ရင္ခြင္ပိုက္ အမိႈက္

ပိုင္ဆုိင္ျခင္း စကားစုကို နားမလည္ဘူးရင္ ဘယ္အရာမွလည္း ပိုင္ရေလာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားမိမယ္ မဟုတ္ဘူး ..

ခုေတာ့ေလ ငါ ပိုင္ဆုိင္ဘူးတယ္ .. ဒါ ေသခ်ာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ သက္ေသဆိုလို႕ ျပစရာ ပံုရိပ္တခုေတာင္ မရွိခဲ့ဘူး ..

စိုင္းစိုင္း သီခ်င္းမွာေတာ့ အဲဒီေန႕က မိုးမရြာဘူးတဲ့ .. ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေန႕ရက္ေတြမွာေတာ့ မိုးရြာတဲ့ ရက္ေတြေရာ ေနပူတဲ့ ရက္ေတြ အျပင္ ျမဴဆုိင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြပါ ရွိခဲ့ဘူးတာပဲ ..

အခ်ိန္ကာလဆိုတာ ေနဒဏ္ ေလဒဏ္ေၾကာင့္ လံုးပါး ပါးတတ္သလား .. ႏွစ္ေတြစားရင္ အရာရာကို ေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္မယ္တဲ့လား .. ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး .. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာတာ ငါၾကားဖူးတယ္ .. ေသခ်ာတာ ငါ့အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ..

ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့တဲ့ .. ဟုတ္တယ္ .. နင္ ေသသြားျပီ .. ငါ့အေတြးထဲမွာ .. ငါကိုယ္တုိင္ သတ္ပစ္ခဲ့တယ္ေလ .. ဒါေပမယ့္ ငါ မေမ့ေသးဘူး .. နာက်င္စြာနဲ႕ သတိတရ ရွိတုန္း .. ဒဏ္ရာေတာ့ ငါ့ကိုယ္မွာ မရွိခဲ့ဘူး .. စိတ္ရဲ႕ အနက္ရိႈင္းဆံုးမွာ ..


ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႕တဲ့ .. ငါသာ လုိက္ရွာမယ္ဆို ေတြ႕ခြင့္ ရွိဦးမလား .. ငါ တကယ္ပဲ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနလား .. တကယ္တမ္း ျပန္ေတြ႕ေတာ့ေရာ အေျခအေနေတြက ဘယ္လို ေျပာင္းလဲႏုိင္ဦးမွာတဲ့လဲ .. အင္း .. မထူးပါဘူး .. ငါ ေနသားက်ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္ဦးမယ္ .. ထူးဆန္းတာ တခုကေတာ့ နင္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့လူ တဦးတေယာက္မ်ား ျမင္လိုက္မိရင္ ငါ့ ကမၻာၾကီး ခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္ ..

ခုေလးပဲ .. ငါ ေခါင္းငံု လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ေရွ႕က လူတေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတယ္ .. ကတၱီပါ ဖိနပ္ သွ်ားေရာင္ေလး .. ငါ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့မလို႕ .. နထင္က ေသြးတိုးတဲ့အသံ တဒုတ္ဒုတ္ ငါၾကားေနရတယ္ .. ငါဟာေလ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိေနရက္နဲ႕ မုိက္မဲေနေသးသူ တေယာက္ ..

ငါဟာေလ အမွတ္မရွိတဲ့သူ .. နင္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အိေျႏၵပ်က္ေလာက္ေအာင္ ငါစိတ္ေတြ ေထြျပားတယ္ ..

ႏွစ္ေတြလဲ ၾကာခဲ့ျပီ .. ေမ့မယ္ဆို လံုေလာက္ေနပါျပီ .. ဒါေပမယ့္ ငါ ဆိုးသြမ္းစြာနဲ႕ ေမ့ဖို႕ကို ႏွေျမာတသေနတယ္ .. ငါပိုင္ဆုိင္တာ က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေလး တခုသာပဲေလ .. ဒါေၾကာင့္လဲ ငါ့ကို မိုက္မဲလိုက္တာ လို႕ေတာ့ မဆိုေလာက္ပါဘူး ..

ငါ့ကို မရီပါနဲ႕ .. မေလွာင္ပါနဲ႕ .. မိုက္လုိက္တာလို႕ မေျပာပါနဲ႕ .. ႏွစ္သိမ့္စကားလည္း ေျပာစရာ မလိုပါဘူး .. မသိခ်င္ေယာင္ေလးသာ ေဆာင္သြားေပးပါ ..