Thursday, June 9, 2011

၂၀၁၁-၁၂ ပညာသင္ႏွစ္​​​အတြက္ ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ့မႈ​​​႕ အစီအစဥ္

အရင္ႏွစ္ဒီလိုအခ်ိန္မွာ က်မတို႕ နီးစပ္ရာ ေမာင္ႏွမေတြစုျပီး ကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ေလးနဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံက ေက်ာင္းသား/ သူ ေလးေတြအတြက္ ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ့ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ .. ကုသိုလ္ ႏွင့္ Lotus ေဖာင္ေဒးရွင္းက တဆင့္ပါ ..

မူလတန္း ၅ေယာက္၊ အလယ္တန္း ၂ေယာက္ နဲ႕ အထက္တန္း ၅ေယာက္၊ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသား/သူ ၁၂ ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္ .. အဲဒီထဲမွာ ၁၀တန္းကေလး ၄ေယာက္ပါပါတယ္ .. က်န္ခဲ့တဲ့ စေနေန႕ ၄-၆-၂၀၁၁ မွာ ၁၀တန္း ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ေတာ့ ၂ေယာက္ေအာင္ျပီး ၂ေယာက္ကေတာ့ မေအာင္ပါဘူး .. ေအာင္တဲ့ထဲက ၁ေယာက္က ဂုဏ္ထူး ၂ခု ပါပါတယ္ .. ဒါက မိုးခါးတို႕ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ စာရင္းပါ ..

၂၀၁၀-၂၀၁၁ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ မူလတန္း အလယ္တန္းနဲ႕ ၉ တန္း ေက်ာင္းသား/သူေတြကို ကုသိုလ္ ႏွင့္ Lotus ေဖာင္ေဒးရွင္းက စုစုေပါင္း ေထာက္ပံ့ခဲ့သူ ၄၉၇ ေယာက္အနက္မွာ ၃ ေယာက္က်၊ ၃ ေယာက္မေျဖ ၊ စုစုေပါင္း- ၆ ေယာက္အက် ရွိပါတယ္။

၁၀တန္း ေအာင္စာရင္း အေနနဲ႕ စုစုေပါင္း ေျဖတဲ့လူ ၃၃ အနက္မွာ ၁၁ ေယာက္ ေအာင္ပါတယ္ .. ရာခိုင္ႏႈန္း အေနနဲ႕ ၃၃.၃၃% ပါ .. ၃ဘာသာ ဂုဏ္ထူး ၁ေယာက္ ၂ဘာသာ ဂုဏ္ထူး ၁ေယာက္ ထြက္ပါတယ္ .. က်မတို႕ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းတဲ့ အစ္မ ေျပာျပခ်က္ အရ သူတို႕ေလးေတြ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ဴရွင္ ဟုတ္တိပတ္တိ မရွိပါဘူး .. ဧရာ၀တီတုိင္းက ကေလးေတြဆို ရြာတင္ပဲ ေက်ာင္းတက္ရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္ .. အေထာက္အပံ့နည္းပါးစြာနဲ႕ ပညာသင္ရာမွာ ခုလို ေအာင္ျမင္တယ္ ဂုဏ္ထူးေတြထြက္တယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ ၀မ္းနည္း ၀မ္းသာ ခံစားရပါတယ္ .. ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ညကဆို က်မပါ အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္လို႕ .. မေအာင္ဘူးဆိုတဲ့ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အခြင့္အေရးရွိပါေသးတယ္လို႕ စိတ္ထဲက ၾကိတ္ျပီး အားေပးမိပါတယ္ ..

ခု တဖန္ ႏွစ္ပတ္လည္လို႕ ၂၀၁၁-၁၂ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ကေလးေတြ ေက်ာင္းစရိတ္ကို စတင္ေကာက္ခံေနပါျပီ .. အစ္မ မခင္မမ ပို႕ေပးတဲ့ အီးေမးကိုပဲ က်မ ကူးတင္လုိက္ပါ့မယ္ ..

