စုေပါင္းအလွဴမဂၤလာတခု

မိုးခါးတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ စုေပါင္းျပီး အလွဴတခု ျပဳလုပ္ျဖစ္ပါမယ္ .. လာမယ့္ ေသာၾကာေန႕ (ခရစၥမတ္ေန႕)မွာပါ .. အလွဴအတြက္ အားလံုး ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ .. မိုးခါးတို႕ ျပဳလုပ္မယ့္ အလွဴကို အဆင္ေျပမယ္ဆို အထက္ပါ အစီအစဥ္အတုိင္း လာေရာက္ၾကဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ..

မလြယ္ကူမယ့္
ဆံုေတြ႕ျခင္းေတြနဲ႕
တေနရာစီက လာဆံုေတြ႕ၾကတယ္

မျမဲျခင္းေတြနဲ႕
ျပည့္ေနတဲ့ ေလာက
လက္ရွိ ဆံုေတြ႕ခ်ိန္ကို
တန္ဖိုးထားၾကမယ္

ကမၻာနဲ႕ခ်ီျပီး မေတြးဘူး
ႏုိင္ငံနဲ႕ ခ်ီျပီးလည္း မေတြးေသးဘူး
လက္လွမ္းမွီသေလာက္
ေကာင္းရာျပဳဖို႕
ၾကိဳးစားၾကမယ္

တေန႕ေန႕
တေယာက္တေနရာ
ေ၀းသြားခဲ့ရင္ေတာင္
အမွတ္ရေနေၾကးေပါ့ ..

ခရစၥမတ္ေန႕ ညဘက္မွာလည္း ကမ္းေျခသြားမယ့္ အစီအစဥ္လဲ ရွိပါတယ္ .. း)) အားလံုးပဲ မိုးခါးတို႕ရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .. း))

က်မႏွင့္ မိုးခါး

က်မက ေန႕ရက္ေတြကို အမွတ္တရအေနနဲ႕ မမွတ္မိတတ္တဲ့သူတေယာက္ပါ .. အစပိုင္းကေတာ့ မွတ္မိတယ္ ထင္ပါတယ္ .. ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုယ္ကခ်ည္း သတိရ အမွတ္ရေနရတာ မလိုခ်င္တာနဲ႕ ေမ့ပစ္တတ္ခဲ့တယ္ .. အဲလိုနဲ႕ ခုေနာက္ပိုင္း က်မအတြက္ သိမ္းထားစရာ အမွတ္တရဆိုတာ သိပ္ကို နည္းပါးပါတယ္ ..

မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ မိတ္ဆက္ေပးလို႕ စုဗူးဆုိက္ေလးမွာ စာစေရးျဖစ္ပါတယ္ .. တကယ္ေတာ့ စစခ်င္း ကိုယ္တုိင္လည္း မေရးတတ္ (ခုလည္း မေရးတတ္ေသးပါဘူး..) ေရးလည္း သိပ္ေရးခ်င္ (ပို႕စ္တင္ခ်င္တာပါ :D) ဆိုေတာ့ မႏုိင္ႏုိင္းစေနရဲ႕ စာေတြကို က်မက စုဗူးေလးမွာ တင္တင္ေပးတတ္ခဲ့ပါတယ္ .. စုဗူးမွာ အမ်ားစုက ျမန္မာႏုိင္ငံက ျဖစ္လို႕ ဘေလာ့စေပါ့ကို ၀င္ဖို႕ အခက္အခဲေတြ ရွိတယ္ဆိုတာလည္း သိထားလုိ႕ပါ .. မစေနရဲ႕ စာေတြကို အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ .. စာတုိင္းမွာ တခုမဟုတ္တခု ရေစတတ္လို႕ပါ .. က်မ ေလးစား အားက်တဲ့သူေတြထဲမွာ မစေနလည္း ပါပါတယ္ .. ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ မစေနလို သူတပါးအတြက္ အင္အားျဖစ္ေစမယ့္စာေတြ အေတြးေတြ ေပးႏုိင္မယ့္စာေတြ ေရးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ .. (ျဖစ္ မျဖစ္ကေတာ့ ပါရမီေပါ့ေနာ္ .. :D)

စုဗူးက က်မအတြက္ေတာ့ စာၾကည့္စင္ပါပဲ .. စုဗူးမွာ စာေရးေကာင္းသူေတြ အလြန္မ်ားပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ က်မအတြက္ ညီမေလး တေယာက္လည္း ရခဲ့တယ္ .. သူကလည္း က်မကို တြယ္တာသလို က်မကလည္း သူ႕အေပၚကို သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတယ္ .. က်မ ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ေတြ႕ဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး .. သူပို႕ေပးတဲ့ စာအုပ္နဲ႕ အေခြေလးေတာ့ က်မမွာ ရွိေနပါတယ္ ..

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စုဗူးမွာ စာေတြ မေရးျဖစ္ေတာ့ပဲ ကိုယ့္အိမ္ေလးနဲ႕ ကိုယ္ သပ္သပ္ ေနခ်င္လို႕ ဘေလာ့စေပါ့က အိမ္ေလးကို ေဆာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ .. က်မ ဘေလာ့စေပါ့ အိမ္ေလးကို စေဆာက္တုန္းက ယိုင္နဲ႕နဲ႕ေပါ့ .. ခုေတာ့ လူျမင္သူျမင္ နဲနဲေတာ့ ေကာင္းလာသလိုပါပဲ .. :D

စစခ်င္း ဘာမွမလုပ္တတ္ (ခုလည္း ေယာင္၀ါး၀ါး :P)

ပထမ နာမည္ေပါ့ စဥ္းစားတယ္ .. ဘာေပးရမလဲ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ eternal star ဆိုျပီး စဥ္းစားျပီး ေပးလုိက္တယ္ .. စာကေတာ့ မေရးတတ္ေသးပါဘူး .. ဘေလာ့နာမည္ေတာ့ရလာျပီဆိုျပီး စာေတြလုိက္ရွာဖတ္ ဘေလာ့လုပ္နည္းေတြလုိက္ဖတ္ .. ေနာက္ဆံုး မေနာသားဘေလာ့ကိုေရာက္ျပီး သူ႕ေမးကို အက္ျဖစ္တယ္ .. ျပီးေတာ့ က်မ မသိတာေတြ သူ႕ကိုေမး .. မေနာသားကူညီေပးလို႕ အိမ္တလံုး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာ့ ျဖစ္လာျပီ .. မေနာသားကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္ .. း))

က်မရဲ႕ ပထမပို႕စ္က ႏို၀င္ဘာလ ၂၀ လို႕ ျပထားပါတယ္ .. တကယ္က က်မ ဒီဘေလာ့ကို လုပ္ထားတာ ဒီထက္ေစာပါတယ္ .. နာမည္စိတ္တုိင္း မက်တာနဲ႕ ဟိုဟာအလိုမက် ဒီဟာအလိုမက်ေပါ့ ..

က်မစိတ္က ဒါကို လုပ္ခ်င္ျပီဆို ခ်က္ခ်င္း .. ကမန္းကတမ္းလုပ္တဲ့အတြက္လည္း လုပ္ျပီးရင္ စိတ္တုိင္းက မက်ခ်င္ဘူး .. ဒီလိုနဲ႕ နာမည္ေပးျပီး ထံုးစံအတိုင္း စိတ္တိုင္းမက်ဘူးေပါ့ .. ေနာက္ေတာ့ နာမည္ထပ္စဥ္းစား စဥ္းစားရင္းနဲ႕ မိုးခါး ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ၾကိဳက္မိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းလို႕ရတယ္ မရဘူးဆိုတာကို မသိဘူး .. ဒါကို ဗညားရွိန္က ေျပာင္းလို႕ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့မွ မိုးခါး (ထာ၀ရၾကယ္စင္) ဆိုျပီး အတည္ျပဳျဖစ္သြားတာပါ ..

တခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္ .. မိုးခါး ဆိုတာ မေကာင္းဘူးတဲ့ .. ေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ ၾကိဳက္ပါတယ္ .. ဘာလို႕ ၾကိဳက္လဲ ဆိုတာ သိေပမယ့္ မေျပာျပတတ္ပါဘူး .. :D

က်မ စိတ္ကူးကေတာ့ ကိုယ့္ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေလးမွာ စိတ္ကူးနဲ႕ စာေရးမယ္ .. တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ေပါ့ .. :D

