Thursday, October 28, 2010

က်မႏွင့္ စာအုပ္မ်ား(အသက္ရွင္ေနလ်က္ ဘ၀ေသေနသူ)

အခုတေလာ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္ .. ေျပာရရင္ စာအုပ္ေတြနဲ႕ ေ၀းေနတာလည္း ၾကာေနပါျပီ .. ဒီရက္ပိုင္းထဲမွာမွ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမႈနဲ႕ စာအုပ္ျပန္ဖတ္ျဖစ္သလို စီးတီးေဟာက ဓမၼပန္းခင္း စာၾကည့္တိုက္မွာလဲ မန္ဘာ၀င္ျဖစ္လုိက္ပါတယ္ .. အဲဒီအတြက္ စာအုပ္ငွားျပီး ခုရက္ပိုင္း ဖတ္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့ ..

စာအုပ္ဖတ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ ရန္ကုန္မွာေတာ့ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ပါပဲ .. အျပင္မွာ သြားငွားဖတ္ရင္ ဖတ္ .. အိမ္မွာေတြ႕တဲ့စာအုပ္ ဖတ္ရင္ ဖတ္ .. ဒီလိုနဲ႕ စာဖတ္ျခင္းက ကိုယ့္အတြက္ မစိမ္းေနပါဘူး .. ဒီေရာက္ျပီးေတာ့ အီးဘြတ္ေတြလည္း ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ အေပ်ာ္ဖတ္ေတြက မ်ားပါတယ္ .. အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး စာ,အေလးေတြ မဖတ္မိဘူးေပါ့ .. ခုေတာ့ စာေတြ ျပန္လုိက္ဖတ္ေနပါျပီ .. စာေတြထဲက အသိအျမင္ေတြ ေလးနက္လာဖို႕ ၾကိဳးစားမိေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးတဲ့ အေနနဲ႕ေပါ့ .. ေပါ့ေပါ့ေလး ေနေနတယ္လို႕လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သံုးသပ္မိေနပါတယ္ ..

ကုိယ့္အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္က စျပီး ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက စာအုပ္ေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးလာခဲ့ပါတယ္ .. ဒါကလည္း ဘုရားစင္ေအာက္က ဗီဒိုကို အေခြရွာရင္း စေမႊမိတာက စတာပါပဲ ..

အရင္ ေဖၾကီး သေဘၤာလုိက္တုန္းက ေမၾကီး ပို႕ပို႕ေပးထားတဲ့စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကစာအုပ္ေတြ မ်ားပါတယ္ .. တခါတေလ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ဖတ္ .. တခါတေလ စိတ္မၾကည္ စိတ္ညစ္ေနလို႕ ဖတ္ .. အဲလိုနဲ႕ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စာအုပ္ေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးလာခဲ့ပါတယ္ .. ဆရာေတာ္ေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက လူ႕ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ သဟဇာတျဖစ္ျပီး ဖတ္ရတာ ေလးပင္မေနပါဘူး .. နားလည္လြယ္ပါတယ္ .. တခါတေလ စိတ္မတည္ျငိမ္ စိတ္အလိုမက်ေတြမ်ားလာရင္ ဆရာေတာ္စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္းနဲ႕ပဲ စိတ္ထားတတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ လူေတြနဲ႕ သဟဇာတျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျမင္မိပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ မေကာင္းတာ ေကာင္းတာ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း နားလည္ လက္ခံလာႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ ..

လူတုိင္း စိတ္ဓါတ္က်ဘူးမွာပါ .. စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အခါ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ စိတ္သက္သာဖို႕လည္း ၾကိဳးစားဘူးၾကမွာပါ .. ဘယ္လိုနည္းမ်ိဳးနဲ႕ စိတ္ဓါတ္က်တာ စိတ္ညစ္တာဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ေလ်ာ့ပါးသြားမလဲ .. ???

