Wednesday, May 11, 2011

ေန၀င္ခ်ိန္

ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း သြားေနတဲ့ ခရီးဆိုေပမယ့္ ဒီေန႕မွ ပိုေမာေနသလို .. လမ္းမေလွ်ာက္ပဲ ကားစီးမယ္ စဥ္းစားလုိက္ေပမယ့္ ရာသီဥတုသာယာေနသားပဲေလ ဆိုျပီး ဇြတ္မွိတ္ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္ .. မွတ္တုိင္ ႏွစ္ခုေက်ာ္ေလာက္ ထိ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလွ်ာက္လာ လုိက္တာ ခုမွ လူက ေမာမွန္းမသိ ေမာလာခဲ့တယ္ .. ကားဆက္စီးသြားလုိက္ရမလား စဥ္းစားမိေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေလွ်ာက္ရ ေနာက္ ၄ ၅ မွတ္တုိင္ေလာက္သာ .. မထူးပါဘူးေလ .. ဒီတုိင္းေလွ်ာက္သြားတာ ေကာင္းပါတယ္ .. ပိုက္ဆံလည္း ေျခြတာရာ ေရာက္တာေပါ့ ..

က်မ အိမ္ကေန မွတ္တုိင္ေပါင္း ၈မွတ္တုိင္ေလာက္မွာ ဘံုေက်ာင္းတခုရွိတယ္ .. မနက္ အိပ္ရာႏိုးျပီဆိုတာနဲ႕ ျပင္ဆင္ျပီး ထြက္လာလုိက္တာပဲ .. အိမ္မွာေနလဲ ဘာမွမထူးသလို အိမ္မွာ က်မ တေယာက္တည္း က်န္ေနမွာကိုလည္း ဘယ္သူမွ မလိုလားၾကဘူး .. က်မ မီးေတြဘာေတြကိုင္တာ စိတ္မခ်ဘူးတဲ့ .. ဒါေတြက က်မ ငယ္ႏုစဥ္တည္းက ကၽြမ္းက်င္လာတဲ့ အလုပ္ေတြပါ .. အသက္နဲနဲရေတာ့ တခါတေလ နဲနဲပါးပါး ေမ့တတ္တယ္ .. ဒါကိုပဲ အိမ္က လူေတြက သီးမခံႏုိင္ၾကဘူးေလ .. တေယာက္တည္းအိမ္မွာ က်န္ခဲ့မယ္ဆို အိမ္က သမီးလုပ္သူက မီးေတြပဲေလွ်ာက္ဖြင့္ထားမလား .. ဂက္စ္အိုးပဲ ေလွ်ာက္ဖြင့္မလား ပူရွာတယ္ .. အသက္အရြယ္ၾကီးေနတဲ့ အရြယ္ အဘြားၾကီးကို ျငိဳျငင္ျပီေပါ့ .. ထားပါေလ .. ျဖစ္လာမွေတာ့ ဘာမွလည္း မတတ္ႏုိင္ပါဘူး .. သူတို႕ အေျပာအဆို လြတ္ေအာင္ စိတ္ပူရ သက္သာေအာင္ အိမ္နားက ဘံုေက်ာင္းပဲ သြားေနတာ ေကာင္းတယ္ဆိုျပီး မနက္ အိပ္ရာထ သူတို႕ေတြ အလုပ္မသြားခင္ပဲ ထြက္လာလုိက္ေတာ့တယ္ ..

က်မမွာ သား၁ေယာက္ သမီး ၁ေယာက္ ရွိတယ္ .. သားက တျခားႏုိင္ငံမွာ အေျခက်ေနျပီ .. သမီးလုပ္သူနဲ႕ သူ႕ အမ်ိဳးသားကေတာ့ က်မတို႕နဲ႕ တူတူေပါ့ .. က်မတို႕ဆိုတာ အဖိုးၾကီးရွိစဥ္ကေတာ့ က်မတို႕ေပါ့ .. ခုေတာ့ က်မတေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ .. အဖိုးၾကီးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ႏွစ္ေလာက္ကပဲ ဆံုးပါးသြားျပီ .. သူ႕အတြက္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းသြားတာေပါ့ .. က်မကသာ ..

သမီးလုပ္သူက က်မတို႕အတြက္ အိပ္ဖို႕ ေနရာေပးတယ္ .. ထမင္း ေကၽြးတယ္ .. တခါတေလ ထမင္းဖိုးေပးတယ္ .. ဒီေလာက္ ေစာင့္ ေရွာက္ေပးတာပဲ ေက်းဇူးတင္ေနရတယ္ .. သူမ်ားတကာ သားသမီးေတြမ်ားဆို ဒီလိုေလးေတာင္ ေထာက္ပံ့ မေပးဘူး .. စားခ်င္လည္း ရွာစားပဲ .. ခုေတာ့ က်မ ကံေကာင္းပါတယ္ေလ ..

ဟိုအရင္ အဖိုးၾကီး ရွိစဥ္က စိတ္ညစ္လည္း အတူတူ သားသမီးေတြအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ ဂုဏ္ယူရလည္း အတူတူ .. ခုေတာ့ က်မမွာ စကား ေျပာခ်င္ရင္ေတာင္ ေျပာရမယ့္လူ မရွိေတာ့ဘူး အဘိုးၾကီးေရ .. ရွင္ကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းျပီေပါ့ေလ .. က်မလည္း သိပ္မၾကာေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္ .. ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္လုိက္ခဲ့ခ်င္ျပီရွင္ ..

အဖိုးၾကီး ရွိတုန္းကေတာ့ အိမ္ကေန ဘံုေက်ာင္းထိ လမ္းဟာ သိပ္မရွည္ခဲ့သလိုပဲ .. တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ တြဲ ရင္ထဲက စကားေတြေျပာ ရန္ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ေပါ့ .. ဒီလိုပဲသြားလုိက္ရင္ ေမာမွန္းမသိ ေရာက္သြားတာပဲ .. ခုေတာ့ တေယာက္တည္းလည္း ျဖစ္ စကားေျပာေဖာ္လည္း မရွိ .. ဟင္း .. လူကလည္း ေမာခ်င္သလို .. က်ဳပ္ ရွင္မရွိတာ အသားမက်ေသးဘူးထင္ရဲ႕ .. ရွင္ကေတာ့ တေနရာရာကေန ၾကည့္ရင္း ဒီမိန္းမ ခုမွ ငါမရွိေတာ့ ငါ့တန္ဖိုးသိတယ္လို႕ မ်ားေတြးေနမလားပဲ ..

ေမာလည္း ေမာလွျပီ .. ဒီေန႕မွ ဒီလမ္းက ပိုမ်ားရွည္ေနသလားမသိ .. အင္း .. လွမ္းေတာ့ ျမင္ေနရပါျပီ .. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္မွ ..

အဖိုးၾကီးရယ္ .. က်မ မေန႕ညက စိတ္မေကာင္းစရာတခု ျဖစ္သြားေသးတယ္ေတာ့ .. ရွင့္ သမီးေလ .. က်ဳပ္ ေရခ်ိဳးေနတာ ေရပူပိတ္ပစ္တယ္ေတာ့ .. က်ဳပ္လည္း ေရခ်ိဳးတာ နဲနဲေတာ့ ၾကာသြားပါတယ္ .. အ၀တ္ေလးနဲနဲ ေလွ်ာ္လုိက္တာပါေတာ္ .. အဲဒါ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႕ ေရပူခလုတ္ပိတ္လုိက္ေတာ့ က်ဳပ္ အသက္အရြယ္နဲ႕ ေရေအးေအးဆို သိပ္ခံႏုိင္ရည္ မရွိေတာ့ဘူးေတာ့ .. ရွင္မရွိေတာ့ က်ဳပ္ ပိုအားငယ္လုိက္တာ .. ရွင္ကေတ့ ဒီဒုကၡေတြ ဘယ္သိေတာ့မလဲေလ ..

က်မ က်န္းမာေရး ခုတေလာ သိပ္မေကာင္းဘူး .. ရာသီ နဲနဲ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ရင္ လူက ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႕ .. ကိုယ္လက္ကိုက္သလို ေခါင္းမူးသလို အားမရွိသလိုပဲေတာ္ .. ရွင္သာရွိရင္ က်မကို ဂရုတစိုက္ ေဆးေသာက္ဖို႕ သတိေပးဦးမွာ .. ခုေတာ့ က်ဳပ္တေယာက္တည္း အိပ္ရာထဲသာ ေခြေနလုိက္ပါေတာ့တယ္ေတာ္ .. အိပ္ေနရင္း စဥ္းစားမိေသးတယ္ .. ရွင္သာ ခုခ်ိန္ လာေခၚရင္ က်ဳပ္ ေငါက္ခနဲ ထလုိက္လာမိမွာေတာ့ ..

အင္း .. ေက်ာင္းေတာ့ ေရာက္ျပီ .. ရွင့္အေၾကာင္း ေတြးလာလုိက္ေတာ့ ေရာက္မွန္းေတာင္ မသိလုိက္ဘူး .. ဒါလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္းပဲ

ေၾသာ .. ေက်ာင္းထဲမွာ လူေတြ ကန္ေတာ့ထားတဲ့ မုန္႕ေတြ အမ်ားၾကီးပါလား .. အိမ္ဖို႕နဲ႕ ေန႕ဖို႕ ညစာ သြားယူထားဦးမွ .. ဟိုမွာ အဖိုးၾကီးၾကိဳက္တဲ့ နဂါးေမာက္သီးေတြပါလား .. ယူျပီး အဖိုးၾကီးအုတ္ဂူနား သြားဦးမွ ..

ေနကလည္း ျပင္းတယ္ေတာ္ .. ေခါင္းကလည္း ရိတ္တိတ္တိတ္နဲ႕ .. ေၾသာ္ .. အဖိုးၾကီးအုတ္ဂူေတာင္ ဖုန္ေတြ မ်ားေနပါ့လား .. သုတ္ဦးမွ ..

အမေလး .. ေခါင္းထဲက မိုက္ခနဲ မိုက္ခနဲ ျဖစ္ေနပါလား .. အဖိုးၾကီး အုတ္ဂူနား ခဏထိုင္နားဦးမွ ..

ဟင္း .. အဖိုးၾကီးေရ .. က်ဳပ္ ရွင့္ေနာက္ လုိက္လာရေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္ .. က်ဳပ္လည္း သားသမီးက ပစ္ ဂရုစိုက္မယ့္သူ မရွိတဲ့ ဘ၀ .. စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္မပါႏုိင္တဲ့ ဘ၀ကေန လြတ္ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕ ..

က်မ မ်က္ရည္ မက်ေတာ့ပါဘူး .. က်စရာ မ်က္ရည္လည္း မက်န္ေတာ့ဘူး .. သားသမီးအတြက္ လင္သားအတြက္ ပူရ ပန္ရ မ်က္ရည္က်ရနဲ႕ က်မအတြက္ေတာ့ ထံုေနပါျပီ .. ေနက ျပင္းလြန္းလို႕ တကုိယ္လံုး က်ိန္းစပ္ေနေပမယ့္ ေနရာက ေရြ႕ဖို႕ အားမရွိေတာ့ဘူး .. တခ်က္လႈပ္ဖို႕ အသက္မထြက္မတတ္ ပင္ပန္းေနတယ္ .. အဖိုးၾကီးေရ ရွင့္ေဘးနားမွာ က်မ လဲေလ်ာင္းလိုက္မယ္ .. သတိေမ့သြားတာ ျဖစ္ျဖစ္ အသက္ထြက္သြားတာ ျဖစ္ျဖစ္ က်မ ခု ခံေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္ကင္း သြားမယ္ ..

က်ဳပ္ေတာ့ အသက္ရႈရတာ မ၀ေတာ့ဘူး .. ပင္ပန္းလုိက္တာ ..

မ်က္လံုးေတြ က်ိန္းလုိက္တာ .. အလင္းေတြ ဘယ္က ၀င္ေနပါလိမ့္ .. ဟင္ .. အဖိုးၾကီး .. ေရွ႕မွာ အဖိုးၾကီး မ်က္ႏွာက ျပံဳးလို႕ လာဖို႕ ေခၚေနပါလား .. ဟင္ .. လွည့္ထြက္သြားျပီ ..

က်မ ကုန္းရုန္းထလုိက္တယ္ .. က်မ ခႏၶာကိုယ္က ခုနကလို မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေပါ့ပါးေနပါလား .. ေပါ့ေပါ့ ပါးပါးျဖစ္သြားတဲ့ ခႏၶာနဲ႕ အဖိုးၾကီးေနာက္ ေျပးလုိက္ လုိက္တယ္ ..

အဖိုးၾကီးေရ ခဏေလးေတာ့ ေစာင့္ပါဦး ..

8 comments:

khin oo may said...

အဲဒါလဲေအးတာဘဲ။

မိုးယံ said...

အဘြားႀကီးက တစ္ကယ္ လိုက္သြားရွာတာကိုး...

အဲဒါလဲ ေအးတာပဲ။

ခႏြဲ said...

အဲလို ဒုကၡေတြကို လူႀကီးေတြ မၾကံဳေစခ်င္ဘူးဗ်ာ။ သားသမီးေတြကို သင္ခန္းစာေပးတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ရင္ထဲေတာ့ ခံစားသြားတယ္။

လင်းခေတ်ဒီနို said...

အဘြားႀကီး ဘာျဖစ္သြားတာလဲဟ . . . သွ်င္ပါဂူ တို႔ အက္စ္အက္စ္စီတို႔ လွမ္းေခၚလိုက္ပါလား . . .နီးတယ္ေလ း)))))

flowerpoem said...

လူ႕ဘ၀ေတြရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္က တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးပဲ. .

ေမာင္မ်ိဳး said...

သနားပါတယ္ ငါလည္း အဲ့လို တစ္ေယ.ာက္တည္းက်န္ျပီး လြမ္းေဆြးေနရမွာေၾကာက္တယ္ ။

ေန၀သန္ said...

တရားမသိေတာ့လည္း...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဒီလိုနိင္ငံေတြမွာ အိုမင္းလာခ်ိန္ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ သားသမီးေတြက ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ စိတ္ထဲသိပ္မရိွၾကတာ ျမင္ရတာမ်ားတယ္။ ဒီလိုဓေလ့ေတြ ကိုယ့္နိင္ငံမွာ မထြန္းလာဖို႔ ဆုေတာင္းရမွာပဲ။

နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...