လူတုိင္းမွာ ျဖတ္သန္းရတဲ့ ဘ၀ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးမ်ိဳး က်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကူး ကိုယ့္ခံစားခ်က္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္ .. တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဦးတည္ခ်က္ မတူႏုိင္သလို အဆံုးသတ္လည္း တူညီႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး .. ဘေလာ့မွာ စာေရးတဲ့သူေတြကလည္း ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဦးတည္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ခံစားခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေရးၾကတယ္ .. အနည္းဆံုးေတာ့ တျခားသူအတြက္ အက်ိဳး မရွိခဲ့ရင္ေတာင္ စာေရးတဲ့သူအတြက္ အက်ိဳးရွိလိမ့္မယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္ .. စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္ေနတယ္ .. စာေတြ ခ်ေရးလိုက္လို႕ ေပါ့သြားမယ္ .. ကိုယ္နဲ႕ ခံစားခ်က္ တူသူေတြ ခင္မင္သူေတြ အခ်င္းခ်င္း အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးၾကလို႕ ခံစားခ်က္ေတြ သက္သာသြားမယ္ .. အနည္းဆံုးေတာ့ စာေရးသူအတြက္ စိတ္ထြက္ေပါက္တခုအေနနဲ႕ေတာ့ အက်ိဳးရွိမွာပါ .. အဲလိုပဲ ထင္ျမင္မိပါတယ္ ..

မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘေလာ့မွာ စာေရးၾကတဲ့သူေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္ .. ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ရွိၾကမယ္ .. ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပဖို႕အတြက္ နားေထာင္ေပးမယ့္သူ နားေထာင္ဖို႕ အခ်ိန္ေပးႏုိင္တဲ့သူက ရွားပါးပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ပဲ စာေတြ ေရးျဖစ္ၾကတာလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္ .. ခံစားခ်က္ ပင္ကိုဗီဇ အေျခအေန စတာေတြ ေပါင္းစံုသြားလို႕ စာေတြစေရးျဖစ္ၾကတယ္လို႕ ထင္မိတယ္ ..

ဘယ္လို စိတ္မ်ိဳးနဲ႕ပဲ စာေရးျဖစ္ ေရးျဖစ္ ဘေလာ့မွာ စာေရးတဲ့သူတေယာက္ အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ဘေလာ့အတြက္ ေပးရပါတယ္ .. ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပ ျဖစ္ဖို႕လည္း အခ်ိန္ေပးရပါတယ္ .. ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး အသက္၀င္ေနဖို႕လည္း အခ်ိန္ေပးျပီး ၾကိဳးစားေရးရပါတယ္ .. ဒါေၾကာင့္လည္း လူတုိင္း ကိုယ့္ဘေလာ့ ကိုယ့္အိမ္ေလးကို အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ သံေယာဇဥ္ရွိၾကလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္ ..

က်မကိုယ္တိုင္လည္း စာေရးခ်င္စိတ္ရွိလို႕ ဘေလာ့ကို စေရးပါတယ္ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘေလာ့ဂါလို႕ မခံယူႏိုင္ေသးပါဘူး .. ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳကေန သင္ခန္းစာေတြ ေပးရေလာက္ေအာင္လဲ ၀မ္းစာက မျပည့္ေသးပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ စာေရးခ်င္စိတ္ရွိလို႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္ .. ဒီဘေလာ့အိမ္ေလးက က်မအတြက္ ေန႕စဥ္ျဖတ္သန္းမႈေတြထဲက အစိတ္အပိုင္းတခုပါပဲ .. သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒီဘေလာ့ေလးေၾကာင့္ အမ်ားၾကီး ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ .. ညီအကို ေမာင္ႏွမ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ လိုအပ္မယ္ဆို ကူညီေပးမယ့္သူေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ .. ဒါေတြက အက်ိဳး အျမတ္လို႕ပဲ တြက္္ပါတယ္ .. ေရွ႕ဆက္ျပီးေတာ့လည္း က်မ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ဘေလာ့ေလးမွာ မိုးခါးနာမည္နဲ႕ မတတ္တတတ္ စာေတြ ေရးေနပါဦးမယ္ .. း))

ဏီကင္းက က်ေနာ္နဲ႕က်ေနာ့ဘေလာ့ ဆိုတဲ့ ပို႕စ္နဲ႕ တဂ္ပါတယ္ .. ဒါေၾကာင့္ က်မကလည္း ေရးလုိက္ပါတယ္ .. က်မႏွင့္ မိုးခါး ဆိုျပီးေတာ့ .. း)) ဏီကင္းေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. း))

ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ (၄)

လြမ္းေနပါတယ္
မျဖစ္ႏုိင္ျခင္းေတြကို
တမ္းတတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္
လြမ္းရံုေလး လြမ္းေနျခင္းမ်ိဳးပါ

ဟိုေန႕က ထူးထူးျခားျခား ေဆာင္းနံ႕ေလးကို ရလိုက္မိပါတယ္ .. သူငယ္ခ်င္း အိမ္က အထြက္မွာ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ေလစိမ္းနဲ႕ အတူ ရလိုက္တဲ့ ရနံ႕ကေတာ့ ဒီကိုေရာက္ျပီး တခါမွ မရဘူးေသးတဲ့ ေဆာင္းရဲ႕ ရနံ႕ေလးပါပဲ ..

ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်ိန္ကို ျပန္လိုခ်င္တယ္လို႕ေတာ့ မျငီးျငဴမိပါဘူး .. ျဖစ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္တာပဲ .. တခါတေလေတာ့လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဘယ္လို ဆိုတာမ်ိဳးေလးပဲ ျပန္အမွတ္ရေနခ်င္မိပါတယ္ .. တမ္းတစရာ သိပ္မ်ားမ်ား စားစား မရွိေပမယ့္ အဲဒီထဲကမွ လြမ္းစရာေလးေတြကို တခ်က္တခ်က္ အမွတ္ရမိေနရံုေလာက္ပါပဲ ..

ကေလး ကာတြန္းကားေလးေတြကို ၾကည့္ရတာ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတာပဲ .. ေဆးၾကိမ္လံုးေလးတလံုး ရွိရံုနဲ႕ စားစရာ ေသာက္စရာေတြနဲ႕ အ၀တ္အစား လွလွေတြ ဖန္တီးႏုိင္သလို အဆံုးသတ္မွာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္သိမ္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ခ်ည္းပဲ .. (စိတ္ခ်မ္းသာစရာပဲ း))

ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ကိုယ့္ တူေလးတေယာက္ကို သတိရမိေသးတယ္ .. တခါ အိမ္ေရွ႕မွာ ေျမာင္းေဖာ္ေနတဲ့ လူေတြရွိေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္က အမနဲ႕ တူေလးနဲ႕က ၀ရန္တာမွာေပါ့ .. အျပင္ကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ .. ကေလးဆိုေတာ့ ဟိုေမး ဒီေမး ေမးတယ္ေပါ့ .. ဟိုဦးဦးေတြက ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဘာလဲ ညာလဲေပါ့ .. အမကလည္း ဂြင္၀င္တုန္းကေလးကို ဆံုးမခ်င္ေသးတာကိုး .. ကေလးက ေက်ာင္းေတာ့တက္ေနျပီ .. လက္ေရးက အေဒၚလုပ္တဲ့သူေျခရာနင္းလို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ စုတ္ပါတယ္ .. :P .. ကေလးကို စာၾကိဳးစားေစခ်င္ေတာ့ အမက "ဒီ ဦးဦးေတြက ငယ္ငယ္က စာေကာင္းေကာင္းမဖတ္လို႕ လက္ေရး လွလွမေရးလို႕ ခုလို ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ရတာ .. သားသားေရာ စာလုပ္မလား အသက္ၾကီးမွ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္မလား" ဆိုျပီးေမးေရာ .. ဒီေတာ့ ကေလးကလည္းျပန္ေျဖတယ္ .. "သားသားၾကီးလာရင္ အဲဒီဦးဦးေတြလို လုပ္မွာ" တဲ့ေလ .. :P ကေလးစိတ္ထဲ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး သူစဥ္းစားမိတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ .. :D (စာေတာ့မလုပ္ဘူး ခ်ီပံုးပဲ ထမ္းမယ္ဆိုတာေတာင္ သြားသတိရမိေသးတယ္ .. :D)

ကေလးေတြနဲ႕ ေနရတာ ရီလည္း ရီရတယ္ .. တခါတေလလည္း သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ရတယ္ .. :D

ဒီမွာ တူတူရွိေနတဲ့ အမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႕ မိုးခါးနဲ႕က ညီအမအရင္းေတြလိုပဲ ရင္းႏွီးတယ္ .. ခ်စ္လည္း ခ်စ္တယ္ .. အဲဒီအမေတြက ေမြးထားတဲ့ တူ တူမ ၃ေယာက္ရွိတယ္ .. သူတို႕နဲ႕ တူတူေနရရင္ ကိုယ့္မွာ ရီရခက္ ငိုရခက္ အျမဲတမ္းျဖစ္တယ္ .. ခုေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြက ေကၽြးတဲ့အစာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မလားမသိဘူး လူျဖစ္ သိပ္ျမန္တာပဲ .. ျမင္ေနေတြ႕ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ဇာတ္လမ္း ရုပ္ရွင္ေတြေၾကာင့္လဲ ပါမယ္ထင္တယ္ ..

