္ခ်က္ေတြမျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာေတြနဲ႕ပဲ ျပည့္ေနတယ္လို႕ ပိုးယူဆတယ္ .. ပိုးယူဆတာမလြန္ပါဘူး .. ေရွ႕က အစ္မႏွစ္ေယာက္ သက္ေသပဲေလ .. မရခင္က ဖူးဖူးမႈတ္ အလိုလိုက္ျပီး ရမွ ခ်နင္းတာ ပိုးမ်က္ျမင္ပဲ .. ဒီေတာ့ ပိုး အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ကို မႏွစ္ျမိဳ႕တာ မလြန္ပါဘူးေနာ္ .. ဒီအေၾကာင္းေတြကို ထူးရဲကုိေတာ့ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ပါဘူး .. ထူးရဲ စိတ္ဆင္းရဲမွာကိုလည္း မလိုလားဘူးေလ .. ထူးရဲက ပိုးအေပၚကို အရမ္းေကာင္းတဲ့ ခ်စ္သူေလးမလား ..
ေနာက္ပိုင္း ထူးရဲက ပိုးအေပၚ အရင္ကထက္ပုိျပီး ဂရုစိုက္ျပတတ္ပါသည္ .. ဒါေပမယ့္ ပိုးအတြက္ေတာ့ စိတ္ရႈပ္စရာေတြသာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ .. ထူးရဲ မသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေနရတာေတြ ေမာလွျပီ ..
တစ္ရက္ --
"ပိုး .. ကိုယ္တို႕ ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မလဲ.."
"ထူးရဲကလဲ ဒါပဲေျပာေနတာပဲ .."
ထူးရဲ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ .. ျပီးေတာ့ ပိုးကို ေမးသည္ ..
"ပိုး ကိုယ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး .. ထူးရဲထင္သလိုမဟုတ္ပါဘူး .. ပိုးလက္မထပ္ခ်င္ဘူး ထူးရဲ .. ပိုးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ .. အခ်ဳပ္အေႏွာင္မခံခ်င္ဘူး .. "
"ပိုးအေတြးေတြ မွားေနျပီ .. အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး တစ္ဘ၀တည္ေဆာက္တာမ်ိဳးေလ .. တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေရာက္ ခ်ည္ေႏွာင္တာမဟုတ္ဘူးပိုးရဲ႕ .. ကိုယ္က ပိုးကို ဘာလို႕ခ်ည္ေႏွာင္ရမွာလဲ .. ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္က လက္ထပ္ျခင္းလို႕ ကိုယ္နားလည္ထားတယ္ ပိုး .. ပိုးမွာ ဒီလိုအေတြးရွိေနတာေတာ့ ကိုယ္စိတ္မေကာင္းဘူး ..ဒါဆိုပိုးဘာလို႕ကုိယ့္ကုိခ်စ္ခဲ့ေသးလည္း .. အေပ်ာ္သက္သက္တြဲဖို႕လား .. ကိုယ္ ပိုးအေပၚကို အရမ္းအေလးအနက္ထားခဲ့တာ .. ပိုး ေျပာရက္တယ္ေနာ္ .."
"ဟာာ .. အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး ထူးရဲ အထင္လြဲေနျပီ .. ပိုး ထူးရဲကို တကယ္ခ်စ္တာပါ .. ထူးရဲရယ္ မိန္းကေလးက ေယာက်ာ္းေလးကို အေပ်ာ္တြဲစရာလား .."
"အင္းေလ .. ထားပါေတာ့ .. ပိုး .. ပိုးသိထားဖို႕က ကိုယ္ ပိုးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ .."
အဲဒီေန႕က ထူးရဲမ်က္ႏွာ ျပန္မၾကည္လင္လာေတာ့ဘူး .. ပိုးစိတ္ညစ္လိုက္တာ .. ပိုး သူ႕ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ .. ပိုးက အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ့မိန္းကေလးမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါဘူး .. ပိုးမွာ သူ႕အျပင္လည္း တျခားဘယ္သူမွမရွိဘူး .. ဒါဆို ပိုး ဘာျဖစ္သြားတာလဲ .. မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေအာင္ပါပဲ ..
