ေမာ္ကၽြန္း ၀ါးခယ္မ ခရီးစဥ္

ဒီတေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ျပီး စိတ္ထဲ အေက်နပ္ဆံုး ျဖစ္မိတာကေတာ့ ကုသိုလ္နဲ႕ Lotus အဖြဲ႕တို႕ ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပ့ံေပးတဲ့ ျမိဳ႕ရြာအခ်ိဳ႕ကို သြားခြင့္ ရခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ .. ခုမွ်ေ၀ခ်င္တဲ့ ခရီးစဥ္ကေတာ့ ေမာ္ကၽြန္း ၀ါးခယ္မ ခရီးစဥ္ပါ .. ေမာ္ကၽြန္း ၀ါးခယ္မ ကြမ္းျခံကုန္ ခရီးစဥ္ကို ၈-၅-၂၀၁၂ ညေနမွ စတင္ျပီး ၁၁-၅-၂၀၁၂ မနက္မွာ အဆံုးသတ္ပါတယ္ ..

က်မတို႕ အားလံုး ၈-၅-၂၀၁၂ ညေန ၆နာရီထြက္တဲ့ ရွပ္ေျပးေရယာဥ္နဲ႕ စတင္ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္ .. မိုးခါးကေတာ့ မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ ေနရာေတြနဲ႕ ကေလးေတြဆီ ကိုယ္တုိင္ေရာက္ရမွာမို႕ အရမ္းကို တက္ၾကြေနခဲ့ပါတယ္ .. အဲဒီခရီးစဥ္ကို သြားေရာက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ဘက္က ကိုယ္တုိင္သြားေရာက္ပို႕ေဆာင္ေပးရတဲ့ သူေတြရဲ႕ ခရီးဟာ ဘယ္လိုအခက္ခဲေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ရတယ္ ပင္ပန္းမႈေတြၾကံဳရတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္တုိင္လဲသိျပီး အမ်ားကိုမွ်ေ၀ႏုိင္ဖို႕ ျပီးေတာ့ အေထာက္ပံ့ခံ ကေလးေတြနဲ႕ နယ္ဘက္ရဲ႕ ေက်ာင္းအေျခအေန လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိရဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္ .. ခု ခရီးစဥ္ေတြကို ၾကည့္လုိက္ရင္ ေနရာေတြက ရန္ကုန္ျမိဳ႕နဲ႕ သိပ္မေ၀းလွပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲပါတယ္ .. အလြယ္တကူသြားခ်င္တုိင္း အဆင္ေျပမႈေတြ မရွိဘူးဆိုတာ သိလာပါတယ္ ..

ပထမဆံုး ရွပ္ေျပးယာဥ္ဟာ ၆နာရီမွာ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းဘက္ကေန စတင္ထြက္ခြာပါတယ္ ..

လမ္းတေလွ်ာက္ျမင္ကြင္းမ်ား

စင္ေယာ္ေတြ .. စက္ေလွေနာက္ကို လုိက္ေနၾကတယ္ ..

အဲဒီေန႕က ရွပ္ေျပးေပၚေရာက္ျပီး စထြက္ေတာ့ တူတူသြားတဲ့ Lotus အဖြဲ႕က စိုးပိုင္က ေပါင္မုန္႕တံုးၾကီး တျခမ္းခြဲျပီး လာေပးတယ္ .. ကိုယ္ကလည္း ရတယ္ မစားေတာ့ဘူး လို႕ ဆိုေတာ့ သူက အစ္မကို ေကၽြးတာမဟုတ္ဘူး ဇင္ေယာ္ေကၽြးဖို႕ ဆိုလို႕ ေအာ္ .. အဟီး ဆိုျပီး သြားအျဖီးလုိက္နဲ႕ ယူလုိက္ရတယ္ .. :P ဇင္ေယာ္ေတြကို အစာေကၽြးေပမယ့္ ေလက တုိက္ သူတို႕ကလည္း မလုိက္နဲ႕ ေပါင္မုန္႕တံုးေတြ ဒီတုိင္းက်န္တယ္ ..

ျမစ္ရဲ႕ တဖက္တခ်က္

ရန္ကုန္ဘက္ကမ္းကို ခြာလာခဲ့ျပီ

လမ္းတေလွ်ာက္

ေရွ႕မွာ ေန၀င္ေတာ့မည္

အက်ည္းတန္လွခ်ိန္

 ေမာ္ကၽြန္းမေရာက္မွီ က်ံဳက်ိဳက္သို႕ အေရာက္

ျမင္ေနရတာကေတာ့ က်ံဳက်ိဳက္ျမိဳ႕နယ္ေခၚမလားပဲ .. အဲဒီဆိပ္ကမ္းမွာ ကမ္းဘက္ ဆင္းသူက ဆင္း .. အေပၚက ပံုကလို ပဲ့ေထာင္ေလးေတြေပၚ ခုန္ဆင္း ခုန္တက္ျပီး တျခားလိုရာအရပ္ကို ခရီးဆက္သူက ဆက္နဲ႕ မနက္ ၁နာရီ ၂နာရီက လႈပ္ရွားသက္၀င္လို႕ .. ကေလးေတြကို ၂လတခါ ေက်ာင္းစရိတ္ သြားပို႕ေပးတဲ့အခါ အနီးအနားက ျမိဳ႕နယ္ေလးေတြဆီ သြားဖို႕ကို ခုလိုမ်ိဳးပဲ ညၾကီးမင္းၾကီး လႈပ္ရွားၾကရပါတယ္ .. ၀မ္းစာရွာတဲ့လူေတြကေရာ .. သူတို႕လည္းပဲ အျခားသူေတြအိပ္ခ်ိန္မွာ မအိပ္ႏုိင္ပဲ ခုလိုမ်ိဳး ေငြရွာၾကရတယ္ .. တခ်ိဳ႕က ပဲ့ေထာင္ေမာင္း တခ်ိဳ႕က ကုန္ထမ္း .. ရွပ္ေျပးထြက္ေတာ့ ဦးေလးၾကီးတေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႕ ဆိပ္ကမ္းကို ေက်ာ္သြားတယ္ .. သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ ဟုတ္လို႕ .. ဟန္းဖုန္းမရွိလည္း ျပႆနာမဟုတ္ဘူး .. ေအာ္လုိက္ ဟစ္လုိက္ရင္ ျဖစ္တယ္ .. (ဟန္းဖုန္းလည္း ေအာ္ရတာဆိုေတာ့ ထူးပါဘူး) တဆင့္ တဆင့္ ေအာ္သြားလုိက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး ပဲ့ေထာင္တစီး ရွပ္ေျပးနား လာကပ္တယ္ .. ရွပ္ေျပးက အရွိန္ေလ်ာ့ျပီး အဲ့ဦးေလးၾကီးလည္း ဘုတ္ခနဲ ခုန္ဆင္းသြားတာပါပဲ .. သူ႕အရပ္နဲ႕ သူ႕ဇာတ္ ဟုတ္လို႕ ..

ျပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ေတြက ဘိုကေလးသင္ေက်ာင္းဘက္ေတြသြားမယ္ဆိုလို႕ရွိရင္ ဒီသေဘာၤကို ျပန္စီးဖို႕အတြက္ ည ၈နာရီေလာက္ကို ျပန္ထြက္လာရတယ္ .. တကယ္လို႕ ဒီသေဘာၤက ၁၀နာရီ ၁၁နာရီေလာက္မွ ကပ္တယ္ .. ဒီသေဘာၤက ေမာ္ကၽြန္းကို ျပန္သြားတယ္ .. ေမာ္ကၽြန္းကို ဆက္သြားျပီး ေမာ္ကၽြန္းက ကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးသြားေပးတယ္ .. ဒီမွာ အျမဲတမ္း လာေစာင့္ရတယ္ .. ရြာကေန ၈နာရီေလာက္ ျပန္ထြက္လာျပီး ဒီေနရာမွာ ေစာင့္ရတယ္ .. ဒီသေဘာၤက ၁၀နာရီ တခါတေလ ၁၁နာရီေလာက္ ကပ္တယ္ .. အခ်ိန္ကေတာ့ မမွန္ဘူး .. ဒီဆိပ္ကမ္းေလးကလည္း ၁၀နာရီဆို မီးပ်က္တယ္ .. မီးပ်က္ျပီဆို ေမွာင္သြားေရာ .. ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ .. (Lotus အဖြဲ႕မွ)

 ျမင္းကကံုးသို႕ အေရာက္

ဒါကလည္း ေမာ္ကၽြန္းမေရာက္ခင္ ထပ္ရပ္တဲ့ ဆိပ္ကမ္းတခုပါ ..

ေမာ္ကၽြန္းျမိဳ႕ေပၚက ဘုရားၾကီး

  အဖြဲ႕၀င္မ်ား တည္းခိုခဲ့ေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတည္ရွိရာ ဘုရားေစတီ၀င္း

က်ံဳက်ိဳက္နဲ႕ ျမင္းကကုန္း ႏွစ္ခုကို ျဖတ္ျပီး မနက္ ၃ ၄ နာရီေလာက္မွာ ေမာ္ကၽြန္းကို ေရာက္ပါတယ္ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထံုးစံအတုိင္း မီး မလာပါဘူး .. ျမိဳ႕ခံအကိုတေယာက္က အဖြဲ႕၀င္ေတြ လာတုိင္း တည္းခိုေနက် ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေခၚေဆာင္လာျပီး အဲဒီမွာ နားၾကပါတယ္ .. မနက္ ၁၁နာရီေလာက္မွာ စက္ေလွတစီးကို ငွားျပီး ၀ါးခယ္မကို ဆက္လက္ သြားေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ .. ၀ါးခယ္မကို သြားတာကေတာ့ အဖြဲ႕က ေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္ေပးထားတဲ့ ညီမေလးတေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ရဖို႕ပါ .. သူကေတာ့ တကၠသိုလ္ တက္ေနပါျပီ ..

မနက္ ၁၁နာရီေလာက္မွာ ျမိဳ႕ခံအကိုေတြ ေကၽြးတဲ့ အစားေသာက္ေတြ စားျပီး ေလွဆိပ္ဆင္းပါတယ္ ..ျပီးေတာ့ ၀ါးခယ္မကို ခရီးဆက္ၾကပါတယ္ ..

 ေကၽြးတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ .. ဒါေပမယ့္ အရင္လာတဲ့ ၂ပံုရိုက္ျပီး က်န္တာေတြရိုက္ဖို႕ စားျပီးမွ သတိရတယ္ .. :P

၀ါးခယ္မကို ေမာ္ကၽြန္းကေန စက္ေလွစီးျပီးသြားရပါတယ္ .. လမ္းတေလွ်ာက္ရႈခင္းပါ .. ဦးေလးက မွာလုိက္ေသးတယ္ .. မီးငယ္ အဲ့က်ရင္ ေရထဲ ဆင္းမကူးနဲ႕ မိေက်ာင္း ရွိတတ္တယ္တဲ့ .. ဒီကလည္း ဦးေလး စကားနားေထာင္တယ္ .. ေရထဲ ေျခေထာက္ေတာင္ ဆင္းမစိမ္ခဲ့ဘူး .. ေၾကာက္လို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး :D

မိေက်ာင္းကားေတြထဲက ဇာတ္ကြက္ေတြကို သြားသတိရမိေသး ..

၀ါးခယ္မကုိေရာက္ပါျပီ ..

စီးလာခဲ့ေသာ စက္ေလွ

တကယ္ေတာ့ သြားရတဲ့ ခရီးက သိပ္မေ၀းပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္မမွန္တာ (မွန္းမရတာ) သိပ္လြယ္လြယ္ကူကူ မရွိလွတာပါ ..

၀ါးခယ္မကိုေရာက္ျပီး အလွဴရွင္တဦးမွ ေထာက္ပံ့ေပးထားတဲ့ ညီမငယ္နဲ႕ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္ .. တျခား ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္မဟုတ္တဲ့အတြက္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ၂လ တခါ တာ၀န္ယူျပီး ကေလးစရိတ္ေတြကုိ သြားပို႕ေပးရတဲ့ သူေတြအေနနဲ႕ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ၾကားက တာ၀န္ယူေပးေနၾကတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္တုိင္ ၀င္ေရာက္ခံစားခဲ့ပါသည္ေပါ့ ..

မ်က္၀န္းထဲမွ အျပံဳးမ်ား

ျပံဳးတယ္ ...။

ခပ္ဖြဖြ ျပံဳးတယ္
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျပံဳးတယ္
စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ ျပံဳးတယ္
အားပါးတရ ျပံဳးတယ္ ...။

ျမင္ေနရတဲ့ အျပံဳးေတြ
အဓိပၸါယ္ စစ္ၾကည့္ေတာ့
ေလးစားမႈ
ခ်စ္ခင္မႈ
ျမတ္ႏိုးမႈ
အားကိုးမႈေတြ ေရာျပြန္းလို႕ ...။

မ်က္ရည္ က်တယ္ ...။

ခပ္ျဖည္းျဖည္း က်တယ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ က်တယ္
မသိမသာ ရိႈက္တယ္
ရိႈက္ၾကီးတငင္ က်တယ္ ...။

ဒီမ်က္ရည္ အရင္းစစ္ၾကည့္ေတာ့
၀မ္းသာမႈ
၀မ္းနည္းမႈ
ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ
လိႈက္ကနဲ ခံစားမႈ
အံ့ၾသ၀မ္းသာျခင္းေတြ ေရာျပြန္းလို႕ ...။

ရိႈက္တယ္
ခပ္တိုးတိုး ရိႈက္တယ္
မ်က္ရည္တစြန္းတစနဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းမွာ အျပံဳးေတြ ခိုတြဲ
ႏွလံုးသားမွာ ခံစားခ်က္ေတြ ခ်ိတ္ဆြဲ
ရင္တခုလံုး အေပ်ာ္ေတြ ကူးလို႕ ...။

ျမင္လုိက္ရတဲ့ လူေတြရဲ႕ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာမ်က္ႏွာ
အားလံုး .. မ်က္၀န္းေတြေတာင္ လုိက္ျပံဳးလို႕ ...။

ခံစားခ်က္

စိတ္ေတြ အေတာ္ေလးကို ေလးလံထုိင္းမိႈင္းေနပါတယ္ .. အားလံုးလည္း စိတ္ေတြၾကည္လင္ႏုိင္ၾကမယ္ မထင္ဘူး .. ေဒါသေတြထြက္လုိက္ စိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္လုိက္ .. အေ၀းကလူေတြေတာင္ ခုေလာက္ စိတ္မၾကည္လင္ႏုိင္ရင္ နီးနီးနားနား ဒုကၡခံေနရသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားစိတ္ဒုကၡမ်ားလုိက္မလဲ .. ဘယ္ေလာက္ေနာက္ေက်ာမလံုျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ .. ကိုယ္ေတြ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ေအးရာေအးေၾကာင္းထုိင္ Facebook ေလး၀င္လုိက္ ေဒါသေတြထြက္လုိက္ ပြားလုိက္ ဆဲလုိက္ ဆိုလုိက္ .. တျခားေနရာေတြမွာ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႕မႈေတြနဲ႕ မအိပ္ႏုိင္ မေပ်ာ္ႏုိင္ .. မတရားလုိက္တဲ့ ေလာကၾကီး ..

ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ မ်က္ျမင္ဒိဌ ကိုယ့္ေရွ႕ေသြးသံတရဲရဲျဖစ္ေနပံုေတြ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ လူတေယာက္ အသက္ငင္ေနပံုေတြ တၾကိမ္တခါပဲ ျမင္ဘူးပါေသးတယ္ .. အဲဒီအျဖစ္ကေတာ့ မ်က္စိထဲကကို မထြက္ႏုိင္ေသးတာ .. တရက္ အစ္မနဲ႕ ေရႊတိဂံုဘုရားက အျပန္ ကားလမ္းအကူး (မွတ္တုိင္က ေရခဲဆုိင္လို႕ ေခၚလားမသိ) မွာ ကိုယ္ေတြလမ္းကူးလာတုန္း ျမင္လုိက္ရတာက အန္တီၾကီးတေယာက္ လမ္းေပၚမွာ မတ္တပ္ၾကီးနဲ႕ မလႈပ္မယွက္ .. ေနာက္ ၾကည့္ေနရင္း ထမိန္ၾကားက ေသြးတပြက္ပြက္က် ေသြးနဲ႕အတူ အသားစိုင္လို အျဖဴဖတ္ေတြပါ ပါလာတာျမင္ရင္း ကိုယ့္စိတ္ေတြ ၾကက္ေသ ေသေနခဲ့တာ .. ဘာမွလည္းမလုပ္တတ္ ထိတ္လန္႕ေနခဲ့တာ .. ၾကည့္ေနရင္း အဲဒီအန္တီၾကီး လမ္းေပၚပစ္လဲသြားခဲ့တယ္ .. ေဘးနားက အဲဒီအန္တီၾကီးရဲ႕ သမီးလုပ္သူက အေမ အေမ .. အေမ့ကို ကယ္ပါဦး ကူၾကပါဦးနဲ႕ ေသြးရူးေသြးတန္း .. လူေတြ၀ိုင္းေနေပမယ့္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မလာၾကေသး .. ခ်က္ခ်င္းဆိုေတာ့ လူေတြလည္း အံ့ၾသေနၾက ထိတ္လန္႕ေနၾကပံုပါ .. ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွန္းမသိ ေၾကာက္ေနတယ္ .. လန္႕ေနတယ္ .. တဆက္တည္း ပ်ိဳ႕ခ်င္ အန္ခ်င္စိတ္ေတြပါ ေပါက္လာတယ္ .. ေနာက္ေတာ့ လူေတြ ကူျပီး ကားေတြတား .. ကားေတြက မရပ္ခ်င္ၾကသလို ရပ္လည္း မရပ္ၾကဘူး .. ေနာက္ဆံုး အျဖဴစိမ္းနဲ႕ ၾကံခုိင္ေရးထင္ပါတယ္ အဖြဲ႕၀င္ အနည္းအက်ဥ္းေရာက္လာျပီး ကားကူတားေပး .. ေနာက္ တက္စ္စီတစီးေခ်ာမိလို႕ အဲဒီတက္စ္စီနဲ႕ ေဆးရံုေခၚသြားၾကတယ္ .. ဒါ ပထမဆံုး အျပင္မွာ ျမင္ဘူးတဲ့ ေသြးထြက္သံယုိျမင္ကြင္းပါပဲ ..

ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဘတ္စ္ေပၚက အဆင္း ကားကလည္း ေမာင္းအထြက္ အဲဒီအေဒၚၾကီး ျပဳတ္က်ျပီးေတာ့ ထြက္ေနတဲ့ သံျပားက တံေခါက္ေကြးကို ကပ္ျဖတ္လုိက္သလိုျဖစ္တာတဲ့ .. ကိုယ္တုိင္မၾကည့္ရဲေတာ့ မျမင္ခဲ့ဘူး အစ္မေျပာတာေတာ့ ျပတ္လုျပတ္ခင္ျဖစ္ေနတယ္တဲ့ေလ .. ၃ပံု ၂ပံုေလာက္ကို ျပတ္ေနတယ္တဲ့ .. တရားခံျဖစ္တဲ့ ကားေမာင္းသူနဲ႕ ေနာက္လုိက္ကေတာ့ ထြက္ေျပးသြားတယ္ ..

ေနာက္ပိုင္း ၂၀၀၇မွာ အျပင္မွာ မျမင္ေတြ႕ေပမယ့္ အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြေၾကာင့္ အဓိကရုန္းကို ေၾကာက္လန္႕ခဲ့တယ္ .. မတရားမႈေတြကို ရြံမုန္းခဲ့တယ္ .. မတရားလုပ္တဲ့လူေတြကို စက္ဆုတ္တယ္ ..

နာဂစ္မွာ တာ၀န္မဲ့တဲ့သူေတြေၾကာင့္ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြ ဆံုးရံႈးရမႈေတြကို အင္တာနက္မွာျမင္ေတာ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးအေဆြတေယာက္မွ မပါသည့္တုိင္ ရင္ထဲတဆစ္ဆစ္နာျပီး မ်က္ရည္က်ရတယ္ ..

ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ .. အစ္မေတြကေျပာတယ္ .. ၈၈ တုန္းကဆိုရင္ေလ ဆိုျပီးေတာ့ .. မျမင္ဘူးပဲ နားနဲ႕ၾကားရတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႕တင္ကို ေၾကာက္လန္႕လြန္းလို႕ မေတြးခ်င္ေလာက္ သတိမရခ်င္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ .. ဘာတဲ့ .. တေယာက္ကိုတေယာက္ စြပ္စြဲတယ္ .. ေဆးခပ္တယ္ အဆိပ္ခပ္တယ္နဲ႕ .. သူ႕နယ္ေျမ ကိုယ့္နယ္ေျမသတ္မွတ္ .. နယ္ေက်ာ္လာရင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ .. ျဖတ္ထားတဲ့ေခါင္းေတြကို စီထားျပီး လူျမင္ေအာင္ျပ .. အဲဒီအခ်ိန္ လူေတြဘီလူးစီးေနၾကသလားပဲ တဲ့ .. တီဗီမွာဆို ျပတယ္ .. ဓါးက တံုးတံုးနဲ႕ လူတေယာက္ရဲ႕ လည္ပင္းကို မျပတ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ေနတာတဲ့ .. အဲဒီမူဗီေတြ ရွိတယ္ေျပာတယ္ .. မၾကည့္ခ်င္ မၾကည့္ရက္ မၾကည့္လည္း မၾကည့္ရဲလို႕ မၾကည့္ဘူး ..

ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး .. အဲလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ျမန္မာျပည္ၾကီးမွာ ထပ္မျဖစ္ဖို႕ ဆုေတာင္းတယ္ .. ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြကို စိတ္ေအးခ်မ္းသာ လူတန္းေစ့ေနႏုိင္ေစခ်င္တယ္ .. ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လို အသက္ဆံုးရံႈးသြားပါတယ္ဆို သိသိ မသိသိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ .. လူေတြရဲ႕အသက္ပါ .. အလဟသတ္ အဓိပၸါယ္မရွိ ဆံုးရံႈးေနရတာေတြ မတန္လုိက္တာ .. လူေတြဘာလို႕ ဒီေလာက္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ ၾကီးေနၾကတာလဲ .. တေန႕ထမင္းသံုးနပ္အျပင္ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားပိုစားႏုိင္မွာလဲ .. ေသရင္ အ၀တ္တထည္ကိုယ္တခုအျပင္ ဘာေတြမ်ား ပိုျပီးထပ္သယ္သြားႏုိင္မွာလဲ .. အဲဒီအ၀တ္နဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးေတာင္ မီးေလာင္တုိက္သြင္းခံရမွာ .. ေက်းဇူးျပဳျပီး တတ္ႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဒါ့ထက္ပို အထိမနာေအာင္ ကာကြယ္ေပးၾကပါ .. ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီး မတရားမႈေတြၾကားမွာ လံုးပါးပါးေနတာ ၾကာလွျပီ .. အခုျဖစ္ေနတဲ့ အေရးအခင္းေတြ အမွန္အကန္ျဖစ္တာဆိုရင္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ အဆံုးသတ္ေပးၾကပါ .. လုပ္ၾကံဇာတ္ခင္းေနတယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ မွ်တတဲ့စိတ္ေလး၀င္ျပီး ေက်ေက်လည္လည္ အဆံုးသတ္ေပးၾကပါ .. ေလလိႈင္းေပၚကေနလည္း လူမသတ္ၾကပါနဲ႕ .. ရႈပ္ေနတာေတြ ပိုရႈပ္ေထြးေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႕ .. စကားေတြ မက္ေဆ့ေတြ ေဖာင္းပြျပီး ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္လည္း မလုပ္ၾကပါနဲ႕ ..

အားလံုးပဲ ကိုယ့္စည္းနဲ႕ကိုယ္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ၾကပါေစ ..

က်မ ျမတ္ႏိုးေသာ ေမတၱာစိတ္

အယံုၾကည္ဆံုးေသာ ခံယူခ်က္ကိုေျပာပါလို႕ ဆိုလာရင္ “တူေသာအက်ိဳးေပးပါမယ္”လို႕ မဆုိင္းမတြ ေျပာမိပါလိမ့္မယ္ .. ဟုတ္ပါတယ္ .. ခုလက္ရွိၾကံဳရဆံုရေသာ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြဟာ က်မတို႕ ျပဳခဲ့တဲ့ ေကာင္းေၾကာင္းဆိုးေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ေပါ့ .. ဒီေတာ့ တဦးတည္းေသာ တရားခံၾကီးဟာ ကိုယ္တုိင္ပဲ မဟုတ္ပါလား ..

က်မတို႕ လူ႕ဘ၀စရကတည္းက အငိုနဲ႕စရပါတယ္ .. ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ တျခားေသာသူမ်ားက ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႕ ခရီးဆံုးကို လုိက္ပို႕ပါဦးမယ္ .. အသက္ရွင္စဥ္တခဏေလးမွာေရာ .. ပူပန္ျခင္း စိုးရိမ္ျခင္း ေၾကာင့္ၾက ေတာင့္တျခင္းေတြနဲ႕ ရီတခါ ငိုတလွည့္ ျဖတ္သန္းၾကရသူမ်ားပါပဲ .. က်မတို႕ ရွင္သန္ခြင့္ဟာ ၁၀ႏွစ္လား အႏွစ္ ၂၀လား အႏွစ္ ၁၀၀ လား .. မနက္ျဖန္ဆိုတာေတာင္ မေသခ်ာေသာ ဘ၀မ်ားပါပဲ .. မနက္ျဖန္ဆိုတာေ၀းေသးတယ္ .. ခုေလးတင္ပဲ ၀င္ေလျပန္မထြက္ခင္မွာေတာင္ က်မတို႕ အသက္ရႈျခင္းဟာ ရပ္တန္႕သြားႏုိင္ပါေသးတယ္ ..

မ်က္စိေရွ႕မွာ ဘ၀ေတြမ်ားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနတယ္ .. မ်က္စိေရွ႕မွာ ဘ၀ေတြမ်ားစြာ ပူေလာင္ေၾကာင့္ၾကေနတယ္ .. မျမဲေသာတရားေတြေပမယ့္ က်မတို႕ အေျပာင္းအေကြ႕ကိုပဲ ခံႏုိင္ရည္ မရွိၾကေသးပါဘူး .. ဘ၀ဟာ သိပ္တိုပါတယ္ .. အသက္ရႈခြင့္ရွိဆဲ အခုိက္မွာ က်မတို႕ သံသရာပိုရွည္ေၾကာင္းေတြ လုပ္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္ .. ဒါဟာ ရင္ထဲက ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန္မာနေတြေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္ပါလား ..

ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ အျခားသူမ်ားကို မွန္တခ်ပ္လို႕ ဆိုၾကပါစို႕ .. မွန္ေရွ႕ရပ္ျပီး ကိုယ့္မ်က္ႏွာျပံဳးရင္ မွန္ထဲက ပံုရိပ္က ျပံဳးေနသလို အျခားသူမ်ားကို ေမတၱာစိတ္နဲ႕ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျပံဳးျပၾကည့္ရင္ တဖက္ကလည္း တူေသာအျပံဳးမ်ိဳး ျပန္တံု႕ျပန္ပါလိမ့္မယ္ ..

က်မတို႕ သာမန္လူပုဂၢိဳလ္ေတြ မတတ္ႏုိင္တာေတြ သိပ္မ်ားပါတယ္ .. စစ္ေတြျဖစ္တယ္ .. က်မတို႕ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္ေပမယ့္ ရပ္တန္႕ေအာင္ မစြမ္းႏုိင္ပါဘူး .. ဒီေတာ့ ရပ္တန္႕ေအာင္မစြမ္းႏုိင္ရင္ ဘာလုပ္မလဲ .. တဖက္တလမ္းက အကူအညီေပးမလား .. ေငြအားလား လူအားလား .. အဲဒီလို မတတ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ ေမတၱာစိတ္နဲ႕ သူတို႕ေတြကို ခ်မ္းသာေစခ်င္စိတ္နဲ႕ ေမတၱာပို႕ေပးႏုိင္ပါတယ္ .. ေမတၱာစြမ္းအား စိတ္တန္ခိုးဟာ အလြန္မွ အင္အားၾကီးမားတယ္လို႕ က်မစိတ္ထဲ ယံုၾကည္တယ္ .. ယံုၾကည္သလို သတိရတုိင္း အခ်ိန္အားတုိင္း “အားလံုးေသာ သတၱ၀ါေတြ က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ” လို႕ အျမဲ ေရရြတ္ေနပါတယ္ .. အဲဒါရဲ႕ ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးကေတာ့ ကိုယ္တုိင္ စိတ္ေအးခ်မ္း လံုျခံဳတာပါပဲ ..

က်မတို႕ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ႏုိင္ေသာ မျမင္ႏုိင္ေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြ ၀ိုင္းေနပါတယ္ .. ေနာက္မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာေတာင္ ဘာျဖစ္မယ္ မသိရတဲ့ ဘ၀ၾကီးေတြကို ပိုင္ဆုိင္ထားၾကတာပါ .. တခါတေလ အေတြးေတြ နယ္လြန္ျပီး စိုးရိမ္တာ ေၾကာက္လန္႕တာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ .. က်မဆို တခါတေလ အေၾကာင္းမယ္မယ္ရရမရွိပဲနဲ႕ ေၾကာက္စိတ္၀င္တာမ်ိဳးျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္ .. အဲဒီအခါမ်ိဳးဆို က်မအျမဲ ရြတ္ဆိုေလ့ရွိတာက ေမတၱာပို႕ပါပဲ .. ေမတၱာပို႕ရြတ္မိလိုက္ရင္ စိတ္ထဲ လံုျခံဳတဲ့စိတ္ ျဖစ္သြားတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ .. အဲဒီလိုအခ်ိန္ တခုခုျဖစ္သြားတယ္ထားပါဦး ကိုယ့္ဘက္မွာ အရံႈးမရွိႏုိင္ပါဘူး ..

က်မတို႕ ေရွ႕မွာ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ သိပ္အမ်ားၾကီးလို႕ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ၂ခုတည္းပါ .. ကုသိုလ္နဲ႕ အကုသိုလ္ ၂မ်ိဳးေပါ့ .. ကုသိုလ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွသာ အကုသိုလ္မျဖစ္ႏုိင္တာလို႕ ဆိုထားေတာ့ က်မတို႕ ေရွ႕က မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ သံသရာခရီးၾကီးကို သြားဖို႕ ဘယ္အရာကို ေရြးခ်ယ္ၾကမလဲ .. ??

က်မလား .. အတတ္ႏိုင္ဆံုး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားဆဲ ပါပဲ ..
အားလံုးေသာ သတၱ၀ါေတြ က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ
(သီလရွင္၀တ္ေတာ့မလားလို႕ေတာ့ မေမးပါနဲ႕ .. ပါရမီ အဲ့ေလာက္ ေကာင္းမယ္လို႕ မထင္မိေသးပါဘူး :D)

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္ -၂

အခုတခါ ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္း ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေရႊရတနာ ပရဟိတ၊ သီလရွင္ စာသင္တုိက္မွ ေတြ႕ခဲ့ သိခဲ့တာေလးေတြကို ျပန္ေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္ ..

အဲဒီေက်ာင္းေလးကို အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ) ႏွင့္ ေဒၚယုစႏၵာ တို႕၏ တပည့္မ်ား တည္ေထာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ .. အဲဒီေက်ာင္းမွာ အငယ္ဆံုး သီလရွင္ေလးဟာ ၄ႏွစ္ပါ .. အရြယ္နဲ႕ မလုိက္ေအာင္ ဘ၀ရဲ႕ အဆင္မေျပမႈေတြကို ခံစားခဲ့ရျပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ထိုေက်ာင္းကေလးသို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ .. အလြန္ကိုမွ ခ်စ္စရာေကာင္းျပီး ရုပ္ရည္ေလးကလည္း အရမ္းပဲ သန္႕ျပန္႕လြန္းပါတယ္ .. မိုးခါးတို႕ ေရာက္ျပီး ဘုရားခန္းထဲ ထုိင္ေနတုန္း အဲ့သီလရွင္ေလးက ေရာက္လာပါတယ္ .. ေရာက္လာတာနဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကလည္း ျပံဳးလို႕ ေခၚထုိင္ေတာ့လည္း အသာတၾကည္ပဲ လာျပီး ေပါင္ေပၚထုိင္ေနပါေတာ့တယ္ .. စာေတြေရးတတ္ျပီလားဆိုေတာ့ ေရးတတ္ျပီဆိုျပီး ေရးျပေသးတယ္ .. ကၾကီး ခေခြးနဲ႕ ဃ က်ေတာ့ ေမ့ပါေရာ .. ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလြန္းလို႕ မ်က္စိထဲကကို မထြက္ပါဘူး .. သူေလးက ၾကီးလာရင္ စာေရးဆရာမျဖစ္ခ်င္တာတဲ့ေလ .. ဘာအေၾကာင္းေရးခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းထုိင္ ဆရာၾကီးအေၾကာင္းကို ေရးခ်င္တာပါတဲ့ ..

ေနာက္ သီလရွင္ငယ္ေလးရဲ႕ ဘ၀ကို သိခဲ့ရတာကေတာ့ သူလသားအရြယ္ေလးမွာပဲ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ မိခင္ကိုယ္တုိင္က ျခင္းေလးထဲ ထည့္ျပီး ေမွ်ာလုိက္ရပါတယ္တဲ့ .. မိခင္နဲ႕လဲ ခုထိ ျပန္မေတြ႕ေတာ့ပါဘူး .. ေရေၾကာင္းတေလွ်ာက္ေမ်ာပါလာရင္း ကိုယ္ေတြ ေခါင္းေတြလည္း ထိခိုက္လို႕ေပါ့ .. ေနာက္ဆံုးမွာ ေနာက္ဆံုးမွာ အေဒၚၾကီးတေယာက္ရဲ႕ ကယ္ဆယ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္ .. အဲဒီအေဒၚၾကီးက ေမြးစားခဲ့ျပီး ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေရႊရတနာသီလရွင္ ေက်ာင္းတုိက္ကေလးမွာ ပညာသင္ၾကားေနခဲ့ပါျပီ ..

ကေလးတုိင္းက ခ်စ္စရာ ဂရုဏာသက္စရာ ေကာင္းလြန္းပါတယ္ .. မိမစံု ဖမစံုနဲ႕ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ၀င္ေရာက္ခံစားရင္ေတာင္ ရင္ေတြ ေမာလြန္းရပါတယ္ .. သနားဂရုဏာသက္ျပီးသကာလ အေတြးကေတာ့ အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာရတယ္ .. လူခ်င္းတူေပမယ့္ ဘ၀ေပး အေျခအေနေတြ ကြာျခားလြန္းလွပါတယ္ .. ခုအခ်ိန္ ကိုယ္ေတြ လက္ထဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေလးေတြ ရွိတုန္း ေကာင္းမြန္တာေတြ အမ်ားအက်ိဳးရွိမွာေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္သြားသင့္ပါတယ္ .. အဲ့လိုလုပ္လို႕ သူ႕ပဲအက်ိဳးရွိမွာမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ပါအက်ိဳးေပးမယ္ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည့္လုိက္ရင္ သိသာလြန္းပါတယ္ .. ကိုယ္ေတြ ခုခ်ိန္ ျပည့္စံုခ်မ္းသာမေနဘူးဆိုတာ အရင္ဘ၀ေတြက အက်ိဳးေပးနည္းခဲ့လို႕ေပါ့ .. အရင့္အရင္ဘ၀ေတြက ပါရမီေတြ ျဖည့္ဆည္းခဲ့သူေတြမွာေတာ့ ကိုယ္ေတြလိုမဟုတ္ပဲ ျပည့္စံုခ်မ္းသာျပီး မပူမပင္ ေနႏိုင္ေနၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား .. စကားလမ္းေတြကေတာ့ လြဲေနပါျပီ .. ေက်ာင္းေလးအေၾကာင္း ဆက္ပါဦးမယ္ ..

အဲဒီေက်ာင္းေလးမွာ ကေလးတုိင္းကလည္း မေပ်ာ္ရႊင္ၾကျပန္ပါဘူး .. တခ်ိဳ႕က လူျပန္ထြက္ခ်င္တယ္ .. ထြက္ေျပးခ်င္ၾကပါတယ္ .. အျပင္ေလာက မိဘရင္ခြင္လိုေတာ့ ဘယ္လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိၾကပါ့မလဲ .. ဒီေတာ့လည္း ထြက္ေျပးခ်င္ၾကတာ မဆန္းပါဘူး .. ဆရာၾကီးေတြ အေနနဲ႕က အမ်ားကို ထိန္းသိမ္းရတာမို႕ ၾကပ္မတ္ရတဲ့ အပိုင္းေတြလည္း ရွိပါတယ္ .. ၾကပ္မတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကလည္း ပံုလို႕ပါပဲ .. ကေလးတေယာက္ဆို သူ႕မိခင္က မေကာင္းတာလုပ္စားရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတဦးပါ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီကေလးဟာ ေက်ာင္းမွာမေပ်ာ္ပဲ ထြက္ခ်င္ေနပါတယ္ .. အဲလိုမ်ိဳးက် ဆရာၾကီးေတြက ဆူရ ရိုက္ရနဲ႕ ဆံုးမေပးရပါတယ္ .. ဒီမိန္းကေလး အကယ္၍မ်ား ေက်ာင္းကထြက္သြားခဲ့ရင္ ဘယ္လိုဘ၀မ်ိဳးေရာက္မလဲ .. ဒီလိုဆိုေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ဆူတန္ဆူ ရိုက္တန္ရိုက္နဲ႕ ၾကပ္မတ္ရပါတယ္ .. ဒီလိုပါပဲ .. တကယ့္ဘ၀ေတြထဲမွာမွ ကိုယ္မသိေသးတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးစံုနဲ႕ ဘ၀မ်ိဳးစံု ရွိေနပါတယ္ .. အသက္ၾကီးလာေလေလ ပိုမိုသိလာေလေလပါပဲ ..

ေက်ာင္းေလးဆီ ပံုေလးေတြၾကည့္ရင္းနဲ႕ အလည္သြားရေအာင္ပါ ..

ေက်ာင္း၀င္း

 ေဆာင္ပုဒ္မ်ား ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ျမင္ႏုိင္ပါတယ္ ..

 ကေလးပီပီ အေဆာ့မက္ၾကတယ္ ..

ဟင္းခ်က္တုိင္း ေစ်းေရာင္းတုိင္း ေဆာ့ေနတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားေတာ့ အေဆာ့ပ်က္သြားၾကတယ္ .. ျပီးေတာ့ ဧည့္သည္ေတြကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတယ္ ..

 ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္လို႕ပါ .. ပို႕စ္ေပးပါဦးဆိုေတာ့ ခုလိုမ်ိဳး ပို႕စ္ေပးပါတယ္ ..

 ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုေတာ့ လူစုေပးၾကျပန္တယ္ ..

အ၀င္လမ္းေပၚမွာပါ ..

သူတို႕ေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ ေရာက္ခါစက မိဘနဲ႕ ခြဲျပီးလာၾကရတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းၾကတယ္ ငိုၾကတယ္ .. ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ရြယ္တူေလးေတြ အစ္မ ညီမေတြလိုျဖစ္ျပီး ေပ်ာ္သြားပါတယ္ တဲ့ .. ဘယ္လိုပဲ မိဘနဲ႕ ခြဲေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္မယ့္ အစ္မ ညီမနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေနလို႕ သူတို႕ေတြ ေပ်ာ္ၾကပါလိမ့္မယ္ .. ေက်ာင္းမွာ အတန္းစာအျပင္ ဘုရားစာကိုပါ တြဲဖက္သင္ၾကားပါတယ္ ..

အခြင့္အခါသင့္ခဲ့ရင္လည္း အဲဒီေက်ာင္းေလးဆီ ေရာက္ေအာင္ သြားၾကဖို႕ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္ .. အဲဒီေက်ာင္းေလးမွာ ဆူဆူညံညံ ကစားသံေတြ စာအံသံေတြ ၾကားရပါမယ္ .. ကေလးေတြရဲ႕ မတူညီတဲ့ ဘ၀ျဖတ္သန္းခဲ့ရပံုေတြ ၾကားသိရပါမယ္ ..