ကိုယ္တုိင္လဲ စိတ္ဓါတ္ ခဏခဏ က်လို႕ ခဏခဏကိုပဲ ျပန္ျပန္ေကာက္တင္ရပါတယ္ .. :D နည္းမ်ိဳးစံုေပါ့ .. တခါတေလ စိတ္ထင္တုိင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္သြား .. တခါတေလ သီခ်င္းေတြနားေထာင္ ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ .. ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက ခဏပဲ စိတ္သက္သာသြားေစပါတယ္ .. တကယ္တမ္း စိတ္ထားတတ္ဖို႕ စိတ္ကိုျပင္ဖို႕ကေတာ့ စာေတြဖတ္မွ ရပါတယ္ .. အဓိက စိတ္ညစ္တဲ့အခ်ိန္ စိတ္ထြက္ေပါက္မရွိတဲ့ အခ်ိန္ ဖတ္မိတာကေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြပဲမ်ားပါတယ္ .. ခလုတ္ထိမွ အမိတ ဆိုသလိုေပါ့ .. စိတ္ညစ္ေတာ့မွ ဘုရား တရား သတိရတတ္တာပါ .. ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ့ေမ့ေနတတ္ပါေသးတယ္ ..

ခုရက္ပိုင္း ဖတ္ျဖစ္တာေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကရဲ႕ "အသက္ရွင္လ်က္ ဘ၀ေသေနသူ" စာအုပ္ပါ .. ေအာက္မွာ စာျမည္း ေပးထားပါတယ္ .. း) ကိုယ္တုိင္ကေတာ့ မီးေ၀းခ်ိတ္ဆိုသလို စာအုပ္ေတြနဲ႕ ေ၀းရင္ ျပန္ျပန္မိုက္ခ်င္ေနပါေသးတယ္ .. (ခု လိမ္မာေနတယ္လို႕လည္း မဆိုလိုပါဘူး :D) တတ္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ လိမ္မာဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ .. း)

အသက္ရွင္ေနလ်က္ ဘ၀ေသေနသူ

အသက္ မေသခင္မွာ ဘ၀ေသသြားႏုိင္တယ္ဆိုတာကို အရင္တုန္းက မေတြးမိဘူး။ အခု ဘုန္းၾကီး သတိထားျပီး ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဘ၀ေသေနသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတာ့ ဘ၀ေသေနတယ္လို႕ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ဘ၀မက်န္းမာလို႕ ထိထိေရာက္ေရာက္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာဖို႕ အေရးၾကီးသလို စိတ္က်န္းမာဖို႕လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘ၀က်န္းမာဖို႕လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကီး တစ္ခုလံုး က်န္းမာဖို႕လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ အားလံုးဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။

အသက္ရွင္ေနေသးသ၍ ဘ၀မေသေအာင္ ေနနည္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာဖို႕ လိုမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးက လမ္းစပဲ ေဖာ္ေပးလုိက္တာပါ။ ဆက္ျပီး ကိုယ့္ဥာဏ္နဲ႕ကိုယ္ ကိုယ့္အတြက္ အဆင္အေျပဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ပံုေဖာ္ပါ။ ဘ၀ေနနည္းဆိုတာ ပံုေသနည္း မရွိပါဘူး။ အေျခအေနေတြဟာ အျမဲေျပာင္းလဲေနသလို လုပ္ပံု ကိုင္ပံု စဥ္းစားပံုေတြကို အျမဲေျပာင္းေနရမယ္။ ဘ၀ကို ပံုေသနည္းနဲ႕ ေနရင္ ဘ၀ေသသြားမယ္။

ခံယူခ်က္မရွိတဲ့ဘ၀ဟာ အသက္၀င္တဲ့ဘ၀ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ခံယူခ်က္မရွိရင္ ဘ၀မရွိဘူး။ ခံယူခ်က္ မခုိင္မာရင္ ဘ၀မခုိင္မာဘူး။ ခံယူခ်က္ မေရရာရင္ ဘ၀ မေရရာဘူး။ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ မေရရာရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုလူလုိ႕ ေျပာမလဲ။ ေျပာစရာမရွိဘူး။ ငါ ဘယ္လိုလူလဲ။ ငါ ဘယ္လိုလူျဖစ္ခ်င္သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ ဘ၀ကို ပီပီျပင္ျပင္ အသက္၀င္ေအာင္ ေနခ်င္တဲ့သူတုိင္း အျမဲေမးေနရမယ့္ ေမးခြန္း ျဖစ္တယ္။

ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ အက်ိဳးရွိရဲ႕လားလို႕ မေမးတဲ့သူဟာ သူ႕ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္ ေနလို႕ ရႏုိင္မလား။ တိရစ ၦာန္ေတြဟာ အက်ိဳးရွိရဲ႕လားလို႕ ေမးႏုိင္တဲ့ ဥာဏ္ မရွိဘူး။ လူသာလွ်င္ အက်ိဳးရွိရဲ႕လားလို႕ ေမးႏုိင္တယ္။ ဒါဟာ လူရဲ႕ ထူးျခားမႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အဆင့္ျမင္တဲ့ဘ၀ကို တကယ္ေနခ်င္ရင္ ငါလုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိသလဲ၊ အက်ိဳးရွိရဲ႕လား၊ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးရွိသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေမးရမယ္။

လူဟာ ေတာ္ေတာ္ကို ေမ့တတ္ပါတယ္။ သိျပီးသားေပမယ့္ ေမ့ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ မၾကာခဏ သတိေပးရမယ္။ ဒီလို သတိေပးဖို႕ပဲ စာေကာင္း ေပေကာင္းေတြကို ဖတ္ရတယ္။ ဘုန္းၾကီးလည္း မနက္တုိင္း စာေကာင္း တခုခုကို ဖတ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့ အေတြး ေကာင္းတဲ့ သေဘာထား ေကာင္းတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕ တေန႕တာကို စ,ဖို႕ လိုတယ္။

ပညာသင္တာ ဘ၀ကို အေကာင္းဆ့ုးေနနည္းကို ရွာတာ။ ဘြဲ႕ လက္မွတ္တခု ေအာင္လက္မွတ္တခု ရဖို႕ေလာက္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ပညာသင္တာဟာ အင္မတန္ အဆင့္နိမ့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပဖို႕၊ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပဖို႕၊ စိတ္က်န္းမာေရး ေကာင္းဖို႕၊ ခႏၶာကိုယ္က်န္းမာေရး ေကာင္းဖို႕၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး အရည္အခ်င္းေတြကို အဆင့္ျမင့္ဆံုးေရာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႕၊ ဘ၀ရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ရွာဖို႕၊ အေကာင္းအဆိုး အမွားအမွန္ကို ကိုယ့္ဥာဏ္နဲ႕ကိုယ္ ပိုင္းျခားျပီး သိႏုိင္ဖို႕ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အားလံုး ပါရမယ္။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ အဆင္ေျပေအာင္ ေနခ်င္တဲ့သူအတြက္ သိရမယ့္ အခ်က္ေတြဟာ သိပ္မမ်ားပါဘူး။ နားလည္ဖို႕လည္း မခက္ပါဘူး။ လုပ္ဖို႕ပဲ လိုပါတယ္။ မလုပ္ႏုိင္ေသးဘူးဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႕ မလုပ္ႏုိင္တာလဲဆိုတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ေမးပါ။ ေမးျပီးရင္ ရိုးရိုးသားသားေျဖပါ။

လူအထင္ၾကိးတာ ခံရဖို႕ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာဖို႕ေလာက္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ အေပၚယံေလး ရွပ္ျပီးေတာ့ ဘ၀ကို ေနသြားရင္ တေန႕မွာ ဘ၀ အဓိပၸါယ္မဲ့ျပီး စိတ္ဓါတ္က်တဲ့ စိတ္ေရာဂါကို ခံစားရလိမ့္မယ္။ ဘ၀မွာ သူ႕သဘာ၀ သူ႕နိယာမဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အသိဥာဏ္ကို မရရင္ တကယ္ ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀ကို ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အသက္၀င္ေနတဲ့၊ ဘ၀ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဘ၀၊ ျပည့္စံုတဲ့ ဘ၀ကို ရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္ပါေစ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (မဟာျမိဳင္ ေတာရ)
အသက္ရွင္ေနလ်က္ ဘ၀ေသေနသူ စာအုပ္မွ ဒါနျပဳပါသည္။

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ ..

