က်မႏွင့္ Beyond Rangoon

က်မသည္ တခါတရံတြင္ အေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏုိင္သူ တဦးျဖစ္ပါသည္ လို႕ စေရးရရင္ေကာင္းမလား .. က်မသည္ တခါတရံ အေတာ္ ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ႏုိင္ပါသည္လို႕ ေရးရေကာင္းမလား .. က်မအတြက္ စာ စေရးတဲ့အခါ အစပိုင္း အင္ထရိုကိစၥမွာ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေပးရတတ္ပါတယ္ .. ဟုတ္ကဲ့ ခုနကစာကို ျပန္ဆက္ရရင္ က်မသည္ တခါတရံ စိတ္ရူးေပါက္တတ္ျပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးေတြ လိုအပ္သည္ မလိုအပ္သည္ မသိ ေတြးေတာရင္း ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာတတ္သူ တေယာက္ ျဖစ္ပါသည္ ..

က်မ စစ္ကားေတြ ၾကည့္ေလ့မရွိပါ .. စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းတယ္လို႕ သတ္မွတ္မိပါတယ္ .. ပိုဆိုးျပီး တကယ္အျဖစ္ပ်က္ကို အေျခခံရိုက္ထားတာဆိုရင္ ပိုျပီး ေရွာင္တတ္ပါတယ္ .. တခါတေလ လူမ်ားတဲ့အခါ ၀ိုင္းၾကည့္မိေပမယ့္ တေယာက္တည္းဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္ကား သရဲကား စတဲ့ ထိတ္လန္႕စရာ ကားေတြကို ေရွာင္ပါတယ္ ..

ခုေတာ့ မရို႕စ္ဆီက ပို႕စ္ကို ဖတ္မိရင္း Beyond Rangoon ကို ၾကည့္မိပါတယ္ .. ဒီတုိင္းေတြ႕ရင္ မၾကည့္ပါဘူး ေသခ်ာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ခု ၾကည့္ျပီးသြားပါျပီ .. ၾကည့္ျပီးေတာ့လည္း ခံစားရတယ္ .. မ်က္ရည္က်ရပါတယ္ .. (ေျပာထားပါတယ္ေနာ္ .. ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ .. း))

တကယ္မဟုတ္ပါဘူး အရုပ္ၾကီးပါ သရုပ္ေဆာင္ေနတာပါ ဒါဟာ ဇာတ္လမ္းလို႕ ဘယ္လိုေျပာေျပာ က်မကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံစားလုိက္ရတယ္ .. (တေယာက္တည္းရဲ႕ ခံစားခ်က္ပါ) ..

မ်က္စိေရွ႕မွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ခ်က္ခ်င္း မ်က္စိေရွ႕မွာ အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္ .. ခ်စ္သူေတြ ခင္ပြန္းဇနီးေတြ မိသားစု၀င္ေတြ မ်က္စိေရွ႕မွာ အသက္ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘယ္ေလာက္ဆိုးလုိက္ပါမလဲ .. အသက္လုေျပးလႊားရင္း သူ႕မကယ္ႏုိင္ ကိုယ့္မကယ္ႏုိင္ဘ၀နဲ႕ လြတ္ခါနီးမွ အသက္ဆံုးသြားတဲ့ ကိုယ့္ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ႏုိင္လိမ့္မလဲ .. လင္ရယ္ သားရယ္ စံုညီေနရာကေန ခ်က္ခ်င္း မုဆိုးမျဖစ္သြားရတဲ့ မိန္းမတေယာက္အတြက္ ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ပါ့မလဲ .. ကိုယ္က လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္းျဖစ္ေနျပီ .. ကိုယ့္ခင္ပြန္း ကိုယ့္ခ်စ္သူ ဘယ္ေတာ့ေပၚလာမလဲဆိုတဲ့ ဒုကၡ .. တျခားလူေတြ တျဖည္းျဖည္းစံုလာျပီး ကိုယ့္မိသားစုထဲက လိုအပ္ေနသူရဲ႕ မေသခ်ာတဲ့ အိမ္ျပန္လမ္းကို ပူပန္ရတဲ့ ဒုကၡ .. အိုး .. ဆက္စဥ္းစားရင္း မၾကံဳဘူးပါပဲ ရူးခ်င္လာတယ္ .. ကိုယ္သာ အဲလိုအခ်ိန္ အဲလိုေနရာမွာဆို က်န္ခဲ့သူေတာ့ မျဖစ္ခ်င္မိဘူး .. ေသရဲလားဆိုေတာ့လည္း အသားေလးညပ္မိလို႕ နာရင္ေတာင္ တဆစ္ဆစ္တုန္လို႕ .. အေတြးေတြနဲ႕တင္ ခက္ရခ်ည့္ ..

ရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္ေနရင္း ေျပးၾကလႊားၾကသူေတြၾကား ကိုယ္ပါ ေမာလာတယ္ .. လြတ္ပါေစ ဆုေတာင္းေနရင္းနဲ႕ မလြတ္ပဲ ေသသြားေတာ့ ၀မ္းနည္းရျပန္တယ္ .. တဦးကို တဦး ကူညီေဖးမရင္း အႏၱာရယ္နဲ႕  ေတြ႕ေတာ့မလား ေတြ႕ေတာ့မလားရယ္လို႕ ရင္ေတြတုန္လို႕ .. ဒါဟာ ရုပ္ရွင္လို႕ ဘယ္လိုေတြးေတြး ကိုယ္ပါေရာပူပန္ေနလုိက္တာ .. အင္း ကိုယ္ရူးမွန္းလည္း ကုိယ္သိပါရဲ႕ ..

လူတိုင္း ျပည့္စံု ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုသာ လိုလားမွာပါ .. အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ အေျခအေနကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္လိမ့္မယ္ .. ေမွ်ာ္လင့္တာနဲ႕ လႊဲခဲ့ရင္ .. ထပ္ေတာ့ မလြဲခ်င္ေတာ့ပါဘူး .. အရာရာ အႏၱာရယ္ကင္း ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္ျပီ .. အားလံုးလည္း ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္ .. အယူအဆေတြ အနည္းငယ္ လႊဲခ်င္လႊဲေနလိမ့္မယ္ .. ရင္ထဲက ပန္းတုိင္ကေတာ့ တူညီၾကပါလိမ့္မယ္ ..

လူဆိုတာ တေယာက္တည္းေနရင္ေတာင္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕မတည့္ျဖစ္ေနတာ အမ်ားနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ညွိႏိႈင္းၾကရမွာ အေသခ်ာပါပဲ .. တဦးနဲ႕ တဦး ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါမွာ ေမတၱာတရား နားလည္မႈေတြနဲ႕သာ တည္ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ အေတာ္ ျငိမ္းခ်မ္းမွာပဲလို႕ ေမွ်ာ္မွန္းမိတယ္ .. အားလံုးပဲ တူညီတဲ့ ပန္းတုိင္ကို မတူညီတာေတြ ညွိႏိႈင္းရင္း အျမန္ဆံုးေရာက္ရွိဖို႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းမိပါတယ္ ..

က်မ အရူးထျပီးေရးတာနဲ႕ လိုက္ဖတ္ေနရျပီ .. မထူးပါဘူး .. Beyond Rangoon ကိုလည္း ထပ္ၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္လုိက္ၾကဦးေပါ့ .. း) အမ်ားကေတာ့ ၾကည့္ျပီးသား ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္ .. ခုလို စိတ္ရူးေပါက္တုိင္း ထေရးတတ္တာကိုလည္း သည္းခံဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. :D ကမာၻသူ ကမာၻသားအေပါင္း ျငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ .. ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ရွိရင္လည္း အျမန္ကုန္ပါေစေတာ့ေပါ့ .. း)