လြမ္းေနတုန္းအိပ္မက္

စိတ္ကူးယဥ္အေတြးမ်ား

ဒီေန႕ မနက္ မိုးလင္းေတာ့ အျဖဴေရာင္ေလး ၀ိႈက္၀ိႈက္ရဲ႕အိမ္ကို မ်က္စိလည္သြားပါေလေရာ .. အဲဒီမွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၀ိႈက္စိတ္ကူးယဥ္ထားတာေလးေတြေတြ႕လိုက္တယ္ .. ဖတ္လိုက္တာေပါ့ .. ဖတ္ေတာ့ေတြ႕တာေပါ့ .. ၀ိႈက္၀ႈိက္က သူမ်ားေတြကိုပါျပန္တဂ္ထားတာကိုး .. ျခိမ္းေျခာက္ထားေသးတယ္ေလ .. တစ္ပတ္အတြင္ ျပန္ရမယ္တဲ့ မဟုတ္ရင္ ေျပာင္းျပန္ေဇာက္ထိုးျဖစ္မွာတဲ့ .. ဒါနဲ႕ တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားမွာစိုးလို႕ ကမန္းကတန္းေလး စိတ္ကူးယဥ္လိုက္ပါတယ္ေနာ္ .. း))

ေနာက္ႏွစ္ (၂၀၀၉) ၁ လပိုင္း ၂၄ ရက္ေန႕ဆို ရန္ကုန္ေျမကို ရက္ေပါင္း ၂၄ရက္ေလာက္ ျပန္နင္းခြင့္ရမယ္ ..
စိတ္ကူးနဲ႕လုပ္ခ်င္တာေတြ တန္းစီထားတာေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ .. ရတဲ့ ခြင့္ ၂၄ရက္နဲ႕ ေလာက္ေတာင္မေလာက္ဘူး ..

ရန္ကုန္ကို ညေန ၃နာရီခြဲေလာက္ျပန္ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႕ အိမ္မွာ အေမခ်က္ထားသမွ် ထိုင္စားမယ္ .. ေအာက္ထပ္က ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြနဲ႕ပြားမယ္ .. ညေနေလာက္ဆို သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္လိုက္လည္မယ္ .. သူတို႕အိမ္ေတြက ေကၽြးသမွ်လည္း အကုန္စားမယ္ .. စားလို႕လည္းကုန္ျပီ ေျပာလို႕လည္းေမာျပီဆို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္တပ္ေခါက္ျပီး တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ကြဲကြာေနတဲ့ အိပ္ရာေလးနဲ႕ ေနဖင္ထိုးတဲ့ထိအိပ္မယ္ ..

ေနာက္ ၂ရက္ ၃ရက္ေလာက္ေနရင္ က်ိဳက္ထီးရိုးကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တက္မယ္ .. ၃ညအိပ္ ၄ရက္ေလာက္ေတာ့ေနခ်င္တယ္ .. က်ိဳက္ထီးရိုးမွာ သြားလို႕ရတဲ့ေနရာေတြအကုန္ေလွ်ာက္သြား .. အဓိဌာန္ထားတဲ့အတိုင္း က်ိဳက္ထီးရိုးဘုိးဘုိးၾကီးနဲ႕ အမ ျမနန္းရွင္တို႕ ဆီမွာ ပြဲေတြလွဴ .. ေနာက္ထပ္ ျပန္ျပီး အဓိဌာန္ထပ္၀င္ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ညပါမအိပ္ပဲ တူတူေန ..

ရန္ကုန္ကိုျပန္ေရာက္ရင္"နင္ျပန္လာရင္ စားခ်င္တာအကုန္လိုက္ေကၽြးမယ္" ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္လိုက္ရွာျပီး မသထာေရစာေတြ လိုက္ေကၽြးခိုင္းမယ္ ..

၀က္သားဒုတ္ထိုး၊ ေၾကးအိုး၊ ဒံေပါက္၊ ၾကက္သားသုပ္၊ ပဲၾကာဇံသုပ္၊ ပုဇြန္ဂြက္ေက်ာ္သုပ္၊ ေျမအိုးျမီးရွည္၊ (ေျပာရင္းကိုသေရက်လာျပီ) အကုန္လိုက္စားမယ္ .. မကုန္ေသးဘူး .. ေနာက္တိုးစာရင္းထည့္ဦးမွာ ..

M3 မွာ ကြယ္ရာအိုေကဆိုဦးမယ္ ..

ရန္ကုန္ေရာက္ျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာရင္ ေမျမိဳ႕ကို ခဏသြားျပီး ေမာင္ေလးနဲ႕ေတြ႕ .. ေမျမိဳ႕က ရွမ္းေခါက္ဆြဲစား .. လည္စရာရွိတာလည္ျပီး ရန္ကုန္ဘက္ ေျခဦးျပန္လွည့္ ..

ဒီေလာက္အစားေတြစားျပီး နားေနတယ္ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္တံုး ေသြးလွဴဘဏ္သြားျပီး ေသြးလွဴဦးမွ ..

လူအတြက္ ေသြးလွဴျပီးရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ အေမွာင္ကမၻာထဲမွာ ျခင္ေတြကို ထပ္လွဴရင္ေကာင္းမလားပဲ .. :P

ရန္ကုန္မွာ စားမယ္ ေသာက္မယ္ အိပ္မယ္ လည္မယ္ ..

"တရားစခန္းထပ္၀င္သြားဖို႕စိတ္ကူးမရွိဘူးလား ေဒၚမိုးခါး" (အေဒၚအပ်ိဳၾကီးရဲ႕ ၾသဇာသံ) ေဒၚမိုးခါးတို႕ ခုမွသတိရတယ္ .. အေဒၚကို ရန္ကုန္ျပန္လာခ်ိန္ ရိပ္သာေလးေတာ့ ရသေလာက္၀င္မယ္လို႕ ေျပာထားဘူးတယ္ေလ .. ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ အေဒၚက မေမ့ဘူး .. :D

ဟုတ္လည္းဟုတ္ေပသားပဲ .. အေပၚမွာျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ စားမယ္ ေသာက္မယ္နဲ႕ အေပ်ာ္အပါးကိစၥခ်ည္းပဲ .. အဲဒီအခ်ိန္သာ ေလွ်ာသြားလို႕ကေတာ့ အပယ္ေလးဘံုတစ္ဘံုဘံုကိုေတာ့ တန္းေနမွာ .. (ေလာဘေတြ ေလာဘေတြ :D) ဒီလိုနဲ႕ ျပန္ခါနီးမွာ ကပ္ျပီး တရားစခန္း ကို ရက္ပိုင္းေလး၀င္လိုက္ပါဦးမယ္ ..

တရားစခန္းကထြက္ေတာ့ အလုပ္ရွိတဲ့ဆီျပန္ဖို႕ ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ .. ႏႈတ္ဆက္ရမယ့္ လူေတြ လိုက္ႏႈတ္ဆက္ .. ေလးကန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ စင္ကာပူကို ျပန္ေျခဦးလွည့္ ..

ေလယာဥ္ကြင္းကေနအိပ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အင္တာနက္ကိုစဖြင့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ရံုးကအကိုၾကီးတစ္ေယာက္က ေမးပို႕ထားတယ္ေလ .. ကုမဏီက လစာတိုးတယ္တဲ့ .. ေဘာနပ္လည္း ရတယ္တဲ့ .. ၀မ္းသာျပီးထခုန္လိုက္တာ ကုတင္ေစာင္းနဲ႕ေဆာင့္ပါေရာ ..

အားပါးပါး အီလိုက္တာ .. MRT ေပၚမွာ စိတ္ကူးယဥ္ျပီးလိုက္လာတာ ေရွ႕က တရုတ္မ သူ႕အထုတ္ၾကီးနဲ႕ လာေဆာင့္မိမွပဲ သတိျပန္၀င္ေတာ့တယ္ .. ဟင္း .. ဆင္းရမယ့္ေနရာေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္ .. မသြားခ်င္ သြားခ်င္နဲ႕ အလုပ္ဆီသို႕ ေဒၚမိုးခါးတစ္ေယာက္ ဦးတည္လွ်က္ ..

##########

၀ိႈက္ေရ .. စိတ္ကူးေတာ့ယဥ္လိုက္တာပဲ .. ေခါင္းေတာင္ေဆာင့္တယ္ .. တစ္ပတ္အတြင္းေရးလိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္စားရမွာေတြ တန္းစီေနမယ္ထင္တယ္ေနာ္ း)

အခ်စ္ကိုပံုေဖာ္သူ

မွန္ထဲတြင္ ေပၚလာေသာကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ပိုးတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ျပံဳးလိုက္သည္ .. ျပီးေနာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲသို႕ ထူးရဲကို လက္ေဆာင္ေပးမည့္ ပါဆယ္ထုပ္ေလးထည့္လုိက္သည္ .. အဆံုးသတ္အေနႏွင့္ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္တြင္ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပင္အဆင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ေက်နပ္ျပီဆိုမွ ထူးရဲႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာေနရာသို႕ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ..

ဒီေန႕ ထူးရဲႏွင့္ ပိုးတို႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၁ႏွစ္ျပည့္သည့္ေန႕ .. ထူးရဲေရာ ပိုးအတြက္ ဘာလက္ေဆာင္မ်ားေပးေလမလဲ ပိုးရင္ခုန္မိသည္ ..

ပိုး ထူးရဲကို ခ်စ္သည္ .. ဘာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထူးရဲသည္ အလြန္ကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ပံုစံရွိေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႕ပဲျဖစ္သည္ .. ထူးရဲ အျပံဳးေလးကို ခ်စ္သည္ .. ထိုအျပံဳးေလးမွစ၍ ထူးရဲအေပၚစိတ္၀င္စားခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ေလ .. ထူးရဲႏွင့္ အတူရွိေနရလွ်င္ေပ်ာ္သည္ .. ထူးရဲေျပာသည့္ အခ်စ္စကားမ်ားတြင္ ေပ်ာ္၀င္မိသည္ .. အျမဲလည္း ၾကားလိုမိသည္ .. ညစဥ္ ဖုန္းထဲမွ သီခ်င္းဆိုျပီး ေခ်ာ့သိပ္တတ္ေသာ သီခ်င္းျပီးဆံုးသြားလွ်င္ ပိုးေလး အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးေလ့ရွိေသာ ထူးရဲလိုေကာင္ေလးမ်ိဳးကို ပိုးစြဲလမ္းခဲ့သည္မွာ ထူးဆန္းသည္ေတာ့မဟုတ္ .. ဒီလိုနဲ႕ ထူးရဲႏွင့္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာခဲ့သည္ ..

ဒီေန႕ ထူးရဲက တစ္ေနကုန္ေလွ်ာက္လည္မည္တဲ့ .. ရုပ္ရွင္လည္းၾကည့္မည္ .. တစ္ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေငြေရာင္လက္ပတ္နာရီေလး ေပးမည္ .. ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ ၾကည္ႏူးေနရင္း နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ၉း၁၅ ရွိေနျပီ .. ဒါဆို ၁၅ မိနစ္ေနာက္က်ေနျပီပဲ .. ကိစၥေတာ့မရွိ ပိုးသည္ အျမဲေနာက္က်တတ္ေသာ ေကာင္မေလးမွန္း ထူးရဲသိျပီးသားပဲျဖစ္ေလသည္ ..

××××××××××

ခ်ိန္းထားေသာေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ထူးရဲက ေရာက္ႏွင့္ေနျပီျဖစ္သည္ ..

ထူးရဲ ပိုးကိုျမင္သည္ျပံဳးျပီး လက္လွမ္းျပသည္ .. အဲသည္အျပံဳးေလးေပါ့ ပိုး သိပ္ခ်စ္ရသည္ေလ ..

ခံုတြင္၀င္ထိုင္ျပီး ပိုးက စ၍

"ထူးရဲ ေရာက္ေနတာၾကာျပီလား .."

"အင္း .. ၾကာျပီေပါ့ .. ဒါေပမယ့္အျမဲေစာင့္ေနရတာ အက်င့္ျဖစ္ေနပါျပီ .." ျငဴစူသံလံုး၀မပါဘဲ ထူးရဲေျပာသည္ .. ဒါေတြေၾကာင့္လဲ ထူးရဲကို ခ်စ္ရသည္ေပါ့ ..

××××××××××

ပိုးတို႕ စားေသာက္ျပီးေတာ့ .. ထူးရဲက

"ပိုး .. ပိုးနဲ႕ ဒီေန႕ အတူတူလုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ .. ပထမဆံုးအေနနဲ႕ ပိုးကို ကိုယ္ ခြင့္ေတာင္းစရာရွိတယ္ .. ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳေပးပါလား .."

"ဘာလဲဟင္ .."

ထူးရဲက ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက လက္စြပ္ေလးထုတ္ျပီး ပိုးလက္မွာ လာစြပ္ေပးတယ္ .. ျပီးေတာ့

"ပိုး .. ကိုယ္တို႕လက္ထပ္ရေအာင္ .."

ပိုးရင္ထဲ ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားတယ္ .. လက္ထပ္ဖို႕ .. ဟုတ္သားပဲ .. ပိုးဘာလို႕ ခ်စ္သူရည္းစားထားျပီး လက္ထပ္ဖို႕ဆိုတာကို ေတြးမထားမိဘူး .. ပိုး အမွန္ေျပာရရင္ လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူး .. ထူးရဲကို မခ်စ္လို႕ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ပိုးကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္လာမယ့္ အဲဒီအိမ္ေထာင္ဆိုတာၾကီးအတြက္ ပိုးမွာ ျပင္ဆင္ထားတာမရွိေသးဘူး .. ဒီခဏ ပိုးစိတ္ထဲမွာ ေယာက္ယက္ခပ္သြားတယ္ ..

"ပိုး .. ပိုး .. ဘာေတြေတြးေနတာလည္း .. ကိုယ္ေျပာေနတာၾကားရဲ႕လား .."

"ဟမ္ .. ေျသာ္ .. အင္း ၾကားပါတယ္ ထူးရဲ .."

"ဘာလို႕လဲပိုး .. ကိုယ့္ကို လက္မထပ္ခ်င္ဘူးလား .."

"အာာ .. အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး .. ခ်က္ခ်င္းၾကီးဆိုေတာ့ သိပ္မ်ားမေစာလြန္ဘူးလား .."

