မနက္ခင္းကို ဘယ္သို႕ထတယ္

မေန႕က ေမဒီ တေယာက္ သူမ်ားအိမ္ကို လာေအာ္သြားပါတယ္ .. တက္ထားတယ္တဲ့ .. သိခ်င္ အိမ္လာခဲ့တဲ့ .. ဒါနဲ႕ ေျပးၾကည့္ေတာ့ မနက္ခင္းမွာ ဘယ္လိုအိပ္ရာထလဲတဲ့ .. ဒါနဲ႕ ေျသာ္ ဒါမ်ားခက္တာလိုက္လို႕ .. မထခ်င္ထခ်င္ ကုန္းရံုးထတာေပါ့ .. :P

က်မအလုပ္က ၈နာရီဆို တက္ျပီေလ .. သြားရတဲ့ခရီးကလည္း ၁နာရီေလာက္ ၾကာပါတယ္ .. ဒီေတာ့ မနက္ဆို ၆နာရီေလာက္ထမွ အဆင္ေျပပါတယ္ .. ၆နာရီထိုးျပီဆို "သဲေရ ထေတာ့ .. မနက္ ၆နာရီထိုးျပီး ရံုးသြားရမယ္မဟုတ္လား .. မႏိုးေသးဘူးလား .. ရံုးေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ .." ဆိုတဲ့ ေမာင့္ဆီက အသံကို ၾကားရမယ္မ်ားထင္ပါသလား .. မထင္လိုက္ပါနဲ႕ .. အဲဒီခ်ိန္မွာ သူက အိပ္ေကာင္းတုန္း .. ဖုန္းလွမ္းဆက္ဖို႕မေျပာနဲ႕ ဖုန္းသံၾကားရင္ေတာင္ သီခ်င္းဖြင့္ျပထားတယ္ထင္ေနမွာ .. :P

ဒီေတာ့ တကိုယ္တည္းအပ်ိဳၾကီး က်မဘ၀မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ အားကိုးရာဆိုတဲ့အတုိင္း .. ကိုယ့္အလန္းေလးနဲ႕ကိုယ္ ထရေတာ့တာေပါ့ရွင္ .. မနက္ ၅နာရီခြဲမွာ အတူေနတဲ့ ၀မ္းကြဲအမက ထပါတယ္ .. တခါတေလ သူ႕အလန္းသံၾကားရင္ ႏိုးပါတယ္ .. ႏိုးတယ္ဆိုတာ ထတယ္လို႕ မဆိုလိုပါဘူး .. က်မက သစၥာရွိတယ္ .. :D .. ၆နာရီထမယ္ဆို ၆နာရီထိုးမွကိုထတာ .. အမက အရင္ ေရမိုးခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ က်မက ဆက္ႏွပ္ေနပါတယ္ .. ၆နာရီ အလန္းျမည္ပီဆိုမွ ကိုယ့္အလန္းကိုယ္ပိတ္ .. ျပီးနားစြင့္ေနေသးတယ္ .. အမ ေရခ်ိဳးခန္းက ထြက္ျပီလားလို႕ .. သူမထြက္ေသးပဲ က်မထေတာ့ေရာ ၀င္လို႕မွမရေသးတာ .. အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ရမယ္မွတ္လား .. :D

က်မ ေန႕စဥ္ ႏိုးထမႈကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ .. သူမ်ားေတြလိုႏိႈးမယ့္လူမရွိေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရတာေပါ့ေလ .. က်မခ်စ္သူႏိႈးတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတာ့ရွိတယ္ .. ဘယ္အခ်ိန္လဲဆို သူအိပ္မရေသးတဲ့အခ်ိန္ေလ .. ရန္ကုန္မွာ ေဘာလံုးပြဲေကာင္းလို႕ သူမအိပ္ဘူးဆို ညဘက္ ဒီမွာ ၁နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ က်မအိပ္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ဆို သူႏိုးျပီ .. ေခၚျပီးဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ .. "သဲ အိပ္ေနတာလား"တဲ့ .. "ေဆာရီးေနာ္တဲ့ .. သတိရလို႕ပါတဲ့" :P အဲလိုဆိုေတာ့လည္း အျပစ္မျမင္ရက္ပါဘူး .. သူသတိရလို႕ပဲဆိုျပီး :P (ေၾကာ္ျငာ၀င္သူမ်ားကို မေက်နပ္၍ ျပန္ေၾကာ္ျငာသည္ :P)

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲရွင္ .. :P
ေမဒီေရ ကိုယ္လည္း ေမဒီလိုပါပဲ .. ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ထရပါေၾကာင္း .. ခ်စ္လြန္းလို႕ ေရးေပးတာ :D
ဆက္ျပီးေတာ့ ခင္မင္သူမ်ားကိုတက္ပါဦးမယ္ .. ေရးေပးၾကေနာ္ .. ပီအမ္ မေနာသား သက္ပိုင္သူ ေမာင္မ်ိဳး မကဗ်ာ တို႕ရဲ႕ မနက္ခင္းႏိုးထပံုေလးကို သိခ်င္ပါတယ္ .. ေရးေပးၾကပါဦး ..

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားဘူးပါသလား .. ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ် လက္လြတ္ဆံုးရံႈးဘူးပါသလား .. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေရာင္ ျပယ္ေပ်ာက္ဘူးပါသလား .. ခံစားဘူးသူေတြသိမွာေပါ့ .. ဘယ္ေလာက္ ဆိုးလိုက္တဲ့ခံစားမႈလည္းဆိုတာ ..

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ
ထားမိျပီဆိုတာနဲ႕
စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြနဲ႕
ဦးဆံုးၾကံဳရေတာ့တာပါပဲ ..

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ
ထားသင့္တဲ့အရာတခုပါ
သိပ္ေတာ့မၾကီးေစနဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးေလ
လူက ပိုအိုစာလြယ္ေလပဲ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ
လူကုိ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေစတဲ့
ေရာဂါဘယတခုပဲလား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေနာက္ကိုလိုက္ရင္း
အေမွာင္ေတြ ပိုနက္တယ္
အလင္းေရာင္ေလးေတြ႕လို႕
ဆက္လိုက္သြားလိုက္တာနဲ႕
လိုက္ေလေ၀းေလ
နီးမလိုနဲ႕ ေ၀းသြားလုိက္
ပိုပိုျပီးေ၀းသြားလိုက္
သူ႕ေနာက္မလုိက္ျပန္ေတာ့
လာေျပာင္ျပလိုေျပာင္ျပ
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ

ငါ့ကို စြန္႕လႊတ္ခ်င္ေအာင္
အမ်ိဳးမ်ိဳးဆံုးရံႈးမႈေတြေပးတယ္
ငါလက္လႊတ္ေတာ့မယ္ဆို
ငါ့ကိုမ်က္ရည္ခံထိုးတယ္
ဒီလိုနဲ႕ပဲ

ေ၀းသြားမလား ..
နီးစပ္လာမလား ..
ဆက္ေမွ်ာ္လင့္ရဦးမွာလား ...

Departures

အခု ရံုတင္ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားတကားအေၾကာင္းေလး မိတ္ဆက္ခ်င္လို႕ပါ .. ကားနာမည္က Departures တဲ့ .. ဂ်ပန္ဒရမ္မာကားပါ .. ၾကည့္ေနတုန္း ရံုထဲမွာ ငိုသံေတြ ရႈိက္သံေတြ ၾကားရပါတယ္ .. ရသေပးတယ္ .. ခံစားမႈေပးတဲ့ ကားေလးလို႕ေျပာခ်င္ပါတယ္ .. တရားသေဘာေလးေတြပါသလို မိသားစု ျပသနာေလးေတြ တဦးနဲ႕တဦးၾကား အထင္အျမင္လြဲမွားမႈေလးေတြနဲ႕ တကားလံုး ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္ .. ေနာက္ပိုင္းမွာလည္းဇာတ္အရွိန္ေလးနဲ႕ သူ႕သေဘာတရားေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ပါတယ္ ..

အတိုခ်ံဳးေျပာရရင္ မင္းသားက သူ၀ါသနာပါတဲ့ cello(တေယာအၾကီးစား) တီးခတ္သူတဦးပါ .. တရက္ေတာ့ ကုမၸဏီရုတ္သိမ္းလိုက္လို႕ သူ႕အလုပ္လည္း ပ်က္သြားပါတယ္ .. ဒါနဲ႕ သူတို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ မင္းသားရဲ႕ ဇာတိနယ္ကို ျပန္လာေနၾကပါတယ္ ..

တရက္ေတာ့ သတင္းစာထဲက အလုပ္ေခၚစာေၾကာင့္ မင္းသားသြားေလွ်ာက္ရင္း ဘုမသိဘမသိ အလုပ္ရသြားပါတယ္ .. သူလုပ္ရတဲ့အလုပ္က ေသျပီးသူေတြကုိ မီးသျဂိဳလ္ခါနီး ေရခ်ိဳးေပးျပီး အလွျပင္ေပးရတဲ့အလုပ္ပါ .. စစခ်င္းမွာေတာ့ မင္းသားအေနနဲ႕ အေတာ္ ေအာ္ဂလီဆန္ပါတယ္ .. ေနာက္ေတာ့ မိသားစုတစုမွာ အမ်ိဳးသမီးတဦးရဲ႕ အေလာင္းကို သြားျပင္ဆင္ေပးခ်ိန္ကစျပီး က်န္ရစ္သူေတြအတြက္ ဆံုးရံႈးလိုက္ရတဲ့ ေသဆံုးသူ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ လွလွပပျမင္သြားေတြ႕သြားႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မႈအေပၚ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ရာက သူလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ရဲ႕ မြန္ျမတ္ပံုကို သိျမင္သြားပါတယ္ .. အဲဒီခ်ိန္ထိ သူဘာအလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သူ႕မိန္းမေရာ ပတ္၀န္းက်င္ေရာ မသိပါဘူး .. တရက္ ပတ္၀န္းက်င္န႕ဲ သူ႕မိန္းမ သိသြားတဲ့အခါ ....

