ေရာင့္ရဲျခင္း

ကိုယ္ေတြ ရံုးမွာ အပတ္စဥ္ အဂၤါေန႕တုိင္း မီတင္ရွိတယ္ .. မိုးခါးတို႕ သြားငိုက္ေနၾကေပါ့ .. :P

ဒီေန႕လည္း ထံုးစံအတုိင္း မီတင္သြားတယ္ .. မိုးခါးတို႕ ရံုးခန္းက ဒီဇင္ဘာ ပထမပတ္ထဲမွာ အခန္းသစ္ကို ေျပာင္းရပါမယ္ .. မီတင္မွာ ရံုးခန္းသစ္ ေျပာင္းမယ့္ အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာၾကတယ္ေပါ့ .. ခုထိေတာ့ မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး ..

ေျပာခ်င္တာက သူေဌးေျပာသြားတဲ့ စကားပါ .. ခု ရံုးခန္း ေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဒီရံုးခန္းအတြက္ အဓိက အေရးၾကီးတဲ့ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ မရွိလို႕ မျဖစ္တဲ့ အရာေတြတဲ့ .. ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ မီး ရွိရမယ္ .. မီးမရွိရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာ စတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြ ဘယ္လိုသံုးမလဲေပါ့ .. ျပီးေတာ့ ေရ .. ေရ ရွိရမယ္ .. ေရမရွိရင္ အိမ္သာသံုးဖို႕ ဘာညာ ခက္မယ္ေပါ့ .. ေနာက္တခုက အင္တာနက္ .. အင္တာနက္ရွိမွ အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ၀င္ေနမယ့္ အီးေမးေတြက အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေတြ၊ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ မပ်က္ဘူးေပါ့ .. ေနာက္ဆံုးကေတာ့ တယ္လီဖုန္းပါတဲ့ .. အျမဲတမ္း ဆက္သြယ္ေနရမယ့္ ေနရာေတြ အလုပ္ကိစၥေတြက ရွိေနတာကိုး ..

ဒီေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္ .. ငါတို႕တုိင္းျပည္ေလးမွာ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ေလ ..

မီး .. ရန္ကုန္ခဏျပန္တုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္လာပါတယ္ .. ခုေတာ့ မသိ ..

ေရ .. ေရ ဒုကၡလည္း မုိးခါးတို႕ သိပ္မခံရဘူးပါဘူး .. ဘာလို႕ဆိုေတာ့ အိမ္က ဦးေလး တေယာက္မဟုတ္ တေယာက္က မီးလာခ်ိန္ ေရလာခ်ိန္ကိုက္ျပီဆို အျမဲတမ္း တင္တတ္တယ္ေလ .. ျပီးေတာ့ မိုးခါးတို႕ အိမ္က ေဆာက္တုန္းက ကန္ထရိုက္အပ္ရံုမဟုတ္ပဲ ဦးေလးေတြကိုယ္တုိင္ ေစာင့္ျပီး ၾကီးၾကပ္ျပီး ေဆာက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အိမ္ေပၚမွာ ေရေလွာင္ကန္တကန္ ရွိတဲ့အျပင္ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာလဲ ေရလာတဲ့အခ်ိန္ ခံထားလို႕ရေအာင္ ကန္တကန္လုပ္ထားေသးေတာ့ မီးလာရင္ ေအာက္က ကန္ထဲက ေရကို ေကာက္တင္လုိက္ရံုဆိုေတာ့ တျခား အထပ္ျမင့္ေတြ ရွိတတ္တဲ့ ေရဒုကၡကို မၾကံဳရပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ အထပ္ျမင့္ေတြကေတာ့ ေရဒုကၡကို ခံၾကရတယ္ .. ၾကံဳဘူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ .. ေရလာတဲ့ အခ်ိန္က မီး မလာ မီးလာေတာ့ ေရမလာ .. ဒီလိုနဲ႕ ေလ့က်င့္ခန္းေပါ့ .. အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ ေရဆြဲၾကရတာ .. :D

အင္တာနက္ .. အဟဲ .. လို႕ပဲ ရီလုိက္ေတာ့မယ္ .. ဟိုတေလာက ေဖ့ဘြတ္မွာ တင္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား အင္တာနက္သံုးသလို .. စာတမ္းနီၾကီးနဲ႕ေလ :P .. ရန္ကုန္ ခဏျပန္တုန္းကေတာင္ အင္တာနက္ေတြ ေဒါင္းေနလို႕ ဒီေဖာင္း လုပ္မရတာနဲ႕ ရင္နာစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာ :D