"မေစာပါဘူးပိုးရယ္ .. ကိုယ္တို႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္ေလ.. ဒါနဲ႕တင္ လက္ထပ္ဖို႕လံုေလာက္ပါတယ္ .. ေနာ္ပိုး .. လက္ထပ္ရေအာင္ .. ဒီေန႕ေလ ပိုးကိုေခၚသြားျပီး ေမေမနဲ႕ေတြ႕ေပးမလို႕ .."

ဘုရား .. သူက အကုန္ကိုစီစဥ္ထားတာပါလား .. သူေျပာတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ ပိုးေတာ္ေတာ္စိတ္ရႈပ္လာတယ္ .. အမွန္က ပိုး ထူးရဲကိုခ်စ္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ လက္ထပ္ဖို႕ .. လက္ထပ္ဖို႕ဆိုတာကို မစဥ္းစားဖူးဘူး .. ပိုး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္တယ္ .. ပိုးအခ်ဳပ္အေႏွာင္ မခံခ်င္ဘူး .. ျပီးေတာ့ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူးလို႕လဲ ထင္တယ္ .. ပိုးရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အိုး အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီးပဲ ..

"ပိုး .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. ကိုယ္ေျပာေနတာေတြေရာ ၾကားရဲ႕လား .." ပုခံုးကိုလာလႈပ္ျပီး ထူးရဲလာေျပာတယ္ ..

"ဟင္ .. အင္း ၾကားပါတယ္ .. ဒီေန႕ပိုးေနမေကာင္းခ်င္သလိုပဲ .. မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနတယ္ ထူးရဲ .."

"ေျသာ္ .. ဟုတ္လား .. ဒါဆို ေလေကာင္းေလသန္႕ရတဲ့တစ္ေနရာေျပာင္းမယ္ေလ .. လာ သြားရေအာင္ .."

အဲဒီေန႕က ထူးရဲ ေခၚရာေနာက္ကိုသာလိုက္ေနရတယ္ .. စိတ္ေတြကေတာ့ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ပဲေပါ့ .. ထူးရဲ ေမေမဆိုသူနဲ႕လည္း ေတြ႕ခဲ့ရေသးတယ္ .. ဟင္း .. ထူးရဲေမေမက မဆိုးပါဘူး .. ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ ပိုးစိတ္ေတြရႈပ္ေနတယ္ .. ပိုး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လည္း နားမလည္ေတာ့ဘူး .. ထူးရဲကို ပိုးအရမ္းခ်စ္တယ္ေလ .. ထူးရဲ အနားမွာရွိရင္ေပ်ာ္တယ္ .. ခု ထူးရဲေျပာတာက ပိုးနဲ႕ထူးရဲႏွစ္ေယာက္ အျမဲတမ္း နီးနီးေနရဖို႕ .. ဒါေပမယ့္ ပိုးမေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး .. ဘာလို႕လဲ .. ဘာလို႕လဲ .. ဟူး ...

××××××××××

သမီးရည္းစားဘ၀မွာ အခ်စ္ေတြျပည့္လွ်ံေနတတ္ျပီး အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀မွာေတာ့ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္နားမလည္ႏုိင္တာ လိုအပ္ခ်က္ေတြမျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာေတြနဲ႕ပဲ ျပည့္ေနတယ္လို႕ ပိုးယူဆတယ္ .. ပိုးယူဆတာမလြန္ပါဘူး .. ေရွ႕က အစ္မႏွစ္ေယာက္ သက္ေသပဲေလ .. မရခင္က ဖူးဖူးမႈတ္ အလိုလိုက္ျပီး ရမွ ခ်နင္းတာ ပိုးမ်က္ျမင္ပဲ .. ဒီေတာ့ ပိုး အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ကို မႏွစ္ျမိဳ႕တာ မလြန္ပါဘူးေနာ္ .. ဒီအေၾကာင္းေတြကို ထူးရဲကုိေတာ့ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ပါဘူး .. ထူးရဲ စိတ္ဆင္းရဲမွာကိုလည္း မလိုလားဘူးေလ .. ထူးရဲက ပိုးအေပၚကို အရမ္းေကာင္းတဲ့ ခ်စ္သူေလးမလား ..

ေနာက္ပိုင္း ထူးရဲက ပိုးအေပၚ အရင္ကထက္ပုိျပီး ဂရုစိုက္ျပတတ္ပါသည္ .. ဒါေပမယ့္ ပိုးအတြက္ေတာ့ စိတ္ရႈပ္စရာေတြသာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ .. ထူးရဲ မသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေနရတာေတြ ေမာလွျပီ ..

တစ္ရက္ --

"ပိုး .. ကိုယ္တို႕ ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မလဲ.."

"ထူးရဲကလဲ ဒါပဲေျပာေနတာပဲ .."

ထူးရဲ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ .. ျပီးေတာ့ ပိုးကို ေမးသည္ ..

"ပိုး ကိုယ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား"

"မဟုတ္ပါဘူး .. ထူးရဲထင္သလိုမဟုတ္ပါဘူး .. ပိုးလက္မထပ္ခ်င္ဘူး ထူးရဲ .. ပိုးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ .. အခ်ဳပ္အေႏွာင္မခံခ်င္ဘူး .. "

"ပိုးအေတြးေတြ မွားေနျပီ .. အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး တစ္ဘ၀တည္ေဆာက္တာမ်ိဳးေလ .. တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေရာက္ ခ်ည္ေႏွာင္တာမဟုတ္ဘူးပိုးရဲ႕ .. ကိုယ္က ပိုးကို ဘာလို႕ခ်ည္ေႏွာင္ရမွာလဲ .. ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္က လက္ထပ္ျခင္းလို႕ ကိုယ္နားလည္ထားတယ္ ပိုး .. ပိုးမွာ ဒီလိုအေတြးရွိေနတာေတာ့ ကိုယ္စိတ္မေကာင္းဘူး ..ဒါဆိုပိုးဘာလို႕ကုိယ့္ကုိခ်စ္ခဲ့ေသးလည္း .. အေပ်ာ္သက္သက္တြဲဖို႕လား .. ကိုယ္ ပိုးအေပၚကို အရမ္းအေလးအနက္ထားခဲ့တာ .. ပိုး ေျပာရက္တယ္ေနာ္ .."

"ဟာာ .. အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး ထူးရဲ အထင္လြဲေနျပီ .. ပိုး ထူးရဲကို တကယ္ခ်စ္တာပါ .. ထူးရဲရယ္ မိန္းကေလးက ေယာက်ာ္းေလးကို အေပ်ာ္တြဲစရာလား .."

"အင္းေလ .. ထားပါေတာ့ .. ပိုး .. ပိုးသိထားဖို႕က ကိုယ္ ပိုးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ .."

အဲဒီေန႕က ထူးရဲမ်က္ႏွာ ျပန္မၾကည္လင္လာေတာ့ဘူး .. ပိုးစိတ္ညစ္လိုက္တာ .. ပိုး သူ႕ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ .. ပိုးက အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ့မိန္းကေလးမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါဘူး .. ပိုးမွာ သူ႕အျပင္လည္း တျခားဘယ္သူမွမရွိဘူး .. ဒါဆို ပိုး ဘာျဖစ္သြားတာလဲ .. မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေအာင္ပါပဲ ..

ဒီေနာက္ပိုင္း ထူးရဲ ပိုးဆီ အဆက္အသြယ္ သိပ္မလုပ္ဘူး .. ရက္ျခားပဲဖုန္းေခၚတယ္ .. ေခၚတိုင္းလည္း ပိုးကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ မေမ့ဖို႕ပဲ ေျပာတယ္ .. သူ ပိုး စိတ္ျပန္လည္လာမယ့္ရက္ကို ေစာင့္ေနမယ္တဲ့ .. ပိုးစိတ္မေကာင္းပါဘူး ထူးရဲရယ္ ..

××××××××××

ထူးရဲ ဖုန္းမဆက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္ .. တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သတိရေပမယ့္ ဖုန္းစေခၚဖို႕ေတာ့ မစဥ္းစားမိဘူး .. တစ္ရက္ေတာ့ ထူးရဲဖုန္းဆက္လာတယ္ .. အသံကလည္း မွန္ေနတဲ့အသံနဲ႕ေပါ့ ..

"ပုိး .. ကိုယ္ပါ .."

"အင္း .. ထူးရဲ .. ေျပာ .. နင္ေသာက္ထားတယ္လား .."

"အင္း .. နဲနဲပါ .. ပိုးရာ ငါအရမ္းစိတ္ညစ္တယ္ .. ပိုးသိရဲ႕လား .. ခုေတာ့ ငါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ျပီ .. ငါႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မယ္ .. နင္နဲ႕ တစ္ေနရာတည္းေနျပီး နင္နဲ႕ ေ၀းေနရတဲ့ဘ၀ ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး .. ငါသြားေတာ့မယ္ .. ေသာၾကာဆို ငါသြားေတာ့မယ္ .. နင္ ငါမရွိရင္ ေပ်ာ္တယ္မလား .. နင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေနခဲ့ေတာ့ကြာ .. ခုလည္း ငါဖုန္းမဆက္ေတာ့ပါဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ၾကားက နင့္ဆီေခၚမိတာ .. စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားရင္ေဆာရီးကြာ ငါေတာင္းပန္တယ္ .."

"ထူးရဲ .. ထူးရဲ .. ထူးရဲ .."

ထူးရဲဖုန္းကို ပိုးျပန္ေခၚေတာ့ ဘယ္လိုမွလည္းမကိုင္ဘူး .. ဆက္လို႕ကိုမရေတာ့ဘူး .. ပိုး ၀န္ခံရရင္ ရင္ထဲဟာသြားတယ္ ..

ဘာလဲ .. နင္ ထူးရဲကိုမသြားေစခ်င္ဘူးလား .. ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ေမးမိတယ္ .. ေနာက္ေန႕က်ရင္ေတာ့ ထူးရဲနဲ႕ေတြ႕မွျဖစ္မယ္ .. ထူးရဲကို သြားေတြ႕မယ္ ..

××××××××××

ေနာက္ေန႕ သူ႕အိမ္လုိက္သြားေတာ့ တံခါးေတြအားလံုးပိတ္ထားတယ္ .. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ..

ပိုးညဖက္ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့

"အန္တီ ထူးရဲနဲ႕ေျပာခ်င္လို႕ပါ .."

"ေျသာ္ .. ထူးရဲထြက္သြားျပီေလသမီး .. ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္မလား .."

"ရွင္ .. သူေျပာေတာ့ေသာၾကာေန႕ဆို .."

"အင္း .. ဒီေန႕ေသာၾကာေလ .."

"ဟင္ .. သမီးက ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ျဖစ္မယ္မထင္လို႕ပါ .. ေနာက္အပတ္လို႕ထင္ထားတာ .. ခုေတာ့ ျမန္လိုက္တာေနာ္ ."

"ေအးကြယ္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ .."

ပိုး ဘ၀ၾကီး အေမွာင္ထဲေရာက္သြားသလိုပါပဲ ထူးရဲရယ္ ..

××××××××××

လုိက္ရင္ေျပးတတ္တဲ့ မိန္းကေလးထဲမွာ ပိုးလည္းတစ္ေယာက္အပါအ၀င္ထင္တယ္ .. ထူးရဲလိုက္ခဲ့တုန္းက ေျပးျပီး အခုအေ၀းကို ေျပးသြားခ်ိန္က်မွ ထူးရဲ ပံုရိပ္ကို လိုက္ရွာေနမိတယ္ .. ထူးရဲထြက္သြားျပီးမွ ဘယ္ေနရာသြားသြား အမွတ္တရေတြနဲ႕ လြတ္တဲ့ေနရာဆိုတာမရွိခဲ့ဘူး .. အနားမွာ ရွိခဲ့တုန္းက တန္ဖိုးမထားတတ္ခဲ့တာ .. ခုမွ တကယ္ေ၀းသြားခဲ့မွ ထူးရဲ အရိပ္ေတြနဲ႕ ရူးေနရျပီ .. မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ထူးရဲနဲ႕ တူတဲ့ သူျမင္ရင္ လိုက္ၾကည့္ရတာ အေမာ .. ထူးရဲ ပိုးကို အျပစ္ေပးေနတာဆိုလည္း ပိုးခံပါ့မယ္ .. ဒါေပမယ့္ ထူးရဲ ပိုးအနားရွိေနေပးပါ .. ခုေတာ့ ပိုးငိုတတ္ေနျပီ .. ရင္ထဲမွာလည္း ေမာင္လို႕ တိုးတိုးေလး တမ္းတေနတတ္ျပီေလ .. အလြမ္းသီခ်င္းနားေထာင္တုိင္းလည္း မ်က္ရည္လည္တတ္ခဲ့ျပီ .. ပိုး ထူးရဲ ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္ .. ထူးရဲ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရင္လည္း အျပစ္မတင္ပါဘူး ..ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပဲေလ ..

××××××××××

၃ ႏွစ္ၾကာခဲ့ျပီ .. ထူးရဲ သိပ္ေနႏိုင္တာပဲ .. လံုး၀ကို အဆက္အသြယ္ မလုပ္ဘူး .. ပိုးကိုေမ့ေနျပီထင္တယ္ ..

"သမီးေရ .." ေမေမလွမ္းေခၚလုိက္ေတာ့ ေဆြးေနတာေလးေတာင္ေပ်ာက္သြားတယ္ ..

"ေမ့ေမ့ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလိုက္ပို႕ေပးပါ .."

"ဟုတ္.. ေမေမ .. "

ေမေမနဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထြက္ခဲ့တယ္ .. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းက ထူးရဲတို႕အိမ္ေရွ႕ကို ျဖတ္ရတယ္ေလ .. မေမ့မေလွ်ာ့ ေစာင္းငဲ့ျပီး ၾကည့္ေနက်ေလ .. ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထူးရဲ မွ ထူးရဲအစစ္ အိမ္ေရွ႕က ဒါန္းေလးမွာထိုင္ေနတယ္ .. ျပန္ေရာက္ေနတာေတာင္ ပိုး ကို မဆက္သြယ္ဘူးေနာ္ .. ထူးရဲ ပိုးကုိ အျပစ္ေပးေနတာလားဟင္ ..

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ထူးရဲမ်ား လာမလားလို႕ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ထူးရဲကေတာ့ မေပၚလာပါဘူး ..

ေနာက္ရက္ ျခံေပါက္၀မွာ ပန္းစည္းေလးနဲ႕ စာေလးတစ္ေစာင္ေရာက္ေနတယ္ .. ပိုး အျမန္သြားယူၾကည့္လုိက္တယ္ .. စာထဲမွာ -

ပိုး

ကိုယ္ျပန္ေရာက္ေနျပီ .. ပိုးအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႕ မလာတာ .. ပိုးကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္ .. ပိုး လာခ်င္စိတ္ရွိမယ္ဆိုရင္ အရင္ေတြ႕ေနက် အင္းယားလမ္းက ဆိုင္ကို လာခဲ့ေပးပါ .. ကုိယ္တစ္ရက္လံုးေစာင့္ေနမယ္ ..

ထူးရဲ

××××××××××

အိုး ... ေပ်ာ္လိုက္တာ .. ပိုးကို မေမ့ေသးဘူးေပါ့ ..ပိုး အျမန္အဆန္ျပင္ဆင္ျပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ .. အေရးထဲ ကားလမ္းေတြကလည္း ပိတ္လိုက္တာ .. ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ .. ပိုးမ်က္ႏွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနမလဲမသိဘူး .. ပိုး ရင္ေတြခုန္လုိက္တာ ..

ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ .. ဘယ္သူမွလည္းမရွိဘူး ..ေျပာေတာ့ ခုပဲေရာက္ေနျပီလိုပဲ .. ပိုးလည္း ေထာင့္က်တဲ့စားပြဲေလးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ .. ပိုးအတြက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လာခ်ေပးတယ္.. ဒါဆို ေမာင္ ေရာက္ေနျပီေပါ့ ..

ေဟာ ဟိုမွာ ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေမာင္ လာေနပါျပီ .. ေမာင့္ေျခလွမ္းနဲ႕အတူ ပိုးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ စည္းခ်က္လိုက္ေနတယ္ ..

ထူးရဲ (ကၽြန္မရင္ထဲက ေမာင္) က ကၽြန္မေရွ႕တည့္တည့္မွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ .. အသားေတြပိုျဖဴလာျပီး နဲနဲပိန္သြားတာကလြဲရင္ အရင္ကအတုိင္းပါပဲ ..

"ပိုး အရင္ကအတုိင္းပဲေနာ္ .. ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး .."

"အင္း .. ေမာင္ေရာပဲ.." ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတာကို ပိုးမွာ ရွက္လိုက္တာ .. အသံၾကားျပီး ေမာင့္မ်က္ႏွာ ကေတာ ျပံဳးျဖီးလို႕ပဲ ..

"ေမာင့္ကို ခ်စ္ေသးရဲ႕လား .."

ပိုး ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္တယ္ .. မ်က္ရည္ေတြလည္း က်လာတယ္ ..

"ဟာ .. ပိုး ငိုေနတယ္ မငိုနဲ႕ေလ .. ေမာင္လဲ ပိုးကို အရင္အတုိင္းခ်စ္တုန္းပဲ .. ေနာက္လည္း တုိးျပီးခ်စ္သြားဖို႕ပဲ ရွိတယ္ .. ပိုး ကို ဘယ္ေတာ့မွမခ်ဳပ္ေႏွာင္ပါဘူး.."

ပိုး အခု အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံခ်င္ေနတာ ေမာင္မွမသိပဲ ..

ေမာင္ ပိုးေဘးနားလာထိုင္ျပီး ပိုး ေခါင္းကို ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္ .. ပိုး ဒီရင္ခြင္နဲ႕ ေ၀းကြာခဲ့တာ ၃ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီ .. ျပီးေတာ့ ေမာင္က တိုးတိုးေလး ..

"ေမာင္ ပိုးကို သိပ္ခ်စ္တယ္ .. ေမာင္တို႕ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ .."

ေခါင္းျငိမ့္ျပီး အေျဖေပးလိုက္တယ္ .. ပိုး ဘာစကားမွ ေျပာလို႕မထြက္တာ ေမာင္နားလည္မွာပါ .. ေမာင္နဲ႕ ထပ္မေ၀းလိုေတာ့ပါဘူး .. ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ..

ေနာက္မွ ေမာင့္ကို ေျပာျပရဦးမယ္ .. ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကိုေပါ့ ..

နီးေနတုန္းက

မသိခဲ့တဲ့

နင့္ရဲတန္ဖိုးေတြအတြက္

ငါျပန္ေပးဆပ္ဖို႕

ဘာနဲ႕လဲရလဲရ
ငါေက်နပ္တယ္ ..

မိုးခါး

ရီရမယ္ထင္လို႕

အသိအစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ေျပာတာေလ .. သူတို႕ေပါက္ကရလုပ္တာကိုေျပာမယ္ေနာ္ ..

သူက မန္းသူေလ .. ေယာက္်ားေလးလိုေနတာဆိုေတာ့ အခ်က္အျပုတ္မရဘူး.. အိမ္မွာ သူ႕အေမကပဲခ်က္တာ .. တစ္ခါ သူ႕အေမခရီးထြက္ေတာ့ သူတာ၀န္က်ျပီေလ .. ဒါနဲ႕ သူ႕အေဖက ၾကက္ေကာင္လံုးေပါင္းစားမယ္ဆိုျပီး ၾကက္သားသြား၀ယ္ခိုင္းလိုက္တယ္ .. သူလည္း ဆရာၾကီး ဒီဇိုင္းနဲ႕သြားတာေပါ့ .. ေစ်းဆိုင္က်ေတာ့ ေစ်းသယ္ကုိ ၾကက္ကို အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ တန္းခ်က္မယ္ ဘာမွထပ္လုပ္စရာမလိုေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ဆိုျပီးခိုင္းလိုက္တယ္ .. ေစ်းသယ္ကလည္းလုပ္ေပးလိုက္တယ္ေပါ့ .. အိမ္ကိုသယ္လာေရာ .. အိမ္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္တယ္ .. ျပီးေတာ့ စားမယ္ၾကည့္မွ ၾကက္ က ဇလုတ္ၾကီးပါလာတယ္တဲ့ .. (စားၾကမလားဟင္ ..) း)

ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့ သူ႕အိမ္က ၾကက္သြန္ တို႕ ဂ်င္းတို႕ကုန္ေနျပီဆိုျပီး သူ႕၀ယ္ခိုင္းလိုက္တယ္ .. သူဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ၀ယ္တာေပါ့ .. ထံုးစံအတိုင္း ကဲ အားလံုးတစ္ပိသာထည့္ဆိုျပီးခိုင္းလိုက္တယ္ .. အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႕အေဖက ဂ်င္းတစ္ပိသာထုတ္ကိုၾကည့္ျပီး ေခါင္းခါပါသတဲ့ ... (ခိုင္းတဲ့လူအမွတ္မရွိတာပါေနာ္ ..)

ေနာက္တစ္ခုက သူမဟုတ္ဘူး .. သူ႕အေဒၚနဲ႕ အေမ .. သူတို႕က အေမရိကားမွာေနတယ္ .. အဲဒီက တိုက္ေတြက ျမင့္ေတာ့ ဓါတ္ေလွကားတစ္ခါစီးရင္ ၾကာတယ္တဲ့ .. တစ္ထပ္ေရာက္ေတာ့ သူတို႕ဓါတ္ေလွကားထဲ ကုလားၾကီးတစ္ေယာက္၀င္လာတယ္ .. အဲဒီကုလားၾကီးကိုယ္က အရမ္းနံတာပဲတဲ့ .. သူတို႕လည္း အထဲမွာ အလံုပိတ္မွတ္လား .. ဖတ္တဲ့လူေတြ ခံစားၾကည့္ေပါ့ေနာ္ .. သူတို႕လည္းေျပာတာေပါ့ .. ဟယ္ ဒီကုလားၾကီး ခ်ိဳင္းကလည္း နံလိုက္တာ .. ခံေတာင္မခံႏုိင္ဘူး .. ေရဘယ္ႏွစ္ရက္မခ်ိဳးထားတာလဲမသိဘူးေပါ့ ဆို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ေျပာလာတာ .. ေနာက္က်ေတာ့ ကုလားၾကီးက လွည့္ၾကည့္တယ္ .. ျပီးေတာ့ လာေျပာတယ္တဲ့ .. အစ္မၾကီးတို႕ က ျမန္မာႏိုင္ငံကလာတာလားဟင္တဲ့ .. :P

ခ်စ္မိျခင္းရဲ႕အျပစ္

ရွင္ေႏွာင္း သူ႕ကိုေစာင့္ေနသည္မွာ နာရီ၀က္နီးပါးရွိေနျပီ ..

အခုဆိုရင္ သူနဲ႕ခ်စ္သူသက္တမ္း ၆ လ .. ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ခင္ကတည္းက ခ်ိန္းလိုက္တိုင္း အျမဲေနာက္က်တတ္တဲ့ သူ႕ေၾကာင့္ ေႏွာင္းက အျမဲတမ္းေစာင့္ေမွ်ာ္သူတစ္ေယာက္ .. ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဆက္ျပီးေစာင့္ေမွ်ာ္ရမယ္ဆိုတာလည္းမေသခ်ာခဲ့ဘူးေလ ..

သူနဲ႕ ေႏွာင္း ခင္ျပီး ၁လမွာ သူေႏွာင္းကို ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္ .. ေႏွာင္းလဲ သူ႕ကို ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္လဲမသိ .. ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္ခဲ့သည္ေလ .. ဒါေၾကာင့္လဲ အခ်ိန္မဆြဲခဲ့ပဲ တစ္ပတ္ေလာက္စဥ္းစားျပီး ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ..

သူ႕စရိုက္က ဘယ္အရာကိုမွအေလးအနက္မထားတတ္ .. အရာရာကို ေပါ့ေပါ့ေတြးတတ္သူ .. နဲနဲမွသည္းမခံတတ္သူ .. သ၀န္တိုတတ္လြန္းသူ .. စိတ္တို ေဒါသထြက္လြယ္သူ .. လူတစ္ဖက္သားခံစားခ်က္ကို မငဲ့ကြက္တတ္ဘဲ သူ႕ခံစားခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႕ စြပ္စြဲ ေျပာဆိုတတ္သူ .. ကဲ .. ဘာမ်ားေကာင္းကြက္ရွိသလဲေနာ္ ..

ေႏွာင္း သူ႕စရိုက္ကို သိသိႏွင့္ သူ႕ကိုခ်စ္ခဲ့သည္ .. သူကလည္း ေႏွာင္းကို ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူထက္ ပိုမခ်စ္ခဲ့ .. သူ႕အတၱထက္ပိုမခ်စ္ခဲ့ ..

သူ႕တြင္ ေႏွာင္းထက္ အေရးၾကီးေသာကိစၥမ်ားစြာရွိခဲ့သည္ .. ယခုလည္း ရွိေနဆဲ .. ဥပမာ - သူငယ္ခ်င္း ကိစၥ၊ ဂိမ္းေဆာ့တာ၊ ဘိလိယက္ထိုးတာ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ..

အခုလည္း သူဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနသည္မသိ .. ခ်ိန္းထားတဲ့ ခံုတန္းေလးမွာ ေႏွာင္းတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနရင္း ၀မ္းနည္းလာသည္ .. မ်က္ရည္မ်ား အလိုလို ပါးျပင္ေပၚသို႕စီးက်လာသည္ .. သူ႕ေၾကာင္း ေႏွာင္း မ်က္ရည္က်ရတဲ့ အေခါင္းေပါင္း မနည္းေတာ့ ..အေခါက္ေခါက္ အခါခါ သူေႏွာင္းအေပၚ ၀မ္းနည္းေအာင္လုပ္ခဲ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းသာ ၾကိတ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရသည္ .. သူသည္ မ်က္ရည္မ်ားကို မုန္းေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႕ သူျငိဳျငင္ေအာင္ ေႏွာင္း မလုပ္၀ံ့ ..

ေႏွာင္း သူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္မ်ားလြန္းသည္ .. သူနဲ႕ ေ၀းမွာေၾကာက္သည္ .. သူျငိဳျငင္မွာေၾကာက္သည္ .. သူစိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္သည္ .. သူမခ်စ္ေတာ့မွာေၾကာက္သည္ .. ေႏွာင္းေပးသေလာက္ သူျပန္မေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ သူ႕အနားရွိေနရံုနဲ႕ ေႏွာင္းေရာင့္ရဲေနမွာပါ ..

#############

မိုးဖြားေလးေတြက်လာေတာ့ ေႏွာင္းအေတြးစေတြျပတ္သြားသည္ .. နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ ၄၅ မိနစ္ ေနာက္က်ေနျပီ ..

ေႏွာင္း သက္ျပင္းေမာတစ္ခု မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္ .. ထိုင္ေနရာမွထရပ္လိုက္ျပီး ကားဆီသို႕ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ .. ဒီေလာက္ေနာက္က်ေနတဲ့အျပင္ မိုးပါရြာျပီဆိုရင္ေတာ့ သူမလာေတာ့မွာ ေသခ်ာျပီေလ .. ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ဖုန္းျမည္လာတယ္ .. ေႏွာင္းသိျပီးသား အလြတ္ရျပီးသားစကားေတြ ထပ္ေျပာလိမ့္ဦးမယ္ ..

"အင္း .."

"ေႏွာင္းလား .. ေမာင္ပါ .. ေမာင္အိပ္ရာထ ေနာက္က်သြားတယ္ .. ေႏွာင္းအခုဘယ္မွာလဲ .. ျပန္ေနျပီလား .. ေဆာရီးေနာ္ ေႏွာင္း .."

"အင္း .."

"အာာ ေႏွာင္းကလဲ တအင္းအင္းပဲေျပာေနတာပဲ .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. မင္းကလဲ .."

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး .. ဒါပဲမလား .."

"ဘာမွမျဖစ္ရင္လည္း စကားေလးဘာေလး ေျပာဦးေလ .. ဘာမွလည္းမေျပာဘူး .."

"ေျပာပါတယ္ .. ျပန္ေတာ့မယ္ေလ .. ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ .."

"အင္း .. ေမာင့္ကိုခ်စ္လား ေျပာသြားဦးေလ .."

"အင္း .. ခ်စ္ပါတယ္ .. ဒါပဲေနာ္ .."

"အိုေခ အိုေခ .. ေမာင္လည္း အရမ္းခ်စ္တယ္ .. ဒါဆို ကားေကာင္းေကာင္းေမာင္းေနာ္ .."

ေႏွာင္း ဒီေန႕အတြက္ ဒုတိယေျမာက္ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္ .. သူ ဘယ္ခ်ိန္ထိ ဒီလိုလုပ္ေနဦးမွာလဲ .. သူ ေႏွာင္းကို တကယ္ေရာ ခ်စ္ရဲ႕လား .. ေႏွာင္း ေနာင္တရခ်င္သြားသည္ .. ဘာလို႕ သူ႕လိုလူမ်ိဳးကိုမွ ခ်စ္မိသလဲဆိုျပီးလည္း ငုတ္လွ်ိဳးေနတဲ့ မာနေလး ေခါင္းျပဴလာသည္ .. ေႏွာင္း သူေၾကာင့္ အခု အရမ္းစိတ္ရႈပ္ေနတယ္ .. အရင္ကလည္း ရႈပ္ခဲ့ရျပီးျပီ .. ေနာက္လည္း .. ေႏွာင္းေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္သည္ .. မေတြးခ်င္ဘူး .. ဒီလိုအေတြးေတြ မေတြးခ်င္ဘူး ..

#############

ညဘက္ ..

ေႏွာင္း ဟိုေတြးဒီေတြးႏွင့္ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ .. ရုတ္တရက္ ဖုန္းျမည္လာသည္ ..

"ဘာလုိ႕ဖုန္းမဆက္တာလဲ .. ခုျပန္ဆက္ကြာ .." ေဒါသတၾကီးဖုန္းခ်သြားသည္ .. ေႏွာင္း သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို ျပန္ႏွိပ္လိုက္သည္ ..

"အင္း ေျပာေလ .. ဘာေျပာမလို႕လဲ .."

"အိပ္ေနျပီလား .. အေစာၾကီးရွိေသးတယ္ .."

"အင္း အိပ္ေနျပီ .."

"ဟုတ္လား .. ေမာင္ေတာင္ ခုနကမွျပန္ေရာက္တာ .. ေႏွာင္းကိုသတိရလို႕ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ .. ေႏွာင္းေရာ ေမာင့္ကို သတိမရဘူးလား .."

သူသည္ ထိုကဲ့သို႕ ကိစၥအားလံုးေနာက္မွာ ေႏွာင္းကိုထားထားသည္ေလ .. ေႏွာင္းျပံဳးလုိက္သည္ ..

"သတိရပါတယ္ .." မေျဖခ်င္ေျဖခ်င္ေျဖလိုက္သည္ ..

"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. စကားလည္းေကာင္းေကာင္းမေျပာဘူး .. ဘာလဲမေျပာခ်င္ဘူးလား .. မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ .."

ေႏွာင္းသိေနသည္ .. ဒီလိုေျဖရင္ ျပသနာတက္ေတာ့မယ္ဆိုတာေႏွာင္းသိသည္ .. ဒါေပမယ့္ ေႏွာင္း စိတ္မပါ .. စိတ္ေတြရႈပ္ေနတယ္ .. အရမ္းမြမ္းၾကပ္ေနသည္ .. ေႏွာင္း ေပါက္ကြဲခ်င္ေနသည္ .. ေပါက္ကြဲသြားခဲ့လွ်င္ သူနဲ႕ ေႏွာင္း ...................

"မျဖစ္ပါဘူး .. အိပ္ခ်င္ေနလို႕ပါ .. ခုမွျပန္ေရာက္တာလား .. ထမင္းေရာစားျပီးျပီလား .." ေႏွာင္း စိတ္ကိုေလွ်ာ့ျပီး ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္သည္ .. ေႏွာင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး သူ႕လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားခ်င္ေသးသည္ ..

#############

ဒီလိုနဲ႕ ေႏွာင္းတို႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၁ ႏွစ္ထဲ၀င္လာျပီ .. ေႏွာင္းသူ႕ကို ရင္နာနာနဲ႕ ဆက္ခ်စ္ေနဆဲပဲ .. ေနာင္တေတြနဲ႕ ခ်စ္ေနဆဲပဲေလ .. ဒါေႏွာင္းရဲ႕ ၀ဋ္ေၾကြးပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ .. သူဘယ္ေလာက္ရင္နာေအာင္လုပ္လုပ္ ေႏွာင္းစိတ္က သူ႕ဆီမွာပင္ ..

#############

တစ္ရက္ .. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုေရာက္လာျပီး ..

"မိေႏွာင္း .. ငါနင့္ကိုေျပာစရာရွိလို႕ .. နင့္ ရည္းစားမွာ နင့္အျပင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ေနာ္ .. နင္ၾကည့္လုပ္ဦး ..@#$%^&*@#$%^&*"

သူငယ္ခ်င္းလာေျပာသြားလိုက္တာ အစံု .. ေႏွာင္း ေခါင္းေတြမူးလာသည္ ..

#############

ေႏွာင္းစံုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သည္တဲ့ .. သူ႕ပါးစပ္က၀န္ခံရန္သာ က်န္ေတာ့သည္ .. ေႏွာင္း ဘာလုပ္သင့္သလဲ .. ေသခ်ာတာေတာ့ ေႏွာင္း သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္သည္ .. ေတြးေလ ေႏွာင္း ရင္ေတြနာလာေလေလ .. ေႏွာင္း သူ႕ကို ေမးသင့္သလား .. သူ ၀န္ခံလိုက္လွ်င္ .. ဟူးးးးးးး .......

ေမေမတို႕ သိေတာ့ လံုး၀သေဘာမတူႏိုင္ပါတဲ့ .. ေႏွာင္းကိုလည္း ေနာက္ဆုတ္ဖို႕ ေျဖာင္းဖ်ၾကသည္ .. ေႏွာင္း ရူးခ်င္လာျပီ ..

ဒီရက္ပိုင္း ေႏွာင္း အိပ္မရတဲ့ညေတြ ရက္ဆက္ျဖစ္လာသလို လူကလည္း အားနည္းလာသည္ .. ေမေမက အစ္မေတြရွိတဲ့ တျခားႏိုင္ငံလိုက္သြားရမည္တဲ့ .. ေႏွာင္းသူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္ေသးသည္ ..

ေႏွာင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်လိုက္သည္ .. သူနဲ႕သြားေတြ႕မည္ .. ေတြ႕ျပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေမးမည္ .. သူသာ ေႏွာင္းကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့ရင္ ဘာကိုပဲရင္ဆုိင္ရ ရင္ဆိုင္ရ ေႏွာင္းရင္ဆိုင္မည္ .. အားလံုးကို ဆန္႕က်င္ဖို႕လည္း ေႏွာင္း ၀န္မေလး .. သူမခ်စ္ခဲ့ဘူးဆိုလွ်င္ေတာ့ ေႏွာင္း အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိေတာ့ ေမေမတို႕ ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့ လမ္းကိုသာေလွ်ာက္ရံု ..

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အကူအညီနဲ႕ ေႏွာင္း အိမ္ကထြက္ခြင့္ရခဲ့တယ္ ..

သူနဲ႕ေတြ႕ဖို႕ သူ႕အိမ္ကိုပဲတန္းသြားလိုက္တယ္ .. အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အိမ္တံခါးေစ့ထားတာနဲ႕ သူ၀င္လာလိုက္တယ္ .. ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ .. ေႏွာင္း ကိုယ့္အျမင္ေတာင္ ကိုယ္မယံုႏိုင္ဘူး .. ေခါင္းထဲမိုက္ကခဲျဖစ္သြားတယ္ .. ေဘးကိုလွမ္းေထာက္လိုက္ေတာ့ ရိႈးေက့စ္ေပၚတင္ထားတဲ့ ပန္းအိုးေလး ျပဳတ္က်သြားတယ္ .. သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကလည္း လွည့္ၾကည့္တယ္ .. ေႏွာင္း အားနာျပံဳးေလးျပံဳးျပျပီး ..

"အားနာလိုက္တာ .. ကၽြန္မ အခန္းမွားသြားတယ္ .." သူမတရွိန္ထိုးေျပးထြက္လာခဲ့တယ္ .. သူေနာက္ကေန ေအာ္ေခၚေနတဲ့အသံေတာ့ ၾကားတယ္ .. ေႏွာင္း လွည့္မၾကည့္မိဘူး .. သူ႕ရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြၾကားထဲက ခုဆိုရင္ေတာ့ လြတ္ေျမာက္သင့္ျပီ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ၾကိဳးစားသင့္ျပီေလ .. ကိုယ့္အေျခအေနကိုယ္လည္း နားလည္သင့္ျပီမဟုတ္လား .. ေႏွာင္း ေဒါသ ရွက္စိတ္ ေတြ ေရာေထြးျပီး ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္ .. ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကားကို စက္ကုန္ဖြင့္ျပီး ေမာင္းခဲ့တယ္ ..

"ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး .. ဘာလို႕ဒီေလာက္တုံးတဲ့လုပ္ရပ္လုပ္မိပါလိမ့္ ..နင္မရွက္ဘူးလား .. ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို စံုလံုးကန္းျပီး ခ်စ္ေနတာ သင္ထားတဲ့ပညာေတြ မိဘကေပးထားတဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ .."

#############

အျပင္ဘက္မွာလည္း မိုးေတြသည္းၾကီးမည္းၾကီး .. ကားထဲက မိန္းကေလးကလည္း မ်က္ရည္ေတြလည္း တားမႏိုင္ဆီးမရက်လို႕ .. ဖုန္းကျမည္လာတယ္ .. အဆက္မျပတ္ .. သူမ မ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ..

"မတန္ဘူး .. နင္မ်က္ရည္မက်နဲ႕ .." ဖုန္းကိုကိုင္ျပီး ဘတ္ထရီကို ျဖဳတ္လိုက္တယ္ .. ကားေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ကားတစ္စီး အရွိန္ျပင္းျပင္း ...

#############

ဟင္ .. သူငိုေနပါလား .. မ်က္ရည္ေတြကိုမုန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္က်တဲ့မ်က္ရည္ကို ေႏွာင္း ျမင္ဘူးသြားျပီ .. ေႏွာင္းကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ေနခ်င္ေသးတာလား .. ေႏွာင္း ကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးသင့္ပါျပီ .. ေႏွာင္းကို သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့ ..

ခ်စ္မိျခင္းက

အျပစ္တစ္ခုဆိုရင္ေတာ့

ဒီအျပစ္ေတြအားလံုး

တစ္ေယာက္တည္းပဲခံယူလိုက္ပါ့မယ္..

မိုးခါး

တေန႕ေန႕

ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လို႕မရတဲ့ေျခေထာက္ေတြ
ကိုယ့္လမ္းကိုေရြးခဲ့တာပဲ
ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရံုအျပင္
ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမလဲ ..

ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း
ကမၻာၾကီးသာ တကယ္လံုးရိုးမွန္ရင္
တစ္ေန႕ေန႕႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ငါ့နဂိုရွိရင္းစြဲအရပ္ကို
ျပန္လည္ဦးလွည့္ႏိုင္မယ္
ေရာက္ရွိႏိုင္မယ္
ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕ ..

အဲဒီတခ်ိန္ေရာက္ဖို႕ အတြက္
လိုအပ္ခ်ိန္က ၁ႏွစ္လား
၁၀ႏွစ္လား
ဒီေလာက္ေရာ ကပါ့မလား ..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အဲဒီတစ္ေန႕ေန႕ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကို
ေမွ်ာ္လင့္ေနျဖစ္ဦးမွာပဲ ..

မိုးခါး

ေခ်ာင္းသာအလြမ္းေျပ

ေခ်ာင္းသာ က သဲျဖဴကၽြန္းေပၚမွ ဘုရားေလး


လိႈင္းေဖြးေဖြးနဲ႕ပင္လယ္က်ယ္

လြမ္းတယ္ ေခ်ာင္းသာေရ



ကမ္းမျမင္ရတဲ့ပင္လယ္

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္က သြားလည္ခဲ့တဲ့ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခပံုေတြပါ .. ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပဲ ေခ်ာင္းသာအလြမ္းေျပအေနနဲ႕တင္လိုက္တာပါ .. လာလည္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တူတူလြမ္းၾကတာေပါ့ေနာ္ ..

ေျမျပင္နင္းသည့္အခါ ေကာင္းစြာတည္ထိ ခိုင္ျမဲျပီး ဖ၀ါးေတာ္ ညီညာျခင္း လကၡဏာေတာ္ လကၤာ

ဘ၀ထိုထို ေရွးအဟို၀ယ္ ကုသိုလ္ပြားလူး တရားထူး၌ စူးစိုက္ျမဲလ်က္ ေဆာက္တည္ခ်က္ကို တားဖ်က္မႏိုင္ ၾကံ့ခိုင္ခဲ့ျခင္း ေကာင္းမႈရင္းေၾကာင့္ * ေရႊေျခနင္းဟန္ နင္းျပန္အတူ ၾကြမူမျခား ဖ၀ါးေတာ္ ညီညာ လကၡဏာေတာ္ အာႏုေဘာ္ျဖင့္ ** က်ဴးေက်ာ္၀ံ့စား လႈပ္ေျခာက္ျခားေအာင္ စြမ္းအားရွိမူ ဘယ္ရန္သူမွ် မျပဳ၀ံ့ပါေသာ ျမတ္စြာဘုရား ျမတ္စြာဘုရား ***။

လကၡဏာေတာ္ ဂါထာ

ပုေဗၺ ပုေညသု သမၺဳေဒၶါ၊ သမာဒါေနန ဒ႒ေတာ။
သုပၸတိ႒ိတပါေဒါစ၊ အကၡ မိၻေယာစ တံနေမ။

ေနရာ အလုပ္ ရာထူးတို႔၌ ခိုင္ျမဲရန္ ဘုရားရွိခိုး+ဆုေတာင္း

၁။ သုပၸတိ႒ိတပါေဒါ တထာဂေတာ၊
၂။ သုပၸတိ႒ိတပါဒံ တထာဂတံ အဟံ ၀ႏၵာမိ၊
၃။ ေတန ပုေညန မမ သုပၸတိ႒ိေတာ ေဟာတု။

၁။ တထာဂေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ သုပၸတိ႒ိတပါေဒါ၊ ေျမျပင္၌ ေကာင္းစြာတည္ထိ ခိုင္ျမဲေသာ ေျခေတာ္ရွိပါေပ၏။
၂။ သုပၸတိ႒ိတပါဒံ၊ ေျမျပင္၌ ေကာင္းစြာတည္ထိခိုင္ျမဲေသာ ေျခေတာ္ရွိေသာ။ တထာဂတံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို။ အဟံ၊ တပည့္ေတာ္သည္။ ၀ႏၵာမိ၊ ရွိခိုးပါ၏။
၃။ ေတန ပုေညန၊ ထိုကုသိုလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္။ မမ၊ တပည့္ေတာ္၏။ သုပၸတိ႒ိေတာ၊ ေနရာအလုပ္ ရာထူးတို႕ ခုိင္ျမဲတည္ရွိျခင္းသည္။ ေဟာတု၊ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

ေရႊေပၚကၽြန္းဆရာေတာ္

##########

ခုခ်ိန္က ေနရာတုိင္းမွာ စီးပြားေရးကပ္ေၾကာင့္ အလုပ္ေနရာေတြ အခက္အခဲျဖစ္ေနၾကပါတယ္ .. သတင္းေတြကလည္း အစံုပါပဲ .. တစ္ခ်ိဳ႕ အလုပ္ေတြ နားၾကတယ္ .. တစ္ခ်ိဳ႕ လူေတြေလွ်ာ့ၾကတယ္ .. တစ္ခ်ိဳ႕ လခေတြ ေလွ်ာ့ၾကတယ္ .. ကိုယ့္အလွည့္ေရာ ဘယ္ေတာ့လဲဆိုျပီး ေစာင့္ေနရတဲ့ အေျခအေနပါ ..

ဒီဂါထာက အစ္မတစ္ေယာက္ကို ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးက ဓမၼဒါနအျဖစ္ ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္ .. ကၽြန္မတို႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္က ကိုးကြယ္ရာဆိုတာ ဘုရားမွတစ္ပါး အျခားမရွိပါဘူး .. ကၽြန္မတို႕လို ရပ္ေ၀းမွာ မိေ၀း ဖေ၀းေနထုိင္ရသူေတြအတြက္ ပိုလုိအပ္ပါတယ္ .. လိုအပ္သူေတြ လိုအပ္သလို အသံုးျပဳႏုိင္ဖို႕ရည္ရြယ္ျပီး ခုလိုတင္လိုက္တာပါ .. ရပ္ေ၀းက မိတ္ေဆြအေပါင္း အလုပ္အကိုင္ေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ ..

မိုးခါး

ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ အိပ္မက္ဆိုး

ညဘက္ ကၽြန္မ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း `ေမာင္ျပန္လာျပီ´ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္မိတယ္

အသိထဲမွာလဲ ေမာင္ျပန္လာျပီဆိုျပီး ေမာင့္ကိုသြားၾကိဳဖို႕ အခန္းထဲကေန ကၽြန္မေျပးထြက္လာလိုက္တယ္

ေအာက္ထပ္မွာေတာ့ မီးေတြကလည္းေမွာင္ ..

ေမာင့္အက်င့္က အျမဲအဲဒီလိုပဲမီးကိုမဖြင့္ဘူး ..

မီးဖြင့္လို႕အိမ္ကလူေတြႏိုးမွာစိုးရိမ္တတ္တဲ့ေမာင္ ရွိသမွ်ပစၥည္းေတြ ခလုတ္လိုက္တိုက္မွ တစ္အိမ္လံုးႏိုးလာတတ္တာေလ ..

ေမာင္ျပန္လာေနက်အခ်ိန္က အျမဲမိုးခ်ဳပ္တယ္ ..

ညမီး အလင္းေလးနဲ႕ပဲ အိမ္ေပၚထပ္ေလွကားရွိရာကို စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕တက္လာတတ္တဲ့ေမာင့္ကို ေလွကားထိပ္ကပဲ ကၽြန္မၾကိဳေနက်

ကၽြန္မေလွကားထိပ္ကေနရပ္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ..

ေအာက္က ဘာသံမွလည္းမၾကားရတဲ့အျပင္ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္

ေမာင္အိမ္ေအာက္ကေန အေပၚကိုတက္ဖို႕ ဒီေလာက္ၾကာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေလ

ကၽြန္မလည္းေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္

ေအာက္ထပ္မွာ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲနဲ႕ ကၽြန္မ ေမာင့္ကိုလိုက္ရွာေနတယ္

ရွာလို႕မေတြ႕ေတာ့ ငါပဲနားၾကားမွားသလားလို႕စိတ္ထဲထင္မိတယ္

ေစာင့္လက္စနဲ႕ေတာ့ အေပၚျပန္မတက္ေတာ့ဘူးေလ ေအာက္မွာပဲ ေမာင့္အလာကိုေစာင့္လိုက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး မီးဖိုးထဲေရေသာက္ဖို႕ ထြက္လာလိုက္တယ္

ေရေသာက္ျပီးေတာ့ အျပင္ကုိၾကည့္လိုက္မွ အိမ္ကို ေက်ာခိုင္းရပ္ေနတဲ့ ေမာင့္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္

စိတ္ထဲမွာေတာ့ .. ငါ့မွာေတာ့ရွာလုိက္ရတာ .. သူက အျပင္မွာေလညွင္းခံေနေသးတယ္ဆိုျပီးေတြးလိုက္မိတယ္

ေမာင္က ကိုယ္ခံအားသိပ္မေကာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ အျပင္မွာၾကာၾကာေနရင္ အေအးမိတတ္တယ္ေလ

ကၽြန္မလည္း ေမာင့္ကိုထြက္ေခၚဖို႕ ျခံထဲဆင္းလိုက္တယ္

ျခံထဲေရာက္ေတာ့ ေမာင္ကို မေတြ႕ေတာ့ျပန္ဘူး ..

`ေျသာ္ .. ဒီေမာင္တစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္နားေရာက္သြားျပန္ျပီလဲမသိဘူး .. လူကိုေတာ္ေတာ္ေမာေအာင္လုပ္တာပဲ ..´

ကၽြန္မေတြးျပီး ေမာင့္ကိုလိုက္ရွာေနတယ္

ေဟာ ေတြ႕ပါျပီ .. ျခံတံခါး၀နားက ေမာင္ကိုယ္တိုင္စိုက္ထားတဲ့ ပန္းေလးေတြကို ေမွာင္ထဲ ဘာရပ္ၾကည့္ေနပါလိမ္ ့့ ..

ကၽြန္မ အနားသြားျပီး ေမာင့္ကို ေခၚလိုက္တယ္..

`ေမာင္´

ေမာင္ကၽြန္မကို လွည့္ၾကည့္တယ္

ကၽြန္မ အရမ္းလန္႕သြားတယ္ေမာင့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးျဖဴစုတ္ျပီး ေသြးမရွိသလိုပဲ

`ေမာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. ေမာင္ေနမေကာင္းဘူးလား .. အထဲ၀င္ရေအာင္ ေမာင္ရယ္ .. ျပန္ျပီး အေအးမိေနပါဦးမယ္ ..´

ကၽြန္မ ေမာင့္ကို လက္တြဲဖို႕ေရွ႕တိုးသြားေတာ့ ေမာင္ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္ ..

ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕

`ေမာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ..´ ကၽြန္မ ေမးလိုက္တယ္

ေမာင္ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး ..

ကၽြန္မၾကည့္ေနရင္း ပံုရဲ႕ ပံုရိပ္က မ်က္စိေရွ႕ကေန ေ၀းရာကို တေရြ႕ေရြ႕ ေရြ႕လ်ားသြားတယ္ .. ကၽြန္မ ေမာင့္ေနာက္ကို လိုက္တယ္မမွီဘူး ..

ပိုပိုေ၀းသြားတယ္

ကၽြန္မေျပးလိုက္တယ္

ေမာင့္ကိုမေတြ႕ေတာ့ဘူး

ေမာင္ ......................

ကၽြန္မ အိပ္မက္ဆိုးမက္ျပန္ျပီ

အိမ္မက္ဆိုးကေန မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ႏိုးထရျပန္ျပီ

ေမာင္အိပ္ေနက် ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင့္အစား ေမာင္နဲ႕ကၽြန္မ မဂၤလာေဆာင္တုန္းကပံုေတြ ျပန္႕က်ဲေနတယ္

မအိပ္ခင္က ကၽြန္မျပန္ၾကည့္ေနမိတာေလ

ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုေကာက္ယူၾကည့္မိေတာ့ ပံုထဲမွာ ေမာင္က ကၽြန္မကိုျပံဳးျပေနတယ္

ငိုမိျပန္ျပီေမာင္ရယ္

ေမာင္မၾကိဳက္မွန္းသိသိနဲ႕

ေမာင့္ကိုလြမ္းလို႕ပါ

ေမာင္ .. ကၽြန္မ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဒီလိုအိပ္မက္ဆိုးကေန မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ႏိုးထေနရဦးမွာလဲ

ေမာင္ကၽြန္မကို ခြဲခြာသြားခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ျပီေပါ့ ..

ေမာင္ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနားခိုအိပ္စက္ႏိုင္ပါေစေမာင္ရယ္ .....

ဟာသ

တရားရံုးတြင္
ေရ့ွေန : ေမြးေန ့ေျပာပါ
တရားခံ : ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္
ေရွ့ေန: ဘယ္ႏွစ္လဲ
တရားခံ : ႏွစ္တိုင္းေပါ့

-----------------------

ေရွ့ေန း ကို ဘေမာင္ခင္ဗ်ား ေခါင္းကို ဒုတ္နဲ ့ရိုက္အျပီး မွတ္ဥာဏ္ခ်ိဳ႕ယြင္းမွု ရွိခဲ ့ပါသလား?
တရားလို : ရွိပါတယ္
ေရွ့ေန : ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳး ခြ်တ္ယြင္း ထိခိုက္ သြားပါသလဲ
တရားလို :ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ပါျပီ
ေရွ့ေန: ေမ့သြားျပီ ? ဒါဆို ဘယ္ဟာေတြ ေမ့သြားလဲ ဥပမာေလး ေပးႏိုင္မလား?

-----------------------

ေရွ့ေန း ခင္ဗ်ား ခင္ပြန္း မနက္ မွာ ဘာအရင္ဆံုးစေျပာေလ ့ရွိလဲ
တရားခံ : ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ အ၀င္း
ေရွ့ေန : အဲဒါက ခင္ဗ်ားကို ဘာအေႏွာက္ အယွက္ျဖစ္ေစလို ့လဲ ?
တရားခံ : က်ြန္မ နာမည္ မသီတာပါ

-----------------------

သိပံၸ ပညာရွင္ : ဘုရား သခင္ ။ သင့္ကို က်ြႏု္ပ္တို ့အလို မရွိေတာ့ေပ ။ အေၾကာင္းမွာ ေျမမႈန္႕မွ လူဖန္ဆင္းႏိုင္ေသာ အတတ္ကို သင့္နည္းတူ က်ြႏု္ပ္ တို ့ရွာေတြ ့ခဲ ့ျပီ ။
ဘုရားသခင္ : ဒါဆိုလဲ လုပ္ျပေလ ။ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့။
သိပံၸပညာရွင္ း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ျပီး လက္တစ္ဆုပ္စာ ေျမမႈန္ ့ကိုယူသည္။
ဘုရားသခင္: ေဟ့..အဲ ့ဒါ ငါဖန္ဆင္းထားတဲ ့ေျမမႈန္႕ေတြ ။ ကိုယ့္ေျမကိုယ္ သြားယူေခ်။
-----------------------

လူနာ : ဆရာ ကြ်န္ေတာိ့ ရင္ဘတ္ေတြ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာပါတယ္။
ဆရာ၀န္ း ခင္ဗ်ား ႏွလံုး မေကာင္းလို ့ျဖစ္မယ္ဗ် ။
လူနာ : တျခား ထင္ျမင္ခ်က္ေလး လဲ ေပးပါဦး ဆရာရယ္
ဆရာ၀န္ : ခင္ဗ်ားက ရုပ္လဲ ဆိုးတာ ကိုးဗ်

Globalization အတြက္ အေကာင္းဆံုး အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ ကဘာလဲ ???
ေျဖသူ - အဂၤလန္မင္းသမီးဒိုင္ယာနာေသ တာပါ
ေမးသူ - ဘာျဖစ္လို ့လဲ ? ေျဖသူ -အဂၤလိပ္ မင္းသမီး နဲ ့သူမ၏ ရည္းစား ၊ အီဂ်စ္ သူေဌး သားတို ့၊ စေကာ့ ၀ီစကီေသာက္ျပီး မူးေနတဲ ့ဘယ္ဂ်ီယံ ႏိုင္ငံသားေမာင္းလာတဲ့၊ ဒက္ခ်္ အင္ဂ်င္တပ္ ဂ်ာမဏီ ႏိုင္ငံလုပ္ ေမာ္ေတာ္ ကား ေမွာက္ေတာ့ ျပင္သစ္ ဥမင္ ေခါင္းထဲ မွာ ။ အေၾကာင္းက
ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံလုပ္ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ ၾကီးေတြ စီးတဲ ့အီတလီ ပါပါ ရာဇီ သတင္းမုဆိုးေတြ ကေနာက္က လိုက္လို ့ပါပဲ ။ ျပီးေတာ့ အေမရီကန္ ဆရာ ၀န္ အေရးေပၚ ကုေပးတယ္။ ဒီစာကို ျမန္မာ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ ့ ေမသဲ က အေမရိကန္သား ဘီလ္ဂိတ္ ရဲ ့နည္းပညာ အသံုးျပဳလို ့ဘာသာျပန္ျပီး စင္ကာပူ ကေန ပို့ေပးတယ္။
ခုစာဖတ္ေနတဲ ့သူ သံုးတဲ ့ေမာ္နီတာ က ကိုးရီးယားက လာတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္
စက္ကေတာ့ တရုတ္စက္
ဘင္းဂလားေဒ့ရွ္ မွာ ျပန္တပ္ဆင္တယ္
စင္ကာပူ ကေန ျဖန့္တယ္ ဒီထက္ ျပည့္စံု တဲ ့ဂလို ဘယ္ လိုင္ ေဇးရွင္ းဖြင့္ဆိုခ်က္ ဘယ္မွာ ရွိေတာ့ မလဲ ငွဲငွဲ

သူငယ္ခ်င္းဇို၀ီ ဘာသာျပန္ေပးထားတဲ့ ဟာသေလးပါ း)

နတ္ဆိုးေမႊတဲ့ည

ကိုယ္ေနလာခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ရပ္တည္ရာဟာ မွားယြင္းေနတယ္ဆိုတာကို မထင္မွတ္ပဲ သိသိလိုက္ခ်င္း ဘယ္လိုခံစားရမလဲ .. ကမၻာၾကီးကပဲ လည္ထြက္ေနတာလား .. အရာ၀တၱဳေတြက အရွိန္ျပင္းျပင္းလည္ပတ္လိုက္လို႕လား .. ငါ့ေခါင္းေတြေတာ့ မူးေနာက္သြားတာေသခ်ာတယ္ ..

ငါ့ရဲ႕ အသိေတြကိုလည္း ကပ္လို႕မရေတာ့သလို ဘယ္သူေတြဘာေျပာေနလဲလဲ ငါမၾကားႏုိင္ေတာ့ဘူး ..

ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ .. ငါ့ကိုသနားတဲ့အေၾကာင္းလား ..

ဂရုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနၾကလား .. ဒါမွမဟုတ္ ခုေတာ့သိျပီမလားဆိုတဲ့ပံုမ်ိဳးေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနၾကလား ..

ငါ့ခႏၶာကိုယ္ ဒီေနရာမွာတင္ပဲ အေငြ႕ျဖစ္သြားရင္ေကာင္းမယ္ ..

------------------------

ငါတစ္သက္လံုး ေမေမေခၚလာသူက ငါ့ရဲ႕ အေဒၚတဲ့ ..

ငါလူမွန္းသိတတ္စကတည္းက သိပ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ အေဒၚအရင္းေခါက္ေခါက္က ငါ့အေမတဲ့ ..

ဘာေတြလဲ .. ဘယ္လိုနားလည္ရမွာလဲ ..

နားမလည္ဘူး .. သိလည္းမသိခ်င္ဘူး .. အားလံုးနဲ႕အေ၀းဆံုးကို ေျပးထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္ ..

-------------------------

မ်က္လံုးထဲမွာလည္း ေမေမရဲ႕ ေအးစက္စက္အၾကည့္ေတြ .. တင္းမာတဲ့ တုန္႕ျပန္မႈေတြ .. အဲဒါေတြဟာ ဒါေၾကာင့္ကိုးဆိုတာမ်ိဳးေတြ နားလည္လာတယ္ ..

ေနာက္တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ .. ေဒၚေလးရဲ႕ ေရွာင္ခြာခြာ အမူအယာေတြ .. ဥပကၡာျပဳမႈေတြ .. အိုးး အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး ..

ငါဘယ္လိုႏွလံုးသားမ်ိဳးနဲ႕ ဒါေတြကို ဆက္လက္ခံရမလဲ ..

ကံသိပ္ဆိုးလြန္းတဲ့ ငါ့ရဲ႕ ကုသိုလ္ကံကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား ..

ငါ့အေပၚေႏြးေထြးမႈမရွိတဲ့ လူေတြကိုအျပစ္တင္ရမလား ..

ဘာ မေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ဒီလိုအျပစ္ေတြခံစားေနရတာလဲ .. ခံစားခဲ့ရတာလဲ ..

ေလာကၾကီး မတရားဘူး ..

------------------------

ေဖေဖ .. ငါ့မွာ ေဖေဖရွိေသးတယ္ေလ .. အရက္ကို အရမ္းၾကိဳက္ အရမ္းေသာက္ေပမယ့္ အျမဲတမ္း ငါ့အေပၚမွာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ေဖေဖ .. ငါ့ကို စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာတဲ့ ေဖေဖ .. အခုမွပဲ ေဖေဖမ်က္လံုးထဲက ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးတဲ့ အရိပ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုနားလည္ေတာ့တယ္ .. ခု ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာ .. အားေပးစကားေလးတစ္ခြန္းေလာက္ၾကားခ်င္လိုက္တာ .. ျပီးေတာ့ ေမးခ်င္ေသးတယ္ .. ဘာလို႕အခုလို ေမေမနဲ႕ ေဒၚေလးၾကားမွာ အခုလို အမွားမ်ိဳး က်ဴးလြန္ခဲ့ရတာလဲ .. ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ က်ဴးလြန္တာမဟုတ္ဘူးမွန္း သိေပမယ့္ အခု ဓါးစာခံက ကၽြန္ေတာ္ေလ ..

ဟုတ္တယ္ .. ငါ့ေဖေဖဆီ လိုက္သြားမယ္ .. ေဖေဖက ျပန္မေျပာႏိုင္ရင္ေတာင္ ငါေျပာတာကိုေတာ့ နားေထာင္ေပးမွာ ေသခ်ာတယ္ ..

သူ .. ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကယ္ကို စက္ကုန္ဖြင့္ျပီးေမာင္းလာတယ္ .. ေဖေဖ ျငိမ္သက္စြာ လဲေလွ်ာင္းေနတဲ့ အုတ္ဂူေလးဆီေပါ့ ..

မိုးေတြ ရြာေနတယ္ .. မ်က္ရည္ေတြလည္းစိုေနတယ္ .. မိုးေရနဲ႕ မ်က္ရည္ေရာျပီး အျမင္ေတြက မႈန္၀ါး၀ါး ..

စက္ရွိန္က မေလွ်ာ့သြားတဲ့အျပင္တိုးလို႕ေတာင္လာတယ္ ..

-------------------------

မ်က္စိေရွ႕မွာ ၀င္းကနဲ လက္ကနဲ အလင္းတန္းတစ္ခု ..

သူ .. ေလေပၚေျမာက္တက္သြားတယ္ ..

ကတၱရာလမ္းနဲ႕ ေဆာင့္မိတဲ့အရွိန္နဲ႕ သူအလြန္ကို နာက်င္ေနတယ္ ..

ဒါေပမယ့္ အစြန္႕ပစ္ခံ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက အနာကိုေတာ့ဘယ္မွီမလဲ ..

သူ နာနာၾကင္ၾကင္ မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္မိတယ္ ..

သူ႕အတြက္ အရာရာျပီးဆံုးသြားပါျပီ ..

ဒီဘ၀ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း အျငိဳးအေတး အာဃာတေတြက တကယ္ကိုပဲေ၀းရာဆီ သူထြက္ခြာသြားရေတာ့မယ္ ..

ေနာက္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးက ကင္းေ၀းဖို႕ပဲ အာရံုျပဳလုိက္တယ္ ..

မိုးေရေတြထဲမွာ သူ႕ဘ၀တစ္ခု ခဏတာ ျငိမ္းခ်မ္းသြားပါျပီ ..

ဘယ္လိုအသက္ရႈမလဲ

လူ၃ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ..

သူတို႕သြားတဲ့လမ္းမွာ လူသြားလို႕ရတယ္ ဆိုရံု ပ်က္ေနတဲ့တံတားတစ္ခုရွိတယ္ .. တစ္ေယာက္က "အာ .. ဒီတံတား ေကာင္းလည္းမေကာင္း ပ်က္လည္းမပ်က္ .. ပ်က္လည္းေအးတာပဲ.. " ဆိုျပီး ျပိဳခ်င္ျပိဳ ငါနဲ႕မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ခပ္ျပင္းျပင္းနင္းေလွ်ာက္သြားတယ္ ..

ေနာက္တစ္ေယာက္က " အင္း .. ဒီတံတားကလည္း ပ်က္ေနတာကို ဘယ္သူမွမျပင္ၾကဘူးလားမသိဘူး .. သြားပဲသြားတတ္ၾကတယ္ .. ဒီတံတားျဖတ္ရတာနဲ႕ ငါ့ခရီးေတာ့ ေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ " ဆိုျပီး သြားလို႕ျဖစ္တဲ့ေနရာကေန သူလိုရာကိုေရာက္ေအာင္ျဖတ္သြားလုိက္တယ္ ..

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ " အင္း .. တံတားကလည္း ေတာ္ေတာ္ပ်က္ေနျပီ သြားျဖစ္ရံုပဲရွိေတာ့တယ္ .. ငါျဖတ္သြားျပီး ေနာက္လူေတြအဆင္ေျပေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဖာေထးသြားလိုက္မယ္ေလ .. " ဆိုျပီး အနီးအနားမွာ ရွိတဲ့ တုတ္တို တုတ္စေလးေတြနဲ႕ ျပဳျပင္ႏုိင္သေလာက္ျပဳျပင္ျပီး တံတားကိုျဖတ္နင္းခဲ့တယ္ ..

သြားတဲ့လမ္းခ်င္းတူေပမယ့္ ျဖတ္သန္းပံုျခင္းမတူၾကဘူး .. ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့အေျခအေနျခင္း တူေပမယ့္ ခံယူခ်က္ ခံစားခ်က္ကြာျခားတယ္ ..

~~~~~~~~~~~~~~~~

အလုပ္ တူတူလုပ္တဲ့ဗိသုကာ ပညာရွင္ ၃ ေယာက္ရွိတယ္ .. သူေဌးရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ ၃ ေယာက္ဆိုပါေတာ့ ..

အိမ္ ၃လံုးကို တစ္ေယာက္တစ္လံုးစီ တာ၀န္ယူေဆာက္ခိုင္းတယ္ ..

တစ္ေယာက္က " ဒီအိမ္ျပီးရင္ ငါ့အတြက္ ဘယ္လိုအက်ိဳးအျမတ္ရမလဲ .. ငါ့အတြက္ ရာထူးလား ..ပိုက္ဆံလား .. ငါ့အိမ္က အေကာင္းဆံုးလို႕ လက္ခံလိုက္ရင္ ငါနာမည္ၾကီးမယ္ .. အက်ိဳးတစ္ခုခုေတာ့ရွိလိမ့္မယ္ " ဆိုျပီး အက်ိဳးကိုေမွ်ာ္လို႕ အလုပ္လုပ္တယ္ ..

ေနာက္တစ္ေယာက္က " ဒါ ငါ့တာ၀န္ .. ငါ့တာ၀န္ငါ ေက်ေအာင္လုပ္ရမယ္ .. အခ်ိန္မွီျပီးရင္ရျပီ .. လုပ္သင့္တာအကုန္ လုပ္မယ္ .. အခ်ိန္တန္လို႕ သူေဌးက အိမ္အပ္ေတာ့ဆိုရင္ ငါအပ္ႏုိင္ရင္ရျပီ .. အိမ္ကိုအပ္မယ္ လုပ္အားခယူမယ္ .. ဒါ ငါ့အလုပ္ျဖစ္တယ္ " ဆိုျပီး တာ၀န္ေက် လုပ္တယ္ ..

ေနာက္တစ္ေယာက္က " ဒီအိမ္ေလးက ငါ့ရဲ႕မွတ္ေက်ာက္ .. ဒီလိုအိမ္ေကာင္းမ်ိဳးမွာ ငါမေနရေပမယ့္ ငါလက္နဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ေလးေပၚမွာ ေနမယ့္လူေတြ ေဘးအႏၱရာယ္ လံုျခံဳေအာင္ .. သက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ အဆင္ေျပေျပေနႏုိင္ေအာင္ လံုျခံဳ လွပ သက္ေတာင့္သက္သာရွိမယ့္ အိမ္ေလး ျဖစ္ေအာင္ ငါလုပ္မယ္ .. " ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႕လုပ္တယ္ ..

သူတို႕ အေရာက္သြားမယ့္ ျပီးဆံုးျခင္း ပန္းတုိင္တူညီေပမယ့္ လုပ္ရပ္ကြာျခားတယ္ .. ေစတနာကြာျခားတယ္ ..

~~~~~~~~~~~~~~~~

လူ ၃ ေယာက္ရွိတယ္ .. သူတို႕ကေတာ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြေပါ့ ..

တစ္ေယာက္က ပန္းပင္တစ္ပင္ သစ္ပင္တစ္ပင္အတြက္ ေန႕စဥ္ ေျမၾသဇာထည့္တာတို႕ .. ပန္းပင္ေရေလာင္းတာတို႕ကို စိတ္ကူးတည့္ရင္တည့္သလို သူလုပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထလုပ္တတ္တယ္ .. သူ ဘယ္ပန္းပင္က ဘာလိုအပ္တယ္ဆိုတာမသိဘူး .. သိေအာင္လည္းမၾကိဳးစားဘူး .. ေရေလာင္းခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေလာင္းတယ္ .. စိတ္ပါတဲ့အခ်ိန္ ေျမၾသဇာထည့္တယ္ .. (မထည့္ခ်င္လည္းမထည့္ဘူးေပါ့ ..) အပင္ေတြ ေသေၾကပ်က္စီးရင္လည္း အမိႈက္နဲ႕ေရာျပီး မီးရိႈ႕ဖို႕ေလာက္ပဲစဥ္းစားတတ္တဲ့သူ ..

ေနာက္တစ္ေယာက္က အခ်ိန္မွန္ ပန္းပင္ေရေလာင္းတယ္ .. ေျမၾသဇာထည့္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူက ဒီအပင္ကဘာအပင္ျဖစ္လို႕ ေရအခ်ိန္အဆ ဘယ္ေလာက္ေလာင္းရမလဲ .. ေျမၾသဇာ ဘယ္ေလာက္ထည့္ရမလဲဆိုတဲ့ အတုိင္း အဆမသိဘူး .. သူ႕တာ၀န္အရ ေျမၾသဇာထည့္ခ်ိန္ထည့္တယ္ ေရေလာင္းခ်ိန္ေလာင္းတယ္ .. တာ၀န္အရ သူအေပၚယံေရေလာင္း ေျမၾသဇာထည့္လုပ္ေနေပမယ့္ တခ်ိဳ႕အပင္ေတြက ေသသြားတာမ်ိဳး .. ပန္းေတြ ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ မပြင့္တာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္ .. ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္လဲ သူစိတ္မ၀င္စားဘူး .. သူအခ်ိန္မွန္ လုပ္ေနရက္နဲ႕ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူနဲ႕ မဆိုင္ဘူးလို႕ သူေတြးတယ္ ..

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕ပန္းပင္ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို သူ႕ရဲ႕ ရတနာတစ္ပါးလို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တယ္ .. ဒီပန္းပင္ အပြင့္ပြင့္ဖို႕အတြက္ ဘာလိုလဲ .. ေျမၾသဇာလိုေနတာလား .. ေရလိုေနတာလား .. ေရမ်ားေနတာလား .. ပိုးက်ေနတာလား .. သူေလ့လာတယ္ .. ဂရုတစိုက္ျပဳစုတယ္ .. လိုအပ္ခ်က္အတြက္ အျမဲေလ့လာတယ္ .. ျဖည့္ဆည္းတယ္ .. ဒါေၾကာင့္လဲ သူ႕ဥယ်ာဥ္ဟာ သစ္ပင္ ပန္းပင္ေတြ အျမဲ စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္ .. အဲဒီလူရဲ႕ ရင္ထဲမွာလဲ သူပ်ိဳးထားတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ရွိတယ္ .. ေမတၱာတရားနဲ႕ လန္းဆန္းေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေပါ့ .. သူ႕ ေစတနာ ေမတၱာေၾကာင့္ ပန္းပင္ေလးေတြ အခ်ိန္မတန္ပဲ မပ်က္စီးဘူး .. ရွင္သန္ေနသေရြ႕လည္း လန္းဆန္းေနတတ္တယ္ ..

သူတို႕ ၃ ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ တူေပမယ့္ ေစတနာ ေမတၱာ ကြာျခားတယ္ ..

သူတို႕ဘာေတြ ကြဲျပားေနတာလဲ .. လူေတြျဖစ္တာတူတယ္ .. တေလာကလံုးကသတၱ၀ါေတြ အသက္ရွင္ဖို႕ ေလကို ရႈေနတာလဲတူတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူတို႕ရဲ႕အသက္ရႈသံေတြ ကြာျခားေနၾကတယ္ ..

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အစိတ္က မဂၤလာပြဲတစ္ပြဲ

ပို႕စ္ကေတာ့ ခုတင္တဲ့ခ်ိန္မွာ ရက္လြန္ေနပါျပီ .. ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာတုန္းကေရးထားျပီး စုဗူး ဆိုက္မွာ တင္ခဲ့တာပါ .. ဒီဘေလာ့ကိုလုပ္ျဖစ္တာက ဒီထက္ေနာက္က်ေတာ့ စာကလည္း ရက္လြန္သြားတာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အမွတ္တရ တင္ထားခ်င္လို႕ပါ .. း)

အားလံုးလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ မိသားစုေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ၾကပါေစ .. း)

~~~~~~~~~~

(၅-၁၁-၁၉၈၃) ခုႏွစ္က စျပီး ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုက (၅-၁၁-၂၀၀၈) ေန႕မွာ (၂၅) ႏွစ္ တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ျပီ .. ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ 25 ႏွစ္ဆိုတဲ့ သက္တမ္းမွာ ေပ်ာ္စရာေတြလည္းရွိမယ္ ၀မ္းနည္းစရာေတြလည္းရွိမယ္ .. ဘယ္အရာကို မဆို ႏွစ္ေယာက္သား လက္ကိုခိုင္ခိုင္တြဲျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တာ ရတုတစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီ ..

ဖူးစာပါလို႕ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ .. လက္ထပ္ခဲ့ၾကျပီ .. ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္ .. ခြဲခြာရတဲ့ခ်ိန္ေတြလည္းရွိတယ္ .. အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး တည္ျမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးေပါ့ .. ေႏြးေထြးလြန္းတယ္ေနာ္ ..

သားသမီးေတြ မ်က္ႏွာ မငယ္ရေအာင္ .. မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မညိႈးရေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ .. သားနဲ႕သမီးအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့တာလည္း သားနဲ႕သမီး တစ္သက္ .. အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္ေတြရွိသလို .. အဆင္မေျပတာေတြလည္းရွိခဲ့မယ္ေနာ္ .. ဒါေပမယ့္ သားနဲ႕သမီး မသိေစရဘူး .. တကယ္ကိုလည္းမသိခဲ့ဘူး ..

ဘယ္အရာမဆို ႏွစ္ဖက္မွ်ျပီး ဘက္မလိုက္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ .. ဒါေတာင္စြပ္စြဲခံရေသးတယ္ေနာ္ .. သားကို ပိုခ်စ္တယ္ .. သမီးကိုပိုခ်စ္တယ္ ဆိုျပီးေပါ့ .. ဘယ္ပစၥည္းမဆို ေရွ႕ေရးကိုေမွ်ာ္ေတြးျပီး သားဖို႕တစ္ပံု သမီးဖို႕တစ္ပံု စုေဆာင္းခဲ့တယ္ ..

အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လို႕ လမ္းမွန္ကိုခင္းျပခဲ့တယ္ .. ဒီလမ္းဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႕ပ့ံပိုးခဲ့တယ္ .. ဆူးခလုတ္ေတြကိုရွင္းလင္းေပးခဲ့တယ္ .. ဘယ္အက်ိဳးကိုေမွ်ာ္ခဲ့သလဲ .. ဘာကိုမွျပန္ရဖို႕ဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိခဲ့ဘူး ..

သားနဲ႕သမီး ေအာင္ျမင္လာျပီဆိုတဲ့တစ္ေန႕ ပီတိမ်က္ရည္နဲ႕ သားနဲ႕သမီးအတြက္ ေႏြးေထြးေနဦးမယ့္ အိမ္ေထာင္ေလး လို႕ ယံုၾကည္ေနမိတယ္ ..

မိဘရင္ကို စံုကန္ျပီးထြက္သြားရင္လည္း .. သူတို႕အရြယ္ေရာက္ျပီ .. အေတာင္စံုျပီဆိုျပီး ႏွစ္သိမ့္ေနဦးမွာလဲ ျမင္ေယာင္မိေသးတယ္ ..

ဒီအိမ္ေဂဟာေလးမွာ သားနဲ႕သမီး အသံေတြနဲ႕ဆူညံခဲ့ဘူးတာကို အမွတ္ရေနျပီး သားနဲ႕သမီး အေၾကာင္း စကားလက္ဆံုေျပာေနမွာလည္း ျမင္ေယာင္မိတယ္ ..

သားနဲ႕သမီး ငယ္စဥ္က မိတ္ေဆြေတြၾကားမွာ သားနဲ႕သမီး ဘယ္လိုခ်စ္ဖို႕ေကာင္းေၾကာင္းေျပာမယ္ .. နဲနဲအရြယ္ေရာက္လာခ်ိန္ သားနဲ႕သမီး ဘယ္လိုလိမၼာ ေၾကာင္းေျပာမယ္ .. အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ထူေထာင္ခ်ိန္မွာ .. ဘယ္လိုေအာင္ျမင္ေနေၾကာင္းေျပာမယ္ .. သားနဲ႕သမီး အေ၀းကိုထြက္သြားခ်ိန္ .. တိတ္ဆိတ္မႈကိုအေဖာ္ျပဳျပီး လြမ္းဆြတ္ေနမယ္ထင္တယ္ ..

#################

၅-၁၁-၀၈ ေန႕က ေဖၾကီးနဲ႕ ေမၾကီးရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္မဂၤလာေပါ့ .. အဲဒီခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက အေ၀းမွာ .. သတိတရရွိမေနခဲ့တာကို၀န္ခံပါတယ္ .. ဆိုးတယ္ေနာ္ .. ရက္လြန္သြားမွ ဆုေတာင္းေပးရတယ္ .. သားသမီးနဲ႕ မိဘရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ေပါ့ ..

ေဖၾကီးနဲ႕ေမၾကီးမွာ ကၽြန္မသေဘာအက်ဆံုးအခ်က္က တစ္ခါမွရန္မျဖစ္တာပဲ .. မွတ္မွတ္ရရကို တစ္ခါမွရန္မျဖစ္ဘူးဘူး .. ေဖၾကီးအသံမာမာေျပာလို႕ ေမၾကီးမ်က္ႏွာပ်က္သြားရင္ ေဖၾကီးက ေလသံျပန္ေပ်ာ့သြားတာပဲ .. အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္ .. ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ႏွမအေပၚလည္း အရမ္းဂရုစိုက္တယ္ .. ငယ္ငယ္ကဆို ေမၾကီးက ရိုက္တယ္ .. စာမက်က္လို႕ေလ .. ေဖၾကီးက ေမၾကီးရိုက္ရင္ ေမၾကီးကိုေအာ္ေရာ .. ငယ္ငယ္ကဆို ေဖၾကီးကိုပိုခ်စ္တယ္ .. ေမၾကီးက ရိုက္လို႕ေလ ..

ခုအသက္ၾကီးလာေတာ့ သိသြားျပီ .. မခ်စ္လို႕ရိုက္တာမဟုတ္ဘူး .. ေကာင္းေစခ်င္လို႕ရိုက္တယ္ဆိုတာေပါ့ ..

ကၽြန္မကေတာ့ ဒီမိသားစုမွာ ေပါက္ဖြားလာရတာကို ၀မ္းသာတယ္ .. ေက်နပ္တယ္ .. ဒီမိသားစုမွာ လူလာျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘကို မိဘမွန္းသိတတ္တယ္ .. ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းတတ္တယ္ .. ဒီမိသားစုေလးကို ကၽြန္မခ်စ္တယ္ .. ကၽြန္မတာ၀န္ေက်ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားသြားမယ္ ..

7-11-2008

ရက္စြဲေရးျပီးမွ သတိရတယ္ .. ဒီေန႕က ကၽြန္မေမာင္ေလး ေမြးေန႕ေပါ့ .. ေမာင္ေလးဆိုေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္အေကာင္ၾကီးေနပါျပီ .. း) သူနဲ႕ ကၽြန္မ လံုး၀မတည့္ဘူး .. ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ရန္ျဖစ္တယ္ .. တည့္လည္း ခဏပဲ .. ခုခြဲေနရတာၾကာေတာ့ တည့္သလိုျဖစ္ေနတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေတြ႕ရင္လည္း ရန္ျဖစ္ေနရဦးမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ :P

မျမင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ

ကၽြန္ေတာ္ မမကို လက္ထပ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၂၅ႏွစ္၊ သူမက ၂၇ႏွစ္ .. မိဘေတြက စီစဥ္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္မျငင္းခဲ့သလို မမဘက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ခံခဲ့တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ရိုးရိုးေလးေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကျပီး .. ကၽြန္ေတာ္တို႕ လြယ္လြယ္ေလးလက္တြဲခဲ့ၾကတယ္ ..

မမက ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ သိပ္ကို အိမ္ရွင္မေကာင္းျပီသတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ .. ဟုတ္တယ္ .. ဒီထက္မပိုခဲ့ဘူး .. သူမအျမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀တၱရားဆိုတာထက္မပိုတဲ့ ဂရုစိုက္မႈမ်ိဳးနဲ႕ အျမဲတမ္း ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္ ..

ကၽြန္ေတာ့္မနက္ မႏိုးခင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့အတြက္ မနက္စာ အဆင္သင့္ .. ရံုးသြားရင္၀တ္ဖို႕ အ၀တ္အစား ေလွ်ာ္ဖြပ္ မီးပူတိုက္ျပီး အဆင္သင့္ .. ရံုးသြားျပီဆို ကၽြန္ေတာ့္အိတ္ကိုကိုင္ျပီး ကားေပၚတက္သည္အထိလုိက္ပို႕တတ္တယ္ .. ညေရာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ညဥ့္နက္နက္ သူအျမဲထမင္းစားေစာင့္တတ္တယ္ ..

ခင္ဗ်ားတို႕ေတာ့ထင္လိမ့္မယ္ .. မင္းသိပ္ကိုတာ၀န္ေက်တဲ့အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ရလို႕ ကံသိပ္ေကာင္းတယ္လို႕ ..

ဟုတ္ပါတယ္ .. သူမသိပ္ကိုတာ၀န္ေက်ပါတယ္ .. တာ၀န္လည္းသိပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ သူဆက္ဆံတာ တာ၀န္တစ္ခုထက္မပိုခဲ့ဘူး .. အျမဲ ေအးစက္စက္နဲ႕႕ ေႏြးေထြးမႈမရွိဘူး ..

*****************

ကၽြန္ေတာ္တို႕ လက္ထက္ျပီး ၂ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သံသယ၀င္လာတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အိမ္ေထာင္ေရးမွားယြင္းေနျပီလား .. သူမဘက္က ဒီေလာက္ ေအးစက္ေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္အိမ္မွာေနရတာမေပ်ာ္တာေတာ့အမွန္ပဲ ..

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္အရင္ကထက္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်လာတယ္ .. ေန႕လည္စာရံုးမွာစားေနက်ျဖစ္သလို ညစာပါ အျပင္မွာ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ စားျဖစ္လာတယ္ .. သူမကေတာ့ေစာင့္ျမဲပါပဲ .. ကၽြန္ေတာ့္မစားဘူးေျပာလိုက္တိုင္းလည္း ျပင္ထားဆင္ထားတဲ့ထမင္း၀ိုင္းကို သူေအးစက္စြာသိမ္းျမဲပါပဲ .. ဒီလုိနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေအးစက္ေနတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကိုအဆံုးသတ္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္ ..

*****************

တစ္ရက္ .. ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုဖြင့္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္လို႕ဆံုးျဖတ္ျပီး အိမ္ကိုေစာေစာျပန္ခဲ့တယ္ .. ၀ရန္တာမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့သူမကိုျမင္လိုက္ရတယ္ .. သူမေအာက္ဆင္းျပီး ကၽြန္ေတာ့ကိုလာၾကိဳတယ္ .. ၀တၱရားအတိုင္းေပါ့ .. ျပီးေတာ့ သူမကေမးတယ္ ..

"ေရအရင္ခ်ိဳးျပီးမွ ထမင္းစားမယ္မလား" တဲ့ ..

ကၽြန္ေတာ္လည္းေခါင္းညိမ့္ျပျပီး ..

"ခဏ မမ .. ဒီမွာခဏလာထုိင္ပါဦး .. ကၽြန္ေတာ္ေျပာစရာေလးနဲနဲရွိလို႔ .."

သူမကၽြန္ေတာ့ေရွ႕လာထိုင္တယ္ ..

"ကၽြန္ေတာ္ ဒီစကားကို ေျပာသင့္မေျပာသင့္ စဥ္းစားေနတာၾကာျပီ .. အေျခအေနလည္းေစာင့္ၾကည့္ရင္းေပါ့ .. ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာေတာ့ ဒီစကားက ခုေျပာတာနဲ႕ ေနာက္ေျပာတာပဲကြာလိမ့္မယ္ .. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေျပာကိုေျပာျဖစ္မယ့္ စကားပဲလို႕စဥ္းစားမိလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တာ .."

ကၽြန္ေတာ့ နိဒါန္းရွည္ကို သူမ နားမလည္စြာ ၾကည့္ရင္းနားေထာင္ေနတယ္ .. ျပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္ ..

"ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ႕ဆံုမႈကစလို႕ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ခုခုမွားေနတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ႕ဆံုခ်ိန္နဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တဲ့အခ်ိန္က အရမ္းကိုျမန္ဆန္လြန္းသြားတယ္ .. တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီထက္ပို အခ်ိန္ေပးသင့္ခဲ့တာ .. အဲလိုသာဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္ဆံေရးက ဒီထက္ပို ေႏြးေထြးမလားပဲ .. ခုေတာ့ .."

"ေသြး .. မမကိုဘာမေက်နပ္တာရွိလို႕လဲ .. မမ ဘာတာ၀န္မေက်ျဖစ္သြားလို႕လဲဟင္ .." သူမျငိမ္နားေထာင္ေနရာကေန ေျပာလာတယ္ ..

ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးလိုက္တယ္ .. မဲ့ျပံဳးပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ .. သူမဘာေၾကာင့္ တာ၀န္ ၀တၱရားဆိုတာပဲေခါင္းထဲထည့္ထားလဲမသိဘူး .. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ သူမေမ့ေနတာလား .. မခ်စ္တတ္ခဲ့တာလား ..

သူေခါင္းခါလိုက္တယ္ ..

"မဟုတ္ပါဘူး .. မမတာ၀န္ေက်ပါတယ္ .. ကၽြန္ေတာ့မွာ ေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ကို တာ၀န္ေက်တာပါ .. ဒါေပမယ့္္ မမေခါင္းထဲမွာ လင္ေယာက်ာ္းအေပၚ တာ၀န္ေက်ဖို႕ဆိုတာတစ္ခုကလြဲရင္ မမ မသိေတာ့ဘူးလား .. ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိမ္မွာေနရတာ ႏွစ္ေယာက္သာဆိုတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္သိပ္အထီးက်န္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္မေပ်ာ္ဘူး .." သူျမိဳသိပ္ထားသမွ် ပြင့္အံက်ကုန္တယ္ ..

သူမကေတာ့ ျငိမ္သက္ဆဲပဲ .. ကၽြန္ေတာ့အထင္ သူမစဥ္းစားေနပံုေပၚတယ္ .. သူမဘယ္ေနရာ တာ၀န္လစ္ဟင္းသြားပါလိမ့္လို႕႕ေပါ့ ..

သူမျငိမ္သက္ေနရာက ..

"ဒါဆို ေသြးေက်နပ္ေအာင္ မမဘာလုပ္ေပးရမလဲ .." ဒီတစ္ခါအံ့ၾသမိသူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့ .. ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာ အနည္းဆံုးေတာ့ သူမမ်က္ရည္က်လိမ့္မယ္လို႕ေလ .. ခုေလာက္ေသြးေအးစြာ ေျပာထြက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္မထင္ခဲ့ဘူး .. သူမက ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေအာင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲတဲ့ .. ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ရယ္လိုက္ခ်င္တယ္ .. ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ အတူေနခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္အရ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတာ့က်သင့္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ သူမအေပၚ ႏွစ္ႏွစ္အတူရွိခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႕ ဒီစကားေျပာဖို႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာစဥ္းစားခဲ့ရတယ္ .. ခုေတာ့ သူမစကားက ...

"မမက ကၽြန္ေတာ္ထင္တာထက္ေအာင္ ေသြးေအးသူပဲ .. အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုမေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး .. ထားပါေတာ့ေလ .. မမဘက္က အဆင္သင့္ပဲဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အျမန္ဆံုးကြာရွင္းၾကရံုေပါ့ .. ကၽြန္ေတာ္ ဒီညကစျပီး အိမ္ျပန္မအိပ္ေတာ့ဘူး .. မမကိစၥရွိရင္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့ ဖုန္းကိုေခၚလိုက္ပါ .. ကၽြန္ေတာ္လည္း စာခ်ဳပ္စာတမ္း အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႕ မမကိုဆက္သြယ္လိုက္ပါ့မယ္ .. ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ .."

သူမထရပ္လာတယ္ ..

"ေျသာ္ .. မမ .. တာ၀န္တစ္ခုအေနနဲ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကားနားလိုက္ပို႕မေနပါနဲ႕ေတာ့ .. ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲသြားလိုက္ပ့ါမယ္ .."

*****************

ေနာက္ရက္ေတြမွာ အလုပ္မွာတုန္းက သိပ္မသိသာေပမယ့္ ရံုးတက္ ရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြ မွာေတြ သူမကို သတိရမိတယ္ .. ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာင္ ဒီလိုခံစားရရင္ သူမေရာ .. ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္မိတယ္ ..

တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ မထူးျခားေပမယ့္ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အထီးက်န္မႈေ၀ဒနာ ပိုမိုဆိုးရြားလာတယ္ .. သူမေရာ ..

တဖက္ကလည္း ကြာရွင္းဖို႕ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ေရွ႕ေနေတြကိုအပ္ထားလုိက္တယ္ ..

တစ္ရက္ေတာ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ေရွ႕ေနဆီက ဖုန္း၀င္လာခဲ့တယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းလက္ခံျပီးမွာ သူမဆီဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္တယ္ .. သူမေတာ္ေတာ္နဲ႕မကိုင္ဘူး .. ခဏအၾကာ သူမအသံယဲ့ယဲ့ကို ၾကားရတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ေရွ႕ေနေတြနဲ႕ေတြ႕မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပီး ဖုန္းခ်လုိက္တယ္ .. ေနာက္ ခဏေနေတာ့ ဖုန္းျပန္၀င္လာတယ္ .. မမ မူးလဲတယ္တဲ့ ..

*****************

ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ၾကီးက လိုအပ္တာေတြလုပ္ေပးျပီးလို႕ စိတ္ခ်ရတဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ေနျပီ ..

မမအခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ဆရာ၀န္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ ကမန္းကတန္းနဲ႕

"ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ဇနီး အေျခအေန ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ဆရာ"

"လူနာက သိပ္အားနည္းသြားလို႕ ပရက္ရွာက်သြားတာပါ .. ေနာက္ျပီးစိတ္နည္းနည္းက်ေနပံုပဲ အဲဒါလဲပါတာေပါ့ဗ်ာ အခုေတာ့ လုိအပ္တာေတြ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးခဲ့လို႕ စိတ္ခ်ရတဲ့ အေျခအေနေရာက္ေနပါျပီ စိတ္ပူစရာမရွိေတာ့ပါဘူး .. ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးကို စိတ္ခ်မ္းသာပါေစေပါ့ဗ်ာ .." လို႕ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ဆိုသြားတယ္ ..

*****************

ကၽြန္ေတာ္ မမအခန္းထဲ ၀င္လိုက္ေတာ့ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ မွိန္းေနတဲ့ မမကိုေတြ႕လိုက္တယ္ ..

ကၽြန္ေတာ္ မမကုတင္နားေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာခဲ့သည္ေလ…… ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မမလက္ကို ျဖည္းျဖည္းေလးဆုပ္ကိုင္လိုက္မိ္ေတာ့ မမလက္ေတြ အရမ္းေအးစက္လို႔ ……

"မမ .." ကၽြန္ေတာ္ႏွဳတ္က တိုးတိုးေလးေခၚမိသည္ ..

ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့ တိုးတိုးေလးအေခၚမွာ မမမ်က္လုံုးေတြဖြင့္မၾကည့္ခဲ့ဘူး .. ကၽြန္ေတာ္ျမင္လုိက္တာက မမမ်က္၀န္းေထာင့္မွာ မ်က္ရည္စေတြ .. ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲ နင့္ကနဲျဖစ္သြားတယ္ .. ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မမလက္ကေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္ေလ.. သတိထားမိလိုက္တာက မမရဲ႕႕႕ ေအးစက္တုန္ခါေနတဲ့လက္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို တင္းတင္းေလး ျပန္ဆုပ္္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတာကိုပါပဲ .. ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ၀မ္းသာသြားမိတယ္ ..

*****************

ဒီအခ်ိန္မွာ ျပတင္းေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ငွက္ေလးေတြေခ်ာင္းၾကည့္ေနတယ္ .. ျပီးေတာ့ စကားလာ ေျပာတယ္ေလ .. မင္းတို႕အတြက္ ကမၻာသစ္တစ္ခုက မနက္ခင္းအသစ္နဲ႔ ၾကိဳေနတယ္တယ္တဲ့ ..

မိုးခါး

ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ် (၁)

Before You Complain About Your Job...

မသက္သာပါလားေနာ္ ..... :P

* * * * * *

The Day You Wish You Hid Your Wedding Shoes...

ဘာသေဘာလဲဟင္ .............. ????????????

* * * * * *

If One Look Could Kill...

နဲနဲမွ မေက်နပ္ဘူး .... :P

* * * * * *

You Can't Say He Isn't Creative...

ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖၚျပထားတာပဲ ... :D

မ်က္ႏွာကို တည္ထား တင္းထားရင္ ရုပ္က က်လြယ္ပါတယ္တဲ့ .. ရံုးမွာ အလုပ္မလုပ္ပဲ ဟိုေမႊ ဒီေမႊနဲ႕႕ ေတြ႕မိလို႕ တင္လုိက္တာပါ .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးမိတယ္ဆိုရင္ပဲ အဆင္ေျပပါျပီ .. း( ဒီလိုမေနနဲ႕ .. း) ဒီလိုေလးေနေနာ္ .. း)

http://www.ahajokes.com/funny_cartoons.html ထပ္ရွာခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီဆိုက္ေလးမွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ ..
း) ဒီလိုေလး အျမဲေနႏိုင္ၾကပါေစ ...

မိုးခါး

ရွင္သန္မႈ

လူတုိင္းလူတိုင္းမွာ လွပဖူးတဲ့ အတိတ္ကိုယ္စီရွိၾကတယ္ .. ရပ္မေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြေၾကာင့္ အနာဂတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းကုန္ဆံုးသြားသလို အတိတ္ေတြလည္း အသစ္အသစ္ ထပ္ထပ္ျဖစ္ၾကတယ္ ..

ခု ကၽြန္မသတိရေနမိတာက ကေလးဘ၀မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေပါ့ .. ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္မႈမရွိတဲ့ .. အရမ္းကိုအေရာင္မဲ့လြန္းတဲ့ အတိတ္ကိုေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္တမ္းတမိတတ္ပါတယ္ ..

ငယ္ငယ္က ဘ၀မွာ အပူအပင္မရွိဘူး .. ဘာကိစၥမဆိုမွာ ဦးေဆာင္ေပးမယ့္ မိဘရွိတယ္ ..
ဘာကိစၥမဆိုေခါင္းထဲထည့္ထားစရာမလိုဘူး .. အခ်ိန္တန္ရင္မိဘေတြက ေျဖရွင္းေပးၾကတယ္ ..
မလုပ္ခ်င္တဲ့ကိစၥကို အတင္းျဖစ္ညွစ္ လုပ္စရာမလိုဘူး .. မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕ရတယ္ ..
မေခၚခ်င္တဲ့လူကိုလည္း ဟန္လုပ္ေခၚေနစရာမလိုဘူး .. မေခၚမေျပာေနလို႕ရတယ္ ..

ခုေတာ့ အဲလိုအခြင့္အေရးေတြကေန ကင္းလြတ္စြာနဲ႕ .. လိုအပ္တာေရာ မလိုအပ္တာေရာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ပူပန္ေနရတယ္ .. ကိစၥတုိင္းကိုေခါင္းထဲထည့္ထားျပီး အေျဖကိုလိုက္ရွာေနရတယ္ .. မလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခ်င္တဲ့ကိစၥထက္ပိုဦးစားေပးျပီးလုပ္ကိုင္ေနရတယ္ .. မေခၚခ်င္မေျပာခ်င္ေပမယ့္လည္း ၀တၱရားအရ ေခၚေနေျပာေနရတယ္ .. ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကအခြင့္အေရးေတြအကုန္ဆံုးရံႈးသြားျပီ ..

ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ .. ကိုယ္လုပ္ရပ္ ကိုယ္တာ၀န္ယူ .. ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ေျဖရွင္း .. တာ၀န္ေတြ မနည္းမေနာပဲ .. ဒါကို အရြယ္ေရာက္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတလို႕ပဲ ေခၚရေတာ့မလား ..

ငယ္ငယ္ကတည္းက က်မက ေခါင္းမာတယ္ .. အေတးအမွတ္ၾကီးတယ္ .. ျပန္တံု႕ျပန္တတ္တယ္ .. ကိုယ္မေက်နပ္ရင္လည္း မေက်နပ္တာကို တနည္းနည္းနဲ႕ သိေအာင္လုပ္တတ္တယ္ .. ခုေတာ့ ေခါင္းမာတာကလႊဲရင္ တျခားဟာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလွ်ာ့သြားပါျပီ ..

မေက်နပ္တာကိုလည္း ျမိဳသိပ္လာႏုိင္သလို .. မေက်နပ္ရင္ေတာ့ ျပန္မတုံ႕ျပန္မိေတာ့ဘူး .. အရာအားလံုး အခ်ိန္တန္ရင္ျပီးဆံုးမယ္ဆိုတာသိထားျပီးျပီပဲ .. ကိစၥအားလံုးက အေၾကာင္းတရားရွိခဲ့လို႕ အက်ိဳးတရားျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေပၚ မေက်နပ္ေနလို႕ သံသရာလည္ျပီးရင္း လည္ေနရံုပဲရွိေတာ့မွာေပါ့ ..

အတိတ္က အရိပ္လိုကိုယ့္ေနာက္က လိုက္ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အေနာက္က အရိပ္ဟာ အရိပ္မဲေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး .. အေကာင္းခ်ည္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ ေနာင္တရရမယ့္အတိတ္မ်ိဳးမျဖစ္ေစေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ .. ေရွ႕ဆက္မယ့္ အနာဂတ္အတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ လူထဲက လူပီသစြာ ရွင္သန္တတ္ဖို႕ အေရးၾကီးဆံုးပဲ ..

မိုးခါး