ႏိုင္ဂံဂ်ားျပန္တေယာက္၏ ညည္းခ်င္း

ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀စုႏွစ္ ၁ခုေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ .. က်မရဲ႕ ဦးေလးေတြ ေခတ္တုန္းကေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသြား သေဘာၤသားဆို လူေတြ ေတာ္ေတာ္အထင္ၾကီးၾကတယ္ .. သေဘာၤတေခါက္ထြက္ဖို႕လည္း မလြယ္သလို လူလိမ္ေတြလဲေပါမ်ားတယ္ .. (ခုလည္း မ်ားေနတာပါပဲ ..) တကယ္ကိုပဲ သေဘာၤသားျဖစ္ျပီဆုိရင္ေတာ့ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ တိုက္ခန္းတခန္းလား .. ကားတစီးလား .. စုမိေဆာင္းမိေတာ့ ျဖစ္တာပါပဲ .. (ဟိုမွာ ဒုကၡခံရတာကေတာ့ တပိုင္းေပါ့ ..) အဲဒီခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ရေပမယ့္ ရွာတဲ့ပိုက္ဆံကို ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ စုႏုိင္ ေဆာင္းႏိုင္ၾကတယ္ .. (ဒါက ၾကာခဲ့ျပီပဲ ..)

အေမတို႕ကေျပာတယ္ .. သူတို႕ေခတ္တုန္းက ေရႊေစ်းဆိုတာ က်ပ္ေငြ ဆယ္ဂဏန္းတင္ပဲရွိတယ္တဲ့ .. က်မစဥ္းစားမိတယ္ .. ဘာလို႕ အ ဲဒီတုန္းက မ်ားမ်ားမစုထားပါလိမ့္လို႕ .. :P (ဒါက က်မအေတြး ..)

ရွိေစေတာ့ ျငီးခ်င္းေလးစျပီ .. :D

က်မ စလံုးကိုေရာက္တာ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ပီ .. သူေဌးျဖစ္မယ့္စကားေတာ့ ဒီမွာေနသေရြ႕မေျပာေတာ့ဘူးလို႕ .. :D .. ေနစရိတ္ စားစရိတ္ သြားစရိတ္ .. သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ .. :D



လက္ထဲမွာလဲပိုက္ဆံကို ထုတ္ျပီးမကိုင္ထားရဲဘူး .. လက္က လြယ္လြန္းလို႕ .. မထုတ္ထားျပန္ေတာ့ ကဒျ္ပားနဲ႕ရွင္းတာေပါ့ .. ဘယ္ရမလဲ .. စိတ္ၾကီးတာ .. ဒီလို ..

ျပီးေတာ့ ဖုန္းေဘ .. ေဘလာရင္ မ်က္ခံုးလႈပ္တယ္ .. ရန္ကုန္ကိုတမ်ိဳး ဂ်ပန္ကိုတမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့ေနရာကိုတမ်ိဳး မရိုးႏုိင္ေအာင္ေခၚတယ္ .. ေခၚဘူးတယ္ရွိေအာင္ပါ .. ဗဟုသုတေပါ့ .. :D

တခုေတာ့ စုမိေဆာင္းမိေပါ့ေနာ္ .. ဘဏ္သြားတုန္းက saving အေကာင့္တခုလုပ္လိုက္မိတယ္ .. တလကို မ်ားမ်ားစားစား S$50 ၾကီးမ်ားေတာင္စုထားတာ .. (သူဌိန္းျဖစ္ခါနီးျပီ .. ကပ္ထားေနာ္ .. :P)

က်မစုဗူးကေတာ့ အစာအိမ္ပါပဲလို႕ ေျပာလို႕ရေအာင္ စားတယ္ ..