Sunday, October 24, 2010

သီတင္းကၽြတ္ အမွတ္တရ

သီတင္း တခါ ကၽြတ္ျပန္ပါျပီ .. မဂၤလာရွိတဲ့ သတင္းကၽြတ္ အခါသမယပါ ..

ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႕ ေ၀းေနသူတုိင္းအတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အလြမ္းေတြနဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ပါဦးစို႕ ..

ဒီလိုရက္မ်ိဳးမွာ က်မ ရန္ကုန္မွာ ရွိေနခဲ့ရင္ ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္မလဲ .. ေသခ်ာတာေတာ့ အိမ္ရဲ႕ ၀ရန္တာ အထပ္တုိင္းမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေတြ လုိက္ထြန္းေနပါမယ္ .. ျငိမ္းသမွ် ဖေယာင္းတုိင္ေတြကို ဒိုင္ခံ လုိက္ျပီး မီးလုိက္ညွိေနပါမယ္ .. (ကိုယ္က အငယ္ဆံုးကိုး .. ကိုယ့္ထက္ငယ္တာ အိမ္က ေခြးနဲ႕ ေၾကာင္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ .. ဒါေတာင္ သက္တမ္းနဲ႕တြက္ရင္ ေခြးေလးကေတာ့ အဖြားၾကီးအရြယ္ ေရာက္ေနျပီ .. :D)

မီးပ်က္ေနရင္ေတာင္ အိမ္တုိင္းက ထြန္းထားမယ့္ မီးပံုး ဖေယာင္းတုိင္ေတြရဲ႕ အလင္းနဲ႕ ညကေတာ့ လွပေနမွာ အမွန္ပါပဲ .. အလင္းေတြ ရွိေနသေရြ႕ ေဆာ့ကစားေနမယ့္ လမ္းထဲက ကေလးေတြကိုလည္း ျမင္မိပါရဲ႕ .. ရာသီဥတုအပူကို အံတုရင္း အိမ္ေရွ႕ ခံုတန္းလ်ားေတြမွာ ယပ္ေတာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ေနေနမယ့္ အေဒၚၾကီးေတြကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိပါရဲ႕ ..

၀ါသနာအရ ပြဲေစ်းတန္းေလွ်ာက္မယ့္လူ ပြဲေတာ္ေတြ သြားေနမယ့္လူ တရားဘာ၀နာ အားထုတ္ေနမယ့္သူ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးေနမယ့္သူ လူေပါင္းစံုေနမယ့္ ပြဲပါပဲ ..

ဒီလိုပြဲေတာ္ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ္ပါ၀င္ခြင့္ရရင္ .. သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ရင္လည္း ေရာက္ေနမယ္ .. ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြ အိမ္ေပါက္ေစ့ လုိက္ကန္ေတာ့ရင္လည္း ကန္ေတာ့ေနမယ္ .. အေဖာ္ေကာင္းလုိ႕ ပြဲေစ်းထဲ ေရာက္ရင္လည္း ေရာက္ေနလိမ့္ဦးမယ္ .. မဟုတ္ရင္ အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာကေန မီးအလင္းမွာ ကေလးေတြ ေဆာ့တာ ၾကည့္ခ်င္လည္း ၾကည့္ေနလိမ့္ဦးမယ္ ..

ခုခ်ိန္ အေပ်ာ္ဆံုးက ဘယ္သူေတြျဖစ္မလဲ .. ကေလးေတြလား .. ၀ါကၽြတ္လို႕ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ့္ စံုတြဲေတြလား .. လူေပါင္းစံု အလႊာေပါင္းစံုကေတာ့ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး လမ္းအသြယ္သြယ္နဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါလိမ့္မယ္ .. (အင္း .. ျမန္မာႏုိင္ငံ တ၀န္းလံုးမွာ ေနထုိင္ၾကသူေတြအားလံုး ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေနဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ .. မုန္တိုင္းသတင္းကလည္း ၾကားေနရေသးေတာ့ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ ေအးခ်မ္းေနမယ္လို႕ မေတြးရဲ ေတြးရဲပါပဲေလ ..)