ဒီေနာက္ပိုင္း ထူးရဲ ပိုးဆီ အဆက္အသြယ္ သိပ္မလုပ္ဘူး .. ရက္ျခားပဲဖုန္းေခၚတယ္ .. ေခၚတိုင္းလည္း ပိုးကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ မေမ့ဖို႕ပဲ ေျပာတယ္ .. သူ ပိုး စိတ္ျပန္လည္လာမယ့္ရက္ကို ေစာင့္ေနမယ္တဲ့ .. ပိုးစိတ္မေကာင္းပါဘူး ထူးရဲရယ္ ..
××××××××××
ထူးရဲ ဖုန္းမဆက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္ .. တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သတိရေပမယ့္ ဖုန္းစေခၚဖို႕ေတာ့ မစဥ္းစားမိဘူး .. တစ္ရက္ေတာ့ ထူးရဲဖုန္းဆက္လာတယ္ .. အသံကလည္း မွန္ေနတဲ့အသံနဲ႕ေပါ့ ..
"ပုိး .. ကိုယ္ပါ .."
"အင္း .. ထူးရဲ .. ေျပာ .. နင္ေသာက္ထားတယ္လား .."
"အင္း .. နဲနဲပါ .. ပိုးရာ ငါအရမ္းစိတ္ညစ္တယ္ .. ပိုးသိရဲ႕လား .. ခုေတာ့ ငါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ျပီ .. ငါႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မယ္ .. နင္နဲ႕ တစ္ေနရာတည္းေနျပီး နင္နဲ႕ ေ၀းေနရတဲ့ဘ၀ ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး .. ငါသြားေတာ့မယ္ .. ေသာၾကာဆို ငါသြားေတာ့မယ္ .. နင္ ငါမရွိရင္ ေပ်ာ္တယ္မလား .. နင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေနခဲ့ေတာ့ကြာ .. ခုလည္း ငါဖုန္းမဆက္ေတာ့ပါဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ၾကားက နင့္ဆီေခၚမိတာ .. စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားရင္ေဆာရီးကြာ ငါေတာင္းပန္တယ္ .."
"ထူးရဲ .. ထူးရဲ .. ထူးရဲ .."
ထူးရဲဖုန္းကို ပိုးျပန္ေခၚေတာ့ ဘယ္လိုမွလည္းမကိုင္ဘူး .. ဆက္လို႕ကိုမရေတာ့ဘူး .. ပိုး ၀န္ခံရရင္ ရင္ထဲဟာသြားတယ္ ..
ဘာလဲ .. နင္ ထူးရဲကိုမသြားေစခ်င္ဘူးလား .. ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ေမးမိတယ္ .. ေနာက္ေန႕က်ရင္ေတာ့ ထူးရဲနဲ႕ေတြ႕မွျဖစ္မယ္ .. ထူးရဲကို သြားေတြ႕မယ္ ..
××××××××××
ေနာက္ေန႕ သူ႕အိမ္လုိက္သြားေတာ့ တံခါးေတြအားလံုးပိတ္ထားတယ္ .. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ..
ပိုးညဖက္ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့
"အန္တီ ထူးရဲနဲ႕ေျပာခ်င္လို႕ပါ .."
"ေျသာ္ .. ထူးရဲထြက္သြားျပီေလသမီး .. ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္မလား .."
"ရွင္ .. သူေျပာေတာ့ေသာၾကာေန႕ဆို .."
"အင္း .. ဒီေန႕ေသာၾကာေလ .."
"ဟင္ .. သမီးက ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ျဖစ္မယ္မထင္လို႕ပါ .. ေနာက္အပတ္လို႕ထင္ထားတာ .. ခုေတာ့ ျမန္လိုက္တာေနာ္ ."
"ေအးကြယ္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ .."
ပိုး ဘ၀ၾကီး အေမွာင္ထဲေရာက္သြားသလိုပါပဲ ထူးရဲရယ္ ..