ဖုန္း .. ေပါမွ ေပါပဲေနာ္ .. ခက္တာက သစ္ပင္ေအာက္၀င္မိရင္ တုိင္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတာပဲ .. ဖုန္းနဲ႕ပတ္သက္လာရင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ သြားသတိရတယ္ .. အဲတေယာက္က ကားအနက္ၾကီး ေမာင္း မ်က္မွန္အနက္ၾကီး တပ္ျပီး စတုိင္အျပည့္နဲ႕ ဖုန္းေျပာတတ္တဲ့တေယာက္ပါ .. ဒါေပမယ့္ သူက သစ္ပင္ေအာက္ေတာ့ ေရွာင္တယ္ .. :D အျပစ္တင္ေစာသလို ျဖစ္ေနပါျပီ .. ခုေကာင္းေနပါျပီ ေနာ့ .. :P ဖုန္းခေတြ ေစ်းတက္မယ္ဆိုတာက လြဲလို႕ .. :D ဆင္ဖိုးထက္ ခၽြန္းဖိုးက ၾကီးပါတယ္ေလ .. ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာေနေသးတယ္ .. ႏို႕ဆီခြက္ေလးေတြ ေဆာင္ထားရေအာင္လို႕ .. :D

တကယ္ကေတာ့ ကုိယ္ေတြက အျပစ္တင္ ေစာေနတာပါ .. ျဖစ္လာမွာေပါ့ .. ေျဖးေျဖးေပါ့ .. :D

စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ဆိုတာက ျမန္မာနုိင္ငံအတြက္ မရွိလည္း ရေနတယ္ထင္ပါတယ္ .. ျမန္မာမႈ ျမန္မာဟန္ ကို ထိန္းသိမ္းၾကရေအာင္ ..

မီးအတြက္လား ဖေယာင္းတိုင္ရွိပါတယ္ .. ဖေယာင္းတိုင္စက္ရံုပဲ တည္ၾကစို႕ရယ္ ..

ေရအတြက္လား .. ေရအစား ဘီယာရွိတယ္လို႕ ေယာကၤ်ားေလးေတြ ေျပာတာၾကားဖူးတယ္ .. :D

အင္တာနက္လား .. သံုးခ်င္ရင္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားေလ .. အခ်ိန္တန္ေတာ့ တက္လာမွာေပါ့ .. ေနာ့ ..

ဖုန္း ?? ႏို႕ဆီခြက္ ၂ခြက္ ၾကိဳးနဲ႕ ခ်ည္ထားပါဆို .. :P

အင္းး .. ဟိုအရင္က ရန္ကုန္ညကို သတိရမိပါတယ္ .. ကိုယ္ေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ တီဗီၾကည့္တယ္ဆိုတာ မီးမလာမွ တကယ္ တီဗီၾကည့္ျဖစ္တာကိုးဗ် ..

လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာ မလိုေအာင္ေနတတ္ရင္ ရပါတယ္ .. ေရာင့္ရဲတတ္ၾကပါေစ .. :D

ေတာ္ေသးဘီ .. :D

သူ႕အေတြး ကိုယ့္အေတြး

ျဖစ္စဥ္ (၁)

လူအမ်ား ျပည့္က်ပ္ေနေသာ ဘတ္စ္ကား တစီးေပၚတြင္ -
အ၀တ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းျဖစ္ပံုရေသာ အသက္ ၂၀ အရြယ္ မိန္းကေလးတေယာက္သည္ ထိုင္ခံုေနရာေပၚတြင္ ထုိင္လွ်က္ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အရြယ္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းဦးေလးၾကီး တေယာက္သည္ ထိုမိန္းကေလးေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ လိုရာခရီးကို ႏွင္လွ်က္ ရွိၾကသည္ .. အသက္ ၅၀ေက်ာ္အရြယ္ ဦးေလးၾကီးသည္ ေရွ႕မွ မိန္းကေလးကို မ်က္လံုးမြဲမြဲမ်ားျဖင့္ ၾကည့္လွ်က္ မိန္းကေလးကေတာ့ ရြံရွာစက္ဆုတ္သည့္ အေနရခက္သည့္ မႏွစ္လိုသည့္ အမူအယာမ်ိဳးျဖင့္ တည္ရွိလွ်က္ ရွိၾကသည္ .. သူတို႕ ႏွစ္ဦး၏ စိတ္အေတြးထဲတြင္ -

မိန္းကေလး - "ေရွ႕က အဖိုးၾကီးကလည္း သူ႕အသက္အရြယ္ကိုမွ မေထာက္ လူကို ၾကည့္ေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ ႏွာဘူးထတဲ့ လူၾကီး .. ကိုယ္နံ႕ကလည္း အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ထားတာ နံေဟာင္လို႕ .. !@#$%^&^%$"

