အိပ္မက္ဆိုး

သူမ သန္းေ၀လိုက္တယ္ .. နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၂နာရီ ၅၀မိနစ္ .. ၁နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မွာပဲ .. မနက္ အလုပ္သြားဖို႕လည္းရွိေသးတယ္ .. အင္း .. သူမ အိပ္မွထင္တယ္ ..


ဒီစာတမ္းကလည္း ဒီေန႕ညျပီးမွ မနက္ကို ေအးေအးေဆးေဆးတစ္ေခါက္ျပန္စစ္ျပီး တင္ႏုိင္မွာ .. ျပီးခါနီးေပမယ့္ အဆံုးသတ္ကို သိပ္မၾကိဳက္ျဖစ္ေနတယ္ .. ထားပါေတာ့ေလ .. မနက္မွပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့မယ္ ..

ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ စာအုပ္ေတြပိတ္ မီးေတြပိတ္ျပီး အိပ္ဖို႕ ျပင္လိုက္တယ္ .. ေျသာ္ .. အိပ္ရာထဲေရာက္ခါမွ စာၾကည့္စားပြဲေရွ႕က ျပဴတင္းေပါက္ ပိတ္ဖို႕ ေမ့ခဲ့ျပန္ျပီ .. သူမ ထပိတ္လိုက္တယ္ ..

အိပ္ခ်င္စိတ္ရွိေပမယ့္ အာရံုက စာတမ္းကိုေရာက္ေနေတာ့ ေတာ္ရံုအိပ္မရ .. အဆံုးသတ္ဖို႕ ၾကိဳစဥ္းစားေနမိတယ္ ..

အိပ္ေပ်ာ္လုလု အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ..

ကၽြီ .. တံခါးပြင့္သြားသံၾကားလိုက္သလိုပဲ .. သူမ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္ .. အားယူျပီး မ်က္လံုးကိုဖြင့္လိုက္တယ္ .. ဖြင့္လို႕မရဘူး .. မ်က္ခြံေတြက အရမ္းေလးလံေနတယ္ ..

ရွပ္.. ရွပ္.. ေျခသံၾကားတယ္ .. "ဘယ္သူလဲ.." သူမေအာ္ဟစ္ျပီး ေမးလိုက္ေပမယ့္ အသံက လည္ေခ်ာင္းမွာတင္ ေပ်ာက္သြားတယ္ .. ပါးစပ္က အသံထြက္မလာဘူး ..

ေျခသံက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာတယ္ ..

ဘာလဲ .. ဘယ္သူလဲ .. ထြက္သြား .. ထြက္သြား ..

သူမ ေအာ္ဟစ္ေနတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူမတစ္ကိုယ္လံုး လႈပ္လို႕မရဘူး ..

ၾကိဳးစားျပီး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္ .. တစ္ခါ .. မရဘူး .. ေနာက္တစ္ခါ ..

သူမ မ်က္လံုးပြင့္သြားေတာ့ သူမေရွ႕မွာ .. ပိန္ပိန္ ရွည္ရွည္ ဆံပင္ဖားလားနဲ႕ အမ်ိဳးသမီး သ႑ာန္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ..

ဘယ္သူလဲ .. ဘယ္သူလဲ .. ေမးေနတယ္ေလ .. ထြက္သြား .. ထြက္သြား

သူမ အသံကုန္ အာေခါင္ျဖစ္ျပီး ေအာ္ေနမိတယ္ .. တကယ္ေတာ့ အသံထြက္မလာဘူး ..

ပံုရိပ္က ေရွ႕တျဖည္းျဖည္းတိုးလာတယ္ ..

မလာနဲ႕ မလာနဲ႕ ..

ထြီ .. တံေတြးနဲ႕လည္း လွမ္းေထြးလိုက္ေသးတယ္ .. မရဘူး .. ပံုရိပ္က နီးသထက္နီးလာတယ္ .. လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႕တန္းျပီး သူမ ရင္ဘတ္ကို လာဖိတယ္ .. သူမထလို႕မရဘူး .. ရုန္းလို႕မရဘူး ..

ကယ္ၾကပါ .. ကယ္ၾကပါ .. သူမ အသက္ရႈပ္ၾကပ္လာတယ္ .. ရုန္းလို႕မရဘူး .. အသက္ရႈလို႕မရေတာ့ဘူး .. သူမ ေသေတာ့မွာလား .. ဘုရား ဘုရား .. သူမ သတိရလိုက္တယ္ .. ျမတ္စြာဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ႏွလံုးသြင္းလိုက္တယ္ .. သူမ ေသမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေၾကာက္လန္႕တၾကား မေသခ်င္ဘူး .. အရဟံ .. အရဟံ .. သူမစိတ္ထဲက တိုးတိုးရြတ္ဆိုလိုက္တယ္ ..