ငယ္စဥ္က အႏၱရာယ္ေတြက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ကင္းလြတ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ခုေတာ့လည္း ဒုကၡေတြ ဆံုးရံႈးမႈေတြနဲ႕ ဆက္တုိက္ဆိုသလို ၾကံဳေတြေနရတယ္လို႕ ထင္ျမင္ ခံစားမိတယ္ .. ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အျပင္ဘက္က တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ ၾကံဳရတဲ့ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရယ္ေတြေၾကာင့္ လူေတြ ပစၥည္းေတြ ဆံုးရံႈးရတယ္ဆိုတာ ျမင္ရ ၾကားရတာနဲ႕တင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာ ကိုယ့္ ေျမ ကိုယ့္ ႏုိင္ငံမွာ အႏၱရာယ္ေတြ အထပ္ထပ္ ၾကံဳေနရတာ ျမင္ရၾကားရေတာ့ ရင္ထဲ မေကာင္းမိတာေတာ့ အမွန္ .. သံသရာက ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ပါလာၾကတယ္ဆိုရင္လည္း ဒီဘ၀မွာတင္ ကုန္ဆံုးပါေစေတာ့ရယ္လို႕သာ ဆုေတာင္းမိေတာ့တာပါပဲ ..

ျဖစ္လာသမွ် အေၾကာင္းအရာတုိင္းက ကံတရားလား .. ဒီကံတရားကို ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ဆန္းစစ္ဖို႕ လိုျပီထင္ပါတယ္ .. သူ႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လက္ညွိဳးထိုးေနရံုနဲ႕လည္း ကံတရားက ေကာင္းလာမယ္မဟုတ္ႏုိင္ .. ေကာင္းတဲ့ ကံေတြ ၾကံဳဆံုႏုိင္ဖို႕ လူေတြကိုယ္စီလည္း ေကာင္းဖို႕ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္ပါလား .. တခါတေလ ပ်က္စီးျခင္းေတြ မ်ားလို႕ ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီး ပ်က္ေတာ့မလားလို႕ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္ .. လူေတြ စာရိတၱ ပ်က္စီးလာတာနဲ႕ အမွ် မေကာင္းမႈေတြ က်ဴးလြန္ေနတာနဲ႕ အမွ် ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီးလည္း နလံထူႏုိင္လိမ့္မယ္မထင္မိပါဘူး .. လူတုိင္း လူတုိင္း အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ၾကယ္ငါးေလးေတြကို ကယ္တင္သူေတြျဖစ္ေအာင္ တပိုင္တႏုိင္ၾကိဳးစားဖို႕ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္ .. တတ္ႏုိင္သေလာက္ စိုက္ပ်ိဳးလုိက္တဲ့ အပင္ရဲ႕ အသီးဟာ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္အတြက္ အေထာက္အကူေတာ့ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း .. သီတင္းကၽြတ္မွာ အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလွ်က္ ..

မွတ္ခ်က္ = အားလံုးေသာ ကိုယ့္ထက္ အသက္အားျဖင့္ ၾကီးသူ၊ ၀ါအားျဖင့္ ၾကီးသူ၊ ေက်းဇူးရွိသူေတြကို ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံေတြနဲ႕ ျပစ္မွားမိတဲ့ အျပစ္ေတြ ရွိရင္ ေၾကေအးဖို႕ ဒီေနရာကေနပဲ ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ပါတယ္လို႕ .. :D အမိုက္ အမဲေလးမို႕ ခြင့္လႊတ္ၾကပါေနာ္ .. :D

Sunday, October 17, 2010

ေရာက္ရာေပါက္ရာ အေတြးမ်ား

က်မေတြ႕ဘူး သိဘူးသမွ် ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာ အရိုးစြဲေနတဲ့ အက်င့္ေလးေတြ အစြဲအလန္းေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ ..