ဒီလိုနဲ႕ တရုတ္ႏွစ္ကူးကိုေရာက္လာပါေရာ .. သူငယ္ခ်င္းက ျပန္မယ္ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ ကုိယ္လည္းလိုက္ျပန္ခ်င္တယ္ .. ျပန္မယ္ဆို သိတဲ့အတုိင္း အခြန္ေလ အခြန္ .. သြားလိုက္ဦး .. မသြားႏုိင္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ .. အဲဒီက ၁၆ ေခါက္ေလာက္ခ်ိဳးထားတဲ့မ်က္ႏွာေတြကို မျမင္ခ်င္တာအမွန္ (မွန္တာေျပာ ခ်မ္းသာပါေစ :D) ဒါနဲ႕ ေအးဂ်င့္နဲ႕ပဲ ကိစၥရွင္းလိုက္တယ္ ..

ျပန္ျပီေဟ့ဆို ၀ယ္စရာျခမ္းစရာနဲ႕ လူၾကံဳပစၥည္း လက္ေဆာင္ပစၥည္းထည့္တာနဲ႕တင့္ ကိုယ့္ပစၥည္းအတြက္ ေနရာကမရွိေတာ့ဘူး .. ဘုမသိဘမသိနဲ႕ ပါတိတ္ေတြ အေဒၚေတြဖို႕ဆို၀ယ္လိုက္တာ ၁၀ ကီလိုနီးပါးဖစ္တြားတယ္ .. း( .. ဒီလိုနဲ႕ မႏိုင္မနင္း ေလဆိပ္ဆင္းခ်လာ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေရာေပါ့ .. (ျပန္မွေတာ့ ေရာက္ပီေပါ့ ..)

ဟိုက်ေတာ့လည္း လာၾကိဳတယ္ အိမ္လံုးကၽြတ္ .. ျပန္ရတဲ့ရက္ေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ သြားလာလည္ပတ္လိုက္တာ ရွိသမွ်ေလးေျပာင္ .. တရားစခန္းလည္းမေရာက္ အေပ်ာ္အပါးပဲ စိတ္ကေရာက္ေနတယ္ .. အက်င့္က အဲလိုပ်က္တာ ..

ျပန္ဖုိ႕ရက္နီးမွ လက္ေဆာင္ လက္ေဆာင္ ဆိုျပီး ေျပးလႊားသြား၀ယ္ရျပန္ေရာ .. အဲဒီေတာ့လည္း ပိုက္ပိုက္က ေလွ်ာကနဲ ေလွ်ာကနဲ ..

ဒီလိုနဲ႕ ေနလာလိုက္တာ ျပန္ရမယ့္ရက္ကို ေရာက္လာ .. မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႕ ျပန္လာရျပန္ေရာ .. စက္ရုပ္တုိင္းျပည္ကို .. ခ်န္ဂီေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ မုန္းလိုက္တာ .. ၾကည့္ကိုမၾကည့္ခ်င္ .. ေနာက္ေန႕ကရံုးတက္ရဦးမယ္ .. သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ႏွစ္ေယာက္သာ အီးပိတ္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရာမွာေနလိုက္ရတာပါပဲ ..

ခုလည္း ေတာ္ရာ ကုမၸဏီက အလုပ္စားပြဲမွာ အခ်ိန္ကိုအက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ရင္း ဒီတဂ္ပို႕စ္ကို ေရးလိုက္ပါတယ္ .. ကိုေတာင္ေပၚၾကီး ေက်နပ္ပါေစကုန္ .. :D

ဆုလည္း၀ိုင္းေတာင္းေပးၾကပါဦး .. မေပ်ာ္ေပမယ့္ ဒီမွာေနမွရမွာဆိုေတာ့ကာ ကုတ္ကပ္ျပီးေနရေပဦးေတာ့မယ္ေလ .. ခုလုပ္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္က ျပီးခါနီးေနျပီ .. မ်က္ခံုးက ခပ္လႈပ္လႈပ္ .. ဒီကစီးပြားေရး အေျခအေနကလည္းမေကာင္း .. ကိုယ့္ဆက္ေခၚပါေစ ဆုေတာင္းေနရတယ္ .. ဆုေတာင္းေပးၾကေနာ္ .. (အားကိုးပါတယ္ .. း))

လက္ေဆာင္ေပးမယ့္လူကေတာ့ ကိုျပာသို .. ဖိုးဂ်ယ္ တို႕ကို လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္ .. ေရးေပးၾကပါေနာ္ .. အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ .. း)