Thursday, December 29, 2011

အရွိန္

ကိုယ့္ေရွ႕မွာ တရံႈ႕ရံႈ႕ ငိုေၾကြးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို ၾကည့္ျပီး က်မကိုယ္တုိင္ စိတ္ေတြေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းေနခဲ့တယ္ .. အားေပးေျဖသိမ့္စရာ စကားလံုးတစြန္းတစမွ ရွာမရတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ေနမိတယ္ .. တဆက္တည္းမွာပဲ မထင္မွတ္ထားတဲ့ သတင္းစကားေၾကာင့္ အံ့ၾသျခင္း မယံုႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႕လည္း ျပည့္ေနခဲ့တယ္ .. ကိုယ္ေတာင္ ဒီေလာက္ မယံုၾကည္ႏုိင္ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ေရွ႕က ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးအတြက္ ေသာကေတြ ေ၀ေနမိတယ္ .. ေျပာစရာ စကား ရွာမရတဲ့ အဆံုး သူမရဲ႕ လက္ကေလးကို အသာဖ်စ္ညစ္အားေပးမိတယ္ .. ေမာ့ၾကည့္တဲ့ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ .. သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕ ဒီမ်က္ရည္ၾကည္ေတြအတြက္ ကိုယ္တုိင္လည္း ပေယာဂ မကင္းခဲ့သလိုလို ..

သက္ျပင္းေမာကိုသာ အခါခါခ်မိရင္း ...
----------

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကေတာ့ အႏွင္း အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဆို အမြန္ရယ္ အႏွင္းရယ္ အသက္ရယ္ သံုးေယာက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမခြဲပဲ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ တပူးတြဲတြဲ ရွိေနခဲ့တာ .. အမြန္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေကာင္းတဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လာသူပီပီ အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးက အစ ဦးေဆာင္ေနႏုိင္သူ .. အသက္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ခပ္ထက္ထက္ ခပ္မာမာနဲ႕ ကိုယ့္တပိုင္တႏုိင္စီးပြားေရးေလးကို လည္ပတ္ေနႏုိင္သူ .. အႏွင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကသာ လူပံုက ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အရာရာကိုလည္း အေၾကာက္အရြံ႕ပိုသူမို႕ ကိုယ္နဲ႕ အမြန္က စိတ္မခ် ျဖစ္ေနခဲ့ရတာ ..

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္တခုမွာ မန္ေနဂ်ာရာထူးလဲ ရထားတဲ့ လစာ၀င္ေငြအသင့္အတင့္ရွိတဲ့ ကိုမင္းထက္ဆိုသူတဦး အႏွင္းကို စ စိတ္၀င္စားရာက စ .. အႏွင္းအေပၚကို အျမဲတမ္း ဂရုတစိုက္နဲ႕ အရာရာဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္မယ့္ ထိုအမ်ိဳးသားကို ကိုယ္နဲ႕အမြန္ကလည္း မ်က္စိက်ရာက စျပီး ကိုယ္ေတြကလည္း တြန္းတြန္းတုိက္တိုက္ လုပ္ေပးလုိက္ေတာ့ အစတည္းက အားကိုးရာလိုေနတဲ့ အႏွင္းဟာလည္း အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ တြင္းနက္ထဲ က်သြားခဲ့ရေတာ့တယ္ ..

ကိုမင္းထက္ဟာ ဆိုရင္လည္းပဲ စေတြ႕တည္းက ေအးလြန္း ရိုးလြန္းလို႕ ကိုယ္ေတြပဲ အႏွင္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းထြင္ေပးခဲ့ရေသးတာ .. ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထား မဆိုးတဲ့ အရည္အခ်င္း အထိုက္အသင့္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတဦးနဲ႕ ကိုယ္ေတြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို စိတ္ခ်ရျပီလို႕ ေတြးထင္ထားခဲ့ေသးတာ .. အိမ္ေထာင္က်ျပီးလို႕ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ကိုယ္စီေမြးေန႕ေတြမွာ ဆံုၾက ေတြ႕ၾက .. ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာၾကနဲ႕ အရာရာဟာ မေျပာင္းမလဲ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနခဲ့တာ အႏွင္းရဲ႕ သားေလးေတာင္ မူလတန္းေက်ာင္းသားၾကီး ျဖစ္လို႕ ..

ခုေတာ့ျဖင့္ သတင္းေတြက ဟုတ္လို႕ ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ ..

“ေကာင္မေလးက ညဘက္ဖြင့္တဲ့ ကာရာအိုုေကဆိုင္ကတဲ့ .. ညစဥ္ညတုိင္း အဲ့ဒီဆုိင္သြားျပီး အိမ္ေတာင္ျပန္မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာျပီတဲ့ .. ျပီးေတာ့ တိုက္ခန္းတခန္းေတာင္ ေကာင္မေလး နာမည္နဲ႕ ၀ယ္ေပးထားေသးတယ္တဲ့ ..”

အို .. အဲဒီသတင္းေတြ ၾကားတုန္းကဆို မျဖစ္ႏုိင္ဘူးခ်ည္း ထင္ေနခဲ့ေသးတာ .. အႏွင္းဆီေမးေတာ့လည္း သူ႕ဘက္က ပံုမွန္ .. သူ႕ေယာက်ၤားကိုယ္တုိင္က စတည္းကကို ခရီးအလီလီထြက္ရ အလုပ္သေဘာအရ ညဘက္ေနာက္က်တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေကာလဟာလေတြပါလို႕ အႏွင္းကိုယ္တုိင္ ရယ္ေမာေျပာခဲ့ေသးတာ .. ခုေတာ့ အႏွင္းကိုယ္တုိင္ ကိုယ္ေတြေရွ႕လာျပီး မ်က္ရည္မဆည္ႏုိင္ .. ကိုယ္ေတြကိုယ္တုိင္လည္း ဘာမွလုပ္မေပးႏုိင္ ..

အို .. ေလာကၾကီး ဘာေတြျဖစ္ေနပါလိမ့္ရယ္လို႕သာ ..

----------

အႏွင္းက ငိုလို႕ အားရသြားတဲ့ပံုနဲ႕ မ်က္ရည္စေတြသိမ္းရင္း အသံကို ထိန္းလို႕ စကားစလာတယ္ ..

“သူက ငါ့ကို ကြာမယ္တဲ့ .. ဟိုမိန္းကေလးနာမည္နဲ႕ အခန္း၀ယ္ထားတယ္ .. ျပီးေတာ့ ငါနဲ႕ကြာျပီးရင္ မဂၤလာေဆာင္ ထပ္လုပ္မယ္တဲ့ေလ .. ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ .. ငါဟာေလ ခုလိုအျဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳရေတာ့မွ ငါ ေတာ္ေတာ္ညံ့ေနသလားလို႕ အေတြးေပါက္မိတယ္ .. ခုမွ ေတြးမိတဲ့ငါ ဘယ္ေလာက္ညံ့ေနလဲ ..”

“ေကာင္မေလးကို သြားေတြ႕ျပီး ေျပာရင္ေရာ ..”

“ဟင့္အင္း .. ငါမလုပ္ရဲဘူး .. ငါ မေျပာရဲဘူး ..”

“မကြာေပးနဲ႕ဟာ .. ဘာေျပာေျပာ နင္က မယားၾကီးပဲ .. သူ႕ဟာသူ ထပ္ယူခ်င္လို႕ ယူလဲ မယားငယ္ပဲ ျဖစ္မွာ .. နင္သာ ကြာ မေပးလုိက္နဲ႕ .. သားမ်က္ႏွာလဲ ၾကည့္ဦး ..” အမြန္က ၀င္ေျပာတယ္ ..

“ဟတ္ .. မင္တို႕ မသိလို႕ကြ .. ခုေခတ္မွာ မယားၾကီး မယားငယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး .. မယားျပိဳင္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ ..”

အဲဒီစကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ အႏွင္းမ်က္ႏွာမွာ နာၾကင္ရိပ္ေတြ ျပည့္ေနခဲ့တယ္ ..

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြယ္ .. မင္း သားေလး  စိတ္ဒဏ္ရာ ရေနပါ့မယ္ .. သူ႕သားအေပၚမွာေရာ သေဘာထားက ဘယ္လိုလဲ ..”

“ေျပာရင္ယံုမလား မသိဘူး .. ခုေတာ့ သူက ငါ့ကိုေရာ သားကိုပါ ရွိတယ္ေတာင္ ထင္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး .. အရမ္းကို မႊန္ေနတာပဲ .. စကားေျပာ အဆင္မေျပတုိင္းလဲ သားကို စိတ္ထိခုိက္မွာ စိုးလို႕ ငါပဲ ေရွာင္ေနလုိက္တယ္ .. ဟင္း .. တခါတေလဆို ေရွာင္လို႕ေတာင္ မလြတ္ပါဘူးေလ ..”

ႏွစ္သိမ့္စရာစကား ရွာမရတဲ့အဆံုး က်မေရာ အမြန္ပါ သက္ျပင္းသာ အခါခါ ခ်မိေတာ့တယ္ ..

အႏွင္းကပဲ ဆက္ျပီး .. “ငါ ကြာေပးလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားပဲ စဥ္းစားေနမိတယ္ .. ခုက ငါေရာ ငါ့သားေရာကို အိမ္မွာ မေနခ်င္ေအာင္ သူက ပညာရွိနည္းနဲ႕ ႏွိပ္စက္ေနတာ .. ငါ လံုး၀ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႕ရယ္ .. မထင္ရေအာင္ကို သူက ရက္စက္တတ္တာပဲ .. ကြာေပးဖို႕ ေျပာတယ္ .. ငါဟာလည္း ညံ့လြန္းလုိက္တာမွ ေယာက်ၤားလုပ္စာအျပင္ တျခားအပို၀င္ေငြရေအာင္ မၾကံတတ္ မစည္တတ္ .. ငါ သူ႕ကို ကြာေပးလုိက္ျပီးရင္ ငါနဲ႕ ငါ့သားဘ၀ ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ .. ငါ ေတာ္ေတာ္ အျဖစ္မရွိတဲ့ မိန္းမပဲ ..” ေျပာရင္း အႏွင္း ငိုျပန္တယ္ ..

“အို မဟုတ္တာပဲ အႏွင္းရယ္ .. အႏွင္းက ဘာလို႕ အရည္အခ်င္း မရွိရမွာလဲ .. အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဆို ကိုယ္ေတြလုပ္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ မင္းက နာမည္ေကာင္း အရဆံုးပဲေလ .. ဒါေၾကာင့္လဲ ကိုမင္းထက္က မင္းကို သေဘာက်ခဲ့တာပဲ .. မင္းဟာလည္း အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ မိခင္တေယာက္ပါကြာ ..”

“ဟင္း .. ဟင္း .. ဒါေတြက အတိတ္မွာ ျပီးခဲ့ပါျပီကြာ .. ခုေတာ့ ငါက အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း အသံုးမက် ၀င္္ေငြလည္းရေအာင္ မရွာႏုိင္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ အျဖစ္ကို အိမ္ေထာင္ရွင္ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရက ၀ါးျမိဳသြားခဲ့တာ ၁၀စုႏွစ္ ၁ခု ရွိေရာေပါ့ .. ငါ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တာ အမွားလို႕ မထင္ေပမယ့္ အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ေနခဲ့တာ ငါမွားသြားတယ္ .. ငါ့ကိုယ္ငါ တံုးပစ္ခဲ့တာပဲ ..”

“မင္းမွာ အခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ အႏွင္း .. ခုမွစလည္း ေနာက္က်ေနျပီဆိုရင္ေတာင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ ရွိလာမွာပါ .. မင္းစိတ္ေတြကို အရင္ ရွင္းပစ္လုိက္ .. မင္းလဲက်လို႕ မျဖစ္ဘူးေနာ္ .. မင္းမွာ သားေလးတေယာက္လံုး ရွိေသးတယ္ .. အနည္းဆံုး မင္းသားေလးအတြက္ မင္းရွင္သန္ေနရမယ္ .. တာ၀န္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ .. ျပီးေတာ့ မင္း အခ်ိန္တခုေတာ့ ေစာင့္လုိက္ပါ .. သူေတာင္းဆိုတုိင္း မကြာေပးလုိက္ပါနဲ႕ .. ခုခ်ိန္ သူတို႕ အရွိန္တက္ေနရင္ေတာင္ အရွိန္ကုန္ရင္ ရပ္သြားပါလိမ့္မယ္ .. မင္းရဲ႕ ေမတၱာတရားနဲ႕ ေစတနာကိုသာ ယံုၾကည္ေနပါ .. မင္းကို ယံုၾကည္အားကိုးေနတဲ့သူေတြ ရွိတယ္ .. သူတို႕ကို စိတ္မပ်က္ေစနဲ႕ကြာ .. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ၾကီးစမ္းပါ .. လူတုိင္း ေမြးတည္းက လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခႏွစ္ဖက္နဲ႕ ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္တဲ့လူၾကီးပဲ .. လူတုိင္း ကိုယ္ခင္းတဲ့ လမ္းကို ကိုယ္ေလွ်ာက္ၾကတယ္ .. ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း ကိုယ္လုိက္ရတာေပါ့ .. မွားေနရင္လည္း ျပင္လုိက္ .. လိုအပ္ေနရင္ ျဖည့္လုိက္ .. ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာလို႕ စြန္႕လႊတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ ေနာင္တ ကင္းေနပါေစ သူငယ္ခ်င္း .. ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာမယ့္ ေလာကၾကီးမွ မဟုတ္တာကြာ .. ကိုယ့္ဘက္က တတ္ႏုိင္သေလာက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕သာ ကိုယ့္တာ၀န္မလား ..”

အႏွင္းက ေက်းဇူးတင္သလို အၾကည့္နဲ႕ က်မနဲ႕ အမြန္ကို လက္ကမ္းေပးတယ္ .. က်မတို႕ သံုးေယာက္သား ဖက္လုိက္ၾကတယ္ .. ျပီးေတာ့ အႏွင္းက

“ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႕ .. ငါဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ အသံုးမက်တ့ဲလူမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိ ရလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြရွိေသးတယ္ ငါ့ကို လိုအပ္ေနသူေတြ ရွိေသးမွန္းလဲ သိလုိက္တယ္ .. ငါ ရပ္တည္ေနထုိင္သြားပါ့မယ္ .. ငါ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္နဲ႕ သူတို႕ကိုပါ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားမယ္ .. ငါျပန္ေတာ့မယ္ကြယ္ .. သားေလး ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္ ..”

----------
(၃လခန္႕ ၾကာေသာ္)

ကလင္ ကလင္ ကလင္

“ဟဲလို”

“အသက္လား .. ကိုယ္ပါ အႏွင္း”

“အႏွင္း .. ေျပာ .. ဘာထူးျခားေသးလဲ ..”

“ထူးျခားတယ္ အသက္ေရ .. ကိုယ့္လူၾကီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁လ ေလာက္က အိမ္ကဆင္းသြားခဲ့တယ္ .. ကိုယ္လဲ မတားႏိုင္အားေတာ့ဘူး .. လႊတ္ေပးထားလုိက္တယ္ .. လုိက္ရွာ လုိက္ေခၚလဲ မလုပ္ေတာ့ဘူး .. စိတ္ထဲကေနပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့လို႕ ေမတၱာပို႕ေပးေနလုိက္ေတာ့တယ္ကြယ္ .. လင္မယားပဲဟာေနာ္ .. ရန္သူမွ မဟုတ္ပဲ .. က်န္ခဲ့တဲ့ ၃ ၄ ရက္က အိမ္ကို ျပန္လာတယ္ .. ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ တာ၀န္ေက်ေအာင္ ဆက္ဆံပါတယ္ .. မေန႕က ညကေတာ့ ကိုယ့္ကို ေတာင္းပန္တယ္ .. သူမွားပါတယ္တဲ့ .. ခြင့္လႊတ္ပါတဲ့ .. ကိုယ္က ခြင့္လႊတ္ထားျပီးသားပါ .. ေကာင္မေလးကလည္း ခု ေယာက်ၤားယူသြားျပီတဲ့ေလ .. အင္း .. ကိုယ္ အံ့ၾသမိပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလလို႕ပဲ ေတြးလုိက္ေတာ့တယ္ .. သူလည္း ေနာင္ၾကဥ္သြားေလာက္ျပီထင္ပါတယ္ .. ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ထိန္းတန္တာ ထိန္း ၾကည့္တန္တာ ၾကည့္ေနရတာေပါ့ကြယ္ ..”

“ေၾသာ္ ..”

က်မလည္း ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးၾကီးကို နားေထာင္ျပီး ေၾသာ္ တလံုးသာ ထြက္ႏုိင္ေတာ့တယ္ .. တေယာက္လိုအပ္မႈကို တေယာက္ျဖည့္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာမပါတဲ့ အေပၚယံ သာယာမႈမ်ိဳးဆိုတာ အရွိန္ကုန္ေတာ့လည္း ရပ္သြားရတာပါပဲလား .. ျပီးဆံုးသြားေတာ့လည္းပဲ အရာရာဟာ အခိုးအေငြ႕မပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာပါပဲေလ .. အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ သာယာမႈ သက္သက္နဲ႕ အတုအေယာင္ေတြၾကား ကိုယ္ေတြကသာ အသက္ရႈၾကပ္လို႕ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ တိုး၀င္လုိက္ နစ္ျမဳပ္လုိက္ ျပီးဆံုးသြားလုိက္ .. တိုး၀င္လုိက္ နစ္ျမဳပ္လုိက္ ျပီးဆံုးသြားလုိက္ ..

Saturday, December 10, 2011

က်မႏွင့္ Beyond Rangoon

က်မသည္ တခါတရံတြင္ အေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏုိင္သူ တဦးျဖစ္ပါသည္ လို႕ စေရးရရင္ေကာင္းမလား .. က်မသည္ တခါတရံ အေတာ္ ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ႏုိင္ပါသည္လို႕ ေရးရေကာင္းမလား .. က်မအတြက္ စာ စေရးတဲ့အခါ အစပိုင္း အင္ထရိုကိစၥမွာ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေပးရတတ္ပါတယ္ .. ဟုတ္ကဲ့ ခုနကစာကို ျပန္ဆက္ရရင္ က်မသည္ တခါတရံ စိတ္ရူးေပါက္တတ္ျပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးေတြ လိုအပ္သည္ မလိုအပ္သည္ မသိ ေတြးေတာရင္း ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာတတ္သူ တေယာက္ ျဖစ္ပါသည္ ..

က်မ စစ္ကားေတြ ၾကည့္ေလ့မရွိပါ .. စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းတယ္လို႕ သတ္မွတ္မိပါတယ္ .. ပိုဆိုးျပီး တကယ္အျဖစ္ပ်က္ကို အေျခခံရိုက္ထားတာဆိုရင္ ပိုျပီး ေရွာင္တတ္ပါတယ္ .. တခါတေလ လူမ်ားတဲ့အခါ ၀ိုင္းၾကည့္မိေပမယ့္ တေယာက္တည္းဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္ကား သရဲကား စတဲ့ ထိတ္လန္႕စရာ ကားေတြကို ေရွာင္ပါတယ္ ..