ဦးေလးၾကီး - "ေရွ႕က မိန္းကေလး ၾကည့္ရတာ ပညာတတ္ကေလး ျဖစ္မယ္ .. ငါ့သမီးေလးကိုသာ ပညာသင္ေပးခြင့္ ရခဲ့ရင္ .... ငါ့သမီးေလးကို ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္ေစခ်င္လုိက္တာ .."

~~~~~~~

ျဖစ္စဥ္ (၂)

သာမန္ထက္ ဆင္းရဲေသာ ရပ္ကြက္ကေလး တခုတြင္ -
၀ါးလံုးခင္း ထန္းလက္မိုးမ်ားျဖင့္ ေနကြယ္ရံု လူတေယာက္ ေက်ာတခ်စာေနရာတြင္ ဖြင့္ထားေသာ လက္သုပ္စံု ဆိုင္ေလးတဆိုင္ ရွိသည္ .. ဆိုင္ရွင္ အေဒၚၾကီးကို ရပ္ကြက္မွ လူအမ်ားစုက ခ်စ္ခင္ၾကသည္ .. အေၾကာင္းမွာ လက္သုပ္ေရာင္းရာတြင္ ေစတနာပါပါႏွင့္ လက္ဖြာတတ္ေသာေၾကာင့္တည္း .. လက္ဖြာတတ္သျဖင့္ ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္မတိုင္မီပင္ သူမ၏ အသုပ္မ်ား ကုန္ေလ့ရွိသည္ .. ေငြအိတ္ကေတာ့ ထူးမျခားနားပင္ .. တေန႕လုပ္ တေန႕စား ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ျဖစ္သျဖင့္ ညေနစာကို အသုပ္ေလးႏွင့္ အေၾကာ္ေလးႏွင့္ ျပီးရတတ္ေသာ လူတန္းစားမ်ားေပ .. အသုပ္ဆိုင္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ အသုပ္မွာေနသည္ .. မွာရင္း သုပ္ရင္းလည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးမွ လိုခ်င္သည္မ်ားကို ထပ္ထပ္ ထည့္ခိုင္းေနေသးသည္ .. ဆိုင္ရွင္အေဒၚၾကီးကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ပင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ထပ္ထည့္ေပး သုပ္ေပးေနသည္ .. ၀ယ္သူ ဆုိင္ထဲမွ အထြက္ သူတို႕ အေတြးထဲတြင္ -

ဆိုင္ရွင္ - "မ---- တို႕ မိသားစုေတာ့ ဒီေန႕ ငါ့အသုပ္နဲ႕ ညစာျပီးမွာပါပဲ .. ၂ပြဲစာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကို သုပ္ေပးလုိက္ရတာ .. အင္းေလ သူတို႕ မိသားစုက မ်ားေတာ့ ဒီေလာက္မွပဲ အဆင္ေျပလိမ့္မေပါ့ .. ၂ပြဲစာဖိုး ပိုက္ဆံမရေပမယ့္ ကုသိုလ္ေတာ့ ရလုိက္ျပီ .. မလွဴတတ္ရင္ ေစ်းေရာင္းတဲ့ .. မ---- တို႕ မိသားစု ထမင္းစား ျမိန္ပါေစ .. ဒီေန႕လည္း ငါ့အသုပ္ေတြက ကုန္တာပါပဲ .. ဒီ ၃ ၄ ပြဲဆို ကုန္ျပီ .. အိမ္ပဲ ျပန္သယ္သြားရ ေကာင္းမလား .. "

ေစ်း၀ယ္ - "ေဒၚထံုၾကီးကေတာ့ နာမည္ေပးခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္ .. ဟိုဟာေျပာ ဒီဟာေျပာနဲ႕ ထည့္ခိုင္းလုိက္တာ ၂ပြဲစာေတာင္ မကဘူး .. သေဘာေကာင္းတယ္ နာမည္လိုခ်င္တာ ခံေလ .. ဟင္းဟင္း .. ဒီကလည္း စားခ်င္လို႕ ၀ယ္ရတာ မဟုတ္ဘူး .. အိမ္ကလူ ဒီေန႕ အလုပ္မေကာင္းလို႕ ဒီၾကားထဲ ငါ့'ကံ'ေလးကလည္း စြပ္တယ္ .. ၂လံုးထီထိုးတာ ၂လံုးလံုးလြဲ .. ဆန္ဖိုးေလးမ်ားရမလားလို႕ ကံစမ္းပါတယ္ .. ရွိတာေလးပါ ပါသြားတယ္ .. ေအးေလ ဒီေန႕မရ ေနာက္ေန႕ေပါ့ .."

~~~~~~~

က်မ တခါတေလ လူေတြၾကားထဲေနရင္း သူတို႕ရဲ႕ ျပဳမူ ေျပာဆိုပံုေတြ လုပ္ရပ္ေတြကို ၾကည့္ရင္း ျမင္ရင္း အေတြးေတြလည္း စံုလို႕ပဲ ရတတ္ပါတယ္ .. အဲဒီ အေတြးေတြနဲ႕ ျမင္ဘူး ေတြ႕ဘူးတာေလးေတြ စိတ္ကူးေပါက္ရာေလးေတြ ခ်ေရးလုိက္မိတာပါ .. အေပၚက ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ခပ္ဆင္ဆင္ကိုေတာ့ စာတပုဒ္ (သို႕) ရုပ္ျပတခုခုမွာ ဖတ္ဘူးသလို ရွိတာကို ျပန္ေတြးျပီး ေရးလုိက္တာပါ ..

ဆုေတာင္း

စစ္ .. စစ္ဆိုတာကို ငယ္စဥ္ကေတာ့ ဗီဒီယိုေတြ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာသာ ျမင္ဘူးတယ္ .. ျမင္တိုင္းလည္း ဒါဟာ တကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေနျပီးတာေတာင္ စစ္ထဲက ဒုကၡ ခံစားရတဲ့သူေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္ .. ငါသာ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးၾကံဳရင္ ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့ ..

တျဖည္းျဖည္း ေလာကၾကီးနဲ႕ အဆက္အဆံရွိလာတဲ့အခါ အီသီယိုးပီးယားႏုိင္ငံလို ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေ၀ ဆင္းရဲျခင္းေတြနဲ႕ ၾကီးျပင္း သက္၀င္ရတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ သိလာေတာ့လည္း ကိုယ္သာ သူတို႕ေနရာဆိုရင္ ဆိုျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ .. ကိုယ္နဲ႕ ဆိုင္ဆုိင္ မဆိုင္ဆိုင္ အသားအေရာင္ တူတူ မတူတူ သေဘာသဘာ၀ ဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ လူလူခ်င္းဆိုတဲ့ စိတ္ ခံစားတတ္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးရွိသူခ်င္းဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတာပဲ ..

စစ္ေၾကာင့္ ဆံုးရံႈးလုိက္ရတဲ့ ဆံုးရံႈးမႈေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကီးမလဲ .. ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ ပူေဆြးျခင္း ေသာကေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးမလဲ .. ကိုယ့္နဲ႕ အေ၀းၾကီးမွာရွိေနတဲ့ မဆုိင္သလို မခံစားပဲေနလို႕ရတဲ့ တျခားႏုိင္ငံက သတင္းေတြအတြက္ေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရတယ္ .. ခံစားတတ္သူေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သူေတြကိုး .. ကိုယ္သာ စစ္ဒဏ္ကို ပါ၀င္ခံစားေနရသူတဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္ .. ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္သူ တဦးဦး စစ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပူေဆြးေသာကေရာက္ၾကရမလဲ .. ေကာင္းကြက္တကြက္မွာ ရွာမရတဲ့ စစ္ပါပဲ ..

ငယ္တုန္းက မသိတာေတြ ခု လက္ေတြ႕သိရတယ္ .. မျမင္ဘူးတာေတြ လက္ေတြ႕ျမင္ရတယ္ ၾကားရတယ္ .. ဒါက ကိုယ္ေမြးဖြားရာ ကိုယ္ခ်စ္ခင္ တြယ္တာရာ ေျမမွာတဲ့ ..

ခုခ်ိန္ ေၾကာက္လန္႕တၾကား ေသနတ္က်ဥ္ဆံေတြၾကားမွာ အသက္လု ေျပးလႊားေနရသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနျပီလဲ .. ကိုယ့္ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႕ ခြဲခြာ ကြဲကြာၾကရလို႕ နာၾကင္ခံစားေနရသူေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားေနျပီလဲ .. ဒါ ကိုယ့္ေျမေပၚမွာ ျဖစ္ေနတာတဲ့ .. ကိုယ့္ ေသြးခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ပစ္လို႕ ခတ္လို႕ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ နာၾကင္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္တဲ့ ..

မ်ားေနပါျပီ .. ျပည္သူေတြ ကိုယ့္ဗိုက္ေတာင္ ကိုယ္မ၀လို႕ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါ ညိွဳးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႕ လူဘံုအလယ္မွာ မတင့္တယ္ႏုိင္တာ ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနျပီလဲ .. ျပည့္စံု ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတဲ့ စကားလံုးကို စကားလံုးအျဖစ္နဲ႕ေတာင္ သတိမရႏိုင္ၾကတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနျပီလဲ .. ဒီလိုပဲ တရက္တရက္ ေမွာင္ေမွာင္လာလိုက္တဲ့ ဘ၀ေတြ .. လူေမႊးလူေတာင္ မေျပာင္တဲ့ အျဖစ္ေတြ .. အေတာ္ေလးကို ရင္နာစရာေကာင္းပါတယ္ ..

အူမမေတာင့္လို႕ သီလမေစာင့္ႏိုင္သလို ကမာၻမီးေလာင္လို႕ သားေကာင္ခ်နင္းရတဲ့ ဘ၀ေတြ ..

ျမင္ရတဲ့ သတင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ .. ေယာက်ၤား မိန္းမ လူမမယ္ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ ေျပးလႊားေနၾကရတယ္ .. ပိုင္ဆုိင္မႈေလး မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ကို ပစ္ထားခဲ့ရတယ္ .. ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ ရွင္သန္ၾကမလဲ .. အစတည္းက တဲက ယဲ့ယဲ့ .. အားးးးးးး .. ေတြးရင္း ေတာ္ေတာ္ မြန္းၾကပ္ပါတယ္ ..

တတ္ႏုိင္တာ တခုပဲ ရွိတယ္ .. ေမတၱာပို႕ေနဖို႕ပါပဲ .. အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ ထိခိုက္နာၾကင္ျခင္း ကင္းၾကပါေစ .. ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းၾကပါေစ .. လံုျခံဳတဲ့ ဘ၀ ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ေတြ အျမန္ဆံုး ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ ..

က်မတို႕ေတြအေပၚကို လႊမ္းျခံဳထားတဲ့ တိမ္မဲေတြ အျမန္ဆံုးကင္းရွင္းျပီး ေကာင္းကင္ၾကီး ၾကည္လင္လာပါေစ .. အားလံုးပဲ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေတြ ေမြးႏုိင္ျပီး အမွန္တရား အျမန္ဆံုး အႏိုင္ရရွိပါေစ ..