ေနာက္တပိုင္းက မင္းသား အသက္၆ႏွစ္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူက မိန္းမေရာ ကေလးေရာကို စြန္႕ပစ္ျပီး တျခားကိုထြက္သြားခဲ့ပါတယ္ .. ဒီအတြက္ မင္းသားက ဖခင္ကို ခ်စ္ေပမယ့္ နာၾကည္းစိတ္၀င္ေနပါတယ္ .. အဲလိုစြန္႕ပစ္သြားတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း ေနာက္ဆံုးမွ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ .. သိတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းသားဖခင္ကေသဆံုးေနႏွင့္ပါျပီ .. ဖခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးအတြက္လည္း သူကိုယ္တိုင္ပဲ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ပါတယ္ ..

ဇာတ္လမ္းအစံုကိုသိခ်င္ရင္ေတာ့ ရွာၾကည့္လိုက္ပါလို႕ .. က်မက ဘာသာျပန္မေကာင္းလို႕ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ရပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္ ..

ေသြးလွဴခဲ့စဥ္က

ဆရာၾကီးဆီက ဒီလိုစကားေတြၾကားေတာ့ တသက္မွာတခါေတာ့ ဒီပါရမီကိုျဖည့္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာပါတယ္ .. အမေတြကေတာ့ ေသြးကိုလွဴေနၾကပါ .. ဒါေတြကိုလည္းသိထားေတာ့ က်မစိတ္ထဲမွာ အရမ္းကိုလွဴခ်င္စိတ္က ျဖစ္ေနပါတယ္ .. အခါအခြင့္သင့္ခ်င္ေတာ့ တည အမက ဖုန္းဆက္လာပါတယ္ .. ေနာက္ေန႕မနက္မွာ ႏွာေခါင္းခြဲမယ့္ လူနာေကာင္ေလးတေယာက္ရွိတယ္ .. သူ႕အတြက္ ေသြးလိုတယ္ .. က်မက ေအေသြးပါ အမကလည္းေအေသြးပါ.. ေသြးအမ်ိဳးအစားခ်င္တူေတာ့ လုိတာလည္း ၂ပုလင္းျဖစ္လို႕ က်မကိုလွဴခ်င္လားေမးလာပါတယ္ .. ဒါနဲ႕ က်မလည္း လွဴမယ္ေပါ့ အေျဖကို လြယ္လြယ္ေပးလိုက္ပါတယ္ .. ဒါနဲ႕ အမက လွဴမယ္ဆိုရင္ ဟိုေရာက္ရင္ ဘာေတြလုပ္ရမယ္ .. ကိုယ့္မွာ အားနည္းခ်က္မရွိမွ လွဴခြင့္ရႏိုင္မယ္ .. ဒီေတာ့ ဘာေတြလိုအပ္တယ္ဆိုတာေတြ မွာပါတယ္ .. က်မလည္း အမမွာတဲ့အတုိင္း ညက ျပင္ဆင္ျပီးအိပ္လုိက္တာေပါ့ ..
မနက္က်ေတာ့ အမက လာေခၚပါတယ္ .. ေသြးလွဴရမယ့္ ေနရာကို သြားခဲ့ပါတယ္ .. တလမ္းလံုးဘုရားစာရြတ္ျပီး လိုက္သြားတာပါ .. က်မက အရမ္းေၾကာက္တတ္တယ္ .. အသားနာမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ လွဴခ်င္စိတ္ကလည္းျဖစ္ေနေတာ့ ဆံုးျဖတ္ျပီးအားတင္းထားရတာပါ .. အဲဒီတုန္းက က်မက ေတာ္ေတာ္လည္းပိန္ပါတယ္ .. ငယ္လည္းငယ္ေသးတာကိုး .. ေပါင္မျပည့္ရင္လည္း လွဴလို႕မရဘူးေလ ..

လွဴမယ့္ေနရာေရာက္ေတာ့ ပရက္ရွာတုိင္း ေပါင္ခ်ိန္ လုပ္ပါတယ္ .. ေပါင္ ၁၀၀ ျပည့္မွ လွဴခြင့္ရပါတယ္ .. အဲဒီတုန္းက က်မ ေပါင္ ၁၀၀ မျပည့္ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ တကယ္လိုအပ္တဲ့ လူနာ ျဖစ္တာက တေၾကာင္း ေပါင္ခ်ိန္ကလည္း ၉၈ ေလာက္ဆိုေတာ့ ၁၀၀ နဲ႕သိပ္မကြာဘူးေလ .. ဒါနဲ႕ ဆရာ၀န္မေလးေတြက က်မအလွဴအတြက္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္ ..

က်မ လွဴသာလွဴခ်င္တာ ပထမဆံုးအၾကိမ္လည္းျဖစ္ေတာ့ အရမ္းေၾကာက္ပါတယ္ .. ျခင္းေတာင္းေလးကိုင္ျပီး ေသြးလွဴမယ့္ေနရာအေပါက္၀ကို လမ္းေလွ်ာက္ရတာေတာင္ ဒူးတုန္ခ်င္ပါတယ္ .. :D

ကိုယ္လွဴရမယ့္ ကုတင္ေပၚတက္အိပ္လိုက္ျပီးေတာ့ ေသြးေဖာက္ေပးမယ့္ ဆရာမေလးကလည္း စကားကိုဟိုေျပာဒီေျပာ ေျပာေပးပါတယ္ .. က်မ ေၾကာက္ေနမွန္းလည္းသိပံုေပၚပါတယ္ .. အဲဒီမွာ တခုဆိုးတာက က်မက ေၾကာက္လို႕ ဟိုဘက္ကိုလွည့္ေနပါတယ္ .. စိတ္ကိုလည္း ေလွ်ာ့ျပီးေတာ့ ကဲ လုပ္ခ်င္ရာသာလုပ္ေပေတာ့ ဆိုျပီး စိတ္ကို ဒုန္းဒုန္းခ်ထားတာပါ .. ဘယ္ခ်ိန္ထိုးမလဲ .. ထိုးေတာ့မလားဟဲ့ ထိုးေတာ့မလားဟဲ့နဲ႕လည္း ရင္မခုန္ခ်င္ပါဘူး .. ဒါနဲ႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဟိုဘက္လွည့္ေနတာပါ .. အဲဒါကို ဆရာမေလးက လက္ကို ၾကိဳးေတြစည္း ေဆးေတြသုတ္ လုပ္လည္း လုပ္ျပီးေရာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနပါတယ္ဆိုမွ "ထိုးေတာ့မယ္ေနာ္" လို႕လာေျပာပါတယ္ း( .. ေျပာလာေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ .. ဟုတ္ကဲ့ရတာေပါ့ း( (သနားစရာ :P)

ကံေကာင္းတာတခုက က်မက အေရခြံပါးပါတယ္ .. ေသြးေၾကာလည္း ရွာရလြယ္တယ္ .. ဒါနဲ႕တခ်က္ပဲခံလိုက္ရတယ္ .. မေတာ္ အေၾကာရွာမေတြ႕တာနဲ႕ ၄ ၅ ခ်က္အထိုးခံရမွာလည္းေၾကာက္ပါတယ္ ..

ေသြးေဖာက္ျပီးျပီဆိုတာသိေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးေလးခံစားရပါတယ္ .. ဘာဆိုတာ ေသခ်ာေျပာဖို႕ခက္ပါတယ္ .. ပီတိျဖစ္တယ္ေျပာရမလား .. ကိုယ့္အလွဴအထေျမာက္တယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ပါတယ္ .. စိတ္ထဲကလည္း က်မေသြးကိုယူမယ့္ လူနာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာဖို႕ ေမတၱာပို႕ေနလိုက္ပါတယ္ .. အမက သင္ေပးထားလို႕ပါ .. း)

၁၀မိနစ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္က်ေတာ့ က်မကိုထိုးထားတဲ့အပ္ကိုျဖဳတ္လိုက္ျပီး ေသြးလွဴျခင္းကိစၥျပီးပါတယ္ .. အသက္ငယ္တာတေၾကာင္း ေပါင္မျပည့္တာတေၾကာင္းမို႕ နဲနဲေလွ်ာ့ယူတယ္ေျပာပါတယ္ .. :P .. ျပီးျပီးခ်င္း ေငါက္ခနဲထထိုင္လို႕ေတာင္ ခဏလွဲပါဦးေျပာရပါတယ္ .. း) (က်မက စိတ္ျမန္ လက္ျမန္ေလ)

ေသြးလွဴျပီး သူတို႕ေကၽြးတဲ့ ၾကက္ဥရယ္ ေကာ္ဖီရယ္ မုန္႕ရယ္ စားေသာက္ျပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာလည္း ပီတိျဖစ္ေနမိတယ္ .. က်မ ဘ၀မွာ ဥပပါရမီ ျဖည့္ဆည္းျပီးျပီဆိုျပီး ဂုဏ္ယူေနမိတယ္ .. (ေပါေတာေတာနဲ႕ေနာ္ :D)

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေသြးလိုတယ္လို႕ ဆက္သြယ္လာရင္ က်မလွဴျဖစ္ပါတယ္ .. ဘဏ္မွာ၁ခါေလာက္ကိုယ့္ဟာကိုယ္သြားလွဴျဖစ္ျပီး ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားမွာ တခါလွဴျဖစ္ပါတယ္ .. ေရႊဘုန္းပြင့္ဘုရားအလွဴမွာတုန္းက သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ၾကီး ဗညားရွိန္လည္း ပါပါတယ္ ..

ပထမဆံုးတေခါက္ ေသြးလွဴျပီးေတာ့ ေသြးေဖာက္တဲ့ ပတ္ပတ္လည္မွာ အမဲကြက္ၾကီးျဖစ္လာပါေသးတယ္ .. အေရျပားထဲ ေသြးစိမ့္တယ္လို႕ေျပာပါတယ္ .. ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ေသးေသးျပီး ေပ်ာက္သြားပါတယ္ ..

ခုေတာ့ ေသြးမလွဴျဖစ္တာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီေနပါျပီ .. ဒီကိုလာခါနီးတုန္းကလည္း သြားခါနီးလာခါနီးမို႕ အိမ္ကတားတာနဲ႕ ကပ္ေတာ့ မလွဴျဖစ္ခဲ့ပါဘူး .. အိမ္ျပန္တုန္းကလည္း လွဴခ်င္ေပမယ့္ အေျခအေနေၾကာင့္ မလွဴျဖစ္ခဲ့ဘူး .. ဒါေပမယ့္ Julydream ရဲ႕ ေၾကာ္ျငာမႈနဲ႕ ဒီႏိုင္ငံမွာ သြားလွဴျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားပါမယ္ .. က်မတို႕ဆီက ေသြးနဲနဲ နဲ႕ လူတေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ကယ္တင္ရာေရာက္မယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းသာစရာ ကိစၥပါ .. က်မ သြားလွဴဖို႕ ၾကိဳးစားပါမယ္ .. ကိုဇူလိုင္ရဲ႕ အသိေပးမႈကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ..

စာက ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနပါျပီ .. က်မေရးခ်င္တာေလးရွိေသးလို႕ သည္းခံၾကပါ :D
က်မတို႕ တရားထုိင္ၾကတယ္ .. မဟုတ္လည္း ပုတီးစိပ္ၾကတယ္ .. အဲဒီတရားထုိင္ ပုတီးစိပ္ရင္း ပါရမီကို ရိုးရိုးတန္းတန္းမဟုတ္ပဲ ပရမတၳပါရမီျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္တဲ့ .. အရင္ဦးဆံုး ဘုရားရွိခိုးျပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘုရားမွာ လွဴလိုက္ပါ .. ျပီးေတာ့ တနာရီ တရားထုိင္မယ္ဆိုပါစို႕ .. ဒီတနာရီအတြင္းမွာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အသက္ကို ေပးလွဴျပီး မလႈပ္မရွား ဘယ္လိုအႏၱာရယ္မ်ိဳးေတြ႕ေတြ႕ ထိုင္ရာမထပဲ တရားထိုင္ပါမယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္အသက္ကို ေပးလွဴျပီး ထုိင္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့ .. လွဴျပီးရင္ေတာ့ တကယ္ၾကီးမလႈပ္ရဘူးေနာ္ .. :D ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္ကိုက္ .. ျခင္ကိုက္ကိုက္ .. ဘယ္ေလာက္နာနာ ဘယ္ေလာက္က်င္က်င္ ကိုယ္က အသက္ေတာင္ လွဴထားတာပဲ အေကာင္ေလးကိုက္တာေလာက္ အသားနာတာ က်င္တာေလာက္ေတာ့ မမႈေၾကးေပါ့ .. ေနာ့ :D ၾကားဖူးတာေျပာတာပါ .. က်မေတာ့ မလႈပ္ပဲ မေနႏုိင္ဘူး :D(၀န္ခံခ်က္)

ေရးခ်င္တာကေတာ့ ကုန္ပါျပီ .. ခုလုိစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ေပးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. အားလံုး ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ပါရမီျဖည့္က်င့္ႏိုင္ၾကပါေစ ..

မွတ္ခ်က္ = သိထား ၾကားထားသမွ်ကို ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ .. အမွားမ်ားပါ ပါက ေထာက္ျပေပးဖို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္ ..

မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ ေဒါသ

ခုေနာက္ပိုင္း စကားတခြန္းေျပာေတာ့မယ္ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကိုစဥ္းစားျပီးမွ ေျပာတတ္လာတယ္ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲကေျပာခ်င္ေနတာ မေျပာရေတာ့ တႏံု႕ႏံု႕နဲ႕ေတာ့ ခံစားရတယ္ ..

စကားနဲ႕ရန္စဲဆိုတဲ့စကားက ေတာ္ေတာ္မွန္ပါတယ္ .. လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း မေျပာပဲ ျငိမ္ခံေနရင္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တတ္ၾကတယ္ .. အဲဒီလူ႕သေဘာေတြကို သိလာျမင္လာရရင္လည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္မိတယ္ .. ခုလည္း စိတ္ညစ္စရာတခုၾကံဳရျပန္ျပီ ..

ေနာင္တ မရခ်င္ခဲ့ဘူး
ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ မေျပာလိုက္ရလို႕
မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာထြက္သြားလို႕

ဘယ္အရာမဆို အစကျပန္စလို႕ရႏိုင္ပါ့မလား
ျဖစ္ျပီးခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္အတြက္
ဘယ္သူ႕လက္ညွိဳးထိုးရမလဲ
ျပန္ၾကည့္မိေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ထိုးမိရက္သားပါလား

အရာအားလံုး ျပဳျပင္ရင္ အေကာင္းအတိုင္းျပန္ျဖစ္သတဲ့လား
မထင္ပါဘူး
ျမင္ရမွ ဒဏ္ရာမဟုတ္ဘူးေလ
မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္ထဲတႏံု႕ႏံု႕ခံစားရတာ
ရင္ထဲက ဒဏ္ရာကို ဘယ္သူသိႏုိင္မလဲ

အရာရာကို ေမ့ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္
ဒဏ္ရာေတြလည္း အလိုလိုေပ်ာက္ပါလိမ့္မယ္
လုပ္ယူေနစရာမလိုေလာက္ေအာင္ပဲ
ကုစားေပးမယ့္ အခ်ိန္ရွိတယ္

တခုေတာ့ေက်နပ္မိတယ္
ဘာစကားတခြန္းမွေျပာမထြက္ခဲ့တာကို
ဘာမွသူတပါးအေပၚ မနာက်င္ေစခဲ့လို႕
ငါမေျပာခဲ့တာကပဲ
သူ႕အတြက္ နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့ရင္
စိတ္မေကာင္းပါဘူး
ငါမလြန္ဘူးထင္ပါတယ္

၀မ္းနည္းစရာတခုကေတာ့
သူ ငါ့အေပၚနားမလည္ခဲ့ဘူး

က်မစိတ္ကို နာက်င္ေစတဲ့ ညီမေလးတေယာက္ရွိခဲ့ဘူးတယ္ .. ရွိခဲ့ဘူးတယ္ဆိုေတာ့ ခုမရွိေတာ့ဘူးေပါ့ .. ?????????

ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကိုယ္စစ္

မနက္က ပီအမ္ေရးထားတဲ့စာကို ဖတ္လိုက္မိတယ္ .. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ျမင္ေန ေတြ႕ေန ၾကားေနရတာေတြနဲ႕ ဆက္စပ္မိျပီး အခုစာကို ေရးျဖစ္သြားတယ္ ..

က်မဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ေမြးဖြားၾကီးျပင္းပံုက အေထြအထူးမရွိပါဘူး .. သာမန္မိသားစုတစုကပဲ ေပါက္ပြားလာတာပါ .. ဦးေလး အေဒၚေတြက ၀န္ထမ္းေတြမ်ားပါတယ္ .. အေမကိုယ္တုိင္လည္း ၀န္ထမ္းပါပဲ .. ျပီးေတာ့ ဦးေလး အေဒၚေတြက လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီးေတြနဲ႕ တိုက္မွာ အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္ေနပါတယ္ .. ဒီေတာ့ ေနရထိုင္ရ နည္းနည္းၾကပ္တယ္ဆိုပါေတာ့ .. လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သိပ္မေနရဘူး .. သူ႕အရြယ္နဲ႕ သူေတာ့ ေပးသင့္တဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးေတာ့ ေပးပါတယ္ .. ဒါက ခုမွ နားလည္လာတာပါ .. ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ စိတ္ဆိုးဘူးတယ္ .. သူမ်ားေတြလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေနရလို႕ ..

က်မအသက္က အခု ၂၄ ထဲမွာ .. အခုခ်ိန္ထိ မိသားစုနဲ႕ မဟုတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ခ်ည္းပဲ ထြက္တဲ့ ခရီး ၂ခါပဲ သြားဖူးတယ္ .. အရင္ႏွစ္က ဒီဇင္ဘာမွာ က်ိဳက္ထီးရိုးတခါတက္ျပီး .. အခုႏွစ္ တေခါက္ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက တခါ က်ိဳက္ထီးရိုးတက္တယ္ .. ဒါပဲသြားဖူးပါတယ္ .. ဒါေတာင္မွ ခရီးတိုလို႕ပါ .. အင္း .. ရီစရာေတာ့ျဖစ္ေနမလားပဲ .. အသက္က ၂၄ ႏွစ္ အခုေလာေလာဆည္လည္း သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းခရီးထြက္တာ လိုက္ကန္႕သတ္တဲ့မိဘေတြကို တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပိုတယ္လို႕ ထင္ၾကမယ္ .. ဒါေပမယ့္ မိဘက မိဘပဲေလ .. မတတ္သာလို႕သာ (တနည္း) ေရွ႕ေရးအတြက္မို႕သာ သူမ်ားႏုိင္ငံ မလႊတ္ခ်င္ပဲ လႊတ္လိုက္ရေပမယ့္ မ်က္စိေအာက္ကေတာ့ အေပ်ာက္မခံခ်င္ၾကတာ မိဘရဲ႕ စိတ္ပဲဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းနားလည္လာတယ္ ..

သားသမီးေတြကို အေ၀းမွာထားရလို႕ မိဘေတြ အခ်ိန္ျပည့္စိတ္ပူေနမယ္ဆိုတာ သားသမီးေတြအေနနဲ႕ သိဖို႕ေကာင္းတယ္ .. မိေ၀းဘေ၀းမို႕ မ်က္ကြယ္ရာပဲဆိုျပီး ေနခ်င္သလိုေနတာ .. မသိႏိုင္ဘူးထင္ျပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တာေတြက တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူ႕ကို ထိခိုက္တာလဲ .. ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကာယကံရွင္က အထိခိုက္ဆံုးပါ .. သြယ္၀ိုက္ျပီး ထိခိုက္သူေတြကေတာ့ မိဘနဲ႕ ကိုယ့္အသိုင္းအ၀ိုင္းပဲေပါ့ ..

အေမက ေျပာဘူးတယ္ .. ေယာက်ားေလးတေယာက္ ကိုယ့္ကိုခ်ဥ္းကပ္တာခံရျပီဆို ကိုယ့္ကိုယ္အရင္ျပန္ဆန္းစစ္ပါတဲ့ .. ဘာေၾကာင့္ ခ်ဥ္းကပ္သလဲ .. အလြယ္ရမယ္ထင္လို႕လား .. တကယ္ျမတ္ႏိုးလို႕လား ..

လမ္းေဘးထိုင္ျပီး ပါးစပ္သရမ္းတဲ့လူမ်ိဳးကို က်မအထင္မၾကီးတတ္ပါဘူး .. အဲဒါလည္း မိန္းကေလးတေယာက္ကို ေစာ္ကားနည္းတမ်ိဳးပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာလည္းႏွစ္ဖက္ၾကည့္ရပါမယ္ .. သူဘာလို႕ ကိုယ့္ကိုဒီလိုဆက္ဆံလဲ .. ကိုယ့္အေနအထိုင္အေျပာအဆိုက စခ်င္စရာျဖစ္လို႕လား .. ဒီလိုဆို သူတို႕ကို အျပစ္ေျပာလို႕မရပါဘူး .. ကိုယ့္အျပစ္ပါ .. သူမ်ားစ စရာျဖစ္ေအာင္ ေနမိတာကိုး .. ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ မိန္းမျမင္သမွ်လိုက္စေနတဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အထင္ေသးစရာေကာင္းပါတယ္ ..

စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာ ေနခိုင္ခြင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြ သိန္းဂဏန္းရွိပါတယ္ .. ဒီထဲမွာ ေကာင္းတဲ့လူေရာ မေကာင္းတဲ့လူပါ ပါပါတယ္ .. တခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အျမတ္ထုတ္တဲ့လူေတြလည္းေတြ႕ရပါတယ္ .. တခ်ိဳ႕လည္း ပါးစပ္နဲ႕ပဲ အသားယူလုိက္ရ ယူလိုက္ရဆိုတာမ်ိဳးလည္း ျမင္ဘူးပါတယ္ .. တကယ္ဆို ကိုယ္လည္း ျမန္မာ သူလည္းျမန္မာ .. ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာ လုပ္ကိုင္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းမရွိလို႕ သူမ်ားႏုိင္ငံလာျပီး ဒုကၡခံရတာပါ .. ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္းခံစားဘူးမွာပါ .. ကိုယ္ေတြ႕အသိရွိရက္နဲ႕ အကူအညီမေပးႏုိင္ရင္ေတာင္ ေစာ္ကားတာမ်ိဳးမလုပ္သင့္ပါဘူး .. တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကာကြယ္ေပးသင့္ပါတယ္ ..

မိန္းကေလးေတြအေနနဲ႕လည္း လူတဖက္သားက ကိုယ့္ကို အထင္ေသးေစမယ့္ အျပဳအမူအေျပာအဆိုမ်ိဳးကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္ .. သူမ်ားကိုပဲ အျပစ္ေျပာျပီး ကိုယ့္မ်က္ခ်ီးကိုယ္မျမင္တာမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ပါဘူး .. လက္ခုပ္ဆိုတာႏွစ္ဖက္တီးမွျမည္တာပါ .. ကိုယ္က စိတ္လိုလက္ရ လိုက္တီးျပီးမွ အျပစ္ကို သူမ်ားပံုခ်တာလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး .. ကိုယ္ဟာ ျမန္မာမိန္းကေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာမိန္းကေလးအားလံုးအေပၚ ကိုယ္စားျပဳပါတယ္ .. ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြအကုန္လံုး အထင္အျမင္ေသးခံရႏုိင္တယ္ ဆိုတဲ့အေတြးေလးကို ေခါင္းထဲထည့္ထားျပီး ကိုယ့္လုပ္ရပ္ ကိုယ္ျပန္စစ္ၾကရေအာင္ ..
 
မွတ္ခ်က္ = စိတ္ထဲရွိသလို ခ်ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ..
အားလံုးကို ေလးစားလွ်က္

ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္ျပီ

က်မအက်င့္က သီခ်င္းသံၾကားရင္ လြမ္းတတ္တယ္ .. ဓါတ္ခံရွိလို႕ေနမယ္ .. :D ခုဒီသီခ်င္းၾကားရင္လည္း လြမ္းတယ္ .. (အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာတယ္ေနာ္ ..) ေကာင္းျမတ္ရဲ႕ ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္ျပီ သီခ်င္းေလးပါ .. ေဒါင္းခ်င္ရင္ (ဒီမွာ) ပါ

၀ါသနာေလးမ်ား

ပထမ ေမာင္မ်ိဳးက တက္တယ္ .. ေနာက္ေတာ့ ကို၀င္းေဇာ္က တက္ျပန္ေရာ .. ေတာ္ေသးတယ္ .. ေခါင္းစဥ္က တူတူပဲ .. မေရးခ်င္လည္းရတယ္တဲ့ .. ေရးေပးစရာလား .. ဘာမွေရးစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး .. :P .. ဟဲဟဲ အလယ္ကားေျပာတာ .. ေရးခ်င္လြန္းလို႕ ဘယ္သူတက္မလဲေစာင့္ေနတာ .. :D .. တခါတည္း ၾကိဳစဥ္းစားထားတယ္ .. ဘယ္သူ႕ဆက္ဒုကၡေပးရေကာင္းမလဲလို႕ ..

ကိုယ့္ရဲ႕ ၀ါသနာေလးေတြ ဖလွယ္ၾကမယ္တဲ့ ..

က်မမွာ ၀ါသနာေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ .. ငယ္ငယ္ကေန ခုခ်ိန္ထိပဲ .. ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ၀ါသနာေတြေပါ့ ..

ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ အမ၀မ္းကြဲတေယာက္က သူ မျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေစခ်င္တုန္းက ဆရာ၀န္ကို ၀ါသနာပါသလိုလို .. တကယ္ေတာ့မဟုတ္ျပန္ဘူး .. ၾကားပါမ်ားလို႕ လိုက္ ေယာင္ေနတာေလ .. ၁၀ တန္းေလာက္ထိ တကယ္ျဖစ္ခ်င္တာက အင္ဂ်င္နီယာ .. ဘာရယ္ေတာ့မသိဘူး .. တိုက္ေတြေဆာက္တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ .. တကယ္ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ဘူး .. ၁၀ တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ေဒးတက္မယ္ဆိုျပီး အင္ဂ်င္နီယာကို ပထမဦးစားေပး .. အီကိုကို ဒုတိယ ဦးစားေပးနဲ႕ေလွ်ာက္ခဲ့တာ .. အိမ္ကိုေခၚစာလာေတာ့ အီကိုပဲလာခဲ့တယ္ .. ဘာပဲလာလာ ဒီကေတာ့ ေအးေဆးပဲ .. အင္ဂ်င္နီယာမရပါလားဆိုျပီးလည္း ဘာဖီလင္မွမရွိခဲ့ဘူး .. ဒီေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ရင္ထဲက မပါခဲ့ျပန္ဘူးထင္တယ္ ..




ကံတရားကပဲဆန္းက်ယ္တာလား .. က်မစိတ္ကပဲ အေျပာင္းအလဲျမန္လြန္းတာလား မ်ားလြန္းတာလားေတာ့ မသိဘူး .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူ အေဖာ္ေကာင္းတာနဲ႕ လံုး၀ ၀ါသနာမပါတဲ့ အီကိုကို အေ၀းသင္ပဲတက္ခဲ့တယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေက်ာင္းျပီးသြားခဲ့တယ္ .. အဲလိုဆိုေတာ့ က်မမွာ ဘ၀နဲ႕ခ်ီျပီး ပါခဲ့တဲ့ ၀ါသနာ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ၀ါသနာဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူးလား .. ကိုယ္တုိင္လည္းနားမလည္ခဲ့ဘူး .. ျဖစ္ႏုိင္တာကေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ မရွိတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္ .. :D

ေနာက္ထပ္ ဘ၀နဲ႕ မခ်ီတဲ့ ၀ါသနာေတြေတာ့ ရွိတယ္ .. အမ်ားၾကီးပဲ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြက်ေတာ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႕ စိတ္အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ခဏခဏ ေျပာင္းလဲျပန္ေရာ .. သီခ်င္းဆိုတာလည္း ၀ါသနာပါတယ္ .. စီးရီးထုတ္ေပးမယ့္လူသာရွိရင္ တက္ဆိုတယ္ :P .. (ထုတ္ေပးခ်င္တဲ့လူရွိရင္ အေၾကာင္းၾကားႏုိင္ပါတယ္ .. အသံကေတာ့ အဟတ္ဟတ္ :P.. အရမ္းေကာင္းတယ္လို႕ ေျပာခ်င္တာပါ :D)

ေနာက္တခုက စာဖတ္တာ .. အိမ္မွာတေယာက္တည္းရွိလို႕ကေတာ့ ၀တၱဳစာအုပ္ကို ၃အုပ္ေလာက္ငွားျပီး ဆက္တိုက္ထုိင္ဖတ္တာ .. ခုေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. စာအုပ္ကိုဖတ္ျပီးဆို အဆံုးထိ တဘရိတ္ထဲဖတ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တယ္ .. အဲဒီခ်ိန္ဘယ္သူခိုင္းခိုင္း မထဘူး .. ေနာက္မွလုပ္မယ္ဆိုတာ လက္စြဲစကားေပါ့ .. :D

ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ .. ခရီးထြက္တာလည္း ၀ါသနာပါတယ္ .. ဒါကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ၾကိဳက္ၾကမယ္ထင္တယ္ .. ၀ါသနာလို႕ ေျပာႏုိင္လားေတာ့မသိဘူး .. ႏွစ္သက္တဲ့ထဲပဲထည့္ရမလား .. ???

ျပီးေတာ့ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ သူမ်ားေယာင္ လိုက္ေယာင္တာလည္း ၀ါသနာပါတယ္ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လပ္ယားလပ္ယားလုပ္တာလည္း ၀ါသနာပါတယ္ .. အိပ္တာနဲ႕စားတာလည္း အပါအ၀င္ေပါ့ .. အစားကိုေတာ့ ဒီေလာက္ မမက္ဘူး .. အအိပ္ကို အရမ္းမက္တယ္ .. မစားရရင္ေနပါေစ အိပ္ေနမယ္ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳး .. :D (ကိုယ့္ကိုယ္ ဒီေလာက္ အမႊမ္းတင္ေနမိပါပေကာ .. :P)

တကယ္အတည္ၾကီး ၀ါသနာပါတာကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာပဲ .. ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ေရာက္ရင္ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ .. ျပီးေတာ့ စာေရးတာ ခုလို ဘေလာ့ေရးတာေပါ့ .. က်မက စြဲစြဲျမဲျမဲ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္မရွိဘူး .. ခဏပဲ .. ခုေတာ့ ဘေလာ့ေရးတာနဲ႕ ဖတ္တာ ကြန္ပ်ဴတာကလိတာ ဒီ၀ါသနာေတြေတာ့ ေပ်ာက္ျပယ္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး .. ေတာ္ေတာ္လည္းစြဲေနတယ္ .. ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ေတြကို စာအျဖစ္နဲ႕ ေရးခ်ရတာ ၀ါသနာျဖစ္သြားျပီ .. ခုစြဲျမဲေနတဲ့ အမူအက်င့္နဲ႕ ၀ါသနာလို႕ဆိုရင္ေတာ့ စာေရးတာ၊ သီခ်င္းနားေထာင္တာ၊ ဘေလာ့ေမႊတာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ကလိတာလို႕ပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္ရလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္ ..

ခု ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ စြဲျမဲတဲ့ ၀ါသနာဆိုတာမႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနသလိုပဲ .. လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္တာေတြနဲ႕ အသားက်ေနရတဲ့ ဘ၀ၾကီးထဲမွာ ၀ါသနာ ၾကီးၾကီးမားမားမရွိတာပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ ေက်းဇူးတင္ရမလိုလို .. :D ႏို႕မဟုတ္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲေနရဦးမယ္ .. :D (ေျဖေတြးျခင္း :P)

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကိုယ့္စာကိုယ္ဖတ္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကီးပြားတိုးတက္မယ့္လူလို႕ မွတ္ခ်က္ ခ်မိပါေၾကာင္း .. :P (သူမ်ားမေျပာခင္ၾကိဳေျပာထားတာ .. သူမ်ားအေျပာေတာ့မခံဘူး .. :D)

ဆက္ျပီး ဒုကၡေပးလိုက္ဦးမယ္ .. သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ .. ဗညားရွိန္ ပီအမ္(ျဖိဳးေမာ္) ဘာေတြတုန္း မိုးေသာက္(ရွမ္းေလး) ကဗ်ာမေလး သီဟသစ္ ေမဒီဇာ တို႕ကို ဆက္ဒုကၡေပးပါတယ္ .. စပ္စုၾကည့္တာေပါ့ .. ဘာေတြမ်ား၀ါသနာပါမလဲလို႕ .. ေရးေပးၾကေနာ္ .. မေရးရင္ မခင္ဘူးမွတ္လိုက္မယ္ .. :D

ေနာက္တိုး သက္ပိုင္သူ အစကတည္းက တက္မလို႕ .. စာေတြနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနမလားဆိုျပီး ေစဒနာနဲ႕ မတက္တာ .. ခုေတာ့ တက္လုိက္ပါျပီ ..

အရိုးခံ

သူငယ္ခ်င္းတဲ့
ဘယ္ေလာက္ ေႏြးေထြးလိုက္လဲ
ခံစားတတ္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္
ငါတို႕ ခင္မင္ၾကတာ အျဖဴထည္သက္သက္
ေပါင္းသင္းခဲ့ၾကတာ အရိုးခံသက္သက္
မာနေတြ မပါဘူး
ေလာဘေတြ မပါဘူး
အရႈပ္အရွင္း စာရင္းေတြ မပါဘူး
တေယာက္လိုအပ္ရင္ တေယာက္က ျဖည့္ဆည္း
တေယာက္မွာ ရွိတာ အကုန္ေ၀စား
ဘယ္ေလာက္ ရွင္းလင္းလိုက္သလဲ
ဒီသံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕
ငါတို႕ ႏွစ္မ်ားစြာ လက္တြဲခဲ့တယ္
ေရွ႕ဆက္ျပီးလည္း လက္တြဲသြားဦးမယ္
ခုခ်ိန္အတိုင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေပါ့

ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ အေမာမ်ား

က်မမွာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြရွိတယ္ .. ဒါေတြက မေကာင္းဘူး ျပင္သင့္တယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္လည္း မျပင္ႏုိင္ေသးဘူး .. ဒါေပမယ့္ ၾကိဳးစားျပီးေတာ့ ေတာ့ ျပင္ေနပါတယ္ ..

က်မ ငယ္ငယ္ကဆို ကိုယ္မေက်နပ္ရင္ မေက်နပ္ဘူးဆိုတာကိုေျပာလုိက္ရမွ ေနသာထုိင္သာရွိတယ္ .. စိတ္မပါဘူး မလုပ္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ကိစၥဆိုရင္လည္း ဘယ္သူခိုင္းခိုင္း မလုပ္တတ္ဘူး .. ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေနခ်င္သလို ေနႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးလည္းရွိတာကိုး ..

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ က်မ စာေတြဖတ္ျဖစ္တယ္ .. မွတ္မွတ္ရရ စစခ်င္း(၀တၱဳတို႕ ကာတြန္းတို႕ကလြဲရင္ေပါ့) တရားစာအုပ္ စကိုင္ျဖစ္တာက ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကစာအုပ္ေတြပါ .. ငယ္ငယ္က ေဖၾကီးက သေဘာၤလိုက္တယ္ .. ေမၾကီးကို စာအုပ္ေတြမွာရင္ ၀ယ္ပို႕ေပးျပီး ျပန္လာျပီး ျပန္ထြက္ေတာ့့ မယူသြားျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြ ဘုရားစင္ေအာက္က ဗီဒိုေလးထဲမွာ ထည့္ထားတတ္တယ္ .. ၁၀တန္းေအာင္ျပီး အိမ္နဲ႕ သင္တန္း တက္တုန္းကာလက ေန႕ခင္းဘက္ဆို အေပၚထပ္မွာ က်မတေယာက္တည္းရွိတာမ်ားတယ္ .. အဲလိုမ်ိဳးဆို ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ စာအုပ္ေတြေမႊေႏွာက္ဖတ္တတ္တယ္ .. အဲလိုစာေတြဖတ္ရင္း အသိေလးေတြရွိလာတယ္ .. (နဲနဲေပါ့ ..း) ဘယ္ကိစၥက သင့္ေတာ္လဲ ဘယ္ကိစၥက မသင့္ေတာ္ဘူးလဲ .. ဘယ္လုပ္ရပ္ကေကာင္းလဲ မေကာင္းလဲ စသည္ျဖင့္ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္တတ္လာတယ္ .. စာအုပ္က ရတဲ့ အသိနဲ႕ေပါ့ ..




အရင္ကဆို ကိုယ္ဒီလူတေယာက္ကို မေက်နပ္ဘူးမလား .. ခ်က္ခ်င္းျပန္တုန္႕ျပန္တတ္တယ္ .. မတုန္႕ျပန္ႏုိင္ရင္ေတာင္ စိတ္ထဲ တႏံု႕ႏံု႕နဲ႕ ေပါ့ .. ေနာက္တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ စာေတြမွာေရးထားသလို အားလံုးက ဧည့္သည္ေတြပဲ .. အားလံုးက ေသလူေတြပဲ .. အသက္ရွင္လာျပီဆိုကတည္းက ေသဖို႕ တေရြ႕ေရြ႕လွမ္းေနၾကတာပဲ .. ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူလည္းေသမွာပဲ ကိုယ္မုန္းတဲ့လူလည္းေသမွာပဲ .. ကိုယ္တုိင္လည္း တေန႕ ေသရမွာပဲ .. သူ႕ကိုမုန္းတဲ့အတြက္ ကိုယ္ပဲရံႈးတာပဲ .. ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြထဲက ဖဲ့ေပးျပီး သူ႕ကိုမုန္းေနေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ ေႏွာင့္ေႏွးေနျပန္ေရာ .. စတာေတြကို သိလာရတယ္ .. သိတယ္ဆိုေပမယ့္ သိတဲ့အဆင့္ပဲရွိပါေသးတယ္ .. လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ခံစားလြယ္တုန္း တုန္႕ျပန္လြယ္တုန္းေပါ့ .. ျပင္ရမယ္ ျပင္သင့္တယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ မျပင္ႏုိင္ေသးဘူး ..

ျပီး ေနာက္တခုက က်မအက်င့္က ဒီလူကို မေခၚမေျပာခ်င္ဘူးဆို လွည့္ကိုမၾကည့္တတ္တာ .. အားနာတယ္ဆိုတာလည္းမသိဘူး .. ၾကည့္မရရင္လည္း ၾကည့္မရဘူးပဲ .. ၾကည့္မရတဲ့အေၾကာင္းက ဘာလဲဆိုရင္လဲ တိတိပပ မသိ .. မုန္းခ်င္လို႕ကိုမုန္းတာ .. မေခၚခ်င္လို႕ကိုမေခၚတာ .. အဲလိုမ်ိဳးဆိုးပါတယ္ .. အဲဒီေတာ့ ေမၾကီးက ေျပာတယ္ .. သမီးတဲ့ လူေတြေနတဲ့ေနရာမွာ ေနေနသေရြ႕ေတာ့ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမွာပဲတဲ့ .. လူေတြနဲ႕ အဆက္အဆံမလုပ္ခ်င္ရင္ ေတာထဲသြားေနမွပဲရမယ္တဲ့ ..

က်မက ေခါင္းမာတယ္ .. ျပန္မေျပာနားမေထာင္ေပါ့ .. ဆူရင္ မထံုတက္ေတးနဲ႕ ေနာက္ကြယ္က် လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တတ္တယ္ .. ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တဲ့ကိစၥဆို လုပ္ေရာ ဘယ္သူ႕ေျပာစကားမွနားမေထာင္ဘူး .. ကိုယ့္ဥာဏ္ေလး တထြာတမိုက္ေလာက္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ မွန္တယ္ထင္ေနတာ ေတာ္ေတာ္လည္းရီစရာေကာင္းပါတယ္ .. အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဟုတ္လွျပီေပါ့ .. :D

ခုေတာ့ အရင္တုန္းကလို သိပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး .. (လုပ္လုိ႕ရတဲ့လူကိုေတာ့ လုပ္ေသးတယ္ :P) လုပ္ငန္းခြင္လည္း၀င္ေနရျပီ သူမ်ားႏိုင္ငံလည္းျဖစ္တယ္ေလ .. အပိုးက်ိဳးေနျပီေပါ့ .. မေျပာခ်င္လည္းေျပာရတယ္ .. မေခၚခ်င္လည္းေခၚရတယ္ .. မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕မရေတာ့ဘူး .. ကိုယ္ျပသနာျဖစ္လည္းလိုင္းရွင္းေပးမယ့္ မိဘက အနီးအနားမွာ မရွိ .. ေျပာရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္ သနားလာျပီ .. :P

ခုဒီမွာေတာ့ မျမင္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ၾကည့္တတ္ေနျပီ .. မရီျပခ်င္ေပမယ့္လည္း ရီျပတတ္ေနျပီ .. မေျပာခ်င္ေပမယ့္လည္း စကားလံုးေတြရွာျပီး ေျပာတတ္ေနျပီ .. စိတ္ထဲက မပါတာေတြလုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္လည္း ေမာပါတယ္ .. ဒီထက္ပိုျပီးရင့္က်က္သြားမယ့္ အသက္ပိုင္းက်ရင္ေတာ့ ရင္ထဲမွာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းထားျပီး အားလံုးကို စိတ္ပါလက္ပါ ရီျပ ျပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္ျပတတ္လိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ..

ညီမွ်ျခင္း

ခု အာရံုရေနတာ ဒီသီခ်င္းေလးေပါ့ .. ထန္မ္ဘြိဳင္းနဲ႕ စီစီျဖဴဆိုထားတာပါ .. အိမ္ေရာက္လို႕ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ အဲဒီသီခ်င္းေလးနားေထာင္မိတယ္ .. အၾကိဳက္ခ်င္းတူလို႕ လုိလည္း လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေပါ့ .. ဒီမွာ (ညီမွ်ျခင္း) ေဒါင္းလို႕ရတယ္ေနာ္ ..

အမွတ္ရေနသူ

စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥတခုကို တကယ္ ႏွဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ၾကံဳလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခံႏုိင္ရည္မရွိတတ္ၾကဘူး .. က်မေရာ ..

"ေမာင္ .. က်မကို ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲသြားပါနဲ႕ေနာ္ .." သူမ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးသံကို ေမာင္က ႏွစ္လိုစြာ ျပံဳးရင္း .. "ေမာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွင္းကို မခြဲသြားဘူး .. ကတိေပးတယ္ေနာ္ .." ဆိုတဲ့ ဒီစကားတခြန္းထဲနဲ႕ သူမ ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ .. ေက်နပ္ခဲ့တယ္ .. ေမာင့္အေပၚ သံသယဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ မထားခဲ့ဘူး .. ဒါေတြက က်မ ညံ့ခဲ့တာလား .. က်မ အားနည္းခ်က္လား .. အယံုလြယ္လြန္းခဲ့တာလား ..



က်မနဲ႕ ေမာင္တို႕ ေတြ႕ဆံုျဖစ္ပံုက မထူးျခားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပါ .. ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့အထိ က်မတို႕ အျဖစ္အပ်က္က အလြန္ကို သမားရိုးက်ဆန္တယ္ .. သူ႕ဖက္ကိုယ့္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြက တဆင့္ က်မတို႕ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတယ္ .. အစစ အရာရာ ဆန္႕က်င္ဖက္ ျဖစ္လြန္းေပမယ့္ က်မတို႕ တေယာက္အၾကိဳက္ တေယာက္လုိက္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးတယ္ .. ေမာင္က အျဖဴေရာင္က သိပ္ႏွစ္သက္ေပမယ့္ စည္းကမ္းမရွိတဲ့ က်မက အနက္ကစလို႕ အေရာင္ရင့္ေတြကိုသာ ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိတယ္ .. က်မက ေကာ္ဖီသိပ္ၾကိဳက္သေလာက္ ေမာင္က လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္ေတာင္ အေအးပဲ ေသာက္တတ္သူတစ္ဦး .. က်မက မိုးရြာတာကို ႏွစ္သက္ျပီး ေမာင္ကေတာ့ မိုးရြာတာကို အျပစ္တခုလို အေႏွာင့္အယွက္တခုလို ျမင္တတ္သူ .. အစစ အရာရာ ဆန္႕က်င္ဖက္ျဖစ္လြန္းေပမယ့္ ေမာင္က က်မကို လုိက္ေရာျပီး မိုးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့သလို က်မကလည္း ေမာင္မၾကိဳက္တဲ့ ေကာ္ဖီကို ေမာင္နဲ႕ေတြ႕ရင္မေသာက္ျဖစ္ပဲ ေမာင္နဲ႕ အတူ အေအးလိုက္ေသာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ .. က်မတို႕ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတာပဲေနာ္ ..

ခုေတာ့ ေမာင္က က်မသိပ္ၾကိဳက္ေပမယ့္ ေမာင္နဲ႕ အတူဆို မေသာက္ျဖစ္တဲ့ ေကာ္ဖီကို သူ႕ခ်စ္သူ အသစ္စက္စက္ေလးႏွစ္သက္ေအာင္ လိုက္ေသာက္တတ္ေနျပီ .. ဘယ္လိုယံုရပါ့မလဲ .. က်မအေပၚ သိပ္ခ်စ္တတ္တယ္ .. သိပ္ခ်စ္ႏုိင္တယ္လို႕ ထင္ခဲ့တဲ့ (က်မအထင္ပါ..) ေမာင္က ခု ေနာက္တစ္ေယာက္အေပၚ က်မကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြထက္ေတာင္ ပိုခ်စ္ေနခဲ့ျပီလား .. က်မေတြးရင္း ရင္ဘတ္က ေအာင့္သက္သက္ေ၀ဒနာ ခံစားလုိက္ရတယ္ .. အသည္းကြဲတဲ့ ခံစားခ်က္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕ ..

ေမာင္က က်မကို ခ်စ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရဘူးတဲ့ေလ .. က်မကလည္း ေမာင့္ေပၚ နားလည္ေပးႏိုင္လြန္းခဲ့ပါတယ္ .. ကိုယ့္ကိုယ္မယံုႏုိင္ေလာက္ေအာင္ေပါ့ .. ေမာင္က အလုပ္သိပ္မ်ားသူတေယာက္ .. သူ႕ အလုပ္ေတြအျပင္ မိသားစုလုပ္ငန္းအတြက္ပါ အခ်ိန္ေပးရတဲ့ ေမာင့္အေပၚ က်မ မညိဳျငင္ခဲ့ဘူး .. ေမာင္လာၾကိဳမယ္ေျပာျပီး မေရာက္ခဲ့လို႕ တေယာက္တည္း အျပန္လမ္းမွာ မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရတာေတြ .. ေမာင္ခ်ိန္းလို႕ လာေစာင့္ေနေပမယ့္ အျမဲတမ္း နာရီ၀က္ တနာရီ ေနာက္က်မွာ ေရာက္လာတတ္လို႕ စိတ္တို ေဒါသထြက္ေနရင္ေတာင္ ေမာင့္မ်က္ႏွာ ေမာင့္အျပံဳးကို ျမင္လိုက္ရင္ပဲ အလိုလို ေျပေပ်ာက္သြားတတ္တယ္ .. ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ က်မအေပၚ လြမ္းမိုးႏုိင္ခဲ့တယ္ .. စိုးမိုးႏုိင္ခဲ့တယ္ .. က်မ ေမာင့္ကို အလိုလုိေနရင္းနားလည္ေပးမိတယ္ .. အျပစ္မတင္မိဘူး .. က်မ ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနရရင္ ေက်နပ္ေနတတ္တယ္ .. ဒါေတြက အတၱကင္းတဲ့ က်မေမာင့္အေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြထင္ပါရဲ႕ ..

တေန႕ေတာ့ ေမာင္ေျပာလာခဲ့တယ္ .. ေျပာတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ဒီေလာက္ စိုးရိမ္စရာ ကိစၥ(ေမာင့္ကိုလက္လႊတ္ဆံုးရံႈးလိုက္ရတဲ့အထိေပါ့ ..) ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ မထင္ထားခဲ့မိဘူး .. ေမာင္ က်မကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလို႕ ေမာင္စကားေတြကို ယံုၾကည္ျပီး တစ္ေယာက္တည္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္ .. ျပသနာ အစလို႕ မသိခဲ့ခ်ိန္ထိ .. ေမာင့္စကားတစ္ခုပဲ ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္ .. ေမာင့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းလို႕ သိထားတဲ့ ေမာင့္ငယ္ခ်စ္ဦးျဖစ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ ေမာင့္ဘ၀ထဲ ျပန္၀င္ေရာက္လာျခင္းက က်မအတြက္ ကံဆိုးျခင္းစတင္ခ်ိန္ေပါ့ .. ေမာင္ သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ေတြ႕ေၾကာင္း ၀မ္းသာအားရေျပာတုန္းက ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြအေရာင္လက္ေနခဲ့တာ က်မက ရိုးရိုးသာမန္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလို႕ တံုးတံုးအအ ေတြးခဲ့ထင္ခဲ့တယ္ .. ဒါေတြက ေမာင့္ရင္ခုန္သံေတြလို႕သာသိခဲ့ရင္ က်မ တခုခုၾကိဳတင္ကာကြယ္ခဲ့မွာေပါ့ .. က်မသိပ္ႏံုလို႕ခံရတာပဲ .. ေမာင့္အျပစ္လည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး .. ခုခ်ိန္ထိ ဘာလို႕မ်ား အျပစ္မတင္မိတာပါလိမ့္ေနာ္ ..

ေမာင္ ငယ္ခ်စ္ဦးနဲ႕ လက္ရွိခ်စ္သူၾကားဗ်ာမ်ားခဲ့ခ်ိန္ေတြမွာလဲ က်မက ေမာင့္ကို သနားေနခဲ့ေသးတာ .. ေမာင့္ရင္နာရင္ က်မရင္ေတြကြဲအက္ေနတာ ေမာင္မသိခဲ့တာလား .. လစ္လ်ဴရႈခဲ့တာလား .. ေမာင္ က်မကို ထားခဲ့ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ေမာင္လိုအပ္လို ဆက္သြယ္လာရင္ မျငင္းမိပဲ ေမာင့္ေဘးနားေနျပီး စကားလံုးေတြ ရွာက်န္ႏွစ္သိမ့္ေပးမိတာေတြက က်မ သိပ္အခဲ့လို႕လား .. အမွတ္မရွိခဲ့လို႕လား .. အဲဒီအခ်ိန္ ေမာင့္ပါးစပ္က ေျပာလာတဲ့ ငယ္ခ်စ္ကို သိပ္ခ်စ္ေၾကာင္း စကားေတြကို က်မ ဘယ္လိုရင္ဘတ္နဲ႕ နားေထာင္ေပးခဲ့မိပါလိမ့္ .. ကိုယ္တုိင္ေတာင္ နားမလည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေမာင့္အေပၚ က်မ ခ်စ္ခဲ့တယ္ .. အဲဒီအတြက္ က်မ ရရွိခဲ့တာက ဘာလဲ .. စြန္႕ပစ္ခံရျခင္းတဲ့လား .. တရားရဲ႕လားေမာင္ .. ဒါေပမယ့္ အကုန္လံုးကို လက္မခံခ်င္ပဲ လက္ခံခဲ့ရတယ္ .. ဒါေတြဟာ အမွန္တရားေတြပဲတဲ့ေလ ..

အမွန္တရားဆိုတာ ေရွာင္လႊဲလို႕မွ မရႏုိင္ခဲ့တာပဲ .. ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ .. လိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မလိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ၾကံဳဆံုရမွာပဲေလ .. အေကာင္းအဆိုး အားလံုး လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ျဖတ္သန္းသြားမွာပါ ..

အမွတ္တရဆိုတာ
အမွတ္ရေနသူအတြက္သာ အသံုး၀င္တာပါ ..
အတိတ္ဆိုတာကလည္း ေမ့ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ တကယ္ရွိခဲ့တာပဲေလ ..
ခုခ်ိန္ထိေတာ့ က်မက အတိတ္ကို အမွတ္ရေနသူတစ္ဦးပါပဲ ..

ကိုယ္တုိင္ရွာ ဒုကၡ

ခုရက္ပိုင္း လူက ေနရတာ စိတ္မပါလက္မပါနဲ႕ ဘာမွလည္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိ .. အာရံုေတြကလည္း မ်ားေနပါတယ္ .. ဒီၾကားထဲ စိတ္မသက္သာစရာတစ္ခုကို ဒီမနက္က ေတြ႕လိုက္ရလို႕ စိတ္ထဲလဲ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းကိုမသိပါဘူး ..

ခုလိုမ်ိဳးမနက္ေစာေစာစီးစီး ေအာ္ဂလီဆန္သြားရတာ မွတ္မွတ္ရရ ခုတစ္ေခါက္နဲ႕ဆို ၂ခါရွိပါျပီ .. ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွမဟုတ္ပါဘူး .. ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာျပီး လက္ေဆာ့တာပါ ..

ပထမတစ္ေခါက္တုန္းက ရံုးမွာ အိုတီဆင္းတဲ့ေန႕ .. ရံုးေရာက္ျပီးရံုးမတက္ခင္ အင္တာနက္ကိုစဖြင့္ပါတယ္ .. (မဖြင့္ရရင္မေနႏိုင္လို႕ပါ ..:P) ဒီလိုနဲ႕ ဟို၀င္ ဒီထြက္ ေတြ႕တဲ့လင့္ေတြေလွ်ာက္ၾကည့္နဲ႕ ဟိုေခ်ာင္း ဒီေခ်ာင္း ေခ်ာင္းပါတယ္ .. ျမန္မာက်ဴးပစ္ ဖိုရမ္ထဲ၀င္ၾကည့္မိေတာ့ (အရင္က မ၀င္ျဖစ္ပါဘူး .. ခုလည္း မ၀င္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး .. အဲဒီတုန္းက အသိ အကိုတစ္ေယာက္ညႊန္လို႕ အေကာင့္လုပ္ျပီးခါစလည္းျဖစ္ ရံုးေရာက္ေရာက္ခ်င္း လုပ္စရာကလည္း မရွိေသးေလေတာ့ ၀င္ကလိတာေပါ့ေနာ္ :D)

စာေတြလိုက္ဖတ္ေနရင္းကေန က်ဴးပစ္မွာ နီေပါမွာ ေခါင္းျဖတ္သတ္တဲ့ ဗီဒီယုိမွတ္တမ္းလို႕ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္ .. အဲဒါကို မေနႏုိင္မထိုင္ႏုိင္ သြားကလစ္ပါတယ္ .. (သတိၱေသြးက ရဲရဲနီတယ္ဆိုေတာ့ေလ .. :P)

အဲဒီမွာ ျမင္လိုက္ရတာက လူအရွင္လတ္လတ္ကို ေသခ်ာလည္လီွးသတ္တာပါ .. အစပိုင္းၾကည့္ျပီးတာနဲ႕ လွီးလည္းလွီး ေသြးေတြလည္း တဗြမ္းဗြမ္းထြက္တာျမင္တာနဲ႕ ဆက္ျပီး မၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ ပိတ္လိုက္ရပါတယ္ .. အဲဒီတုန္းက ခံစားခ်က္က ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကိုမသိပါဘူး .. လူလည္း မနက္ေစာေစာစီးစီး ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားရပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သာဆက္မၾကည့္ရဲတာ သူမ်ားကိုလင့္ေပးျပီး ဒုကၡလွမ္းေပးလိုက္ပါေသးတယ္ .. :D .. ျပီးေတာ့လည္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္သတ္ခံရတာလဲ .. ဘယ္လိုသတ္တာလဲနဲ႕ လိုက္ေမးပါေသးတယ္ .. စပ္ကလည္းစပ္စုခ်င္တယ္ .. သတိၱလည္းမရွိပါဘူး .. ဒါေတာင္ ငယ္ငယ္က ၀မ္လိန္ တရုတ္ကားၾကည့္ျပီး ရဲေမလုပ္ခ်င္ေသးတာ .. :D (ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္တဲ့ :D)

ဒီေန႕က်ေတာ့လည္း ေစာေစာစီးစီး အီးေမးစစ္လိုက္တာ မိေက်ာင္းသားေရ ေျမြသားေရေတြနဲ႕ အိတ္လုပ္တာကို အသိဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ ေမးပို႕ထားတာ သြားေတြ႕ပါတယ္ .. စစခ်င္း တစ္ပံုႏွစ္ပံု ၾကည့္ျပီးတာနဲ႕ ဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့လို႕ ပိတ္လိုက္ရျပန္ပါတယ္ ..

ျမင္ရ ေတြ႕ရတာနဲ႕ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ညဴးစရာေကာင္းပါတယ္ .. ပထမကေတာ့ ပံုေတြကို ကူးျပီး ဒီမွာတင္မလို႕ပါပဲ .. ေနာက္ေတာ့ ပံုေတာင္ေစ့ေအာင္မၾကည့္ရဲတာ တစ္ပံုခ်င္းေဒါင္းဖို႕ဆို ေ၀လာေ၀းပါပဲ .. ဒါနဲ႕ ပဲ ပံုေတြ မတင္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ..

သတၱ၀ါေတြ မေသခင္ ခံစားသြားရမယ့္ ဒုကၡဆင္းရဲကို ေတြးမိျပီး ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ပါတယ္ .. တာ၀န္အရ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့လူေတြကိုလည္း သနားပါတယ္ .. ဘယ္သူ႕ၾကည့္ၾကည့္စိတ္ခ်မ္းသာစရာမရွိပါဘူး .. အဲလိုဘ၀မ်ိဳးေတြ ေရာက္မွာကိုလည္းေၾကာက္ပါတယ္ ..

ဒါေပမယ့္ လူရယ္လို႕ျဖစ္လာျပီဆိုမွေတာ့ ဒုကၡဆင္းရဲဆိုတာ ၾကံဳရမွာ မလြဲပါဘူး .. ခုမၾကံဳရေသးလည္း ေနာက္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ပါဘူးေလ .. ကိုယ္လည္းတေန႕ ေသရဦးမယ္ .. ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ေသရမလဲသာ မသိတာ .. တေန႕ နာရဦးမယ္ .. ဘယ္လိုေရာဂါေ၀ဒနာေတြခံစားရမလဲသာ မသိတာ .. ေတြးျပီးေတာ့လည္း ေၾကာက္မိပါတယ္ .. ဒီလိုပဲ အေတြးထဲမွာ လံုးလည္လိုက္ရင္း ဒီေန႕တစ္ေန႕ ျဖတ္သန္းလုိက္ပါဦးမယ္ ..

က်မျဖစ္အင္

မနက္မိုးလင္း အိပ္ရာထတာနဲ႕ သတိရမိတယ္ .. စားဖို႕ေသာက္ဖို႕ဘာရွိလဲ လွန္ေလွာၾကည့္ဖို႕ကိုေပါ့ .. (ဗိုက္ဆာတာကိုး .. :P)

တစ္ခါတစ္ေလ အလုပ္လုပ္ေနရင္းကိုသိပ္လြမ္းတာ .. အိမ္က အိပ္ရာေလးကိုေပါ့ .. အိပ္ငိုက္တာကိုး (အခ်ိန္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး .. ထမင္းစားျပီးခါစကိုေျပာပါတယ္ ..:P)

မိုးေတြရြာျပီဆိုလည္း သတိရတတ္ေသးတယ္ .. အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ထီးေလးကိုေပါ့ .. (က်မက ထီးကိုင္ရမွာပ်င္းသလို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ထားထားခဲ့တတ္တယ္ .. :D)

တခါ တခါက်လည္း လမ္းသြားရင္း ေနာင္တရတတ္ေသးတယ္ .. ေဒါက္ဖိနပ္ၾကီးတကားကားနဲ႕ ဒုကၡျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ေပါ့ .. (ေဒါက္ဖိနပ္စီးရတာၾကိဳက္တယ္ .. လမ္းေလွ်ာက္တာမ်ားရင္ တရြတ္တိုက္ ဆြဲခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေညာင္းတယ္ .. းP)

တခါတေလက်ေတာ့လည္း စိတ္ထဲက အသည္းအသန္ၾကိတ္ဆုေတာင္းရေသးတယ္ .. သူျမန္ျမန္လာပါေစလို႕ ေပါ့ .. (အိပ္ရာထေနာက္က်ျပီဆိုရင္ စီးေနက်ကား လြတ္သြားတဲ့အခါ ေနာက္ထပ္ ၁၀ မိနစ္ ၁၅ မိနစ္ေစာင့္ရျပီဆို လာၾကိဳမယ့္ ဖယ္ရီလြတ္ျပီေလ .. :P)

မိုးရြာေသာ ေန႕တစ္ေန႕

ေကာင္းကင္ၾကီးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးျပာေရာင္နဲ႕ ၾကည္လင္ေနရဲ႕ .. ေကာင္းကင္ၾကီးသာ ၾကည္လင္ေနတာပါ .. က်မစိတ္ေတြကေတာ့ ေနာက္က်ေနခဲ့တယ္ .. ေကာင္းကင္ၾကီးၾကည္လင္တာကို သေဘာက်ေပမယ့္ ေကာင္းကင္လို ၾကည္လင္နုိင္ဖို႕ကိုေတာ့ မၾကိဳးစားခဲ့ဘူး .. ေကာင္းကင္ၾကီးၾကည္လင္တာ ေနာက္က်ိတာ က်မအလုပ္မွ မဟုတ္ပဲ .. က်မနဲ႕မွ မဆိုင္တာ .. က်မခုခံစားေနရတာေတြသာ က်မနဲ႕ဆိုင္တာမဟုတ္ဘူးလား ..



က်မစိတ္ေတြ ညိဳေမွာင္ေနတယ္ .. ဘာလို႕လဲ .. အေျဖကို ေသခ်ာလုိက္စဥ္းစားေတာ့လည္း အေၾကာင္းအရာ မယ္မယ္ရရက မရွိ .. စိတ္ေတြ ညစ္ညဴးေနတယ္ .. အေၾကာင္းရင္း ဇစ္ျမစ္ကို ရွာၾကည့္ေတာ့ အေျဖက ေ၀၀ါးလို႕ ..

ေကာင္းကင္ၾကီးကိုၾကည့္ေနတုန္း တိမ္ညိဳ တိမ္မဲေတြ တရိပ္ရိပ္ တလိတ္လိတ္ တက္လာတယ္ .. က်မ ေပ်ာ္မိသလိုပဲ .. ေကာင္းကင္ၾကီးလည္း က်မလိုပဲ ညစ္ညဴးလာျပီ .. ၾကည္လင္ေနတဲ့အေရာင္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္လို႕ေပါ့ ..

ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ပဲ ေကာင္းကင္ ညိဳမိႈင္းမိႈင္းၾကီးက ေဒါသေတြ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို မိုးေရစက္ေတြ အျဖစ္နဲ႕ ရြာခ်လိုက္တယ္ .. က်မ စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားတယ္ .. ျပီးေတာ့ မိုးသံေလသံေတြနဲ႕ အတူ က်မရဲ႕ ၀မ္းနည္းမႈ ေတြကိုပါ ေပါက္ကြဲပစ္လိုက္တယ္ ..

မိုးသံေလသံေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းၾကားမွာ က်မရဲ႕ ငိုသံဆိုတာက မႈန္မႊားမႊားေလးရယ္ပါ .. ဘယ္သူမွ မၾကားႏုိင္ဘူးေလ .. က်မ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ .. က်မရဲ႕ ငိုရႈိက္္သံေတြကို ဖံုးဖိေပးထားလို႕ေပါ့ ..

PS. ဟိုတေန႕က ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ေလွ်ာက္ေရးထားတာပါ .. ခုေတာ့အားလံုးေအးေဆး :D

စိတၱဇအလြမ္း

ဒီသီခ်င္းေလးကို အခု အရမ္းၾကိဳက္တယ္ ..

ရႈပ္ေထြးေနေသာအေတြးမ်ား

အလြမ္းဆိုတာ ေ၀းျပီးမွသိႏုိင္တဲ့ အရာတစ္ခုပဲ .. ေ၀းေနခ်ိန္မွာ ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ ၾကိဳျပီး မလြမ္းတတ္ခဲ့လို႕ ခုခ်ိန္မွာ အေလ့အက်င့္မရွိခဲ့ဘူးေလ ..


ဒီလိုသာ အၾကာၾကီး ခြဲရမယ္မွန္းသိရင္ ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ေတြကို လက္ရွိထက္ပို တန္ဖိုးထားခဲ့မိမွာပဲ .. ခုခ်ိန္မွာ ေနာင္တရစရာမရွိေပမယ့္ ႏွေျမာေနမိတာ အမွန္ပဲ ..

ခ်စ္ျပီး လြမ္းရမယ္မွန္း ေသခ်ာသိခဲ့ရင္ ငါ့စိတ္ေတြကို အခ်ိန္ရွိတုန္း ျပဳျပင္ခဲ့မိမွာပဲ .. ခုေတာ့ ငါသိလိုက္တဲ့ခ်ိန္မွာ အနားမေနႏိုင္ေသးတဲ့မင္းကို ငါလြမ္းေနတတ္ျပီေလ ..

အခ်စ္ပင္လယ္မွာ အလြမ္းေတြေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းေနတယ္ .. ငါ့မွာသာအစြမ္းရွိရင္ အလြမ္းေတြ ကုန္ေအာင္ ခပ္ထုတ္ပစ္ခ်င္ရဲ႕ ..

အခ်ိန္ေတြကို ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ႏုိင္စြမ္းရွိမယ္ဆိုရင္ ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ့္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာကို ငါရစ္ျပစ္ခ်င္တယ္ .. မဟုတ္ရင္လည္း နီးစပ္ခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ရပ္တန္႕ျပီး အတိတ္မွာပဲ နစ္ျမဳပ္ခ်င္တယ္ ..

ငါပိုင္ဆိုင္မယ့္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ေသခ်ာတယ္ဆိုရင္ ဘာမွထပ္ျပီး ျခယ္မႈန္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူး .. ဒီပန္းခ်ီကား တန္ဖိုးတက္လာတာနဲ႕ အမွ် ငါ့လက္လွမ္းႏိုင္တဲ့ေနရာထက္ ေ၀းသြားမွာ ငါေၾကာက္ေနတယ္ ..

ငါေတြးပူေနတာေတြ သိပ္မ်ားေနျပီထင္တယ္ .. တကယ္ေတာ့ နင္နဲ႕ ငါ ပိုင္မယ့္ ပန္းခ်ီကား အလွပဆံုးျဖစ္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အတူေရးဆြဲလိုက္မယ္ေနာ္ ..

စိတ္ကူးယဥ္တာကို ေ၀းေ၀းေရွာင္တဲ့ ငါတစ္ေယာက္ ခုေတာ့ စိတ္ကူးထဲမွာ ေမွ်ာလြင့္ေနတတ္ျပီ ..