ခုေတာ့ မရို႕စ္ဆီက ပို႕စ္ကို ဖတ္မိရင္း Beyond Rangoon ကို ၾကည့္မိပါတယ္ .. ဒီတုိင္းေတြ႕ရင္ မၾကည့္ပါဘူး ေသခ်ာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ခု ၾကည့္ျပီးသြားပါျပီ .. ၾကည့္ျပီးေတာ့လည္း ခံစားရတယ္ .. မ်က္ရည္က်ရပါတယ္ .. (ေျပာထားပါတယ္ေနာ္ .. ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ .. း))

တကယ္မဟုတ္ပါဘူး အရုပ္ၾကီးပါ သရုပ္ေဆာင္ေနတာပါ ဒါဟာ ဇာတ္လမ္းလို႕ ဘယ္လိုေျပာေျပာ က်မကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံစားလုိက္ရတယ္ .. (တေယာက္တည္းရဲ႕ ခံစားခ်က္ပါ) ..

မ်က္စိေရွ႕မွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ခ်က္ခ်င္း မ်က္စိေရွ႕မွာ အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္ .. ခ်စ္သူေတြ ခင္ပြန္းဇနီးေတြ မိသားစု၀င္ေတြ မ်က္စိေရွ႕မွာ အသက္ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘယ္ေလာက္ဆိုးလုိက္ပါမလဲ .. အသက္လုေျပးလႊားရင္း သူ႕မကယ္ႏုိင္ ကိုယ့္မကယ္ႏုိင္ဘ၀နဲ႕ လြတ္ခါနီးမွ အသက္ဆံုးသြားတဲ့ ကိုယ့္ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ႏုိင္လိမ့္မလဲ .. လင္ရယ္ သားရယ္ စံုညီေနရာကေန ခ်က္ခ်င္း မုဆိုးမျဖစ္သြားရတဲ့ မိန္းမတေယာက္အတြက္ ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ပါ့မလဲ .. ကိုယ္က လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္းျဖစ္ေနျပီ .. ကိုယ့္ခင္ပြန္း ကိုယ့္ခ်စ္သူ ဘယ္ေတာ့ေပၚလာမလဲဆိုတဲ့ ဒုကၡ .. တျခားလူေတြ တျဖည္းျဖည္းစံုလာျပီး ကိုယ့္မိသားစုထဲက လိုအပ္ေနသူရဲ႕ မေသခ်ာတဲ့ အိမ္ျပန္လမ္းကို ပူပန္ရတဲ့ ဒုကၡ .. အိုး .. ဆက္စဥ္းစားရင္း မၾကံဳဘူးပါပဲ ရူးခ်င္လာတယ္ .. ကိုယ္သာ အဲလိုအခ်ိန္ အဲလိုေနရာမွာဆို က်န္ခဲ့သူေတာ့ မျဖစ္ခ်င္မိဘူး .. ေသရဲလားဆိုေတာ့လည္း အသားေလးညပ္မိလို႕ နာရင္ေတာင္ တဆစ္ဆစ္တုန္လို႕ .. အေတြးေတြနဲ႕တင္ ခက္ရခ်ည့္ ..

ရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္ေနရင္း ေျပးၾကလႊားၾကသူေတြၾကား ကိုယ္ပါ ေမာလာတယ္ .. လြတ္ပါေစ ဆုေတာင္းေနရင္းနဲ႕ မလြတ္ပဲ ေသသြားေတာ့ ၀မ္းနည္းရျပန္တယ္ .. တဦးကို တဦး ကူညီေဖးမရင္း အႏၱာရယ္နဲ႕  ေတြ႕ေတာ့မလား ေတြ႕ေတာ့မလားရယ္လို႕ ရင္ေတြတုန္လို႕ .. ဒါဟာ ရုပ္ရွင္လို႕ ဘယ္လိုေတြးေတြး ကိုယ္ပါေရာပူပန္ေနလုိက္တာ .. အင္း ကိုယ္ရူးမွန္းလည္း ကုိယ္သိပါရဲ႕ ..

လူတိုင္း ျပည့္စံု ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုသာ လိုလားမွာပါ .. အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ အေျခအေနကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္လိမ့္မယ္ .. ေမွ်ာ္လင့္တာနဲ႕ လႊဲခဲ့ရင္ .. ထပ္ေတာ့ မလြဲခ်င္ေတာ့ပါဘူး .. အရာရာ အႏၱာရယ္ကင္း ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္ျပီ .. အားလံုးလည္း ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္ .. အယူအဆေတြ အနည္းငယ္ လႊဲခ်င္လႊဲေနလိမ့္မယ္ .. ရင္ထဲက ပန္းတုိင္ကေတာ့ တူညီၾကပါလိမ့္မယ္ ..

လူဆိုတာ တေယာက္တည္းေနရင္ေတာင္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕မတည့္ျဖစ္ေနတာ အမ်ားနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ညွိႏိႈင္းၾကရမွာ အေသခ်ာပါပဲ .. တဦးနဲ႕ တဦး ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါမွာ ေမတၱာတရား နားလည္မႈေတြနဲ႕သာ တည္ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ အေတာ္ ျငိမ္းခ်မ္းမွာပဲလို႕ ေမွ်ာ္မွန္းမိတယ္ .. အားလံုးပဲ တူညီတဲ့ ပန္းတုိင္ကို မတူညီတာေတြ ညွိႏိႈင္းရင္း အျမန္ဆံုးေရာက္ရွိဖို႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းမိပါတယ္ ..

က်မ အရူးထျပီးေရးတာနဲ႕ လိုက္ဖတ္ေနရျပီ .. မထူးပါဘူး .. Beyond Rangoon ကိုလည္း ထပ္ၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္လုိက္ၾကဦးေပါ့ .. း) အမ်ားကေတာ့ ၾကည့္ျပီးသား ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္ .. ခုလို စိတ္ရူးေပါက္တုိင္း ထေရးတတ္တာကိုလည္း သည္းခံဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. :D ကမာၻသူ ကမာၻသားအေပါင္း ျငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ .. ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ရွိရင္လည္း အျမန္ကုန္ပါေစေတာ့ေပါ့ .. း)

Tuesday, November 29, 2011

စကားလံုး မဲ့

မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႕
စာေတြခ်ေရး
အေတြးေတြသာ က်ဲခဲ့တယ္
ထုိက္တန္တဲ့ စကားလံုး မေတြ႕ခဲ့ဘူးပဲ ..

သားက ကားသမားၾကီးျဖစ္ခ်င္သတဲ့
၁၁ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးက ဆိုတယ္
သူ႕လက္ရွိအလုပ္က ဘဲဥျပဳတ္အေရာင္းသမား
ၾကံဳသလိုလည္း လူေခၚေပးတယ္ ..

လုပ္ခ်င္တာ မလုပ္ခ်င္တာ ေဘးခ်
လုပ္သင့္တာ မလုပ္သင့္တာ မေတြးအား
ေကာင္း၏ မေကာင္း၏ ဥာဏ္မမွီေပမယ့္
ေခါင္းထဲစြဲေနတာ တေန႕ ၀င္ေငြ ၃၀၀၀ ရွိရမယ္ ..

သားတို႕ သမီးတို႕ အရြယ္
စာေတြသင္အံေနရမယ္
ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္း
လမ္းေဘးေစ်းသည္ျဖစ္ရတယ္ ..

သမီး ၾကီးလာရင္ .. ??
အလိုလုိ လူၾကီးျဖစ္လာလိမ့္မယ္
ရည္ရြယ္ခ်က္ .. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ေတြးဖို႕ေတာင္ စိတ္ကူးမရခဲ့ဘူးရယ္ ..

လူသားစင္စစ္ျဖစ္ပါလွ်က္
အခြင့္အေရးမျပည့္၀သည့္ ဘ၀
ကေလးငယ္ကေလး ျဖစ္ပါလွ်က္
ကေလးမပီသရသည့္ ဘ၀ ..

လန္ခရူဆာၾကီး ျဖတ္သြားတယ္
ကားေပၚမွာ ကေလးလွလွေလး
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ ေငးရံုကလြဲ
ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္ဦးမလဲ ..

အခ်ိန္ေတြ သိပ္ဆြဲလို႕ေတာ့ မျဖစ္
ဒီကေန႕ လစ္မစ္မျပည့္ရင္
ၾကိမ္လံုးနဲ႕ တင္ပါး ႏွစ္ပါးသြားရလိမ့္မယ္ ..

၀ဲတက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ကို သုတ္
ငိုခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ျမိဳခ်လို႕
ေျခေထာက္မဲမဲေလးနဲ႕ ခပ္သုတ္သုတ္လွမ္း
ေစ်း၀ယ္ေတြ လြတ္ကုန္မွ ခက္မယ္ ..

http://amaythar1976.blogspot.com/2011/11/blog-post_29.html?spref=fb
မွတ္ခ်က္ - အေပၚက လင့္က စာကို ဖတ္ျပီး ဘာစကားလံုးနဲ႕မွ ႏိႈင္းစာမရေအာင္ ခံစားရပါတယ္ .. က်မတို႕ ဘာေတြ တတ္ႏုိင္ပါမလဲ .. ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိေနတာလဲ .. သူသူ ငါငါ လက္ညွိဳးထိုး တရားခံရွာေနမယ့္ အစား တခုခု .. တခုခုေလာက္ ႏိုင္သေလာက္ေလး ကူညီေပးၾကရေအာင္ပါ .. ဘ၀အက်ိဳးေပး နည္းၾကရွာတယ္ .. က်မတို႕ ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္ပါမလဲ .. ????????????????????????

Thursday, November 24, 2011

ထပ္တူမျဖစ္ႏုိင္ေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာျခင္း

စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင္ ...။

ေျပာလို႕ကေတာ့ လြယ္လုိက္တာ
ခံလုိက္ရသူေတြမွာသာ
ဘ၀ေတြဆံုး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဆံုး
ဘ၀ရဲ႕ အလင္းေရာင္ေတြေပ်ာက္ဆံုး
အရာရာ ဆံုးရံႈး ...။

ေမွာင္ပါတယ္ဆိုမွ
မျမင္ရဘူးလုပ္ေနတယ္
ဒါဟာအေမွာင္ကြဲ႕
မလင္းႏုိင္တဲ့ အေမွာင္ေတြ
လင္းမလားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ လႊတ္မခ်လုိက္နဲ႕
အေမွာင္ထဲ စံုးစံုးျမဳပ္လိမ့္မယ္ ...။

ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ တြယ္ဖက္ထားပါရေစ
အရာရာေပ်ာက္ဆံုး
ပိုင္ဆုိင္တာေတြ ဆံုးရံႈးရင္ေတာင္
အသက္တခါ ၀၀ရႈခြင့္အတြက္
လက္ေမာင္းေတြျပဳတ္ထြက္ပါေစ
မီွရာကို ဆုတ္ဆြဲထားဦးမယ္ ...။

ဟုတ္ကဲ့
က်မ လြန္စြာမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္
ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္
ထပ္တူထပ္မွ် ေၾကကြဲရတယ္ ...။

မလံုေလာက္မွန္းသိရဲ႕ စကားေတြေျပာ
ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြသာ အသစ္ျဖစ္ေတာ့တယ္ ...။

Sunday, November 13, 2011

အေလာင္းေတာ္ ကႆပ

ကိုယ္တုိင္သြားခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ အိမ္က လူၾကီးေတြ သြားေတာ့ ပို႕ေပးခဲ့တဲ့ ပံုေလးေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာလုပ္တာပါ .. :D

ခရီးထြက္တာကို အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ က်မအေနနဲ႕ ပံုေတြသာၾကည့္ျပီး သေရယိုရတာ အားမရလို႕ ကိုယ္နဲ႕ ဘ၀တူေတြကိုပါ သေရယိုေစလုိက္တာပါ .. စာေရးဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ ပို႕စ္ေတြ လက္စမသတ္ပဲ အာရံုေတြ မ်ားျပီး ပ်က္ကြက္ေနတာကို အနည္းငယ္မ်ား ကာဗာျဖစ္မလားလို႕ပါ .. :D ပံုေတြ ၾကည့္လုိက္ပါဦးေနာ္ .. မိုးခါးေတာ့ မေရာက္ဘူးေသးဘူး .. ခရီးထြက္ခ်င္တယ္ ...... (အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ပါတယ္ .. :P)






























အေလာင္းေတာ္ ကႆပကို ေဖၾကီးေမၾကီးတို႕ က်န္ခဲ့တဲ့ ဧပရယ္လ သၾကၤန္တုန္းက သြားခဲ့တာပါ .. ၃သိန္းေလာက္ ကုန္တယ္သိရပါတယ္ .. အေပၚက ပံုေတြကေတာ့ ခရီးတေလွ်ာက္က ပံုေတြပါ .. လူၾကီးေတြ ေျပာအရ ေမျမိဳ႕ကိုလည္း ေရာက္တယ္တဲ့ .. ဆင္ေတြ စီးရတဲ့ ေတာလမ္းခရီးမွာ ဆင္စီးခဲ့လား ေမးေတာ့ ဆင္စီးခ်င္ရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေစာင့္ရမွာမို႕ မစီးခဲ့ဘူးေျပာပါတယ္ .. (ဆင္လည္းစီးခ်င္တယ္ .. ငယ္ငယ္တုန္းက တိရစာၦန္ရံုမွာ ၁ခါပဲ စီးဖူးတယ္ ..)

မိုးခါးတို႕က ခရီးဆိုရင္ ဖုန္ပဲ ထူထူ ေတာပဲ ထူထူ ဘယ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ခရီးတိုတို ရွည္ရွည္ သြားခ်င္ေနတာပါပဲ .. ခုလည္းပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံက ေဒသေတြကို သတိရရင္း ဆားလည္း ခ်က္ရင္း .. ရင္းး .. ရင္းး .. း))

စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္ ..

Friday, October 14, 2011

စိတ္ဒဏ္ရာ

"သားၾကီးေရ .. သားၾကီး .. မီေရ သားၾကီး ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲကြာ .. ေခၚလုိက္ပါဦး .. ကိုယ္သြားရမယ့္ အခ်ိန္ နီးေနျပီ .."

"ကို႕သားၾကီး ခုနကေတာ့ ျခံထဲေတြ႕တာပဲ .. ခဏေလး မီသြားၾကည့္လုိက္ဦးမယ္ .."

"ဝါးးးးး .."

"အမေလး သားေရ လန္႕သြားတာပဲ .. ဘယ္ေတြသြားေနတာတုန္း .."

"သား ေက်ာင္း၀န္းထဲက ဇီဇ၀ါပန္း သြားခူးေနတာ ေမေမ .. ေဖေဖ့ဖို႕ .. ေရာ့ ေဖေဖ .. ျပန္လာရင္ သားဖို႕ မုန္႕နဲ႕ အရုပ္ ၀ယ္ခဲ့ေနာ္ .."

"ဟား .. ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ .. ငါ့သားက ဘာအရုပ္ လိုခ်င္တုန္း .."

"ေလယာဥ္ပ်ံ .. ေဖေဖ ခုေမာင္းမယ့္ ေလယာဥ္ၾကီး သားလိုခ်င္တာ .."

"အမေလး အေဖတူသား .. ဟြန္း .." ေမေမက ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ ..

"ဒါမွ ငါ့သားကြ .. သား ေဖေဖ့လို ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး ေမာင္းခ်င္ရင္ စာကို ၾကိဳးစားရမယ္ေနာ္ .. ေမေမ့ကိုလည္း ဂရုစိုက္ .. ညီေလးကိုလည္း ကူထိန္းေပးေနာ္ .."

"ဟုတ္ .."

"လိမၼာလုိက္တဲ့ ငါ့သားၾကီး .. ေဖေဖၾကီးကို ေမႊးေမႊးေပးပါဦး .."

က်ေနာ္ စိတ္လိုလက္ရ ေမႊးေမႊးေပးလုိက္ေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ ျပံဳးလို႕ .. ေမေမ့ကလည္း ေပ်ာ္လို႕ .. က်ေနာ့္ညီေလးကေတာ့ ပုခက္ထဲမွာ အိပ္ေမာက်ေနေလရဲ႕ ..

"ကဲ .. ကိုသြားေတာ့မယ္ .. အစစ ဂရုစိုက္ေနာ္ မီ .."

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကို .. စိတ္ခ်ပါ .."

အဲဒီအခ်ိန္ ေမေမ့မ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္စိတ္တခ်ိဳ႕ ယွက္သန္းေနတာ က်ေနာ္ ဂရုျပဳမိပါတယ္ .. က်ေနာ္လည္း ေဖေဖ့ကို စိတ္ပူတယ္ေလ .. သားလည္း ေဖေဖနဲ႕ လိုက္ခ်င္တယ္လို႕ ေျပာခ်င္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္လိုက္ခြင့္ မရွိမွန္းလည္း သိေနပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေဖေဖေမာင္းတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီး က်ေနာ္ အရမ္းစီးခ်င္တယ္ ..

----------

က်ေနာ္ အခု ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္ေတြကို အနီးကပ္ျမင္ေနရတယ္ .. ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ က်ေနာ္ရယ္ .. ေဖေဖ့ေလယာဥ္ၾကီးက တိမ္ေတြကို ၀င္တိုက္လိုက္ .. တိမ္ေတြက ေလယာဥ္ကို ၀င္တုိက္လိုက္နဲ႕ .. တိမ္ေတြကို အနီးကပ္ျမင္ရတာ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားဖို႕ ေကာင္းတယ္ .. ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကေန ဟိုးေျမျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္ အားလံုးက ပိစိေကြးေလးေတြ .. က်ေနာ္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ .. ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ က်ေနာ္ရယ္ ..

ရုတ္တရက္ ေဖေဖ က်ေနာ့္ကုိ ၾကည့္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြလား .. က်ေနာ့္ေခါင္းကို တခ်က္ သပ္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ..

"သား ေမေမ့ကို ဂရုစိုက္ေနာ္ ေမေမ့စကားနားေထာင္ျပီး ညီေလးကိုလည္း ကူထိန္းေပးေနာ္ .. ေဖေဖစိတ္ခ်မယ္ေနာ္သား .. စာကိုလည္း ၾကိဳးစား .."

"ဟုတ္ ေဖေဖ .."

ျပီးေတာ့ ေဖေဖ ခလုတ္တခုႏွိပ္လိုက္တယ္ .. ခလုတ္ႏွိပ္လုိက္တာနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ စီးေနတဲ့ ေလယာဥ္ၾကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားတယ္ ..

"ေဖေဖ .. ေဖေဖ .. သားတို႕ကို မခြဲသြားပါနဲ႕ .. ေဖေဖ .. ေဖေဖ ......."

ေဖေဖ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနတယ္ .. မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြလား .. ႏႈတ္ခမ္းေတြက  တခုခုေျပာခ်င္ေနတာလား ..

"ေဖေဖ သားကို ျပန္လာေခၚပါ .. ေဖေဖ ......... ေဖေဖ ........."

၀ုန္း ............

"ေဖေဖ .. ေဖေဖ .. ေဖေဖ ......"

က်ေနာ့မ်က္စိေရွ႕မွာ ေဖေဖရွိေနတဲ့ ေလယာဥ္က တစစီ ေပါက္ကြဲထြက္သြားတယ္ .. က်ေနာ္ ေဖေဖ့ကို တစာစာေအာ္ေခၚရင္း မ်က္ရည္ေတြ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ က်လာတယ္ .. က်ေနာ္ အသက္ရႈက်ပ္လာတယ္ .. က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို တေယာက္ေယာက္ဖိထားတယ္ ..

"အား ......"

တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ရင္နဲ႕ က်ေနာ့္တကုိယ္လံုး ေခၽြးေတြ ရြဲနစ္ျပီး ႏိုးထလာခဲ့တယ္ ....

ေဖေဖ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာစကားကို နားမွာၾကားေနရင္း .. မ်က္ရည္ေတြ သြင္သြင္က်ရင္း က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းက စကားလံုးတခု ထြက္က်လာခဲ့တယ္ .. "ေဖေဖ .."

ခုလိုေမာဟိုက္ျပီး ႏိုးထလာတဲ့ မနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာကို က်ေနာ္ အလြန္မုန္းတီးလွပါတယ္ .. ေဖေဖဆံုးပါးျပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့အခု အသက္ ၂၀အထိ ခုလို ဆိုး၀ါးလွတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေပါင္းမ်ားစြာကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တယ္ .. ေနာက္ဆံုးမွာ ေဖေဖက တနည္းနည္းနဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္တို႕ပဲ က်န္ခဲ့တယ္ ေဖေဖ ..

ခုတင္ေဘး ခံုေပၚက က်ေနာ့ဒိုင္ယာယီေလးကို ဆြဲယူလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ စာေၾကာင္းေတြ ခ်ေရးလုိက္တယ္ ..

ေဖေဖ

ေဖေဖခု ဟိုး ေကာင္းကင္ေပၚမွာလားဟင္ .. သားတို႕ကို ေမ့ေနျပီေပါ့ေနာ္ .. ဒါမွမဟုတ္ ေဖေဖသားတို႕ကို သတိရေနတုန္းလား .. ျပီးေတာ့ ေဖေဖတေယာက္တည္းဆို ပ်င္းေနမွာပဲေနာ္ .. ေဖေဖ့ကို သနားလုိက္တာ .. ေဖေဖ တေယာက္တည္းဆိုလည္း မေၾကာက္နဲ႕ေနာ္ .. သား ခု ေဆးေဖာ္ေနတယ္ .. အဲဒီေဆးေအာင္ရင္ သား ေဖေဖဆီ လာေတြ႕မယ္ .. အဲဒီအခါက် သားကို ေဖေဖေမာင္းတဲ့ေလယာဥ္ၾကီး ေပးစီးပါေနာ္ ..

ေဖေဖ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ .. အရမ္းလည္း သတိရတယ္ .. ေဖေဖေနေကာင္းပါေစ ..

ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကို ပိတ္လုိက္ျပီး ေနရာတက် ျပန္ထားလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ကုတင္ေအာက္မွာ ဖြက္ထားတဲ့ ဂမၻီယစာအုပ္တအုပ္ကို ယူျပီး ဖတ္လက္စ စာကို ဆက္ဖတ္ေနလုိက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ က်ေနာ့မွတ္စုစာအုပ္တအုပ္ကို ယူျပီး ေဆးနည္းေတြ လိုက္မွတ္လုိက္တယ္ .. က်ေနာ့္ စာအုပ္ထဲမွာ ေဆးနည္း ပုတီးစိပ္နည္း ဖိုထိုးနည္း အစံုပဲ ရွိတယ္ .. က်ေနာ္ရဲ႕ ေဆးေအာင္ရင္ က်ေနာ့ ေဖေဖကို ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႕ရမယ္ .. အေတြးထဲမွာတင္ က်ေနာ္ တက္ၾကြလာတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေဆးေဖာ္ဖို႕က ပစၥည္းေတြလည္း အမ်ားၾကီးလိုေသးတယ္ .. ေမေမမသိေအာင္လည္း လုပ္ရေသးတယ္ ..

ေမေမ .. ေမေမနဲ႕ မေတြ႕တာေတာင္ ၾကာေနခဲ့ျပီ .. ေမေမ အဆင္မွေျပရဲ႕လား .. ေမေမ့ကို သတိရတာနဲ႕ ေမေမ့ေဘးက အရက္သမားလူၾကီးကိုပါ ျမင္ေယာင္လာခဲ့တယ္ .. ဒီလူၾကီး ေေမေမ့ကို ႏွိပ္စက္ေနေသးလား .. ေမေမ့ကိုလည္း သနားလုိက္တာ .. ေမေမ့ဆီ သား အျမန္ျပန္လာမွာပါ .. ဒီကလူေတြ မသိေအာင္ သားထြက္လာခဲ့မယ္ .. သား ဒီက လြတ္တာနဲ႕ ေမေမ့ကို လာေခၚမယ္ .. ျပီးရင္ ေဖေဖရွိတဲ့ေနရာကို သားရယ္ ေမေမရယ္ ညီေလးရယ္ လုိက္သြားမယ္ .. ေမေမ စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္ ..

က်ေနာ့ ပစၥည္းေတြကို အနားမွာရွိတဲ့ အိတ္တခုတည္း စုျပံဳထည့္လုိက္တယ္ .. တံခါးေပါက္ကို သြားေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ အေစာင့္ေတြ ဟိုဘက္ဒီဘက္ေလွ်ာက္ေနတယ္ ..

ကလင္ .. ကလင္ ..

ဘဲလ္သံနဲ႕ အတူ က်ေနာ့ အခန္းတံခါးပြင့္သြားတယ္ .. ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ဗန္းကို ကိုင္ရင္း လူတေယာက္၀င္လာတယ္ .. ျပီးေတာ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ..

"သားေရ .. ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ျပီ .. အိုး သားက လက္ထဲမွာ အိတ္ၾကီးနဲ႕ ဘယ္သြားမလို႕လဲ .. အန္တီကို ေျပာေလ .. အန္တီလည္း လုိက္ခ်င္တာေပါ့ .."

က်ေနာ္ မသကၤာစြာနဲ႕ ၾကည့္ရင္း ..

"အန္တီက တကယ္လုိက္ခ်င္လို႕လား .. သားက ေဖေဖေမာင္းတဲ့ ေလယာဥ္ၾကီး သြားစီးမွာ .. ေမေမနဲ႕ ညီေလးကိုလည္း သြားေခၚရဦးမယ္ .. အန္တီလိုက္ခ်င္ရင္ ေမေမ့ကို အရင္ေမးေပးမယ္ .. ေမေမက လိုက္ဆို အန္တီလိုက္ခဲ့ေလ .."

"တကယ္ေနာ္ သား .. ဒါဆို သားက ခရီးထြက္မွာေပါ့ .. ခရီးထြက္မယ္ဆို သားအားရွိဖို႕ လိုတယ္သားရဲ႕ .. ဗိုက္မဆာဘူးလား .. ဒီမွာ အန္တီ ထမင္းနဲ႕ဟင္း ယူလာတယ္ .. ျပီးရင္ အားရွိေအာင္ ဒီေဆးေလးေသာက္ .. သား အားရွိျပီဆို အန္တီတို႕ တူတူ သြားမယ္ .. ဟုတ္ျပီလား .."

"ဟုတ္ .."

က်ေနာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္ .. ထမင္းနဲ႕ဟင္းကို အားရပါးရစားျပီး ေဆးေတြလည္း က်ေနာ္ ေသာက္လုိက္တယ္ .. အန္တီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီမ်က္၀န္းေတြက ေမေမ့လိုပဲ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႕ ျပည့္ေနတယ္ ..

"စားေကာင္းလား သား .. စားျပီးရင္ ခဏအိပ္လုိက္ဦးေနာ္ .. ေနာက္ နဲနဲၾကာရင္ အန္တီ ထပ္လာခဲ့မယ္ .. ဟုတ္လား .."

"ဟုတ္ .."

က်ေနာ္ ေျပာရင္း အိပ္ရာေပၚလွဲလုိက္တယ္ .. လွဲေနရင္းပဲ က်ေနာ္ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ .. အန္တီက ပစၥည္းေတြသိမ္းျပီး ထြက္သြားတဲ့ ေျခသံကို မပီမျပင္ ၾကားေနရတယ္ .. ျပီးေတာ့ တံခါးပိတ္သံ တိုးတိုး ..

----------

က်မ တာ၀န္က်ေနတဲ့ စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရံုမွာ သနားစရာ ေကာင္းတဲ့ ကေလးတေယာက္ရွိေနတယ္ .. သူသိပ္ေလးစား ခ်င္ခင္ရတဲ့ ဖခင္ဟာ တိုက္ေလယာဥ္ေမာင္းတဲ့ ဗိုလ္ၾကီးတေယာက္ျဖစ္တယ္ .. သူမူလတန္းအရြယ္မွာပဲ သူ႕ရဲ႕ ဖခင္ဟာ ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္ေတြကို သြားကယ္ဖို႕ ေလယာဥ္နဲ႕ ထြက္လာရင္း တဖက္က ရန္သူေတြရဲ႕ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ က်ဆံုးသြားခဲ့တယ္ .. ကေလးဟာ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက ဖခင္ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ေစာင့္စားေနခဲ့တယ္ .. အိမ္ေထာင္ေရး ကံမေကာင္းတဲ့ မုဆိုးမ မိခင္ရဲ႕ ေနာက္အိမ္ေထာင္ကလည္း အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့တယ္ .. စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းၾကီးျပင္းလာရင္း တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္ .. သူအျဖစ္ခ်င္ဆံုးကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ၾကီးတေယာက္အျဖစ္ပဲ .. ကံ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ကံမေကာင္းခဲ့သူကေလးဟာ ဗိုလ္၀င္ခြင့္မွာလည္း က်ဆံုးခဲ့တယ္ .. သူ႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္ေတြ အားလံုးျပိဳပ်က္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ..

သူေလးရဲ႕ စိတ္ေတြ အျမန္ဆံုး ပံုမွန္ျဖစ္လာဖို႕ က်မတို႕ ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္ .. ကေလးရယ္ .. အျမန္ဆံုး ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ေတြ႕ပါေစကြယ္ ..

Friday, October 7, 2011

ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ (၇)

တရက္ .. က်မတို႕ ကုမၸဏီကေန NTU က Fair တခုမွာ ဝင္ေရာက္ျပသဖို႕ ျဖစ္လာပါတယ္ .. အဲဒီပြဲလုပ္မယ့္ရက္ မတုိင္ခင္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ေနရာထုိင္ခင္းကို ျပင္ဆင္ဖို႕ တျခားလူေတြနဲ႕ အတူ NTU ေက်ာင္းကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ .. ရံုးမွာ အခ်ိန္ပိုင္း လာလာလုပ္တဲ့ ေကာင္ေလးက အခု NTU မွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ေနပါတယ္ .. သူကလဲ Fair ပြဲအတြက္ လာကူရင္း အျပန္မွာ သူေနတဲ့အေဆာင္ကို သူေဌးရဲ႕ ညီက လိုက္ၾကည့္မယ္ျဖစ္တာနဲ႕ ကိုယ္လဲ ကန္႕လန္႕ ကန္႕လန္႕ ပါသြားတယ္ ဆိုပါေတာ့ ..

အစကေတာ့ အေပၚထိလုိက္တက္ၾကည့္မယ္ စိတ္မကူးပါဘူး .. ေယာက်ၤားေလးေဆာင္လဲ ျဖစ္ေနတာကိုး .. ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးတက္လို႕ရတယ္ ဘာညာေျပာတာနဲ႕ ကားထဲ ထုိင္ေစာင့္ရမယ့္ အတူတူ မထူးပါဘူးဆိုျပီး ပါသြားျပန္ပါတယ္ .. မသြားခင္မွာ ရံုးကလူေတြကလည္း ညႊန္းတာကိုး .. အဲ့ေကာင္ေလးေနတဲ့အခန္းက ကြန္ဒိုလိုပဲ ဘာညာဆိုေတာ့ စလံုးက အေဆာင္ခန္းေတြ ဘယ္လိုေနတယ္ဆိုတာ စပ္စုခ်င္စိတ္ကလည္း ေပါက္လာတယ္ေလ ..

ေက်ာင္းသား/သူေတြအတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိလွပါတယ္ .. ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ အေဆာင္ေတြက ကပ္ရပ္ပါ .. ခြဲထားျခားထားတာေတြလည္း မရွိပါဘူး .. ကိုယ္ကေတာ့ ထင္တာေပါ့ .. ေယာက်ၤားေလးေဆာင္ဆို မိန္းကေလး ၀င္လို႕ မရေလာက္ဘူးလို႕ .. ဒါေပမယ့္ ရတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္ ..

အေဆာင္ရွိရာ အခန္းကို သြားခ်င္ရင္ ကိုယ္ပိုင္ကဒ္ေလးနဲ႕ ျဖတ္ျပီး ၀င္ရပါတယ္ .. အေဆာင္က ၂ေယာက္ တခန္းပါ .. ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္၀န္းပါတယ္ .. အိပ္ရာ ၂ခုၾကားထဲမွာ အကာထားထားျပီး စာၾကည့္စားပြဲ ဗီဒို စတာေတြနဲ႕ ၂ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနႏုိင္ပါတယ္ .. ေယာက်ၤားေလးအခန္းဆိုေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ မွတ္တမ္း မတင္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး .. :D အခန္း ၀င္၀င္ခ်င္း အျပင္မွာ ဖိနပ္ထားဖို႕ စင္က နံရံကပ္ျပီး ရိုက္ထားျပီးသားပါ .. အဲကြန္းလဲ ပါျပီးသားပါ .. ဒါေၾကာင့္ ကြန္ဒိုလို႕ ေျပာတာထင္ပါရဲ႕ .. ;) အခန္းခက ၃၀၀ အျပီးအစီးလို႕ ေျပာပါတယ္ .. ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေစတနာေပါ့ေလ .. :D

 ေက်ာင္းသား ေတြအတြက္ တီဗီထားထားတဲ့ အခန္းက်ယ္၊ စားစရာေသာက္စရာ လုပ္စားႏုိင္ဖို႕ မီးဖိုခန္း၊ အေဆာင္ရဲ႕ အနီးမွာေတာ့ Food Court ရွိပါတယ္ .. အေဆာင္က ၆ထပ္ေဆာင္ပါ ..

 နားေနေဆာင္
  ေယာက်ၤားေလးေဆာင္ မိန္းကေလးေဆာင္ ကူးတဲ့ တံတား
မီးဖိုေခ်ာင္
ေက်ာင္းသား/သူမ်ား ေနထိုင္ရာ အေဆာင္
ေက်ာင္းသား/သူမ်ား ေနထိုင္ရာ အေဆာင္(တဖက္ျခမ္း)
 အေဆာင္မ်က္ႏွာစာ
အေဆာင္အနီးမွ Food Court 

အဲဒီအေဆာင္နဲ႕ ေက်ာင္းကို ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မစိတ္ထဲ ျဖစ္မိတာက ငါတို႕ ႏုိင္ငံက ေက်ာင္းေတြ အေဆာင္ေတြသာ အဲလို သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းနဲ႕ စနစ္တက်ရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲ ေပါ့ .. ျဖစ္လာမွာေပါ့ေလ တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့ .. း)

ေခတ္မွီဖြင့္ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို ခ်ီတက္ေနျပီပဲ .. ;)

Friday, September 30, 2011

အိပ္မက္ေတာင္းသူ

မနက္ခင္းအတြက္ ကဗ်ာ လွလွ တပုဒ္ ေရးခ်င္တယ္ ..

မနက္ဦးမွာ ရာသီဥတု ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း ေကာင္းကင္ျပာျပာ က်မတို႕ အိမ္ေခါင္မိုးေလးေတြက ပန္းေရာင္ ထေနမယ္ .. သစ္လြင္ေတာက္ပလို႕ စိမ္းစိုလန္းဆန္းလို႕ .. ျပဴတင္းတံခါးဖြင့္တာနဲ႕ ေျမနံ႕သင္းသင္း မိုးနံ႕ေရာရင္းရတယ္ .. မိုးရနံ႕နဲ႕ ႏိုးထတဲ့မနက္ စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လတ္ဆတ္လုိက္မလဲ .. ေဘးအိမ္ေတြက ျမက္ရိတ္သံေတြ ကေလးေတြ စီစီညံႏိႈးေနသံေတြ ဒါေတြဟာလည္း မနက္ခင္းရဲ႕ သေကၤတ ..

မနက္အလင္းေနေရာင္ျခည္ကို ေတးသံသာသာနဲ႕ ငွက္ေလးေတြက ၾကိဳတယ္ .. သူတို႕လည္း အခ်င္းခ်င္း မႏိုးေသးတဲ့သူေတြကို ႏိႈးေနတာ ေနမယ္ .. ဒါမွမဟုတ္ သီခ်င္းေတြ သံျပိဳင္ဆိုေနသလားပဲ .. သူတို႕ေတြ ပ်ံသန္းလုိက္ ရပ္လိုက္ နားလုိက္ အစာေကၽြးမယ့္သူကို ေစာင့္လုိက္ စားလိုက္ .. ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပဲ .. သစ္ပင္အုပ္အုပ္ၾကီးနဲ႕ ကမာၻေျမျပင္ၾကီးက ျပံဳးလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ရင္ေသြးေတြကို အျမတ္တႏိုးၾကည့္ေနတယ္ .. ဒါေတြဟာ သာယာလွပျခင္းရဲ႕ သေကၤတ ..

အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္း မနက္စာေတြကို အလွ်ံအပယ္နဲ႕ ၀၀လင္လင္စား .. မိသားစုတခုလံုးဟာ ထမင္း၀ိုင္းမွာ စံုစံုညီညီေရာက္ေနၾကတယ္ .. ကေလးေတြရဲ႕ အသံစာစာနဲ႕ မုန္႕ေတာင္းသံ ဂ်ီက်သံ မိဘေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုမႈ ျပြန္းတဲ့ ေမတၱာသံေတြနဲ႕ မနက္ခင္းဟာ အသက္၀င္ေနတယ္ .. မိဘေတြက သားသမီးကို ဆူလုိက္ ေငါက္လုိက္ ေခ်ာ့လုိက္ ေျခာက္လိုက္ အဖိုး အဖြားေတြကေတာ့ ျပံဳးလုိ႕ တစုစု တရံုးရံုး မနက္ခင္း ထမင္း၀ိုင္းေလး စည္ကားေနမယ္ ..

မနက္ခင္းတုိင္းမွာ တရားမွ်တမႈေတြ ၾကီးစိုးလို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈေတြ အုပ္မိုးလုိ႕ ေမတၱာေတြနဲ႕ ထံုလႊမ္းထားတယ္ .. ဘာမ်ား လိုအပ္ေသးလဲ .. ေမတၱာအျပည့္နဲ႕ အိမ္ေလးမွာ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာရွိၾကသူေတြ ေနထုိင္ၾကတယ္ .. အျပန္အလွန္ ေမတၱာထားလို႕ ေလာကၾကီးက လွပေနတယ္ .. တဦး အေပၚ တဦး ကူညီေဖးမမႈေတြ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြနဲ႕ လူတိုင္းရင္ထဲ ျဗဟၼစိုရ္တရား ကိုယ္စီကိန္းလို႕ ..

က်မတို႕ တုိင္းျပည္မွာ စစ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး .. ႏုိင့္ထက္စီးနင္းမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး .. ဖိႏွိပ္အႏုိင္က်င့္မႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး .. မတရားမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူး ..

အဲဒီတုိင္းျပည္ေလး .. က်မရဲ႕ တုိင္းျပည္ေလး .. က်မရဲ႕ အိပ္မက္ တုိင္းျပည္ေလးထဲမွာ .. က်မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တုိင္းျပည္ေလးထဲမွာ ..

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီအိပ္မက္ကို က်မ မိုးလင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ မက္ခ်င္ပါတယ္ .. က်မရဲ႕ အစြဲအလန္းတခုက အဲဒီအခ်ိန္မက္တဲ့ အိပ္မက္ဟာ အျပင္မွာ လက္ေတြ႕ မၾကာမတင္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္ တဲ့ ..

မနက္ခင္းလွလွတခုကို ကဗ်ာအျဖစ္ ဖြဲ႕သီခ်င္ခဲ့တယ္ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးက အိပ္မက္လွလွတခုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္ .. 

Thursday, September 22, 2011

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျမစ္


က်မတို႕ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြမွာ ခ်စ္ခင္စရာေတြ ျမတ္ႏိုးစရာေတြ သိပ္ေပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သိခဲ့တာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး .. က်မရဲ႕ ရင္တြင္းမွာ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ ရွိေနေသးပါလားလို႕လည္း အတိအက် သိလုိက္ရတာ မၾကာေသးခင္ အခ်ိန္ကမွပါ .. ကိုယ္စီ အလုပ္တာ၀န္ေတြ လူမႈတာ၀န္ေတြၾကားမွာ လည္ပတ္ေနရင္းနဲ႕ ဘ၀ဆိုတာကို ပံုေသကားခ်ပ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တာ ခုဆို ႏွစ္ အနည္းငယ္ ၾကာလာခဲ့ပါျပီ .. ပံုေသလည္ပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရေပၚက အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဆံုးရံႈးမႈေတြ ျမင္ရ ၾကားရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ သနားစိတ္နဲ႕ ႏိုင္သေလာက္ အကူအညီ နဲနဲပါးပါးေလာက္ပဲ ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ .. ဒါဟာ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ လို႕ ေျပာႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ ပံုေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခါတုိင္းမွာ ဆက္မျမင္ရဲေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႕ ခဲ့ဘူးပါတယ္ .. ရင္ထဲမွာ နင့္ေနေအာင္ ခံစားခဲ့ရ ဘူးပါတယ္ .. ဥပမာအားျဖင့္ နာဂစ္ နဲ႕ ခုေနာက္ပိုင္း ေရၾကီးခ်ိန္ေတြမွာ ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါပဲ .. အဲဒီအခ်ိန္ထိ က်မက ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရကို ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ရွိမွန္း မသိခဲ့ေသးပါဘူး ..

ဧရာ၀တီလို႕ စလုိက္တာနဲ႕ ေရာဂါကူးစက္ခံရသူလို႕ သတ္မွတ္ခ်င္ရင္ က်မဟာ ေရာဂါကူးစက္ခံရသူပါပဲ .. ဘာလို႕လဲ .. က်မတိုင္းျပည္ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ျမစ္တစင္းမို႕လို႕ပါ .. တျခားႏွေျမာတာေတြလည္း အမ်ား ၾကီးေပါ့ .. ႏွေျမာရတယ္ဆိုတည္းက တန္ဖိုးရွိေနလို႕ တန္ဖိုးသိေနလို႕ပါ .. ေတာင္ေတြ ကတံုးျဖစ္သြားတာ အထင္ကရ ဘုရားပုထိုးေတြ ဖ်က္ဆီးခံရတာ လယ္ေျမေတြ ပ်က္စီးတာက စလို႕ က်မတို႕ကို အုပ္မိုးထားတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီး မၾကည္လင္ေတာ့မွာေတြကိုပါ ေတြးျပီး ခုေနာက္ပိုင္း ပိုလို႕ ႏွေျမာတတ္ လာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ က်မတို႕က ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ခ်င္ေသးတဲ့လူေတြျဖစ္လို႕ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိစၥေတြမွာ က်မ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ႏွာေစးေနပါတယ္ .. ခုေတာ့ မီဒီယာေတြ လြတ္လပ္တာနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူအေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ဘက္ဦးတည္ေနျပီလို႕ ထင္မိျပီး အေျပာလဲ နဲနဲ ရဲလာတယ္ ဆိုပါေတာ့ေလ .. က်မဟာ ဧရာ၀တီကို ပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႕ ၾကံေနသူေတြ လက္ရွိ ျပဳလုပ္ေနသူေတြနဲ႕ ျပဳလုပ္ေနမႈေတြကို ကန္႕ကြက္ပါတယ္ .. ဒါ တိုင္းျပည္ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ က်န္ရွိ ေနေသးေသာ အရာေတြအေပၚ တဖက္တလမ္းက ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္စိတ္တခုတည္းေၾကာင့္ပါပဲ ..

က်မတို႕ ၀ိုင္း၀န္းကန္႕ကြက္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိျပီေပါ့ေနာ္ .. အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက သဘာ၀တရားရဲ႕ အေမြအႏွစ္ျဖစ္လို႕ .. တန္ဖိုးရွိတဲ့ သမိုင္းမွတ္တမ္း ထည္၀ါ ၾကီးမားလို႕ .. ကခ်င္ျပည္နယ္က ျပည္နယ္သားေတြရဲ႕ ႏွလံုးသဲပြက္ေနရာျဖစ္လို႕ .. လွပတဲ့ အထင္ကရ ေနရာျဖစ္လို႕ .. ျမစ္ၾကီးကိုမွီခိုေနၾကတဲ့ လုပ္သားေတြရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမႈကို ထိခုိက္မွာ မို႕လို႕ စသည္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ .. လူမ်ားေတြ ဘယ္လိုေျပာျပီး ေျပာျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိလာတဲ့ သမိုင္းမွတ္တုိင္ျဖစ္တဲ့ မရိုးႏုိင္တဲ့ ဧရာ၀တီ တမ္းခ်င္းကို က်မ ထပ္ေျပာပါလိမ့္ဦးမယ္ .. သယံဇာတ ေပါမ်ားလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြလည္း ကုန္လုကုန္ခင္ ျဖစ္ေနပါျပီ .. ေတာေတြျပဳန္း ေတာင္ေတြျပိဳ (ျဖိဳ) ခု ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုိင္ေတြကအစ တိမ္ေကာလာေနျပီ .. ဒါဟာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင့္ပါ .. ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ တဲ့ .. သစ္ေတာေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ပါ .. ခုေတာ့ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထားတဲ့ သစ္ပင္ပါ အခုတ္ခံရတဲ့ထဲ ပါျပီး ဆုိင္းဘုတ္ကပါ သျဂိဳလ္ျပီးသား ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနမွာ .. ေနာက္ ျမန္မာျပည္ တျပည္လံုး ေပ်ာက္သြားဖို႕ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္ .. အရာ၀တၱဳတုိင္းဟာ သက္တမ္း ရွိတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အခ်ိန္မတုိင္ခင္ေတာ့ မဆံုးရံႈးေစသင့္ပါဘူး .. ထိန္းသိမ္းရမယ့္ တာ၀န္ အျပည့္အ၀ ရွိေနပါတယ္ ..

ငယ္ငယ္က သင္ပုန္းၾကီးဖတ္စာထဲမွာ သင္ရတယ္ .. လယ္သမားၾကီး ဦးသာေအာင္တို႕ .. ကိုဖိုးေမာင္ အလုပ္သမား စသည္ျဖင့္ .. ပံုထဲမွာလဲ လုပ္သားၾကီးေတြက မ်က္ႏွာေတြျပံဳးလို႕ တုိင္းျပည္အတြက္ တတပ္တအား တာ၀န္ေတြ ထမ္းေနၾကတယ္ .. မိဘေတြကလည္း သင္တယ္ .. ထမင္းစားလုိ႕ မကုန္ရင္ေတာင္ လယ္သမားၾကီးေတြက ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႕ ရုန္းကန္ျပီး ဒီဆန္ေတြျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ရတာ သမီး ရဲ႕ စသည္ျဖင့္ .. ဟုတ္ပါတယ္ .. ဆန္တေစ့ျဖစ္ဖို႕ အရင္းႏွီးေတြကို သိလာေအာင္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ထားရတဲ့ လုပ္အားေတြကို နားလည္လာေအာင္ မိဘနဲ႕ ဆရာမ်ားက သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္ .. အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သိနားလည္ခဲ့တာက ေၾသာ္ လယ္သမား အလုပ္သမားၾကီးေတြ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ႏြားေတြနဲ႕ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳး သိပ္ပင္ပန္းရွာမွာ လို႕ေပါ့ .. ခုလက္ေတြ႕မွာ သိလုိက္ရတာကေတာ့ လယ္သမားၾကီးေတြဟာ ပင္ပန္းေနရံုမက ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနၾကပါတယ္ .. ကိုယ္ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ လယ္ေျမရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို သူတို႕ မခံစားရပဲ မတန္တဆနဲ႕ အႏုိင္က်င့္ ႏွိပ္ကြပ္ခံေနရပါတယ္ .. တခ်ိဳ႕ လယ္ပိုင္ယာပိုင္ေတြဟာ ခု လယ္မဲ့ ယာမဲ့ေတြ ျဖစ္လို႕ .. ဒါေတြဟာ ဘယ္သူ႕တာ၀န္ေတြလဲ .. ဘယ္သူေတြ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းေပးသင့္သလဲ .. ခုေတာ့ ေျဖရွင္းဖို႕ မစဥ္းစားတဲ့အျပင္ ထမင္းအိုးကိုပါ ခြဲဖို႕ၾကံေနတာကေတာ့ အေတာ္ေလး အရုပ္ဆိုးလြန္းပါတယ္ .. ရွက္ဖို႕လည္း ေကာင္းပါတယ္ .. ညံ့လြန္းရာက်ပါတယ္ .. အစတုန္းက ပညာရွိမ်ား သတိမမူမိလို႕ဆိုရင္လည္း ခု ပညာရွင္ေတြ ေထာက္ျပတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေသခ်ာ ေလ့လာ သံုးသပ္ျပီးမွ မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳး ခ်ႏုိင္ရပါမယ္ .. 

က်မတို႕ အကုန္လံုးက သူမ်ားေအာ္လို႕ လုိက္ေယာင္ျပီး ေအာ္ေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး .. ေပၚျပဴလာျဖစ္ေအာင္လို႕လည္း သူမ်ားလုပ္လို႕ လုိက္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး .. လုပ္သင့္တယ္ထင္ျပီး လုပ္လည္းလုပ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္တာက တေၾကာင္း ပိုျပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ သိသင့္တယ္ ထင္တာေၾကာင့္ တဖက္တလမ္းကေန ႏိုင္ရာ တာ၀န္ ထမ္းေနၾကတာပါ .. ကိုယ္စီခံစားခ်က္ ခံျပင္းခ်က္ေတြနဲ႕ ေအာင့္အီးသည္းခံခဲ့သမွ်ေတြကို ဖြင့္ဟ ေအာ္ျငီးေနၾကတာပါ .. (မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ရ သြားလို႕ အသံေတြ ပိုက်ယ္လာတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ ..) ကိုယ့္ရဲ႕ေနအိမ္ကို တျခားသူတေယာက္က သိမ္းပိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ျပန္လည္ရယူျခင္းငွာ မစြမ္းသာဘူးဆိုရင္ လက္မိႈင္ခ် ၾကည့္ေနရံုမွ တပါး ႏွေျမာတသေနရံုမွတပါး တုန္႕ျပန္ဖို႕ မတတ္ႏုိင္ဘူးေပါ့ .. ဒါက ခြန္အားခ်င္းမမွ်လို႕ အေလ်ာ့ေပးလုိက္ရတာပါ .. တကယ္က အဲ့ဒီလူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ေနမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .. အျပန္အလွန္ေလး ေတြးၾကည့္ပါ .. ကိုယ္က အႏုိင္က်င့္ခံရတဲ့သူေနရာမွာဆိုရင္ .. ဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲဖို႕ ေကာင္းလုိက္ပါသလဲ .. မၾကံဳရဘူးလို႕ေတာ့ မထင္လုိက္ပါနဲ႕ .. ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆိုရင္ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ရပါမယ္ .. ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ဆိုတာ တေန႕ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္ .. သူမ်ားတကာ ဆံုးရံႈးျပီးမွ ကိုယ္ရတာမ်ိဳး သူမ်ားတကာ မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးငယ္က်ျပီးမွ ကိုယ့္ခါးလွတာမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ မေက်နပ္ခ်င္ပါနဲ႕ .. သက္ဆုိင္သူ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ဥာဏ္ပညာၾကီးၾကီးနဲ႕ ေရရွည္ကို ေတြးတတ္ေစခ်င္ပါတယ္ .. သူမ်ားတကာ ႏုိင္ငံေတြမ်ား သဘာ၀အလွအပ ရွားပါးလို႕ ထိန္းသိမ္းလုိက္ရတာ .. အစစ္အမွန္ မရွိလို႕ အတုေတြကိုပဲ အစစ္လုပ္ ေနေနၾကရတာ .. ကိုယ္ေတြတုိင္းျပည္မွာေတာ့ ေပါမ်ားေနလို႕မ်ားလားလို႕ မလိုတမာနဲ႕ ေတြးေတာရင္း .. ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး အရွည္ တည္တံ့ပါေစေၾကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တရင္း ..

Sunday, September 11, 2011

အဆံုးမသတ္ခင္


ဘဝ
ဒီလိုပဲ
ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္းနဲ႕
ဘ၀ဟာ သက္၀င္လာခဲ့တယ္ ...။

ေလာကဓံ
အပူရယ္ အေအးရယ္
ေျခာက္ေသြ႕ျခင္း စိုထိုင္းျခင္း
တဖက္စီ အစြန္းေရာက္ရင္းကပဲ ...။

အခ်စ္
မေခၚပဲလဲ လာတယ္
ေအးေအးျမျမတိုက္စားသြားတယ္ ...။

ဒဏ္ရာ
ဘယ္သူကမွ ေပးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ ကိုယ္ ခံယူရင္း ခံစားရင္း ...။

သခၤါရ
ႏုပ်ိဳရာက ေဟာင္းႏြမ္းလာတယ္
ပစၥဳပၸါန္မွာ အိုမင္းေရြ႕လ်ားရင္း ...။

စာၾကြင္း - LIBRATUN က ပံုေလးေပးလာျပီး စာတူတူေရးရေအာင္ဆိုလို႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္ .. တျခား တူတူေရးထားတဲ့သူေတြကေတာ့ .. LIBRATUNမသက္ေ၀အင္ၾကင္း ၊ မြန္ တို႕ ျဖစ္ပါတယ္ .. မိုးခါး တင္တာေတာ့ ေနာက္အက်ဆံုးထင္ပါရဲ႕ .. အားလံုးခ်ိန္းထားတာ စေနေန႕ည ၁၁ နာရီတဲ့ .. သရဲကားနာမည္ေတာ့ ဟုတ္ပါဘူး .. ဟီးး :P

Tuesday, September 6, 2011

အိပ္မက္သာ ျဖစ္လုိက္ပါ

ေျပာစရာ စကားေတြ မရွိတာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ရင္ထဲ အျပည့္ပဲ ေျပာခ်င္ေနခဲ့တယ္ ..။

ဆႏၵေတြ မရွိေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
အင္အားေတြ မဲ့ေနခဲ့တယ္ ..။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မထားတတ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ရွေနခဲ့တယ္ ..။

ေျပာခ်င္တာေတြမ်ားေပမယ့္ စကားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲ
ဆႏၵေတြ မ်ားေပမယ့္ ခြန္အားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲ
လမ္းတြင္တြင္ေလွ်ာက္ေနလဲ ပန္းတုိင္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲ

ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့မယ့္ အရာေတြရယ္
သခၤါရတရား ဘယ္လိုႏွလံုးသြင္းေပမယ့္
ရင္ထဲေတာ့ ႏွေျမာတသဆဲ ..။

ဒါ ငါတို႕ရဲ႕ ........
ဒါ ငါတို႕ရဲ႕ ........
ဒါ ငါတို႕ရဲ႕ ........

ငယ္တည္းက ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ ..
တခါတုန္းကေပါ့ ..
ဟိုးအရင္တုန္းကေလ ..
ဖိုးဖိုးတို႕ ဖြားဖြားတို႕ ေခတ္တုန္းကဆို ..

အတိတ္ေတြ အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ ၾကားဖူးလဲ
ပစၥဳပၸါန္က အတိတ္ေနရာ ေရာက္သြား
ကိုယ္ေတြက ဖိုးဖိုး ဖြားဖြားေနရာ ..။

ေျမးတို႕ရဲ႕ .....
ဒီအေဆာက္အဦးေနရာဟာေလ ဟို အရင္က .....
ဒီေသာင္ျပင္ၾကီးဟာေလ ဟို အရင္က .....
ဒီေျမပံု ေနရာၾကီးဟာေလ ဟို အရင္က .....

အိပ္မက္က လန္႕အႏိုး
က်မ ဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ..
က်မ ဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ..
က်မ ဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး ..

ဒီလိုေလးပဲ ေအာ္ဟစ္ေနရံု
ၾကိဳေတြးပူေနရံု
ေလာင္ျမိဳက္ေနေနရံု

ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေလ
ေနာက္တခ်ိန္ ပံုျပင္ျဖစ္သြားမယ့္
ပစၥဳပၸါန္ စစ္စစ္ၾကီးေတြကို
မတြယ္တာ မခ်စ္ခင္ ေမ့ျပစ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕ ..


နှစ်သက်မယ်ထင်မိတာလေးတွေ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...