ေက်ာခ်င္းကပ္ အလြမ္း

သိပ္အေ၀းၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္
နီးလည္း မနီးခဲ့ၾကဘူး
ေက်ာခ်င္းကပ္ ေနေပမယ့္
မျမင္ မေတြ႕ခဲ့ၾကဘူး
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
အိမ္ျပန္တာ ထံုးစံ တခုပဲမို႕
ႏႈတ္မဆက္ခဲ့ရင္ေတာင္
အလုိက္တသိ ေနလိုက္သင့္တာပဲေလ

ဘာမွန္း ညာမွန္း မသိ လြမ္းတယ္
ေက်ာခ်င္း ကပ္ေနရဲ႕နဲ႕ လြမ္းတယ္
ဒါေပမယ့္ ေနာက္တခ်က္ လွည့္ၾကည့္ဖို႕ေတာင္
စိတ္မကူးခဲ့ဘူး
ငါက ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္တတ္သူေလ

ဒါေပမယ့္
အေ၀း တေနရာကေနေတာ့
တၾကိမ္ တခါ မက
ေငးေမာၾကည့္ခဲ့ဘူးတယ္
ေတြးေတာၾကည့္ခဲ့ဘူးတယ္

မျပီးဆံုးေသးခင္မွာ
ႏွေျမာတသမယ္
ဆံုးရွႈံးမွာ ေတြးေၾကာက္မယ္
အဆံုးသတ္ေတာ့လည္း
အားလံုးဟာ ေနရာတက်
ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႕က
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္ရမွာ

အိမ္ျပန္လမ္းတေလွ်ာက္
ငါ့ အလြမ္းေတြ
သိမ္းထုတ္သြားမလား
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
တခ်ိန္က တန္ဖိုးရွိခဲ့သမွ်ဟာ
သိမ္းထားဖို႕ မေကာင္းေတာ့ေလာက္ေအာင္
ယိုယြင္း ပ်က္စီးမႈေတြနဲ႕
ဘယ္သူကမ်ား
ဆက္လက္ သိမ္းဆည္းပါလိမ့္ဦးမလဲ

အေတြးေတြ မေျပာင္းသြားေစနဲ႕
အခ်ိန္ေလး တခုေလာက္သာ
ေစာင့္လိုက္ပါ

PS. ရံုးကေန အလုပ္မလုပ္ပဲ ပို႕စ္တင္တယ္လို႕ေတာ့ မစြပ္စြဲၾကနဲ႕ေပါ့ေနာ္ .. အလုပ္က လုပ္ကို မလုပ္ခ်င္တာ .. :P

စိတ္ ညွိဳ႕

ေျပာင္းလဲစရာ မလိုပါဘူး
ျပဳျပင္စရာ မရွိပါဘူး
ေနျမဲအတုိင္းေနျပီး
ေရွ႕ဆက္ပါ
ငါ့ဘက္ကလဲ
ျပဳျပင္ဖို႕
ေျပာင္းလဲဖို႕
ၾကိဳးစားခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကိုပဲ
ျပဳျပင္လိုက္ပါ့မယ္

ကိုယ္ကိုတိုင္က တဦးတေယာက္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ မစဥ္းစားခဲ့သလို ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကိုမွလည္း ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ အရိပ္အျမြက္ေတာင္ မျပခဲ့ဘူးဘူး .. ေျပာင္းလဲေပးပါလို႕ ေျပာမွ ေျပာင္းလဲျခင္းက စစ္မွန္လိမ့္မယ္လို႕ မထင္ခဲ့ပါ .. ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် နားလည္ေပးႏုိင္ခဲ့လို႕ အလိုလို ေျပာင္းလဲလာျခင္းမ်ိဳးသာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္ ..

ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျပာင္းလဲခ်င္သလို ျဖစ္လာတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကို အံ့ၾသစြာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း အေျဖကို ရွာေနမိတယ္ .. အေျဖ အတိအက် မရခင္မွာပဲ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ေျပာင္းလဲခ်င္သလို ျဖစ္တဲ့ စိတ္က အျငင္း ၀ါက်တခု ရြတ္ဆိုတယ္ .. ကံေကာင္းစြာနဲ႕ မေျပာင္းလဲသင့္ဘူး ဆိုတဲ့ စိတ္က အႏုိင္ရတယ္ .. သက္ျပင္းေမာ တခုကို ေျဖေလွ်ာ့လို႕ ..

စိတ္ေတြ လြတ္လပ္ႏုိင္ပါတယ္
ေ၀းႏုိင္သေလာက္ ေ၀းေ၀း
ထြက္ေျပးႏိုင္ပါတယ္
တခ်က္တခ်က္
ျပန္ျပန္ ကပ္ျငိခ်င္စိတ္
တခုက လြဲလို႕ေပါ့

ကိုယ့္စိတ္ကုိ အေ၀းဆံုးထိ ရြက္လႊင့္ထားလုိက္တယ္ .. သြားပါ .. အေ၀းဆံုး အေ၀းဆံုး အေ၀းတက အေ၀းဆံုးကို ထြက္သြားပါ .. လိုရာေနရာကို သြားပါ .. လိုရာေနရာ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ျပန္လာခ်င္စိတ္ ရွိေသးရင္လည္း ဒီေနရာကို ျပန္လာႏုိင္ေသးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သိထားရမွာက ဒီေနရာက ကိုယ့္ေနရာ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ဆိုတာပါပဲ ..

အေ၀းဆံုးကို
မေရာက္ႏုိင္ေသးသေရြ႕ေတာ့
ေနရာ တခ်ိဳ႕မွာ
တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနလိမ့္ဦးမယ္
အခ်ိန္ အတိုင္း အတာ တခုထိ

တ၀ဲ လည္လည္နဲ႕ ဒီေနရာ ဟိုေနရာ စိတ္ရွိတုိင္း လြင့္လိုက္မယ္ .. တခါတေလ အေ၀းဆံုးကို ေရာက္သြားလိုက္ .. အလြယ္တကူ စိတ္ေစရာကို ျပန္ေရာက္လာလိုက္ .. ဒါဟာ အျပစ္တခုျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ေတာ့ မထင္မိပါဘူး .. ဒီလိုပဲေလ .. စိတ္လြတ္လပ္ခြင့္ေလးေတာ့ ကိုယ္စီ ရွိသင့္တယ္ မဟုတ္လား ..

မသြားနဲ႕ တားမရတဲ့ စိတ္ကို
ကိုယ္တိုင္လည္း မဖမ္းဆုတ္ထားႏုိင္ခဲ့ေတာ့
သာသာေလးပဲ ေခၚေဆာင္ရာလိုက္မယ္
အသိတရား၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့
ငါဟာ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ ခံစားခ်က္တခုနဲ႕

မသြားနဲ႕ တားရလြန္းလို႕ ေမာဟိုက္လာတဲ့ စိတ္ကုိ ထြက္ေပါက္တခုေပးလိုက္မယ္ .. နင္ေစလိုရာ ငါလိုက္မယ္ေလ .. ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဦးေႏွာက္က အလုပ္ျပန္လုပ္တယ္ .. ေရာက္ရွိရာ ေနရာကို သတိျပဳမိေတာ့ ငါမရင္းႏွီးတဲ့ ေနရာ တခုမွာ .. ခံစားခ်က္ကလည္း ခပ္စိမ္းစိမ္း .. ေနသားက်ဖို႕ေတာ့ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္ ..

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
မဆံုးတဲ့ စိတ္သြားရာေနာက္
လိုက္တဲ့ အခါလိုက္
တခါတခါ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္နဲ႕
ေရွ႕တိုးမလို ျဖစ္တဲ့ အခါ ျဖစ္
တခါ တခါ ေခါင္း တခါခါနဲ႕
ေတြေ၀တဲ့ အခါ ေတြေ၀
မဆံုးႏုိင္တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္
စမ္း တ၀ါး၀ါး ေရြ႕တယ္

လမ္းေတြ သိပ္ရွည္လ်ားတာလား .. သြားပဲ သြားႏုိင္လြန္းတာလား .. မေမာႏုိင္ေသးဘူးလားဟာ ..

ပန္းတပြင့္

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္းတပြင့္ ပြင့္ခဲ့မွာပါ .. ပိုင္ဆုိင္ဖူးပါမယ္ .. ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားဘူးပါမယ္ .. ငါကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဆံုးရႈံးဖို႕ပါ ျပင္ဆင္ေနခဲ့ေသးတယ္ေလ .. ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း တဖက္နဲ႕ေပါ့ ..

ပန္းပြင့္ေလး ျဖစ္မလာခင္ ပန္း အဖူး အငံုေလး ဘ၀တည္းက ဘယ္ေတာ့ ပြင့္လာမလဲဆိုတဲ့ ရင္ခုန္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႕ ေစာင့္စားခဲ့တာပဲေလ .. ဒါဟာ ပန္းပ်ိဳးမိသူ ဥယ်ာဥ္မွဴး တေယာက္ရဲ႕ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ိဳး ..

ပန္းပြင့္ေလးအတြက္ ၾကိဳရင္ခုန္တယ္ .. မွန္းဆ ပံုေဖာ္မယ္ .. လွပျခင္းနဲ႕ ရနံ႕ေတြနဲ႕ ျပည့္စံုေနမယ့္ ပန္းေလးတပြင့္ .. အိမ္မက္ေတြ မက္ရင္းေတာင္ ျပံဳးေနမိေလရဲ႕ ..

ပန္းေလး မပြင့္လာေသးပါဘူး .. ပန္းေလးပ်ိဳးရံုရွိေသးတယ္ .. ပန္းေလးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္ေလ .. တဆက္တည္းမွာပဲ .. ဒီပန္းေလးက ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ရွင္သန္ႏိုင္မွာပါလိမ့္ .. ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ခြင့္ေရာ ကိုယ္တုိင္ ရႏိုင္ပါ့မလား .. ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရင္ေရာ ..

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ မက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ကေန ႏိုးထဖူးသလို .. အိပ္မက္ဆိုးလို႕ေခၚမလား ဆံုးရံႈးရတယ္လို႕မ်ား အိပ္မက္ မက္ခဲ့မိျပန္ရင္ အိပ္မက္ထဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ရင္ မ်က္ရည္မ်ားနဲ႕ လိႈက္ေမာစြာနဲ႕ ႏိုးထရျပန္ပါတယ္ .. ဒါဟာ အရင္းအႏွီး ဆိုမလား .. ဒီပူေလာင္မႈေတြကို ငါ ကိုယ္တုိင္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူသိႏုိင္ဦးမလဲ .. တဦး တေယာက္ကေရာ နားလည္ ခံစားေပးႏုိင္ပါ့မလား .. ၾကင္နာစြာ နားလည္ေပးမယ့္သူနဲ႕ ဟားတုိက္ ေလွာင္ရီေနမယ့္သူ ဘယ္ဦးေရက ပိုမ်ားလိမ့္မလဲ .. မရီၾကပါနဲ႕ .. ဒါဟာ ကိုယ္တုိင္ ၾကံဳေတြ႕ျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ျပီဆိုမွ ျပံဳးရီၾကပါ .. မခ်ိျပံဳးနဲ႕ေတာ့လည္း မရီမိေစနဲ႕ဦးေပါ့ ..


ပန္းေလး ရွင္သန္မႈအတြက္ ရွင္သန္ေနစဥ္ ကာလအတြက္ အျမတ္အစြန္း မေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေတာ့ ရွိခဲ့သည္ေပါ့ .. ရင္ခြင္ထဲ ထည့္သိမ္းထားရံုပါပဲ .. မထိခိုက္ မနာက်င္ေစရပါဘူး .. ဆူးေတြရွိေနရင္ေတာင္ ငါ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနဦးမွာ .. ဆူး ဆူးခ်င္ ဆူးပါေစ ..

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြ ထားမိေလေလ ပူေလာင္မႈေတြ ပိုတိုးေလေလ .. ဒါကို ဘယ္သူမွ သိႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး .. ယုယု ယယ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ဆက္ျပီး ပ်ိဳးေနမိတယ္ ..

ပန္းပြင့္ေလး မ်က္ေတာင္တခ်က္ခတ္ အၾကည့္မွာ ရင္ခုန္မႈေတြ ဘယ္ေလာက္ရင္းလုိက္ရမလဲ .. ေပ်ာ္ရႊင္ရမႈေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ငါ့အတြက္ ဆုလာဘ္ေလးေရ ..

မနက္ျဖန္ မနက္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳးနဲ႕ ႏိုးထရဦးမယ္ ..

မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံခ်င္ခဲ့ပါ .. မ်က္ေတာင္ မခတ္ပဲ ၾကင္နာစြာ ၾကည့္ရႈခ်င္ေနခဲ့တယ္ .. ေနေရာင္လာရင္ ကြယ္ေပးမယ္ .. မိုးဖြားက်ရင္ ကာေပးမယ္ .. အမႈိက္သရိုက္ေတြ ရွင္းလင္းေပးမယ္ .. ပိုးေကာင္မႊားေကာင္ေတြရန္က ကာကြယ္ေပးခ်င္တယ္ .. ဒီပန္းေလး အျပစ္ကင္းကင္း လွေနႏိုင္ေအာင္ပါ ..

တေရးေတာ့ အိပ္ဦးမယ္ ..

မနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္ခ်ိန္ထိ ရင္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနပါေစ .. ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း အိပ္မက္ဆိုးနဲ႕ မႏိုးထပါရေစနဲ႕ ..

-----------------

ကိုရြာသားတဂ္တဲ့ ရင္ထဲက ပန္းပြင့္ေလးပါ .. ေက်နပ္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .. စာက ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေရးစရာ ရွာမရ ျဖစ္ေနတာပါ .. ကိုရြာသားတဂ္မွပဲ ေရးထြက္ပါေတာ့တယ္ .. ၾကိဳးစားပမ္းစားေရးလုိက္တာပါ .. မေကာင္းလည္း သည္းခံဖတ္ေပးေပါ့ေနာ့ .. :D ပ်င္းမွာစိုးလို႕ သီခ်င္းပါ ရွာထည့္ေပးထားပါတယ္ .. :P

ခုတေလာ

ေတြးေနမိတာက

ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ .. ေတာ္ေတာ္ျငီးေငြ႕ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ေလာကၾကီးပါလား ..
လူေတြ ဘာလို႕ဟန္ေဆာင္ၾကတာလဲ .. ဟန္မေဆာင္ရင္ ေပါင္းရခက္တဲ့ လူ႕ဂြစာျဖစ္ေရာလား ..
တေန႕ တေန႕ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ အဓိပၸါယ္ရွိတာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလုပ္မိပါလိမ့္ .. လုပ္ေရာ လုပ္မိရဲ႕လား ..

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ဆင္ၿခင္မိတာက

အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းေနတယ္ ..
ရင့္က်က္ခ်င္ေယာင္ဟန္ေဆာင္ေနျပီး တကယ္တမ္း ခံႏုိင္ရည္ရွိဖို႕ ၾကိဳးစားရတုန္းပဲ .. မတည္ျငိမ္ႏိုင္ေသးပါ ..

က်န္းမာေရး

ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါတယ္ .. ရံုးမသြားခ်င္လို႕ေတာင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး အမ္စီရပါတယ္ .. :P

ဖတ္ၿဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြက

စာအုပ္ေတြ မဖတ္ျဖစ္ေသးပါ .. ဖတ္ရမယ္ ဖတ္ရမယ္ .. ဒီစကားလည္း ေျပာေနတာၾကာေပါ့ .. အပ်င္းထူေနေသး၏ .. :D

ေရာက္ေနၿဖစ္တာက

မမေနာ္ေနာ္လိုပဲ Farm Town ထဲက လယ္ေတာအိမ္ကေလး (စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ .. အိမ္ႏွစ္လံုး ၀ယ္ထားတယ္ .. (ၾကြားတာ :P))


ေရးၿဖစ္ေနတာက
tag game ေတြ .. တျခားစာေတြ စိတ္ကူးေပမယ့္ ဖီးလ္ငုတ္ေနေသးပါတယ္ ..

နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက
နားဆူေနျပီးေရာ အကုန္ဖြင့္ထားလုိက္တယ္ .. လာခ်င္တာလာပါေစ ..

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
ကဗ်ာမရြတ္ျဖစ္ပါ ..

ၿဖစ္ခ်င္ေနတာက
စိတ္ကူးတိုင္းသာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ .. လိုအပ္ေနသူေတြအတြက္ အားကိုးႏုိင္သူတေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ .. သတၱိေတြ ရွိခ်င္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ..

စားၿဖစ္ေနတတ္တာက
ရံုးေနာက္ဘက္ ကန္တင္းက အသားႏွစ္မ်ိဳး အရြက္တမ်ိဳး မရိုးႏုိင္ေသာ ထမင္းနဲ႕ဟင္း .. သူတို႕ခ်က္ထားတဲ့ နာမည္သာကြဲျပီး အရသာ တူေနေသာ ဟင္းမ်ား ..

သနားေနမိတာက
စင္ကာပူက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ .. ျမန္မာႏုိင္ငံက ကေလးသူငယ္ေတြ .. တေန႕တေန႕ စား၀တ္ေနေရး အသက္အရြယ္နဲ႕ မလုိက္ေအာင္ ရုန္းကန္ေနရသူေတြ .. ေရာဂါေ၀ဒနာသည္ေတြ .. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနသူေတြ .. အသနားဆံုးကေတာ့ လမ္းဆံုးေရာက္ေနသူေတြ (တနည္း) ေနာက္ျပန္မလွည့္ႏုိင္သူေတြ (တနည္း) ေမာဟ အေမွာင္မိုက္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြ (တနည္း) ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ဘာမွန္း မသိသူေတြ (တနည္း) အမွား အမွန္ မခြဲျခားႏုိင္သူေတြ (တနည္း) မွားမွန္းသိေနေပမယ့္ အမွားကို လက္မခံႏုိင္သူေတြ ..

လြမ္းေနမိတာက
ေမၾကီးခ်က္တဲ့ ပုဇြန္ဆီျပန္ .. ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ .. ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ .. (စားခ်င္တယ္ ....)

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ အနာဂတ္ ..

ခါးသက္ေနမိတာက
စိတ္မပါပဲနဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနတာေတြ .. အတင္းေတြ ..

တမ္းတေနမိတာက
ေဖၾကီး ေမၾကီး .. ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ..

ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
ကိုယ္က်ိဳးမပါပဲ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရဲသူေတြ .. (အက်ိဳးေမွ်ာ္ေနသူေတြ မပါ)

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို တာ၀န္မယူႏိုင္သူေတြ .. တာ၀န္မယူရဲသူေတြ .. သူမ်ားအတြက္ ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး ကိုယ့္က်ိဳးရွာသူေတြ .. သူမ်ားႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႕ အသက္ရႈလိုသူေတြ .. အထင္ၾကီးစရာ မေကာင္းသူေတြ ..

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
စင္ကာပူ

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ .. ကမာၻအႏွံ ေလွ်ာက္သြားခ်င္တယ္ .. ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ ေပါက္ခ်င္ရာေပါက္ ..

မုန္းတီးေနမိတာက
ၾကမ္းပိုး (ခုတေလာ ေသာင္းက်န္းလြန္းလို႕ ..)
မနက္ ေပးထားတဲ့ အလန္း သံ ..

ခ်စ္ေနတာက
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ျဖစ္မွာ :P

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
မနက္ အလုပ္သြားဖို႕ ထရတာ .. (ၾကီးပြားဦးမယ္ .. :P)

စြဲလန္းေနမိတာက
အက်င့္ပါေနတယ္လို႕ေျပာရင္ ပိုသင့္ေတာ္မလားပဲ .. ဘာလဲဆိုတာ မေျပာျပဘူး .. :D

လိုအပ္ေနတာက
ရွာသမွ်ကုန္ေနတဲ့ ပိုက္ဆံ :D

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆုု
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္သိျပီး ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြလည္း မွန္ကန္ဖို႕ .. ေနာင္တကင္းကင္း ရွင္သန္ႏုိင္ဖို႕ ..

ထပ္ၿပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
လူေတြကို ယံုၾကည္ခ်င္တယ္ ..

ဝန္ခံခ်င္တာက
ဟန္ေဆာင္ျခင္းအလုပ္ကို မုန္းမုန္းနဲ႕ ပီျပင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျပီး လူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေနရတယ္ ..

မမေနာ္ေနာ္ တဂ္တဲ့ပို႕စ္ေလးပါ .. မမေနာ္ေရ စိတ္ထဲလက္ရွိ ရွိေနတာေတြ ခ်ေရးလုိက္တယ္ .. း))

ဆက္တဂ္မယ္ .. အဆိပ္ခြက္ .. ဗညားရွိန္ .. း)

ငယ္ဘ၀ အမွတ္တရ ကဗ်ာမ်ား

မိုးရြာရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္
ေမေမလာရင္ႏို႕ဆို႕မယ္
ေဖေဖလာရင္ အုန္းသီးခြဲစားမယ္ .. ဆိုတာကေတာ့ ကဗ်ာလား သီခ်င္းလားမသိ ကေလးတုိင္းလိုလို ေအာ္ဟစ္ ရြတ္ဆိုဘူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ .. ငယ္ငယ္က မိုးရြာရင္ မိုးေရထဲထြက္ေဆာ့ရတာလည္း ကေလးတိုင္း ႏွစ္သက္တတ္မွာျဖစ္သလို မိုးေရထဲ ထြက္မကစားဘူးသူလည္း ေတာ္ေတာ္ရွားပါလိမ့္မယ္ ..

ဟိုဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္
ဒီဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္
ဆီမီးထိန္ထိန္လင္းပါတဲ့
မႏွင္းတို႕ အိမ္ .. (နာမည္မွန္မမွန္ မေသခ်ာပါ) ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကလည္း မွတ္မိေနမိပါတယ္ .. ကဗ်ာေတြကို အစအဆံုးေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး .. အစအဆံုး မွားမွား မွန္မွန္ ရြတ္မယ္ဆုိရင္လည္း လြဲမွာေသခ်ာပါတယ္ ..

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံ၀င့္လို႕ခ်ီ
ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႕စာသင္ေက်ာင္း .. ဆိုတာေလးကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္ .. (ခုစဥ္းစားရင္း ေပၚလာတာပါ ..) ဘယ္ႏွစ္ ဘယ္ႏွစ္တန္းမွာ သင္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး ..


မမ ၀၀ ထထ က
အကပထမ
ကပါ ကပါ မမရာ
ညည လသာသာ
ညအခါ ငါစာရ
မမ ၀၀ ထထ က .. ဆိုတာေလးကလည္း မမ ၀၀ ေတြျမင္ရင္ ေအာ္ဟစ္ေနက်မို႕ သတိရမိသြားပါတယ္ ..

ဖြတ္မင္းကေတာင္ အကိုေခၚရမယ္ဆိုလား .. ေရသည္ျပဇာတ္ထဲက ကဗ်ာလိုလို စာေလးလည္း သြားသတိရမိပါတယ္ .. သတိရမိရံုပါ .. မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး .. :D

အေရွ႕ကို ေလွ်ာက္ပါလို႕
အေနာက္ကိုတဲ့ ေမွ်ာ္လိုက္ရင္ .. ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး သတိရလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဆြမ္းအုပ္ေလး ပိုက္ျပီး ပါးကြက္က်ားနဲ႕ မိန္းမပ်ိဳေလးကိုပါ တြဲျမင္မိလိုက္ပါတယ္ ..

အစပိုင္းေတာ့ ေမ့ျပီ .. ၾကားထဲက ျဖတ္ဆိုမယ္ ..
လိမ္တာ ညာတာ ကိုကိုမၾကိဳက္ပါ
အဂၤလိပ္စာ ခိုးခ်တာ ဗဲဒီးေဆာရီးပါ .. ဆိုတာေလးကေတာ့ အဂၤလိပ္စာသာ ခိုးမခ်နဲ႕ က်န္တာခိုးခ်ရမလားမသိဘူးေနာ္ .. :P

ေရးျပီးမွ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တပုဒ္ထဲကိုမ်ား အေပၚေအာက္ ခြဲရြတ္ေနမိလား အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္မိပါေသးတယ္ .. ငယ္စဥ္က ကဗ်ာေတြကို သတိတရ မရွိေတာ့တာ ၾကာေပါ့ .. ဒီၾကားထဲ ကေလးေတြ စာက်က္သံနဲ႕ ေ၀းေနတာလည္း အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာျပီဆိုေတာ့ မမွတ္မိသူ အျပစ္မရွိဘူး ထင္တာပဲ :P

ငယ္စဥ္က ရြတ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကို ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ခ်ာ အိုးနင္းခြက္နင္း ရြတ္လိုက္ပါျပီ .. ႏွင္းနဲ႕ မာယာ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္ .. း)

ငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးဘ၀ကို ျပန္လိုခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ျပန္ေတာ့ တမ္းတမိတာပါပဲ .. အပူအပင္မရွိ .. အိပ္မယ္ စားမယ္ ကစားမယ္ .. ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ .. အရြယ္ နဲနဲရေလ အပူနဲနဲ ပူရေလ .. အသက္ၾကီးလာေလေလ ပူေလာင္မႈေတြနဲ႕ ရႈပ္ေထြးေလ .. မပူခ်င္လည္းပူ ပူခ်င္လည္းပူ .. မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕လည္း မရေတာ့ .. အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရင္း ပူေလာင္ေနရင္း ရႈပ္ေထြးေနရင္း .. ေရွ႕ဆက္ေနရဦးမွာပါပဲ ..

ဆုနဲ႕ ဆူး

ကိုလူေထြးၾကီးကေတာ့ ၀ါတြင္း အိမ္မလည္ရဘူး ဘယ္သူေျပာတုန္းတဲ့ ေျပာသြားဘီ .. း)

တကယ္က မိုးခါးတို႕ ခုမွ အလုပ္စလုပ္ေနရတယ္ေလ .. ရံုးမွာ အင္တာနက္ေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မသံုးႏုိင္တဲ့ဘ၀ ေရာက္ေနလို႕ပါဗ်ိဳ႕ ..

ရံုးက အက္ဒမင္က အမတေယာက္ ဇူလုိင္လကုန္ကစျပီး ကေလးေမြးဖို႕ ခြင့္သြားတယ္ .. အဲဒါ ေခါင္သူၾကီးက (ဂ်ပန္ၾကီးက) အက္ဒမင္အလုပ္ေတြ ကူႏိုင္လားဆိုေတာ့ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ၀ါသနာ အတုိင္း လုပ္ေပးမယ္ေျပာလုိက္တယ္ .. မေျပာလို႕လည္း မရဘူးေလ .. လုပ္ဆိုလုပ္ရမွာပဲ .. ကိုယ္တုိင္လည္း စမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္တာပါတာေပါ့ .. ဒီလိုနဲ႕ အဲဒီ အမမသြားခင္ သူလႊဲေပးတဲ့ အလုပ္ေတြ သင္ရင္း အဲဒီတုန္းတည္းက စာလည္း ေကာင္းေကာင္း မေရးျဖစ္ အြန္လိုင္းလည္း မတက္ႏုိင္ျဖစ္သြားတာပါ ..

ဒီၾကားထဲ QS တေယာက္ရဲ႕ PO အလုပ္ေတြ ကူေပးရျပန္ေရာ .. လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္အားေတာ့ဘူး .. ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ .. အရင္က အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ပါးေတာ့ အိပ္ငိုက္ငိုက္ေနတာ .. ခုေတာ့ မငုိက္အားေတာ့ဘူး .. အခ်ိန္ေတာင္ ကုန္လို႕ ကုန္သြားမွန္ မသိျဖစ္သြားတယ္ .. အဲဒါက ပိုေကာင္းတယ္ေလ .. ကိုယ္လည္း အေတြ႕အၾကံဳရတာေပါ့ .. း))

အေပၚက ကိစၥေတြေၾကာင့္ မိုးခါးတေယာက္ အိမ္လည္က်ဲျခင္း .. စာမေရးအားျခင္း ျဖစ္ေနေၾကာင္းပါ .. :D (အားလံုးကိုေတာ့ ဒလိယေနတာပါဘဲ :P)

ခုေတာ့ ေၾကြးကလည္း ၃ပုဒ္ တင္ေနတယ္ .. တပုဒ္ဆပ္မယ္လို႕ စဥ္းစားျပီး ၾကိဳးစား ေရးပါေတာ့မယ္ ..

ကိုရီႏိုၾကီးက ေက်ာင္းတုန္းက အမွတ္တရတဲ့ .. ရဖူးတဲ့ ဆုေတြ ဆူးေတြတဲ့ တဂ္ပါတယ္ ..

တကယ္ေတာ့ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ အမွတ္တရဆိုတာ သိပ္မရွိပါဘူး .. ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခုျပန္ေတြ႕ရင္ေတာင္ နာမည္ မသိေတာ့တာနဲ႕ နာမည္ၾကားလို႕ နင္သိတယ္မဟုတ္လားဆိုရင္ ဘယ္သူမွန္း ဘယ္လိုမွ ျပန္ပံုေဖာ္လို႕ မရတာနဲ႕ .. လမ္းေတြ႕လို႕ လာေခၚရင္ေတာင္ စကားသာေျပာလုိက္တယ္ ဘယ္သူမွန္း မသိတာနဲ႕ အဲလို အမွတ္တရေတြ မ်ားပါတယ္ ..

ေက်ာင္းတုန္းက ေပါင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္း မွတ္မွတ္ရရဆိုလို႕ ၇ ေယာက္ပဲရွိပါတယ္ .. ေယာက်ားေလး သူငယ္ခ်င္းလည္း သိပ္မထားတတ္ခဲ့ပါဘူး .. ခုထိလည္း အဲဒီ ၇ ေယာက္တည္းက ဆက္တြဲျဖစ္တာဆိုလို႕ ၄ေယာက္ တခါတေလ ၅ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တာပါ .. က်န္တာေတြက ခုဆို အိမ္ေထာင္က်တာနဲ႕ ဘာနဲ႕ ဆက္မတြဲျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ..

သူငယ္တန္းတည္းက ၅ တန္း ထိကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ပဲရွိျပီး သူကလည္း စာေတာ္ေတာ့ ကိုယ္ပါလိုက္ျပီး သူက ၁ဆို ကိုယ္က ၂ဆိုတာေလာက္နဲ႕ ပံုမွန္ ခ်ီတက္လာပါတယ္ .. ၆ တန္းက်ေတာ့ အိမ္ေျပာင္းျပီး သူနဲ႕ ကိုယ္ ကြဲသြားတယ္ .. ခုထိလည္း အဆက္အသြယ္ သိပ္မရွိေတာ့သလို မွတ္မွတ္ရရ တခါတေလမွ သတိရျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ..

၆ တန္းႏွစ္က စလို႕ ခု လက္ရွိ ေပါင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စခင္ခဲ့တယ္ .. တကယ္ကိုပဲ ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းခဲ့တယ္ .. သူတို႕နဲ႕ ဘာျပိဳင္ျဖစ္လဲဆိုရင္ ၆ တန္းက ၁၀ တန္း အထိ တစိုက္မတ္မတ္ ျပိဳင္ဆိုင္လာခဲ့တာကေတာ့ အအိပ္ အစားနဲ႕ လည္ပတ္ျခင္းေပါ့ .. :P

၇ ေယာက္ စုလိုက္ျပီဆိုရင္ ဘာလုပ္မလဲ .. ဘယ္သြားမလဲ .. ဘာလုပ္စားမလဲ .. တက္ညီလက္ညီပါပဲ ..

မိုးခါးအိမ္က ေန႕လည္ဖက္ဆို အေပၚထပ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတတ္ပါဘူး .. ေန႕လည္ဆို အိမ္ကိုခ်ီတက္ျပီး အာလူးေၾကာ္စားၾကတယ္ .. ယမ္ယမ္ ခ်ဥ္စပ္ ျပဳတ္စားၾကတယ္ .. ပူတင္း ဖုတ္စားၾကတယ္ .. လၻက္ေတြ သုတ္စားၾကတယ္ .. ေကာ္ဖီေတြ ေဖ်ာ္ေသာက္ၾက သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္ေသာက္ၾက .. ဒါမွ အားမရေသးရင္ အျပင္ကိုထြက္ ေတြ႕တဲ့မုန္႕ ၀ယ္စားၾကေသးတယ္ .. (ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳး ထပ္ရဖို႕ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး .. ေတာ္ေတာ္ လြမ္း သြားတယ္ .. း)

ဘာေခြသစ္ထြက္လဲ ေခြငွားၾကည့္ၾက (မီးက သိပ္မွန္တယ္ဆိုေတာ့ေလ .. ၾကည့္ရင္ ဆန္႕ တငင္ငင္နဲ႕ ၾကည့္ရျပန္ေရာ ..) သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကတယ္ .. ဒီလိုေတြလုပ္ရင္ တေန႕တေန႕ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားလုိက္တာ စာေမးပြဲနားနီးတဲ့ အထိပါ .. ဒီေတာ့ ဘယ္လိုဆုမ်ိဳးရမလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ :P

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ၁၀ တန္းမွာ နယ္မွာ ေဘာ္ဒါသြားတက္တယ္ .. သူအေ၀းကေန ေရးျပီး ပုိ႕ေပးလုိက္တဲ့စာေၾကာင့္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရေသးတယ္ .. သူကတေယာက္တည္းဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သိပ္လြမ္းတယ္တဲ့ .. သူ႕အိမ္က က်ပ္ေတာ့ အျပင္သိပ္ထြက္ခြင့္မရဘူး .. တခါပဲ မိုးခါးအိမ္ကို ေရာက္ဖူးတယ္ .. ေရာက္တဲ့ေန႕က မုန္႕ေတြလုပ္စား .. သူက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြကို အစိမ္းလုိက္ ဒီတုိင္း ကိုက္စားတယ္ .. တ၀ါး၀ါး တဟားဟားနဲ႕ေပါ့ .. သူအဲဒီေန႕ကို လံုး၀ မေမ့ဘူးတဲ့ .. ဒီလိုမ်ိဳးလည္း တခါမွ မေပ်ာ္ဘူးဘူးေပါ့ .. သူ႕စာထဲ ေရးထားတာ .. ခုေတာ့လည္း အိမ္ေထာင္က်သြားတာေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး .. ေ၀းသြားခဲ့ျပီေပါ့ .. သူလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလိုပဲ သတိရႏိုင္ဦးမလား မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး ..

ေက်ာင္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြက ရင္ထဲမွာ ဆူးအေနနဲ႕ေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး .. စိတ္ထားေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖဴစင္ေနေသးတယ္ .. လုပ္ရပ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အျပစ္ကင္းေသးတယ္ .. ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ မနီးစပ္ေသးပဲ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာပဲ က်င္လည္ေနတုန္းမို႕ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာနဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြပါ ..

မိုးခါးတို႕ သူငယ္ခ်င္း တအုပ္စုလံုး လူလည္းညီသလို တေယာက္ဘာလုိအပ္လဲ ရိုင္းပင္းတတ္ေသးတယ္ .. ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ စကားလံုးေတြ မလိုအပ္ခဲ့ဘူး .. ဒါကို ဆုလာဘ္လို႕ ေျပာလုိ႕ရႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္ ..

၁၀တန္းတုန္းက စာမသင္ခ်င္တာနဲ႕ ဘုရားခန္းသြားျပီး ဓမၼစၾကၤာရြတ္ေသးတယ္ .. ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေတာ့ မိုးခါးတို႕ ေက်ာင္းက ဒုတိယေပါ့ ..

စာက်က္ရမွာပ်င္းသလို စာလည္း ေသခ်ာမက်က္ခဲ့ဘူး .. အေမက စာလုပ္လို႕ ေျပာရင္ သခ်ာၤပဲ ထုိင္တြက္တြက္ေနလို႕ အက်ိဳးေလးတခုက ၁၀ တန္းမွာ သခ်ာၤ ဂုဏ္ထူးရခဲ့တာေလးပဲ ရွိပါတယ္ .. က်န္တာေတြ ခ်ာတူးလန္ေနလို႕ မေျပာေတာ့ပါဘူး :P

တကၠသိုလ္က်ေတာ့လည္း အေ၀းသင္နဲ႕ ျပီးတာ .. သူမ်ားေယာင္လို႕ ကိုယ္ပါလိုက္ေယာင္ျပီး အီကိုတက္ခဲ့တယ္ .. ခုေတာ့ ဘီေအ (အီကို) လက္မွတ္ ကိုင္ထားပါတယ္ .. တတ္တာေတာ့ မတတ္ဘူး .. :P

ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ၾကံဳေတြ႕ခဲ့သမွ် ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အကုန္လံုးက မိုးခါးအတြက္ ဆု ေတြပါပဲ .. သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူ ခင္သူ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ေတြ႕ၾကံဳဘူးတဲ့ သင္ခန္းစာ အေတြ႕အၾကံဳေတြ အားလံုးဟာ ဆုလာဘ္ေတြပါပဲ ..

ဆူးအေနနဲ႕ေတာ့ ရင္ထဲမွာ တဘ၀စာ နာက်င္ေစမယ့္ ဆူးရယ္လို႕ မရွိခဲ့ဘူးေသးပါဘူး .. ၀မ္းနည္းဘူးပါတယ္ .. ဆံုးရံႈးဘူးပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေနာင္တနဲ႕ေတာ့ မရင္းခဲ့ရဘူးပါဘူး .. တသသနဲ႕ ႏွေျမာတသလည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူးပါဘူး .. အခ်ိန္ အတိုင္း အတာ တခု အျပီးမွာ အရာအားလံုး ျပီးဆံုးသြားခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ .. ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္တဲ့ အရာေတြ ဆံုးရံႈးသြားတာ ကိုယ့္အတြက္ ဆံုးရံႈးမႈလို႕ သတ္မွတ္လို႕မွ မရႏုိင္တာပဲ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မပိုင္တာ အျခား အရာ၀တၱဳ လူ နဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ ကုိယ့္ဟာလို႕ သတ္မွတ္ရႏုိင္ပါ့မလဲ ..

လက္ရွိအခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးထားပါတယ္ .. လက္ရွိအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ေနထိုင္ပါတယ္ .. ေနာင္တဆိုတာနဲ႕ အေ၀းႏုိင္ဆံုး ေ၀းေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္ .. ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ျဖစ္သင့္တာရဲ႕ ၾကား အသင့္ေတာ္ဆံုးေနရာမွာ ေနထိုင္မိေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္ .. ရင္ထဲက ဆုေတြကို တန္ဖိုးထား သိမ္းဆည္းျပီး ဆူးေတြကို မရွိေအာင္ ရွိခဲ့ရင္လည္း ရွင္းလင္းပစ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္ .. ဆုလာဘ္ေတြအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနမွာျဖစ္သလို ဆူးေတြအတြက္လည္း သင္ခန္းစာေတြ ဆက္လက္ ယူေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ..

ကိုရီႏိုၾကီး ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ .. ကိုရီႏိုက သူမ်ားတကာကို လိုက္တဂ္ပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ သူမွာလည္း စာဖတ္ဖို႕ အခ်ိန္မရွိပါ .. မဖတ္ပဲ ေက်ာ္သြားရင္စိတ္ဆိုးမည္ (မွတ္ခ်က္ :P)

လက္ဆင့္ကမ္းပါဦးမယ္ .. ႏွင္းနဲ႕ မာယာ .. ေဆာင္းႏွင္းရြက္ တို႕ကို ေရးေပးပါလို႕ အပူကပ္ပါမယ္ .. း)

က်မ ခ်စ္ေသာ က်မကို ခ်စ္ေသာ က်မကို မခ်စ္ေသာ က်မအေပၚ ဘယ္လိုမွမေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းပါတယ္ ..