မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ ေဒါသ

ခုေနာက္ပိုင္း စကားတခြန္းေျပာေတာ့မယ္ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကိုစဥ္းစားျပီးမွ ေျပာတတ္လာတယ္ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲကေျပာခ်င္ေနတာ မေျပာရေတာ့ တႏံု႕ႏံု႕နဲ႕ေတာ့ ခံစားရတယ္ ..

စကားနဲ႕ရန္စဲဆိုတဲ့စကားက ေတာ္ေတာ္မွန္ပါတယ္ .. လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း မေျပာပဲ ျငိမ္ခံေနရင္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တတ္ၾကတယ္ .. အဲဒီလူ႕သေဘာေတြကို သိလာျမင္လာရရင္လည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္မိတယ္ .. ခုလည္း စိတ္ညစ္စရာတခုၾကံဳရျပန္ျပီ ..

ေနာင္တ မရခ်င္ခဲ့ဘူး
ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ မေျပာလိုက္ရလို႕
မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာထြက္သြားလို႕

ဘယ္အရာမဆို အစကျပန္စလို႕ရႏိုင္ပါ့မလား
ျဖစ္ျပီးခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္အတြက္
ဘယ္သူ႕လက္ညွိဳးထိုးရမလဲ
ျပန္ၾကည့္မိေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ထိုးမိရက္သားပါလား

အရာအားလံုး ျပဳျပင္ရင္ အေကာင္းအတိုင္းျပန္ျဖစ္သတဲ့လား
မထင္ပါဘူး
ျမင္ရမွ ဒဏ္ရာမဟုတ္ဘူးေလ
မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္ထဲတႏံု႕ႏံု႕ခံစားရတာ
ရင္ထဲက ဒဏ္ရာကို ဘယ္သူသိႏုိင္မလဲ

အရာရာကို ေမ့ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္
ဒဏ္ရာေတြလည္း အလိုလိုေပ်ာက္ပါလိမ့္မယ္
လုပ္ယူေနစရာမလိုေလာက္ေအာင္ပဲ
ကုစားေပးမယ့္ အခ်ိန္ရွိတယ္

တခုေတာ့ေက်နပ္မိတယ္
ဘာစကားတခြန္းမွေျပာမထြက္ခဲ့တာကို
ဘာမွသူတပါးအေပၚ မနာက်င္ေစခဲ့လို႕
ငါမေျပာခဲ့တာကပဲ
သူ႕အတြက္ နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့ရင္
စိတ္မေကာင္းပါဘူး
ငါမလြန္ဘူးထင္ပါတယ္

၀မ္းနည္းစရာတခုကေတာ့
သူ ငါ့အေပၚနားမလည္ခဲ့ဘူး

က်မစိတ္ကို နာက်င္ေစတဲ့ ညီမေလးတေယာက္ရွိခဲ့ဘူးတယ္ .. ရွိခဲ့ဘူးတယ္ဆိုေတာ့ ခုမရွိေတာ့ဘူးေပါ့ .. ?????????