ဥပမာ - ငယ္ငယ္တုန္းက က်မ ေမၾကီးဖက္က အဖြားတို႕ အေဒၚတို႕ဆိုရင္ ေသစကားေျပာတာတို႕ အပ်က္စကားေျပာတာတို႕ကို မၾကိဳက္ပဲ ေရွာင္ၾကပါတယ္ .. တခါတေလ က်မက လမ္းသြားရင္း ေသသြားရင္ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးေျပာမိလုိက္တာနဲ႕ စကားေနာက္ တရားပါတယ္ မေျပာရဘူးလို႕ ေျပာတတ္ၾကတယ္ .. ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေၾကာက္တယ္ေလ .. အဲလိုေျပာၾကေတာ့ ေနာက္ မေျပာရဲဘူးေပါ့ .. ျပီးေတာ့ ဘယ္က ဘယ္လို စကားေတြ လက္ဆင့္ကမ္းလာတယ္ေတာ့ မသိပါဘူး .. အသုဘအိမ္ေရွ႕မျဖတ္ရဘူး တို႕ .. သခ်ိဳ ၤင္းကုန္း လက္ညွိဳးမထိုးရဘူး အကယ္၍ ထိုးမိရင္ လက္ညွိဳးကို ၇ႏွစ္ခ်က္ အသက္ေအာင့္ ကိုက္ရတယ္ဆိုတာေတြ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီးပါပဲ .. အဲဒီအခ်ိန္က မစဥ္းစားတတ္ေသးပဲ သူမ်ားေျပာသမွ် လုိက္လုပ္လုိက္တာပါပဲ ..

ခုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ တထြာ တမိုက္ ဥာဏ္ေလးနဲ႕ စဥ္းစားတတ္သေလာက္ မွတ္ထားသေလာက္နဲ႕ လုပ္သင့္တယ္ထင္ရင္ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးနဲ႕ လုပ္လုိက္ မလုပ္သင့္တာလို႕ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္က ဆံုးျဖတ္ေပးရင္ မလုပ္လိုက္နဲ႕ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုယ္ စိတ္တုိင္းက် လုပ္ပိုင္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မေတြးမိတယ္ .. ငယ္ငယ္က တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းပါလားေပါ့ .. ဒါဆို ခု ကိုယ္ကရယ္စရာေတြ မလုပ္မိေတာ့ဘူးလား .. ???? .. သိပ္ေတာ့ မထင္ေသးဘူး .. မတူညီတဲ့ကိစၥေတြ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႕ တခ်ိန္က် ရယ္စရာ ေကာင္းေနလိမ့္ဦးမယ္ ..

ဒီလိုပါပဲ အသိဥာဏ္ ႏံုနဲ႕စဥ္က ကိုယ့္စိတ္ကို ေလးလံေစတဲ့ အရာေတြဟာ ခုခ်ိန္မွာ ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့သလို ..

ခုခ်ိန္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ပင္ပန္းေစတဲ့ အရာေတြဟာလည္း ေနာင္ အခ်ိန္ကာလတခုမွာ "ငါဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ ရယ္စရာေကာင္းခဲ့ပါလား" လို႕ ေတြးမိေစလိမ့္ဦးမယ္ ..

တကယ္ ပို႕စ္ စေရးတုန္းက ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ လမ္းလြဲေနပါျပီ .. :D က်မ တကယ္ေရးတုန္းက အစြဲအလန္းအေၾကာင္း .. ဥပါဒ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္တတ္တဲ့ အေၾကာင္းပါ .. :D ခုေတာ့ လြဲေနျပီ ..

ျပန္ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္ ..

က်မတို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက အစြဲအလန္း ရိုးရာဆိုတာေတြကို အစြန္းေရာက္ေလ့ ရွိၾကတယ္ .. တသက္လံုး ယဥ္ပါးလာတဲ့ အရာေတြမို႕ ပစ္ဖို႕ ခဲယဥ္းတာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္ ..

ဒီ အေရွ႕က ပို႕စ္မွာ က်မအတြက္ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးလို႕ ေရးခဲ့တယ္ .. ဒီလိုေရးတာသာ အဖြားတို႕ ရွိေနေသးလို႕ သိရင္ နိမိတ္မရွိတာ နိမိတ္မေကာင္းတာေတြ ေရးတယ္ေျပာတယ္လို႕ ဆံုးမၾကဦးမယ္ ထင္ပါတယ္ .. း)

အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ေနပါတယ္ .. ေန႕ရက္ေတြလည္း တရက္ျပီး တရက္ ကုန္ကုန္လာေနပါတယ္ .. ကုန္ေနသမွ် အခ်ိန္ ေန႕ရက္တုိင္းက ေသဖို႕ တေရြ႕ေရြ႕ နီးနီးသြားတာပါပဲ .. တခါတခါ တေယာက္တည္း ရွိေနခ်ိန္ဆို အေတြးေတြ သိပ္မ်ားတတ္ပါတယ္ .. ကိုယ္တုိင္နဲ႕ လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္း စိတ္ဓါတ္ေတြ အေၾကာင္း လုပ္ရပ္ေတြ အေၾကာင္း .. ၾကီးက်ယ္တယ္ေတာ့ မထင္ပါနဲ႕ .. :D

ေသတယ္ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္သလို ေတာ္ေတာ္လည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္ .. ဘယ္လို ပံုစံ ေသမလဲ .. ဘယ္လိုအခ်ိန္ ေသမလဲ မေသခ်ာေပမယ့္ ေသမွာေတာ့လည္း ေသခ်ာေနျပန္ပါတယ္ ..

ခုခ်ိန္ထက္ ပိုေကာင္းေသာ အခ်ိန္ မရွိ တဲ့ .. ခု လက္ရွိရေနတဲ့အခ်ိန္က အေကာင္းဆံုးပါပဲ .. က်မတို႕ ဘာေတြ လုပ္ၾကမလဲ ..

ရန္လိုမႈေတြနဲ႕ ျဖတ္သန္းမလား .. နားလည္မႈေတြနဲ႕ ျဖတ္သန္းမလား .. ??
ငိုေၾကြးျခင္းေတြ ေနာင္တေတြနဲ႕ ျဖတ္သန္းမလား .. ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကူညီမႈေတြနဲ႕ ျဖတ္သန္းမလား .. ??
အားလံုးကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈသာပါပဲ .. း)

Thursday, October 7, 2010

က်မမွာ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး

က်မမွာ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး ..

အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. ခုေခတ္ လူေတြရဲ႕ သက္တမ္းနဲ႕တြက္လို႕ က်မက သက္တမ္းေစ့ ေနရမယ့္ သူတေယာက္သာျဖစ္ခဲ့ရင္ .. က်မအတြက္ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၄၅ ႏွစ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ရွိေတာ့မယ္ .. ခုေတာင္ ကိုယ့္ အသက္ကို ျပန္ေရတြက္ ၾကည့္မိေတာ့ ၂၆ ထဲမွာ .. က်န္ခဲ့တဲ့ ၂၅ႏွစ္ ကိုေတာင္ဘယ္လိုေက်ာ္လာမွန္း မသိတာ ေနာက္ ၄၅ ဆိုတာလည္း သိပ္မၾကာပဲ ကုန္ဆံုး သြားႏုိင္ပါတယ္ .. ၄၅ႏွစ္ ထဲမွာမွ အိပ္ခ်ိန္ေတြကို ႏႈတ္လိုက္ဦး က်န္ သက္တမ္းရဲ႕ ၃ပံု ၂ပံုေလာက္ပဲ က်မ မ်က္လံုးေတြ ပြင့္ေနပါလိမ့္မယ္ ..

အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. က်န္းမာေရးနဲ႕ ညီညြတ္တဲ့အစာေတြဆို မၾကိဳက္ အသီးအရြက္ အစားနဲတဲ့ က်မအတြက္ ေရာဂါဘယေတြက ခႏၶာထဲမွာ ရွိေနႏုိင္ပါတယ္ .. နဲနဲခ်င္း စုစုထားတဲ့ ေရာဂါေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြကေန တျဖည္းျဖည္း ေရာဂါၾကီး ျဖစ္လာမယ့္ ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ .. က်မရဲ႕ သက္တမ္းက ေနာက္ထပ္ ႏွစ္၂၀ ဆိုတာ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥပါ .. ဒါေၾကာင့္ က်မမွာ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာတာေပါ့ ..

အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. ခုခ်ိန္မွာ က်မ ကိုယ္ထဲ ေရာဂါက ရွိေနျပီ မသိေသးတာသာ ရွိတယ္ .. အဲဒီေရာဂါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ ၁၀ ႏွစ္ဆိုတဲ့ သက္တမ္းပဲ က်မမွာ ရွိေတာ့မယ္ဆိုရင္ .. လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ၁၀ႏွစ္ကို ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အသက္က ၁၅ႏွစ္ ၁၆ႏွစ္ အထက္တန္းေက်ာင္းတက္ ျပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ထပ္တက္ ဟိုအလုပ္၀င္ ဒီအလုပ္၀င္နဲ႕ ခု ၂၅ ၂၆ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရာက္လာသလို .. တကယ္တန္းျဖတ္သန္းခဲ့တာေတာ့ ၁၀ႏွစ္ပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ မေ၀းသလို .. ဒီလိုပဲ ေနာက္ လာမယ့္ ၁၀ .. တကယ္ပဲ က်မမွာ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး ..

အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. က်န္းမာေရးစစ္ေဆးၾကည့္လုိက္လို႕ က်မမွာ ၆လ ၁ႏွစ္ေလာက္သာ ေနရေတာ့မယ့္ ေရာဂါသာရေနခဲ့ရင္ .. က်မ လုပ္ခ်င္တဲ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြအတြက္ အခ်ိန္မွ မွီပါ့မလား .. တကယ္သာ အဲလို အေျခအေနေရာက္သြားရင္ က်မ အျဖစ္ခ်င္ဆံုး ဆႏၵက ဘာမ်ား ျဖစ္ေနမလဲ .. စလံုးမွာေနျပီး ၂ႏွစ္ ၁ခါ ပတ္စ္တိုးတဲ့အခါ အခ်ိန္ေတြ သိပ္ျမန္ေနသလို .. ႏွစ္တုိင္း လုပ္ေနက် ေနရွင္နယ္ေဒးက ခဏေလး ျပန္ေရာက္ေရာက္လာသလို .. တရုတ္ႏွစ္ကူးက ခပ္ျမန္ျမန္ တပတ္ ျပန္ျပန္လည္လာသလို ..

အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. မနက္ျဖန္ က်မ အက္ဆီးဒန္႕ တခုခုနဲ႕ ..

အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. ခု ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း အက္ဆီးဒန္႕ တခုခုနဲ႕ ..

တကယ္ကိုပဲ က်မမွာ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး ..

ကုန္သြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ခဏျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ မေန႕ တေန႕ကလို .. တကယ္တမ္း ရက္ လ ႏွစ္ေတြကို လက္ခ်ိဳး ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့ မ်ားျပားလြန္းသလို .. ခု ေနာက္တေန႕ ေနာက္လ ေနာက္ႏွစ္ေတြဆိုတာလည္း တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆံုးျပန္ပါဦးမယ္ ..

တခ်ိဳ႕အရာေတြက တျဖည္းျဖည္း နီးနီးလာတယ္ .. တခ်ိဳ႕အရာေတြကေတာ့ ေ၀းေ၀းသြားလုိက္တာ ..

(ဘာမွေတာ့မဟုတ္ဘူး .. ေရာက္ရာေပါက္ရာ စိတ္ကူးေပါက္ရာ ေရးခ်လုိက္မိတာပါပဲ .. း))

နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...