စုေပါင္းအလွဴမဂၤလာတခု

မိုးခါးတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ စုေပါင္းျပီး အလွဴတခု ျပဳလုပ္ျဖစ္ပါမယ္ .. လာမယ့္ ေသာၾကာေန႕ (ခရစၥမတ္ေန႕)မွာပါ .. အလွဴအတြက္ အားလံုး ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ .. မိုးခါးတို႕ ျပဳလုပ္မယ့္ အလွဴကို အဆင္ေျပမယ္ဆို အထက္ပါ အစီအစဥ္အတုိင္း လာေရာက္ၾကဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ..

မလြယ္ကူမယ့္
ဆံုေတြ႕ျခင္းေတြနဲ႕
တေနရာစီက လာဆံုေတြ႕ၾကတယ္

မျမဲျခင္းေတြနဲ႕
ျပည့္ေနတဲ့ ေလာက
လက္ရွိ ဆံုေတြ႕ခ်ိန္ကို
တန္ဖိုးထားၾကမယ္

ကမၻာနဲ႕ခ်ီျပီး မေတြးဘူး
ႏုိင္ငံနဲ႕ ခ်ီျပီးလည္း မေတြးေသးဘူး
လက္လွမ္းမွီသေလာက္
ေကာင္းရာျပဳဖို႕
ၾကိဳးစားၾကမယ္

တေန႕ေန႕
တေယာက္တေနရာ
ေ၀းသြားခဲ့ရင္ေတာင္
အမွတ္ရေနေၾကးေပါ့ ..

ခရစၥမတ္ေန႕ ညဘက္မွာလည္း ကမ္းေျခသြားမယ့္ အစီအစဥ္လဲ ရွိပါတယ္ .. း)) အားလံုးပဲ မိုးခါးတို႕ရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .. း))

က်မႏွင့္ မိုးခါး

က်မက ေန႕ရက္ေတြကို အမွတ္တရအေနနဲ႕ မမွတ္မိတတ္တဲ့သူတေယာက္ပါ .. အစပိုင္းကေတာ့ မွတ္မိတယ္ ထင္ပါတယ္ .. ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုယ္ကခ်ည္း သတိရ အမွတ္ရေနရတာ မလိုခ်င္တာနဲ႕ ေမ့ပစ္တတ္ခဲ့တယ္ .. အဲလိုနဲ႕ ခုေနာက္ပိုင္း က်မအတြက္ သိမ္းထားစရာ အမွတ္တရဆိုတာ သိပ္ကို နည္းပါးပါတယ္ ..

မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ မိတ္ဆက္ေပးလို႕ စုဗူးဆုိက္ေလးမွာ စာစေရးျဖစ္ပါတယ္ .. တကယ္ေတာ့ စစခ်င္း ကိုယ္တုိင္လည္း မေရးတတ္ (ခုလည္း မေရးတတ္ေသးပါဘူး..) ေရးလည္း သိပ္ေရးခ်င္ (ပို႕စ္တင္ခ်င္တာပါ :D) ဆိုေတာ့ မႏုိင္ႏုိင္းစေနရဲ႕ စာေတြကို က်မက စုဗူးေလးမွာ တင္တင္ေပးတတ္ခဲ့ပါတယ္ .. စုဗူးမွာ အမ်ားစုက ျမန္မာႏုိင္ငံက ျဖစ္လို႕ ဘေလာ့စေပါ့ကို ၀င္ဖို႕ အခက္အခဲေတြ ရွိတယ္ဆိုတာလည္း သိထားလုိ႕ပါ .. မစေနရဲ႕ စာေတြကို အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ .. စာတုိင္းမွာ တခုမဟုတ္တခု ရေစတတ္လို႕ပါ .. က်မ ေလးစား အားက်တဲ့သူေတြထဲမွာ မစေနလည္း ပါပါတယ္ .. ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ မစေနလို သူတပါးအတြက္ အင္အားျဖစ္ေစမယ့္စာေတြ အေတြးေတြ ေပးႏုိင္မယ့္စာေတြ ေရးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ .. (ျဖစ္ မျဖစ္ကေတာ့ ပါရမီေပါ့ေနာ္ .. :D)

စုဗူးက က်မအတြက္ေတာ့ စာၾကည့္စင္ပါပဲ .. စုဗူးမွာ စာေရးေကာင္းသူေတြ အလြန္မ်ားပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ က်မအတြက္ ညီမေလး တေယာက္လည္း ရခဲ့တယ္ .. သူကလည္း က်မကို တြယ္တာသလို က်မကလည္း သူ႕အေပၚကို သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတယ္ .. က်မ ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ေတြ႕ဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး .. သူပို႕ေပးတဲ့ စာအုပ္နဲ႕ အေခြေလးေတာ့ က်မမွာ ရွိေနပါတယ္ ..

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စုဗူးမွာ စာေတြ မေရးျဖစ္ေတာ့ပဲ ကိုယ့္အိမ္ေလးနဲ႕ ကိုယ္ သပ္သပ္ ေနခ်င္လို႕ ဘေလာ့စေပါ့က အိမ္ေလးကို ေဆာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ .. က်မ ဘေလာ့စေပါ့ အိမ္ေလးကို စေဆာက္တုန္းက ယိုင္နဲ႕နဲ႕ေပါ့ .. ခုေတာ့ လူျမင္သူျမင္ နဲနဲေတာ့ ေကာင္းလာသလိုပါပဲ .. :D

စစခ်င္း ဘာမွမလုပ္တတ္ (ခုလည္း ေယာင္၀ါး၀ါး :P)

ပထမ နာမည္ေပါ့ စဥ္းစားတယ္ .. ဘာေပးရမလဲ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ eternal star ဆိုျပီး စဥ္းစားျပီး ေပးလုိက္တယ္ .. စာကေတာ့ မေရးတတ္ေသးပါဘူး .. ဘေလာ့နာမည္ေတာ့ရလာျပီဆိုျပီး စာေတြလုိက္ရွာဖတ္ ဘေလာ့လုပ္နည္းေတြလုိက္ဖတ္ .. ေနာက္ဆံုး မေနာသားဘေလာ့ကိုေရာက္ျပီး သူ႕ေမးကို အက္ျဖစ္တယ္ .. ျပီးေတာ့ က်မ မသိတာေတြ သူ႕ကိုေမး .. မေနာသားကူညီေပးလို႕ အိမ္တလံုး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာ့ ျဖစ္လာျပီ .. မေနာသားကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္ .. း))

က်မရဲ႕ ပထမပို႕စ္က ႏို၀င္ဘာလ ၂၀ လို႕ ျပထားပါတယ္ .. တကယ္က က်မ ဒီဘေလာ့ကို လုပ္ထားတာ ဒီထက္ေစာပါတယ္ .. နာမည္စိတ္တုိင္း မက်တာနဲ႕ ဟိုဟာအလိုမက် ဒီဟာအလိုမက်ေပါ့ ..

က်မစိတ္က ဒါကို လုပ္ခ်င္ျပီဆို ခ်က္ခ်င္း .. ကမန္းကတမ္းလုပ္တဲ့အတြက္လည္း လုပ္ျပီးရင္ စိတ္တုိင္းက မက်ခ်င္ဘူး .. ဒီလိုနဲ႕ နာမည္ေပးျပီး ထံုးစံအတိုင္း စိတ္တိုင္းမက်ဘူးေပါ့ .. ေနာက္ေတာ့ နာမည္ထပ္စဥ္းစား စဥ္းစားရင္းနဲ႕ မိုးခါး ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ၾကိဳက္မိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းလို႕ရတယ္ မရဘူးဆိုတာကို မသိဘူး .. ဒါကို ဗညားရွိန္က ေျပာင္းလို႕ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့မွ မိုးခါး (ထာ၀ရၾကယ္စင္) ဆိုျပီး အတည္ျပဳျဖစ္သြားတာပါ ..

တခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္ .. မိုးခါး ဆိုတာ မေကာင္းဘူးတဲ့ .. ေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ ၾကိဳက္ပါတယ္ .. ဘာလို႕ ၾကိဳက္လဲ ဆိုတာ သိေပမယ့္ မေျပာျပတတ္ပါဘူး .. :D

က်မ စိတ္ကူးကေတာ့ ကိုယ့္ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေလးမွာ စိတ္ကူးနဲ႕ စာေရးမယ္ .. တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ေပါ့ .. :D

လူတုိင္းမွာ ျဖတ္သန္းရတဲ့ ဘ၀ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးမ်ိဳး က်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကူး ကိုယ့္ခံစားခ်က္ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္ .. တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဦးတည္ခ်က္ မတူႏုိင္သလို အဆံုးသတ္လည္း တူညီႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး .. ဘေလာ့မွာ စာေရးတဲ့သူေတြကလည္း ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဦးတည္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ခံစားခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေရးၾကတယ္ .. အနည္းဆံုးေတာ့ တျခားသူအတြက္ အက်ိဳး မရွိခဲ့ရင္ေတာင္ စာေရးတဲ့သူအတြက္ အက်ိဳးရွိလိမ့္မယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္ .. စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္ေနတယ္ .. စာေတြ ခ်ေရးလိုက္လို႕ ေပါ့သြားမယ္ .. ကိုယ္နဲ႕ ခံစားခ်က္ တူသူေတြ ခင္မင္သူေတြ အခ်င္းခ်င္း အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးၾကလို႕ ခံစားခ်က္ေတြ သက္သာသြားမယ္ .. အနည္းဆံုးေတာ့ စာေရးသူအတြက္ စိတ္ထြက္ေပါက္တခုအေနနဲ႕ေတာ့ အက်ိဳးရွိမွာပါ .. အဲလိုပဲ ထင္ျမင္မိပါတယ္ ..

မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘေလာ့မွာ စာေရးၾကတဲ့သူေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္ .. ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ရွိၾကမယ္ .. ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပဖို႕အတြက္ နားေထာင္ေပးမယ့္သူ နားေထာင္ဖို႕ အခ်ိန္ေပးႏုိင္တဲ့သူက ရွားပါးပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႕ပဲ စာေတြ ေရးျဖစ္ၾကတာလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္ .. ခံစားခ်က္ ပင္ကိုဗီဇ အေျခအေန စတာေတြ ေပါင္းစံုသြားလို႕ စာေတြစေရးျဖစ္ၾကတယ္လို႕ ထင္မိတယ္ ..

ဘယ္လို စိတ္မ်ိဳးနဲ႕ပဲ စာေရးျဖစ္ ေရးျဖစ္ ဘေလာ့မွာ စာေရးတဲ့သူတေယာက္ အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ဘေလာ့အတြက္ ေပးရပါတယ္ .. ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပ ျဖစ္ဖို႕လည္း အခ်ိန္ေပးရပါတယ္ .. ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး အသက္၀င္ေနဖို႕လည္း အခ်ိန္ေပးျပီး ၾကိဳးစားေရးရပါတယ္ .. ဒါေၾကာင့္လည္း လူတုိင္း ကိုယ့္ဘေလာ့ ကိုယ့္အိမ္ေလးကို အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ သံေယာဇဥ္ရွိၾကလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္ ..

က်မကိုယ္တိုင္လည္း စာေရးခ်င္စိတ္ရွိလို႕ ဘေလာ့ကို စေရးပါတယ္ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘေလာ့ဂါလို႕ မခံယူႏိုင္ေသးပါဘူး .. ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳကေန သင္ခန္းစာေတြ ေပးရေလာက္ေအာင္လဲ ၀မ္းစာက မျပည့္ေသးပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ စာေရးခ်င္စိတ္ရွိလို႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္ .. ဒီဘေလာ့အိမ္ေလးက က်မအတြက္ ေန႕စဥ္ျဖတ္သန္းမႈေတြထဲက အစိတ္အပိုင္းတခုပါပဲ .. သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒီဘေလာ့ေလးေၾကာင့္ အမ်ားၾကီး ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ .. ညီအကို ေမာင္ႏွမ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ လိုအပ္မယ္ဆို ကူညီေပးမယ့္သူေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ .. ဒါေတြက အက်ိဳး အျမတ္လို႕ပဲ တြက္္ပါတယ္ .. ေရွ႕ဆက္ျပီးေတာ့လည္း က်မ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ဘေလာ့ေလးမွာ မိုးခါးနာမည္နဲ႕ မတတ္တတတ္ စာေတြ ေရးေနပါဦးမယ္ .. း))

ဏီကင္းက က်ေနာ္နဲ႕က်ေနာ့ဘေလာ့ ဆိုတဲ့ ပို႕စ္နဲ႕ တဂ္ပါတယ္ .. ဒါေၾကာင့္ က်မကလည္း ေရးလုိက္ပါတယ္ .. က်မႏွင့္ မိုးခါး ဆိုျပီးေတာ့ .. း)) ဏီကင္းေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. း))

ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ (၄)

လြမ္းေနပါတယ္
မျဖစ္ႏုိင္ျခင္းေတြကို
တမ္းတတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္
လြမ္းရံုေလး လြမ္းေနျခင္းမ်ိဳးပါ

ဟိုေန႕က ထူးထူးျခားျခား ေဆာင္းနံ႕ေလးကို ရလိုက္မိပါတယ္ .. သူငယ္ခ်င္း အိမ္က အထြက္မွာ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ေလစိမ္းနဲ႕ အတူ ရလိုက္တဲ့ ရနံ႕ကေတာ့ ဒီကိုေရာက္ျပီး တခါမွ မရဘူးေသးတဲ့ ေဆာင္းရဲ႕ ရနံ႕ေလးပါပဲ ..

ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်ိန္ကို ျပန္လိုခ်င္တယ္လို႕ေတာ့ မျငီးျငဴမိပါဘူး .. ျဖစ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္တာပဲ .. တခါတေလေတာ့လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဘယ္လို ဆိုတာမ်ိဳးေလးပဲ ျပန္အမွတ္ရေနခ်င္မိပါတယ္ .. တမ္းတစရာ သိပ္မ်ားမ်ား စားစား မရွိေပမယ့္ အဲဒီထဲကမွ လြမ္းစရာေလးေတြကို တခ်က္တခ်က္ အမွတ္ရမိေနရံုေလာက္ပါပဲ ..

ကေလး ကာတြန္းကားေလးေတြကို ၾကည့္ရတာ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတာပဲ .. ေဆးၾကိမ္လံုးေလးတလံုး ရွိရံုနဲ႕ စားစရာ ေသာက္စရာေတြနဲ႕ အ၀တ္အစား လွလွေတြ ဖန္တီးႏုိင္သလို အဆံုးသတ္မွာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္သိမ္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ခ်ည္းပဲ .. (စိတ္ခ်မ္းသာစရာပဲ း))

ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ကိုယ့္ တူေလးတေယာက္ကို သတိရမိေသးတယ္ .. တခါ အိမ္ေရွ႕မွာ ေျမာင္းေဖာ္ေနတဲ့ လူေတြရွိေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္က အမနဲ႕ တူေလးနဲ႕က ၀ရန္တာမွာေပါ့ .. အျပင္ကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ .. ကေလးဆိုေတာ့ ဟိုေမး ဒီေမး ေမးတယ္ေပါ့ .. ဟိုဦးဦးေတြက ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဘာလဲ ညာလဲေပါ့ .. အမကလည္း ဂြင္၀င္တုန္းကေလးကို ဆံုးမခ်င္ေသးတာကိုး .. ကေလးက ေက်ာင္းေတာ့တက္ေနျပီ .. လက္ေရးက အေဒၚလုပ္တဲ့သူေျခရာနင္းလို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ စုတ္ပါတယ္ .. :P .. ကေလးကို စာၾကိဳးစားေစခ်င္ေတာ့ အမက "ဒီ ဦးဦးေတြက ငယ္ငယ္က စာေကာင္းေကာင္းမဖတ္လို႕ လက္ေရး လွလွမေရးလို႕ ခုလို ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ရတာ .. သားသားေရာ စာလုပ္မလား အသက္ၾကီးမွ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္မလား" ဆိုျပီးေမးေရာ .. ဒီေတာ့ ကေလးကလည္းျပန္ေျဖတယ္ .. "သားသားၾကီးလာရင္ အဲဒီဦးဦးေတြလို လုပ္မွာ" တဲ့ေလ .. :P ကေလးစိတ္ထဲ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး သူစဥ္းစားမိတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ .. :D (စာေတာ့မလုပ္ဘူး ခ်ီပံုးပဲ ထမ္းမယ္ဆိုတာေတာင္ သြားသတိရမိေသးတယ္ .. :D)

ကေလးေတြနဲ႕ ေနရတာ ရီလည္း ရီရတယ္ .. တခါတေလလည္း သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ရတယ္ .. :D

ဒီမွာ တူတူရွိေနတဲ့ အမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႕ မိုးခါးနဲ႕က ညီအမအရင္းေတြလိုပဲ ရင္းႏွီးတယ္ .. ခ်စ္လည္း ခ်စ္တယ္ .. အဲဒီအမေတြက ေမြးထားတဲ့ တူ တူမ ၃ေယာက္ရွိတယ္ .. သူတို႕နဲ႕ တူတူေနရရင္ ကိုယ့္မွာ ရီရခက္ ငိုရခက္ အျမဲတမ္းျဖစ္တယ္ .. ခုေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြက ေကၽြးတဲ့အစာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မလားမသိဘူး လူျဖစ္ သိပ္ျမန္တာပဲ .. ျမင္ေနေတြ႕ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ဇာတ္လမ္း ရုပ္ရွင္ေတြေၾကာင့္လဲ ပါမယ္ထင္တယ္ ..

တူမေလးရဲ႕ အေဖက ရုပ္ရွင္ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ .. အျငိမ့္ကအစ ဘယ္လိုကားျဖစ္ျဖစ္ သူၾကည့္တယ္ .. အေဖက ၾကည့္ေတာ့ သမီးပါ ၾကည့္ျပီေပါ့ .. ျမန္မာမင္းသား မင္းသမီးေတြရဲ႕ ခ်စ္ခန္းၾကိဳက္ခန္းေတြက မ်က္ေစ့ ယဥ္ေနပါလိမ့္မယ္ ..

တရက္က်ေတာ့ မိုးခါးတို႕ပါရွိေနတဲ့အခ်ိန္ .. မိုးခါးသူငယ္ခ်င္းပါရွိတယ္ .. သမီးကို ေမးတာေပါ့ .. ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ .. ေယာက်ာၤးေလး သူငယ္ခ်င္းဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲေပါ့ .. အဲဒီတုန္းက ကေလးက သူငယ္တန္း အၾကိဳပဲရွိေသးတယ္ .. ကေလးကလည္း ေျပာရင္းနဲ႕ "သမီးမွာ ၾကိဳက္တဲ့ေကာင္ေလးရွိတယ္တဲ့ .." သူ႕အေဖေရာ အေမေရာ မ်က္လံုး ျပဴးေရာ .. ဒါနဲ႕ မၾကီးက "သမီး ၾကိဳက္တယ္လို႕ မေျပာရဘူး .. ခင္တယ္ေျပာရတယ္" လို႕၀င္ေျပာေရာ .. ဒီေတာ့ ကေလးက "မဟုတ္ဘူး မာမားရဲ႕ .. သမီးက ခင္တာမဟုတ္ဘူး .. သေဘာက်တာ" တဲ့ေလ .. ေကာင္းေရာ .. မိုးခါးတို႕မွာလည္း မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ ရီကလည္း ရီခ်င္ .. :D ဒါေၾကာင့္ေျပာပါတယ္ .. ကေလးေတြက အတုျမင္ အတတ္သင္ သိပ္ျမန္တယ္လို႕ ..

ရပ္ပါဦးမယ္ .. ေနာက္ စိတ္ကူးေပါက္မွ ေပါက္ကရ ထပ္ေရးပါဦးမယ္ .. ခုတေလာလည္း လူက နဲနဲ လြတ္ခ်င္ေနလို႕ .. :P

တခန္းရပ္ အိပ္မက္

အိပ္မက္ေတြ
လက္ေတြ႕ျဖစ္လာဖို႕
မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ
ေပးမက္စရာမလိုပါဘူး

စိတ္ကူးဆိုတာ
ရွိလာခဲ့ရင္
စိတ္ကူးယဥ္ေနရံုလည္း
မျပီးဘူး

စိတ္ကူးေတြ
အိပ္မက္ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ
မနက္ မိုးမလင္းေသးဘူး

ဒီအာရံုတက္က
အိပ္မက္ေတြ လက္ေတြ႕ျဖစ္လာမလား
ၾကိဳးစားမႈမပါသေရြ႕
သိပ္ေတာ့လည္း မထင္ေသးဘူး

လမ္းေတြမ်ားတယ္
လမ္းမွန္ဖို႕ ခက္မယ္
ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ မ်ားတယ္
မမွားဖို႕လည္း ခက္ဦးမယ္

ရႈပ္တယ္
လက္ရွိအခ်ိန္ေလးေတာ့
အေကာင္းဆံုးအေနအထားနဲ႕
တန္ဖိုးထားခ်င္ေသးတယ္

က်မႏွင့္ ပံုရိပ္ ဒီဇင္ဘာ

ခုခ်ိန္က ရန္ကုန္မွာသာဆို ေဆာင္းရာသီလို႕ သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚၾကမယ့္ အခ်ိန္ေပါ့ ..

က်မသာ ရန္ကုန္မွာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ဒီဇင္ဘာ မနက္ေစာေစာေတြမွာ ေဖၾကီးက အတင္းႏိႈးလို႕ ႏိႈးရမယ့္ မနက္ေတြနဲ႕ ျပည့္ေနမွာပဲ .. အိပ္ရာထဖို႕ အပ်င္းထူတတ္တဲ့ က်မနဲ႕ မနက္ေစာေစာဆို ကိုယ့္သားသမီး ကိုယ့္ဇနီးနဲ႕ လမ္းထေလွ်ာက္ခ်င္တတ္တဲ့ ေဖၾကီးတို႕ရဲ႕ မနက္ေစာေစာ ေနာင္ဂ်ိန္ အခ်ိန္ေတြေပါ့ .. တခါတေလလည္း စိတ္လိုလက္ရ .. တခါတေလလည္း မႈန္ကုတ္ကုတ္ မနက္ခင္းေတြကို ျဖတ္သန္းရလိမ့္မယ္ ..

တခ်ိဳ႕ရက္ေတြက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္းျပီး ကန္ေတာ္ၾကီးတပတ္ လမ္းေလွ်ာက္ၾက ေျပးၾက ၾကက္ေတာင္ရိုက္ၾက .. ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ကန္ေတာ္ၾကီးပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ကားသြားရခက္ေလာက္ေအာင္ လူေတြနဲ႕ ျပည့္က်ပ္ေနၾကလိမ့္မယ္ .. ရန္ကုန္မွာသာ က်မ ရွိေနမယ္ဆို ဒီလူအုပ္စုထဲ ပါေနႏုိင္တယ္ ..

ေဆာင္းတြင္း မနက္ခင္း အထူးသျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလမွာ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ေကာင္းတဲ့ ေနရာတုိင္းလိုလို လူေတြျပည့္ေနတတ္တယ္ .. ဒီလိုပဲ မနက္ေစာေစာထ ေဆာ့ကစားျပီးတာနဲ႕ မုန္႕ဆုိင္ေတြမွာလည္း လူေတြ ျပည့္ေနလိမ့္မယ္ ..

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပံုမွန္ က်န္းမာေရးလုိက္စားတဲ့အေနနဲ႕ လမ္းေတြေလွ်ာက္ၾကတယ္ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အေဖာ္ေကာင္းလို႕ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြကို ပိုးပန္းဖို႕ မနက္ေစာေစာထ ဇာတ္လမ္းရွာၾကလိမ့္မယ္ .. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ မနက္ခင္းတုိင္းက တျခားလေတြထက္ေတာ့ အသက္၀င္တာ ျမန္ေနက်ပဲ ..

ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးျမဴေတြၾကားမွာ လက္တြဲထားၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြလည္း ရွိမယ္ .. တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၾကိဳးစားဆဲ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိသားစု အလုိက္ ..

က်မကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေခၚျပီဆို ေလွ်ာက္ျပီး အျပန္ ဘာစားၾကမွာလဲ ဆိုတာက စေမးတယ္ ..

ေတာ္ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်မက ေဖၾကီးနင္းတဲ့ စက္ဘီးေနာက္က အေခ်ာင္လိုက္ေနက်ေပါ့ .. မနက္မိုးမလင္းေသးဘူး ေဖၾကီးက လာႏိႈးတယ္ .. လမ္းေလွ်ာက္မယ္ .. လိုက္မလားတဲ့ .. ဒီလိုဆို က်မက မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ ျပန္ေမးမယ္ .. ဘာနဲ႕သြားမွာလဲလို႕ .. စက္ဘီးဆို လုိက္တယ္ .. ေျခလ်င္ဆို ဟင့္အင္းပဲ .. ဒီလို က်န္းမာေရးလုိက္စားပံုမ်ား .. :D

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကပဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ျပန္ေနက် လမ္းေလး စက္ဘီးစီးတဲ့ လမ္းေလး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္ရွိတဲ့ လမ္းေလးမွာလို႕ ထင္တယ္ .. အဖြားၾကီးတေယာက္ ေရာင္းတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါး က်ဲက်ဲေလး အျမဲတမ္း စားေနက် .. အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ က်မတို႕ မိသားစု စံုစံုလင္လင္ရွိေနခဲ့ၾကတယ္ .. ခုေတာ့ ..

အခ်ိန္ေတြလည္း သူ႕ဟာသူ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတယ္ .. က်မတို႕လည္း အခ်ိန္ကို လုိက္ျပီး လႈပ္ရွားေနၾကတယ္ .. တခ်ိဳ႕က ေပ်ာ္ရႊင္စြာ .. တခ်ိဳ႕က စိတ္ညစ္ညဴးစြာ .. တခ်ိဳ႕က အထီးက်န္စြာ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တေန႕ေန႕ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပည့္စံုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဇာတ္သိမ္းၾကေလသတည္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ အဆံုးသတ္ႏုိင္ၾကဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ ..

တခ်ိန္က

အလင္းေတြနဲ႕အတူ
ငါ့ရင္ထဲ ၀င္တဲ့အေတြးက
နင့္ေၾကာင့္ လင္းလက္ေတာက္ပတယ္
အေရာင္ေတြ စံုတယ္
ရနံ႕ေတြ သင္းတယ္

ေန႕စဥ္ လႈပ္ရွားမႈတုိင္း
ရွင္သန္မႈတိုင္းကလည္း
နင့္ စိုးမိုးမႈေအာက္မွာ
အဓိပၸါယ္ ေလးနက္တယ္

ခက္ခဲမဲ့ အရာတုိင္း
အေျခအေနတုိင္း
နင့္ ႏွစ္သိမ့္မႈေအာက္မွာ
ေ၀၀ါးေပ်ာက္ကြယ္

အဆံုးေတာ့
ဘယ္အရာမွ မျမဲဘူးဆိုတာပဲ
ငါယံုၾကည္လိုက္တယ္

ျပီးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြက အတိတ္
လက္ရွိမွာ ရင္ဆုိင္ေနရတာက ပစၥဳပၸန္

ပစၥဳပၸန္မွာ ငါ့အတြက္
နင့္ေၾကာင့္ မလင္းတဲ့ မနက္ခင္းလဲ လင္းတယ္
ေက်းငွက္သံလည္း သဘာ၀အတုိင္း သာတယ္

အက်ိဳးမရွိတဲ့
အေတြးနဲ႕ အတိတ္အတြက္
အခ်ိန္ကုန္တာမ်ား
နာရီသံေတြေတာင္ ေမ့လို႕

ငါက
မလိုအပ္တာေတြကိုမွ
အပိုေတြ လုပ္ေနမိတဲ့လူ

ေျပာရဦးမယ္

ေျပာရဦးမယ္ ..

ဟို က်န္ခဲ့တဲ့ တပတ္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ (သူငယ္ခ်င္းပဲ ဆိုပါေတာ့ .. ကိုယ္နဲ႕ မခင္ပဲ ဒီက်မွ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အေဖာ္လုိက္ျပီး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေပါ့ေနာ္ .. :P) ရန္ကုန္ကေန အလည္လာလို႕ ဆန္တိုဆာကို လုိက္ပို႕ျဖစ္ပါတယ္ .. ဆန္တိုဆာကို ေရာက္တဲ့ အေခါက္တိုင္း တခါမွ ၀င္ၾကည့္ဖို႕ စိတ္မကူးခဲ့တဲ့ ေရေအာက္ကမၻာကို ၂၂ က်ပ္ ေပးျပီး မိုက္မုိက္မဲမဲ ၀င္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္ .. :P .. ဂယ္ပါ .. တခါပဲ .. ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မသြားေတာ့ဘူး .. ကံမေကာင္းပံုက အဲဒီ လက္မွတ္၀ယ္ရင္ လင္းပိုင္ပြဲကို ၾကည့္လို႕ရတာေတာင္ အခ်ိန္ကို ငဲ့ကြက္ေသာအားျဖင့္ မၾကည့္ခဲ့ရေတာ့ ပိုလို႕ကို မတန္ေတာ့ပါဘူး .. (ပြဲခ်ိန္လြန္သြားျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္ .. း()

လွသလားဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူး .. (မဆိုးဘူးလား ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ ဆိုးပါတယ္ .. အရမ္းလည္းက်ဥ္းျပီး စိတ္ထဲ ထင္မိတာက ဘာမွ မထူးဆန္းသလိုပါပဲ .. ဘာမွလည္း မရွိသလိုပါပဲ ..) စိတ္ေလျပီး ေခါင္းမူးျပီး ျပန္ထြက္လာပါတယ္ .. ကိုယ့္စရိတ္နဲ႕ကိုယ္ ေခါင္းမူးသြားခံရတာပါ ..

အဲဒီသြားျပီး ေပၚလာတဲ့ စိတ္ကေတာ့ ဒီ ျပတိုက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ သတၱ၀ါေတြအေနနဲ႕ကေတာ့ သူတို႕ သက္တမ္းေစ့ ေနသြားႏုိင္မလားပဲ .. ဒီလိုဆို ျပင္ပက ခ်က္စားခံရမယ့္ သတၱ၀ါေတြထက္ ကံေကာင္းတယ္ ဆိုရမလား ..

သူတို႕ကိုယ္တုိင္ေရာ ဒီလိုက်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတာလည္း ကံေကာင္းမႈေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ျပန္ဘူး .. ဒါကလည္း ၀ဋ္ေၾကြး တမ်ိဳး ..

ဟိုတေန႕ကလည္း အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ပဲ ပင္လယ္စာ သြားစားျဖစ္တယ္ .. ဘူဂစ္မွာေပါ့ .. အဲဒီ လမ္းထဲ ၀င္၀င္သြားခ်င္း စိတ္ထဲ ျဖစ္လာတာက အဲဒီမွာ လူေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ပါးျပီး စားေနတယ္ .. အစားခံရမယ့္ သတၱ၀ါေတြအတြက္ ဒီေနရာက ငရဲခန္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ .. အဲဒီေန႕က ပုဇြန္ေတာင္ စားမလာျဖစ္ဘူး .. ဂဏာန္းလည္း အစတည္းက မၾကိဳက္တတ္ပါဘူး .. စားျဖစ္တာက ရယ္ဒီမိတ္ ၾကက္သားေခ်ာင္း ငါးလံုး အဲဒါေတြပဲ စားျဖစ္တယ္ .. သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ေျပာတယ္ .. နင္စားပံုနဲ႕ မတန္ဘူးတဲ့ .. (ပင္လယ္စာ စားမယ္ဆိုတိုင္း ရတဲ့ ဆုိက္ကိုပါပဲ :D)

ေျပာရဦးမယ္ ..

မိုးခါး က်န္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ တနလၤာကစျပီး အလုပ္သစ္ ၀င္ပါတယ္ .. အလုပ္သစ္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း အပုိးက်ိဳးက်ိဳးေလးေပါ့ .. :D ကံတရား ကိုယ့္ဘက္မပါပံုမ်ား ေနာက္မွာ ဒါရိုက္ေဘာ့စ္က ထုိင္သလို ကင္မရာကလည္း ေနာက္တည့္တည့္မွာပါ .. ဒီလိုနဲ႕ သိပ္မလစ္ေတာ့ လုပ္ေနက် ဘေလာ့ဂင္းအလုပ္ကို ေခတၱ ခဏ အရွိန္ သတ္ထားရပါတယ္ .. (ခုိးျပီး ေရးရတာ ဖီလင္မလာဘူးေလ .. ေရးတဲ့ စာထဲ ေမ်ာသြားတဲ့အခ်ိန္ သူေဌးျမင္သြား ဒုကၡ :P) အဲဒါနဲ႕ ဒီလိုနဲ႕ လစ္ရင္လစ္သလို စာဖတ္လိုက္ .. မန္႕လုိက္ .. ခ်က္ထဲ အတင္းခ်လိုက္ .. ဒီထက္ပိုလစ္ရင္ အပင္ေလး ၀င္စိုက္လုိက္ .. စားေသာက္ဆုိင္ကလည္း ပစ္ထားလို႕ မရေတာ့ ၀င္ထိန္းသိမ္းလိုက္နဲ႕ .. ဒီေလာက္ေလးပဲ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္ .. :P (ေျပာခ်င္တာက ဒါေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္ေသးတာပါလို႕ .. :D)

ျပီးေတာ့ အလုပ္နဲ႕ အိမ္နဲ႕ တအားေ၀းလို႕ အိမ္လည္းေျပာင္းရပါတယ္ .. (အိမ္တက္ မလုပ္ဘူးလို႕ ေျပာခ်င္တာပါ .. :P) (ေနာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး .. တကယ္ကို မလုပ္တာ :P) မဟုတ္ရင္ ေမသူတို႕ ဖူလတန္ ဆိုျပီး လာေအာ္မွာဆိုးလို႕ :P အခုေတာ့ ဒီဂေလာက္ပါပဲ .. း))

အရုဏ္တက္

မထူးျခားမယ့္
အဆင္ျပင္တခုနဲ႕
မနက္ခင္းတခု
စဖြင့္တယ္
တမူ ထူးျခားမေနဘူး

ငါ့ မနက္ခင္းေတြမွာ
ေကာ္ဖီေႏြးေႏြးတခြက္ရွိမယ္
သီခ်င္းသံ သဲ့သဲ့ ရွိမယ္
တခါတေလ သာယာတဲ့ ဖုန္းသံ ရွိမယ္
ဒါထက္ မပိုဘူး

ခုတေလာ
ငါ့မနက္ေတြမွာ
ေကာ္ဖီေတြ ခဲခဲသြားတယ္
အလြမ္းသီခ်င္းေတြ ၾကားတယ္
ဖုန္းေလးလည္း အလိုက္တသိ
တိတ္ဆိတ္လို႕

အရုဏ္တက္တဲ့
ေရာင္နီက မထြက္ဘူး
ႏွင္းမက်ေပမယ့္
ငါ့ရင္ထဲ ခဲတယ္
ငါ့မနက္ေတြ
မေႏြးေထြးခဲ့တာ ၾကာေပါ့

ငါ့ရဲ႕ အရုဏ္တက္မွာ
ေနမထြက္ဘူး
မင္းမရွိမွေတာ့
မနက္ခင္းလဲ
မလင္းဘူး

မဆံုးမယ့္ အေတြးမ်ား

တေန႕ တေန႕ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သတိမထားမိပဲ ေန႕စဥ္ ျဖတ္သန္းေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနျပီ မသိ .. ထုိေန႕ကေတာ့ လမ္းေပၚက သစ္ပင္ ပန္းမန္ေတြကို ဂရုတစိုက္ ၾကည့္မိေတာ့ ေလာက ၾကီးက လွေနသားပဲ .. လမ္းေဘး တေနရာက ပန္းပင္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္မွာလဲ ပန္းေပါင္စံု အေရာင္ေပါင္းစံုနဲ႕ သက္၀င္ လွပ ေနပါေရာ .. ေန၀င္ခါနီးအခ်ိန္မွာ ၀င္ခါနီး ေနေရာင္က အရာရာကို ေတာက္ပမႈေတြနဲ႕ ပိုမိုလွပေစတတ္ပါသလား .. အင္း .. ခု ျမင္ျမင္ေနသမွ်ကေတာ့ သက္၀င္လွပေနပါတယ္ ..

လမ္းမ၀ဲယာကို ၾကည့္မိေတာ့လည္း လူေတြ ပံုမွန္လုပ္ငန္းအေနနဲ႕ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကတယ္ .. သူတို႕ေရာ ကိုယ့္လိုမ်ိဳး လွပေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုျပဳမိၾကရဲ႕လား .. ဂရုျပဳမိၾကဖို႕ေရာ သတိမွ ရၾကရဲ႕လား .. ေျပာမဲ့သာ ေျပာရတာ .. ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ခုတခါပဲ ေလာကၾကီးက လွေနသားလို႕ ေတြးမိတတ္ေသးတာေလ ..

ဒီက လူေတြရဲ႕ တရားေသ လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးကို ခံစားလို႕ မရခဲ့တာ ၾကာလွျပီ .. ေႏြးေထြးမႈ မရွိ .. ေျပာင္းလဲမႈ မရွိ .. မ်က္ႏွာေသ မ်က္လံုးေသေတြနဲ႕ .. အသက္ရႈေနလို႕သာေပါ့ ..

ေလာကၾကီးက လွေနပါတယ္လို႕ သတိျပဳမိတုန္းေလး တေနရာရာကို သြားျပီး ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ႏုိင္ရင္ေကာင္းမွာပဲ .. မထိုင္ဖို႕လည္း ဘယ္သူမွ မေျပာပါဘူး .. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မသြားျဖစ္ေသးတာ .. တေနရာရာေတာ့ သြားဦးမွ .. သြားမယ့္ ေနရာေလးမွာ ေရေတာ့ ရွိေစခ်င္တယ္ .. တိုက္တာေတြက ျမင္ကြင္းေတြကို ကြယ္ေနတဲ့ ေနရာမ်ိဳး မျဖစ္ရဘူး .. သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းေတြ ၾကားမွာ ပန္းပြင့္ေလးေတြ ရွိေနမယ္ဆို ျမင္ကြင္းက ျပည့္စံုေနမွာပဲ .. ေဘးနားမွာလား .. အင္း .. ဘယ္သူမွ မရွိလည္းပဲ ရပါတယ္ ..

ဗီဗိုးက သေဘာၤေတြဆီ သြားရ ေကာင္းမလားပဲ .. တေနရာရာမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနခ်င္တယ္ .. တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာေလး တခုေလာက္ .. ငွက္သံေလးေတြ ရွိမယ္ .. သစ္ရြက္ ေလတိုးသံေလးေတြ ရွိမယ္ .. ကားသံေတြေတာ့ ေ၀းေနေစခ်င္တယ္ .. လူသံေတြလည္း တိတ္ေနေစခ်င္တယ္ .. ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနေနျပီး အေတြးေတြလည္း မရႈပ္ေထြးလာေစမယ့္ေနရာ .. ဘာကိုမွ မစဥ္းစား မေတြးေတာ မခံစားပဲ ကိုယ့္အသက္ရွဴသံကိုေတာင္ သတိထားမိေနေစမယ့္ေနရာ .. အသက္ ရွိေနျပီး လႈပ္ရွားေနလို႕သာ ကိုယ့္ကို အသက္ရွဴေနတယ္လို႕ ထင္ေနရတာ .. တကယ္ေတာ့ သတိထားျပီးမွ အသက္ရွဴျဖစ္မယ္ဆို အသက္ရွဴရပ္သြားတာ ၾကာေရာေပါ့ ..

ကုိယ္ ဘာကို ႏွစ္သက္တာလဲ .. ကိုယ္ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ .. အျမဲတမ္း တစြဲတလန္း မျဖစ္တတ္တာ တခါတခါေတာ့လည္း စဥ္းစားရ က်ပ္သား .. ၀ါသနာတခု စြဲစြဲလန္းလန္းရွိေနရင္ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ျဖစ္မယ္ .. အခုေတာ့ ဘာလုပ္ရ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနရတဲ့ အျဖစ္ .. ခုလည္း ေရေရရာရာ အေျဖတခု ကိုယ့္ေခါင္းထဲက ထြက္မလာဘူး ..

အျဖဴထည္
အေရာင္ေတြ ကင္းတယ္
ရွင္းသန္႕မႈရဲ႕ အဓိပၸါယ္
စြန္းထင္းရင္ေတာ့
အမ်ားထက္ပို သိသာေစမယ္
အထူး ဂရုျပဳရမယ့္
အျဖဴထည္

အက်ီျဖဴေလး၀တ္ထားတဲ့ ကေလး ျဖဴျဖဴေလးတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ .. ကေလးေတြက အေရာင္ေတြ ကင္းတယ္ .. သူတို႕ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ဆို သူတို႕ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္တယ္ .. မခ်စ္ မႏွစ္သက္သူတေယာက္က ေကာက္ေပြ႕လုိက္မယ္ဆို သူတို႕ ငိုျခင္းနဲ႕ မေက်နပ္မႈကို ျပသတယ္ .. သူတို႕မွာေတာ့ လြတ္လပ္စြာနဲ႕ မေက်နပ္မႈကို ျပသခြင့္ ရွိတယ္ .. အိုး .. အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕ အမွ် ကိုယ္ ပိုင္ဆုိင္ ရယူႏုိင္တာေတြ မ်ားလာသလို ဆံုးရံႈးလုိက္ရတာေတြလည္း အားၾကီးပါလား ..

အေမွာင္ထု ၾကီးစိုးေနတဲ့ လမ္းမၾကီးကို အျဖတ္မွာ သတိထားမိတာက အဲဒီေန႕က လျပည့္ည .. လမင္းၾကီးက လံုးလံုး ၀ိုင္း၀ိုင္းၾကီး အျပည့္အ၀ သာေနတယ္ေလ .. ေကာင္းကင္ၾကီးကို မၾကည့္မိတာလည္း ၾကာေပါ့ .. ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ေတာ့ မီးပ်က္တုိင္း ၀ရန္တာထြက္ျဖစ္တာနဲ႕ ရွာမိတာက ခြန္ဆန္ေလာနဲ႕ နန္းဦးပ်င္တို႕ ၾကယ္ေမာင္ႏွံ .. မွတ္မွတ္ရရကို ရွာျဖစ္တယ္ .. ညလယ္ေခါင္ တေရးႏိုး ၀ရန္တာ ထြက္ျဖစ္တုိင္းလည္း ရွာမိတယ္ .. ေတြ႕လိုက္တိုင္းလည္း သူတို႕အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ .. အထက္တန္းတုန္းက သင္ရတဲ့ ပံုျပင္ေလးထဲက ခြန္ဆန္ေလာရဲ႕ အေမၾကီးကိုလည္း မုန္းလုိက္တာ .. ခု ဒီမွာေတာ့ ၾကယ္ရွာဖို႕ မေျပာနဲ႕ လမင္းကိုေတာင္ သတိမထားမိတာ ၾကာေနျပန္ေပါ့ ..

ခု သတိရလို႕ အိမ္ျပင္ထြက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ရသားေလ .. ဒါေပမယ့္ မီးမပ်က္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ေနတယ္ .. ခုေတာင္ ညက ေတာ္ေတာ္ နက္ေနေပါ့ .. ေတာ္ပါျပီ .. အေတြးေတြ ဒီမွာပဲ ခဏဆံုးလုိက္ေတာ့မယ္ ..

ငါ့ကို ခ်စ္လို႕တဲ့

ငါ့ကို ခ်စ္သတဲ့
ဘာကို ခ်စ္သလဲ
မင္းက ျပံဳးလိုက္ရင္ ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းသတဲ့

ငါ့ကို ခ်စ္လို႕တဲ့
ဘာလို႕ ခ်စ္သလဲ
မင္းက နားလည္မႈ ေပးတတ္လြန္းသတဲ့

ငါ့ကို ခ်စ္သတဲ့
ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္မွာလဲ
ေျပာတုန္းကေတာ့ တသက္လံုးပါပဲ

ငါ့ကို ခ်စ္သတဲ့
ဘာအတြက္ ခ်စ္ပါသလဲ
ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး လက္တြဲဖို႕ပါတဲ့

ငါ့ကို ခ်စ္သတဲ့
ဘာျဖစ္လို႕ ခ်စ္ပါသလဲ
ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းလို႕ ခ်စ္ပါသတဲ့

ငါ့ကို ခ်စ္လို႕တဲ့
တကယ္ေနာ္လို႕ ေမးမိေတာ့
တကယ္ပါ
မင္းက ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆံုးေတြေပးႏုိင္တဲ့သူတဲ့

ခုေတာ့

ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့ပါတဲ့
ဘာေၾကာင့္လဲ ေမးမိေတာ့
မင္းဟာ ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆံုး မျဖစ္ႏုိင္ဘူး
မင္းက ငါ့အေပၚ နားမလည္ဘူး
မင္း အျပံဳးေတြနဲ႕ ငါ့ကို အႏုိင္ယူသတဲ့

အင္း
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
ေလထဲကေျပာစကား
ေလထဲတြင္ပဲ ေပ်ာက္ကြယ္တတ္ပါလား ..

ျမင္ရ ၾကားရတဲ့ စံုတြဲေတြကို ၾကည့္ျပီး ေရးမိတာပါ .. (ကိုယ္တုိင္လည္း ဘယ္ေတာ့လည္း မသိဘူးေပါ့ .. :P) အခ်စ္ဆိုတာ ခ်စ္ေနတုန္းေတာ့ အျပစ္ျမင္ရိုး ထံုးစံ မရွိေပမယ့္ အခ်စ္ျပယ္ျပီဆိုရင္ ျပစ္ခ်က္ အနာအဆာေတြ လက္ညိွဳးထိုး မလဲြေအာင္ ေပၚေပါက္လာရတာေတာ့တာပါပဲ .. hehe .. တရားေပါက္တဲ့ ေလသံနဲ႕ :P

ယံုၾကည္မႈမ်ား

က်မက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တဦးျဖစ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ေတြ အက်င့္အၾကံေတြက သံသရာက လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းေၾကာင္းဆိုတာကို ယံုၾကည္ပါတယ္ .. ကံဆိုတာ လူက လုပ္တာဆိုတာကိုလည္း ယံုတယ္ .. ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမယ္ .. ကိုယ့္ေစတနာက တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အက်ိဳးေပးမယ္ .. စတာေတြကိုလည္း ယံုၾကည္ပါတယ္ ..

ျပီးေတာ့ ေမတၱာတရား .. မိဘေတြ ကိုယ့္အေပၚထားတဲ့ ေစတနာ ေမတၱာေတြက အႏိႈင္း မရွိဘူး ဆိုတာကို ယံုၾကည္ပါတယ္ .. က်မ ဘယ္လို အေျခအေနပဲ ေရာက္ေန ေရာက္ေန အေဖနဲ႕ အေမကေတာ့ က်မအေပၚ ေမတၱာေလ်ာ့သြားမွာမဟုတ္ဘူး .. က်မ ဘယ္လို အျပစ္ေတြပဲ လုပ္လုပ္ အျမဲတမ္း ခြင့္လႊတ္မွာပဲလို႕လည္း ယံုပါေသးတယ္ .. လူသားေတြထဲမွာ က်မ အယံုၾကည္ဆံုးက က်မ မိဘ ပါပဲ ..

က်မ ခုခ်ိန္ထိ က်မအေပၚ မုန္းတီးတဲ့လူ .. ယုတ္မာ ေကာက္က်စ္မယ့္လူနဲ႕ မဆံုေတြ႕ဘူးပါဘူး .. က်မ ေတြ႕ဆံု ခင္မင္ လာသမွ် သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ခ်စ္သူ ခင္သူ အားလံုးက က်မအေပၚ အကုန္ေကာင္းၾကတယ္ .. လူေကာင္းေတြနဲ႕ပဲ ဆံုေတြ႕ဘူးပါတယ္ .. သူ မေကာင္းဘူးလို႕ ေျပာရေလာက္တဲ့သူ က်မ မွာ မရွိပါဘူး .. အဲဒါက က်မ ေန႕တုိင္း သတိရတိုင္း ေမတၱာပို႕ ရြတ္ပါတယ္ .. တခါတေလ လံုးစံုမ်ားစြာ သတၱ၀ါ စတဲ့ ေမတၱာသုတ္ ေမတၱာပို႕ကို ရြတ္ပါတယ္ .. တခါတေလ "၃၁ ဘံု က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ အားလံုး က်န္းမာ ၾကပါေစ ခ်မ္းသာၾကပါေစ" လို႕ပဲ ေမတၱာပို႕ပါတယ္ ..

အလုပ္၀င္စကတည္းကလည္း လူၾကီးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မွန္းျပီး ေမတၱာပို႕ေလ့ရွိပါတယ္ .. ဒါေၾကာင့္လည္း က်မ အလုပ္မွာ မပင္မပန္းပဲ အကုန္အဆင္ေျပသလို လူတုိင္းနဲ႕လည္း တည့္တယ္ .. က်မစိတ္ထဲမွာ စြဲေနတာေပါ့ေနာ္ .. ဆိုလိုခ်င္တာက ေမတၱာတရားက အစြမ္းထက္ပါတယ္ .. အဲဒါကို ယံုၾကည္ပါတယ္ ..

၀ဋ္ေၾကြးကိုလည္း ယံုၾကည္သလို ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ပါတယ္ .. ကိုယ့္မွာသာ ၀ဋ္ေၾကြး ရွိေနမယ္ဆုိ ေၾကေအာင္ ဆပ္ရပါမယ္ .. ဒါမွလည္း မွ်တမယ္မလား .. က်မတို႕ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ ဘုရားျဖစ္ျပီးတာေတာင္မွ ၀ဋ္ေၾကြးကို ေရွာင္လို႕ မရခဲ့ပါဘူး ..

ေနာက္တခုက ေရစက္ပါ .. ေရစက္ရွိခဲ့လို႕ ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခင္မင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္လည္း ခင္မင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ္ .. မုန္းတီးခ်င္လည္း မုန္းတီးေနမယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေရစက္ရွိေနေသးသေရြ႕ ခြဲခ်င္လည္းပဲ ကြဲကြာဦးမွာ မဟုတ္ဘူး .. ေရစက္ကုန္သြားျပီဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲ မခြဲႏုိင္ပါေစ ကြဲကြာၾကရမွာပဲ ..

စိတ္ တန္ခိုး ကိုလည္း ယံုၾကည္ပါတယ္ .. စိတ္သာရွိရင္ ဆႏၵသာရွိမယ္ဆိုရင္ အရာရာကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေက်ာ္လႊားႏုိင္မယ္ လို႕လည္း ယံုေသးတယ္ .. မရႏိုင္ဘူး မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး .. တကယ္ မရခဲ့ဘူး မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ စိတ္အား မထက္သန္လို႕ပါ .. ကိုယ့္မွာ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္လို႕ ယံုပါတယ္ ..

ပန္းရင့္ တဂ္လို႕ ေရးတဲ့ က်မရဲ႕ ယံုၾကည္တာေလးေတြပါ .. း))

ရင္ခြင္ပိုက္ အမိႈက္

ပိုင္ဆုိင္ျခင္း စကားစုကို နားမလည္ဘူးရင္ ဘယ္အရာမွလည္း ပိုင္ရေလာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားမိမယ္ မဟုတ္ဘူး ..

ခုေတာ့ေလ ငါ ပိုင္ဆုိင္ဘူးတယ္ .. ဒါ ေသခ်ာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ သက္ေသဆိုလို႕ ျပစရာ ပံုရိပ္တခုေတာင္ မရွိခဲ့ဘူး ..

စိုင္းစိုင္း သီခ်င္းမွာေတာ့ အဲဒီေန႕က မိုးမရြာဘူးတဲ့ .. ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေန႕ရက္ေတြမွာေတာ့ မိုးရြာတဲ့ ရက္ေတြေရာ ေနပူတဲ့ ရက္ေတြ အျပင္ ျမဴဆုိင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြပါ ရွိခဲ့ဘူးတာပဲ ..

အခ်ိန္ကာလဆိုတာ ေနဒဏ္ ေလဒဏ္ေၾကာင့္ လံုးပါး ပါးတတ္သလား .. ႏွစ္ေတြစားရင္ အရာရာကို ေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္မယ္တဲ့လား .. ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး .. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာတာ ငါၾကားဖူးတယ္ .. ေသခ်ာတာ ငါ့အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ..

ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့တဲ့ .. ဟုတ္တယ္ .. နင္ ေသသြားျပီ .. ငါ့အေတြးထဲမွာ .. ငါကိုယ္တုိင္ သတ္ပစ္ခဲ့တယ္ေလ .. ဒါေပမယ့္ ငါ မေမ့ေသးဘူး .. နာက်င္စြာနဲ႕ သတိတရ ရွိတုန္း .. ဒဏ္ရာေတာ့ ငါ့ကိုယ္မွာ မရွိခဲ့ဘူး .. စိတ္ရဲ႕ အနက္ရိႈင္းဆံုးမွာ ..


ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႕တဲ့ .. ငါသာ လုိက္ရွာမယ္ဆို ေတြ႕ခြင့္ ရွိဦးမလား .. ငါ တကယ္ပဲ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနလား .. တကယ္တမ္း ျပန္ေတြ႕ေတာ့ေရာ အေျခအေနေတြက ဘယ္လို ေျပာင္းလဲႏုိင္ဦးမွာတဲ့လဲ .. အင္း .. မထူးပါဘူး .. ငါ ေနသားက်ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္ဦးမယ္ .. ထူးဆန္းတာ တခုကေတာ့ နင္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့လူ တဦးတေယာက္မ်ား ျမင္လိုက္မိရင္ ငါ့ ကမၻာၾကီး ခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္ ..

ခုေလးပဲ .. ငါ ေခါင္းငံု လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ေရွ႕က လူတေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတယ္ .. ကတၱီပါ ဖိနပ္ သွ်ားေရာင္ေလး .. ငါ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့မလို႕ .. နထင္က ေသြးတိုးတဲ့အသံ တဒုတ္ဒုတ္ ငါၾကားေနရတယ္ .. ငါဟာေလ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိေနရက္နဲ႕ မုိက္မဲေနေသးသူ တေယာက္ ..

ငါဟာေလ အမွတ္မရွိတဲ့သူ .. နင္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အိေျႏၵပ်က္ေလာက္ေအာင္ ငါစိတ္ေတြ ေထြျပားတယ္ ..

ႏွစ္ေတြလဲ ၾကာခဲ့ျပီ .. ေမ့မယ္ဆို လံုေလာက္ေနပါျပီ .. ဒါေပမယ့္ ငါ ဆိုးသြမ္းစြာနဲ႕ ေမ့ဖို႕ကို ႏွေျမာတသေနတယ္ .. ငါပိုင္ဆုိင္တာ က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေလး တခုသာပဲေလ .. ဒါေၾကာင့္လဲ ငါ့ကို မိုက္မဲလိုက္တာ လို႕ေတာ့ မဆိုေလာက္ပါဘူး ..

ငါ့ကို မရီပါနဲ႕ .. မေလွာင္ပါနဲ႕ .. မိုက္လုိက္တာလို႕ မေျပာပါနဲ႕ .. ႏွစ္သိမ့္စကားလည္း ေျပာစရာ မလိုပါဘူး .. မသိခ်င္ေယာင္ေလးသာ ေဆာင္သြားေပးပါ ..

ခံစားမဲ့

အရာရာ
ျမင္သမွ်က
အၾကည္ေရာင္
ခံစားခ်က္ကလည္း
ခပ္ရွင္းရွင္း
စိတ္ထဲမွာ
ဟာလာ ဟင္းလင္း

ပိုင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့ အရာလည္း မရွိ
ဆံုးရံႈးစရာလည္း မရွိ
ကိုယ္မပိုင္တာေတြ အတြက္
ဆံုးရံႈးမွာလည္း မေၾကာက္တတ္ေတာ့ဘူး

ပံုေသ ကားခ်ပ္
တြက္ မရခဲ့ေတာ့
ပံုေသနည္းေတြလည္း
က်က္ မွတ္ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး

ဒီအတိုင္းေလးပဲ
ငါ့စိတ္
မေျပာင္းမလဲ ရွိခ်င္တယ္
ငါ မပူေလာင္တတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး

ပိုင္ဆုိင္ခ်င္စိတ္ေနာက္လုိက္ရင္းလည္း
ပူေလာင္ျပီးျပီ
ပိုင္ဆုိင္ျပီးေနာက္
မဆံုးရံႈးေအာင္ ၾကိဳးစားရင္းလည္း
ပူေလာင္ျပီးျပီ
ဒီေလာက္ဆို
လံုေလာက္ခဲ့ျပီ
ငါ့စိတ္ေလး
ျငိမ္ေနခ်င္ျပီ

P.S အေပၚက စာကို ဖတ္ျပီး မိုးခါးတေယာက္ သမာဓိေတြ ေကာင္းေနျပီေတာ့ မထင္ပါနဲ႕ .. ခုတေလာ စိတ္ေတြက ရႈပ္လာလိုက္ ေဒါသေတြထြက္လုိက္နဲ႕ အရူးထေနလို႕ :D စိတ္တုိင္း မက်တဲ့ အရာေတြက မ်ားေနတယ္ .. ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာေနတာပါ .. တကယ္ေတာ့လည္း ဒါ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႕ ေတြးလုိက္ရင္လည္း ျပီးသြားတာပါပဲ .. အဲလိုျဖစ္ေအာင္ပဲ ၾကိဳးစားေနေတာ့မယ္ .. း))

အိမ္ကို သတိရလို႕ ေရးတဲ့စာ

ငယ္ငယ္ကေတာ့ ထင္ခဲ့တာက လူၾကီးေတြက ကိုယ့္ကို နားမလည္ဘူးေပါ့ .. လူငယ္ေတြဘက္က ခံစားခ်က္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္တယ္လို႕ ထင္ျမင္ဘူးတယ္ .. ကိုယ္က လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ .. လူၾကီးေတြ (အထူးသျဖင့္ အေဖနဲ႕ အေမ)က ေဘာင္တခု အတြင္းမွာ ေနေစခ်င္တယ္ .. အရင္ကေတာ့ အဲဒီေဘာင္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ ျဖစ္စရာ ေကာင္းခဲ့ဘူးတယ္ .. ကိုယ့္ရင္ထဲမွာလဲ လူၾကီးေတြကို အျပစ္ေတြ ျမင္လို႕ေပါ့ ..

ခုအသက္ အရြယ္ကို ေရာက္လာေတာ့ လူၾကီးေတြ ေနရာကေန ျမင္ေပး ေတြးေပးႏုိင္လာသလို ကိုယ့္ေအာက္က အငယ္ေတြ (အထူးသျဖင့္ စိတ္ခံစားလြယ္တဲ့ သူေတြ)က ကိုယ္အရင္ ရွိေနခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာတခုက ခံစားခ်က္မ်ိဳးေတြ ၾကားလာ သိလာေတာ့လည္း ကိုယ့္အရြယ္ေရာက္ရင္ နားလည္လာလိမ့္မယ္လို႕ ေျပာျပေနမိတယ္ .. ဒါဟာ အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခားတခုက ရရွိလာတဲ့ သင္ခန္းစာ အေတြ႕အၾကံဳတခုပဲလို႕ ထင္မိတယ္ ..

ခု ကိုယ့္ခံစားခ်က္က ကုိယ့္အေပၚ အရင္က နားမလည္ေပးဘူးထင္မိတဲ့ အေဖနဲ႕ အေမကို အရမ္းကို အားနာမိတယ္ .. ကိုယ့္အေပၚ သူတို႕ေလာက္ နားလည္ ခံစားေပးႏုိင္မယ့္လူ ရွိႏိုင္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူး .. ရွိလာခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ မွီမယ္ မထင္မိဘူး ..

အေမ့ခ်က္ၾကိဳးကတဆင့္ အာဟာရေတြ ရယူခဲ့ဘူးလို႕ မိခင္နဲ႕ သားသမီးေတြ စိတ္ခံစားခ်က္ခ်င္း ဆက္သြယ္ခံစားႏုိင္တယ္တဲ့ .. ယံုၾကည္မိတယ္ .. အေဖကေရာ .. ေမြးလာတည္းက အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ သားသမီး မ်က္ႏွာ မျငိဳးေအာင္ ၾကိဳးစားျဖည့္ဆည္း ရုန္းကန္ေပးေနတဲ့ ဒီ အေဖရဲ႕ ေသြးကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာ သြင္သြင္ စီးေနတယ္ေလ ..

ဒီေတာ့ ဖုန္းမဆက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဟိုဘက္က အေဖနဲ႕ အေမက ကိုယ့္အေျခအေနကို ခန္႕မွန္းေနမိျပီးျပီ .. အသံမၾကားရရံုနဲ႕ စိတ္ပူေနတတ္ခဲ့ျပီ ..

အသံၾကားရျပီဆိုရင္ေရာ .. အသံၾကားရံုနဲ႕ ဒီ သားသမီး စိတ္ဆင္းရဲေနသလား ေပ်ာ္ရႊင္ေနသလား ခံစားသိႏုိင္ခဲ့တာ မိဘရဲ႕ ေမတၱာတရားနဲ႕ အာရံုခံစားမႈပါပဲ .. ဒါေတြက ညာလို႕ မရႏိုင္ဘူး .. ခံစားခ်က္ကို ယံုလို႕ရတယ္ ..

ကိုယ္ ထင္ထားခဲ့တာက ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကို ဘယ္သူမွ အမွန္ ဖတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူးလို႕ေလ ..

သိပ္မၾကာခင္ကပဲ နားလည္လုိက္တာက ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို နားလည္ခံစားေပးႏုိင္မယ့္သူက အေဖနဲ႕ အေမပဲ ရွိတယ္ .. ကိုယ္ ၀မ္းနည္းရင္ သူတို႕လည္း ၀မ္းနည္းမယ္ .. ကိုယ္ နာက်င္ရင္ သူတို႕လည္း နာက်င္တယ္ .. ကိုယ္ ေပ်ာ္ေနရင္ သူတို႕လည္း လုိက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာပဲ .. သူတို႕ကေတာင္ ကိုယ့္ထက္ ပိုႏုိင္ေသးတယ္ ..

ခုတေလာ အေမ့အသံၾကားရင္ စိတ္က ၀မ္းနည္းတယ္ .. ဒီခံစားခ်က္က ပထမဆံုး အၾကိမ္လို႕ ေျပာရင္ လြန္ေနမလားပဲ .. အရင္က အိမ္လြမ္းတယ္ဆိုတာလည္း ေျပာရေလာက္ေအာင္ မဟုတ္ဘူး .. မိဘကို သတိရတယ္ဆိုတာလည္း ခဏတျဖဳတ္ျပီးရင္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ရဲရဲပဲ .. စိတ္ ၾကာၾကာ အညစ္မခံတတ္တဲ့ ကိုယ့္ညဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ..

ဒီကို လာခါစကေတာ့ ကိုယ့္ စိတ္ကူး ကိုယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ပဲ ေခါင္းထဲ ထည့္ထားမိတယ္ .. ေခါင္းမာတဲ့ ကိုယ့္အေၾကာင္း သိထားလို႕လည္း အေဖေရာ အေမေရာက ပံ့ပိုးဖို႕ပဲ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပံုပါ .. အေမကေတာ့ တားခ်င္ေပမယ့္ အေဖကေတာ့ အားေပးခဲ့တယ္ .. အေဖက ကိုယ့္ကို အယံုၾကည္ဆံုး .. ဒီယံုၾကည္ထားတဲ့ စိတ္ကိုလည္း စိတ္ပ်က္စရာ မျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရဦးမယ္ .. အေမကေတာ့ မိန္းမသား ပီပီ စိတ္ပူတယ္ .. ခုခ်ိန္ထိ စိတ္မခ်ႏိုင္ေသးဘူး .. ဓါတ္ပံုေတြ ပို႕ေပးလို႕ ေဘးနားက တြဲရိုက္ထားသမွ် အကုန္ ေမးတတ္တယ္ ..

အေဖနဲ႕ အေမနဲ႕ ေမတၱာကို နားလည္ လာေလေလ ကိုယ္တုိင္ မိခင္ျဖစ္ရာမွာေတာင္ ေၾကာက္လာတယ္ .. ေၾကြးသစ္ေတြယူျပီး ပူေလာင္ရဦးမွာလားလို႕ေလ .. ခုေတြးမိလို႕သာပါ .. တကယ္ေတာ့ ေ၀းေနပါေသးတယ္ .. ကိုယ္တုိင္လည္း သိတယ္ .. အရည္အခ်င္း မရွိေသးဘူးလို႕ ..

ဆိုညည္းျဖစ္ေသာ သီခ်င္းမ်ား

သီခ်င္းနားေထာင္တယ္ဆိုတာ စိတ္ထြက္ေပါက္တခု စိတ္ေဖ်ာ္ေျဖမႈ တခုအေနနဲ႕ မိုးခါးကေတာ့ သတ္မွတ္မိပါတယ္ .. ကိုယ္တုိင္လည္း စိတ္ညစ္လည္း နားေထာင္တယ္ ေပ်ာ္လည္း နားေထာင္တယ္ ဘယ္လိုမွ မေနလည္း နားေထာင္တယ္ .. သေဘာကေတာ့ အိမ္မွာ ရွိေနခ်ိန္ဆို မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ သီခ်င္း နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္ ..

သီခ်င္းနားေထာင္ရတာကို သေဘာက်တယ္ .. ေရြးျပီး နားေထာင္ျဖစ္တာ ရွားတယ္ .. ကိုယ္ၾကိဳက္လို႕ ေဒါင္းထားသမွ် မ်က္စိထဲေတြ႕တာ ဖြင့္တယ္ .. အသစ္ထြက္တယ္ဆိုမွ ဒါကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ နားေထာင္ျဖစ္တတ္တာ ..

သီခ်င္းနားေထာင္ျပီး ကိုယ့္ရင္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ၾကိဳက္တယ္ .. ဘယ္နားက သီခ်င္းသံ ၾကားၾကား ကိုယ္ရတာဆို ကိုယ့္ပါးစပ္ထဲပါ ေရာက္လာတာပဲ ..

ဗညားရွိန္က ဆိုညည္းေနက် သီခ်င္းေလးမ်ားဆိုျပီး တဂ္ေတာ့ အျမဲတမ္း မညည္းျဖစ္ပဲ ၾကားရာလိုက္ဆို ၾကံဳရာ နားေထာင္တဲ့ မိုးခါးတို႕ စဥ္းစားရ ၾကပ္ပါပီ ..

ခု နားေထာင္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြထဲက နားေထာင္ေစခ်င္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကိုပဲ ေဖာ္ျပ ေပးလုိက္ပါေတာ့မယ္ .. း))




လမ္းဆံု အေခြထဲက ၀ိုင္းစု ဆိုထားတဲ့ အျပစ္မျမင္သီခ်င္းေလး ၾကိဳက္ပါတယ္ .. အျပင္မွာေတာ့ သူ႕လို အျပစ္မျမင္ပဲ ေနႏုိင္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး .. :P



အာဇာနည္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့အခ်ိန္ ..



Lဆိုင္းဇီသီခ်င္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ၾကိဳက္ပါတယ္ .. ဒီသီခ်င္းလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္ ..



ဆုန္သင္းပါ သီခ်င္းေတြလည္း ၾကိဳက္တယ္ .. တင္ခ်င္လို႕ ရွာတာက သခင္ သီခ်င္းပါ .. မေတြ႕ဘူး .. ဒါနဲ႕ ခုသီခ်င္းပဲ ညည္းလုိက္ပါတယ္ .. း))

ဆိုညည္းတဲ့ သီခ်င္းေတြဆိုျပီး တဂ္တဲ့ ဗညားအတြက္ ဒီပို႕စ္ကို ေရးပါတယ္ .. း))

ညီမွ်ျခင္း

အတိတ္ကို ျပန္လည္တူးဆြဖို႕
ရုပ္ရွင္တကား
ေနာက္ျပန္ရစ္သေလာက္ေတာင္ မခက္ဘူး
ဒဏ္ရာ နက္နက္ တခုသာလိုတာ

အတိတ္ကို အတိတ္မွန္း သိဖို႕
အျဖဴအမဲ ေျပာင္းျပစရာမလိုဘူး
လက္ရွိအခ်ိန္မွာလည္း
အေရာင္ေတြစံုေနတာမွ မဟုတ္ပဲ

တခ်ိဳ႕ဘ၀ေတြက
ခပ္ရင့္ရင့္
တခ်ိဳ႕ဘ၀ေတြက
ႏြမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့

ခက္ထန္ျခင္း
ၾကမ္းတမ္းျခင္းေတြ ၾကားမွာ
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ အေရာင္ေတြ
ညိဳမြဲ ေပ်ာက္ကြယ္

ညီမွ်ျခင္းစာလံုးေပါင္း
ဒီေလာက္ ေပါင္းရခက္မွန္း
ငါခုမွ သိေတာ့တယ္

ဗညားရွိန္ကို တဂ္ေၾကြးေပးမလို႕ ေရးထားတဲ့စာ အကုန္ျပီးမွ လက္ကလိလိုက္တာနဲ႕ ေပ်ာက္သြားလို႕ စိတ္ေလသြားတယ္ .. ဒါနဲ႕ ေရးခ်င္တာ ေလွ်ာက္ေရးလိုက္တယ္ .. :D

ဗညားေရ ခဏေတာ့ ေစာင့္လိုက္ဦးေဟ့ .. :P

m for & မ for

Rules : It's harder than it looks! Copy to your own note, erase my answers ,enter yours.Use the first letter of your name to answer each of the following questions.If the person before you had the same first initial , you must use different answers.You cannot use any word twice and you can't use your name for the boy/girl name question.

1. What is your name – Moe Khar
2. A four letter word – Mark
3. A boy’s name – Michael
4. A girl’s name - Madonna
5. An occupation – Mathematician
6. A color – Mahogany
7. Something you’ll wear - Muff
8. A food – Mango
9. Something found in the bathroom – Mitten
10. A place – Mecca


11. A reason for being late – Missing Key
12. Something you’d shout – Move Move Move
13. A movie title – My Bloody Valentine
14. Something you drink – Mocha
15. A musical group – M2M
16. An animal – Mouse
17. A street name – Macpherson Road (at singapore)
18. A type of car – Maserati
19. The title of the song – My Love
20. A verb – Meditate

ပန္းရင့္ တဂ္တဲ့ ဂိမ္းေလးပါ .. မူးသြားျပီ .. ေဒါက္တာ လာကုေတာ့ :P

1. What is your name : မိုးခါး
2. A four Letter Word : မိုးကုပ္စက္၀ိုင္း
3. A boy's Name : မိုးထက္ျမင့္
4. A girl's Name : မိုးေႏွာင္း
5. An occupation : မိုးေလ၀သ နဲ႕ ဇလေဗဒ
6. A color : မိုးျပာေရာင္
7. Something you'll wear : မိုးကာအက်ီ
8. A food : မိုးက်လက္ဖက္
9. Something found in the bathroom : မိုးေရ
10. A place : မိုးကုတ္
11. A reason for being late : မိုးခိုေနလို႕
12. Something you'd shout : မိုးရြာေနျပီ
13. A movie title : မိုးည
14. Something you drink : မိုးပုလဲသီး ေဖ်ာ္ရည္
15. A musical group : မိုႏိုပိုလီ
16. An animal : မိုးေကာင္းငွက္
17. A street name : မိုးေကာင္းလမ္း
18. A type of car : မူၾကိဳကား
19. The title of a song : မိုးေျပး
20. A verb : မိုးေမွ်ာ္သည္

အဆိပ္ခြက္က မ for မိုးခါး ဆိုျပီး တဂ္ပါတယ္ .. လွ်ာရွည္ျပီး မိုးေတြ လိုက္ရွာတာ .. ကားနဲ႕ သီခ်င္းအဖြဲ႕က် ရွာမရေတာ့ဘူး .. :D
 
ေရတမာ ညီညီ ေႏြးေနျခည္ .. ေမသူ .. ႏွင္းဆီပန္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလး နဲ႕ ခ်ိဳကိုသဇင္ တုိ႕ကို ဆက္ျပီး ေခါင္းစားပါမယ္ ..

စိတ္အခ်ဥ္

ပူျပင္းတဲ့ ေနဟာ
ေမတၱာတရားေၾကာင့္
ေအးျမျခင္း အသြင္ ေျပာင္းသတဲ့
ဖတ္ဖူးသမွ်
စာသားေတြက
လွတယ္

စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ၾက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်ိဳးၾက
ကိုယ္ဆီ အိပ္မက္ေတြ မက္လို႕
တိမ္ေတြေပၚလည္း
ပန္းခ်ီေတြ ဆြဲလား ဆြဲရဲ႕
ငါတို႕ အိပ္မက္ ကမၻာမွာ
အိပ္မက္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္

အိပ္မက္ဟာ အိပ္မက္ပါ
ႏိုးထခ်ိန္မွာေတာ့
အိပ္မက္ဟာ
ေရတပြက္စာေတာင္
ျမင္ခြင့္ မရခဲ့ဘူး

ေလာကဓံ
နာမည္ကိုက ခါးသက္ခ်င္စရာ

ဘယ္လိုေတြးမလဲ
အိပ္မက္နဲ႕ လက္ေတြ႕
အလွမ္းကြာေ၀းလြန္းပံုကို

ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္မလဲ
တရားခံက ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကိုယ္တိုင္ပါပဲ

၀ဋ္ေၾကြးမွန္းသမွ်
ေက်ေအာင္ ဆပ္ၾကရမယ္ဆို
ခုေၾကြးရွင္ေတြ
ဘယ္ေတာ့ ျပန္ဆပ္ရမလဲ

ခုတေလာ စိတ္က ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ျဖစ္တုန္း .. မတရားတာေတြကို သိေန ျမင္ေနလဲ ဘာမွလုပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိတဲ့ ဘ၀ ..

ဟိုတေလာက ဦးေလးေတြ မေလးကို သြားလည္ၾကတယ္ .. ဒီကေန package နဲ႕ သြားတယ္ .. အားလံုး ၄ ေယာက္ေပါ့ .. စစခ်င္း package သြား၀ယ္တည္းက ေဒါသက ထြက္ခ်င္စရာ .. ဘယ္လိုဆို ဘယ္ေလာက္ ဘယ္လိုဆို ဘယ္ေလာက္ ေျပာဆိုျပီးမွ ဘယ္က လာသလဲဆိုျပီး ေရာက္သြားတယ္ .. ျမန္မာျပည္ၾကီးကေပါ့ .. ဂုဏ္ယူစြာ ေျဖၾကားလုိက္တယ္ .. ခ်က္ခ်င္း ဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိဘူး ယူထားတဲ့ ဗီဇာေတြကို အခန္းထဲ ယူသြားျပီး စစ္ မစစ္ စစ္ေဆးပါသတဲ့ .. (ဒီလို အထင္ၾကီးခံရတာ)

၀ယ္ျပီးျပီ သြားဖို႕လုပ္ျပီး သြားၾကျပီေပါ့ .. အ၀င္လည္းေရာက္ေရာ ပတ္စ္စပို႕ကို ၾကည့္တာနဲ႕ ရစ္ေရာတဲ့ .. အျပန္ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို fix မလုပ္ထားလို႕ေလး ဘာေလးနဲ႕ .. တကယ္ေတာ့ သြားၾကတဲ့ လူေတြ အကုန္လံုး အသက္က ၄၅ ႏွစ္ အထက္ေတြ ခ်ည္းပဲ .. ကားေပၚပါသမွ် လူေတြ အကုန္ ရွင္းျပီ ဒီေလး ေယာက္ပဲ ျပီး မျပီးႏုိင္ဘူး .. ဗီဇာယူသြားတဲ့ အျပင္ကို ေနာက္ထပ္ စလံုး ၂၅ ေဒၚလာစီဆိုလား (ဒါထက္မ်ားမယ္ ထင္တယ္) ထပ္ေပးရတယ္တဲ့ ..

ဘာျဖစ္လို႕လဲ ျမန္မာပတ္စ္ပို႕ ကိုင္ထားတာနဲ႕ ႏွာေခါင္း ရံႈ႕ခ်င္ၾကတာ .. ျမန္မာဆိုတာနဲ႕ ခိုးမယ့္ လူလား ၀ွက္မယ့္လူလား မယံုသကၤာျဖစ္ရတာ .. ဟူးးးးးးးးးးးးးး ... ေမာတယ္ .. ေမာတယ္ .. မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး .. ဆက္ေျပာရင္ ႏိုင္ငံေရးေတြ ပါလာေတာ့မယ္ .. :P

မေနႏိုင္လို႕ ဆက္ေျပာဦးမယ္ ..

ကိုယ္စီကိုယ္စီ တာ၀န္ေတြယူၾကရမယ္ဆိုျပီး ႏိုင္ငံျခားေတြ ထြက္ၾကတယ္ .. အိပ္မက္ေတြနဲ႕ စိတ္ကူးေတြနဲ႕ .. ဘယ္ႏိုင္ငံ ေရာက္ေရာက္ ႏွိမ္ခံရတယ္ .. အဲဒီ ဒဏ္ေတြကို ၾကိတ္မွိတ္ခံျပီး ၾကိဳးစား ရုန္းကန္ၾကတယ္ .. မိုးခါးကေတာ့ စလံုးပဲ ေရာက္ဘူးျပီး ဒီက အေၾကာင္းေလာက္ပဲ နဲနဲပါးပါး သိတာပါ .. အမ်ားၾကီး မသိဘူး .. ခုေနာက္ပိုင္းဆို အလုပ္ေတြ နားတယ္ ရပ္တယ္ .. အလုပ္လာရွာတယ္ မရၾကဘူး .. အေပ်ာ္လာၾကတာလည္း မဟုတ္ဘူး .. ဆံုးရံႈးၾကရတယ္ .. အေၾကြးေတြ တင္ၾကတယ္ .. ကုန္သြားတဲ့ ပိုက္ဆံ ဘယ္လို ျပန္ရွာမလဲ ..

ဘယ္သူက အတင္းသြားခိုင္းလို႕လဲ .. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လွ်ာရွည္ျပီး ထြက္လာၾကတာေလ .. ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံပဲ ..

ဘယ္သူကေရာ လာခ်င္လို႕ လာမလဲ .. မိေ၀း ဖေ၀း ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိတဲ့စကားေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ မေျပာႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးကို ဘယ္သူက လာခ်င္လို႕ လာေနမွာလဲ .. ကုိယ္လိုခ်င္တာေတြ ရွိေနလို႕ ေနေနရတာပဲေလ .. ဒါကလည္း ေနထိုင္ခြင့္ရွိတုန္းေလးသာ ေနခြင့္ရတာ .. အလုပ္သာ ခ်က္ခ်င္းျပဳတ္သြားလို႕ကေတာ့ လာရာလမ္းအတုိင္း လွည့္ျပန္ေပေတာ့ပဲ .. (ကိုယ့္အလွည့္လဲ ဘယ္ေတာ့ မသိႏိုင္ဘူး .. ဘုရား တရား တေနရတယ္)

ေတာ္ပီ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး .. (တကယ္မေျပာေတာ့ဘူး .. :D)

အားလံုး ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားႏုိင္ၾကပါေစ ..

ps. ေအာက္မွာေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးခိုင္းထားတာပဲ .. ဒီအျဖစ္ကို ဘယ္လို ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးရပ .. အမွတ္ကေလးနဲ႕သာ ေနပါေတာ့မယ္ .. ျဖစ္တယ္ ပ်က္တယ္ေပါ့ေနာ္ .. :(

အျမင္ကတ္စရာ အားသာခ်က္မ်ား :P

မိုးခါးမွာ အျမင္ကတ္စရာ ေတြကေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတာက စေျပာရမယ္ထင္တယ္ .. :P

စူပုတ္ေနတာပဲတဲ့ .. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တေယာက္တည္းေနရင္း ရီေနရင္ အရူးျဖစ္သြားမွာေပါ့ .. :P .. ဒီေတာ့ မိုးခါးတို႕ မ်က္ႏွာက တေယာက္တည္းဆိုရင္ တေလာကလံုး တင္ေကၽြးထားရသလို မ်က္ႏွာမ်ိဳးပါ .. :D

ျပီးစိတ္တိုလြယ္တာကလည္း ေတာ္ေတာ္ အျမင္ကတ္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္ .. စိတ္က တိုျပီဆိုရင္ နထင္မွာက တဒုတ္ဒုတ္နဲ႕ ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္ ထြက္တတ္တာ .. (ဘယ္အခ်ိန္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ျပတ္ျပီး ေလွ်ာမလဲ မသိဘူး .. :P) စိတ္ဆိုးျပီဆိုရင္ မ်က္ႏွာက ျပင္လို႕မရေတာ့ဘူး .. ဟန္ေဆာင္ျပီးေတာင္ ရီျပလို႕ မရေတာ့ဘူး .. စကားလည္း ေျပာမထြက္ေတာ့ဘူး .. ေဒါသေတြ ထြက္ျပီး အကုန္လံုးကို ကိုင္ေဆာင့္ခ်င္စိတ္ကို ေပါက္ေနတာ .. အဲဒီအခ်ိန္ ျမင္တဲ့သူက ေတာ္ေတာ္ကို အျမင္ကတ္မွာ .. ဟိုေန႕ကပဲ ေခါင္သူၾကီးနဲ႕ ျဖစ္ျပီးဘီ :P ..

တခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္ .. မိုးခါး စကားေျပာတာ ဘယ္လိုၾကီးမွန္း မသိဘူးတဲ့ .. ကန္႕လန္႕ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ခင္မင္တယ္ ရင္းႏွီးတယ္ ခံစားရရင္ စိတ္ထဲျဖစ္သလို ေျပာခ်လိုက္တာ .. ေနာက္လိုက္တာမ်ိဳးကလဲ တခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ ေက်ာေတာေတာနဲ႕ အျမင္ကတ္စရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ .. တကယ္ကေတာ့ ဒါက ခင္တဲ့လူေတြကိုမို႕ ေျပာတာပါ .. :D

တခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာျပန္ေရာ သံသယၾကီးတယ္တဲ့ .. :D တကယ္ေတာ့ သံသယ ၾကီးတာမဟုတ္ပါဘူး .. ေတာ္ရံု ေျပာစကားမယံုျဖစ္တာ .. ေျပာတာ မယံုေတာ့ ေျပာတဲ့လူက အျမင္ကတ္ျပန္ေရာ .. :P

မိုးခါးက အေတးအမွတ္ၾကီးတယ္ေျပာရမယ္ .. ကိုယ့္ကိုေျပာသြားတာ လုပ္သြားတာ မေမ့ဘူး .. ေမ့ထားရင္ေတာင္ အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္ရင္ ျပန္ျပန္သတိရတာပဲ .. ဒါက ကိုယ့္ကို မၾကိဳက္တဲ့ အျမင္ကတ္တဲ့ အခ်က္ ..

ေနာက္တခုက စည္းကမ္းမရွိတာ .. ပစၥည္းကို တန္ဖိုး မထားတာ .. မိုးခါးတို႕ လံုး၀ စည္းကမ္းမရွိပါဘူး .. (ဒီဘေလာ့ကို ၾကာၾကာဆက္ေရးမယ္ဆို တကယ္ပဲ ယူမယ့္သူမရွိ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္ .. :P) မိုးခါး လက္ထဲမွာ ဘယ္ပစၥည္းမွ ၾကာၾကာမခံဘူး .. ၀ယ္ျပီးျပီးခ်င္း ခဏပဲ .. နဲနဲၾကာျပီဆို ပစၥည္းကို ထားခ်င္တဲ့ ေနရာထားတယ္ .. လိုရင္ မရွိေတာ့ဘူး .. အဲဒီအက်င့္ကို မၾကိဳက္ဘူး .. ဒါေပမယ့္ လုပ္မိေနတုန္းပဲ .. ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ကို အျမင္ကတ္တာပါ ..

ဘာက်န္ေသးလဲ မသိဘူး .. တခါတေလ ကိုယ့္ကို ေတာ္ေတာ္ အျမင္ကတ္ပါတယ္ .. အမကလည္း ေျပာတယ္ .. "မီးငယ္ ငါနင့္ကို ေတာ္ေတာ္ အျမင္ကတ္တယ္" တဲ့ .. သူ႕ကို ကန္႕လန္႕ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ .. ဘုကန္႕လန္႕ ေျပာတဲ့ အခ်ိန္ .. စကားနားမေထာင္တဲ့ အခ်ိန္ .. :D

ေခါင္းမာတာလဲ အျမင္ကတ္စရာ တခုေပပဲ .. လုပ္ခ်င္ျပီဆို ဇြတ္ .. မလုပ္ရ မခ်င္း ေနလို႕ မရဘူး .. သြားမယ္စဥ္းစားထားရင္ သြားရမွ .. လုပ္မယ္ဆို လုပ္လိုက္ရမွ .. မဟုတ္ရင္ တူတူရွိေနတဲ့ လူေတြပါ မေနရေတာ့ဘူး ..

ျပီးေတာ့ ရစ္ေသးတယ္ .. မမူးပဲရစ္တာ .. ရစ္ခ်င္လို႕ကို ရစ္တာ .. အရစ္ခံရတဲ့လူ အျမင္ကတ္မွာပဲ ..

ဒီေလာက္ပါပဲ သိပ္မရွိပါဘူး .. း)

ဒါက စလံုးေပါင္ခ်ိန္တဲ့ သူ႕ကိုယ္သူ (အဆိပ္ခြက္) က တဂ္တာပါ .. ခုေတာ့ သူလုပ္တာနဲ႕ ဖြရျပီ ..

၀ံေလးက အၾကိဳက္ဆံုး ဘေလာ့ ငါးခုလည္း တဂ္ထားပါတယ္ .. ဒါက ေတာ္ေတာ္ ေရြးရခက္ပါတယ္ .. ဆံပင္ေတြ ျဖဴကုန္မွာစိုးလို႕ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး .. (၀ံေလး သိခ်င္ရင္ အမ ဆိုက္ဘားမွာ တင္ထားတဲ့ ဘေလာ့ေတြ သြားၾကည့္လိုက္ေနာ္ .. အကုန္ ဖတ္ခ်င္လို႕ လင့္ထားတာေလ .. ေရးသမွ် သိရေအာင္ မွတ္ထားတာ .. :D) အဲလိုေလးပဲ ဖတ္မွတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ .. :D

ခုတေလာလည္း စာေတြပဲ လိုက္ဖတ္ျဖစ္တာမ်ားျပီး စာ မေရးျဖစ္ျပန္ဘူး .. စိတ္ထဲမွာ ခံေနတယ္ .. ျမန္မာႏုိင္ငံ သတင္းေတြရယ္ တခ်ိဳ႕ အျဖစ္ အပ်က္ေတြရယ္က ေတာ္ေတာ္ ရင္ခံေစပါတယ္ .. စာေရးမယ္ဆို ေရးမထြက္ပါဘူး .. ေရးခ်င္တာေတာင္ ခံစားခ်က္ကို လိုက္မမီဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ..

ေနာက္တခုကလည္း ဦးေလးေတြ ရန္ကုန္ကေန ေရာက္ေနေသးေတာ့ ဧည့္ခံေနရေသးတယ္ .. ဘီးဇီးဗ်ိဳ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ :D

မိုးမနက္ခင္း

ဒီလိုရာသီဥတုမ်ိဳးေပါ့
က်မ မုန္းတာ

စိုစြတ္စြတ္ အံု႕မိႈင္းမိႈင္း
သစ္ပင္စိမ္းေတြပါ ငိုက္ျမည္းလို႕
မလန္းဆန္းၾကဘူးတဲ့ ..

ညေနခင္း မိုးရြာတာကို ၾကိဳက္ေပမယ့္ ခုလို မနက္ေစာေစာမွာ မိုးနံ႕ေတြ ရေနတတ္တာကို ဒီေန႕အတြက္ မႏွစ္သက္မိဘူး .. ကိုယ္ ႏိုးထလာခ်ိန္မွာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားလံုးက မႈန္ကုတ္ကုတ္ .. မပြင့္တပြင့္နဲ႕ .. တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်လို႕ .. မနာလိုပါဘူး ..

************

ညဘက္ တေရးႏိုးခ်ိန္ ဖုန္းကို သတိတရ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မခ်ိဳမခ်ဥ္နဲ႕ ကိုယ့္ျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ့္ပံုကို ေတြ႕တယ္ .. စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႕ ကာတြန္းပံု ျပန္ေျပာင္းလိုက္တယ္ .. နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ၅ နာရီခြဲ .. မ်က္လံုးကလည္း ၾကည္လို႕ .. အိပ္ရာက ထရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေပမယ့္ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ အတင္းစြတ္မွိတ္ျပီး ျပန္အိပ္လိုက္တယ္ .. မေတြးပဲလဲ ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုလဲ ေခါင္းကိုခါျပီး ဖယ္ထုတ္လိုက္တယ္ ..

အလန္းသံကေတာ့ တတီတီနဲ႕ အခ်က္ေပးေနပါျပီ .. ခုနက ထလိုက္မိေကာင္းသား .. ခုနက ၾကည္ေနတဲ့ အျမင္ေတြလည္း ျပန္လည္ ေနာက္က်ိလို႕ .. ေရာဂါက စျပီ .. အပ်င္းေရာဂါ .. ဘယ္ခလုတ္ေတြ ဘယ္လိုႏွိပ္မိတယ္ မသိဘူး .. အသံက ထထျမည္တာ မျပီးႏုိင္ .. ႏွိပ္ေရာ ႏွိပ္မိရဲ႕လားမသိ .. နာရီၾကည့္လိုက္ ျပန္အိပ္လိုက္နဲ႕ ၁၆ ခါေလာက္ လုပ္အျပီးမွာ ၆နာရီက ခြဲေနျပီ .. ေနာက္ဆံုးမိနစ္မွာ လူးလဲ ထလုိက္တယ္ ..

မဆီမဆိုင္ အိပ္မက္ထဲမွာ လူစံုတက္စံု ထည့္မက္တာကို သတိရသြားေသးတယ္ .. ဘာေတြဘယ္လို မက္တယ္ေတာ့ စဥ္းစား မရေတာ့ .. ျပန္သတိရေအာင္ ျပန္အိပ္လိုက္ရေကာင္းမလား ..

အမျဖစ္သူ အခန္းထဲ၀င္လာမွ အတင္း ကုန္းရုန္းထ .. ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ေျပး .. အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးခ်ိန္မွာ ၇နာရီ ထိုးဖို႕ မိနစ္ အနည္းငယ္သာ လိုပါေတာ့တယ္ .. သြားရျပန္ဦးမယ္ .. ေတြ႕ရျပန္ဦးမယ္ ..

ထြက္ခါနီး ဘုရားစင္ေရွ႕ထိုင္ .. တတ္တာေလးေတြ ရြတ္ျပီး ေမတၱာပို႕ ..

အိမ္တခါးကိုဖြင့္ ေန႕ရက္ သစ္တခုကို အစျပဳ .. ဘတ္စ္ကားဂိတ္သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္ လမ္းကစိုတိုတိုမို႕ စိတ္က ခ်ဥ္ခ်ဥ္နဲ႕ လမ္းကိုပဲ မ်က္ေစာင္းပစ္ထိုးလိုက္တယ္ ..

ဒီေနရာေရာက္တုိင္း ျပံဳးခ်င္မိတာက အျမဲတမ္း ေၾကာင္ေပါက္ေလး တေကာင္မဟုတ္ တေကာင္ရွိတယ္ .. တေကာင္တည္းဆို ဟိုဟာေလွ်ာက္နမ္း ဒီဟာေလွ်ာက္နမ္း .. ကိုယ္က ခၽြတ္ခၽြတ္ေခၚလည္း လွည့္ၾကည့္ဖို႕ ေကာင္းမွန္း မသိတဲ့ဟာေလးေတြ .. ႏွစ္ေကာင္ဆိုရင္ေတာ့ တေကာင္နဲ႕ တေကာင္ ပါးရိုက္ရင္ရိုက္ .. မဟုတ္လည္း အျမီးကို ကိုက္ျပီး ေဆာ့ေနၾကတာ .. ေၾကာင္ေပါက္ေလးေတြကိုေတာ့ ခ်စ္တယ္ .. ၾကီးရင္ မခ်စ္ေတာ့ပါ ..

ကားဂိတ္မွာ အျမဲေတြ႕ေနက် စိတ္မူမမွန္တဲ့လူၾကီးကလည္း ထံုးစံအတုိင္း ဟိုဘက္ေလွ်ာက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္ .. လူေတြကို ၾကည့္ရတာလည္း မလန္း မဆန္း .. ငိုက္ျမည္းေနၾကတယ္ ..

လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ဘုရားစာရြတ္ရင္းကကို စိတ္က ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ .. ရာသီဥတုၾကီးကလည္း ခံစားလို႕ မရလုိက္တာ .. စိုစြတ္စြတ္ အံု႕မိႈင္းမိႈင္း .. ငါမလြမ္းခ်င္ပါဘူးဆိုမွ .. း(

မေမွ်ာ္နဲ႕ မေမွ်ာ္နဲ႕ .. ခုေလာက္ဆို ဟိုက အိပ္လို႕ ေကာင္းတုန္းပဲ ေနမွာ .. ႏိုးရင္ေရာ .. သတိေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ႕ ..

ခ်စ္ေသာ သစ္ပင္

လူေတြ အမ်ားၾကီးထဲကမွ က်မတို႕ ဆံုေတြ႕ခဲ့ပါတယ္ .. လံုး၀ကို မထူးဆန္းပဲ အရိုးရွင္းဆံုးပါပဲ ..

သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲကမွ သူနဲ႕ က်မ ပိုမုိရင္းႏွီးခဲ့တာ ကံေကာင္းျခင္းလား ကံဆိုးျခင္းလား .. ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းလို႕ပဲ ယူဆထားပါတယ္ .. ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ ကံေကာင္းမႈပါပဲ ..

က်မဘ၀မွာ သိပ္ျပီး ဆန္းဆန္းျပားျပားေတြ မၾကံဳေတြ႕ခဲ့သလိုပဲ ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးလည္း မထူးဆန္းခဲ့ပါဘူး .. စစခ်င္း ခင္တယ္ .. ေနာက္ေတာ့ ေျပာရင္းဆိုရင္း ဆက္ဆံမႈေတြ ေႏြးေထြးခဲ့တယ္ .. ေနာက္ သံေယာဇဥ္ေတြ သူမ်ားေတြထက္ပိုျပီး ခ်စ္သြားတယ္ .. ဒီေလာက္ ရိုးရွင္းပါတယ္ .. ေနာက္ထပ္လည္း ဆန္းျပားမယ့္ ကိစၥေတြသာ ရွိမလာခဲ့ရင္ ရိုးရွင္းစြာနဲ႕ ေရွ႕ဆက္သြားျဖစ္ပါဦးမယ္ ..

လူတုိင္းမွာ လိုအင္ဆႏၵေတြ ရွိၾကတယ္ .. က်မမွာလည္း သာမန္ ဆႏၵေတြ ရွိပါတယ္ .. ဘ၀ကို ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း မပူပင္ပဲ ျဖတ္သန္းသြားခ်င္တယ္ .. က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရွိမယ့္ ကမၻာေလးမွာ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္တာေတြရွိမယ္ .. ျငိမ္းျငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ၾကင္နာေနခ်ိန္ေတြရွိမယ္ .. ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာျဖစ္မယ့္ အခ်ိန္ေတြရွိမယ္ .. အျငင္းပြားမယ့္ အခ်ိန္ေတြ ရွိမယ္ .. ဘယ္လို အေျခအေန ဘယ္လို အခ်ိန္အခါမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ က်မ အတြက္ သူရွိေနမယ္ သူ႕အတြက္ က်မ ရွိေနခ်င္တယ္ .. ေလာဘမၾကီးဘူး ထင္ပါတယ္ .. က်မ ေပ်ာ္ရႊင္ ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္မိပါတယ္ ..

တခါတေလေတာ့လည္း သူ႕ကို သနားမိတယ္ .. က်မက ကိုယ့္စိတ္ေနာက္ကိုေတာင္ ကိုယ္ လုိက္မမွီသူေလ .. ဒီအတြက္ က်မစိတ္ကို နားလည္ဖို႕မ်ား သူၾကိဳးစားမိရင္ ေမာေနရွာမွာပဲ .. မေမာေစခ်င္မိပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ျပင္မရတဲ့ အက်င့္ဆိုးေလးေတြကို သည္းခံေပးပါဦးေနာ္ .. ျပင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ ..

စိတ္ဆိုးလြယ္တဲ့ က်မအတြက္ ကိစၥတိုင္းက ဆူလြယ္လြန္းတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူ႕စကားေတြေၾကာင့္ က်မ ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ရတယ္ဆိုရင္ေရာ .. ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. း) တကယ္ ရင္ထဲက စကားပါ ..

ဘယ္အရာမွ တရားေသ တြက္ခြင့္မရွိတဲ့ လူ႕ဘ၀ၾကီးမွာ က်မတို႕လည္း အေျခအေနေပါင္းစံု ၾကံဳေတြ႕ႏုိင္တယ္တဲ့ .. ဒီလိုေတြးလုိ႕ က်မ အဆိုးျမင္သူတေယာက္လို႕ စြပ္စြဲေနခ်င္ေသးလား .. အဆိုးျမင္တယ္လို႕ေတာ့ မသံုးသတ္မိဘူး .. ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ အရာေတြကို ၾကိဳ စဥ္းစားမိတာပါ .. ဒါလည္း က်မ အက်င့္တခုပါပဲ .. ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ရပါေစ က်မ မတုန္လႈပ္ခ်င္မိဘူး .. ဒီလိုနဲ႕ က်မစဥ္းစားတတ္လာတာက ရည္ရြယ္သလို ျဖစ္လာခဲ့ရင္ အတိုင္းထက္ အလြန္ေပါ့ .. တကယ္လို႕မ်ားလို႕ မေတြးခ်င္ေပမယ့္ က်မ ေတြးမိတယ္ .. ကံတရားကိုပဲ အျပစ္ပံု မခ်ပါဘူး .. က်မလုပ္ရပ္လည္း ထပ္တူ ပါ၀င္ေနပါလိမ့္မယ္ ..

ဒီလိုေတြးလို႕ သိပ္ရင့္က်က္ေနတာလည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး .. က်မ အတၱေတြ ၾကီးေနခဲ့တာ ကိုယ္တုိင္ သိေနခဲ့ပါတယ္ .. ထိန္းသိမ္းထားပါေစ .. က်မပိုင္ဆိုင္ႏုိင္တာ ဒါေလးပဲ ရွိလို႕ပါ .. မေကာင္းဘူးဆိုတာလည္း သိပါတယ္ .. က်မကို အကာအကြယ္ ေပးႏုိင္တာ ဒါေလးပဲ ရွိလို႕ပါ .. တခ်ိဳ႕ ေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္ .. မသိတဲ့လူထက္ သိရဲ႕နဲ႕ ဆက္လုပ္ေနတဲ့လူကို ပိုေျပာရခက္သတဲ့ေလ .. က်မ မ်ား ပါေနျပီလား ..

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့ .. ေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာေလးမွာ သက္ဆံုးထိ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း တေယာက္ကိုတေယာက္ ေဖးမ ကူညီရင္း ျဖတ္သန္းသြားခ်င္ပါတယ္ ..

က်မအတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာပါလို႕ ေျပာဖို႕ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ ခုစဥ္းစားေလ ပိုေသခ်ာေလပါပဲ .. အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ အခ်စ္ဆိုတာကို က်မ အယံုအၾကည္မရွိတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနပါျပီ .. ၁၀ ေက်ာ္သက္တုန္းကေတာ့ ခ်စ္တယ္ ဒါကို အခ်စ္လို႕ ထင္မွတ္မွားခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာေလ မႈန္၀ါးေလပါပဲ .. က်မ ယံုၾကည္တာ သံေယာဇဥ္နဲ႕ နားလည္မႈ .. ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေျပာေျပာ က်မ သူ႕ကို ခ်စ္ပါတယ္ ..

အခ်ိန္အားတုိင္း သူ႕အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတာ .. စိတ္က သူ႕ အနား ေရာက္ေရာက္ေနတတ္တာ .. ဦးေႏွာက္နဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ျပည့္ေနတယ္လို႕ ခံစားရတာ .. ဒါေတြက သူ႕ကို ခ်စ္လို႕ ဆိုရင္ က်မ သူ႕ကို ခ်စ္ပါတယ္ .. သူ႕ပါးစပ္က တျခားမိန္းကေလးအေၾကာင္း မၾကားခ်င္ဘူး .. ဒါဟာ သ၀န္တိုတယ္ဆိုရင္ အရမ္း သ၀န္တိုပါတယ္ .. ခ်စ္လို႕လည္း သ၀န္တိုတယ္ ထင္ပါတယ္ .. (ဂုဏ္ယူလုိက္စမ္းပါ .. ခ်စ္လို႕ သ၀န္တိုတာေနာ္ .. မခ်စ္လို႕ကေတာ့ လွည့္ကို မၾကည့္ဘူး .. :P) က်မစိတ္က အကုန္ရခ်င္တာ .. ေလာဘက အဲလို ၾကီးပါတယ္ ..

တခု ခက္ေနျပန္တာက က်မက ခ်စ္မျပတတ္တာ .. ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကို မေမးပဲ မေျပာတတ္တာ .. ေမးရင္ေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ျပီး ေျပာခ်င္မွ ေျပာတတ္တာ .. ဖာသိဖာသာ ေနတတ္တာ .. နင္ဘာလုပ္လုပ္ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး သြင္းထားတတ္တာ ဒီလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ သူကေတာ့ က်မခ်စ္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယံုၾကည္ဖို႕ ခက္ေနမွာပါပဲ .. က်မ ခ်စ္ျပတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမွ ထင္ပါရဲ႕ .. မေတာ္ စိတ္ကုန္သြားမွ ဒြတ္ခ :P .. အခ်ိန္မွီေသးတယ္ ထင္ပါရဲ႕ .. တကယ္ လက္ေတြ႕မွာ ခက္ခဲတာ ၾကိဳးစားတုိင္းပါပဲ :D .. ပါရမီ နည္းပံုမ်ား .. :P

ေနာက္တခုက က်မ မႏူးညံ့တတ္ဘူး .. နာမည္ေတာင္ ေပးထားတာ မိုးခါးတဲ့ .. ေယာက်ာ္းေလးနဲ႕ မွားမွားျပီးေတာင္ အေမး ခံရတယ္ေလ .. မိန္းကေလး မဆန္ဘူးေပါ့ .. ဒီလိုဆို သူမ်ားေနာက္ ပါသြားမွာပဲတဲ့ .. ဒါက ၾကားၾကားေနတဲ့ ေ၀ဖန္သူေတြ စကား .. အစတုန္းကေတာ့ ကိုယ့္မခ်စ္လို႕ သူမ်ားေနာက္ပါလို႕ကေတာ့ မလြမ္းေသးပါတဲ့ .. မိုးခါးတို႕ ေၾကြးေၾကာ္ပံု .. ခုေရာ .. (မေျပာျပဘူး .. သတ္ခ်င္သတ္ :P)

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်မ သူနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ ေပ်ာ္တယ္ .. ေက်နပ္တယ္ .. ဒါေတြက ေနာင္တခ်ိန္ အတူထုိင္ရင္း ျပန္ေျပာင္း ေျပာျဖစ္မယ့္ ၾကည့္ႏူးစရာ အျဖစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္ .. ျဖစ္ႏုိင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .. း)) က်မအတြက္ သူက နားခိုစရာ သစ္ပင္ရိပ္ေလးတခုေလာက္ ျဖစ္လာရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ .. ပန္းေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာပြင့္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေပါ့ေနာ္ .. :D

ဒြင္းတဂ္တဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းနဲ႕ မမ၀ါတဂ္တဲ့ ပန္းေလးေပါ့ေနာ္ .. (ေယာက်ာ္းေလးကို ပန္းနဲ႕ ႏိႈင္းရတာ သိပ္ေတာ့ မနိပ္ဘူး .. ကိုယ့္ခ်စ္သူကလည္း သိပ္ႏူးညံ့ ျငင္သာတယ္ဆိုေတာ့ေလ .. ႏိႈင္းရတာ ကြက္တိပါပဲ .. :D) မမ၀ါေရာ ဒြင္းေရာ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္ .. အခ်စ္အေၾကာင္းတဂ္ခံရေတာ့မွ ကိုယ့္မွာ ဒီေလာက္ ပါရမီနည္းမွန္း သိရပါေတာ့တယ္ .. ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းတြားဒယ္ကြယ္ .. ဒါေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ၾကာသြားတာ .. ခြင့္လႊတ္ေနာ္ .. မီးယားနဲ .. :D

က်မႏွင့္ ပထမဆံုးမ်ား

မိခင္

က်မ ဘာအာရံုခံစားမႈမွ မသိခင္တည္းက မိခင္ရဲ႕ ၀မ္းထဲမွာ ေနရင္း ခ်က္ၾကိဳးကတဆင့္ အာဟာရေတြကို ရယူဖူးလိမ့္မယ္ .. ဒါေၾကာင့္ အေမက က်မအတြက္ ပထမဦးဆံုး ထိေတြ႕ ခံစားမိတဲ့သူ .. အေမ့ ၀မ္းထဲမွာ ၈လ ၉လေလာက္ သယ္ေဆာင္ခိုင္းျပီး ဒုကၡ ေပးဖူးမယ့္ က်မေပါ့ ..

မ်က္ရည္

အေမ့၀မ္းက ကၽြတ္ျပီဆိုေတာ့ နပ္စ္မ အေဒၚၾကီးက က်မကို မငို ငိုေအာင္ လုပ္လိမ့္ဦးမယ္ .. က်မကုိ ေဇာက္ထိုးထားျပီး တင္ပါးကို ခပ္စပ္စပ္ ရိုက္တယ္တဲ့ေလ .. ဒီေတာ့ က်မ တ၀ါး၀ါးနဲ႕ ေအာ္ငိုျပီေပါ့ .. ဒါေၾကာင့္မို႕ က်မ မ်က္ရည္ဆိုတာကို ပထမဆံုး သိရွိခဲ့လိမ့္မယ္ .. ေနာက္ပိုင္းလည္း အလိုမက်ရင္ အလိုမက်သလို မ်က္ရည္ သြင္သြင္က်ဖူးလိမ့္မယ္ .. ငယ္ငယ္ကေတာ့ လိုခ်င္တာရဖို႕ ဒီမ်က္ရည္ပဲ အားကိုးရလိမ့္မယ္ ..

ဖခင္

အေဖကေတာ့ ေမြးခန္း အျပင္ကိုေရာက္မွသာ က်မကို ခ်ီပိုးလိမ့္မယ္ .. ျပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေနမယ့္ မ်က္၀န္း ျပံဳးရႊင္ေနမယ့္ ႏႈတ္ခမ္း အစံုနဲ႕ေပါ့ .. မ်ားေသာအားျဖင့္ အေဖေတြက အေဖရယ္လို႕ စစျဖစ္ခ်င္း ကေလး ေသးေသးေလးေတြကို မခ်ီတတ္ မပိုးတတ္ၾကေပမယ့္ က်မ အေဖက အရင္တည္းက ကေလး ခ်စ္တတ္သလို တူမေတြကို ထိန္းေက်ာင္းေနခဲ့လို႕ က်မအလွည့္မွာေတာ့ လြတ္က်မွာ မစုိးရိမ္ရေလာက္ပါဘူး .. :D က်မအတြက္ ပထမဦးဆံုး ထိေတြ႕ ေတာ္စပ္ရတဲ့ ေသြးသားရင္းခ်ာ ေယာက်ာ္းသား ျပီးေတာ့ တဦးတည္းေသာ ဖခင္ ..

မနာလိုျခင္း

အေမက က်မအတြက္ ေမာင္ေလးတေယာက္ ေမြးေပးမယ္တဲ့ .. ေက်နပ္ရမွာလား .. ဒီခံစားခ်က္ကို မနာလိုျဖစ္တယ္လို႕ ေခၚတယ္ဆိုတာ မသိခင္တည္းက က်မ ေမာင္ေလးကို မနာလို ျဖစ္ခဲ့မွာ ..

အေမ့ အတြက္ ဒဏ္ရာ @ က်မရဲ႕ ေတး မွတ္ တတ္မႈ

ေမာင္ေလး ကိုယ္၀န္နဲ႕ ေမၾကီးက က်မကို စိတ္တိုျပီး ရိုက္တယ္တဲ့ .. ေမြးခါနီး ဖြားခါနီး က်ေတာ့ က်မရဲ႕ အမ၀မ္းကြဲေတြက က်မကို ထိန္းေပးမယ္ဆို ေခၚသြားၾကတယ္ .. က်မလည္း လိုက္သြားတယ္ေပါ့ .. ေမာင္ေလးကို ေမြးျပီဆိုေတာ့ က်မတို႕ သြားၾကည့္ၾကတယ္ .. ျပန္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ေမၾကီးက "သမီး ေနခဲ့ပါလား" တဲ့ .. က်မကေတာ့ ခပ္စိမ္းစိမ္းနဲ႕ "ဟင့္အင္း .. ျပန္လိုက္သြားမယ္" ဆိုျပီး လွည့္ေတာင္မၾကည့္ပဲ အမေနာက္ကို လိုက္သြားတယ္တဲ့ေလ .. :D က်မေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကို မမွတ္မိေတာ့သလို သိလည္း မသိေတာ့ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ေမၾကီးကေတာ့ ခုထိ ျပန္ေျပာတုိင္း မ်က္ရည္၀ဲတုန္းပါလား .. အဲဒီအခ်ိန္က မ်က္လံုးနဲ႕ မ်က္ႏွာထားကို မေမ့ဘူးတဲ့ .. :P အသက္က ၂ႏွစ္ခြဲနဲ႕ အေမကိုေတာင္ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္တတ္တယ္ .. :P

ေမာင္ေလး

ဘယ္လိုပဲ ေတြ႕လိုက္ရင္ မတည့္ ျဖစ္ေနပါေစ က်မအတြက္ေရာ သူ႕အတြက္ပါ ေသြးသားရင္းခ်ာဆိုတာ ဒီႏွစ္ေယာက္ပဲရွိပါတယ္ .. က်မအတြက္ ပထမဆံုး ေသြးသားရင္းခ်ာေပါ့ .. တဦးတည္းေသာလည္း ျဖစ္ျပန္ပါတယ္ .. ခုခ်ိန္ထိ ေတြ႕လိုက္ရင္ မတည့္သလို ေနာက္လည္း တည့္ဦးမယ္ မထင္မိပါဘူး .. ဒီလိုမွသာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းလိမ့္မွာေပါ့ေနာ္ .. သိပ္တည့္ေနရင္ ပ်င္းစရာၾကီး :D

မၾကီး

က်မရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး အမ၀မ္းကြဲ .. တပူးတြဲတြဲ ဘယ္လိုမွ ခြဲမရေအာင္ ပထမဆံုး က်မ ေတာက္တဲ့လို လိုက္တြယ္ကပ္ ေနတတ္တဲ့ အမ၀မ္းကြဲပါ .. မမၾကီး အိမ္သာထဲ၀င္ရင္ေတာင္ ငိုလို႕ အိမ္သာထဲထိ ေခၚသြားရတယ္တဲ့ .. :P ခုေတာ့ မလိုက္ေတာ့ပါဘူး :P ..

သူငယ္ခ်င္း

မူၾကိဳေက်ာင္းအတြက္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ခုဆို ခပ္စိမ္းစိမ္းပါပဲ .. ၾကာခဲ့ျပီကိုး ..

ေသရာပါ ဒဏ္ရာ

၀ရန္တာမွာ အေဒၚက ေကြကာအုပ္ကို ပူေနလို႕ မႈတ္ေပးေနတာကို အစားေသာင္းက်န္းစြာနဲ႕ အတင္းလွမ္းဆြဲေတာ့ က်မေခါင္းေပၚ ေမွာက္က်ပါေလေရာ .. (ငတ္တာ :P) .. ဒီလိုနဲ႕ က်မ ဂ်ိဳေစာင္း ေအာက္နားမွာ အနာရြတ္တခု ေသရာပါ ရွိသြားခဲ့တယ္ .. ေတာ္ေသးတယ္ တေခါင္းလံုး ေျပာင္မသြားလို႕ :P

ခြဲခြာျခင္း

အိမ္ေျပာင္းရမယ္တဲ့ .. ေဖၾကီး ဘက္က အဖိုး အဖြားအိမ္ကို ဖ်က္ျပီး ၄ထပ္တိုက္ ေဆာက္လို႕ ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မတို႕ အိမ္ေျပာင္းေနဖို႕ ျဖစ္လာခဲ့တယ္ .. က်မ အဲဒီအခ်ိန္က သိပ္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို ခြဲျပီး ဘယ္လိုမ်ား သြားရပလို႕ ပူပန္ဖူးတယ္ .. ေနာက္ဆံုး ခြဲခြာျဖစ္ခဲ့ေတာ့လည္း ေနရာသစ္မွာ အသားက်ဖို႕ အခ်ိန္ သိပ္ မလိုအပ္ခဲ့ပါဘူး ..

ေသကြဲ

တညေတာ့ အဖိုးကို ေဆးရံုတင္ရမယ္တဲ့ .. က်မ အိမ္ေပၚထပ္ကေန ျမင္လိုက္တယ္ .. ဖိုးဖိုးၾကီးကို ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြက တြဲျပီး ကားေပၚ တင္ေခၚသြားၾကတယ္ .. တရက္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ၾကာသြားတယ္ .. သံုးရက္ေျမာက္ေန႕မွာ ေမၾကီး ေဆးရံုက ျပန္လာေတာ့ မ်က္ႏွာေတြ နီလို႕ .. ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ .. ဖိုးဖိုးၾကီး ဆံုးသြားျပီတဲ့ .. က်မ မယံုႏိုင္ခဲ့ဘူး .. အရမ္းျမန္လြန္းတယ္ .. ဒါ က်မ နားလည္ သိတတ္ျပီးေနာက္ ေတြ႕ၾကံဳလိုက္ရတဲ့ ေသကြဲပါပဲ .. (ဦးေလး ေလယာဥ္ပိုင္းေလာ့ခ္ တေယာက္ ဆံုးတံုးက က်မ သိပ္ငယ္ေသးေတာ့ နားမလည္လိုက္ဘူး .. ငယ္ငယ္က အသုဘအိမ္ဆို သိပ္ေၾကာက္တတ္တာ .. သူမ်ားအိမ္ေတြက လူေတြ ေသၾကတယ္ .. ငါတို႕အိမ္က မေသဘူးထင္တယ္လို႕ေတာင္ ထင္ဘူးတာ .. ျမင္မွ မျမင္ဘူးပဲ .. :D) ေနာက္ပိုင္းေတာ့လဲ ေသကြဲေတြ ၾကံဳလိုက္ရတာ ..

ခုတေလာ စာေရးဖို႕ အာရံုမရ ျဖစ္ေနျပန္ပါျပီ .. ေတြးမိတဲ့ အေတြးေတြလည္း စာတပုဒ္ ျဖစ္မလာဘူး .. ေခါင္းစဥ္ေတြရွိေနေပမယ့္ အေၾကာင္း အရာ စဥ္းစားမရဘူး .. စိတ္ကူးေပါက္ရာေလး ခ်ေရးမိပါတယ္ .. း))

ေက်ာခ်င္းကပ္ အလြမ္း

သိပ္အေ၀းၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္
နီးလည္း မနီးခဲ့ၾကဘူး
ေက်ာခ်င္းကပ္ ေနေပမယ့္
မျမင္ မေတြ႕ခဲ့ၾကဘူး
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
အိမ္ျပန္တာ ထံုးစံ တခုပဲမို႕
ႏႈတ္မဆက္ခဲ့ရင္ေတာင္
အလုိက္တသိ ေနလိုက္သင့္တာပဲေလ

ဘာမွန္း ညာမွန္း မသိ လြမ္းတယ္
ေက်ာခ်င္း ကပ္ေနရဲ႕နဲ႕ လြမ္းတယ္
ဒါေပမယ့္ ေနာက္တခ်က္ လွည့္ၾကည့္ဖို႕ေတာင္
စိတ္မကူးခဲ့ဘူး
ငါက ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္တတ္သူေလ

ဒါေပမယ့္
အေ၀း တေနရာကေနေတာ့
တၾကိမ္ တခါ မက
ေငးေမာၾကည့္ခဲ့ဘူးတယ္
ေတြးေတာၾကည့္ခဲ့ဘူးတယ္

မျပီးဆံုးေသးခင္မွာ
ႏွေျမာတသမယ္
ဆံုးရွႈံးမွာ ေတြးေၾကာက္မယ္
အဆံုးသတ္ေတာ့လည္း
အားလံုးဟာ ေနရာတက်
ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႕က
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္ရမွာ

အိမ္ျပန္လမ္းတေလွ်ာက္
ငါ့ အလြမ္းေတြ
သိမ္းထုတ္သြားမလား
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
တခ်ိန္က တန္ဖိုးရွိခဲ့သမွ်ဟာ
သိမ္းထားဖို႕ မေကာင္းေတာ့ေလာက္ေအာင္
ယိုယြင္း ပ်က္စီးမႈေတြနဲ႕
ဘယ္သူကမ်ား
ဆက္လက္ သိမ္းဆည္းပါလိမ့္ဦးမလဲ

အေတြးေတြ မေျပာင္းသြားေစနဲ႕
အခ်ိန္ေလး တခုေလာက္သာ
ေစာင့္လိုက္ပါ

PS. ရံုးကေန အလုပ္မလုပ္ပဲ ပို႕စ္တင္တယ္လို႕ေတာ့ မစြပ္စြဲၾကနဲ႕ေပါ့ေနာ္ .. အလုပ္က လုပ္ကို မလုပ္ခ်င္တာ .. :P

စိတ္ ညွိဳ႕

ေျပာင္းလဲစရာ မလိုပါဘူး
ျပဳျပင္စရာ မရွိပါဘူး
ေနျမဲအတုိင္းေနျပီး
ေရွ႕ဆက္ပါ
ငါ့ဘက္ကလဲ
ျပဳျပင္ဖို႕
ေျပာင္းလဲဖို႕
ၾကိဳးစားခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကိုပဲ
ျပဳျပင္လိုက္ပါ့မယ္

ကိုယ္ကိုတိုင္က တဦးတေယာက္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ မစဥ္းစားခဲ့သလို ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကိုမွလည္း ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ အရိပ္အျမြက္ေတာင္ မျပခဲ့ဘူးဘူး .. ေျပာင္းလဲေပးပါလို႕ ေျပာမွ ေျပာင္းလဲျခင္းက စစ္မွန္လိမ့္မယ္လို႕ မထင္ခဲ့ပါ .. ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် နားလည္ေပးႏုိင္ခဲ့လို႕ အလိုလို ေျပာင္းလဲလာျခင္းမ်ိဳးသာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္ ..

ထူးထူးဆန္းဆန္း ေျပာင္းလဲခ်င္သလို ျဖစ္လာတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကို အံ့ၾသစြာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း အေျဖကို ရွာေနမိတယ္ .. အေျဖ အတိအက် မရခင္မွာပဲ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ေျပာင္းလဲခ်င္သလို ျဖစ္တဲ့ စိတ္က အျငင္း ၀ါက်တခု ရြတ္ဆိုတယ္ .. ကံေကာင္းစြာနဲ႕ မေျပာင္းလဲသင့္ဘူး ဆိုတဲ့ စိတ္က အႏုိင္ရတယ္ .. သက္ျပင္းေမာ တခုကို ေျဖေလွ်ာ့လို႕ ..

စိတ္ေတြ လြတ္လပ္ႏုိင္ပါတယ္
ေ၀းႏုိင္သေလာက္ ေ၀းေ၀း
ထြက္ေျပးႏိုင္ပါတယ္
တခ်က္တခ်က္
ျပန္ျပန္ ကပ္ျငိခ်င္စိတ္
တခုက လြဲလို႕ေပါ့

ကိုယ့္စိတ္ကုိ အေ၀းဆံုးထိ ရြက္လႊင့္ထားလုိက္တယ္ .. သြားပါ .. အေ၀းဆံုး အေ၀းဆံုး အေ၀းတက အေ၀းဆံုးကို ထြက္သြားပါ .. လိုရာေနရာကို သြားပါ .. လိုရာေနရာ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ျပန္လာခ်င္စိတ္ ရွိေသးရင္လည္း ဒီေနရာကို ျပန္လာႏုိင္ေသးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သိထားရမွာက ဒီေနရာက ကိုယ့္ေနရာ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ဆိုတာပါပဲ ..

အေ၀းဆံုးကို
မေရာက္ႏုိင္ေသးသေရြ႕ေတာ့
ေနရာ တခ်ိဳ႕မွာ
တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနလိမ့္ဦးမယ္
အခ်ိန္ အတိုင္း အတာ တခုထိ

တ၀ဲ လည္လည္နဲ႕ ဒီေနရာ ဟိုေနရာ စိတ္ရွိတုိင္း လြင့္လိုက္မယ္ .. တခါတေလ အေ၀းဆံုးကို ေရာက္သြားလိုက္ .. အလြယ္တကူ စိတ္ေစရာကို ျပန္ေရာက္လာလိုက္ .. ဒါဟာ အျပစ္တခုျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ေတာ့ မထင္မိပါဘူး .. ဒီလိုပဲေလ .. စိတ္လြတ္လပ္ခြင့္ေလးေတာ့ ကိုယ္စီ ရွိသင့္တယ္ မဟုတ္လား ..

မသြားနဲ႕ တားမရတဲ့ စိတ္ကို
ကိုယ္တိုင္လည္း မဖမ္းဆုတ္ထားႏုိင္ခဲ့ေတာ့
သာသာေလးပဲ ေခၚေဆာင္ရာလိုက္မယ္
အသိတရား၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့
ငါဟာ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ ခံစားခ်က္တခုနဲ႕

မသြားနဲ႕ တားရလြန္းလို႕ ေမာဟိုက္လာတဲ့ စိတ္ကုိ ထြက္ေပါက္တခုေပးလိုက္မယ္ .. နင္ေစလိုရာ ငါလိုက္မယ္ေလ .. ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဦးေႏွာက္က အလုပ္ျပန္လုပ္တယ္ .. ေရာက္ရွိရာ ေနရာကို သတိျပဳမိေတာ့ ငါမရင္းႏွီးတဲ့ ေနရာ တခုမွာ .. ခံစားခ်က္ကလည္း ခပ္စိမ္းစိမ္း .. ေနသားက်ဖို႕ေတာ့ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္ ..

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
မဆံုးတဲ့ စိတ္သြားရာေနာက္
လိုက္တဲ့ အခါလိုက္
တခါတခါ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္နဲ႕
ေရွ႕တိုးမလို ျဖစ္တဲ့ အခါ ျဖစ္
တခါ တခါ ေခါင္း တခါခါနဲ႕
ေတြေ၀တဲ့ အခါ ေတြေ၀
မဆံုးႏုိင္တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္
စမ္း တ၀ါး၀ါး ေရြ႕တယ္

လမ္းေတြ သိပ္ရွည္လ်ားတာလား .. သြားပဲ သြားႏုိင္လြန္းတာလား .. မေမာႏုိင္ေသးဘူးလားဟာ ..

ပန္းတပြင့္

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္းတပြင့္ ပြင့္ခဲ့မွာပါ .. ပိုင္ဆုိင္ဖူးပါမယ္ .. ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားဘူးပါမယ္ .. ငါကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဆံုးရႈံးဖို႕ပါ ျပင္ဆင္ေနခဲ့ေသးတယ္ေလ .. ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း တဖက္နဲ႕ေပါ့ ..

ပန္းပြင့္ေလး ျဖစ္မလာခင္ ပန္း အဖူး အငံုေလး ဘ၀တည္းက ဘယ္ေတာ့ ပြင့္လာမလဲဆိုတဲ့ ရင္ခုန္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႕ ေစာင့္စားခဲ့တာပဲေလ .. ဒါဟာ ပန္းပ်ိဳးမိသူ ဥယ်ာဥ္မွဴး တေယာက္ရဲ႕ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ိဳး ..

ပန္းပြင့္ေလးအတြက္ ၾကိဳရင္ခုန္တယ္ .. မွန္းဆ ပံုေဖာ္မယ္ .. လွပျခင္းနဲ႕ ရနံ႕ေတြနဲ႕ ျပည့္စံုေနမယ့္ ပန္းေလးတပြင့္ .. အိမ္မက္ေတြ မက္ရင္းေတာင္ ျပံဳးေနမိေလရဲ႕ ..

ပန္းေလး မပြင့္လာေသးပါဘူး .. ပန္းေလးပ်ိဳးရံုရွိေသးတယ္ .. ပန္းေလးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္ေလ .. တဆက္တည္းမွာပဲ .. ဒီပန္းေလးက ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ရွင္သန္ႏိုင္မွာပါလိမ့္ .. ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ခြင့္ေရာ ကိုယ္တုိင္ ရႏိုင္ပါ့မလား .. ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရင္ေရာ ..

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ မက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ကေန ႏိုးထဖူးသလို .. အိပ္မက္ဆိုးလို႕ေခၚမလား ဆံုးရံႈးရတယ္လို႕မ်ား အိပ္မက္ မက္ခဲ့မိျပန္ရင္ အိပ္မက္ထဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ရင္ မ်က္ရည္မ်ားနဲ႕ လိႈက္ေမာစြာနဲ႕ ႏိုးထရျပန္ပါတယ္ .. ဒါဟာ အရင္းအႏွီး ဆိုမလား .. ဒီပူေလာင္မႈေတြကို ငါ ကိုယ္တုိင္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူသိႏုိင္ဦးမလဲ .. တဦး တေယာက္ကေရာ နားလည္ ခံစားေပးႏုိင္ပါ့မလား .. ၾကင္နာစြာ နားလည္ေပးမယ့္သူနဲ႕ ဟားတုိက္ ေလွာင္ရီေနမယ့္သူ ဘယ္ဦးေရက ပိုမ်ားလိမ့္မလဲ .. မရီၾကပါနဲ႕ .. ဒါဟာ ကိုယ္တုိင္ ၾကံဳေတြ႕ျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ျပီဆိုမွ ျပံဳးရီၾကပါ .. မခ်ိျပံဳးနဲ႕ေတာ့လည္း မရီမိေစနဲ႕ဦးေပါ့ ..


ပန္းေလး ရွင္သန္မႈအတြက္ ရွင္သန္ေနစဥ္ ကာလအတြက္ အျမတ္အစြန္း မေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေတာ့ ရွိခဲ့သည္ေပါ့ .. ရင္ခြင္ထဲ ထည့္သိမ္းထားရံုပါပဲ .. မထိခိုက္ မနာက်င္ေစရပါဘူး .. ဆူးေတြရွိေနရင္ေတာင္ ငါ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနဦးမွာ .. ဆူး ဆူးခ်င္ ဆူးပါေစ ..

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြ ထားမိေလေလ ပူေလာင္မႈေတြ ပိုတိုးေလေလ .. ဒါကို ဘယ္သူမွ သိႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး .. ယုယု ယယ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ဆက္ျပီး ပ်ိဳးေနမိတယ္ ..

ပန္းပြင့္ေလး မ်က္ေတာင္တခ်က္ခတ္ အၾကည့္မွာ ရင္ခုန္မႈေတြ ဘယ္ေလာက္ရင္းလုိက္ရမလဲ .. ေပ်ာ္ရႊင္ရမႈေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ငါ့အတြက္ ဆုလာဘ္ေလးေရ ..

မနက္ျဖန္ မနက္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳးနဲ႕ ႏိုးထရဦးမယ္ ..

မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံခ်င္ခဲ့ပါ .. မ်က္ေတာင္ မခတ္ပဲ ၾကင္နာစြာ ၾကည့္ရႈခ်င္ေနခဲ့တယ္ .. ေနေရာင္လာရင္ ကြယ္ေပးမယ္ .. မိုးဖြားက်ရင္ ကာေပးမယ္ .. အမႈိက္သရိုက္ေတြ ရွင္းလင္းေပးမယ္ .. ပိုးေကာင္မႊားေကာင္ေတြရန္က ကာကြယ္ေပးခ်င္တယ္ .. ဒီပန္းေလး အျပစ္ကင္းကင္း လွေနႏိုင္ေအာင္ပါ ..

တေရးေတာ့ အိပ္ဦးမယ္ ..

မနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္ခ်ိန္ထိ ရင္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနပါေစ .. ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း အိပ္မက္ဆိုးနဲ႕ မႏိုးထပါရေစနဲ႕ ..

-----------------

ကိုရြာသားတဂ္တဲ့ ရင္ထဲက ပန္းပြင့္ေလးပါ .. ေက်နပ္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ .. စာက ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေရးစရာ ရွာမရ ျဖစ္ေနတာပါ .. ကိုရြာသားတဂ္မွပဲ ေရးထြက္ပါေတာ့တယ္ .. ၾကိဳးစားပမ္းစားေရးလုိက္တာပါ .. မေကာင္းလည္း သည္းခံဖတ္ေပးေပါ့ေနာ့ .. :D ပ်င္းမွာစိုးလို႕ သီခ်င္းပါ ရွာထည့္ေပးထားပါတယ္ .. :P

ခုတေလာ

ေတြးေနမိတာက

ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ .. ေတာ္ေတာ္ျငီးေငြ႕ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ေလာကၾကီးပါလား ..
လူေတြ ဘာလို႕ဟန္ေဆာင္ၾကတာလဲ .. ဟန္မေဆာင္ရင္ ေပါင္းရခက္တဲ့ လူ႕ဂြစာျဖစ္ေရာလား ..
တေန႕ တေန႕ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ အဓိပၸါယ္ရွိတာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလုပ္မိပါလိမ့္ .. လုပ္ေရာ လုပ္မိရဲ႕လား ..

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ဆင္ၿခင္မိတာက

အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းေနတယ္ ..
ရင့္က်က္ခ်င္ေယာင္ဟန္ေဆာင္ေနျပီး တကယ္တမ္း ခံႏုိင္ရည္ရွိဖို႕ ၾကိဳးစားရတုန္းပဲ .. မတည္ျငိမ္ႏိုင္ေသးပါ ..

က်န္းမာေရး

ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါတယ္ .. ရံုးမသြားခ်င္လို႕ေတာင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး အမ္စီရပါတယ္ .. :P

ဖတ္ၿဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြက

စာအုပ္ေတြ မဖတ္ျဖစ္ေသးပါ .. ဖတ္ရမယ္ ဖတ္ရမယ္ .. ဒီစကားလည္း ေျပာေနတာၾကာေပါ့ .. အပ်င္းထူေနေသး၏ .. :D

ေရာက္ေနၿဖစ္တာက

မမေနာ္ေနာ္လိုပဲ Farm Town ထဲက လယ္ေတာအိမ္ကေလး (စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ .. အိမ္ႏွစ္လံုး ၀ယ္ထားတယ္ .. (ၾကြားတာ :P))


ေရးၿဖစ္ေနတာက
tag game ေတြ .. တျခားစာေတြ စိတ္ကူးေပမယ့္ ဖီးလ္ငုတ္ေနေသးပါတယ္ ..

နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက
နားဆူေနျပီးေရာ အကုန္ဖြင့္ထားလုိက္တယ္ .. လာခ်င္တာလာပါေစ ..

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
ကဗ်ာမရြတ္ျဖစ္ပါ ..

ၿဖစ္ခ်င္ေနတာက
စိတ္ကူးတိုင္းသာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ .. လိုအပ္ေနသူေတြအတြက္ အားကိုးႏုိင္သူတေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ .. သတၱိေတြ ရွိခ်င္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ..

စားၿဖစ္ေနတတ္တာက
ရံုးေနာက္ဘက္ ကန္တင္းက အသားႏွစ္မ်ိဳး အရြက္တမ်ိဳး မရိုးႏုိင္ေသာ ထမင္းနဲ႕ဟင္း .. သူတို႕ခ်က္ထားတဲ့ နာမည္သာကြဲျပီး အရသာ တူေနေသာ ဟင္းမ်ား ..

သနားေနမိတာက
စင္ကာပူက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ .. ျမန္မာႏုိင္ငံက ကေလးသူငယ္ေတြ .. တေန႕တေန႕ စား၀တ္ေနေရး အသက္အရြယ္နဲ႕ မလုိက္ေအာင္ ရုန္းကန္ေနရသူေတြ .. ေရာဂါေ၀ဒနာသည္ေတြ .. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနသူေတြ .. အသနားဆံုးကေတာ့ လမ္းဆံုးေရာက္ေနသူေတြ (တနည္း) ေနာက္ျပန္မလွည့္ႏုိင္သူေတြ (တနည္း) ေမာဟ အေမွာင္မိုက္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြ (တနည္း) ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ဘာမွန္း မသိသူေတြ (တနည္း) အမွား အမွန္ မခြဲျခားႏုိင္သူေတြ (တနည္း) မွားမွန္းသိေနေပမယ့္ အမွားကို လက္မခံႏုိင္သူေတြ ..

လြမ္းေနမိတာက
ေမၾကီးခ်က္တဲ့ ပုဇြန္ဆီျပန္ .. ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ .. ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ .. (စားခ်င္တယ္ ....)

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ အနာဂတ္ ..

ခါးသက္ေနမိတာက
စိတ္မပါပဲနဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနတာေတြ .. အတင္းေတြ ..

တမ္းတေနမိတာက
ေဖၾကီး ေမၾကီး .. ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ..

ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
ကိုယ္က်ိဳးမပါပဲ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရဲသူေတြ .. (အက်ိဳးေမွ်ာ္ေနသူေတြ မပါ)

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို တာ၀န္မယူႏိုင္သူေတြ .. တာ၀န္မယူရဲသူေတြ .. သူမ်ားအတြက္ ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး ကိုယ့္က်ိဳးရွာသူေတြ .. သူမ်ားႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႕ အသက္ရႈလိုသူေတြ .. အထင္ၾကီးစရာ မေကာင္းသူေတြ ..

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
စင္ကာပူ

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ .. ကမာၻအႏွံ ေလွ်ာက္သြားခ်င္တယ္ .. ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ ေပါက္ခ်င္ရာေပါက္ ..

မုန္းတီးေနမိတာက
ၾကမ္းပိုး (ခုတေလာ ေသာင္းက်န္းလြန္းလို႕ ..)
မနက္ ေပးထားတဲ့ အလန္း သံ ..

ခ်စ္ေနတာက
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ျဖစ္မွာ :P

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
မနက္ အလုပ္သြားဖို႕ ထရတာ .. (ၾကီးပြားဦးမယ္ .. :P)

စြဲလန္းေနမိတာက
အက်င့္ပါေနတယ္လို႕ေျပာရင္ ပိုသင့္ေတာ္မလားပဲ .. ဘာလဲဆိုတာ မေျပာျပဘူး .. :D

လိုအပ္ေနတာက
ရွာသမွ်ကုန္ေနတဲ့ ပိုက္ဆံ :D

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆုု
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္သိျပီး ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြလည္း မွန္ကန္ဖို႕ .. ေနာင္တကင္းကင္း ရွင္သန္ႏုိင္ဖို႕ ..

ထပ္ၿပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
လူေတြကို ယံုၾကည္ခ်င္တယ္ ..

ဝန္ခံခ်င္တာက
ဟန္ေဆာင္ျခင္းအလုပ္ကို မုန္းမုန္းနဲ႕ ပီျပင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျပီး လူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံေနရတယ္ ..

မမေနာ္ေနာ္ တဂ္တဲ့ပို႕စ္ေလးပါ .. မမေနာ္ေရ စိတ္ထဲလက္ရွိ ရွိေနတာေတြ ခ်ေရးလုိက္တယ္ .. း))

ဆက္တဂ္မယ္ .. အဆိပ္ခြက္ .. ဗညားရွိန္ .. း)

ငယ္ဘ၀ အမွတ္တရ ကဗ်ာမ်ား

မိုးရြာရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္
ေမေမလာရင္ႏို႕ဆို႕မယ္
ေဖေဖလာရင္ အုန္းသီးခြဲစားမယ္ .. ဆိုတာကေတာ့ ကဗ်ာလား သီခ်င္းလားမသိ ကေလးတုိင္းလိုလို ေအာ္ဟစ္ ရြတ္ဆိုဘူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္ .. ငယ္ငယ္က မိုးရြာရင္ မိုးေရထဲထြက္ေဆာ့ရတာလည္း ကေလးတိုင္း ႏွစ္သက္တတ္မွာျဖစ္သလို မိုးေရထဲ ထြက္မကစားဘူးသူလည္း ေတာ္ေတာ္ရွားပါလိမ့္မယ္ ..

ဟိုဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္
ဒီဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္
ဆီမီးထိန္ထိန္လင္းပါတဲ့
မႏွင္းတို႕ အိမ္ .. (နာမည္မွန္မမွန္ မေသခ်ာပါ) ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကလည္း မွတ္မိေနမိပါတယ္ .. ကဗ်ာေတြကို အစအဆံုးေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး .. အစအဆံုး မွားမွား မွန္မွန္ ရြတ္မယ္ဆုိရင္လည္း လြဲမွာေသခ်ာပါတယ္ ..

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံ၀င့္လို႕ခ်ီ
ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႕စာသင္ေက်ာင္း .. ဆိုတာေလးကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္ .. (ခုစဥ္းစားရင္း ေပၚလာတာပါ ..) ဘယ္ႏွစ္ ဘယ္ႏွစ္တန္းမွာ သင္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး ..


မမ ၀၀ ထထ က
အကပထမ
ကပါ ကပါ မမရာ
ညည လသာသာ
ညအခါ ငါစာရ
မမ ၀၀ ထထ က .. ဆိုတာေလးကလည္း မမ ၀၀ ေတြျမင္ရင္ ေအာ္ဟစ္ေနက်မို႕ သတိရမိသြားပါတယ္ ..

ဖြတ္မင္းကေတာင္ အကိုေခၚရမယ္ဆိုလား .. ေရသည္ျပဇာတ္ထဲက ကဗ်ာလိုလို စာေလးလည္း သြားသတိရမိပါတယ္ .. သတိရမိရံုပါ .. မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး .. :D

အေရွ႕ကို ေလွ်ာက္ပါလို႕
အေနာက္ကိုတဲ့ ေမွ်ာ္လိုက္ရင္ .. ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး သတိရလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဆြမ္းအုပ္ေလး ပိုက္ျပီး ပါးကြက္က်ားနဲ႕ မိန္းမပ်ိဳေလးကိုပါ တြဲျမင္မိလိုက္ပါတယ္ ..

အစပိုင္းေတာ့ ေမ့ျပီ .. ၾကားထဲက ျဖတ္ဆိုမယ္ ..
လိမ္တာ ညာတာ ကိုကိုမၾကိဳက္ပါ
အဂၤလိပ္စာ ခိုးခ်တာ ဗဲဒီးေဆာရီးပါ .. ဆိုတာေလးကေတာ့ အဂၤလိပ္စာသာ ခိုးမခ်နဲ႕ က်န္တာခိုးခ်ရမလားမသိဘူးေနာ္ .. :P

ေရးျပီးမွ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တပုဒ္ထဲကိုမ်ား အေပၚေအာက္ ခြဲရြတ္ေနမိလား အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္မိပါေသးတယ္ .. ငယ္စဥ္က ကဗ်ာေတြကို သတိတရ မရွိေတာ့တာ ၾကာေပါ့ .. ဒီၾကားထဲ ကေလးေတြ စာက်က္သံနဲ႕ ေ၀းေနတာလည္း အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာျပီဆိုေတာ့ မမွတ္မိသူ အျပစ္မရွိဘူး ထင္တာပဲ :P

ငယ္စဥ္က ရြတ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကို ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ခ်ာ အိုးနင္းခြက္နင္း ရြတ္လိုက္ပါျပီ .. ႏွင္းနဲ႕ မာယာ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္ .. း)

ငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးဘ၀ကို ျပန္လိုခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ျပန္ေတာ့ တမ္းတမိတာပါပဲ .. အပူအပင္မရွိ .. အိပ္မယ္ စားမယ္ ကစားမယ္ .. ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ .. အရြယ္ နဲနဲရေလ အပူနဲနဲ ပူရေလ .. အသက္ၾကီးလာေလေလ ပူေလာင္မႈေတြနဲ႕ ရႈပ္ေထြးေလ .. မပူခ်င္လည္းပူ ပူခ်င္လည္းပူ .. မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕လည္း မရေတာ့ .. အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရင္း ပူေလာင္ေနရင္း ရႈပ္ေထြးေနရင္း .. ေရွ႕ဆက္ေနရဦးမွာပါပဲ ..

ဆုနဲ႕ ဆူး

ကိုလူေထြးၾကီးကေတာ့ ၀ါတြင္း အိမ္မလည္ရဘူး ဘယ္သူေျပာတုန္းတဲ့ ေျပာသြားဘီ .. း)

တကယ္က မိုးခါးတို႕ ခုမွ အလုပ္စလုပ္ေနရတယ္ေလ .. ရံုးမွာ အင္တာနက္ေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မသံုးႏုိင္တဲ့ဘ၀ ေရာက္ေနလို႕ပါဗ်ိဳ႕ ..

ရံုးက အက္ဒမင္က အမတေယာက္ ဇူလုိင္လကုန္ကစျပီး ကေလးေမြးဖို႕ ခြင့္သြားတယ္ .. အဲဒါ ေခါင္သူၾကီးက (ဂ်ပန္ၾကီးက) အက္ဒမင္အလုပ္ေတြ ကူႏိုင္လားဆိုေတာ့ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ၀ါသနာ အတုိင္း လုပ္ေပးမယ္ေျပာလုိက္တယ္ .. မေျပာလို႕လည္း မရဘူးေလ .. လုပ္ဆိုလုပ္ရမွာပဲ .. ကိုယ္တုိင္လည္း စမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္တာပါတာေပါ့ .. ဒီလိုနဲ႕ အဲဒီ အမမသြားခင္ သူလႊဲေပးတဲ့ အလုပ္ေတြ သင္ရင္း အဲဒီတုန္းတည္းက စာလည္း ေကာင္းေကာင္း မေရးျဖစ္ အြန္လိုင္းလည္း မတက္ႏုိင္ျဖစ္သြားတာပါ ..

ဒီၾကားထဲ QS တေယာက္ရဲ႕ PO အလုပ္ေတြ ကူေပးရျပန္ေရာ .. လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္အားေတာ့ဘူး .. ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ .. အရင္က အလုပ္က ေတာ္ေတာ္ပါးေတာ့ အိပ္ငိုက္ငိုက္ေနတာ .. ခုေတာ့ မငုိက္အားေတာ့ဘူး .. အခ်ိန္ေတာင္ ကုန္လို႕ ကုန္သြားမွန္ မသိျဖစ္သြားတယ္ .. အဲဒါက ပိုေကာင္းတယ္ေလ .. ကိုယ္လည္း အေတြ႕အၾကံဳရတာေပါ့ .. း))

အေပၚက ကိစၥေတြေၾကာင့္ မိုးခါးတေယာက္ အိမ္လည္က်ဲျခင္း .. စာမေရးအားျခင္း ျဖစ္ေနေၾကာင္းပါ .. :D (အားလံုးကိုေတာ့ ဒလိယေနတာပါဘဲ :P)

ခုေတာ့ ေၾကြးကလည္း ၃ပုဒ္ တင္ေနတယ္ .. တပုဒ္ဆပ္မယ္လို႕ စဥ္းစားျပီး ၾကိဳးစား ေရးပါေတာ့မယ္ ..

ကိုရီႏိုၾကီးက ေက်ာင္းတုန္းက အမွတ္တရတဲ့ .. ရဖူးတဲ့ ဆုေတြ ဆူးေတြတဲ့ တဂ္ပါတယ္ ..

တကယ္ေတာ့ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ အမွတ္တရဆိုတာ သိပ္မရွိပါဘူး .. ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခုျပန္ေတြ႕ရင္ေတာင္ နာမည္ မသိေတာ့တာနဲ႕ နာမည္ၾကားလို႕ နင္သိတယ္မဟုတ္လားဆိုရင္ ဘယ္သူမွန္း ဘယ္လိုမွ ျပန္ပံုေဖာ္လို႕ မရတာနဲ႕ .. လမ္းေတြ႕လို႕ လာေခၚရင္ေတာင္ စကားသာေျပာလုိက္တယ္ ဘယ္သူမွန္း မသိတာနဲ႕ အဲလို အမွတ္တရေတြ မ်ားပါတယ္ ..

ေက်ာင္းတုန္းက ေပါင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္း မွတ္မွတ္ရရဆိုလို႕ ၇ ေယာက္ပဲရွိပါတယ္ .. ေယာက်ားေလး သူငယ္ခ်င္းလည္း သိပ္မထားတတ္ခဲ့ပါဘူး .. ခုထိလည္း အဲဒီ ၇ ေယာက္တည္းက ဆက္တြဲျဖစ္တာဆိုလို႕ ၄ေယာက္ တခါတေလ ၅ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တာပါ .. က်န္တာေတြက ခုဆို အိမ္ေထာင္က်တာနဲ႕ ဘာနဲ႕ ဆက္မတြဲျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ..

သူငယ္တန္းတည္းက ၅ တန္း ထိကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ပဲရွိျပီး သူကလည္း စာေတာ္ေတာ့ ကိုယ္ပါလိုက္ျပီး သူက ၁ဆို ကိုယ္က ၂ဆိုတာေလာက္နဲ႕ ပံုမွန္ ခ်ီတက္လာပါတယ္ .. ၆ တန္းက်ေတာ့ အိမ္ေျပာင္းျပီး သူနဲ႕ ကိုယ္ ကြဲသြားတယ္ .. ခုထိလည္း အဆက္အသြယ္ သိပ္မရွိေတာ့သလို မွတ္မွတ္ရရ တခါတေလမွ သတိရျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ..

၆ တန္းႏွစ္က စလို႕ ခု လက္ရွိ ေပါင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စခင္ခဲ့တယ္ .. တကယ္ကိုပဲ ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းခဲ့တယ္ .. သူတို႕နဲ႕ ဘာျပိဳင္ျဖစ္လဲဆိုရင္ ၆ တန္းက ၁၀ တန္း အထိ တစိုက္မတ္မတ္ ျပိဳင္ဆိုင္လာခဲ့တာကေတာ့ အအိပ္ အစားနဲ႕ လည္ပတ္ျခင္းေပါ့ .. :P

၇ ေယာက္ စုလိုက္ျပီဆိုရင္ ဘာလုပ္မလဲ .. ဘယ္သြားမလဲ .. ဘာလုပ္စားမလဲ .. တက္ညီလက္ညီပါပဲ ..

မိုးခါးအိမ္က ေန႕လည္ဖက္ဆို အေပၚထပ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတတ္ပါဘူး .. ေန႕လည္ဆို အိမ္ကိုခ်ီတက္ျပီး အာလူးေၾကာ္စားၾကတယ္ .. ယမ္ယမ္ ခ်ဥ္စပ္ ျပဳတ္စားၾကတယ္ .. ပူတင္း ဖုတ္စားၾကတယ္ .. လၻက္ေတြ သုတ္စားၾကတယ္ .. ေကာ္ဖီေတြ ေဖ်ာ္ေသာက္ၾက သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္ေသာက္ၾက .. ဒါမွ အားမရေသးရင္ အျပင္ကိုထြက္ ေတြ႕တဲ့မုန္႕ ၀ယ္စားၾကေသးတယ္ .. (ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳး ထပ္ရဖို႕ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး .. ေတာ္ေတာ္ လြမ္း သြားတယ္ .. း)

ဘာေခြသစ္ထြက္လဲ ေခြငွားၾကည့္ၾက (မီးက သိပ္မွန္တယ္ဆိုေတာ့ေလ .. ၾကည့္ရင္ ဆန္႕ တငင္ငင္နဲ႕ ၾကည့္ရျပန္ေရာ ..) သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကတယ္ .. ဒီလိုေတြလုပ္ရင္ တေန႕တေန႕ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားလုိက္တာ စာေမးပြဲနားနီးတဲ့ အထိပါ .. ဒီေတာ့ ဘယ္လိုဆုမ်ိဳးရမလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ :P

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ၁၀ တန္းမွာ နယ္မွာ ေဘာ္ဒါသြားတက္တယ္ .. သူအေ၀းကေန ေရးျပီး ပုိ႕ေပးလုိက္တဲ့စာေၾကာင့္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရေသးတယ္ .. သူကတေယာက္တည္းဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သိပ္လြမ္းတယ္တဲ့ .. သူ႕အိမ္က က်ပ္ေတာ့ အျပင္သိပ္ထြက္ခြင့္မရဘူး .. တခါပဲ မိုးခါးအိမ္ကို ေရာက္ဖူးတယ္ .. ေရာက္တဲ့ေန႕က မုန္႕ေတြလုပ္စား .. သူက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြကို အစိမ္းလုိက္ ဒီတုိင္း ကိုက္စားတယ္ .. တ၀ါး၀ါး တဟားဟားနဲ႕ေပါ့ .. သူအဲဒီေန႕ကို လံုး၀ မေမ့ဘူးတဲ့ .. ဒီလိုမ်ိဳးလည္း တခါမွ မေပ်ာ္ဘူးဘူးေပါ့ .. သူ႕စာထဲ ေရးထားတာ .. ခုေတာ့လည္း အိမ္ေထာင္က်သြားတာေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး .. ေ၀းသြားခဲ့ျပီေပါ့ .. သူလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလိုပဲ သတိရႏိုင္ဦးမလား မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး ..

ေက်ာင္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြက ရင္ထဲမွာ ဆူးအေနနဲ႕ေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး .. စိတ္ထားေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖဴစင္ေနေသးတယ္ .. လုပ္ရပ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အျပစ္ကင္းေသးတယ္ .. ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ မနီးစပ္ေသးပဲ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာပဲ က်င္လည္ေနတုန္းမို႕ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာနဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြပါ ..

မိုးခါးတို႕ သူငယ္ခ်င္း တအုပ္စုလံုး လူလည္းညီသလို တေယာက္ဘာလုိအပ္လဲ ရိုင္းပင္းတတ္ေသးတယ္ .. ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ စကားလံုးေတြ မလိုအပ္ခဲ့ဘူး .. ဒါကို ဆုလာဘ္လို႕ ေျပာလုိ႕ရႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္ ..

၁၀တန္းတုန္းက စာမသင္ခ်င္တာနဲ႕ ဘုရားခန္းသြားျပီး ဓမၼစၾကၤာရြတ္ေသးတယ္ .. ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေတာ့ မိုးခါးတို႕ ေက်ာင္းက ဒုတိယေပါ့ ..

စာက်က္ရမွာပ်င္းသလို စာလည္း ေသခ်ာမက်က္ခဲ့ဘူး .. အေမက စာလုပ္လို႕ ေျပာရင္ သခ်ာၤပဲ ထုိင္တြက္တြက္ေနလို႕ အက်ိဳးေလးတခုက ၁၀ တန္းမွာ သခ်ာၤ ဂုဏ္ထူးရခဲ့တာေလးပဲ ရွိပါတယ္ .. က်န္တာေတြ ခ်ာတူးလန္ေနလို႕ မေျပာေတာ့ပါဘူး :P

တကၠသိုလ္က်ေတာ့လည္း အေ၀းသင္နဲ႕ ျပီးတာ .. သူမ်ားေယာင္လို႕ ကိုယ္ပါလိုက္ေယာင္ျပီး အီကိုတက္ခဲ့တယ္ .. ခုေတာ့ ဘီေအ (အီကို) လက္မွတ္ ကိုင္ထားပါတယ္ .. တတ္တာေတာ့ မတတ္ဘူး .. :P

ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ၾကံဳေတြ႕ခဲ့သမွ် ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အကုန္လံုးက မိုးခါးအတြက္ ဆု ေတြပါပဲ .. သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူ ခင္သူ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ ေတြ႕ၾကံဳဘူးတဲ့ သင္ခန္းစာ အေတြ႕အၾကံဳေတြ အားလံုးဟာ ဆုလာဘ္ေတြပါပဲ ..

ဆူးအေနနဲ႕ေတာ့ ရင္ထဲမွာ တဘ၀စာ နာက်င္ေစမယ့္ ဆူးရယ္လို႕ မရွိခဲ့ဘူးေသးပါဘူး .. ၀မ္းနည္းဘူးပါတယ္ .. ဆံုးရံႈးဘူးပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေနာင္တနဲ႕ေတာ့ မရင္းခဲ့ရဘူးပါဘူး .. တသသနဲ႕ ႏွေျမာတသလည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူးပါဘူး .. အခ်ိန္ အတိုင္း အတာ တခု အျပီးမွာ အရာအားလံုး ျပီးဆံုးသြားခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ .. ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္တဲ့ အရာေတြ ဆံုးရံႈးသြားတာ ကိုယ့္အတြက္ ဆံုးရံႈးမႈလို႕ သတ္မွတ္လို႕မွ မရႏုိင္တာပဲ .. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မပိုင္တာ အျခား အရာ၀တၱဳ လူ နဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ ကုိယ့္ဟာလို႕ သတ္မွတ္ရႏုိင္ပါ့မလဲ ..

လက္ရွိအခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးထားပါတယ္ .. လက္ရွိအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ေနထိုင္ပါတယ္ .. ေနာင္တဆိုတာနဲ႕ အေ၀းႏုိင္ဆံုး ေ၀းေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္ .. ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ျဖစ္သင့္တာရဲ႕ ၾကား အသင့္ေတာ္ဆံုးေနရာမွာ ေနထိုင္မိေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္ .. ရင္ထဲက ဆုေတြကို တန္ဖိုးထား သိမ္းဆည္းျပီး ဆူးေတြကို မရွိေအာင္ ရွိခဲ့ရင္လည္း ရွင္းလင္းပစ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္ .. ဆုလာဘ္ေတြအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနမွာျဖစ္သလို ဆူးေတြအတြက္လည္း သင္ခန္းစာေတြ ဆက္လက္ ယူေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ..

ကိုရီႏိုၾကီး ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ .. ကိုရီႏိုက သူမ်ားတကာကို လိုက္တဂ္ပါတယ္ .. ျပီးေတာ့ သူမွာလည္း စာဖတ္ဖို႕ အခ်ိန္မရွိပါ .. မဖတ္ပဲ ေက်ာ္သြားရင္စိတ္ဆိုးမည္ (မွတ္ခ်က္ :P)

လက္ဆင့္ကမ္းပါဦးမယ္ .. ႏွင္းနဲ႕ မာယာ .. ေဆာင္းႏွင္းရြက္ တို႕ကို ေရးေပးပါလို႕ အပူကပ္ပါမယ္ .. း)

က်မ ခ်စ္ေသာ က်မကို ခ်စ္ေသာ က်မကို မခ်စ္ေသာ က်မအေပၚ ဘယ္လိုမွမေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းပါတယ္ ..

အတိတ္ရဲ႕ အေရာင္

သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းဆိုတာ ရင္ဘတ္ခ်င္း နီးစပ္သူေတြလို႕ ၾကားဖူး ဖတ္ဖူးပါတယ္ .. သာမန္သူငယ္ခ်င္းေပါင္း မ်ားစြာ ရွိႏိုင္ေပမယ့္ တကယ္ကိုပဲ ရင္ဘတ္ခ်င္း နီးစပ္သူ ရာႏႈန္းဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိလိမ့္မလဲ ..

တခ်ိဳ႕ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ခင္လာၾကတယ္ .. သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလို႕ သူမ်ားေတြ အျမင္မွာ သိေနၾကေပမယ့္ စိတ္ထဲ အတြင္းထဲ ၾကိတ္ျပီး ရန္လိုေနၾကသူေတြလည္း ၾကားဖူးခဲ့တာပါပဲ .. ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထက္ တျခားသူတေယာက္ကို ပိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို ရွားပါးမယ့္ ျဖစ္ရပ္ တခုပါပဲ .. လူတိုင္း ကိုယ့္ အတၱနဲ႕ ကိုယ္မို႕လို႕ တျခားတဦးတေယာက္ကို ပိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာ သိပ္လက္ခံႏုိင္စရာမရွိပါဘူး .. မရွိဘူးလို႕ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး .. ရွိခဲ့ရင္လည္း တကယ္အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္လို႕ အခက္အခဲျဖစ္လာတဲ့အခါ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ထက္ပိုျပီး သူမ်ားကို နားလည္ပါတယ္ဆိုတာ ရွိေနႏိုင္ပါဦးမလား ..

လူေတြနဲ႕ ဆက္ဆံရတာ အေျဖရခက္တဲ့ ပုစၦာတပုဒ္ကို ေခါင္းေျခာက္ေျခာက္နဲ႕ တြက္ေနရသလိုပါပဲ .. အေျဖကလည္း မ်ိဳးစံု တြက္နည္းကလည္း မ်ိဳးစံု .. အနီးစပ္ဆံုး မွန္ကန္ေအာင္ ၾကိဳးစား အေျဖထုတ္ရပါတယ္ .. အေျဖမွန္ခ်င္လည္း မွန္မယ္ .. မွားသြားတဲ့အခါလည္း ရွိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ နီးစပ္ေအာင္ေတာ့ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ ..

လူေတြကို စိတ္ႏွစ္ မေပါင္းတတ္တဲ့ က်မအတြက္ ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကမွ က်မရဲ႕ မရွိမျဖစ္ပုဂၢိဳလ္ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဘူး ..

လူေတြကို ရင္မဖြင့္တတ္တဲ့ က်မအတြက္ ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကမွ က်မရဲ႕ ရင္ဖြင့္ေဖာ္ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဘူး ..

လူေတြကို မယံုၾကည္တဲ့အတြက္ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သာမန္ ေဆးျမီးတိုနဲ႕ ကုလို႕ရေလာက္တဲ့ အဆင့္ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ ..

လူေတြကုိ ယံုၾကည္မိလို႕ အဆိပ္ခတ္ ခံရရင္ေတာ့ ေသရာပါ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္ ..

ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္က သံသယမ်ားတတ္လို႕ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္ဘူး ေျပာလာခဲ့ရင္ ယံုၾကည္မိလို႕ ဆံုးရံႈးသြားတဲ့ အျဖစ္ကို ဘယ္သူ တာ၀န္ယူႏုိင္လဲ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ ..

အခ်ိန္နဲ႕ အမွ် ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေလာက လူေတြရဲ႕ စိတ္အေျခအေနေတြေၾကာင့္သာ က်မ လူေတြကို မယံုၾကည္ျဖစ္ေတာ့တာပါ .. ဒါဟာလည္း ဘယ္သူ႕မွေတာ့ ထိခိုက္လိမ့္မယ္ မထင္မိပါဘူး .. ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႕ ကိုယ္ ကိုယ္ပိုင္ ရပ္တည္ႏုိင္ခြင့္ လူတုိင္းမွာ ရွိၾကတာပဲမဟုတ္လား ..

လူတုိင္းနဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းတတ္လို႕ ခင္ၾကတယ္တဲ့ ..

က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပါင္းတဲ့အခါ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ကို သိႏုိင္ဖို႕ သူတို႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေပးႏုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားမိတယ္ .. သူဘာလိုလဲ သိေနမိလို႕ ကိုယ္ေပးတာလဲ သူနဲ႕ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္သြားတတ္တယ္ .. သူတို႕ ခံစားရသမွ် နားေထာင္ေပးတတ္ေတာ့လည္း ကိုယ္ဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတဲ့ေလ .. ကိုယ္က သူတို႕ လိုတာ မေပးႏုိင္ေတာ့တဲ့ အခါ .. ကိုယ့္မွာ သူတို႕ ခံစားခ်က္ေတြ နားေထာင္ေပးဖို႕ အေျခအေန မေပးတဲ့အခါ .. က်မ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္တဲ့ .. ထားပါေတာ့ က်မ ေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႕ပဲ ..

လူေတြက အတၱမ်ားတယ္ .. ကုိယ္ကသာ လိုခ်င္တတ္ၾကတယ္ .. ကိုယ္က စေပးႏုိင္ဖို႕ ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္ ..

က်မေရာ .. က်မမွာလည္း အတၱနဲ႕မို႕ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ တျခားလူဘယ္လို ျဖစ္သြားမလဲ မစဥ္းစားေပးခ်င္ေတာ့ပါဘူး ..

ကိုယ့္ခရီး ကိုယ္ေလွ်ာက္ရင္း
ကိုယ္သြားတဲ့ လမ္း
မွန္ဖို႕ပဲ အာရံုစိုက္တယ္

လမ္းမွားရင္ ေနာက္ျပန္လွည့္မယ္
လမ္းမွန္ရင္ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္မယ္
ဒါ ဘယ္သူ႕ ပေရာဂမွ မပါဘူး

ကိုယ့္ရပ္တည္မႈအတြက္
ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္မႈရွိမယ္
ကိုယ့္လုပ္ရပ္နဲ႕
ကိုယ့္သမိုင္းကို ေလာင္းေၾကးထပ္တယ္

ကိုယ့္သမုိင္း ကိုယ္ေရးၾကသူခ်ည္းပဲ
ကိုယ့္အတိတ္ျဖစ္မယ့္ အေရာင္ကို
ကိုယ္တိုင္ ေဆးျခယ္ခ်င္တယ္

ဇာတ္လမ္း အဆံုးမွာ
အေျဖ တခုေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္

ကိုဖိုးစိန္ ေမြးေန႕ အမွတ္တရ

ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္ .. ဂ်ီေတာ့ကို၀င္ျပီး ဘယ္သူနဲ႕မွ စကားမေျပာျဖစ္ေသးပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တေယာက္တည္း အလုပ္ရႈပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ တတုန္တုန္နဲ႕ တက္လာလို႕ ၾကည့္လုိက္တာနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုစူပုတ္ေနျပီး စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ကိုဖုိးစိန္တေယာက္ကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္ .. (စူပုတ္ျပီး စိတ္ေကာက္ေနျပီဆိုတာကို ဂ်ီေတာ့မွာ တက္လာတဲ့စာကို ၾကည့္ျပီး သိႏုိင္ပါတယ္ ..)

အျမဲတမ္း ေျပာတတ္တာက .. (မေခၚဘူးလား .. မေခၚဘူးေပါ့ .. ရပါတယ္ ..) (ေပ်ာ္လာၾကတယ္ေပါ့ .. မနာလိုဘူး .. စိတ္ဆိုးဒယ္ ..) (မေခၚဘူး ..) (စိမ္းကားသူဂ်ီး..) စိတ္ေကာင္းေလး၀င္ျပီး စေခၚတယ္ဆိုရင္ေတာ့ (ညီမ ပူတူတူးေလး .. မိုးမိုး ခ်ဳိခ်ဥ္စပ္ခါးေလး ..) အဲဒါကိုမွ စကားျပန္မေျပာျဖစ္ဘူးဆိုရင္ (မေခၚဘူးလားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ..) အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ပံုရပါတယ္ .. က်န္ေသးတယ္ ေရးရင္ အဲဒါနဲ႕ပဲ ပို႕စ္တခု ျပည့္သြားႏုိင္ပါတယ္ :D

ေမာင္ႏွမ မ်ားရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ၾကီး အကိုဂ်ီး ကိုဖိုးစိန္

အစြံထုတ္ရန္ ရွိသည္ .. :P

အေပၚက ပံုက ဒီေန႕ ပြဲထုတ္မယ့္ မိုးခါး အကိုတေယာက္ပါ .. တကယ္ေတာ့ နာမည္က ၾကီးျပီးသား .. (စာလံုး ၾကီး ၾကီး ေရးထားတယ္ေလ း) ရုပ္ေျဖာင့္တယ္ေနာ္ :D (ကပ္ဖားတာ .. စားခ်င္တာ ခ်က္ေကၽြးမယ္ဆိုလို႕ :P)

အက်င့္ေလးေတြက
စိတ္ေကာက္တတ္တယ္ .. (တကယ္ေတာ့ ေကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာပါ .. ေခ်ာ့ခံခ်င္လို႕)
မနာလိုဘူး မနာလိုဘူး ေျပာျပီး တကယ္ေတာ့ သူပါလိုက္ေပ်ာ္ေနတာပါ ..
မိဘကို လုပ္ေကၽြးေနတဲ့ သားလိမ္မာေလးပါ .. (လိမ္လည္း လိမ္တယ္ .. ေခါင္းလည္းမာတယ္ :P)
တကယ္ လိမ္မာတာပါ ေနာက္တာဟုတ္ဘူး .. မယံုရင္ ကိုယ္တုိင္ ၀န္ခံခ်က္ေတြေရးထားတာ အားၾကီးပဲ .. :P
ဒီေန႕ မိုးခါး အကို ကိုဖိုးစိန္ေမြးေန႕မွာ အေကၽြး အေမြး အစီအစဥ္ အျဖစ္ ..

 

ဆူရွိ ၾကိဳက္ၾကလား .. မိုးခါးေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ .. အစိမ္းေတြေတာ့ မစားရဲဘူး .. :D


ကိုဖိုးစိန္ေမြးေန႕မွာ မိုးခါးက ဆူရွိ နဲ႕ ဧည့္ခံပါတယ္ .. း)



ကိုဖိုးစိန္ ေမြးေန႕မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ .. ကံေကာင္းျခင္းေတြ ေရာက္ရွိပါေစ .. ရည္မွန္းခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ေအာင္ျမင္ပါေစ .. ေပ်ာ္ရႊင္ က်န္းမာပါေစ း)

မိုးခါးတို႕ ေတြ႕ၾကတယ္ ဆံုၾကတယ္ ခင္မင္ၾကတယ္ .. ခင္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မိုးခါးအေတြးကေတာ့ အခ်ိန္အကန္႕အသတ္နဲ႕မဆိုင္ပါဘူး .. တေယာက္နဲ႕တေယာက္ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ ၀င္ေရာက္ခံစား ကိုယ္ခ်င္းစာေပးႏိုင္မယ္ .. နားလည္ေပးႏုိင္မယ္ .. အျပန္အလွန္ ကူညီေဖးမမႈေတြ ေပးႏုိင္မယ္ .. (ကူညီေဖးမတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ စကားလံုးေလး တလံုးကလည္း အတိုင္း အတာ တခုအထိ ထိေရာက္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္..) စစခင္ခ်င္းမွာ လူေတြ ၄ ၅ ၁၀ ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ .. ေနာက္ အခ်ိန္ ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ နီးစပ္သူ .. ခံစားခ်က္ ခံယူခ်က္ နီးစပ္သူခ်င္း ပိုမိုရင္းႏွီးသြားတတ္တာ သဘာ၀ပါ .. ခင္တာခ်င္းတူရင္ေတာင္ ရင္းႏွီးတဲ့စိတ္ခံစားမႈခ်င္း ကြာဟႏုိင္ပါတယ္ ..

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႕ၾကျပီ ဆံုၾကျပီ ခင္လည္း ခင္မင္ၾကျပီးျပီဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲသြားႏိုင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ..

သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းလည္း ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ .. ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ .. း)

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အာဇာနည္ေန႕ သတိရျခင္း

(၁၉-၀၇-၀၉) ေန႕ (၆၂) ႏွစ္ျပည့္ အာဇာနည္ေန႕

ႏွစ္ေပါင္း ၾကာရွည္ေနေပမယ့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အေနနဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ကို အမွတ္ရေနတတ္ခဲ့ၾကတယ္ .. သတိရတုိင္းလည္း ၀မ္းနည္းမႈ ႏွေျမာတသမႈ ယူၾကံဳးမရမႈ ဆံုးရံႈးခံလုိက္ရမႈ စတဲ့ ခံစားမႈေတြ ေရာျပြန္းလွ်က္ .. က်မတုိ႕ အလင္းတိုင္ ဆံုးရံႈးခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ဒီေလာက္ေတာင္ ရွိသြားခဲ့ျပီ ..

ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမၾကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေျပာျပတတ္ခဲ့တယ္ .. အတြင္း၀န္ရံုးေရွ႕က ျဖတ္တိုင္းလည္း ဒီရံုးၾကီးမွာေပါ့ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ၾကံခံခဲ့ရတာ .. ဘယ္လို ၀င္ေရာက္လုပ္ၾကံသြားတာ စသည္ျဖင့္ ေျပာျပတတ္တယ္ .. အဲဒီခ်ိန္ကေတာ့ ၾကားရတုိင္း လုပ္ၾကံခံရတယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုေလာက္သာ ခံစားခဲ့ရတယ္ .. အရြယ္ေရာက္လို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းေတြ သိလာခဲ့ရေတာ့ ေလးစားခ်စ္ခင္မိသလို ႏွေျမာတသလည္း ျဖစ္ရတယ္ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လုပ္ၾကံခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြကုိလည္း ရြံရွာ မုန္းတီးတတ္ခဲ့တယ္ ..

ေမၾကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုနဲ႕ ပိုက္ဆံ ၾကီးငယ္ေတြကို ခုထိသိမ္းထားတတ္တယ္ .. စုထားတတ္ခဲ့တယ္ .. ပိုက္ဆံေပၚက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သြင္ျပင္ကလည္း ခံညားစြာ ေနရာယူခဲ့တယ္ ..

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လူတုိင္းက ခ်စ္ၾကတယ္ .. (အခ်ိဳ႕က လြဲရင္ေပါ့ ..) လူတန္းစားေပါင္းစံုရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကို ခုခ်ိန္တိုင္ ခံစားေနရတုန္း .. အျမဲတမ္းလည္း အမွတ္ရေနတတ္ၾကတယ္ .. ဒါဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ျပည္သူေတြအေပၚ ထားရွိခဲ့တဲ့ စိတ္ရင္း ေစတနာေၾကာင့္သာ တန္ျပန္တဲ့ တုန္႕ျပန္မႈေတြလို႕ က်မယံုၾကည္မိတယ္ ..

က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းတည္းက မနက္ဘက္ဆို ကန္ေတာ္ၾကီးကို ပတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္တယ္ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္နားေရာက္တုိင္း သတိတရနဲ႕ ၾကည့္မိတယ္ .. ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားျပီး အေလးျပဳတာကို သတိရမိတယ္ .. နားလည္တတ္ေတာ့ ဒါဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့စိတ္ ေလးစားမႈအျပည့္နဲ႕ ရင္ထဲက အေလးျပဳျဖစ္တယ္ ..

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေရးပါမႈကို ေပ်ာက္ကြယ္ေစခ်င္စိတ္နဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အမွတ္တရေတြကို ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကတယ္ .. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ကို အျပင္ကေန ျခံစည္းရိုးခတ္လိုက္တာကို ေတြ႕ရတယ္ .. အရင္ကလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ေရွ႕တည့္တည့္က ၀င္လို႕မရေအာင္ အေသပိတ္လိုက္တာ ေတြ႕ရတယ္ ..

သနားမိတယ္ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သက္မဲ့ရုပ္ထုကိုေတာင္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကသူေတြကိုပါ .. အမွတ္တရေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတယ္ ..

ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ လူတိုင္းရင္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရွိေနခဲ့တယ္ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အရွိန္အ၀ါၾကီးတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ျငင္းမရပါဘူး ..

စိတ္မေကာင္းစရာ တခုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အသက္နဲ႕ရင္းျပီး ၾကိဳးစားေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သားသမီးေတြ မခံစားႏုိင္ေသးတာပါပဲ .. ခုခ်ိန္ထိ စိတ္ဓါတ္ေတြ အသိေတြ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံၾကရတုန္း ..

ဒါေတြကိုသာ သိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တာ၀န္မေက်ဘူးလို႕မ်ား ခံစားေနရမလား .. တကယ္ေတာ့ တာ၀န္ေက်သူေတြ ေက်ကုန္ၾကပါျပီ .. က်မ အပါအ၀င္ တာ၀န္မေက်သူေတြသာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ဖို႕ ၾကိဳးစားရမွာ မဟုတ္ပါလား ..

စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္တယ္ .. ကိုယ္ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္က ဘာလဲ ..
ရွက္တတ္ေစခ်င္တယ္ .. ကိုယ္ အခုေရာက္ေနတဲ့ အဆင့္က ဘာလဲ ..

ေဖေဖၚ၀ါရီ ဆယ့္သံုး မွာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ၊
တစ္ေထာင့္ကိုးရာတစ္ဆယ့္ငါး
ေရွ႕ေန ဦးဖာသား၊
ဇာတိ နတ္ေမာက္ မေကြးခရိုင္
သိၾကမ်ား ခုတိုင္၊
ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္လို႕ ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစုသား၊
တစ္ေထာင့္ကိုးရာေလးဆယ့္ခြန္
ေျပာင္းၾကြ တမလြန္၊
မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိႈး
ဇူလိုင္ တစ္ဆယ့္ကိုး။
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႕ဖခင္၊
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ မွာစကား
ငါတို႕ မေမ့အား။

ဒီကဗ်ာေလးက ငယ္စဥ္တည္းက သိခဲ့ မွတ္ခဲ့ ရြတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ..

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမိုင္းေၾကာင္း ဘေလာ့ တခုမွ ေဒါင္းလုတ္ လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ..