Thursday, January 7, 2010

ေကာက္ေၾကာင္း

ေ၀းလြင့္သြားတဲ့ ေျခရာေတြေပၚ
ငါ ေကာက္ေၾကာင္း လုိက္ၾကည့္တယ္
မညီမညာ
တခ်ိဳ႕တေလလည္း ညီညီညာညာ

မညွိခဲ့တာလား

စတည္းက စည္းခ်က္မညီခဲ့တာေလ

စည္း ၀ါး မကိုက္ခဲ့ဘူး
နားမလည္သလို
မၾကိဳးစားမိဘူး

နားမလည္တဲ့
ပုစၦာဆန္ဆန္ စကားတခြန္းကို
အေျဖထုတ္ဖို႕
စိတ္မ၀င္စားခဲ့တာလား

အဆံုးသတ္တတ္ဖို႕
ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာတတ္ဖို႕ လိုမယ္

ေနာက္ဆံုးမွာ ပုဒ္မခ်
စာပုိဒ္ကို အဆံုးးသတ္လိုက္ရံုပါ

သိပ္မခဲယဥ္းဘူး
မ်ဥ္းေလး ေသေသ သပ္သပ္ ပိတ္တတ္ဖို႕သာ

ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ
တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ မျမင္ မၾကည့္ေၾကး

အရာရာဟာ တစတစ
ေ၀းကြာျခင္းကို ဦးတည္
ေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းနဲ႕ အဆံုးသတ္
မရွိျခင္းသာ အရွိျဖစ္ခဲ့တယ္

15 comments:

Sein Lyan Tun said...

မရွိၿခင္းဟာ အရွိၿဖစ္ခဲ့တယ္။

ပစၥဳပန္မွာဆန္းၿပားေနသေလာက္

အနာဂတ္မွာ ရိုးသားေနလိမ့္မယ္။

ေန႔ေတြကို လေတြကို တိုက္စားၿပီး

လေတြကို ႏွစ္ေတြက ေက်ာ္ၿဖတ္သြားလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိတဲ့

ခရီးသြား အခ်င္းခ်င္းေတြ ဆိုတာကိုေပါ့...။

ႏွဳတ္ဆက္ခ်ိန္မရွိသလို ႏွဳတ္ဆက္ဖို႔လဲ မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး။

ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္

ကဖိုးစိန္

Ree Noe Mann said...

ေကာက္ေၾကာင္းေနာက္လိုက္ရင္း

ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ အနာဂတ္အတြက္

လမ္းသစ္တစ္ခုကို အထင္မွတ္ပဲ

ရင္ဝယ္ပိုက္လိုက္နိုင္ေအာင္

ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွ မေျပာပဲ

အရွိကို အရွိအတိုင္း လက္ခံလိုက္ရပါတယ္။

ဟဲဟဲ ဘာလဲ လို႕ လံုးဝမေမးနဲ႕..... အေဟးေဟး

Anonymous said...

မမိုက္ဘူး... ေ၀းကြာျခင္း၊ ခြဲခြာျခင္းကို ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေရးသြားတယ္... ေက်ာေတာင္စိမ့္တယ္... တကယ္တမ္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဆိုတာ ပုဒ္မတစ္ေခ်ာင္းခ်တာေလာက္သာ လြယ္မယ္ဆိုရင္ ေမတၱာတရားေတြ ခံစားခ်က္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္.. ဒီလိုဆိုရင္ စက္ရုပ္လူသားပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္... ႏွလံုးသား ကင္းမဲ့ေသာေပါ့...

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး

ေမေလး said...

မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းေသေသသပ္သပ္ပိ္တ္လုိက္ရုံနဲ႔ တကယ္ဘဲ ၿပီးဆုံးသြားႏိုင္သလာာားးး

အရာရာကို ေသြးေအးစြာ ဆုံးၿဖတ္ႏိုင္သူသာ ေလာကမွာ ေအာင္ၿမင္သူပါဘဲ။

ဇြန္မိုးစက္ said...

ေတြ႔ဆုံၾကဳံကြဲ ဓမၼတာပဲတဲ့ မုိးခါးေရ...

သံလြင္ HeRo said...

အီမိုၾကီးျဖစ္ေနျပီလား း)

ေတာင္ေပၚသား said...

၀င္ခံစားသြားတယ္ း) ေနာက္ဆံုးမွာ ပုဒ္မခ် စာပုိဒ္ကို အဆံုးးသတ္လိုက္ရံုပါ သိပ္မခဲယဥ္းဘူး မ်ဥ္းေလး ေသေသ သပ္သပ္ ပိတ္တတ္ဖို႕သာ

ပုဒ္မခ် မ်ဥ္းပိတ္ေသသပ္ဖုိ႕ထက္ စာပုိဒ္ကုိ ဇာတ္သိမ္းသတ္ဖုိ႕က ပုိအေရးၾကီးမယ္ ထင္တာပါပဲ း)

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

kaungkinpyar said...

ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ မျမင္မၾကည့္ေၾကးထက္..တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည့္ျပီး ေအးေဆးစြားလြမ္းခဲြနိုင္ရင္ ပို ေကာင္းမယ္ ....

Welcome said...

အေတြးေတြ ပြားေစတဲ့ ကဗ်ာသန္႔ေလး ဖတ္သြားပါတယ္ ..

ဆင္ဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

ခ်စ္ ခ်စ္ ခ်စ္ လာၾကၿပီးး
ေနာက္ဆံုး းးး
ႏွဳတ္ဆက္တယ္ ဆိုတာ
တကယ္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္
လြယ္ဘူးေနာ္ ...
ေသခ်ာ စားစဥ္းးးး ပါအံုးကြယ္ ....

ျမတ္မြန္ said...

အဆံုးသတ္မွာ ခြဲခြါၿခင္း တစ္ခုဘဲရွိေနတာ ေလာက သဘာဝပါပဲေလ။

ညလင္းအိမ္ said...

"Meeting is Parting" တဲ႔...
ခြဲခြာဖို႔အတြက္ ေတြ႔ဆံုၾကခ်င္းေလ ...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ထင္သလိုမွ မျဖစ္တတ္တာပဲေလ
ခြဲခြါျခင္းက သိပ္လြယ္ကူေနခဲ့ရင္ ဘယ္သူမွ ခြဲခြါ ခ်ိန္ကို ေၾကာက္မိမယ္မထင္ဘူး

ၾကယ္ျပာ said...

ကဗ်ာေလးအရဆိုရင္ ခြဲခြာခ်ိန္မွာေသြးေအးေနတာ အေကာင္းဆံုးပဲ ... စာသားေလးေတြသေဘာက်တယ္ ...

ကိုလူေထြး said...

မရွိျခင္းသာ အရွိျဖစ္ခဲ့တယ္ ...တဲ့လား

မျမဲခ်င္းသာ ျမဲ၏ ဆိုတဲ့ စကားလိုေပါ့...

တကယ္ေတာ့ မ်ဥ္းကို ေသေသသပ္သပ္ပိတ္ခြင့္ရဖို႕ အေတာ္ကို ၾကိဳးစားရအံုးမယ္ဗ်ာ...

းဝ)

နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...