ခုျမင္ ခုေပ်ာက္

က်မဆိုက္ထဲမွာ ၂၀၀၉ ကို ကူးခါနီး ၂၀၀၈ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တာပါ ..

အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္အတြက္ အျပင္ေလွ်ာက္လည္မယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ့္သူေတြရွိသလို မနက္ျဖန္ပိတ္ရက္မွာ အနားယူမယ္ဆိုျပီး အားတင္းေနသူေတြလည္းရွိမွာပါ .. က်မဆိုရင္လည္း ေနာက္ေန႕ပိတ္ရက္ဆိုရင္ကို စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတတ္ပါတယ္ .. ဘာမွမဟုတ္လည္း အလုပ္မသြားရဘူးဆို ေပ်ာ္ေနတာပါပဲ .. ေက်ာင္းတက္တုန္း အရြယ္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို ေပ်ာ္သလိုမ်ိဳးေပါ့ .. ေနာက္ရက္အတြက္ ေတြးျပီးေပ်ာ္ရႊင္ေနသူေတြထဲကမွာ ကံဆိုးခဲ့သူႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္ ..

၂၀၀၈ခုႏွစ္ ၃၁ ရက္ေန႕ ေန႕လည္ပိုင္းမွာ က်မေဘးနားမွာရွိတဲ့ မန္ေနဂ်ာရဲ႕ အလန္႕တၾကားေအာ္လုိက္သံကိုၾကားလိုက္ရတယ္ ..

က်မတို႕လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ေနရာမွာတင္ ဆိုက္ထဲက ကရိန္းတစ္ခုက ခါးလည္က က်ိဳးက်တာပါ .. ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာက စလို႕ လူၾကီးေတြအကုန္ ဆိုက္ထဲဆင္းသြားၾကတယ္ .. က်မတို႕လည္း ရံုးခန္းထဲကေန ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္နဲ႕႕ ၾကည့္ေနတာေပါ့ .. ဘယ္သူေတြဘယ္လိုထိသြားလဲဆိုတာလည္း မသိရေသးဘူး ..

မေတာ္တဆျဖစ္တဲ့ေနရာစီက ျပန္လာတဲ့လူေတြဆီက ေနာက္မွျပန္ၾကားရတာက တရုတ္ အလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္ ေျခေထာက္တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ဆီ ထိသြားတယ္တဲ့ .. ေၾကသြားတယ္တဲ့ ..

တရုတ္ျပည္က လာျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့သူေတြက ဒီအလုပ္ကိုရဖို႕အတြက္ ေငြ ေသာင္းဂဏန္းအထိ အကုန္ခံျပီး လာလုပ္ၾကသူေတြရွိတယ္ .. တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ႏႈန္းခ်င္းေတာ့ မတူၾကဘူး .. ျပီးေတာ့ အရမ္းလည္း ပင္ပန္းၾကတယ္ .. ဆိုက္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ့သူေတြကို အရမ္းကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ .. စင္ကာပူေနက အရမ္းျပင္းတယ္ .. အခုေနျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနရင္းကို မိုးက ၀ုန္းဆိုရြာခ်ခ်င္ ခ်တာမ်ိဳး .. ဆိုက္ထဲက အလုပ္သမားေတြက ေနဒဏ္ မိုးဒဏ္ ေတာ္ေတာ္ခံၾကရတယ္ ..

ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားႏုိင္ငံကိုလည္းလာရတယ္ .. ပင္ပင္ပန္းပန္းလည္း လုပ္ရတယ္ .. မိသားစုနဲ႕လည္း ခြဲခြာလာရတယ္ .. ဘယ္သူခြဲခ်င္မလဲေနာ္ .. ဒါေပမယ့္လည္း မျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ သူမ်ားႏုိင္ငံကိုလာ စြန္႕စြန္႕စားစား အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္ .. အဲလိုလူေတြထဲကမွ ကံတရားက မေကာင္းျဖစ္ျပီး ခုလိုထိခိုက္မႈေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ ကိုယ္တုိင္နာက်င္ခံစားရသလို (အခန္႕မသင့္ရင္ ဒုကၡိတေတာင္ျဖစ္သြားႏုိင္တာမ်ိဳး) ကိုယ့္ကိုမွီခို္ေနတဲ့မိသားစုအတြက္လည္း ေရွ႕ေရးဘယ္လိုေကာင္းႏုိင္ေတာ့မလဲ .. ဆံုးရံႈးမႈတစ္ခုပါပဲ ..

အဲလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ျမင္ရ ၾကားရတဲ့လူေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္ စိတ္ညစ္ရရင္ ပတ္သက္ေနတဲ့ သူတို႕ မိသားစုဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပူပန္ေသာကေရာက္ေနၾကမလဲ ..

ခုေနာက္ဆံုးၾကားမိတာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္းက တစ္ေယာက္က အေျခအေနဆိုးတယ္တဲ့ .. တဆင့္ျပန္ေျပာသူ ျပသေလာက္ေတာ့ တစ္ကိုလံုးလည္း ကုန္ေနျပီ .. လက္ရယ္ ခါးရယ္ တင္ပါးရယ္ ေပါင္ရယ္ ေျခေထာက္က ကရိန္းပိလို႕ ေၾကတယ္ဆိုတာနဲ႕ သူျပတာနဲ႕ဆို တကုိယ္လံုး ရစရာေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး .. ကရိန္းၾကီးရဲ႕ ၀ိတ္နဲ႕ က်မေတာ့ ဆက္မေတြးရဲေတာ့ဘူး .. စိတ္ထဲကေနပဲ အျမန္ဆံုး သက္သာေပ်ာက္ကင္းပါေစပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာပဲ ..

ကိုယ့္ကံတရားက ေရွ႕မွာဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္ဘူး .. ကိုယ့္မ်က္ေတာင္တစ္ခါခတ္ခ်ိန္အတြင္းမွာ လွပတဲ့ျမင္ကြင္းတစ္ခုက အက်ဥ္းတန္ အရုပ္ဆိုးသြားႏုိင္သလို .. ကိုယ့္မ်က္စိသာျပန္မပြင့္ခဲ့ရင္ အဲဒီလွပတဲ့ျမင္ကြင္းကို ထပ္ျမင္ခြင့္ရခ်င္မွ ရေတာ့မွာ ..