----------
၂၀၁၁-၁၂ ပညာသင္ႏွစ္​​​အတြက္ ေထာက္ပံ့မႈ​​​႕ အစီအစဥ္ျပန္​​လည္စတင္ျခ​င္း​။

အားလံုးမဂၤလာပါ

က်မတို႔ရဲ႕ ၂၀၁၁-၁၂ ပညာသင္ႏွစ္​အတြက္ ေထာက္ပံ့မႈ​႕ အစီအစဥ္မ်ားကို ျပန္လည္စတင္ပါေတာ့မယ္ရွင္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ အေျပာင္းအလဲ အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ပညာသင္ႏွစ္​္ ၃-ႏွစ္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈ​႕ မ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္ခဲ့ပါသည္။ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ဒီ ပညာသင္ႏွစ္​အတြက္ ေထာက္ပံ့မႈ​႕ ကို ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ နာဂစ္ေဒသမွစတင္ခဲ့ကာ မႏွစ္၂၀၁၀ မွစ၍ ပဲခူးတိုင္းမွ ေပါင္းတလည္ ႏွင့္ ေရႊေတာင္မွ ေက်ာင္း ၂-ေက်ာင္းပါ ပါဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ ယခုအခါတြင္ နာဂစ္ေဒသ၌ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား အသင့္အတင့္ ေအာင္ျမင္လွ်က္ရွိရာ၊ မိဘမ်ားမွ ကေလးမ်ား၏ စားဝတ္ေနေရးအတြက္အခက္အခဲ အထိုက္အေလွ်က္ေလွ်ာ့က်ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကင့္ ႏွစ္လ တၾကိမ္၊ တႏွစ္ ေလးၾကိမ္ျဖင့္ ေအာက္ပါႏႈန္း အတိုင္း June မွစတင္ ေကာက္ခံသြားပါမည္။

အထက္တန္း (၉၊ ၁၀ တန္း) = S$D 40 (၂လ တၾကိမ္)
အလယ္တန္း (၅၊ ၆၊ ၇၊ ၈ တန္း) = S$D 30 (၂လ တၾကိမ္)
မူလတန္း (သူငယ္တန္း၊ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ တန္း) = S$D 20 (၂လ တၾကိမ္)

ပညာသင္ႏွစ္ တႏွစ္အတြက္ June မွ February အထိ (၈) လ သတ္မွတ္ၿပီး ေကာက္ခံသြားပါမည္။

အထက္တန္း (၉၊ ၁၀ တန္း) = S$D 40 x 4 = S$D 160 (တႏွစ္စာ)
အလယ္တန္း (၅၊ ၆၊ ၇၊ ၈ တန္း) = S$D 30 x 4 = S$D 120 (တႏွစ္စာ)
မူလတန္း (သူငယ္တန္း၊ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ တန္း) = S$D 20 x 4 = S$D 80 (တႏွစ္စာ)

က်မတို႔ ေထာက္ပံ့မႈ႕ေပးေနေသာ ေမာ္ကၽြန္းၿမိဳ႔နယ္ ကၽြန္းခယ္မ ဘ/ကေက်ာင္းေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ဆရာ/ဆရာမ - ၁၃ ဦးအတြက္ လစာေပးရန္ အခက္အခဲရွိသည္ သိရပါတယ္။ ဆရာ/ဆရာမ - ၁ ဦးအတြက္ ၃-ေသာင္း ႏႈန္းႏွင့္ လစဥ္ ဆရာ/ဆရာမ - ၁ ဦးခ်င္းအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စုေပါင္း၍ တတ္အားသေရြ႕ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကူညီလိုလွ်င္လည္း က်မတို႔၏ အဖြဲ႔ႏွင့္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္အစီအစဥ္ အသစ္ တခုအေနႏွင့္ ၂၀၁၁-၁၂ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ေထာက္ပံ့မႈ႔ မရရွိေသာ မူလတန္း ေက်ာင္းသူ/ သားမ်ားကို ေက်ာင္းဝတ္စံု ၃-စံု ၊ ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္လံုး ႏွင့္ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္တဒါဇင္ကို (one Package ) လွ်င္ S$D 30 ႏႈန္းႏွင့္ လွဴဒါန္းမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Package လိုက္ေသာ္လည္းေသာင္း၊ တတ္အားသေရြ႕ေသာ္လည္းေကာင္း လွဴဒါန္းလိုသူမ်ားရွိပါက က်မတို႔၏ အဖြဲ႔၏ Collector မ်ားမွတဆင့္ ကူညီလွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။