တူမေလးရဲ႕ အေဖက ရုပ္ရွင္ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ .. အျငိမ့္ကအစ ဘယ္လိုကားျဖစ္ျဖစ္ သူၾကည့္တယ္ .. အေဖက ၾကည့္ေတာ့ သမီးပါ ၾကည့္ျပီေပါ့ .. ျမန္မာမင္းသား မင္းသမီးေတြရဲ႕ ခ်စ္ခန္းၾကိဳက္ခန္းေတြက မ်က္ေစ့ ယဥ္ေနပါလိမ့္မယ္ ..

တရက္က်ေတာ့ မိုးခါးတို႕ပါရွိေနတဲ့အခ်ိန္ .. မိုးခါးသူငယ္ခ်င္းပါရွိတယ္ .. သမီးကို ေမးတာေပါ့ .. ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ .. ေယာက်ာၤးေလး သူငယ္ခ်င္းဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲေပါ့ .. အဲဒီတုန္းက ကေလးက သူငယ္တန္း အၾကိဳပဲရွိေသးတယ္ .. ကေလးကလည္း ေျပာရင္းနဲ႕ "သမီးမွာ ၾကိဳက္တဲ့ေကာင္ေလးရွိတယ္တဲ့ .." သူ႕အေဖေရာ အေမေရာ မ်က္လံုး ျပဴးေရာ .. ဒါနဲ႕ မၾကီးက "သမီး ၾကိဳက္တယ္လို႕ မေျပာရဘူး .. ခင္တယ္ေျပာရတယ္" လို႕၀င္ေျပာေရာ .. ဒီေတာ့ ကေလးက "မဟုတ္ဘူး မာမားရဲ႕ .. သမီးက ခင္တာမဟုတ္ဘူး .. သေဘာက်တာ" တဲ့ေလ .. ေကာင္းေရာ .. မိုးခါးတို႕မွာလည္း မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ ရီကလည္း ရီခ်င္ .. :D ဒါေၾကာင့္ေျပာပါတယ္ .. ကေလးေတြက အတုျမင္ အတတ္သင္ သိပ္ျမန္တယ္လို႕ ..

ရပ္ပါဦးမယ္ .. ေနာက္ စိတ္ကူးေပါက္မွ ေပါက္ကရ ထပ္ေရးပါဦးမယ္ .. ခုတေလာလည္း လူက နဲနဲ လြတ္ခ်င္ေနလို႕ .. :P

တခန္းရပ္ အိပ္မက္

အိပ္မက္ေတြ
လက္ေတြ႕ျဖစ္လာဖို႕
မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ
ေပးမက္စရာမလိုပါဘူး

စိတ္ကူးဆိုတာ
ရွိလာခဲ့ရင္
စိတ္ကူးယဥ္ေနရံုလည္း
မျပီးဘူး

စိတ္ကူးေတြ
အိပ္မက္ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ
မနက္ မိုးမလင္းေသးဘူး

ဒီအာရံုတက္က
အိပ္မက္ေတြ လက္ေတြ႕ျဖစ္လာမလား
ၾကိဳးစားမႈမပါသေရြ႕
သိပ္ေတာ့လည္း မထင္ေသးဘူး

လမ္းေတြမ်ားတယ္
လမ္းမွန္ဖို႕ ခက္မယ္
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ မ်ားတယ္
မမွားဖို႕လည္း ခက္ဦးမယ္

ရႈပ္တယ္
လက္ရွိအခ်ိန္ေလးေတာ့
အေကာင္းဆံုးအေနအထားနဲ႕
တန္ဖိုးထားခ်င္ေသးတယ္

က်မႏွင့္ ပံုရိပ္ ဒီဇင္ဘာ

ခုခ်ိန္က ရန္ကုန္မွာသာဆို ေဆာင္းရာသီလို႕ သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚၾကမယ့္ အခ်ိန္ေပါ့ ..