အားလံုး ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းၾကပါေစ .. အမွန္တရားကို ျမင္ျပီး လက္ခံလာႏိုင္ၾကပါေစ ..

၂၀၁၀ အိမ္အျပန္

သိပ္မၾကာခင္ ကာလတခုမွာ ရန္ကုန္ကို အလည္ခဏ ျပန္ခဲ့ပါတယ္ .. ရန္ကုန္ေျမက ကိုယ္နဲ႕ စိမ္းမသြားသလို မိသားစု ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေႏြးေထြးလိႈက္လွဲစြာ ၾကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္ .. အခ်ိန္ သိပ္နည္းလြန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာပါပဲ .. အခ်ိန္လုျပီး သြားလာေနရင္းက ရယ္ေမာေနခဲ့ရပါတယ္ .. အဲ .. မရီႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ေလဆိပ္ရဲ႕ အ၀င္နဲ႕ အထြက္ အခ်ိန္ေလးပါပဲ ..

လူတုိင္း ၾကံဳရမွာပါ .. ရန္ကုန္ေလဆိပ္က ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ၾကိဳဆိုပံု ..

ဒီတေခါက္ ရန္ကုန္ ခဏျပန္ရတာ ခဏဆို ဆိုသေလာက္ အေတာ္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတဲ့ အျဖစ္ေတြ ၾကံဳရပါတယ္ ..

ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကိုေရာက္ျပီဆိုရင္ပဲ ကိုယ့္ကို လာၾကိဳေနမယ့္ အေဖ အေမနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ကာဆီးထားတဲ့ မွန္ေတြၾကားက လိုက္ရွာျဖစ္ပါတယ္ .. ေဟာ ေတြ႕ပါျပီ .. ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ အေဖနဲ႕ အေမ .. ကိုယ့္စိတ္ကလည္း အျမန္ဆံုးသာ အျပင္ကို ထြက္ခ်င္ေနေတာ့တာေပါ့ .. ကိုယ့္ ပတ္စ္ပို႕ထဲမွာလည္း ၁၀တန္ေလးက ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္နဲ႕ ပါလာေလရဲ႕ ..

စျပီး တန္းစီပါျပီ .. လ၀က ကို ျဖတ္ဖို႕ေပါ့ .. စစ္ေဆးမယ့္ လူၾကီးရဲ႕ အေျခအေနကို ၾကည့္လိုက္တာ သိပ္ေတာ့ အေျခအေန မဟန္ဘူးလို႕ ထင္လုိက္ပါတယ္ .. မ်က္ႏွာကို ေတြ႕မိရံုနဲ႕ ပါ၀ါျပမယ့္ပံု ေပါက္ေနလို႕ပါ .. ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ .. ဒီေနရာကို ျဖတ္မွသာ ကိုယ္လိုရာကို ေရာက္မွာကိုး .. တန္းစီေနရင္း ေနာက္ ဂိတ္ေပါက္တခုပါ ထပ္ဖြင့္ျပီး ဒီဘက္ လာၾက ဒီဘက္ လာၾကဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း အေျပးေလး သြားတန္းစီလိုက္ပါတယ္ .. ကိုယ့္ေရွ႕မွာ လူက ၃ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ စိတ္ကို ရွည္ရွည္ထားရင္း တေရြ႕ေရြ႕ ကိုယ္က ထိပ္ဆံုးေရာက္သြားပါတယ္ .. ေရွ႕က လူ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ထင္ျပီး သြားမယ္အလုပ္မွာ ခဏေနဦး .. စပယ္ရွယ္ ရွိတယ္ တဲ့ .. စပယ္ရွယ္ ၃ေယာက္ ေရွ႕ထြက္လာပါ တဲ့ .. ေဟာ ကိုယ့္ေနာက္က လူ သံုးေယာက္က ေရွ႕တက္သြားပါေလေရာ .. အင္း .. ဒါလည္း အေတြ႕အၾကံဳတမ်ိဳး ယူတတ္ရင္ ပညာရပါတယ္ .. :P

ကဲ တကယ္ပဲ ကိုယ့္အလွည့္ ေရာက္လာပါျပီ .. စာရြက္ေတြျပ လိုတာေတြေပးျပီး အခြန္စာရြက္ ေဆာင္ထားတာကို ေမ့ခဲ့ပါတယ္ .. ယူဖို႕ လံုး၀ကို သတိမရတာပါ .. :D .. ဒါေပမယ့္ ေငြမ်က္ႏွာ တယ္ၾကီးသကိုး .. ေရွ႕လူေတြေလာက္ေတာ့ အေဟာက္မခံလုိက္ရပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ဒီေဖာင္း လုပ္ဖို႕မွာ ထပ္တစ္ျပန္ပါတယ္ .. တပတ္အတြင္း အ၀င္အထြက္လုပ္ရင္ ဒီေဖာင္းမလို လို႕ ဒီမွာ ၾကားခဲ့ေတာ့ ေမးလိုက္မိပါတယ္ .. ေသခ်ာေအာင္ .. အဲဒီမွာ တခါ လက္ခ်ာ ထပ္ရိုက္ခံရတယ္ေပါ့ .. ဒီက လူေတြ အမွတ္ မွားေနပါတယ္တဲ့ .. ၁ရက္ပဲ ကိုယ့္ေျမကို နင္းနင္း ၂ရက္ပဲ နင္းနင္း ဒီေဖာင္းလိုပါသတဲ့ .. ျပီးေတာ့ လိပ္စာကဒ္တကဒ္ ထုတ္ေပးပါတယ္ .. အဲဒီမွာ သြားလုပ္ပါတဲ့ .. ဒါ အတတ္ႏုိင္ဆံုးကူညီလိုက္တာပါတဲ့ .. ေက်းဇူးတင္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္ .. :P .. ဒီလိုနဲ႕ ယူစရာရွိတာ ယူျပီး အိတ္ေတြေရြးဖို႕ေနရာကို သြားပါတယ္ .. ပစၥည္းတင္ဖို႕ လွည္းရွာတာ မေတြ႕ပါ .. ဒီလိုနဲ႕ အထုပ္ေတြအရင္ ဆြဲခ်လုိက္ပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ လွည္းရွာပံုေတာ္ ထြက္ပါတယ္ .. ဘုရားစူး မေတြ႕ပါ .. တေယာက္ေယာက္ေမးဖို႕ လုိက္ရွာေတာ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႕ ခန္႕ခန္႕ၾကီးရပ္ေနတဲ့လူ ေတြ႕ပါတယ္ .. သြားေမးပါတယ္ .. ျပန္ေျပာတာကေတာ့ .. လွည္းလား .. အင္း .. ကုန္ျပီထင္တယ္ အစ္မ .. တဲ့ .. ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသစရာၾကီးေပါ့ .. ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ပစၥည္းသယ္တဲ့ လွည္း ကုန္သြားသတဲ့ .. ဒီလို ေခတ္မွီ ဖြံ႕ျဖိဳး တိုးတက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မွီ ေလဆိပ္ၾကီးပါ .. း)

အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ၾကီး ၀န္ထမ္းေတြ ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုလုိက္ပံုပါပဲ ..

ခု ဆက္မွာကေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ျပၾကီး အေၾကာင္းပါ ..

ခ်ိဳင့္ေတြ ခြက္ေတြ ေပါမ်ားတဲ့ လမ္းမေတြ .. ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာနဲ႕ သြားလာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ ျမိဳ႕ျပ လူထု .. ျမိဳ႕နယ္တုိင္းမွာ ဆိုင္းဘုတ္ေတြေပၚ ေနရာယူေနၾကတဲ့ မဲေပးခံ ပုဂိၢဳလ္မ်ားရဲ႕ ပံုမ်ား .. အဲ မီးေတာ့ လာေနတယ္ .. :D .. မိုးမရြာပါ .. ေၾကးအိုးတစ္ပြဲ ၃၀၀၀ ေလာက္ ျဖစ္ေနျပီလို႕လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာၾကတယ္ .. တခ်ိဳ႕ေနရာေတြပါ (မေသာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ) .. ေျသာ္ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ အင္တာနက္ သံုးမရပါ .. ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးေပၚမွာေတာ့ လူေတြ စည္ကားေနတာပါပဲ .. မဲဆြယ္တယ္ဆိုျပီး စာရြက္တရြက္ အိမ္ေပၚေရာက္လာတယ္ .. ဒါနဲ႕ ေဖၾကီးကို ေမးလုိက္မိတယ္ .. ဒီလူၾကီးက ဘာေတြလုပ္လို႕ ေထာက္ခံမဲေပးရမွာလဲလို႕ .. ေဖၾကီးက ျပန္ေျဖပါတယ္ .. သူလည္း မသိဘူးတဲ့ .. တအိမ္လံုးက လူေတြလည္း သိတဲ့ ပံု မေပၚသလို စိတ္၀င္စားသူလည္း အေတာ္နည္းပါတယ္ .. ဆိုင္ရာ လူေတြက လြဲရင္ေပါ့ .. အင္းး .. စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာက လူေတြရဲ႕ ညွိဳးငယ္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ မြဲေျခာက္ေျခာက္ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြပါပဲ .. ဒါေၾကာင့္လည္း နားလည္လာတယ္ .. အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏုိင္လိမ့္မေပါ့ ..

ကဲ တတိယပိုင္း လာပါျပီ .. အျပန္ခရီး ေလဆိပ္ အေတြ႕အၾကံဳေပါ့ ..

ရန္ကုန္ေလဆိပ္ၾကီးကို ေရာက္တာနဲ႕ အ၀င္၀ေရာက္တာနဲ႕ တေယာက္က အနားလာလုိက္ .. အစ္မ စင္ကာပူလား .. ၀န္ေဆာင္ဖို႕ ငွားဦးမလားနဲ႕ လာပါေတာ့တယ္ .. ကိုယ္လည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ မလိုပါလို႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း ေရစက္က ဆံုလာေလေတာ့ မဗိုက္ တေယာက္နဲ႕ ဆံုပါေလေရာ .. ကဲ ရွိေစေတာ့ .. အိမ္ကလည္း လုပ္လုိက္ပါတဲ့ .. မလိုပဲ ၾကာေနမွာေတြ မျဖစ္ေစခ်င္လို႕ပါ .. အဲ့အစ္မက ျဖည့္စရာစာရြက္ျဖည့္ေပး ဟိုဟာေျပာ ဒီဟာေျပာနဲ႕ ကီလိုခ်ိန္တဲ့ဆီေရာက္ပါတယ္ .. ခ်ိန္ပါတယ္ .. ပိုပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေလွ်ာ္ပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ အေပၚထပ္တက္လာပါတယ္ .. မျမင္ခ်င္တဲ့ မ်က္ႏွာေတြ ထပ္ျမင္ရျပန္ပါတယ္ .. အေတာ္ အကုသိုလ္မ်ားပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ တန္းစီပါတယ္ .. ကိုယ့္မွာ ဒီေဖာင္း မပါပါ .. အင္တာနက္က်ေနေတာ့ ဒီေဖာင္းလည္း လုပ္မရပါ .. ဒါေပမယ့္ အ၀င္မွာ သူတို႕ ေပးလုိက္တဲ့ ဆုိင္က ခ်လံ ပါပါတယ္ .. မဗိုက္ကလည္း အရင္၀င္ၾကည့္ေပါ့တဲ့ .. မရမွ လူၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ပါတယ္တဲ့ .. ယံုစားမိတဲ့သူ အမွားပါ .. တကယ္ဆို တတန္းၾကီး စီျပီးမွ အစျပန္ေရာက္ရတာ အေတာ္ စိတ္ေလဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥပါ ..

ကဲ ေတြ႕ပါျပီ .. လ၀က က အရာရွိၾကီးနဲ႕ .. ဘယ္မလဲ ဒီေဖာင္းတဲ့ .. အမ္ .. အင္တာနက္ မရဘူးေလ .. သူတို႕ ေျပာတဲ့ဆုိင္ကို သြားတယ္ေလ .. (ပံုမွန္ ၃၀၀၀ ကို ၅၀၀၀ ေပးလုပ္ခဲ့ရတာေနာ္) .. မရပါတဲ့ လူၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ပါတဲ့ .. လက္မွတ္ မပါလို႕ လို႕ ေျပာပါတယ္ .. ဘာတတ္ႏုိင္မလဲ ေလ .. ကိုယ္က သြားပတ္သက္မိေအာင္ ေနတာကိုး .. လူၾကီးအခန္းကို သြားပါတယ္ .. လူၾကီး မရွိပါဘူး .. လူေလးေတြပဲ ရွိပါတယ္ .. ေစာင့္ရပါတယ္ .. မလာမခ်င္းေပါ့ .. ကိုယ့္လိုပဲ ဒုကၡသယ္ေတြ တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာပါတယ္ .. အကိုၾကီး တေယာက္ဆို ကိုယ့္ေရွ႕ ေလယာဥ္နဲ႕ လုိက္ဖို႕ပါ .. လူၾကီး မရွိေတာ့ ေစာင့္ေနရပါတယ္ .. ေတာ္ေတာ္နဲ႕လည္း မလာပါ .. အဲအကိုၾကီးက စိတ္ပူလို႕ ေျပာေတာ့ မပူနဲ႕တဲ့ .. ေလယာဥ္က သူတို႕ ခြင့္ျပဳမွ ထြက္လို႕ရတာတဲ့ .. ေျသာ .. ေတာ္ေတာ္ပါ၀ါ ျမင့္ၾကတာပဲ .. ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒီလို ဒီလို ဒီလိုႏုိင္တာေပါ့ေနာ္ .. :P

ဒီလိုနဲ႕ လူၾကီးလာပါျပီ .. ကိုယ့္ေနာက္မွ လာေပမယ့္ ကိုယ့္ေရွ႕ေလယာဥ္နဲ႕လုိက္မယ့္ အကိုၾကီးကို ဦးစားေပးလုိက္ပါတယ္ .. သူ႕ျပႆနာက ပတ္စ္ပို႕ သက္တမ္း ၆လ မက်န္လို႕တဲ့ .. ဒီေဖာင္း ပါပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ထြက္ခြင့္မေပးဘူးဆိုျပီး ျဖစ္ေနတာပါ .. အခြန္ေဆာင္တဲ့ စာရြက္ေတာင္းပါတယ္ .. မေဆာင္ရေသးဘူးေပါ့ .. ဟုတ္တယ္ေလ သက္တမ္းပဲ တိုးရခါနီးျပီ မေဆာင္ပဲလဲ ေနလို႕မရတာ လူတုိင္း သိတဲ့ ကိစၥ .. ဟင္းး .. ခက္ေနပါျပီ .. ဘာညာ ဘာညာနဲ႕ ပြားျပီး လက္မွတ္ထိုးေပးလုိက္ပါတယ္ ..

ကိုယ့္ အလွည့္ .. ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္မွာ ဒီေဖာင္းမပါတဲ့ ကိစၥ .. ခ်လံပါတယ္ .. မရဘူးတဲ့ .. အဲ့ဆုိင္က ဖုန္းဆက္ထားမယ္ေျပာတယ္ ဆိုေတာ့ မဆက္ဘူးေလတဲ့ .. ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ပ်က္ကြက္တာမို႕ ေနာက္ေန႕မွ ျပန္ေပါ့တဲ့ .. လုပ္ပံု လုပ္ပံု .. ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ၾသ၀ါဒ ခံ .. ပါ၀ါျပတာ ခံျပီး .. လက္မွတ္ကေလးတခု ရလာပါတယ္ .. ကိုယ္လည္း ၀တ္ေက်တန္းေက် ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေျပာမိေတာ့ .. အိတ္ပါလားတဲ့ .. အမ္ .. အိတ္ပါတယ္ ဆိုေတာ့ အဲဒီအိတ္ထဲ ေက်းဇူးေတြ ထည့္ေပးလုိက္မလို႕တဲ့ .. မ်ားေနတယ္ဆိုပဲ .. ေအးေလ သူတို႕လိုခ်င္တဲ့ အဲ့ေက်းဇူးေတြမွ မဟုတ္ပဲ .. အသံုးတည့္တဲ့ ေရပဲ လိုခ်င္တာ ဟတ္လား .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ မခ်ိသြားျဖဲနဲ႕ ေအာင္ျမင္စြာ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါေတာ့ေလသတည္း ေပါ့ ..

ယူတတ္ရင္ ပညာရပါတယ္ .. သတိထားမိရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ သိလာတယ္ေပါ့ .. ေနာက္တခါ မေနႏုိင္ပဲ ထပ္ျပန္ရင္ နည္းယူရတာေပါ့ေလ .. ဒီစာကို ဖတ္မိတဲ့ မသိေသးတဲ့ သတိေမ့ေနသူေတြကိုလည္း သတိေပးခ်င္ပါတယ္ ..

ရန္ကုန္ျပန္မယ္ဆိုရင္ -
- အခြန္ကို အပ္ဒိတ္ ျဖစ္ေအာင္ မေဆာင္ထားရင္ ၁၀ တန္ေလးေတြ ပါပါေစ ..။ (အ၀င္ေရာ အထြက္ေရာ)
- မ်က္ႏွာထားကို ျပံဳးထားပါ ..။ သူတို႕က ဓါတ္ပံုလည္း ရိုက္ေသးတယ္ေလ ..။
- သယ္စရာ လွည္း မရွိရင္ အလြယ္သယ္ႏိုင္တဲ့ အိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါေစ ..။
- ရန္ကုန္ေျမမွာ ၁ရက္ ေနေန ၁နာရီ ေနေန ၀င္ျပီး ျပန္ထြက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေဖာင္း ပါရပါမယ္ ..။
- ပတ္စ္ပို႕ သက္တမ္းဟာ အနည္းဆံုး ၆လ ရွိရပါမယ္ ..။
- ေလဆိပ္အထြက္ ၀င္ေဆာင္ခကေတာ့ ၁ေယာက္ကို ၂၀၀၀ စီ ျဖစ္ပါတယ္ ..။ လုိက္သယ္ေပးတဲ့လူက ၂၀၀၀ ကဒ္မွာ လိုတာ ျဖည့္ေပးတဲ့ သူအတြက္ ၂၀၀၀ ..။ ကီလိုခ်ိန္ေပးသူအတြက္ ၂၀၀၀ ျဖစ္ပါတယ္ ..။
- အကယ္၍မ်ားေပါ့ .. ကိုယ့္မွာ ဒီေဖာင္း မပါဘူး ခ်လံပဲပါတယ္ဆို အခ်ိန္မကုန္ရေအာင္ လူၾကီးခန္းထဲ အလုိက္တသိ၀င္ျပီး ၾသ၀ါဒ ခံလုိက္ပါ ..။

ဆႏၵေလးေပါ့ေလ .. ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းမဟုတ္တဲ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြ .. မ်က္ႏွာထားေလး ျပင္ျပီး ငါနဲ႕ ဆက္ဆံလုိက္တဲ့လူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာ အဆင္ေျပပါေစေတာ့ဆိုတဲ့ ေစတနာေလး ရွိလာရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာပဲ .. ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပ စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့ ..

ကိုယ့္လိုပဲ ၾကံဳဘူးၾကတဲ့လူေတြ ရွိမွာပါ .. ခုေရးထားတဲ့စာကို ျပန္ဖတ္မိေတာ့လည္း ေဒါသေတြ ပါေနပါတယ္ .. တကယ္လည္း ကိုယ့္ ေျမ ကိုယ့္ ေရ ကို ျပန္ဖို႕ အေရး အေတာ့္ကို စိတ္ေလျပီး စိတ္ပ်က္လာရပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း .. ဒါေပမယ့္လည္း ေပါ့ေလ ..

မွတ္ခ်က္ = ေပါက္ကြဲတယ္ပဲ ဆိုခ်င္ဆို :P