ဖိထားတဲ့လက္ေတြက ေလ်ာ့သြားသလို .. အသက္ရႈလို႕ ရလာတယ္ .. အသက္ကို ရသေလာက္ သူမ ရႈသြင္းလိုက္တယ္ .. အရဟံ အရဟံ .. ျမတ္စြာဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ကို သူမ မျပတ္ ရြတ္ဆိုေနလိုက္တယ္ .. သူမ ေရွ႕က ပံုရိပ္က မတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အလား လက္ေတြကို ရုတ္ျပီး မလႈပ္မရွား ရပ္ၾကည့္ေနတယ္ .. ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႕ ကြယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာက တျဖည္းျဖည္း ေမာ့လာတယ္ ..

အား ..........

အသက္ရႈသံေတြမွား .. ေခၽြးေစးေတြပ်ံျပီး သူမ ႏိုးထလာတယ္ ..

ေျသာ္ .. အိပ္မက္ မက္ေနတာပဲ .. သူမ အသက္ကို ၀ေအာင္ရႈျပီး သက္ျပင္းေမာကို မႈတ္ထုတ္လုိက္တယ္ .. စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ေရဗူးကို လွမ္းဆြဲျပီး အေမာတေကာ ေသာက္ခ်လုိက္တယ္ .. နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁နာရီခြဲ .. သူမအိပ္ေပ်ာ္တာ နာရီ၀က္ပဲရွိေသးတာပဲ ..

မနက္အျပင္ထြက္ဖို႕ရွိေသးေတာ့ သူမအိပ္မွျဖစ္မယ္ .. ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလုိက္တယ္ .. မ်က္စိထဲမွာ အိပ္မက္ထဲက ဘာမွမပါတဲ့ မ်က္ႏွာကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္ ..

အို .. အိပ္မက္ပါ .. ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕ .. အရဟံ အရဟံ .. သူမ ဂုဏ္ေတာ္ကိုရြတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလုိက္တယ္ ..

----------

ေလတိုက္ခတ္သံေၾကာင့္ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆြဲလည္းေလးက အသံျမည္သံကိုၾကားလုိက္တယ္ .. ဟင္ .. သူမ တံခါးကို ေသခ်ာပိတ္ခဲ့တာပဲ ..

သူမ မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ျပဴတင္းေပါက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသခ်ာပိတ္ထားခဲ့တဲ့ ျပဳတင္းတံခါးေပါက္က ပြင့္လို႕ ...

----------

pS. အစ္မတစ္ေယာက္ အိပ္မက္ကို ပံုေဖာ္ပါသည္။

မနီးစပ္ျခင္း

ငါ့၀ိညာဥ္က ငါ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႕
ေ၀းသြားလိုက္နီးသြားလိုက္

ငါ့လုပ္ရပ္ေတြက ငါ့စိတ္ကူးေတြနဲ႕
ထပ္တူက်လိုက္ မက်လိုက္

ငါ့အျပံဳးေတြက ငါ့ခံစားမႈကိုလိုက္ျပီး
ပီျပင္လိုက္ ေ၀၀ါးလိုက္

ငါ့စိတ္ကူးေတြက ငါ့အိမ္မက္မွာ
ေပၚလာလုိက္ ေပ်ာက္ကြယ္လိုက္

ရီေမာသံေတြက ငါ့နားစည္မွာ
က်ယ္လာလိုက္ တိုးသြားလုိက္

ငါ့စိတ္ ၀ိညာဥ္ဟာလည္း
နင့္အနားကို ေရာက္သြားလိုက္
ေ၀းလြင့္သြားလိုက္နဲ႕
နီးမလိုနဲ႕ ေ၀းေ၀းသြားတယ္ ..

အေမွာင္ထက္ နက္တဲ့ည

အေတြးေတြက လမ္းတစ္၀က္မွာ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္ .. ကိုယ့္စိတ္ကို ဖမ္းမမိဘူး .. စိတ္ေတြကလည္း ရႈပ္ေထြးလို႕ .. စိတ္ေတြက ေလလြင့္ေနတယ္ .. ေလလြင့္ေနတဲ့ စိတ္ေနာက္ကို လုိက္သြားရင္း ညေတြက ပိုနက္လာတယ္ .. ေရွ႕ဆက္တိုးရင္း လာရာလမ္းက ေပ်ာက္ဆံုးျပန္တယ္ .. လမ္းဆံုးမ်ားေတြ႕မလား ရွာေဖြရင္း မူရင္းေနရာနဲ႕ ပိုမိုေ၀းကြာသြားတယ္ .. ေၾကာက္လန္႕ျခင္းက စိုးမိုးေနတယ္ ..


ဟိုမွာ အလင္းတစ္စက္ .. အလင္းစက္ေတြ႕ေတာ့ အလင္းေနာက္ကို ကေယာင္ေျခာက္ျခားေျပးလိုက္မိတယ္ .. လိုက္ေလေ၀းေလ .. ေျခလွမ္းေတြ ျမန္လာရင္ အလင္းသြားႏႈန္းက ပိုျမန္တယ္ .. အရွိန္တိုးျပီး ေျပးလိုက္မိေတာ့ အလင္းက အရွိန္နဲ႕ ဟိုးအေ၀းကို လြင့္ထြက္သြားတာျမင္လိုက္တယ္ .. ဒီအလင္းက ငါ့ဘ၀အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာအလင္း .. အျခားအရာေတြ အကုန္ ခပ္နက္နက္ပဲျမင္ရတယ္ .. ဒီအလင္းသာမရွိေတာ့ရင္ .. ငါ့ကမၻာဟာ ေမွာင္ အတိပဲ ..

ေျပးလုိက္တယ္ .. ေျပးလုိက္တယ္ .. လိုက္ေလေ၀းေလပဲ .. ေမွာင္ရာက နက္လာတယ္ .. ျမင္လိုက္ရတဲ့ အလင္းေနာက္ကို ေျပးလုိက္ေနရင္း တစ္ေနရာမွာ ေျခေထာက္ေတြ ေခြယိုင္က်သြားတယ္ ..

ေမာတယ္ .. ေမာတယ္ .. တစ္ခုတည္းေသာ အလင္းစက္လည္း မရွိေတာ့ဘူး .. အခုေတာ့လည္း ဘ၀က နက္သထက္နက္ .. လမ္းဆံုးေတြ႕ဖို႕ကလည္း စမ္းတ၀ါး၀ါး .. လာရာလမ္းကို ျပန္ရွာေတာ့လည္း ၀ကၤဘာအေမွာင္ထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္ .. ပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည့္ေတာ့ ေမွာင္အတိ .. ခု ငါ့ကမၻာမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း ..

ရင္ထဲက အလြမ္း

မ်က္၀န္းထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့တယ္
ငါတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ

ပုခံုးခ်င္း အတိုက္မွာ ခံစားရတယ္
ငါတို႕ရဲ႕ ရင္ခုန္မႈေတြ

လက္၀ါးႏွစ္ခု ဆုတ္ကိုင္စဥ္ ခံစားရတယ္
ငါတို႕ရဲ႕ ၾကင္နာခ်င္းေတြ

ႏႈတ္က စကားတို႕မွ သိခဲ့ရတယ္
ငါတို႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ

စစျမင္လိုက္ရတဲ့
မ်က္၀န္းေတြကိုလြမ္းတယ္

လမ္းေတြေပၚ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္ျပီး
ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ခဲ့တာေတြလြမ္းတယ္

တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့
အခ်ိန္ေတြကို လြမ္းတယ္

တီးတိုးေျပာခဲ့တဲ့
စကားသံေတြကိုလြမ္းတယ္

ခု အလြမ္းေတြ ရင္ထဲျပည့္ေနတယ္
ငါ .. သိပ္လြမ္းတယ္ ..

အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ဘယ္အရာမွမတည္ၿမဲဘူး

ေကာင္းေလးအိမ္ တက္သြားလို႕ .. (တက္သြားျခင္းကိုမဆိုလိုပါ ..:P) ဒီေန႕ မနက္ ကိုယ့္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ရွိလွတဲ့ ဘေလာ့ကေလးကို ဖြင့္လုိက္ေတာ့ ေကာင္ေလးအိမ္က တက္သြားတယ္ဆိုလို႕ ေျခမခ်ိဳး .. (မွားလို႕ ..) တက္စာ (ဒညင္းသီးတို႕ ဘာတို႕ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ..) တက္စာကို ျပန္ေရးမယ္ ခ်ိန္ေနတာ အလုပ္ေတြ ပိေနတာတဲ့ ေနာက္ေန႕ကို ကူးသြားပါတယ္ ..

ေကာင္ေလးအိမ္က ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ဘယ္အရာမွမတည္ၿမဲဘူးတဲ့ေလ .. အဲဒါ မိုးခါးလည္းသိတယ္ .. မတည္ျမဲျခင္း အနိစၥဆိုတဲ့ အရာကိုေလ .. ဘယ္မွာကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းသိသြားလည္းဆိုေတာ့ ..




မိုးခါး ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို ေျခဦးလွည့္ခ်ိန္ကေပါ့ .. ကိုယ့္ျမိဳ႕ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ရပ္ဌာေနကိုေရာက္ျပီဆိုေတာ့ စိတ္ေတြမွာလည္း ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ျပီး ၾကည္လင္ရႊင္ျပေနတာေပါ့ ..

ေလယာဥ္ကြင္းကေန လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရႈခင္းေတြကလည္း သက္၀င္လွပေနေလရဲ႕ .. စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ အရာရာဟာလည္း လွပေနတာေပါ့ ..

တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ မိတၱဴဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုျမင္လုိက္တယ္ဆိုရင္ပဲ စိတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းဆီက ငွားလာတဲ့စာအုပ္ကို မိတၱဴဆြဲျပီး ျပန္ေပးရမယ့္ ကိစၥ ေခါင္းထဲေရာက္လာပါေတာ့တယ္ .. သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကလည္း ခုျဖတ္သြားတဲ့လမ္းမွာဆိုေတာ့ ခုျမင္တဲ့ မိတၱဴဆိုင္မွာ ၀င္ျပီး ကူးလိုက္ .. လမ္းက် တစ္ခါတည္း ၀င္ေပးလိုက္ရင္ ကိစၥတစ္ခု ျပီးသြားမယ္ဆိုတဲ့ သကာလ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေဖကို ကားခဏရပ္ခိုင္းရတာေပါ့ ..

ျပီး ကူးမယ့္ စာအုပ္ေလးကိုယူ မိတၱဴဆိုင္ထဲ၀င္ျပီး .. "မိတၱဴဆြဲခ်င္လို႕ပါ .." ဆိုေတာ့ ဆိုင္ထဲက ေကာင္မေလးကလည္း ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ "ဟုတ္ကဲ့အမ .. ရပါတယ္တဲ့ .."

မိတၱဴဆြဲမယ္ဆိုျပီး စာအုပ္ကို စက္ေပၚတင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ .. ဆိုင္က ေကာင္မေလးရဲ႕ "ဟယ္ .. မီးပ်က္သြားျပီ" ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ .. ျပီးေတာ့ သူကပဲ .. "အမ ခဏေစာင့္မလား .. ခုက မီးလာရမယ့္အခ်ိန္ .. ခဏပ်က္ျပီး ျပန္လာခ်င္လာမွာ" လို႕ ဆိုလာတယ္ .. က်မကလည္း အမွန္ေျပာရရင္မေစာင့္ခ်င္ဘူးေပါ့ .. ခုမွျပန္လာတာဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ခ်င္တာေပါ့ .. ဒါနဲ႕ "ၾကာမလားမသိဘူးေနာ္ေပါ့ .. အမလည္း အခ်ိန္သိပ္မရလို႕ .. မေစာင့္ေတာ့ပါဘူး"လို႕ ေျပာလိုက္တယ္ ..

ဒါနဲ႕ သူလည္း က်မကို စာအုပ္ေပးျပီး မီးသြားအခ် .. "ဟယ္ .. အမ မီးျပန္လာျပီ .." ဆိုျပီး ေျပာလာျပန္ေရာ .. ဒါနဲ႕ က်မကလည္း .. "ဒါဆိုလည္း ဆြဲသြားလိုက္မယ္ေလ .." ဆိုျပီး ျပန္ေပးလိုက္တယ္ ..

သူလည္း မိတၱဴကို ဆြဲေတာ့တာေပါ့ .. ဆြဲရင္း တစ္၀က္ေလာက္က်ျပန္ေတာ့ မီးက ဖတ္ဆို ပ်က္သြားျပန္ေရာ ..

ဟူး .. က်မလည္း စိတ္ေတာ္ေတာ္ ညစ္မိပါတယ္ .. မီးကေတာ့ အရင္ကတည္းက ဒီလိုပဲဆိုတာ သိေနေပမယ့္လည္း စိတ္ေတာ့ တိုမိတာေပါ့ေနာ္ .. ဒါနဲ႕ တရားနဲ႕ ေျဖလုိက္ပါတယ္ .. စိတ္မတုိနဲ႕ .. စိတ္တိုရင္ ဒယ္အိုးဆိုျပီး စိတ္က မွတ္လိုက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ တဆက္တည္း အနိစၥ အျမဲ မရွိပါဘူးေလ ဆိုျပီး တရားသေဘာနဲ႕ ရႈလိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့ .. :P

ဒီလိုနဲ႕ .. ထံုးစံအတုိင္း ခဏအၾကာ မီးျပန္လာေရာ .. ဒါနဲ႕ သူလည္း ဆက္ဆြဲတာေပါ့ ..

ဒီတစ္ခါက်ေတာ့ေရာ .. ဆြဲေနရင္း စက္က ထြက္တဲ့စာရြက္က မဲသဲျပီးထြက္လာပါေရာ .. ဒီေတာ့ ေကာင္မေလးက စက္ေတြကို ဖြင့္ .. အထဲက အရာေတြကို ဆြဲထုတ္ .. ဟိုသုတ္ဒီသုတ္နဲ႕ .. ကလိေနျပန္ေရာ .. လက္ေတြမွာလဲ မဲသဲေနျပီ .. က်မလည္း ေစာင့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီ .. လူကလည္း အာရံုေနာက္ေနျပီ .. ဒါနဲ႕ ပါးစပ္က တိုးတိုး ျငီးမိတယ္ .. "ေျသာ္ .. င့ါႏွယ္ .. ဒုကၡ ဒုကၡ" လို႕ ..

ဒါနဲ႕ သူ ကလိေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာတယ္ .. မျပီးႏိုင္ဘူး .. သူ႕မလဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း .. က်မမွာလည္း သနားလည္း သနား .. စိတ္လည္းညစ္ေပါ့ ..

ေနာက္ဆံုး သူလည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုးမွာေတာ့ ..
"အမရယ္ .. ဘာျဖစ္သြားတယ္မသိဘူး .. လုပ္လို႕လည္းမရဘူး .. ညီမ စက္ျပင္ဆရာကို ေခၚလုိက္ဦးမယ္ .. အမလည္းေစာင့္ရတာ ၾကာေနျပီ .. အားလည္းနာပါတယ္ .. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိဘူး" ဆိုလာပါတယ္ ..
ဒါနဲ႕ က်မကလည္း ..
"ကဲပါ ညီမရယ္ .. အမကို အားမနာပါနဲ႕ .. ဒါဆိုလည္း အမမေစာင့္ေတာ့ဘူးေနာ္ .. ခုျပီးတာေလးပဲ ရွင္းသြားလိုက္ေတာ့မယ္ .. ဘယ္ေလာက္က်လဲပဲ တြက္လိုက္ပါေတာ့" လို႕ေျပာလုိက္တယ္ ..
ဒါနဲ႕ သူလည္း က်သေလာက္တြက္ေပးျပီး ေကာင္မေလး ေျပာလုိက္တာက
"အမရယ္ .. ခု ဒီမွာေနရတာ .. ျမန္ျမန္ မဂ္ရႏိုင္တယ္တဲ့ .. မီးကလည္း အနိစၥ အျမဲမရွိဘူးတဲ့ .. မီးမလာေတာ့ လူေတြလည္း ဒုကၡ ေရာက္ရျပန္ေရာတဲ့ .. မီး က ပ်က္လိုက္ လာလိုက္နဲ႕ ျဖစ္ေနေတာ့ ရွိတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြဆိုလည္း အနတၱ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ေတြျဖစ္ကုန္ေရာ" တဲ့ေလ ..

ေျသာ္ သူေျပာမွ စဥ္းစားမိတယ္ .. ရန္ကုန္က မဂ္လမ္းနဲ႕ ေတာ္ေတာ္နီးပါလားေပါ့ .. ယူတတ္ရင္ ကုသိုလ္တဲ့ .. ေပးတုန္း ယူလိုက္ၾကရေအာင္ ..

PS. ၾကံဖန္ေက်းဇူးတင္ရေသးတယ္ .. :P

တစ္ဆက္တည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ဆက္တက္လိုက္ပါတယ္ ..
၀ိႈက္
မိုးေသာက္(ရွမ္းေလး)
သဇင္
ဒီမြန္
တို႕ကို ဆက္တက္ပါတယ္ေနာ္ :D

တန္ဖိုးထားေၾကး

ေရစက္ရွိလို႕ ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ခြဲခြာခ်ိန္ကို ၾကံဳေတြ႕ရတာပဲ ..

ခြဲရမွာေသခ်ာေနမွေတာ့
ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးထားရေအာင္ ..

တကယ္ခြဲရခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုရင္လည္း
ေနာင္တမရွိ အမုန္းမရွိပဲ
ခပ္ျပံဳးျပံဳး လမ္းခြဲၾကမယ္ေလ ..

က်ိဳက္ထီးရိုးခရီး

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ျပီး ေနာက္တစ္ပတ္မွာ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားၾကီးကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အုပ္စုလိုက္ပါ .. မနက္ ရင္ျပင္ေပၚေရာက္ျပီး တည္းခိုစရာရတာနဲ႕ အိပ္လိုက္တာ ညေန ေနေစာင္းမွ ထျပီး ဘုရားေပၚတက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ၾကတယ္ ..


က်ိဳက္ထီးရိုးသြားတဲ့အခ်ိန္က ေဖေဖာ္၀ါရီထဲေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ အေအးဓါတ္ကလည္း သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး .. ညေန ေနေစာင္းေတာ့မွ က်ီးပါးစပ္ကို သြားျပီး အေၾကြေစ့သြားပစ္ၾကတယ္ .. မ၀င္ပါဘူး .. :D .. အျပန္က်ေတာ့ အေၾကာ္ဆိုင္ေလး၀င္ျပီး အေၾကာ္ေလးစား အေအးေလးေသာက္ျပီး ညဘက္ ေမွာင္စ ပ်ိဳးခ်ိန္မွာ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚတက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ..

ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာေတာ့ လူေတြ ျပည့္ေနေသးတာပါပဲ .. ရာသီကုန္ခါနီးျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘုရားဖူးဧည့္သည္ေတြ မ်ားျပားေနတုန္းပါပဲ ..

ရင္ျပင္ေပၚမွာ အဓိဌာန္ပုတီးစိပ္ျပီး ျပန္ဆင္းမွ ညေနစာထမင္းကိုစားၾကပါတယ္ .. ျပီးေတာ့လည္း အိပ္ရာ၀င္ျပီး မနက္အတြက္ အားျပန္ေမြးၾကရတာေပါ့ .. ေနာက္ေန႕က်ရင္ ေတာင္ကိုးလံုးပတ္ၾကမယ္လို႕ အဓိဌာန္ထားၾကတယ္ေလ ..

ေနာက္ေန႕ မနက္ေရာက္ေတာ့ က်ိဳက္ထီးရိုး ေစတီေတာ္ၾကီးကို အာရုဏ္ဆြမ္းကပ္လွဴၾကျပီး ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစိပ္ၾကနဲ႕ မနက္ ၇နာရီေလာက္မွ ဘုရားေပၚက ဆင္းျဖစ္ၾကတယ္ .. ေအာက္ေရာက္ေတာ့ မနက္စာ စားျပီး ေတာင္ကိုးလံုးခရီးစဥ္ စတင္ေတာ့တာေပါ့ ..

က်မတို႕ အဖြဲ႕မွာ မိန္းကေလး (၄)ေယာက္ ေယာက်ၤာေလး (၂) ေယာက္ ပါပါတယ္ .. က်မတို႕ သြားတဲ့အခ်ိန္က က်ိဳက္ထီးရိုးရာသီ ကုန္ခါနီးျဖစ္ေတာ့ ေတာင္ပတ္မယ့္ အဖြဲ႕ေတြေတာ့ မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး .. မနက္ ၈နာရီေလာက္ကစျပီး ေရတံခြန္ကိုဆင္းၾကပါတယ္ .. ၁၀နာရီ ၁၀နာရီခြဲေလာက္ ေရတံခြန္ကိုေရာက္ျပီး ေန႕လည္စာကို စားၾကတယ္ .. ျပီးတာနဲ႕ ေတာင္တက္ခရီးစဥ္ စပါေတာ့တယ္ ..

၀ိဇာေတာင္ စမေတာင္ စြန္ေတာင္ ေရႊေတာင္ ေငြေတာင္ အတြင္းျမစိမ္း အျပင္ျမစိမ္း ပုညေတာင္ က်ားဆြဲေတာင္နဲ႕ ပတ္ပတ္လည္က ေတာင္ေတြကို ပတ္ခဲ့ရပါတယ္ .. လူေတြလည္း စုတ္ျပတ္ ညစ္ပတ္လို႕ေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ၾကတယ္ေလ .. ေျပာလုိက္ဆိုလိုက္ သြားလိုက္ဆိုေတာ့ ေညာင္းေပမယ့္ သိပ္မပင္ပန္းၾကဘူး .. ေနာက္ဆံုးက်မွ ရေသ့ေတာင္ကေန က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ေပၚကို ေနာက္ဆံုးျပန္တက္ၾကတယ္ .. ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ၆နာရီခြဲေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ .. ေရာက္ေတာ့မွ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားဖို႕ ခ်ီတက္ၾကျပန္တာေပါ့ .. လူကေတာ့ ေျခေထာက္ကို မနည္းေရြ႕ေနရျပီေလ .. စားေသာက္ျပီး ရင္ျပင္ေပၚျပန္တက္ .. ဘုရားရွိခိုးျပီး အိပ္တန္းျပန္တက္ၾကျပန္တယ္ .. သူငယ္ခ်င္းေတြ ပင္ပန္းေနေပမယ့္ မအိပ္ႏုိင္ၾကဘူး .. ေနာက္ေန႕မနက္ျပန္ရမွာကိုလည္း မျပန္ခ်င္ၾကျပန္ဘူးေလ .. ဒါေပမယ့္လည္း အခ်ိန္ဆိုတာ ရပ္ထားလို႕ရတာမဟုတ္ေတာ့ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ပဲ ကုန္ဆံုးသြားျပန္တယ္ ..

မနက္မိုးလင္းေတာ့ ရင္ျပင္ကေန ရေသ့ေတာင္ထိ လမ္းေလွ်ာက္ဆင္းၾကတယ္ .. ရေသ့ေတာင္ကေန ေတာင္ေအာက္ထိ ကားနဲ႕ဆင္းျပီး ေအာက္ေရာက္ေတာ့ အျပန္လက္ေဆာင္ ယိုေတြ ၀ယ္ၾကျပီး လာရာလမ္းအတုိင္း ျပန္ၾကရေတာ့တာေပါ့ ..

ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို အကုန္ျမန္တတ္တယ္ေနာ္ .. ကိုယ္က မကုန္ေစခ်င္ေလ သူ႕ဟာသူေရြ႕ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြက အကုန္ျမန္ေလပဲ .. ျမန္ျမန္ကုန္သြားေစခ်င္ျပီဆို တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ မကုန္ႏုိင္ဘူး .. ခုလည္း ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားျပန္ျပီ .. ေပ်ာ္ရာမွာေနဖို႕ အခ်ိန္ေစ့ျပီဆိုေတာ့ ေတာ္ရာေနရာကို ျပန္လာရျပီေပါ့ ..

အလြမ္းေျပပံုေတြကို ၾကည့္ရင္း ေတာင္ကိုးလံုးပတ္တဲ့လမ္းကပံုေတြကိုပါ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ..

ေရာက္ဖူးျပီးသားလူေတြလည္း အလြမ္းေျပေပါ့ .. မေရာက္ေသးလည္း ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးရတာေပါ့ .. း)

ေနာက္ႏွစ္ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ဒီလို သြားႏုိင္ဖို႕ အခြင့္အေရးေတြ ရဖို႕ေတာ့ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ..

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ၾကီး
က်ီးပါးစပ္
က်ိဳက္ထီးရိုး ရႈခင္း

က်ိဳက္ထီးရိုးရႈခင္း

ေရတံခြန္

ေငြေတာင္

ေရႊေတာင္

ပုညေတာင္

ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ျပန္ဖို႕ ခြင့္ရတုန္းက ျပန္ရမယ့္ ရက္ေတြကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရင္း ရင္ခုန္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္ .. ခုေတာ့လည္း ၂၄ရက္တာကာလကို ေက်ာ္လြန္လို႕ ေတာ္ရာေနရာကို ျပန္လာရျပန္ျပီေလ ..


ရန္ကုန္ကို ျပန္ဖို႕ရက္ေတြ နီးလာေလေလ စိတ္ထဲမွာလည္း အေတြးေတြ စိတ္ကူးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္ ..

ေလွကားက ဆင္းဆင္းခ်င္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ေဖၾကီးနဲ႕ ေမၾကီး မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ .. က်မရင္ထဲမွာလည္း အေပ်ာ္ေတြအျပည့့္ေပါ့ .. ေလယာဥ္ကြင္းက အိမ္ကိုျပန္ျပီး အိမ္မွာ ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းနဲ႕ဟင္းေတြေတာင္ မစားႏုိင္ဘူး .. အေပ်ာ္လြန္ျပီးေတာ့ေလ ..
သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ဘယ္ေလာက္ေခတ္မွီမွီ ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို ျပန္ျပီး မိဘရင္ေငြ႕လံႈရတဲ့အရသာနဲ႕ ဘယ္ဟာမွ မယွဥ္ႏိုင္ဘူးေနာ္ ..

ရန္ကုန္ေရာက္ျပီး ေနာက္တစ္ပတ္ စေနေန႕မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ က်ိဳက္ထီးရိုးတက္ခဲ့တယ္ .. ေပ်ာ္လိုက္တာ .. ေတာင္ကိုးလံုးပတ္တဲ့ေန႕ကေတာ့ လူေတြလည္း လူရုပ္မေပါက္ဘူး .. ဒါေပမယ့္ မပင္ပန္းဘူး .. သြားေနႏိုင္တာပဲ .. က်ိဳက္ထီးရိုး ၂ညအိပ္ ၃ရက္ခရီးကလည္း အကုန္ျမန္လိုက္တာ ..

ၾကားရက္ေတြမွာေတာ့ အိမ္မွာေနလိုက္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ေလွ်ာက္လည္လိုက္ မွာလုိက္တဲ့ပစၥည္းေတြ လိုက္ရွာလိုက္နဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့တယ္ .. စားခ်င္တာေတြ စားတာလည္း ပါတာေပါ့ .. စိတ္ရွိလက္ရွိေတာ့ မစားလုိက္ရဘူး .. စားမယ္အားတင္းထားသမွ် ဟိုေရာက္ေတာ့ အေပ်ာ္ေတြလြန္ျပီး မစားႏုိင္ မေသာက္ႏုိင္ျဖစ္ေနတာေလ .. နဲနဲေတာင္ ပိန္သြားတယ္ .. :P

ေနာက္တစ္ပတ္မွာေတာ့ ေမာင္ေလးရွိတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ကို ေဖၾကီးနဲ႕ ေမၾကီးနဲ႕ အတူ သြားခဲ့တယ္ .. ၁ညပဲ အိပ္ျပီး ေမာင္ေလးနဲ႕ ေတြ႕ျပီးတာနဲ႕ ျပန္ခဲ့တယ္ ..

ျပည္ေထာင္စုေန႕မွာေတာ့ လူၾကီးေတြလည္းရံုးပိတ္လို႕ ညေနဖက္ အကင္ေတြလုပ္စားၾကတယ္ ..

ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ ၃ပတ္အတြင္း ေသာၾကာ ႏွစ္ရက္ ဘုရားတက္ျဖစ္တယ္ .. ျပန္ဖို႕မတိုင္ခင္တစ္ရက္မွာ စြယ္ေတာ္ျမတ္ေစတီသြားဖူးခဲ့တယ္ .. ေန႕လည္မွာ အိမ္မွာ အသုပ္စံု သုတ္စားၾကတယ္ ..

16ရက္ေန႕ တနလၤာေန႕မွာေတာ့ မျပန္ခ်င္ျပန္ခ်င္နဲ႕ ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းျပီး ျပန္ခဲ့ရတယ္ ..

အခ်ိန္ေတြရယ္ အကုန္ျမန္လိုက္တာ .. ကုန္သြားေပမယ့္ က်န္ခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ေတြကုိပဲ လြမ္းေနရေတာ့မွာေပါ့ .. မျပန္ရခင္ကေတာ့ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးလိုနဲ႕ ခုေတာ့လည္း ကုန္ဆံုးသြားျပန္ျပီ .. ျပန္ဖို႕ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ေနခဲ့ေပမယ့္ ခုေတာ့ ဒီရက္ေတြအားလံုးဟာ အတိတ္ျဖစ္သြားျပန္ျပီ ..

အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္တယ္
ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ပါတယ္
ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းေနတယ္

ျပန္ေရာက္ပါေၾကာင္း

အားလံုးပဲ ျပန္ေရာက္ပါျပီလို႕ ..

ရန္ကုန္မွာ ရွိတုန္း အြန္လိုင္းသိပ္မတက္ျဖစ္ဘူး .. ဘေလာ့ကို ၀င္ဖို႕ ဆို ေ၀လာေ၀းပဲ .. ေက်ာ္ရ ခြရနဲ႕ ကြန္နက္ရွင္ကလည္း က်တယ္ေလ .. ဒီေတာ့ ဘေလာ့ နဲ႕ လည္း ေ၀းကြာေနတာၾကာေပါ့ .. ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မေမ့ မေလွ်ာ့ လာလည္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..