××××××××××
လုိက္ရင္ေျပးတတ္တဲ့ မိန္းကေလးထဲမွာ ပိုးလည္းတစ္ေယာက္အပါအ၀င္ထင္တယ္ .. ထူးရဲလိုက္ခဲ့တုန္းက ေျပးျပီး အခုအေ၀းကို ေျပးသြားခ်ိန္က်မွ ထူးရဲ ပံုရိပ္ကို လိုက္ရွာေနမိတယ္ .. ထူးရဲထြက္သြားျပီးမွ ဘယ္ေနရာသြားသြား အမွတ္တရေတြနဲ႕ လြတ္တဲ့ေနရာဆိုတာမရွိခဲ့ဘူး .. အနားမွာ ရွိခဲ့တုန္းက တန္ဖိုးမထားတတ္ခဲ့တာ .. ခုမွ တကယ္ေ၀းသြားခဲ့မွ ထူးရဲ အရိပ္ေတြနဲ႕ ရူးေနရျပီ .. မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ထူးရဲနဲ႕ တူတဲ့ သူျမင္ရင္ လိုက္ၾကည့္ရတာ အေမာ .. ထူးရဲ ပိုးကို အျပစ္ေပးေနတာဆိုလည္း ပိုးခံပါ့မယ္ .. ဒါေပမယ့္ ထူးရဲ ပိုးအနားရွိေနေပးပါ .. ခုေတာ့ ပိုးငိုတတ္ေနျပီ .. ရင္ထဲမွာလည္း ေမာင္လို႕ တိုးတိုးေလး တမ္းတေနတတ္ျပီေလ .. အလြမ္းသီခ်င္းနားေထာင္တုိင္းလည္း မ်က္ရည္လည္တတ္ခဲ့ျပီ .. ပိုး ထူးရဲ ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္ .. ထူးရဲ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရင္လည္း အျပစ္မတင္ပါဘူး ..ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပဲေလ ..
××××××××××
၃ ႏွစ္ၾကာခဲ့ျပီ .. ထူးရဲ သိပ္ေနႏိုင္တာပဲ .. လံုး၀ကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ဘူး .. ပိုးကိုေမ့ေနျပီထင္တယ္ ..
"သမီးေရ .." ေမေမလွမ္းေခၚလုိက္ေတာ့ ေဆြးေနတာေလးေတာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ..
"ေမ့ေမ့ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလိုက္ပို႕ေပးပါ .."
"ဟုတ္.. ေမေမ .. "
ေမေမနဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထြက္ခဲ့တယ္ .. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းက ထူးရဲတို႕အိမ္ေရွ႕ကို ျဖတ္ရတယ္ေလ .. မေမ့မေလွ်ာ့ ေစာင္းငဲ့ျပီး ၾကည့္ေနက်ေလ .. ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထူးရဲ မွ ထူးရဲအစစ္ အိမ္ေရွ႕က ဒါန္းေလးမွာထိုင္ေနတယ္ .. ျပန္ေရာက္ေနတာေတာင္ ပိုး ကို မဆက္သြယ္ဘူးေနာ္ .. ထူးရဲ ပိုးကုိ အျပစ္ေပးေနတာလားဟင္ ..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ထူးရဲမ်ား လာမလားလို႕ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ထူးရဲကေတာ့ မေပၚလာပါဘူး ..
ေနာက္ရက္ ျခံေပါက္၀မွာ ပန္းစည္းေလးနဲ႕ စာေလးတစ္ေစာင္ေရာက္ေနတယ္ .. ပိုး အျမန္သြားယူၾကည့္လုိက္တယ္ .. စာထဲမွာ -
ပိုး
ကိုယ္ျပန္ေရာက္ေနျပီ .. ပိုးအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႕ မလာတာ .. ပိုးကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္ .. ပိုး လာခ်င္စိတ္ရွိမယ္ဆိုရင္ အရင္ေတြ႕ေနက် အင္းယားလမ္းက ဆိုင္ကို လာခဲ့ေပးပါ .. ကုိယ္တစ္ရက္လံုးေစာင့္ေနမယ္ ..
ထူးရဲ
××××××××××
အိုး ... ေပ်ာ္လိုက္တာ .. ပိုးကို မေမ့ေသးဘူးေပါ့ ..ပိုး အျမန္အဆန္ျပင္ဆင္ျပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ .. အေရးထဲ ကားလမ္းေတြကလည္း ပိတ္လိုက္တာ .. ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ .. ပိုးမ်က္ႏွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနမလဲမသိဘူး .. ပိုး ရင္ေတြခုန္လုိက္တာ ..
ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ .. ဘယ္သူမွလည္းမရွိဘူး ..ေျပာေတာ့ ခုပဲေရာက္ေနျပီလိုပဲ .. ပိုးလည္း ေထာင့္က်တဲ့စားပြဲေလးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ .. ပိုးအတြက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လာခ်ေပးတယ္.. ဒါဆို ေမာင္ ေရာက္ေနျပီေပါ့ ..
ေဟာ ဟိုမွာ ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေမာင္ လာေနပါျပီ .. ေမာင့္ေျခလွမ္းနဲ႕အတူ ပိုးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ စည္းခ်က္လိုက္ေနတယ္ ..
ထူးရဲ (ကၽြန္မရင္ထဲက ေမာင္) က ကၽြန္မေရွ႕တည့္တည့္မွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ .. အသားေတြပိုျဖဴလာျပီး နဲနဲပိန္သြားတာကလြဲရင္ အရင္ကအတုိင္းပါပဲ ..
"ပိုး အရင္ကအတုိင္းပဲေနာ္ .. ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး .."
"အင္း .. ေမာင္ေရာပဲ.." ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတာကို ပိုးမွာ ရွက္လိုက္တာ .. အသံၾကားျပီး ေမာင့္မ်က္ႏွာ ကေတာ ျပံဳးျဖီးလို႕ပဲ ..
"ေမာင့္ကို ခ်စ္ေသးရဲ႕လား .."
ပိုး ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္တယ္ .. မ်က္ရည္ေတြလည္း က်လာတယ္ ..
"ဟာ .. ပိုး ငိုေနတယ္ မငိုနဲ႕ေလ .. ေမာင္လဲ ပိုးကို အရင္အတုိင္းခ်စ္တုန္းပဲ .. ေနာက္လည္း တုိးျပီးခ်စ္သြားဖို႕ပဲ ရွိတယ္ .. ပိုး ကို ဘယ္ေတာ့မွမခ်ဳပ္ေႏွာင္ပါဘူး.."
ပိုး အခု အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံခ်င္ေနတာ ေမာင္မွမသိပဲ ..
ေမာင္ ပိုးေဘးနားလာထိုင္ျပီး ပိုး ေခါင္းကို ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္ .. ပိုး ဒီရင္ခြင္နဲ႕ ေ၀းကြာခဲ့တာ ၃ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီ .. ျပီးေတာ့ ေမာင္က တိုးတိုးေလး ..
"ေမာင္ ပိုးကို သိပ္ခ်စ္တယ္ .. ေမာင္တို႕ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ .."
ေခါင္းျငိမ့္ျပီး အေျဖေပးလိုက္တယ္ .. ပိုး ဘာစကားမွ ေျပာလို႕မထြက္တာ ေမာင္နားလည္မွာပါ .. ေမာင္နဲ႕ ထပ္မေ၀းလိုေတာ့ပါဘူး .. ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ..
ေနာက္မွ ေမာင့္ကို ေျပာျပရဦးမယ္ .. ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကိုေပါ့ ..
နီးေနတုန္းက
မသိခဲ့တဲ့
နင့္ရဲတန္ဖိုးေတြအတြက္
ငါျပန္ေပးဆပ္ဖို႕
ဘာနဲ႕လဲရလဲရ
ငါေက်နပ္တယ္ ..
မိုးခါး
2 comments:
ၾကိဳက္တယ္...ဟီဟီး...7လ ေလာက္ေနာက္က်ျပီးမွ...မန္႕ေတာ့ သိပါဦးမလား မသိဘူး..ဒါေပမယ့္ ၾကိဳက္တယ္...။ ဘာလို႕ ၾကိဳက္လဲ ဆိုေတာ့ အျဖစ္ခ်င္းတူလုိ႕...ခုေတာ့ သူလိုက္ေနတယ္...မေျပးေသးဘူး.။ း))
၃ ႏွစ္ေတာင္ေ၀းလိုက္ရေသးတယ္....
ဟင့္အင္းကြ်န္ေတာ္ဆိုမေ၀းခ်င္ဘူး..
တခါထဲလက္ထပ္ၿပီးေခၚသြားမယ္...
ဒီေခတ္ႀကီးမွာ၃ ႏွစ္လံုးမဆက္မသြယ္ပဲေနလို႔ကေတာ့....
Post a Comment