----------

အမွန္တကယ္ေတာ့ က်မ ဒီစာကိုေရးမယ္ တင္မယ္လို႕ စဥ္းစားေနတာ ၾကာပါျပီ .. ေရးမယ္ျပင္လုိက္ ေရးခ်င္တာေတြ မ်ားေနတာနဲ႕ ဘယ္ကစေရးရမွန္း မသိလုိက္ ျဖစ္ေနတာပါ .. ခံစားခ်က္ေတြကလည္း ေရာျပြန္းေနပါတယ္ .. ကိုယ္လွဴခြင့္ရလို႕ ၀မ္းသာတယ္ .. သူတို႕ေလးေတြ ဘ၀ကို ေတြးမိရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္ .. သူတို႕ ေရွ႕ဆက္မယ့္ အနာဂတ္ကို ေတြးမိရင္ ရင္ေမာတယ္ .. ၁၀တန္းျပီးရင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႕က ဘယ္လိုလဲ .. တကၠသိုလ္ ျပီးသြားျပီး ဘြဲ႕ရျပီးရင္ေရာ .. မ်ိဳးစံုပါပဲ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အေျဖက ကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ေပါ့ ဆိုတာနဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္ပါတယ္ .. ဟုတ္တယ္ေလ လူတုိင္းက ေမြးလာတည္းက သူ႕ရဲ႕ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံအလိုက္ ရွင္သန္ ၾကီးျပင္းရတာပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ က်မတို႕ တတ္ႏုိင္တာေလး နဲနဲက ရွိျပန္ေရာ ..

အေကာင္းအဆိုး ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို သိရင္ ေကာင္းတာကို ေဆာင္ျပီး မေကာင္းတာကို ေရွာင္ႏုိင္လာမယ္ .. ဒိီအတြက္ ကေလးေတြကို က်မတို႕ ေျပာျပႏုိင္တယ္ .. ဘယ္အရာကဟာ ေကာင္းတယ္ ဘယ္အရာဟာ မေကာင္းဘူး စသည္ျဖင့္ေပါ့ .. က်မတို႕ ကေလးငယ္တုိင္းကို လုိက္ မေျပာျပႏုိင္ဘူး .. ဒါလည္း ရပါေသးတယ္ .. ကိုယ့္အနီးအနားက လက္လွမ္းမွီရာ စသည္ျဖင့္ ေျပာျပႏုိင္ပါေသးတယ္ .. ေျပာဖို႕ အခြင့္ အေရး မရဘူးလား .. စာအုပ္ေတြဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ဖတ္ခ်င္ေအာင္ လမ္းညႊန္ႏုိင္ေသးတယ္ .. က်မတို႕ ဘာေတြထပ္ျပီး တတ္ႏုိင္ဦးမလဲ .. ရွိလိမ့္ဦးမွာပါ ..

က်မတို႕မွာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ .. ျပည့္၀ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းေတြ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတယ္ .. ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ျဖစ္ႏုိင္ဖို႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္ .. သူတို႕ေလးေတြမွာ ဘာအခြင့္ အေရး အခြင့္ အလမ္းေတြမ်ား ရွိမလဲ .. အခြင့္အလမ္းေတြ ပြင့္လာေအာင္ .. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ ထားႏိုင္လာေအာင္ က်မတို႕ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏုိင္မလဲ .. ကိုယ္စီ စဥ္းစားရင္း တတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္က ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ ၾကိဳးစားၾကရေအာင္ပါ ..

----------

စိတ္ပါ၀င္စားလို႕ ဆက္သြယ္စံုစမ္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ -

Ko Aung Naing Soe - 97977945
Ma Khin Ma Ma - 97334302 တို႕ကို ဆက္သြယ္ စံုစမ္းႏုိင္ပါတယ္ ..

Kutho and LOTUS မိသားစု ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေလ့လာခ်င္ရင္ေတာ့ ေအာက္က လင့္ေတြမွာ ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္ ..
www.KuTho.Org
www.lotusdhamma.blogspot.com
www.lotusfoundationmm.org
https://picasaweb.google.com/khinmamasan/EducationSponsorshipY2010111#
https://picasaweb.google.com/help2students

Lotus Foundation ႏွင့္ Kutho Group မွာ အျခား အဖြဲ႕၀င္ေတြ က်န္ပါေသးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ က်မ ဆက္သြယ္ဖူးတဲ့ အကိုနဲ႕ အစ္မရဲ႕ နာမည္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ပဲ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ..

စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ေန႕ရက္မ်ား ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကပါေစ ..

ေလးစားစြာျဖင့္

Sunday, June 5, 2011

ငပလီ

ငပလီလို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အလွပဆံုး ကမ္းေျခတခုဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကပါတယ္ .. အရင္ကဆို ငပလီဆိုတာ ၾကားပဲ ၾကားဖူးတယ္ .. မေရာက္ဘူးခဲ့ဘူး .. အကယ္၍ေမၾကီးသာ သံတြဲမွာ တာ၀န္မက်ခဲ့ရင္ ခုခ်ိန္ထိ ေရာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လည္း မထင္ပါဘူး .. သြားေရးလာေရး စရိတ္ၾကီးတာေရာ ေနစရိတ္ၾကီးတာေရာ ေ၀းလံတာေရာေၾကာင့္ေပါ့ ..

ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္က ကံအားေလ်ာ္စြာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလွဆံုးကမ္းေျခကို ေျခခ်ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ..

ကမ္းေျခကို ေျခခ်လုိက္တာနဲ႕ ဘယ္ကမ္းေျခနဲ႕မွ မတူနဲ႕ သဲရဲ႕ ႏူးညံ့ျခင္း ေရရဲ႕ ၾကည္လဲ့ျခင္း သန္႕ရွင္းျခင္းကို စတင္ ခံစားခဲ့ရတယ္ ..

တကယ္ပါ .. ငပလီရဲ႕ သဲဟာ က်မေရာက္ဖူးသမွ် ကမ္းေျခတုိင္းရဲ႕ သဲေတြထဲ အႏူးညံ့ဆံုးပါပဲ .. သန္႕တယ္ ႏုတယ္ .. ေရေတြဟာဆိုလည္း ျပာလဲ့ၾကည္ဆင္းေနတာ .. ကမ္းမျမင္ရတဲ့ ပင္လယ္ၾကီးဟာ တေမွ်ာ္တေခၚေပါ့ ..

----------
သံတြဲက အစ္မေတြက ငပလီလိုက္ပို႕မယ္ဆိုတဲ့ မနက္မွာ စိတ္ထဲ အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနမိတယ္ .. ငပလီဆိုတာ ရုပ္ရွင္ထဲသာ ျမင္ဘူးတာကိုး .. ေနရာအသစ္ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံေက်ာ္ ကမ္းေျခၾကီးလည္း ျဖစ္တယ္ ..

မနက္ ေနနဲနဲ ထြက္စျပဳတည္းက က်မတို႕ တမိသားစုလံုး ၃ဘီးဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႕ သံတြဲျမိဳ႕က ထြက္ခြာလာခဲ့တယ္ .. ေဖၾကီးရယ္ ေမၾကီးရယ္ က်မရယ္ အေဒၚရယ္ သံတြဲသူ အစ္မႏွစ္ေယာက္ရယ္ .. ဆုိင္ကယ္ေမာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီးရယ္ေပါ့ .. သြားတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ ေတာ္အုပ္ေတြနဲ႕ စိုက္ခင္းေတြရယ္ ေတာင္တန္းေတြရယ္ .. မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒီေနရာ ေရာက္ရင္ သိပ္ေအးတဲ့ ေနရာတခုရယ္ .. (အဲဒီက ပန္းေဂၚဖီစိုက္ခင္းေတြ ေနရာပါ .. စိမ့္ျပီး ေအးတယ္ .. ေတာင္ေအာက္မွာ ရွိတယ္ .. နာမည္ေျပာေပမယ့္ က်မ ေမ့သြားခဲ့ျပီ .. တျခားေနရာေတြထက္ပိုေအးပါတယ္တဲ့ ..)

ေရာက္ခါနီးျပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟုိတယ္ၾကီးေတြ စျမင္ရပါတယ္ .. တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ က်မတို႕ တည္းမယ့္ ေနရာ ရြာေလးထဲက ေမၾကီးတို႕ ရံုးေတြနဲ႕ အဆက္အစပ္ရွိတဲ့ အန္တီ အပ်ိဳၾကီးရဲ႕ရံုးကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ .. ရြာထဲဆိုေတာ့ ဟိုတယ္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာနဲ႕ေတာ့ နဲနဲလွမ္းပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေဖးကေန ဆင္းလုိက္တာနဲ႕ ကမ္းေျခပါပဲ ..

အန္တီရဲ႕ရံုးနဲ႕ အိမ္က တ၀န္းထဲမွာပါ .. ေရွ႕မွာ ရံုး ေနာက္နားမွာ လူေနဖို႕ အိမ္ရွိပါတယ္ .. အခန္းက ၃ခန္းပါ .. ၁ခန္းက အန္တီေနတာျဖစ္ျပီး က်န္တဲ့ ၂ခန္းကို က်မတို႕ကို ေနရာခ်ေပးပါတယ္ .. ေရာက္တာနဲ႕ က်မကေတာ့ ေရထဲဆင္းဖို႕ တျပင္ျပင္ပါပဲ .. ဘယ္နားကဆင္းရမွာလဲဆိုတာခ်ည္း လုိက္ေမးေနတာပါ .. :D

ဒါေပမယ့္ က်မ ကံမေကာင္းဘူး .. လိႈင္းစီးခ်င္တာ အဲဒီခ်ိန္မွာ လိႈင္းမရွိေနခဲ့ဘူး .. ေသးေသးမွ ေသးေသးေလးေတြ .. ဒါေပမယ့္လည္း ေရထဲဆင္းတယ္ .. ေရးမကူးတတ္တဲ့က်မကို အေဒၚက ေရကူးနဲနဲသင္ေပးမယ္ .. က်မကေတာ့ မတတ္ပါဘူး .. မ်က္လံုးဖြင့္မရ ပါးစပ္ထဲေရ၀င္ေတာ့ ငံ .. ဒီလိုနဲ႕ ျပန္သာ ျပန္သြားတယ္ .. မတတ္ခဲ့ပါဘူး .. :D

တရက္ ရြာထဲကေန အစြန္နားက ရြာခံအစ္မႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိတည္းခိုခန္းကိုသြားျပီးလည္ပါေသးတယ္ .. အဲ့ေနရာက ဟိုတယ္ေတြနဲ႕နီးလို႕ ပိုစည္ပါတယ္ .. ငါးနီတူေလွာ္သုပ္က အဲဒီမွာ အစ္မႏွစ္ေယာက္ သုပ္ေကၽြးတာပါ .. ခုေျပာ ခုသေရက်ပါတယ္ .. :D ေရထဲေျပးဆင္းလုိက္ အစ္မေတြလုပ္ေကၽြးတာ စားလုိက္ ဇိမ္ကိုက်လို႕ ..

ေရေပၚျပန္တက္ျပီး နားတဲ့အခ်ိန္ ကမ္းေျခလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၾကတယ္ .. ေရသူမ အစစ္နားေရာက္ပါတယ္ .. အစစ္လို႕ ေျပာတာက အတုရွိလို႕ပါ .. ဟိုတယ္ေတြမ်ားတဲ့ဘက္ အျခမ္းမွာ ေရသူမရုပ္ အတု အေသးတခုရွိပါတယ္ .. ေရသူမ အစစ္ရွိတဲ့ဘက္ကို လူတုိင္း လာလို႕ မရပါဘူး .. လူၾကီးေတြ တည္းခိုတတ္တဲ့ေနရာမို႕ပါ .. ကန္႕သတ္နယ္ေျမလို႕ ဆုိင္းဘုတ္ တင္ထားပါတယ္ ..

ဒီေနရာက် မိုးခါးကံေကာင္းသြားတယ္ .. လိႈင္းမစီးရေပမယ့္ ကန္႕သတ္နယ္ေျမကို ေက်ာ္လာတဲ့ထိ လာေအာ္မယ့္လူ တားမယ့္လူ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး .. ပံုမွန္ဆို အဲဒီမွာ အေစာင့္ရွိပါတယ္ .. ေတြ႕ရင္ လာေျပာတယ္ .. ဒီလိုဆို ဆက္သြားလို႕ မရေတာ့ဘူး .. (လူတန္းစား ခြဲျခားပံုမ်ား .. ကိုယ့္ထဲလဲ လူၾကီးပါပါတယ္ .. ေဖၾကီး အသက္က ၅၀ ေက်ာ္ေနျပီ .. :P)

က်မတို႕ ကန္႕သတ္ေနေျမ ေက်ာ္လာသည့္တုိင္ေအာင္ တားျမစ္ကန္႕သတ္မယ့္လူ အရိပ္အေရာင္ မျမင္ရပါဘူး .. ဒီလိုနဲ႕ သြားလာလုိက္တာ ထက္ထက္မိုးဦး စြန္လႊတ္ရင္း ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႕ တုိက္မိလုိ႕ ေျခေထာက္ကြဲတဲ့ေနရာကို ေရာက္ပါေလေရာ .. (ရန္ေအာင္နဲ႕ ရုပ္ရွင္ေလ) အဲဒီနားက ေမွ်ာ္စင္ဆိုပါေတာ့ အဲ့အေပၚကို တက္ၾကတယ္ .. နဲနဲေတာ့ ေဟာင္းေနျပီ .. လူၾကီး မေရာက္လို႕လားမသိဘူး ျပဳျပင္မထားဘူး .. အဲဒီနားမွာ ေလညွင္းေလး ဘာေလးခံ .. ဟိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ ျပီးေတာ့ ေအာက္ျပန္ဆင္းလာ .. ေရသူမဆီ ခ်ီတက္ၾကတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ ေရသူမဆီေရာက္ ဘတ္ပံုေလး ဘာေလးရိုက္ .. ျပီးေတာ့ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ၾကတယ္ ..

ငပလီရြာေလးမွာ က်မတို႕ ၂ညေလာက္ အိပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ .. ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ မနက္အေစာေရာ ညေနေစာင္းေရာ လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့တယ္ .. အရမ္းေအးခ်မ္းပါတယ္ ..

စိတ္မေအးခ်မ္းစရာေတာ့ ၾကားခဲ့ရေသးတယ္ .. ကမ္းေျခတေလွ်ာက္မွာ အုန္းပင္ေတြရွိတယ္ .. ရြာခံေတြရဲ႕ ၀မ္းစာကို တဖက္တလမ္းက ကူညီျဖည့္တင္းေပးေနတဲ့ အုန္းပင္တန္းၾကီးေပါ့ .. အဲဒီခ်ိန္မွာ ၾကားရတာက အဲဒီေနရာမွာ ဟိုတယ္ေဆာက္မယ္တဲ့ .. ဒီေတာ့ အကယ္၍ ဒီပေရာဂ်က္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ရြာေလးဟာ ပိုမိုတိုးတက္လာမလား ရြာသူရြာသားေတြပဲ စား၀တ္ေနေရးက်ပ္တည္းမလား .. က်မကေတာ့ ႏွေျမာတာပါပဲ .. ေကာင္းက်ိဳးအေနနဲ႕ ၾကည့္ရင္ ရွိေကာင္းရွိမယ္ .. ရာႏႈန္းမ်ားမ်ားက စီးပြားေရးသမားေတြအတြက္ပါပဲ .. ရြာခံေတြအတြက္ကေတာ့ ရာႏႈန္း ေတာ္ေတာ္နည္းပါလိမ့္မယ္ ..

သစ္ပင္တပင္ၾကီးထြားရွင္သန္လာဖို႕ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ပဲ ေပးရ ေပးရ ခုတ္လွဲလုိက္ဖို႕က နာရီပိုင္းပါ .. (စလံုးမွာ သစ္ပင္တပင္ခုတ္ဖို႕ ဘယ္လိုအဆင့္ေတြ ျဖတ္သန္းရတယ္ ဆိုတာ ေနာက္ေတာ့ ေရးျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ဆက္စပ္ေနလို႕ပါ) ဒါေၾကာင့္လည္း ႏွေျမာတတ္လာတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ..

မနက္ခင္းေတြ ညေနေစာင္းေတြမွာ အခ်ိန္ကိုက္ ၀င္လာ ထြက္သြားတဲ့ ေနလံုးၾကီး ၂ပတ္လည္ခ်ိန္ ညေနခင္းတခုမွ က်မတို႕ ငပလီရြာေလးကေန လာလမ္းအတုိင္း ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ .. ရုိးသားျဖဴစင္တဲ့ ရြာခံေတြရဲ႕ ဟန္မပါတဲ႕ စကားေတြက လာခဲ့ဦးေနာ္တဲ့ .. ေနပါဦးလားတဲ့ .. က်မ မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူး .. ဒီလိုပဲ ေဖၾကီးတို႕ ေမၾကီးတို႕လည္း မျပန္ခ်င္ၾကေသးဘူး .. ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေန႕ ရံုးဖြင့္ရက္မို႕ ဆက္ေနလို႕ မရေတာ့ပါဘူး .. က်မတို႕ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ..

အျပန္လမ္းဟာ အသြားတုန္းကေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြမေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ .. ဒီလိုပါပဲ ဆံုစည္းျခင္း ခြဲခြာျခင္း စည္းမွာ အခိုက္အတန္႕အျဖစ္ အနည္းအမ်ားေတာ့ ခံစားၾကရတာပဲေလ .. ေနာက္ေတာ့လည္း ေနရာတက် ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ ..

သံတြဲျမိဳ႕ရဲ႕ အ၀င္မွာေတာ့ ေထာင္၀င္းၾကီးကို ျမင္ေနရပါတယ္ .. ညေနစာကို စားေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ဆုိင္ ၀င္စားျဖစ္ခဲ့တယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ ညေနေစာင္းလို႕ ေန၀င္ျပန္တယ္ .. က်မတို႕ ေမၾကီးကို ထားခဲ့ျပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္ရမယ့္ရက္လည္း တရက္ပိုနီးသြားခဲ့တယ္ ..

**သံတြဲျမိဳ႕ေလးက အေပၚကေနမိုးၾကည့္လုိက္ရင္ အေပၚကို ပ်ံတက္ေတာ့မေယာင္ ပံုသ႑ာန္ရွိတယ္ဆိုပါတယ္ .. သံတြဲျမိဳ႕ ပို႕စ္မွာ ေရးဖို႕ ေမ့သြားလို႕ .. :D**

Wednesday, June 1, 2011

ရူး=စိတ္မႏွံ႕=စိတ္ကစဥ့္ကလ်ား

စိတ္က်ေရာဂါသည္တေယာက္အတြက္ "စိတ္က်ေရာဂါသည္" ဆိုတ့ဲ ဆိုင္းဘုတ္လိုပါသလား ..
ဒါဆိုလည္း မီးေသြးခဲနဲ႕ က်မနဖူးမွာ ေရးလုိက္မယ္ ..
"စိတ္က်ေရာဂါသည္" ..

က်မနဲ႕ ပတ္သက္ခ်င္ရင္ ရွင္တို႕ကိုယ္တုိင္လည္း ေရာဂါတခုရွိသင့္တယ္ ..
"စိတ္မႏွံသူ" ဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ယူ ..

ေက်နပ္ပါသလား ..
ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း အရူးလို႕ က်မ မေျပာဘူးေနာ္ ..
ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ နာမည္ သေဘာက်မယ္ထင္ပါတယ္ ..

၀မ္းတြင္းမရူးေပမယ့္ လံုေလာက္တဲ့ သေဘာတရားကိုယ္စီနဲ႕ ရူးတယ္ ..
ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္/အတြက္ ရူးတယ္ ..
တခါတေလ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္ အရူးကြက္နင္းတယ္ ..
ဒီကစားနည္းကို ကိုယ္စီကၽြမ္းက်င္တယ္ ..

ဆရာသမားအတြက္ ဗာရာဏသီထိ တက္စရာမလို ..
ကၽြမ္းက်င္သူေတြ နီးနီးနားနားရွိတယ္ ..
ဘယ္ဘာသာရပ္ကို ကၽြမ္းက်င္လိုပါသလဲ ..
အိုး .. တခုမကဘူး အကုန္နားလည္ခ်င္လို႕လဲရတယ္ ..
စိတ္၀င္စားဖို႕သာ လိုပါတယ္ ..

လူေတြက အရူးေတြလို႕ ဆိုပါတယ္ .. တခ်ိဳ႕က မသိမသာ တခ်ိဳ႕က သိသိသာသာ .. တခ်ိဳ႕က ဖံုးဖံုးဖိဖိ .. တခ်ိဳ႕က မဖံုးႏိုင္ မဖိႏိုင္ ..

ယဥ္ယဥ္ေလးတုန္းက မသိသာေပမယ့္ အရူးရင့္ျပီဆိုတာနဲ႕ အရွက္ဆိုတာကို မသိပါဘူး .. အမွားအမွန္ မခြဲျခားႏုိင္ပါဘူး .. ကိုယ္ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာေတာင္ မသိနားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ..

ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အိမ္က လမ္းမတန္းမွာ ရွိတယ္ .. အဲဒီနားမွာပဲ အရူးမၾကီး(ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့)/အေဒၚၾကီး တေယာက္ ရွိပါတယ္ .. တရက္ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြစံုေနတုန္း မိုးေတြလည္း ရြာေနပါတယ္ .. မိုးရြာေတာ့ ရန္ကုန္လမ္း ဗြက္ေပါက္ျပီေပါ့ .. မိုးတိတ္ေတာ့ အဲ့အေဒၚၾကီးက သူငယ္ခ်င္း အိမ္နားမွာပါ .. ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီဗြက္အိုင္ထဲ ဆင္းထုိင္ျပီး (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ရွဴးရွဴး ေပါက္ပါတယ္ ..

ဟိုက အရူးပဲ .. ဘယ္သူက ဘာေျပာမလဲ .. ၾကည့္ေနတဲ့ လူက ၾကည့္ေနတယ္ .. ဟားေနတဲ့လူက ဟားေနတယ္ .. ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြထဲမွာလဲ စိတ္က အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနမယ္ ..

စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့ လူေကာင္းဆို အရူးလုပ္သလို မလုပ္ပါဘူး .. ဒီေတာ့ လူေတြအဟားမခံရဘူးေပါ့ ..

စဥ္းစားတတ္ေသးတဲ့ ယဥ္ယဥ္ေလးသမားဆိုလည္း အဲလို မလုပ္ပါဘူး .. ဒီေတာ့ လူေတြ ေပၚတင္ မဟားရဲဘူးေပါ့ .. လူေကာင္းလို႕ ေျပာလို႕ရေသးတာကိုး ..

ေဟာ .. အရူး .. အရူးမွန္းေသခ်ာတဲ့ အရူးကိုေတာ့ ဘယ္သူက ရွိန္မလဲ ေၾကာက္မလဲ .. လက္ညွိဳးထိုးျပီး ဟားတုိက္ရဲတာေပါ့ .. စမယ္ ေနာက္မယ္ ဟားမယ္ .. (တကယ္ေတာ့ ဒါဟာလည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ .. အဲလို အရူးေတာင္ အလြတ္မေပးတတ္တဲ့လူမ်ိဳးဟာလည္း အေတာ္ကို ရြံစရာ ေကာင္းေနျပီေပါ့ .. ပညာမဲ့ေတြဟာေတာ့ လုပ္ေကာင္းလုပ္မယ္)

ကိုယ္ဟာေရာ ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲပါေနလဲ .. ယဥ္ယဥ္ေလးလား .. ရင့္ေနတဲ့ အရူးလား ..

မွတ္ခ်က္ - ခုတေလာ လူက အူေၾကာင္ၾကားျဖစ္ေနရတဲ့အထဲ ျမင္လုိက္ ေတြ႕လုိက္သမွ်ကလည္း စိတ္ပ်က္စရာခ်ည္း ျဖစ္ေနပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါေရာလား .. :D

စိတ္က်ေရာဂါသည္ = ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ရူး (သတိထားၾကေနာ္ .. ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွး ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾက :P)

နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...