ထာ၀ရခ်စ္သူ (၁)

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ နာက်င္ျခင္းေတြ ပါလာမယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ ခ်စ္မိခဲ့မယ္မထင္ပါဘူး .. ခုေတာ့ က်မဘက္က ေပးလိုက္ရတာ နားလည္မႈေတြ ၾကင္နာျခင္းေတြ စာနာျခင္းေတြ အစံု အကုန္ပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ က်မျပန္ရခဲ့တာက နာက်င္ျခင္းတဲ့ေလ .. တရားမွ်တပါရဲ႕လား .. ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္ရမလဲ .. က်မကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေမာင္လား .. ေမာင္က တရားခံလား .. ဒါေပမယ့္ မီးဆိုတာ ပူမွန္းသိရဲ႕နဲ႕ တိုး၀င္ခဲ့တဲ့ က်မလား .. က်မက ပိုးဖလံေလးပါ .. မီးဆိုတာ ပူတယ္ .. မသိလို႕ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး .. ဘယ္ေလာက္ပူတဲ့မီးျဖစ္ပါေစ က်မတပ္မက္တယ္ .. ဒီမီးၾကားထဲမွာ က်မ ကၽြမ္းေလာင္သြားပါေစ ျပာမႈန္႕ျဖစ္သြားပါေစ .. ဒီမီးကို ခ်စ္ခင္ တြယ္တာေနမိဦးမွာပါပဲ .. က်မ ေမာင့္ကို ခ်စ္သည္ေလ ..

က်မ ေမာင့္ေပၚထားရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ အေရာင္အဆင္းကင္းမဲ့သလို တန္ဖိုးပါမဲ့ေနခဲ့တာကို ေမာင္က သက္ေသျပခဲ့တယ္ .. နားလည္ေပးခဲ့တဲ့ ေစာင့္စည္း ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ အရာေတြအကုန္လံုးကို ေမာင့္စကားတခြန္းတည္းနဲ႕ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တယ္ .. အံၾသစရာေကာင္းတာက က်မ ေမာင့္အေပၚ အျပစ္မျမင္မိဘူး .. က်မ နားလည္ေနခဲ့တယ္ .. နားလည္ခ်င္ခဲ့တယ္ .. ေမာင့္ကိုပဲ ဆက္ခ်စ္ခ်င္ခဲ့တယ္ .. ဒီခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ အျပိဳင္ ေမာင့္ကို က်မ မုန္းတီးခ်င္မိတယ္ .. စိတ္နာခ်င္ခဲ့တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအေျဖကေတာ့ ေမာင့္အေပၚ သနားၾကင္နာစိတ္နဲ႕ နားလည္ေပးေနမိတုန္း .. ခ်စ္ခင္ စြဲလန္းေနတုန္း .. ေမာင္တန္ဖိုးမထားေပမယ့္ က်မက ေပးခ်င္ေနမိတယ္ .. ဒါက က်မရဲ႕ ၀ဋ္ေၾကြးထင္ပါရဲ႕ ..

က်မကို ေမာင္လမ္းခြဲခဲ့တယ္ .. အေၾကာင္းျပခ်က္မခိုင္လံုပဲနဲ႕ .. က်မဖုန္းဆက္တိုင္း မရွိပါဘူးဆိုတဲ့အသံေတြ အပ္ေၾကာင္းထပ္ခဲ့တယ္ .. ေတြ႕လိုက္ေတာ့လည္း ေနာက္ျပန္ဆက္မယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္ .. တကယ္ေတာ့ ျပန္မဆက္ခဲ့ဘူး .. က်မမွာ မာနမရွိဘူးတဲ့လား ..


"ငါမင္းနဲ႕ စကားမေျပာခ်င္ဘူး .. ငါအလုပ္ေတြမ်ားေနတယ္ .. မင္း သတ္မွတ္ခ်င္သလို သတ္မွတ္လို႕ရတယ္ .." ေမာင့္စကားလံုးေတြ က်မ ၾကားႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ဘူး .. ဒါဆို က်မ ေမာင့္ကို ေမ့ပစ္လိုက္ရမယ္လား .. ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား .. ဒီလိုမွ ေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္မယ္တဲ့လား .. ဟုတ္ပါျပီေလ က်မက ေမာင့္အတြက္ ခလုတ္တခု မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး .. ေမာင္မလိုအပ္မွေတာ့ က်မရဲ႕ လက္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ေမာင့္ဆီဖုန္းမဆက္ျဖစ္ေအာင္ .. က်မအၾကည့္ေတြ က်မ ေျခလွမ္းေတြကို ခ်ဳပ္ထိန္းျပီး ေမာင့္ဆီ မသြားျဖစ္ေအာင္ ေမာင့္ဆီအၾကည့္ေတြ မေရာက္ရေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာေပါ့ .. ေမာင္ သိပ္ေနႏိုင္တယ္ေနာ္ .. ေမာင္ က်မကို မခ်စ္ခဲ့ဘူး ..

စိတ္နာခ်င္တယ္ .. စိတ္နာခ်င္တုိင္း မနာႏုိင္တာလည္း ၀ဋ္ေၾကြးတခု .. ေမ့ခ်င္တယ္ .. မေမ့ႏုိင္တာလည္း ၀ဋ္ေၾကြးတခု .. ေမာင့္ေပၚ က်မ အေၾကြးေတြ သိပ္မ်ားပါလား .. ေမာင့္ကို မုန္းခ်င္တယ္ .. က်မကို မ်က္ရည္က်ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေမာင့္ကို က်မရင္ေတြကို နာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေမာင့္ကို စိတ္နာခ်င္တယ္ .. ေမာင့္ကိုမုန္းတယ္ စိတ္နာတယ္ .. ရင္ထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေအာ္ေနေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ဟန္ေဆာင္ေနတာ ဟန္လုပ္ေနရတာ ပင္ပန္းလွပါတယ္ေမာင္ရယ္ ..

လူေရွ႕သူေရွ႕က်ခ်င္ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ဟာသလုပ္ပစ္ရတာ .. စိတ္ထဲ နာက်င္ေနေပမယ့္ ဘာမွမျဖစ္သလို ဟန္ေဆာင္ရတာ သိပ္ပင္ပန္းတယ္ .. ဘာလုိ႕ ေမာင့္ကို မုန္းလို႕မရတာလဲ .. စိတ္မနာႏုိင္ရတာလဲ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ သိပ္မုန္းတယ္ .. ေမာင့္သတင္းေတြ မသိခ်င္ မၾကားခ်င္တဲ့ပံုဖမ္းျပီး နားစြင့္ေနခဲ့တယ္ .. ေမာင့္ေျခရာကို ခုျမင္ရင္ေတာင္ က်မမွတ္မိေနမွာပါ ..

က်မတို႕ ေ၀းခဲ့ၾကျပီဆိုတာ လက္ခံလိုက္ရခ်ိန္ကေတာ့ ေမာင္က်မဆီအဆက္အသြယ္မလုပ္ပဲ ေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ၁ႏွစ္နီးပါးရွိလာခ်ိန္မွာေပါ့ ..

က်မဘ၀မွာ ေမာင္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ေနသားတက်နီးပါးျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ..

သူငယ္ခ်င္း ေသြးေသြး ျပန္သြားခ်ိန္မွာ က်မစိတ္ေတြ ျပန္ရႈပ္ေထြးလာခဲ့တယ္ .. ေမာင့္ကို ေသြးေသြး ေတြ႕ခဲ့သည္တဲ့ .. မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္က ေမာင့္ကားေပၚမွာတဲ့ .. အနည္ထိုင္ေနျပီထင္ခဲ့တဲ့ က်မစိတ္ေတြ ဂယက္ျပန္ထခဲ့ျပန္ျပီ .. ေမာင္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ က်မ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ တည္ျငိမ္ႏိုင္မွာလဲ ..

က်မစိတ္ရႈပ္ေထြးစြာနဲ႕ ေသြးေသြးဖုန္းကို ေကာက္ဆက္လိုက္တယ္ .. တဖက္က အမ်ိဳးသားတေယာက္လာကိုင္တယ္ ..
"ေသြးေသြးဖုန္းမဟုတ္ဘူးလားရွင္ .."
"မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ .. ဘယ္ဖုန္းနံပါတ္ကိုေခၚတာလဲမသိဘူး .."
သြားျပီ .. က်မသိလုိက္ျပီ .. ေသြးေသြးဖုန္းနဲ႕ ေမာင့္ဖုန္းနံပါတ္ ခပ္ဆင္ဆင္ကို က်မ မွားမွားဆက္ေလ့ရွိတာ ခဏခဏ .. ဒါဆိုခု ေမာင့္ဆီေရာက္သြားခဲ့ျပီ .. တုန္ယင္ခ်င္ေနတဲ့အသံကို ထိန္းရင္း ..
"ေဆာရီးပါေနာ္ .."လို႕ေျပာျပီး သူမ ဖုန္းခ်မယ္အလုပ္မွာ ..
"ယြန္း .. ခုေျပာေနတာ ယြန္းလားဟင္ .."
ေမာင့္ဆီက ခုလို မွတ္မွတ္ရရျဖစ္တဲ့အသံၾကားမိေတာ့လည္း က်မစိတ္ဓါတ္က ျပိဳလဲခ်င္ေနျပန္ေရာ .. တုန္ယင္လာတဲ့ ႏွလံုးခုန္သံကို ေမာင္ၾကားမွာစိုးမိတယ္ .. ခုထိဘာလုိ႕ မတည္ျငိမ္ႏုိင္ေသးတာလဲ ..
"ဟုတ္ပါတယ္ .."
"ဟာ ၀မ္းသာလိုက္တာ ယြန္းရယ္ .. ေမာင္ ယြန္းဆီဖုန္းဆက္မလို႕ စဥ္းစားေနတာ .."
စဥ္းစားေနတယ္တဲ့လား .. ဘာလို႕မဆက္လိုက္တာလဲေမာင္ရယ္ .. ဒါေမာင့္အက်င့္ပဲေလ .. က်မ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ .. ေမာင့္အတြက္ က်မက ေနာက္ဆံုးက လိုက္တယ္ဆိုတာ ..

က်မမ်က္လံုးေတြေ၀၀ါးစြာနဲ႕ မငိုဘူးထိန္းထားတဲ့ၾကားက မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ ပါးျပင္ေပၚလိမ့္ဆင္းသြားတယ္ .. မ်က္ရည္ေတြကို လက္ခံုနဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သုတ္လုိက္တယ္ .. မေပ်ာ့ညံ့စမ္းနဲ႕ မိယြန္း ..

"ယြန္း ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနျပီလား .. ေမာင္ ယြန္းကို အရမ္းသတိရေနတာ .. ယြန္းေမာင့္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ေမာင္၀မ္းသာလုိက္တာ .." ေျသာ္ .. အရမ္းသတိရေနလို႕ ၁ႏွစ္ေလာက္ အသံမၾကားလူမျမင္ေနတာေပါ့ေနာ္ ..

"ယြန္း .. ေမာင္ယြန္းနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္ .. ယြန္းလာႏုိင္မလားဟင္ .." ယြန္းကို ခ်ည္ေႏွာင္ခ်င္တုန္းလား ေမာင္ရယ္ .. စကားလံုးေတြနဲ႕ မခ်ည္ေႏွာင္ပါနဲ႕ေတာ့ .. ေနာက္တခါဆိုရင္ ခံႏိုင္ရည္ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး .. ယြန္းကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါေတာ့ ..

ဆက္ပါဦးမည္ ..