က်မသာ ရန္ကုန္မွာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ဒီဇင္ဘာ မနက္ေစာေစာေတြမွာ ေဖၾကီးက အတင္းႏိႈးလို႕ ႏိႈးရမယ့္ မနက္ေတြနဲ႕ ျပည့္ေနမွာပဲ .. အိပ္ရာထဖို႕ အပ်င္းထူတတ္တဲ့ က်မနဲ႕ မနက္ေစာေစာဆို ကိုယ့္သားသမီး ကိုယ့္ဇနီးနဲ႕ လမ္းထေလွ်ာက္ခ်င္တတ္တဲ့ ေဖၾကီးတို႕ရဲ႕ မနက္ေစာေစာ ေနာင္ဂ်ိန္ အခ်ိန္ေတြေပါ့ .. တခါတေလလည္း စိတ္လိုလက္ရ .. တခါတေလလည္း မႈန္ကုတ္ကုတ္ မနက္ခင္းေတြကို ျဖတ္သန္းရလိမ့္မယ္ ..

တခ်ိဳ႕ရက္ေတြက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္းျပီး ကန္ေတာ္ၾကီးတပတ္ လမ္းေလွ်ာက္ၾက ေျပးၾက ၾကက္ေတာင္ရိုက္ၾက .. ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ကန္ေတာ္ၾကီးပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ကားသြားရခက္ေလာက္ေအာင္ လူေတြနဲ႕ ျပည့္က်ပ္ေနၾကလိမ့္မယ္ .. ရန္ကုန္မွာသာ က်မ ရွိေနမယ္ဆို ဒီလူအုပ္စုထဲ ပါေနႏုိင္တယ္ ..

ေဆာင္းတြင္း မနက္ခင္း အထူးသျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလမွာ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ေကာင္းတဲ့ ေနရာတုိင္းလိုလို လူေတြျပည့္ေနတတ္တယ္ .. ဒီလိုပဲ မနက္ေစာေစာထ ေဆာ့ကစားျပီးတာနဲ႕ မုန္႕ဆုိင္ေတြမွာလည္း လူေတြ ျပည့္ေနလိမ့္မယ္ ..

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပံုမွန္ က်န္းမာေရးလုိက္စားတဲ့အေနနဲ႕ လမ္းေတြေလွ်ာက္ၾကတယ္ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အေဖာ္ေကာင္းလို႕ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြကို ပိုးပန္းဖို႕ မနက္ေစာေစာထ ဇာတ္လမ္းရွာၾကလိမ့္မယ္ .. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ မနက္ခင္းတုိင္းက တျခားလေတြထက္ေတာ့ အသက္၀င္တာ ျမန္ေနက်ပဲ ..

ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးျမဴေတြၾကားမွာ လက္တြဲထားၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြလည္း ရွိမယ္ .. တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၾကိဳးစားဆဲ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိသားစု အလုိက္ ..

က်မကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေခၚျပီဆို ေလွ်ာက္ျပီး အျပန္ ဘာစားၾကမွာလဲ ဆိုတာက စေမးတယ္ ..

ေတာ္ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်မက ေဖၾကီးနင္းတဲ့ စက္ဘီးေနာက္က အေခ်ာင္လိုက္ေနက်ေပါ့ .. မနက္မိုးမလင္းေသးဘူး ေဖၾကီးက လာႏိႈးတယ္ .. လမ္းေလွ်ာက္မယ္ .. လိုက္မလားတဲ့ .. ဒီလိုဆို က်မက မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ ျပန္ေမးမယ္ .. ဘာနဲ႕သြားမွာလဲလို႕ .. စက္ဘီးဆို လုိက္တယ္ .. ေျခလ်င္ဆို ဟင့္အင္းပဲ .. ဒီလို က်န္းမာေရးလုိက္စားပံုမ်ား .. :D

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကပဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ျပန္ေနက် လမ္းေလး စက္ဘီးစီးတဲ့ လမ္းေလး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္ရွိတဲ့ လမ္းေလးမွာလို႕ ထင္တယ္ .. အဖြားၾကီးတေယာက္ ေရာင္းတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါး က်ဲက်ဲေလး အျမဲတမ္း စားေနက် .. အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ က်မတို႕ မိသားစု စံုစံုလင္လင္ရွိေနခဲ့ၾကတယ္ .. ခုေတာ့ ..

အခ်ိန္ေတြလည္း သူ႕ဟာသူ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတယ္ .. က်မတို႕လည္း အခ်ိန္ကို လုိက္ျပီး လႈပ္ရွားေနၾကတယ္ .. တခ်ိဳ႕က ေပ်ာ္ရႊင္စြာ .. တခ်ိဳ႕က စိတ္ညစ္ညဴးစြာ .. တခ်ိဳ႕က အထီးက်န္စြာ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တေန႕ေန႕ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပည့္စံုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဇာတ္သိမ္းၾကေလသတည္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ အဆံုးသတ္ႏုိင္ၾကဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ ..