အိပ္မက္ေတာင္းသူ

မနက္ခင္းအတြက္ ကဗ်ာ လွလွ တပုဒ္ ေရးခ်င္တယ္ ..

မနက္ဦးမွာ ရာသီဥတု ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း ေကာင္းကင္ျပာျပာ က်မတို႕ အိမ္ေခါင္မိုးေလးေတြက ပန္းေရာင္ ထေနမယ္ .. သစ္လြင္ေတာက္ပလို႕ စိမ္းစိုလန္းဆန္းလို႕ .. ျပဴတင္းတံခါးဖြင့္တာနဲ႕ ေျမနံ႕သင္းသင္း မိုးနံ႕ေရာရင္းရတယ္ .. မိုးရနံ႕နဲ႕ ႏိုးထတဲ့မနက္ စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လတ္ဆတ္လုိက္မလဲ .. ေဘးအိမ္ေတြက ျမက္ရိတ္သံေတြ ကေလးေတြ စီစီညံႏိႈးေနသံေတြ ဒါေတြဟာလည္း မနက္ခင္းရဲ႕ သေကၤတ ..

မနက္အလင္းေနေရာင္ျခည္ကို ေတးသံသာသာနဲ႕ ငွက္ေလးေတြက ၾကိဳတယ္ .. သူတို႕လည္း အခ်င္းခ်င္း မႏိုးေသးတဲ့သူေတြကို ႏိႈးေနတာ ေနမယ္ .. ဒါမွမဟုတ္ သီခ်င္းေတြ သံျပိဳင္ဆိုေနသလားပဲ .. သူတို႕ေတြ ပ်ံသန္းလုိက္ ရပ္လိုက္ နားလုိက္ အစာေကၽြးမယ့္သူကို ေစာင့္လုိက္ စားလိုက္ .. ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပဲ .. သစ္ပင္အုပ္အုပ္ၾကီးနဲ႕ ကမာၻေျမျပင္ၾကီးက ျပံဳးလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ရင္ေသြးေတြကို အျမတ္တႏိုးၾကည့္ေနတယ္ .. ဒါေတြဟာ သာယာလွပျခင္းရဲ႕ သေကၤတ ..

အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္း မနက္စာေတြကို အလွ်ံအပယ္နဲ႕ ၀၀လင္လင္စား .. မိသားစုတခုလံုးဟာ ထမင္း၀ိုင္းမွာ စံုစံုညီညီေရာက္ေနၾကတယ္ .. ကေလးေတြရဲ႕ အသံစာစာနဲ႕ မုန္႕ေတာင္းသံ ဂ်ီက်သံ မိဘေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုမႈ ျပြန္းတဲ့ ေမတၱာသံေတြနဲ႕ မနက္ခင္းဟာ အသက္၀င္ေနတယ္ .. မိဘေတြက သားသမီးကို ဆူလုိက္ ေငါက္လုိက္ ေခ်ာ့လုိက္ ေျခာက္လိုက္ အဖိုး အဖြားေတြကေတာ့ ျပံဳးလုိ႕ တစုစု တရံုးရံုး မနက္ခင္း ထမင္း၀ိုင္းေလး စည္ကားေနမယ္ ..

မနက္ခင္းတုိင္းမွာ တရားမွ်တမႈေတြ ၾကီးစိုးလို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈေတြ အုပ္မိုးလုိ႕ ေမတၱာေတြနဲ႕ ထံုလႊမ္းထားတယ္ .. ဘာမ်ား လိုအပ္ေသးလဲ .. ေမတၱာအျပည့္နဲ႕ အိမ္ေလးမွာ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာရွိၾကသူေတြ ေနထုိင္ၾကတယ္ .. အျပန္အလွန္ ေမတၱာထားလို႕ ေလာကၾကီးက လွပေနတယ္ .. တဦး အေပၚ တဦး ကူညီေဖးမမႈေတြ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြနဲ႕ လူတိုင္းရင္ထဲ ျဗဟၼစိုရ္တရား ကိုယ္စီကိန္းလို႕ ..

က်မတို႕ တုိင္းျပည္မွာ စစ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး .. ႏုိင့္ထက္စီးနင္းမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး .. ဖိႏွိပ္အႏုိင္က်င့္မႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး .. မတရားမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး ..

အဲဒီတုိင္းျပည္ေလး .. က်မရဲ႕ တုိင္းျပည္ေလး .. က်မရဲ႕ အိပ္မက္ တုိင္းျပည္ေလးထဲမွာ .. က်မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တုိင္းျပည္ေလးထဲမွာ ..

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီအိပ္မက္ကို က်မ မိုးလင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ မက္ခ်င္ပါတယ္ .. က်မရဲ႕ အစြဲအလန္းတခုက အဲဒီအခ်ိန္မက္တဲ့ အိပ္မက္ဟာ အျပင္မွာ လက္ေတြ႕ မၾကာမတင္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္ တဲ့ ..

မနက္ခင္းလွလွတခုကို ကဗ်ာအျဖစ္ ဖြဲ႕သီခ်င္ခဲ့တယ္ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးက အိပ္မက္လွလွတခုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္ .. 

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျမစ္

က်မတို႕ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြမွာ ခ်စ္ခင္စရာေတြ ျမတ္ႏိုးစရာေတြ သိပ္ေပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သိခဲ့တာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး .. က်မရဲ႕ ရင္တြင္းမွာ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ ရွိေနေသးပါလားလို႕လည္း အတိအက် သိလုိက္ရတာ မၾကာေသးခင္ အခ်ိန္ကမွပါ .. ကိုယ္စီ အလုပ္တာ၀န္ေတြ လူမႈတာ၀န္ေတြၾကားမွာ လည္ပတ္ေနရင္းနဲ႕ ဘ၀ဆိုတာကို ပံုေသကားခ်ပ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တာ ခုဆို ႏွစ္ အနည္းငယ္ ၾကာလာခဲ့ပါျပီ .. ပံုေသလည္ပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရေပၚက အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဆံုးရံႈးမႈေတြ ျမင္ရ ၾကားရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ သနားစိတ္နဲ႕ ႏိုင္သေလာက္ အကူအညီ နဲနဲပါးပါးေလာက္ပဲ ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ .. ဒါဟာ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ လို႕ ေျပာႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ ပံုေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခါတုိင္းမွာ ဆက္မျမင္ရဲေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႕ ခဲ့ဘူးပါတယ္ .. ရင္ထဲမွာ နင့္ေနေအာင္ ခံစားခဲ့ရ ဘူးပါတယ္ .. ဥပမာအားျဖင့္ နာဂစ္ နဲ႕ ခုေနာက္ပိုင္း ေရၾကီးခ်ိန္ေတြမွာ ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါပဲ .. အဲဒီအခ်ိန္ထိ က်မက ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရကို ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ရွိမွန္း မသိခဲ့ေသးပါဘူး ..

ဧရာ၀တီလို႕ စလုိက္တာနဲ႕ ေရာဂါကူးစက္ခံရသူလို႕ သတ္မွတ္ခ်င္ရင္ က်မဟာ ေရာဂါကူးစက္ခံရသူပါပဲ .. ဘာလို႕လဲ .. က်မတိုင္းျပည္ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ျမစ္တစင္းမို႕လို႕ပါ .. တျခားႏွေျမာတာေတြလည္း အမ်ား ၾကီးေပါ့ .. ႏွေျမာရတယ္ဆိုတည္းက တန္ဖိုးရွိေနလို႕ တန္ဖိုးသိေနလို႕ပါ .. ေတာင္ေတြ ကတံုးျဖစ္သြားတာ အထင္ကရ ဘုရားပုထိုးေတြ ဖ်က္ဆီးခံရတာ လယ္ေျမေတြ ပ်က္စီးတာက စလို႕ က်မတို႕ကို အုပ္မိုးထားတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီး မၾကည္လင္ေတာ့မွာေတြကိုပါ ေတြးျပီး ခုေနာက္ပိုင္း ပိုလို႕ ႏွေျမာတတ္ လာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ က်မတို႕က ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ခ်င္ေသးတဲ့လူေတြျဖစ္လို႕ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိစၥေတြမွာ က်မ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ႏွာေစးေနပါတယ္ .. ခုေတာ့ မီဒီယာေတြ လြတ္လပ္တာနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူအေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ဘက္ဦးတည္ေနျပီလို႕ ထင္မိျပီး အေျပာလဲ နဲနဲ ရဲလာတယ္ ဆိုပါေတာ့ေလ .. က်မဟာ ဧရာ၀တီကို ပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႕ ၾကံေနသူေတြ လက္ရွိ ျပဳလုပ္ေနသူေတြနဲ႕ ျပဳလုပ္ေနမႈေတြကို ကန္႕ကြက္ပါတယ္ .. ဒါ တိုင္းျပည္ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ က်န္ရွိ ေနေသးေသာ အရာေတြအေပၚ တဖက္တလမ္းက ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္စိတ္တခုတည္းေၾကာင့္ပါပဲ ..

က်မတို႕ ၀ိုင္း၀န္းကန္႕ကြက္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိျပီေပါ့ေနာ္ .. အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက သဘာ၀တရားရဲ႕ အေမြအႏွစ္ျဖစ္လို႕ .. တန္ဖိုးရွိတဲ့ သမိုင္းမွတ္တမ္း ထည္၀ါ ၾကီးမားလို႕ .. ကခ်င္ျပည္နယ္က ျပည္နယ္သားေတြရဲ႕ ႏွလံုးသဲပြက္ေနရာျဖစ္လို႕ .. လွပတဲ့ အထင္ကရ ေနရာျဖစ္လို႕ .. ျမစ္ၾကီးကိုမွီခိုေနၾကတဲ့ လုပ္သားေတြရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမႈကို ထိခုိက္မွာ မို႕လို႕ စသည္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ .. လူမ်ားေတြ ဘယ္လိုေျပာျပီး ေျပာျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိလာတဲ့ သမိုင္းမွတ္တုိင္ျဖစ္တဲ့ မရိုးႏုိင္တဲ့ ဧရာ၀တီ တမ္းခ်င္းကို က်မ ထပ္ေျပာပါလိမ့္ဦးမယ္ .. သယံဇာတ ေပါမ်ားလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြလည္း ကုန္လုကုန္ခင္ ျဖစ္ေနပါျပီ .. ေတာေတြျပဳန္း ေတာင္ေတြျပိဳ (ျဖိဳ) ခု ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုိင္ေတြကအစ တိမ္ေကာလာေနျပီ .. ဒါဟာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင့္ပါ .. ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ တဲ့ .. သစ္ေတာေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ပါ .. ခုေတာ့ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထားတဲ့ သစ္ပင္ပါ အခုတ္ခံရတဲ့ထဲ ပါျပီး ဆုိင္းဘုတ္ကပါ သျဂိဳလ္ျပီးသား ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနမွာ .. ေနာက္ ျမန္မာျပည္ တျပည္လံုး ေပ်ာက္သြားဖို႕ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္ .. အရာ၀တၱဳတုိင္းဟာ သက္တမ္း ရွိတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အခ်ိန္မတုိင္ခင္ေတာ့ မဆံုးရံႈးေစသင့္ပါဘူး .. ထိန္းသိမ္းရမယ့္ တာ၀န္ အျပည့္အ၀ ရွိေနပါတယ္ ..

ငယ္ငယ္က သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာထဲမွာ သင္ရတယ္ .. လယ္သမားၾကီး ဦးသာေအာင္တို႕ .. ကိုဖိုးေမာင္ အလုပ္သမား စသည္ျဖင့္ .. ပံုထဲမွာလဲ လုပ္သားၾကီးေတြက မ်က္ႏွာေတြျပံဳးလို႕ တုိင္းျပည္အတြက္ တတပ္တအား တာ၀န္ေတြ ထမ္းေနၾကတယ္ .. မိဘေတြကလည္း သင္တယ္ .. ထမင္းစားလုိ႕ မကုန္ရင္ေတာင္ လယ္သမားၾကီးေတြက ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႕ ရုန္းကန္ျပီး ဒီဆန္ေတြျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ရတာ သမီး ရဲ႕ စသည္ျဖင့္ .. ဟုတ္ပါတယ္ .. ဆန္တေစ့ျဖစ္ဖို႕ အရင္းႏွီးေတြကို သိလာေအာင္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ထားရတဲ့ လုပ္အားေတြကို နားလည္လာေအာင္ မိဘနဲ႕ ဆရာမ်ားက သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္ .. အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သိနားလည္ခဲ့တာက ေၾသာ္ လယ္သမား အလုပ္သမားၾကီးေတြ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ႏြားေတြနဲ႕ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳး သိပ္ပင္ပန္းရွာမွာ လို႕ေပါ့ .. ခုလက္ေတြ႕မွာ သိလုိက္ရတာကေတာ့ လယ္သမားၾကီးေတြဟာ ပင္ပန္းေနရံုမက ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနၾကပါတယ္ .. ကိုယ္ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ လယ္ေျမရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို သူတို႕ မခံစားရပဲ မတန္တဆနဲ႕ အႏုိင္က်င့္ ႏွိပ္ကြပ္ခံေနရပါတယ္ .. တခ်ိဳ႕ လယ္ပိုင္ယာပိုင္ေတြဟာ ခု လယ္မဲ့ ယာမဲ့ေတြ ျဖစ္လို႕ .. ဒါေတြဟာ ဘယ္သူ႕တာ၀န္ေတြလဲ .. ဘယ္သူေတြ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းေပးသင့္သလဲ .. ခုေတာ့ ေျဖရွင္းဖို႕ မစဥ္းစားတဲ့အျပင္ ထမင္းအိုးကိုပါ ခြဲဖို႕ၾကံေနတာကေတာ့ အေတာ္ေလး အရုပ္ဆိုးလြန္းပါတယ္ .. ရွက္ဖို႕လည္း ေကာင္းပါတယ္ .. ညံ့လြန္းရာက်ပါတယ္ .. အစတုန္းက ပညာရွိမ်ား သတိမမူမိလို႕ဆိုရင္လည္း ခု ပညာရွင္ေတြ ေထာက္ျပတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေသခ်ာ ေလ့လာ သံုးသပ္ျပီးမွ မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳး ခ်ႏုိင္ရပါမယ္ .. 

က်မတို႕ အကုန္လံုးက သူမ်ားေအာ္လို႕ လုိက္ေယာင္ျပီး ေအာ္ေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး .. ေပၚျပဴလာျဖစ္ေအာင္လို႕လည္း သူမ်ားလုပ္လို႕ လုိက္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး .. လုပ္သင့္တယ္ထင္ျပီး လုပ္လည္းလုပ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္တာက တေၾကာင္း ပိုျပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ သိသင့္တယ္ ထင္တာေၾကာင့္ တဖက္တလမ္းကေန ႏိုင္ရာ တာ၀န္ ထမ္းေနၾကတာပါ .. ကိုယ္စီခံစားခ်က္ ခံျပင္းခ်က္ေတြနဲ႕ ေအာင့္အီးသည္းခံခဲ့သမွ်ေတြကို ဖြင့္ဟ ေအာ္ျငီးေနၾကတာပါ .. (မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ရ သြားလို႕ အသံေတြ ပိုက်ယ္လာတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ ..) ကိုယ့္ရဲ႕ေနအိမ္ကို တျခားသူတေယာက္က သိမ္းပိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ျပန္လည္ရယူျခင္းငွာ မစြမ္းသာဘူးဆိုရင္ လက္မိႈင္ခ် ၾကည့္ေနရံုမွ တပါး ႏွေျမာတသေနရံုမွတပါး တုန္႕ျပန္ဖို႕ မတတ္ႏုိင္ဘူးေပါ့ .. ဒါက ခြန္အားခ်င္းမမွ်လို႕ အေလ်ာ့ေပးလုိက္ရတာပါ .. တကယ္က အဲ့ဒီလူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ေနမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .. အျပန္အလွန္ေလး ေတြးၾကည့္ပါ .. ကိုယ္က အႏုိင္က်င့္ခံရတဲ့သူေနရာမွာဆိုရင္ .. ဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲဖို႕ ေကာင္းလုိက္ပါသလဲ .. မၾကံဳရဘူးလို႕ေတာ့ မထင္လုိက္ပါနဲ႕ .. ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆိုရင္ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ရပါမယ္ .. ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ဆိုတာ တေန႕ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္ .. သူမ်ားတကာ ဆံုးရံႈးျပီးမွ ကိုယ္ရတာမ်ိဳး သူမ်ားတကာ မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးငယ္က်ျပီးမွ ကိုယ့္ခါးလွတာမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ မေက်နပ္ခ်င္ပါနဲ႕ .. သက္ဆုိင္သူ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ဥာဏ္ပညာၾကီးၾကီးနဲ႕ ေရရွည္ကို ေတြးတတ္ေစခ်င္ပါတယ္ .. သူမ်ားတကာ ႏုိင္ငံေတြမ်ား သဘာ၀အလွအပ ရွားပါးလို႕ ထိန္းသိမ္းလုိက္ရတာ .. အစစ္အမွန္ မရွိလို႕ အတုေတြကိုပဲ အစစ္လုပ္ ေနေနၾကရတာ .. ကိုယ္ေတြတုိင္းျပည္မွာေတာ့ ေပါမ်ားေနလို႕မ်ားလားလို႕ မလိုတမာနဲ႕ ေတြးေတာရင္း .. ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး အရွည္ တည္တံ့ပါေစေၾကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တရင္း ..

အဆံုးမသတ္ခင္

ဘဝ

ဒီလိုပဲ

ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္းနဲ႕

ဘ၀ဟာ သက္၀င္လာခဲ့တယ္ ...။

ေလာကဓံ

အပူရယ္ အေအးရယ္

ေျခာက္ေသြ႕ျခင္း စိုထိုင္းျခင္း

တဖက္စီ အစြန္းေရာက္ရင္းကပဲ ...။

အခ်စ္

မေခၚပဲလဲ လာတယ္

ေအးေအးျမျမတိုက္စားသြားတယ္ ...။

ဒဏ္ရာ

ဘယ္သူကမွ ေပးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး

ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ ကိုယ္ ခံယူရင္း ခံစားရင္း ...။

သခၤါရ

ႏုပ်ိဳရာက ေဟာင္းႏြမ္းလာတယ္

ပစၥဳပၸါန္မွာ အိုမင္းေရြ႕လ်ားရင္း ...။

စာၾကြင္း - LIBRATUN က ပံုေလးေပးလာျပီး စာတူတူေရးရေအာင္ဆိုလို႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္ .. တျခား တူတူေရးထားတဲ့သူေတြကေတာ့ .. LIBRATUN ၊ မသက္ေ၀ ၊ အင္ၾကင္း ၊ မြန္ တို႕ ျဖစ္ပါတယ္ .. မိုးခါး တင္တာေတာ့ ေနာက္အက်ဆံုးထင္ပါရဲ႕ .. အားလံုးခ်ိန္းထားတာ စေနေန႕ည ၁၁ နာရီတဲ့ .. သရဲကားနာမည္ေတာ့ ဟုတ္ပါဘူး .. ဟီးး :P

အိပ္မက္သာ ျဖစ္လုိက္ပါ

ေျပာစရာ စကားေတြ မရွိတာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ရင္ထဲ အျပည့္ပဲ ေျပာခ်င္ေနခဲ့တယ္ ..။

ဆႏၵေတြ မရွိေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
အင္အားေတြ မဲ့ေနခဲ့တယ္ ..။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မထားတတ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ရွေနခဲ့တယ္ ..။

ေျပာခ်င္တာေတြမ်ားေပမယ့္ စကားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲ
ဆႏၵေတြ မ်ားေပမယ့္ ခြန္အားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲ
လမ္းတြင္တြင္ေလွ်ာက္ေနလဲ ပန္းတုိင္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲ

ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့မယ့္ အရာေတြရယ္
သခၤါရတရား ဘယ္လိုႏွလံုးသြင္းေပမယ့္
ရင္ထဲေတာ့ ႏွေျမာတသဆဲ ..။

ဒါ ငါတို႕ရဲ႕ ........
ဒါ ငါတို႕ရဲ႕ ........
ဒါ ငါတို႕ရဲ႕ ........

ငယ္တည္းက ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ ..
တခါတုန္းကေပါ့ ..
ဟိုးအရင္တုန္းကေလ ..
ဖိုးဖိုးတို႕ ဖြားဖြားတို႕ ေခတ္တုန္းကဆို ..

အတိတ္ေတြ အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ ၾကားဖူးလဲ
ပစၥဳပၸါန္က အတိတ္ေနရာ ေရာက္သြား
ကိုယ္ေတြက ဖိုးဖိုး ဖြားဖြားေနရာ ..။

ေျမးတို႕ရဲ႕ .....
ဒီအေဆာက္အဦးေနရာဟာေလ ဟို အရင္က .....
ဒီေသာင္ျပင္ၾကီးဟာေလ ဟို အရင္က .....
ဒီေျမပံု ေနရာၾကီးဟာေလ ဟို အရင္က .....

အိပ္မက္က လန္႕အႏိုး
က်မ ဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ..
က်မ ဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ..
က်မ ဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ..

ဒီလိုေလးပဲ ေအာ္ဟစ္ေနရံု
ၾကိဳေတြးပူေနရံု
ေလာင္ျမိဳက္ေနေနရံု

ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေလ
ေနာက္တခ်ိန္ ပံုျပင္ျဖစ္သြားမယ့္
ပစၥဳပၸါန္ စစ္စစ္ၾကီးေတြကို
မတြယ္တာ မခ်စ္ခင္ ေမ့ျပစ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕ ..